"ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေၾကာင္းေရးေသာ စာတစ္ပိုဒ္ "
|
5:44 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
Cloud Cuckoo Land created the doc:
ယခု မ်က္ေမွာက္ ကာလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းေရးေသာ လံုးခ်င္း စာအုပ္၊ ေဆာင္းပါး စသည္ တို႔ကို ျပည္သူ အေပါင္း အထူး စိတ္ဝင္စားၾက ပါသည္။ ယခုေခတ္ ကာလမွ မဟုတ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္း စာေပေတြကို သင္ဖူးပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မိန္႔ခြန္းတစ္ခု ေျပာရာ မွာ လြတ္လပ္တယ္ ဆိုတိုင္း လမ္းမေပၚ ေဆး႐ိုး ျဖန္႔ခင္း လို႔ မရဘူး။ လမ္းမေပၚမွာ ေဆး႐ိုး ျဖန္႔ ခင္း တာဟာ လြတ္လပ္ေရး မဟုတ္ဘူး။ စည္းကမ္း မရွိတာဟု ဆိုပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဒီလိုေျပာခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္သည္ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝ ကတည္းက ဖတ္ဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ေဆးတကၠသိုလ္ ဆက္တက္ပါ၏။
အဲ့ဒီတုန္းက ျပည္လမ္းရွိ အတန္းငယ္ ေဆးေက်ာင္းသား မ်ားကို ထားေသာ လိပ္ခံုး အေဆာက္ အအံုဝင္းသို႔ တက္ရပါသည္။ ထိုစဥ္က အလြန္ လွပေသာ လိပ္ခံုး ခန္းမႀကီးကို မဖ်က္ရေသးပါ။ ထိုစဥ္က အဓိက စာသင္ ခန္းမႀကီး ၂ ခုရွိရာ သီေရတာ(A) ႏွင့္ သီေရတာ (B) ဟု ေခၚ၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ခန္းမ (A) သို႔မဟုတ္ သီေရတာ (B) ၌ စာသင္ရာ ေက်ာင္းသား ၂၀ဝ ဆံ့ေသာ ခန္းမႀကီးျဖစ္၏။ ေနာက္ဆံုး ခံုတန္း၌ ထိုင္ ရေသာ ေဆးေက်ာင္းသား မ်ားသည္ ဆရာ စာသင္တာကို သိပ္မၾကားရပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ မိန္းကေလးမ်ား က ေရွ႕ဆံုး ခံုတို႔၌ ၄င္းတို႔၏ လြယ္အိတ္၊ စာအုပ္၊ ထမင္းဘူးတို႔ကို ခ်ကာ ေနရာ ဦးၾက၏။ လြတ္လပ္ေရး ရတယ္ဆိုၿပီး စည္းကမ္းမဲ့သလို ျဖစ္ေနၾကပါ၏။ ဒါကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေယာက်ာ္းေလးေတြ က ခြင့္လႊတ္တယ္။ ခႏၱီ ပါရမီေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ခြင့္လႊတ္ နားလည္ တတ္ေသာ ျမင့္ျမတ္ စိတ္ထားေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ခြင့္လႊတ္တာဟု မထင္ေစခ်င္ပါ။ ေယာက်ာ္းေလးေတြ ကလည္း သူ႔အကြက္နဲ႔ သူပါ ။ ေယာက်ာ္းေလးမ်ားက စာကို ဒီေလာက္ စိတ္မဝင္စားပါ။ သူတို႔က သီေရတာ(A) ရဲ႕ ေနာက္တံခါးဝက ထြက္ေသာ္ လူသြားစႀကႍ ရွိရာ ၄င္းစႀကႍကို ပိတ္ဆို႔၍ ျခင္းလံုးခတ္ ၾကပါသည္။ အဲ့ဒီအထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္လည္း ပါသည္။
စဥ္းစားၾကည့္ပါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ လမ္းမေပၚ ေဆး႐ိုးျဖန္႔ မလွန္းရဘူးလို႔ ဆံုးမ တယ္။ စႀကႍလမ္းကို ပိတ္ဆို႔ၿပီး ျခင္းခတ္တာဟာ အတူတူပဲေပါ့။ ေဆးေက်ာင္းသား ေတြအားလံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေျပာစကားေတြကို အထက္တန္း ေက်ာင္းမွာ သင္ဖူးပါတယ္။ ဒီေတာ့ စကား နားမေထာင္ သလို ျဖစ္ေနပါ၏။ ဒါက အတိတ္က ကိစၥပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ပစၥဳပၸန္ကို ေရာက္လာပါၿပီ။ ၂၀၁၁ မွာ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသ ႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က လမ္းေဘး ေဈးသည္ေတြ လမ္းေဘး မွာ ေဈးေရာင္းရန္မသင့္ ပါေၾကာင္း ေမတၲာ ရပ္ခံရပါသည္ ဆိုပါသည္။ တကယ္ေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ေဈးေရာင္း တာတင္ မကပါ။ ကတၲရာ လမ္းမ ေပၚကိုပါ ေတာ္ေတာ္ တက္ၿပီး ေရာင္းေနၾက တာပါ။ ဆိုင္ခန္း နဲ႔ ေရာင္းတဲ့ ေဈးသည္ေတြ က်ျပန္ေတာ့ ေဈးအတြင္းမွာ ဆိုရင္ လူသြားလမ္း စႀကႍ ပိတ္ေလာက္ေအာင္ ပစၥည္းေတြ ကို ဆိုင္ဘက္သို႔ က်ဴးေက်ာ္ ပါသည္။
လမ္းေဘး လူေန တိုက္ခန္း ဆိုင္ခန္းမ်ားကေတာ့ မိမိတို႔ဆိုင္ေရွ႕ ကတၲရာ လမ္းေပၚမွာ သစ္သား ငုတ္တိုျမားျပ ထားေသာ ပ်ဥ္ေလးေတြ ေထာင္ကာ ျမားအတြင္း ယာဥ္မရပ္ရ၊ ဤေနရာသည္ ___ဆိုင္ ___ ကုမၸဏီသို႔ လာေသာ ယာဥ္မ်ားသာ ရပ္ရန္ စသည္ျဖင့္ လမ္းမေပၚတက္၍ ေနရာ ဦးၾကပါသည္။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ လူနားခိုေသာ အမိုးေအာက္မွာ ကြမ္းယာ ေရာင္းၾကပါသည္။ ေဆးလိပ္ ေရာင္းၾက၏။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အမ်ားပိုင္ လမ္းေပၚမွာ ေလးတိုင္စင္ ေခါက္သိမ္း၍ ရေသာ က်ဴးေက်ာ္အမိုးျဖင့္ ေဈးေရာင္းၾက ပါ၏။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေျမစိုက္ထီးနဲ႔ ေဈးေရာင္းၾက ပါသည္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မီးစက္ ေတြကို လမ္းေဘးမွာ ခ်ထားၿပီး အခ်ိဳ႕က ပန္းအိုးေတြ ခ်ထားပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က 'ေဆး႐ိုး' တစ္မ်ိဳးတည္း နဲ႔ ဥပမာ ေပးသြားတာပါ။ သို႔ေသာ္ ေျမစိုက္ ထီး၊ ေလးတိုင္စင္ ထီး၊ လမ္းေဘး မီးစက္၊ လမ္းေဘး ေဈးသည္၊ ပန္းအိုး အားလံုး အက်ံဳးဝင္ ပါသည္။ ဒါေတြအားလံုး စည္းကမ္း မရွိတာပါ။
