 တခ်ဳိ႕ကေျပာၾကတယ္။ စစ္တုရင္ ကစားနည္းဟာ အေတာ္႐ႈပ္တာတဲ့ ဟုတ္ကဲ့။ စတုရန္း ၆၄ ကြက္။ တစ္ဖက္မႇာ ကစားေကာင္က ၁၆ ႐ုပ္စီ။ အမ်ဳိးအမည္ ၆ မ်ဳိး။ နယ္ ၈ ႐ုပ္၊ ျမင္း ၂ ႐ုပ္၊ ဘုန္းႀကီး ၂ ႐ုပ္၊ မိဖုရား ၁ ႐ုပ္၊ မင္းႀကီး ၁ ႐ုပ္။ အနက္ ၁၆ ႐ုပ္၊ အျဖဴ ၁၆ ႐ုပ္။ ကစားတတ္ဖို႔က အေျခခံအေနနဲ႔ အ႐ုပ္ေတြ ေရႊ႕ကြက္နဲ႔ စားကြက္ေတြ နားလည္ရမယ္။ ကစားတတ္ၿပီ ဆိုရင္ စနစ္တက် ကစားတတ္ဖို႔ လိုက္နာရမယ့္ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းေတြကို သိရမယ္။ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ဖို႔ အတြက္က်ေတာ့
ၿပိဳင္ပြဲစည္းကမ္းေတြ ရႇိလာတယ္။ ေျပာရရင္ စစ္တုရင္ကစားရာမႇာ လိုက္နာရမယ့္ 'စည္းကမ္း'ရယ္ က်င့္သံုးရမယ့္ 'က်င့္၀တ္'ရယ္ ဆိုတာ ရႇိတယ္။ တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္ထက္ ဆန္းၾကယ္တယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ ကေလးေတြကို အေႂကြေစ့ေတြ အေၾကာင္း ေျပာရင္ ယံုခ်င္မႇာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္လမႇာ လစာေျခာက္ဆယ္သာသာရတဲ့ ႐ုံးလုလင္တစ္ေယာက္ ၀င္ေငြဟာ မိသားစု ရႇစ္ေယာက္ ေလာက္ငတယ္။ မနက္တိုင္း ေကာ္ဖီၾကမ္းနဲ႔ ပဲျပဳတ္ ထမင္းေၾကာ္ စားႏိုင္တယ္ဆို ပံုျပင္လို႔ ထင္မႇာ။ သူတို႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ႏႈိင္းယႇဥ္မႇာကိုး။ သူတို႔ေခတ္နဲ႔ စားႏိုင္
တယ္ဆို ပံုျပင္လို႔ ထင္မႇာ။ သူတို႔ေခတ္နဲ႔ ထင္ဟပ္ၾကမႇာကိုး။ မစင္တြင္းထဲမႇာ ေပါက္ဖြား ႀကီးျပင္းလာတဲ့ သတၲ၀ါေတြ အတြက္ ေမႊးရနံ႔ထံုတ့ဲ စႏၵကူးေတာႀကီးဟာ လက္လႇမ္းမမီတဲ့ေနရာ။ မေတာ္တဆမ်ား စႏၵကူးနံ႔ ရခဲ့ရင္ေတာင္မႇ 'ဘာနံ႔ႀကီးလဲဟ' ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမႇာ။ စႏၵကူးေတာဟာ
