သစ္ပင္ၾကီးႏွင့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္

 

by စာေပခရီးသြားေျခလွမ္းမ်ား on Thursday, August 25, 2011 at 1:50pm

 

ဟုိးေရွးေရွးတုန္းက ပန္းသီးပင္ တစ္ပင္ နဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္။

ေန့တိုင္း အဲဒီေကာင္ေလးက ေျပးလာျပီး ပင္စည္ေပၚ တက္ျပီး သစ္ပင္ေပၚမွာကစားတယ္။ ျပီးေတာ့ ပန္းသီးေတြကို စားေလ့ရွိပါတယ္။

သစ္ပင္နဲ့ ေကာင္ေလးဟာ အတူတူ တူတူပုန္းတမ္းကစားၾကတယ္။ ကစားလို့ ေမာသြားျပီဆိုရင္ ေကာင္ေလးဟာ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ အိပ္ေလ့၇ွိတယ္။


ေကာင္ေလးက သစ္ပင္ကို အရမး္ ခ်စ္တာပဲ....
သစ္ပင္ကလဲ ေကာင္ေလးကို ခ်စ္သတဲ့။

ဒီလိုနဲ ့... ေကာင္ေလးလဲ အရြယ္ေရာက္လာတာေပါ့။ သစ္ပင္ကေတာ့ ေကာင္ေလးမလာတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ အထီးက်န္ဆန္စြာနဲ့ပဲ ေနေလ့ရွိသတဲ့။

တစ္ေန့ေတာ့ ေကာင္ေလးက သစ္ပင္ေအာက္ေရာက္လာတယ္။
သစ္ပင္က ေျပာတယ္ "လာလာ...ကေလးေလး..သစ္ပင္ေပၚကိုတက္ပါ၊ ျပီးေတာ့ တူတူပုန္းတမ္း ကစားမယ္ေလ၊ ပန္းသီးလဲ စားေနာ္...သစ္ပင္အရိပ္ေအာက္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကစားပါကြယ္..."

ေကာင္ေလးက " ကြ်န္ေတာ္ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး.... သစ္ပင္ေပၚတက္ျပီးလဲ မကစားေတာ့ဘူး.... ကြ်န္ေတာ္ ၀ယ္ခ်င္တာ၀ယ္ဖို့ ပိုက္ဆံပဲလိုခ်င္တယ္.... ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကို ပိုက္ဆံေပးႏုိင္လား " လို့ေမးလိုက္ပါတယ္။

ဒါနဲ ့သစ္ပင္က "စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြယ္၊ ငါ့မွာ ပုိက္ဆံ ေတာ့မရွိဘူး၊ သစ္ရြက္ေတြရယ္ ပန္းသီးေတြရယ္ပဲရွိတယ္၊ င့ါပန္းသီးေတြကို ေစ်းမွာသြားေရာင္းလိုက္ေလ... ပိုက္ဆံရမွာေပါ့... ပိုက္ဆံရရင္ ေပ်ာ္ျပီမဟုတ္လား"

ေကာင္ေလးက သစ္ပင္ေပၚကိုတက္...ျပီးေတာ့ ပန္းသီးေတြကို ခူးျပီး ထြက္ခြာသြားပါတယ္... သစ္ပင္ကေတာ့ ၀မ္းသာေနတာေပါ့။

ေကာင္ေလးက ေနာက္ထပ္မလာတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သစ္ပင္က စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာေပါ့။

တစ္ေန့ေတာ့ ေကာင္ေလးက ျပန္ေရာက္လာတယ္။ သစ္ပင္က ၀မ္းသာသြားျပီး "လာ လာ... ကေလး၊ ပင္စည္ေပၚကိုတက္၊ ငါနဲ့ အတူတူ ကစားေလ...ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့" လို့ေျပာလိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက "ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္အရမ္းမ်ားတယ္၊ ေဆာ့ဖို့ အခ်ိန္မရွိဘူးဗ်" လို့ျပန္ေျပာပါတယ္။ ထပ္ျပီး "ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ေလးတစ္လံုးလို္ခ်င္တယ္.... ကြ်န္ေတာ့္သားသမီးေတြနဲ ့မိန္းမ အတူတူေနဖို့ ...အဲဒါ ခင္ဗ်ား အိမ္တစ္လံုး ကြ်န္ေတာ့္ကို ေပးႏုိင္လား" လို့ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဒါနဲ ့သစ္ပင္က "ငါ့မွာ အိမ္မရွိဘူး၊ ဒီသစ္ပင္က ငါ့ရဲ့အိမ္ပဲ...ဒါေပမဲ့ မင္း ငါ့ရဲ့ သစ္ကိုင္းေတြကို ခုတ္ျပီး  အိမ္ အကာ၊ အမိုးေတြလုပ္လို့ရတယ္ေလ...ဒါဆို မင္းေပ်ာ္မွာေပါ့"

ေကာင္ေလးက သစ္ကုိ္င္းေတြကို ခုတ္ထစ္ျပီး အိမ္အမိုးမိုးဖို့ ယူသြားတာေပါ့ ...သစ္ပင္ကေတာ့ ေကာင္ေလးအဆင္ေျပသြားေတာ့ ၀မ္းသာသြားပါတယ္။

ဒါေပမဲ ့ေကာင္ေလးကေနာက္ထပ္ေပၚမလာေတာ့ျပန္ပါဘူး၊ တစ္ေန့ေတာ့ ေကာင္ေလးျပန္ေပၚလာတယ္... သစ္ပင္က ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း "လာလာ...ကေလး လာကစားေလ"

ေကာင္ေလးက "ကြ်န္ေတာ္က အသက္လဲၾကီးျပီ စိတ္ဓာတ္လဲ က်ေနတယ္... မကစားခ်င္ပါဘူးဗ်ာ... အခု ေလွတစ္စီးပဲ လိုခ်င္တယ္ ။ ဒီကေန ေ၀းေ၀းသြားလို့ရေအာင္လို့၊ ခင္ဗ်ားေလွ ရေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္လား"

သစ္ပင္က"မင္း ငါ့ရဲ့ ပင္စည္ကို ယူသြားျပီ ေလွလုပ္ေပါ့... မင္းအဆင္ေျပမွာပါ"

ဒါနဲ ့ေကာင္ေလးက ပင္စည္ကို ခုတ္ျပီး  ေလွ တစ္စင္းေဆာက္ျပီး ထြက္ခြာသြားပါတယ္။
သစ္ပင္က ၀မ္းသာသြားပါတယ္ ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မခ်ိရွာပါဘူး။

ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာသြားေတာ့ အဲဒီေကာင္ေလးက ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။
"ငါ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ကေလးရယ္...ငါ့မွာ ေပးစရာ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး...ပန္းသီးေတြလဲ မရွိေတာ့ဘူးေလ"

" ကြ်န္ေတာ့္မွာလဲ ပန္းသီးကိုက္ဖို့ သြားမရွိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ"

သစ္ပင္က "ငါ့ရဲ့ သစ္ကို္င္းေတြလဲ မရွိေတာ့ဘူး အရင္ကလို ငါတို့ အတူတူ ကစားလို့ မရေတာ့ဘူး"

ေကာင္ေလးက "ကြ်န္ေတာ္လဲ အဲလို မကစားႏုိင္ေတာ့ဘူး...အသက္ကၾကီးေနျပီေလ"

သစ္ပင္က "ပင္စည္မရွိေတာ့ တက္ေဆာ့လို့ မရေတာ့ဘူးေပါ့"

ေကာင္ေလးက "တက္ေဆာ့လို့ မရႏုိင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေမာပန္းေနတယ္ဗ်"

"စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြယ္.... တကယ္ေတာ့ ငါမင္းလိုသမွ်ကို ေပးခ်င္ပါတယ္ ..ဒါေပမဲ့ ေပးစရာဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး .... သစ္ျမစ္တစ္ခုပဲ ငါ့မွာ က်န္ေတာ့ပါတယ္ ကေလးရယ္"

ေကာင္ေလးက "ကြ်န္ေတာ္အခု ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး.... တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မး္တဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုပဲလိုခ်င္တယ္..အရမ္းေမာတယ္ဗ်ာ"

သစ္ပင္က "ေကာင္းပါျပီကြယ္... ငါ့ရဲ့ သစ္ျမစ္က မင္း အနားယူဖို့ အေကာင္းဆံုးေနရာေလးျဖစ္မွာပါ...လာ ကေလး... ဒီမွာ လာထိုင္ျပီး အနားယူေပါ့"

ေကာင္ေလးက သူမနဲ ့အတူတူ ထိုင္လိုက္ေတာ့ သစ္ပင္လဲ ၀မ္းသာသြားပါေတာ့တယ္။

သစ္ပင္ၾကီး တစ္ပင္ရွိတယ္...
ေႏြဦးမွာ သူမကို မွီခိုျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတယ္..
ေႏြေရာက္ေတာ့ သူမအရိပ္ခိုျပီး ေအးျမမွုကိုရယူတယ္...
ေဆာင္းဦးတြင္၀ယ္ သူမရဲ ့မွည့္တဲ ့အသီးေတြကို စားသုံးၾကတယ္..
ေဆာင္းရာသီမေတာ့ သူမေဘးမွာ အတူတူထိုင္ျပီး ေႏြးေထြးမွုကို ရွာေဖြၾကတယ္....
ဒီသစ္ပင္ၾကီးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ အတြက္ အျမဲ တမ္း အျပံဳးေတြကို သယ္ေဆာင္ေပးမဲ့ အနႏၲဂိုဏ္း၀င္ မိခင္ပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

မူရင္း一棵大树 ကုိ ဘာသာျပန္ပါသည္။ 
ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ႏို္င္ၾကပါေစ။
စာခ်စ္သူမ်ားအား ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
(ေဇယ်ာ) 25/Aug/2011, Thursday, 2:00pm