၂၀၁၁ တစ္ခုေသာ လဝယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေၾကာင္း ေရးသားေသာ ေဆာင္းပါး ေပါင္းခ်ဳပ္ ဂ်ာနယ္သည္ အထူး ေရာင္းေကာင္းပါသည္။ ဒီေတာ့ ဂ်ာနယ္သမား ေတြကလည္း ေဈးတင္ ေရာင္းၾကပါသည္။ စာေရး ဆရာႀကီး တစ္ဦးကပင္လွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေရာင္းကုန္ မဟုတ္ဟု ေဆာင္းပါး ေရးရသည္ အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ တစ္ခုေသာ နံနက္ခင္းတြင္ လမ္းေဘး ဂ်ာနယ္ဆိုင္၌ ဂ်ာနယ္ ဖတ္ေနစဥ္ ကြ်န္ေတာ္လည္း လမ္းေဘးမွာ မတ္တတ္ရပ္၍ ဂ်ာနယ္ဖတ္တာျဖစ္၍ ကြ်န္ေတာ္လည္း လမ္းမေပၚ ေဆး႐ိုးျဖန္႔ ခင္းရ သလိုျဖစ္ရာ ဒီလိုလုပ္ဖို႔ မသင့္ေၾကာင္း စဥ္းစားမိ၍ ဂ်ာနယ္ကိုငွားၿပီး လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ထဲ၌ ဝင္ဖတ္ပါ၏။ ဒီလို ေန႔စဥ္ အျဖစ္အပ်က္ အတစ္ခုကို သတိထားမိပါတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲက လူအခ်ိဳ႕သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေၾကာင္း ေဆာင္းပါး ေပါင္းခ်ဳပ္ ဂ်ာနယ္ကို လာလာဝယ္ၾက၏။ လူအခ်ိဳ႕က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေလးစားလွခ်ည္ရဲ႕ ဟု ေျပာကာ အိမ္ျပန္ၾက၏။ ၄င္းလူအခ်ိဳ႕ကို ေလ့လာေတာ့ သူတို႔က သူတို႔၏ ေျမညီထပ္ ေအာက္ခန္းေရွ႕၌ က်ဴးေက်ာ္ အဖီထုတ္ ထားၾကပါသည္။
အဲ့ဒီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆာင္းပါး ေပါင္းခ်ဳပ္ ဂ်ာနယ္ကို လာဝယ္ ၾကသူေတြထဲမွာ ၄င္းတို႔အိမ္ေရွ႕ က်ဴးေက်ာ္မီးစက္ခ် ထားတဲ့လူ ေတြလည္း ပါတယ္။ က်ဴးေက်ာ္ ပန္းအိုးသမားေတြ ပါသလို က်ဴးေက်ာ္ ေဈးသည္ ေတြလည္း ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေဆာင္းပါး ေပါင္းခ်ဳပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ အဲ့ဒီ ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္ ဂ်ာနယ္ထဲမွာ လည္း လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ လမ္းမေပၚမွာ ေဆး႐ိုးျဖန္႔လွန္းတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေျပာတဲ့ စာေၾကာင္း ထင္ထင္ ရွားရွား ပါပါတယ္။ အဲ့ဒါ သူတို႔ မဖတ္မိတာလား၊ ဘာလား ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေတာ့ပါ။ သို႔မဟုတ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေဆး႐ိုးတစ္မ်ိဳး တည္းကို ေျပာသြားတာ။ ငါတို႔ က်ဳးေက်ာ္တာက ေျမစိုက္ထီးဟု မဆိုင္ဘူးထင္တာ လားလဲ မသိပါ။ ဘာမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေလးစားတယ္ ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးရ မလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ က်ဴးေက်ာ္တယ္၊ နယ္ခ်ဲ႕တယ္ ဆိုတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕လမ္းစဥ္ မဟုတ္ပါဘူး။ အဂၤလိပ္ရဲ႕ လမ္းစဥ္ပါ။ အဂၤလိပ္ကို နယ္ခ်ဲ႕ က်ဴးေက်ာ္သမား ရယ္လို႔ သမိုင္းမွာ တင္စားခဲ့တာ သူတို႔အသိပါ။