ေမြ႕ေလ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ့ေနရာ။ စႏၵကူးရနံ႔ဟာ ႏႇစ္လိုဖြယ္ရာရယ္လို႔ ေျပာလာတဲ့ မစင္တြင္းသူ၊ မစင္တြင္းသားေတြမ်ား မေတာ္တဆ ေပၚလာၾကမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ က်န္တဲ့သူေတြက အ႐ူးဆိုၾကမႇာ။ စႏၵကူးေတာသူ၊ စႏၵကူးေတာသားေတြ အတြက္ ေျပာရရင္ မစင္တြင္း အသံၾကားတာနဲ႔ မူးေ၀ပ်ဳိ႕အန္ၾကမႇာ။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေထြေထြျပားျပား အိပ္မက္ေတြ မက္တာနဲ႔ ေကာသလ မင္းႀကီး ေၾကာက္လန္႔ ေျခာက္ျခားစြာ
ဘုရားရႇင္ဆီကို ေျပးၿပီး ေလွ်ာက္ထားေတာ့တာ။ ဘုရားရႇင္ရဲ႕စကားကို ၾကားနာရၿပီးေတာ့မႇသာ ေဆာက္တည္ရာရခဲ့တာ။ အယ္လဘတ္တိုလို႔ေခၚတဲ့ စပိန္လူယ္တစ္ေယာက္ ရႇိတယ္။ ၁၁ ႏႇစ္သား အရြယ္မႇာ စစ္တုရင္ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခု ၀င္ၿပိဳင္စဥ္မႇာ သူတစ္သက္တာ မေမ့ႏိုင္စရာ အေတြ႕အႀကံဳတစ္ခု ရခဲ့တယ္။ သူနဲ႔သူ႔ထက္ ငါးႏႇစ္ေလာက္ႀကီးတဲ့
ၿပိဳင္ဘက္တစ္ေယာက္ ၿပိဳင္ပြဲ ကစားတုန္းကေပါ့။ ကစားေနရင္းနဲ႔ ပြဲက ႐ႈပ္ေထြးတဲ့ အေနအထား ေရာက္လာတယ္။ လံုး၀ အမႇားမခံတဲ့ အေျခအေန။ ပြဲကလည္း သိပ္ၿပီး အေရးႀကီးတဲ့ပြဲစဥ္၊ ေနာက္ဆံုးပြဲ၊ ထပ္ေျပာရရင္
သူတို႔ႏႇစ္ေယာက္က အမႇတ္အမ်ားဆံုး ေလးေယာက္ထဲက ႏႇစ္ေယာက္။ အားလံုးက ၇ မႇတ္စီ ရထားၾကတာ။ ၿပိဳင္ပြဲ ပြဲစဥ္ကို ဆြစ္စနစ္နဲ႔တြဲတယ္။ တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲ ပြဲစဥ္တြဲရာမႇာ အမႇတ္တူသူေတြကို ကစားေစတဲ့ စနစ္။
ပြဲစဥ္မ်ားလာေလ အမႇတ္မ်ားသူ နဲလာေလ။ ပိရမစ္လို ျဖစ္လာတယ္။
တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္ထက္ ဆန္းၾကယ္တယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ ကေလးေတြကို အေႂကြေစ့ေတြ အေၾကာင္း ေျပာရင္ ယံုခ်င္မႇာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္လမႇာ လစာေျခာက္ဆယ္သာသာရတဲ့ ႐ုံးလုလင္တစ္ေယာက္ ၀င္ေငြဟာ မိသားစုရႇစ္ေယာက္ ေလာက္ငတယ္။ မနက္တိုင္း ေကာ္ဖီၾကမ္းနဲ႔ ပဲျပဳတ္ ထမင္းေၾကာ္ စားႏိုင္တယ္ဆို ပံုျပင္လို႔ ထင္မႇာ . .
