စာဖတ္ရွိန္ၿမွင္႔တင္ေရး အပုိ္င္း (၂)
|
10:00 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
chaung na
ေနာက္တစ္ခါ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ ဒါလည္း ၁၀ မွတ္။ ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ေလးေတြ ၾကိဳးစားဝတ္ရတယ္။ အဲဒီမွာ အတၱေက်ာ္ပါတယ္။ သီခ်င္းဆုိတာ ပါတယ္။ ပါေတာ႔ ဒီလူ အဆုိေကာင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။ သူဆုိတဲ႔ သီခ်င္းေပါ႔ေနာ္ စင္ေပၚတတ္သြားကတည္းကုိက ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကုိ သေဘာက်သြားတယ္။သူက အကၤ်ီက်ယ္သီးေတြကုိ အကုန္ၿဖဳတ္ထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဝမ္းသာသြားတယ္ အနည္းဆုံးေတာ႔ ၿပိဳင္ဘက္တစ္ေယာက္ ေရာ႔သြားၿပီ။ အဲ႔ေတာ႔ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ ေသေသသပ္ ရွိရမယ္႔ စည္းကမ္းထဲမွာ ၿပဳတ္သြားၿပီ။ ေနာက္တစ္ခါ သီခ်င္းဆုိတဲ႔ အခါက်ေတာ႔ ေခာတ္ေဟာင္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဗ် သီခ်င္းကုိ မမွတ္မိေတာ႔ပါဘူး ေကာင္းပါတယ္။သီခ်င္းက အဲဒီသီခ်င္းကုိ ဒီလူသိပ္သိတာပဲဗ်အဂၤလိပ္သီခ်င္းကုိ ဘာသာၿပန္ထားတာ အဲ႔ေတာ႔ သူကဒီသီခ်င္းကုိ ဆုိပါမယ္ဆုိၿပီး ၿမန္မာလုိဆုိလုိက္ တီးတဲ႔ ေကာင္ကလုိက္တီးေပး ဒုတိယအေၾကာ႔ ၿပန္ဆုိတဲ႔ အခါ အဂၤလိပ္လုိ ဆုိတယ္ဗ် ပုိေသခ်ာသြားၿပီ ၿပိဳင္ဘက္က ထပ္ေရာ႔သြားၿပန္ၿပီ။ ဘယ္လုိမွ မရႏုိင္ေတာ႔ပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ အဂၤလိပ္လုိဆုိတာလည္း ေကာင္းတယ္ ၿမန္မာလုိ ေနာက္တစ္ပုိဒ္ကူးသြား ၿမန္မာလုိဆုိလုိက္ အဂၤလိပ္လုိဆုိလုိက္ ၿပန္ေကာက္လုိက္ သူၿပိဳင္ပြဲဝင္ေနတာနဲ႔ မတူပါဘူး သူလုပ္ခ်င္တာကုိ လုပ္ခ်င္သလုိ လုပ္ေနတယ္ အဲဒီဆုက တစ္သိန္းေပးမွာဗ် အဲဒီတစ္သိန္းဆုိတဲ႔ ဆု ရၿခင္းမရၿခင္းဆုိတဲ႔ ကိစၥသူ႔ေခါင္းထဲမွာ ဘာမွမရွိဘူး။ အဲဒါေတြ အေသးအဖြဲပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေအာက္ကေနထုိင္ၾကည္႔ေနတယ္ ဟာ ေတာ္ေတာ္ ေတာ္တဲ႔ လူပဲ သူကုိ ေဘာင္ခတ္ထားလုိ႔ မရဘူး။ သူဝင္ေတာ႔ၿပိဳင္မယ္ေလ ၿပိဳင္ဆုိ သူၿပိဳင္မယ္ ဆုရဖုိ႔ မရဖုိ႔ သူ႔ေခါင္းထဲမွာမရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ၿပိဳင္ဆုိ ၿပိဳင္တယ္ ဆုကလည္း ရခ်င္ေသးတယ္။ လူၿခင္းမတူပဲနဲ႔ ကြာၿခားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူကုိ အားက်တယ္ သို႔ေသာ္ သူ႔လုိ မလုပ္ႏုိင္ဘူး။ အားက်ၿခင္းက တစ္မ်ဳိး မလုပ္ႏုိင္တာက တစ္မ်ဳိး အဲလုိ အဲလုိေတြ ရွိတာေပါ႔။ ဒါေၾကာင္႔မုိ႔လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ခင္တဲ႔ သေဘာက်တဲ႔ အထဲမွာ အတၱေက်ာ္ ပါတယ္။ လြတ္လပ္တယ္ဗ်ာ ေဟာသြားတာ ကၽြန္ေတာ္ အဲလုိေဟာတာ သူနဲ႔ ပထမဆုံးအတူတူ ေဟာဖူးတဲ႔ ပြဲပဲ။ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္တယ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆေရးဆရာေတြ လုိက္ ေဟာေၿပာပြဲေဟာေနတာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္သုံးေလး ဆယ္ကစၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၁၀၀ ေလာက္ အတူတူေဟာဖူးပါတယ္ သူ႔လုိေဟာတာ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ဖူးပါဘူး။ ဒါနည္းစနစ္ အသစ္ပါပဲ။ နည္းပညာအသစ္ပါပဲ။ ေလးစားပါတယ္ သေဘာက်ပါတယ္လုိ႔။ သုိ႔ေသာ္ ကုိယ္ သူ႔လုိ မလုပ္ရဲတာလည္း ကုိယ္႔ရဲ႔ အားနည္းခ်က္ပါပဲလုိ႔။ ကၽြန္ေတာ္က စာဖတ္ရွိန္ၿမွင္႔တင္ေရးဆုိေတာ႔ အရင္ဆုံးေတာ႔ သူေၿပာခ်င္တဲ႔ ၿပစ္မွတ္ကုိ ထိတယ္ေနာ္ တုိတုိပဲေၿပာတာ အမ်ားၾကီးမေၿပာဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေၿပာတယ္ ဘာၿဖစ္လုိ႔ တုိတုိေၿပာတာတုန္းဆုိေတာ႔ အမ်ားၾကီးေၿပာရင္ နားထဲမေရာက္မွာဆုိးလုိ႔ပါတဲ႔။
နည္းနည္းေလးပဲေၿပာခဲ႔တယ္။ ဒါသူ႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ပဲ။ ၿပစ္မွတ္ကုိ ထိေစခ်င္တယ္။ စာ- ဖတ္ပါလုိ႔ ေၿပာရမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္က ရုိးရုိးေၿပာတာ။ သူကေတာ႔ ခင္မ်ားတုိ႔ မွတ္မိသြားေအာင္ ေသးေပါက္တဲ႔ အေဒၚၾကီးနဲ႔ ေၿပာသြားတာ မ်က္စိထဲကုိ ပုံေတြ ဘာေတြေပၚလုိ႔။ စြဲၿမဲတယ္ဆုိတာ အဒါမ်ဳိးကုိ ေၿပာတာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ရုိးရုိးပဲ ေၿပာမွာပါ စာ- ဖတ္ပါလို႔ ေၿပာခ်င္ပါတယ္။ စာဖတ္ရင္ ေကာင္းက်ဳိး ဧကန္ရွိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ လူပ်ဳိေပါက္ေလာက္မွာ ၇-တန္း ၊ ၈ တန္း ေလာက္ရွိမယ္ထင္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္႔ဦးေလးဖတ္တဲ႔ စာအုပ္သြားေတြ႔တယ္ သူ႔အိပ္ယာေဘးက စားပြဲေပၚမွာရွိတယ္ အမ်ဳိးသမိးပုံမွာ မလုံမလဲပုံပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီစာအုပ္ကုိ ဖတ္ခ်င္ပါတယ္ ကုိယ္ကလည္း လူပ်ဳိေပါက္ဆုိေတာ႔ စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ ဦးေလးကုိသြားေၿပာရင္လည္း နားရင္းအရုိက္ခံရမွာေသခ်ာတယ္ မေၿပာဘဲနဲ႔ အသာေလး တိတ္တိတ္ယူဖတ္ရင္ ပုိ အၿပစ္ကၾကီးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မေနႏုိင္ဘူးဗ်ာ ဖတ္ခ်င္လြန္းအားၾကီးေတာ႔ ရုိက္ခ်င္လည္း ရုိက္ပါေစေတာ႔ ဦးေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္သြားေၿပာတယ္ ဦးေလးလုိ႔ အဲဒီစာအုပ္ကေလး ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ခ်င္တယ္လုိ႔ အဲလုိလည္း ေၿပာလုိက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာနဲ႔ ေၿပာင္းၿပန္ ဦးေလးက အေတာ္ပဲတဲ႔ ငါ ဒီစာအုပ္ မင္႔ကုိ ဖတ္ခိုင္းမလုိ႔ကြတဲ႔ မင္႔ ကလာေတာင္းဆုိေတာ႔ ဟန္က်လုိက္ေလကြာ ေရာ႔ငါ႔တူဖတ္ အစ အဆုံးဖတ္ ဘယ္သူေရးတဲ႔ စာအုပ္တုန္းဆုိေတာ႔ စာေရးဆရာၾကီး ဦးသိန္းေဖၿမင္႔ ေရးတဲ႔ စာအုပ္ပါ။ စာအုပ္နာမည္က တတ္ေခာတ္ နတ္ဆုိးတဲ႔။ ဒီ ကုိယ္ခႏၶာႏွင္႔ ရင္းၿပီးေတာ႔ စီးပြားရွာတဲ႔မိန္းမေတြ အေၾကာင္း အဲဒီလုိ အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးတဲ႔ လူေတြရဲ႔ အေၾကာင္း ေရးတာ။ ဝတၳဳက အင္မတန္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ ဆရာဦးသိန္းေဖၿမင္႔ကလည္း စာေရးေကာင္းလုိက္တာ ကၽြန္ေတာ္ ရွိခုိးပါတယ္ ဆရာ႔ကုိ ဒီစာတစ္ပုဒ္တည္းနဲ႔ ဦးသိန္းေဖၿမင္႔ တန္လုိက္တာ စာေပတာဝန္ေက်လုိက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ကာလသားလူပ်ဳိေပါက္စ အဲဒီစာအုပ္ကုိ ဖတ္ၿပီးေတာ႔ ဒီမေကာင္းတဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ ေငြေပးၿပီးေတာ႔ ဆက္ဆံရမွာကုိ ေၾကာက္လုိက္တာ ေၾကာက္ေအာင္ ဆရာက ေၾကကြဲေအာင္ ေၾကာက္ေအာင္ေရးထားတယ္။ ေနာက္ဆုံးေရာဂါေတြရ ရၿပီးေတာ႔ လူကႏူသလုိၿဖစ္ ၊ မ်က္စိကြယ္ ၊ ေက်ာရုိးထဲကုိ ကာလသားေရာဂါပုိးေရာက္ ၊ ေက်ာရုိးက်ဳိး ၊ ဒုကၡိတဘဝၿဖစ္ ၊ ၿဖစ္ၿပီးတဲ႔ အခါက်ေတာ႔ သူ႔ ခ်စ္သူ ေကာင္မေလးရွိတယ္ အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႔ လက္ထပ္ဖုိ႔ ကိစၥေတြလည္း အကုန္ပ်က္ ပ်က္ၿပီးေတာ႔ ဝမ္းနည္း ေၾကကြဲစရာဘဝၾကီးပါပဲ။ အဲဒီမွာဆရာက စာေရးေကာင္းတဲ႔ အခါက်ေတာ႔ အခ်ဳိ႕ အသိပညာေပးတယ္ဆုိၿပီး