ဒီေတာ့ ေလးစား တာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ ေလွ်ာက္တဲ့ လမ္းစဥ္က အဂၤလိပ္လမ္းစဥ္ ျဖစ္ေနပါ၏။ တကယ္ေတာ့ အမ်ားႏွင့္ ဆိုင္ေသာ ပစၥည္းကို မိမိကိုယ္ပိုင္သဖြယ္ လုပ္ေသာ သေဘာကေတာ့ လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ အခြင့္ အေရး တစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္ လုပ္ၾကပါ၏။ တစ္ခါတုန္းကလည္း NGO တစ္ခု သည္ ေက်းလက္ေဒသ ရြာတစ္ရြာ၌ မိုးေရ ေလွာင္ကန္တစ္ခု တည္ေဆာက္ ေပးပါ၏။ မိုးေရ ေလွာင္ကန္ဟု ဆိုရာ၌ သြပ္မိုးႀကီး ႀကီးရွိေသာ အိမ္ႀကီးေတြ ေဘးမွာသာ ေဆာက္လို႔ရၿပီး သြပ္မိုးက က်ေသာေရကို ေရတံေလ်ာက္၊ ေရပိုက္ တို႔ျဖင့္ သြယ္တန္း ၍ မိုးေရေလွာင္ကန္ ထဲသို႔ ဝင္ေစပါသည္။ ထိုအခါ ရြာထဲမွာရွိေသာ သူေ႒းအိမ္ တစ္အိမ္က မိမိအိမ္ဟာ သြပ္မိုးျဖစ္၍ အိမ္ေဘးမွာ လာေဆာက္ပါဟု ရပ္ရြာလူႀကီးမ်ား၊ NGO အရာရွိတို႔ကို ေျပာ၍ သူ႔ရဲ႕ အိမ္ေရွ႕မွာ ဂါလံငါးေထာင္ဆံ့ မိုးေရ ေလွာင္ကန္ႀကီး ေဆာက္ေပးပါတယ္။ ေဆာက္လည္း ၿပီးေရာ သူက မိုးေရေလွာင္ကန္ႀကီးကို ေမာင္ပိုင္ စီးခ်င္ပါေသာေၾကာင့္ မိုးေရ ေလွာင္ကန္ႀကီး အပါအဝင္ သြပ္မိုးအိမ္ႀကီး ကို ျခံစည္း႐ိုး ခတ္လိုက္ရာ အမ်ားသူငါတို႔က ေရခပ္၍ မရေတာ့ပါ။ ထိုအခါ လူအမ်ားက ရပ္ရြာ လူႀကီးကို တိုင္၍ ျခံစည္း႐ိုးကို ျပန္ဖ်က္ေပးပါ၏။ သို႔ေသာ္ ၄င္း သူေ႒းအိမ္က ေခြးေမြးျပန္ပါ၏။ ေခြးအေပါင္းတို႔ သည္ မိုးေရ လာခပ္ေသာ လူမွန္သမွ်ကို ကိုက္လႊတ္ရာ ၾကာေတာ့ ေရတစ္ခြက္ အတြက္နဲ႔ ရန္လည္း မျဖစ္လိုေတာ့၍ ဘယ္သူက ဘာမွ်မေျပာေတာ့ပါ။ ဒီေတာ့ NGO ပိုက္ဆံနဲ႔ ေဆာက္ေပးတဲ့ မိုးေရေလွာင္ကန္ ကို သူေ႒းအိမ္က ပိုင္သြားပါ၏။
ယခုလည္း ႏိုင္ငံပိုင္ ေျမႀကီး၊ လမ္းေဘး စတာေတြကို တစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းက ေနရာဦး၍ မပိုင္သင့္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေတြဖတ္၍ အဂၤလိပ္ လမ္းစဥ္ လိုက္ေနလို႔ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေလးစားရာ မေရာက္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အဆံုးအမကို က်င့္သံုးမွသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေလးစားရာ ေရာက္ပါမည္။ တခ်ိဳ႕က ထင္ၾက ပါ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေၾကာင္း ေဆာင္းပါးမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္း၊ အဂၤလိပ္ ေတာ္လွန္ေရး အေၾကာင္း၊ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲမ်ား အေၾကာင္းမ်ားသာဟု ထင္ၾက၏။ တကယ္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာစကားမ်ားတြင္ လူမႈေရး ဒႆနေတြ အမ်ားႀကီး ပါပါသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒါ့ေၾကာင့္ရယ္ပါ။ ဖတ္ၾကပါ၊ ဖတ္ၾကပါ။ ၿပီးရင္ တလြဲေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ဟု ႏိႈးေဆာ္အပ္ပါေၾကာင္း။