. |
အယ္လဘတ္တို ၿပိဳင္ေနတဲ့ပြဲမႇာ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ ၁၅၀ ေလာက္ ရႇိတယ္။ ဆုကေပးမႇာ ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ၃ ေယာက္ပဲ။ က်န္တဲ့ႏႇစ္ေယာက္က ေစာေစာစီးစီး သေရက်သြားတယ္။ ၇ မႇတ္ခြဲစီ ရသြားၿပီး အယ္လဘတ္တို တို႔ပြဲရဲ႕ အေျဖကို ေစာင့္ေနၾကတာေပါ့။ အိမ္သာသြားခ်င္စိတ္ ေပၚလာတဲ့ အယ္လဘတ္တို ဒိုင္လူႀကီးကို သတင္းပို႔ၿပီး အိမ္သာသြားတက္တယ္။ ေရႊ႕လႇည့္က သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ရဲ႕ ေရႊ႕လႇည့္။ သူကိစၥ၀ိစၥၿပီးလို႔ ျပန္ေရာက္ၿပီး ကစားပြဲမႇာလည္း ျပန္ထိုင္ေရာ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္က နာရီကိုရပ္ၿပီး လက္ကိုဆန္႔ေပးတယ္။ အ႐ႈံးေပးတယ္ေပါ့။ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္မယ္ေပါ့။ အယ္လဘတ္တို အံ့အားသင့္သြားတယ္။ သူ႔အစ္ကိုႀကီးနဲ႔မႇ အသက္ အတူတူေလာက္ရႇိမယ့္ ၿပိဳင္ဘက္ေလ။ ဘာျဖစ္ပါလိမ့္ေပါ့။
''မင္းအိမ္သာတက္ေနခ်ိန္မႇာ ငါစဥ္းစားတယ္။ ဒီအေကာင္ကို ေရႊ႕ရင္ေတာ့ ႐ႈံးေတာ့မယ္ ေတြးရင္းနဲ႔ ေရႊ႕ကိုေရႊ႕ရမႇာ။ အဲဒါေၾကာင့္ေပါ့''တဲ့။
ဒိုင္က ႏႇစ္ေယာက္ဘဲရႇိတာ။ ဘယ္သူ႔မႇ ျမင္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ျမင္မလဲ။ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ကစားသမားေတြကို ေဒါင့္ေစ့ေအာင္ မၾကည့္ႏိုင္ဘူးေလ။ ျပႆနာရႇိရင္ ေျဖရႇင္း၊ ဆံုးျဖတ္စရာရႇိရင္ ဆံုးျဖတ္၊ ဒီေလာက္ဘဲ
တတ္ႏိုင္တာ။ ခပ္တည္တည္ေနၿပီး ဆက္ကစားလည္း ရသားနဲ႔ ေျပာခ်င္တဲ့သူ ရႇိမလားဘဲ။
အံ့အားသင့္မႈနဲ႔ မင္သက္မိေနတဲ့ အယ္လဘတ္တို လႈပ္ရႇားလာခဲ့တယ္
''ဟင့္အင္း၊ ဘာမႇျဖစ္တာမႇ မဟုတ္တာ၊ ပံုမႇန္ဘဲ ဆက္ကစားၾကတာေပါ့။ ဒီလိုမ်ဳိးႀကီးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ အႏိုင္မယူခ်င္ပါဘူး''
ၿပိဳင္ဘက္အစ္ကိုႀကီး သူ႔ေခါင္းကို ညင္သာစြာရမ္းတယ္။ ညာဘက္လက္ကို ေလထဲဆန္႔ေျမႇာက္လိုက္တယ္။ ဒိုင္လူႀကီးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲရဲ႕အေျဖကို သတင္းပို႔တယ္။ ေရႊ႕ကြက္မႇတ္တမ္းမႇာ လက္မႇတ္ထုိးတယ္။
ပြဲကၿပီးသြားၿပီ။ ရႇစ္မႇတ္နဲ႔ အယ္လဘတ္တို ပထမရသြားတယ္။ သေရက်တဲ့ႏႇစ္ေယာက္က အမႇတ္တစ္၀က္စီေလ်ာ့ၿပီး ဒုတိယနဲ႔ တတိယ။ ကီလို ၅၀၀ ေက်ာ္ ခရီးဘတ္စ္ကား စီးလာၿပီး အ႐ႈံးေပးခဲ့တဲ့ အစ္ကိုႀကီးေတာ့ လိပ္ျပာသန္႔စြာ ဆုနဲ႔ေ၀းခဲ့တယ္။