ရသမွာ အားပ်က္သြားတယ္ ပညာေပးေတြ စြတ္မ်ားတဲ႔ အခါက်ေတာ႔ ရသက အားမေကာင္းေတာ႔ဘူး အဲဒီအခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွလုံးသားကုိ မထိခိုက္ဘူး မစြဲၿမဲဘူးေပါ႔။ ဆရာကေတာ္တဲ႔ အခါက်ေတာ႔ ပညာေပးေတြ မေရးဘူး တကယ္႔ ရသထဲမွာ ဒီပညာက ပါသြားတယ္။ ဒီ ကာလသားေရာဂါပုိး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္ခႏၶာထဲ ဝင္သြားၿပီဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေဆးေတြေသာက္တာေပါ႔ ေပ်ာက္ၿပီထင္မွ မေပ်ာက္ဘဲနဲ႔ ေသြးထဲမွာ က်န္ေနတယ္။ လူပ်ဳိဘဝတုန္းက ဒီေရာဂါရ ေနာက္အိ္မ္ေထာင္ၿပဳတဲ႔အခါက်ေတာ႔ ကုိယ္႔မိန္းမကုိ ဒီေရာဂါကူးတယ္ မသိဘူး ကေလးေလးေတြ ေမြးလာတဲ႔ အခါက်ေတာ႔ မ်က္မၿမင္ေလးေမြးတယ္ အာေခါင္အရုိးမပါတဲ႔ ကေလးေမြးတယ္ အဲဒါေတြကုိဗ်ာ ဆရာက ဝတၳဳထဲမွာ ကၽြဲကူး ေရပါ ေၿပာတတ္လုိက္တာ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒါလည္း ဖတ္ၿပီးေရာ အေပၚက မလုံမလဲကုိ ၾကည္႔ခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ႔ပါဘူး အဲဒီလုိဟာေတြနဲ႔ ကဲခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ႔ပါဘူး စာခ်စ္သူမ်ားကုိ အမွန္တုိင္း ဝန္ခံရရင္ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီဟာ ကင္းရွင္းေအာင္ ေနႏုိင္ခဲ႔တယ္။ ဘာၿဖစ္လုိ႔တုန္း ကုိယ္ အိမ္ေထာင္က်ရင္ ကုိယ္ခ်စ္လုိ႔ယူထားတဲ႔ မိန္းမ ဘုမသိ ဘမသိ ဒီေရာဂါပုိး ကူးေတာ႔မယ္။ အဲဒီထက္ပုိးဆုိးတာက ကုိယ္ေမြးတဲ႔ ကေလး ကုိယ္႔ရဲ႔ မလိမၼာမႈနဲ႔ ကာလသားေရာဂါ ပါလာေတာ႔မယ္ ကၽြန္ေတာ္႔ေကာင္းေမြ သား၊သမီးကုိ မေပးႏုိင္ဘူး။ အဲဒီလုိ ေတြးမိတဲ႔ အတြက္ ဒါကုိ ေရွာင္က်ဥ္ႏုိင္ခဲ႔တယ္။ အိမ္ေထာင္ၿပဳတဲ႔ အခါမွာသတၱိရွိတယ္ ငါ႔ေၾကာင္႔ေတာ႔ မင္႔ မညစ္ႏြမ္းေစရဘူး။ ငါ႔ သား၊သမီး ေရာဂါဆုိး မရေစရဘူး။ ၾကည္႔ပါ ဦးသိန္းေဖၿမင္႔ေရးတဲ႔ စာကေလး တစ္အုပ္ကုိ ဖတ္ရတာ ကၽြန္ေတာ႔္လုိလူေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိမလည္း မသိဘူး ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ေတာ႔ ေကာင္းစြာ ဘဝကုိ ေနထုိင္တတ္ေစခဲ႔ပါတယ္။ စာေပေက်းဇူးၾကီးပါတယ္။ ဆရာဦးသိန္းေဖၿမင္႔ ေက်းဇူးၾကီးပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါေတာ႔
အပုိင္း (၃) သုိ႔ ............
0 comments:
Post a Comment