ေဒါက္တာထြန္း၀င္း
ယခု မ်က္ေမွာက္ ကာလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းေရးေသာ လံုးခ်င္း စာအုပ္၊ ေဆာင္းပါး စသည္ တို႔ကို ျပည္သူ အေပါင္း အထူး စိတ္ဝင္စားၾက ပါသည္။ ယခုေခတ္ ကာလမွ မဟုတ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္း စာေပေတြကို သင္ဖူးပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မိန္႔ခြန္းတစ္ခု ေျပာရာ မွာ လြတ္လပ္တယ္ ဆိုတိုင္း လမ္းမေပၚ ေဆး႐ိုး ျဖန္႔ခင္း လို႔ မရဘူး။ လမ္းမေပၚမွာ ေဆး႐ိုး ျဖန္႔ ခင္း တာဟာ လြတ္လပ္ေရး မဟုတ္ဘူး။ စည္းကမ္း မရွိတာဟု ဆိုပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဒီလိုေျပာခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္သည္ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝ ကတည္းက ဖတ္ဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ေဆးတကၠသိုလ္ ဆက္တက္ပါ၏။
အဲ့ဒီတုန္းက ျပည္လမ္းရွိ အတန္းငယ္ ေဆးေက်ာင္းသား မ်ားကို ထားေသာ လိပ္ခံုး အေဆာက္ အအံုဝင္းသို႔ တက္ရပါသည္။ ထိုစဥ္က အလြန္ လွပေသာ လိပ္ခံုး ခန္းမႀကီးကို မဖ်က္ရေသးပါ။ ထိုစဥ္က အဓိက စာသင္ ခန္းမႀကီး ၂ ခုရွိရာ သီေရတာ(A) ႏွင့္ သီေရတာ (B) ဟု ေခၚ၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ခန္းမ (A) သို႔မဟုတ္ သီေရတာ (B) ၌ စာသင္ရာ ေက်ာင္းသား ၂၀ဝ ဆံ့ေသာ ခန္းမႀကီးျဖစ္၏။ ေနာက္ဆံုး ခံုတန္း၌ ထိုင္ ရေသာ ေဆးေက်ာင္းသား မ်ားသည္ ဆရာ စာသင္တာကို သိပ္မၾကားရပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ မိန္းကေလးမ်ား က ေရွ႕ဆံုး ခံုတို႔၌ ၄င္းတို႔၏ လြယ္အိတ္၊ စာအုပ္၊ ထမင္းဘူးတို႔ကို ခ်ကာ ေနရာ ဦးၾက၏။ လြတ္လပ္ေရး ရတယ္ဆိုၿပီး စည္းကမ္းမဲ့သလို ျဖစ္ေနၾကပါ၏။ ဒါကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေယာက်ာ္းေလးေတြ က ခြင့္လႊတ္တယ္။ ခႏၱီ ပါရမီေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ခြင့္လႊတ္ နားလည္ တတ္ေသာ ျမင့္ျမတ္ စိတ္ထားေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ခြင့္လႊတ္တာဟု မထင္ေစခ်င္ပါ။ ေယာက်ာ္းေလးေတြ ကလည္း သူ႔အကြက္နဲ႔ သူပါ ။ ေယာက်ာ္းေလးမ်ားက စာကို ဒီေလာက္ စိတ္မဝင္စားပါ။ သူတို႔က သီေရတာ(A) ရဲ႕ ေနာက္တံခါးဝက ထြက္ေသာ္ လူသြားစႀကႍ ရွိရာ ၄င္းစႀကႍကို ပိတ္ဆို႔၍ ျခင္းလံုးခတ္ ၾကပါသည္။ အဲ့ဒီအထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္လည္း ပါသည္။