ပထမရတဲ့ အယ္လဘတ္တို၊ ဆုယူစင္ျမင့္မႇာ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလို႔။ သူ႔ဘ၀ရဲ႕ပထမဆံုးရတဲ့ ပထမ အတြက္ ၀မ္းသာတဲ့မ်က္ရည္လား။ ႐ႈံးသြားတဲ့ အစ္ကိုႀကီးအတြက္ ၀မ္းနည္းတဲ့ မ်က္ရည္လား။ အယ္လဘတ္တိုေလးက အသက္ႀကီးလာေတာ့ အယ္လဘတ္တိုႀကီး ျဖစ္လာတယ္။ ဂရင္းမာစတာေတာ့ ျဖစ္မလာဘူး။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ စစ္တုရင္ဒိုင္လူႀကီး ျဖစ္လာတယ္။ စစ္တုရင္ၿပိဳင္ပြဲေတြမႇာ ဒိုင္လုပ္တယ္။
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ စစ္တုရင္နည္းျပ ျဖစ္လာတယ္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးေတြကို စစ္တုရင္ သင္ေပးတယ္။
ေက်ာင္းသားလူငယ္ၿပိဳင္ပြဲ တစ္ခုမႇာ ဒိုင္လုပ္ခ်ိန္မႇာေပါ့။ ဒါလဲ အိမ္သာနဲ႔ ပတ္သက္မႈေလး ရႇိတယ္။ အိမ္သာတက္ခ်င္လြန္းတဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္ ကမန္းကတန္းထၿပီး ဒိုင္လူႀကီးကို ခြင့္ေတာင္းတယ္။ အိမ္သာကို ေျပးသြားခဲ့တယ္။
လမ္းမႇာ ၿပိဳင္ပြဲကစားေနတဲ့ ကစားခံု တစ္ခုကို ပြတ္တိုက္သြားတယ္။ အ႐ုပ္ေတြ လဲက်မသြားခဲ့ေပမယ့္ နဲနဲစီ ေရြ႕သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မႇာ ေရႊ႕လႇည့္က်ေနတဲ့ ေရႊ႕ရမယ့္ ေက်ာင္းသားကေလးက အ႐ုပ္ကို စနစ္တက် သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္ ျပန္စီတယ္။
ေရႊ႕ကာနီးမႇာ စားပြဲလႈပ္သြားတယ္။ အိမ္သာေျပးတဲ့ကေလးေၾကာင့္ အ႐ုပ္ေတြ မလဲေပမယ့္ ေရြ႕သြားတယ္။ အနားက ကစားခံုေတြလဲ ျမင္တယ္။ ဟိုကေလးက ေဆာရီးဆိုၿပီး ဆက္ေျပးသြားတယ္။ အ႐ုပ္ေတြစီတယ္။ ဒါေလာက္ဆို ဒီလို ေရးစရာအေၾကာင္း မရႇိဘူး။ အေၾကာင္းရႇိတာက ၿပိဳင္ဘက္ ခ်ာတိတ္။ နာရီကို ရပ္လိုက္တယ္။ ညာလက္ကို ေလထဲ ဆန္႔တန္းၿပီး ေျမာက္လိုက္တယ္။ အယ္လဘတ္တို ေရာက္လာတယ္။ ''ဘာျဖစ္လဲ''
''သူအ႐ုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးကိုင္တယ္။ ျမင္းကိုပထမဆံုး ထိကိုင္တာ။ အဲဒါျမင္းေရႊ႕ဖို႔ ေျပာတာ''
''ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္အ႐ုပ္ေတြ ျပန္ညိႇတာ'' ေက်ာင္းသားေလးရဲ႕ အေျဖ။
ဟုတ္တယ္။ အယ္လဘတ္တို မလႇမ္းမကမ္းကေန ျမင္ခဲ့တယ္။
''ဟုတ္ၿပီ။ မင္းအ႐ုပ္ေတြကို မညိႇခင္ ညႇိမယ့္အေၾကာင္း ေျပာခဲ့လား။ ခြင့္ေတာင္းခဲ့လား''