စဥ္းစားၾကည့္ပါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ လမ္းမေပၚ ေဆး႐ိုးျဖန္႔ မလွန္းရဘူးလို႔ ဆံုးမ တယ္။ စႀကႍလမ္းကို ပိတ္ဆို႔ၿပီး ျခင္းခတ္တာဟာ အတူတူပဲေပါ့။ ေဆးေက်ာင္းသား ေတြအားလံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေျပာစကားေတြကို အထက္တန္း ေက်ာင္းမွာ သင္ဖူးပါတယ္။ ဒီေတာ့ စကား နားမေထာင္ သလို ျဖစ္ေနပါ၏။ ဒါက အတိတ္က ကိစၥပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ပစၥဳပၸန္ကို ေရာက္လာပါၿပီ။ ၂၀၁၁ မွာ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသ ႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က လမ္းေဘး ေဈးသည္ေတြ လမ္းေဘး မွာ ေဈးေရာင္းရန္မသင့္ ပါေၾကာင္း ေမတၲာ ရပ္ခံရပါသည္ ဆိုပါသည္။ တကယ္ေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ေဈးေရာင္း တာတင္ မကပါ။ ကတၲရာ လမ္းမ ေပၚကိုပါ ေတာ္ေတာ္ တက္ၿပီး ေရာင္းေနၾက တာပါ။ ဆိုင္ခန္း နဲ႔ ေရာင္းတဲ့ ေဈးသည္ေတြ က်ျပန္ေတာ့ ေဈးအတြင္းမွာ ဆိုရင္ လူသြားလမ္း စႀကႍ ပိတ္ေလာက္ေအာင္ ပစၥည္းေတြ ကို ဆိုင္ဘက္သို႔ က်ဴးေက်ာ္ ပါသည္။
လမ္းေဘး လူေန တိုက္ခန္း ဆိုင္ခန္းမ်ားကေတာ့ မိမိတို႔ဆိုင္ေရွ႕ ကတၲရာ လမ္းေပၚမွာ သစ္သား ငုတ္တိုျမားျပ ထားေသာ ပ်ဥ္ေလးေတြ ေထာင္ကာ ျမားအတြင္း ယာဥ္မရပ္ရ၊ ဤေနရာသည္ ___ဆိုင္ ___ ကုမၸဏီသို႔ လာေသာ ယာဥ္မ်ားသာ ရပ္ရန္ စသည္ျဖင့္ လမ္းမေပၚတက္၍ ေနရာ ဦးၾကပါသည္။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ လူနားခိုေသာ အမိုးေအာက္မွာ ကြမ္းယာ ေရာင္းၾကပါသည္။ ေဆးလိပ္ ေရာင္းၾက၏။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အမ်ားပိုင္ လမ္းေပၚမွာ ေလးတိုင္စင္ ေခါက္သိမ္း၍ ရေသာ က်ဴးေက်ာ္အမိုးျဖင့္ ေဈးေရာင္းၾက ပါ၏။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေျမစိုက္ထီးနဲ႔ ေဈးေရာင္းၾက ပါသည္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မီးစက္ ေတြကို လမ္းေဘးမွာ ခ်ထားၿပီး အခ်ိဳ႕က ပန္းအိုးေတြ ခ်ထားပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က 'ေဆး႐ိုး' တစ္မ်ိဳးတည္း နဲ႔ ဥပမာ ေပးသြားတာပါ။ သို႔ေသာ္ ေျမစိုက္ ထီး၊ ေလးတိုင္စင္ ထီး၊ လမ္းေဘး မီးစက္၊ လမ္းေဘး ေဈးသည္၊ ပန္းအိုး အားလံုး အက်ံဳးဝင္ ပါသည္။ ဒါေတြအားလံုး စည္းကမ္း မရွိတာပါ။
၂၀၁၁ တစ္ခုေသာ လဝယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေၾကာင္း ေရးသားေသာ ေဆာင္းပါး ေပါင္းခ်ဳပ္ ဂ်ာနယ္သည္ အထူး ေရာင္းေကာင္းပါသည္။ ဒီေတာ့ ဂ်ာနယ္သမား ေတြကလည္း ေဈးတင္ ေရာင္းၾကပါသည္။ စာေရး ဆရာႀကီး တစ္ဦးကပင္လွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေရာင္းကုန္ မဟုတ္ဟု ေဆာင္းပါး ေရးရသည္ အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ တစ္ခုေသာ နံနက္ခင္းတြင္ လမ္းေဘး ဂ်ာနယ္ဆိုင္၌ ဂ်ာနယ္ ဖတ္ေနစဥ္ ကြ်န္ေတာ္လည္း လမ္းေဘးမွာ မတ္တတ္ရပ္၍ ဂ်ာနယ္ဖတ္တာျဖစ္၍ ကြ်န္ေတာ္လည္း လမ္းမေပၚ ေဆး႐ိုးျဖန္႔ ခင္းရ သလိုျဖစ္ရာ ဒီလိုလုပ္ဖို႔ မသင့္ေၾကာင္း စဥ္းစားမိ၍ ဂ်ာနယ္ကိုငွားၿပီး လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ထဲ၌ ဝင္ဖတ္ပါ၏။ ဒီလို ေန႔စဥ္ အျဖစ္အပ်က္ အတစ္ခုကို သတိထားမိပါတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲက လူအခ်ိဳ႕သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေၾကာင္း ေဆာင္းပါး ေပါင္းခ်ဳပ္ ဂ်ာနယ္ကို လာလာဝယ္ၾက၏။ လူအခ်ိဳ႕က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေလးစားလွခ်ည္ရဲ႕ ဟု ေျပာကာ အိမ္ျပန္ၾက၏။ ၄င္းလူအခ်ိဳ႕ကို ေလ့လာေတာ့ သူတို႔က သူတို႔၏ ေျမညီထပ္ ေအာက္ခန္းေရွ႕၌ က်ဴးေက်ာ္ အဖီထုတ္ ထားၾကပါသည္။
အဲ့ဒီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆာင္းပါး ေပါင္းခ်ဳပ္ ဂ်ာနယ္ကို လာဝယ္ ၾကသူေတြထဲမွာ ၄င္းတို႔အိမ္ေရွ႕ က်ဴးေက်ာ္မီးစက္ခ် ထားတဲ့လူ ေတြလည္း ပါတယ္။ က်ဴးေက်ာ္ ပန္းအိုးသမားေတြ ပါသလို က်ဴးေက်ာ္ ေဈးသည္ ေတြလည္း ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေဆာင္းပါး ေပါင္းခ်ဳပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ အဲ့ဒီ ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္ ဂ်ာနယ္ထဲမွာ လည္း လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ လမ္းမေပၚမွာ ေဆး႐ိုးျဖန္႔လွန္းတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေျပာတဲ့ စာေၾကာင္း ထင္ထင္ ရွားရွား ပါပါတယ္။ အဲ့ဒါ သူတို႔ မဖတ္မိတာလား၊ ဘာလား ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေတာ့ပါ။ သို႔မဟုတ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေဆး႐ိုးတစ္မ်ိဳး တည္းကို ေျပာသြားတာ။ ငါတို႔ က်ဳးေက်ာ္တာက ေျမစိုက္ထီးဟု မဆိုင္ဘူးထင္တာ လားလဲ မသိပါ။ ဘာမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေလးစားတယ္ ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးရ မလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ က်ဴးေက်ာ္တယ္၊ နယ္ခ်ဲ႕တယ္ ဆိုတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕လမ္းစဥ္ မဟုတ္ပါဘူး။ အဂၤလိပ္ရဲ႕ လမ္းစဥ္ပါ။ အဂၤလိပ္ကို နယ္ခ်ဲ႕ က်ဴးေက်ာ္သမား ရယ္လို႔ သမိုင္းမွာ တင္စားခဲ့တာ သူတို႔အသိပါ။