''မေျပာခဲ့မိဘူး။ မေတာင္းခံဘူး။''
''သူဘာမႇမေျပာခဲ့ဘူး''
ရႇင္းသြားၿပီ။ ဘာတတ္ႏိုင္မႇာလဲ။ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒက ရႇိၿပီးသား။ အယ္လဘတ္တို အဆံုးအျဖတ္ ေပးလိုက္တယ္။ ပထမဆံုး ထိကိုင္မိတဲ့ အေကာင္ကို ေရႊ႕ေစ။
ဟိုခ်ာတိတ္ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ဘဲ။ ကိုင္ေကာင္ေရႊ႕ရမႇာ ေရႊ႕ေပါ့ကြ ဆိုတဲ့ မ်က္ႏႇာေပးနဲ႔။ ငါဘာမႇ မဟုတ္တာ မလုပ္ဘူး ဆိုတဲ့ အသြင္ ေဆာင္လို႔။
ေက်ာင္းသားကေလး မ်က္ရည္၀ဲသြားတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းႏႇစ္ခုကို တင္းတင္း ေစ့လိုက္တယ္။ အေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစားကစားခဲ့တယ္။ ႐ႈံးသြားခဲ့တယ္။ ႐ႈံးမႇာေပါ့။ အေကာင္းဆံုးေရႊ႕ဖို႔ စဥ္းစားၿပီးသား အကြက္ကို မေရႊ႕ခဲ့ရဘဲ ျမင္းေရႊ႕ခဲ့ရတာ။
အဲဒီကတည္းက နိမ့္သြားတဲ့ ကစားကြက္က ဘယ္လိုမႇ ျပန္အဖတ္ဆည္ မရခဲ့ဘူး။''
လုပ္ရမႇာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဲသလိုေျပာတယ္။ မလုပ္ရမႇာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူဒိုင္လူႀကီးအေနနဲ႔ အဆံုးအ ျဖတ္ေပးခ့ဲတဲ့ ပြဲကို ဥပမာေပးတယ္။
''ဟိုခ်ာတိတ္သာ ငါ့တပည့္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဒီလိုမ်ဳိးအေျခအေနမႇာ ဒါမ်ဳိး အေရးဆိုတာမ်ဳိးရႇိမႇာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါမ်ဳိးမလုပ္ရဘူး။ ၀ံပုေလြကို မေကာက္က်စ္ရဘူး'' ေမာင္စံေပါ ေက်ာင္းသားတုန္းက စစ္တုရင္ၿပိဳင္ပြဲ တစ္ခုကို သတိရမိတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ေပါင္းစံု စစ္တုရင္ၿပိဳင္ပြဲမႇာပါ။ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏႇစ္ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီမႇာ ကိုင္ေကာင္ေရႊ႕ ျပႆနာ ဘာညာ အေၾကာင္း ေျပာၾကရင္းက ကိုေအာင္သြင္ ေျပာျပတဲ့ အျဖစ္ကေလးတစ္ခုကို စြဲစြဲထင္ထင္ မႇတ္မိေနတယ္။ ''မင္းတို႔ကြာ ငါေျပာျပမယ္။ ဟိုတစ္ႏႇစ္ တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ စစ္တုရင္ ၿပိဳင္ပြဲမႇာကြာ။ မင္းတို႔ ခုနကေျပာတဲ့ ဆရာႀကီးေပါ့။ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္က အ႐ုပ္ေပၚမႇာ ပုရြက္ဆိတ္တက္လို႔ ေလနဲ႔မႈတ္လိုက္တာ အ႐ုပ္လဲသြားတယ္ကြာ။ အဲဒါကို