ဒီေတာ့ ေလးစား တာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္၊ ေလွ်ာက္တဲ့ လမ္းစဥ္က အဂၤလိပ္လမ္းစဥ္ ျဖစ္ေနပါ၏။ တကယ္ေတာ့ အမ်ားႏွင့္ ဆိုင္ေသာ ပစၥည္းကို မိမိကိုယ္ပိုင္သဖြယ္ လုပ္ေသာ သေဘာကေတာ့ လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ အခြင့္ အေရး တစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္ လုပ္ၾကပါ၏။ တစ္ခါတုန္းကလည္း NGO တစ္ခု သည္ ေက်းလက္ေဒသ ရြာတစ္ရြာ၌ မိုးေရ ေလွာင္ကန္တစ္ခု တည္ေဆာက္ ေပးပါ၏။ မိုးေရ ေလွာင္ကန္ဟု ဆိုရာ၌ သြပ္မိုးႀကီး ႀကီးရွိေသာ အိမ္ႀကီးေတြ ေဘးမွာသာ ေဆာက္လို႔ရၿပီး သြပ္မိုးက က်ေသာေရကို ေရတံေလ်ာက္၊ ေရပိုက္ တို႔ျဖင့္ သြယ္တန္း ၍ မိုးေရေလွာင္ကန္ ထဲသို႔ ဝင္ေစပါသည္။ ထိုအခါ ရြာထဲမွာရွိေသာ သူေ႒းအိမ္ တစ္အိမ္က မိမိအိမ္ဟာ သြပ္မိုးျဖစ္၍ အိမ္ေဘးမွာ လာေဆာက္ပါဟု ရပ္ရြာလူႀကီးမ်ား၊ NGO အရာရွိတို႔ကို ေျပာ၍ သူ႔ရဲ႕ အိမ္ေရွ႕မွာ ဂါလံငါးေထာင္ဆံ့ မိုးေရ ေလွာင္ကန္ႀကီး ေဆာက္ေပးပါတယ္။ ေဆာက္လည္း ၿပီးေရာ သူက မိုးေရေလွာင္ကန္ႀကီးကို ေမာင္ပိုင္ စီးခ်င္ပါေသာေၾကာင့္ မိုးေရ ေလွာင္ကန္ႀကီး အပါအဝင္ သြပ္မိုးအိမ္ႀကီး ကို ျခံစည္း႐ိုး ခတ္လိုက္ရာ အမ်ားသူငါတို႔က ေရခပ္၍ မရေတာ့ပါ။ ထိုအခါ လူအမ်ားက ရပ္ရြာ လူႀကီးကို တိုင္၍ ျခံစည္း႐ိုးကို ျပန္ဖ်က္ေပးပါ၏။ သို႔ေသာ္ ၄င္း သူေ႒းအိမ္က ေခြးေမြးျပန္ပါ၏။ ေခြးအေပါင္းတို႔ သည္ မိုးေရ လာခပ္ေသာ လူမွန္သမွ်ကို ကိုက္လႊတ္ရာ ၾကာေတာ့ ေရတစ္ခြက္ အတြက္နဲ႔ ရန္လည္း မျဖစ္လိုေတာ့၍ ဘယ္သူက ဘာမွ်မေျပာေတာ့ပါ။ ဒီေတာ့ NGO ပိုက္ဆံနဲ႔ ေဆာက္ေပးတဲ့ မိုးေရေလွာင္ကန္ ကို သူေ႒းအိမ္က ပိုင္သြားပါ၏။
ယခုလည္း ႏိုင္ငံပိုင္ ေျမႀကီး၊ လမ္းေဘး စတာေတြကို တစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းက ေနရာဦး၍ မပိုင္သင့္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေတြဖတ္၍ အဂၤလိပ္ လမ္းစဥ္ လိုက္ေနလို႔ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေလးစားရာ မေရာက္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အဆံုးအမကို က်င့္သံုးမွသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေလးစားရာ ေရာက္ပါမည္။ တခ်ိဳ႕က ထင္ၾက ပါ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေၾကာင္း ေဆာင္းပါးမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္း၊ အဂၤလိပ္ ေတာ္လွန္ေရး အေၾကာင္း၊ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲမ်ား အေၾကာင္းမ်ားသာဟု ထင္ၾက၏။ တကယ္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာစကားမ်ားတြင္ လူမႈေရး ဒႆနေတြ အမ်ားႀကီး ပါပါသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒါ့ေၾကာင့္ရယ္ပါ။ ဖတ္ၾကပါ၊ ဖတ္ၾကပါ။ ၿပီးရင္ တလြဲေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ဟု ႏိႈးေဆာ္အပ္ပါေၾကာင္း။
ေဒါက္တာထြန္း၀င္း
0 comments:
Post a Comment