အဲဒီအ႐ုပ္ ေရႊ႕ရမယ္ ဆိုၿပီး အတင္းေရႊ႕ခိုင္းၿပီး အႏိုင္ယူသြားတာ။ သူတို႔ အသင္းလဲ ဒိုင္းရသြားတယ္ကြ။ သူတို႔အသင္းကို ပြဲေတြဘာေတြ တခမ္းတနားနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳတာ ေမာင္ဗမာ စက္ဘီးေတာင္ တစ္ေယာက္တစ္စီးစီ ရသကြ''တဲ့။ ထူးဆန္းပါေပ့ ဆရာတြတ္ရယ္။ ေလာကႀကီးမႇာဗ်ာ။ ဒီကိစၥမ်ဳိး ရႇိသလား။
ပညာတတ္ဆရာႀကီး။ ျမန္မာျပည္တြင္းသာမက ႏိုင္ငံျခားဘြဲ႕ေတြပါ ရထားတာ။ သူ႔ပညာရပ္မႇာ တန္းကုန္ၿပီ။ ဘြဲ႕ကုန္ၿပီ။ ထပ္ယူစရာ ထပ္ရစရာ ဘာဘြဲ႕မႇမက်န္ေတာ့ဘူး ဆိုသူ။
စစ္တုရင္ နည္းျပဆရာ အယ္လဘတ္တို ေက်ာင္းသား လူငယ္ေလးေတြကို စစ္တုရင္ သင္ေပးေနရာမႇ ဂႏၳ၀င္ေျမာက္ စစ္တုရင္ပြဲေတြကို ပ႐ိုဂ်က္တာနဲ႔ ထိုးၿပီးျပတယ္။
''ဒီပြဲက ၁၈၃၄ မႇာ ကစားခဲ့တာ။ ဒီလာဘိုႏြန္ႏိုင္းက မက္ေဒၚနယ္ကို ႏိုင္ခဲ့တာ။ ဒါက ၁၉၁၈ မႇာ ကာပါဘလင္ကာ ကမာရႇယ္ကို ဒီလို အႏိုင္ယူခဲ့တာ'' စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ ပြဲေတြအမ်ားႀကီး တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲ ျပတယ္။ ေကာင္းကြက္၊ မႇားကြက္ေတြ သံုးသပ္ျပတယ္။ သင္ခန္းစာ အၿပီးမႇာ ေက်ာင္းသားေလးေတြနဲ႔ အေမးအေျဖ လုပ္တယ္။
''ေျပာင္ေျမာက္လႇပစြာႏိုင္တဲ့ စစ္တုရင္ပြဲမႇာ ႏိုင္သူနဲ႔တြဲၿပီး ႐ႈံးသူကိုလဲ မႇတ္မိေနတတ္ၾကတယ္။ မင္းတို႔အေနနဲ႔ ႏိုင္သူအျဖစ္ မႇတ္တမ္း တင္ေစခ်င္သလား။ ႐ႈံးသူထဲမႇာ စာရင္း၀င္ခ်င္သလား''
အားလံုးက အႏိုင္ရသူဘဲ ျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္။
''ညစ္ၿပီး ရမယ့္အႏိုင္ဆိုရင္ ေကာကြာ။ ဘယ့္ႏႇယ္လဲ။ ယူၾကမႇာလား''။ တစ္ဆက္တည္းမႇာဘဲ ဥပမာ တစ္ခ်ဳိ႕ ေျပာျပတယ္။
''ငါမေသမခ်င္း စစ္တုရင္သင္တဲ့အလုပ္ လုပ္ေနမႇာ။ ဒိုင္လူႀကီးလဲ လုပ္ေနမႇာ။ ေနာင္လာမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြကို စစ္တုရင္အေၾကာင္း ေျပာတဲ့အခါမႇာ၊ စစ္တုရင္သင္တဲ့အခါ ဒီေကာင္ေတြေပါ့ကြာ ဒီလိုညစ္ၿပီး အႏိုင္ယူခဲ့တာေပါ့လို႔
ဥပမာေပးရာမႇာ မင္းတို႔ နာမည္ေတြ ပါမလာေစဖို႔၊ ငါသင္ေပးလိုက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို လူညစ္ေလးေတြ အေနနဲ႔ ကဗၼည္းမတင္ေစဖို႔ ငါဆုေတာင္းတယ္။
အယ္လဘတ္တို ေျပာေလ့ရႇိတယ္။
''ငါက ဒိုင္လဲလုပ္တယ္။ နည္းျပဆရာလဲ လုပ္တယ္။ ငါ့မႇာမ်က္ႏႇာ ႏႇစ္ခုရႇိတယ္'' တဲ့ | 
0 comments:
Post a Comment