တစ္ခ်ိန္က ေစ်းကေလး
|
4:54 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
"ေဟ႔ေရာင္ မင္းက ဟုိဖက္ဝိုင္း" "ငါက ဒီဖက္ဝိုင္း"
"သြား..သြား..ေရသန္႔ဗူး သြားေကာက္ေခ်"
"ငါက ငါးေခါင္း အရမ္းၾကိဳက္တာ"
"မင္း ေရႊရင္ေအး ေသာက္ခ်င္လား...ငါေတာင္းေပးမယ္"
အခ်ိန္က ၾသဂုတ္လ ၂၅ရက္ ၂၀၁၁ရဲ႕ ညေနခ်ိန္ ေစ်းတန္း လမ္းေဘး စားေသာက္ဆိုင္ကေလးတြင္ ရစ္သီရစ္သီလုပ္လို႔ ကိုယ္စီကုိယ္ငွ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ရန္ ခြဲတမ္းခ်ေနၾကေသာ လူငယ္ေလး ၂ဦးရဲ႕အသံပင္ ၿဖစ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္ရွိေနေသာ ေနရာက ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ နာမည္ၾကီးသီးခ်င္းတစ္ပုဒ္တြင္ ပါဝင္ဖူးေသာ ၿမိဳ႔ေလးတစ္ခုရဲ႕ ေစ်းကေလးတြင္ၿဖစ္သည္။ စားခ်င္တာမ်ားကို မွာစားၿဖစ္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ထဲတြင္ ထိုေက်ာေနာက္ဖက္မွ ထြက္လာေသာ အသံမ်ားေၾကာင္႔ စားရတာ စိတ္ပင္မေၿဖာင္႔။
သူတို႔က ကြ်န္ေတာ္မွာစားေနေသာ ငါးေခါင္းကို ၾကည့္ၿပီး ငါးေခါင္းၾကိဳက္သည္ဟုအခ်င္းခ်င္း ေၿပာေနသံ ၾကားလိုက္ရေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ငါးေခါင္း မစားေတာ႔ပါဘူးေလဟု စိတ္တြင္ ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ႔ တစ္ၿခမ္းပဲ စားရေသးေသာ ငါးကို သူတို႔အတြက္ တမင္ခ်န္ကာ ဆက္မစားေတာ႔ပဲ အဆံုးသတ္လိုက္သည္။
အေၾကာင္းအရင္းက ဒီလိုပါ။ သူတို႔ေလးေတြ လိုက္ေတာင္းစားတာကို ေပးသူရွိသလို၊ မေပးပဲ အစားအစာမ်ားကို အမိုက္ပံုးထဲ သြန္ပစ္လိုက္ေသာ သူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ထိုသုိ႔ သြန္ပစ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ထိုေကာင္ေလးမ်ားဟာ မရႊံမရွာပဲ အမႈိက္ပံုးထဲက စားၾကြႈင္းစားက်န္မ်ားကို လက္နဲ႔ေကာက္ယူက ၾကြတ္ၾကြတ္အိပ္ထဲသို႔ သိမ္းဆည္း စုေအာင္းေနသည္ကို ၿမင္ေတာ႔ တစ္ခ်ိန္က ၾကည့္ခဲ႔ဖူးေသာ မေရႊၿပညသူ ဘေလာ႔မွာ တင္ဖူးေသာ ယူက်ဳ႔က ဗီဒီယို ဖိုင္ေလးတစ္ခုေၿပးၿမင္မိပါသည္။ အစားအစာအတြက္ စားေသာက္ဆိုင္လွည့္ၿပီး စားၾကြင္းစားက်န္မ်ားကို ရွာေဖြလို႔ မိသားစုကို ၿပန္လည္ ေကြ်းေမြးေသာ ၿဖစ္ရပ္ကေလး ကို ရိုက္ၿပထားေသာ ဇာတ္လမ္းေလးၿဖစ္သည္။
ထိုေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္ သူတို႔ေလးေတြ အတြက္ တမင္ခ်န္ကာ မစားေတာ႔ခ်င္းၿဖစ္သည္။ ဒါက လတ္တေလာ ေမာင္ေရွးစာဆို စိတ္အပန္းေၿဖမယ္ဆိုၿပီး တမင္သက္သက္ၾကီး ခရီးထြက္ခဲ႔တာ မဟုတ္ေပမယ္႔ ခုေတာ႔ ေရၿခားေၿမၿခားမွာ ေရာက္လို႔ေပါ႔။ ေရၿခား ေၿမၿခားဆိုလို႔....ေနာက္ေရးဦးမယ္...အတြင္းက်က်ကို...ေလာေလာဆယ္ အခ်ိန္ကလည္း မရဘူး.....လိုင္းလည္း မေကာင္းေတာ႔ ဓာတ္ပံုလည္း ၾကိဳးစားတင္ေပမယ္႔ မရဘူးၿဖစ္ေနတယ္။
ခရီးထြက္တာ ေကာင္းက်ဳိးက အြန္လိုင္းနဲ႔ ေဝးသြားေတာ႔ စိတ္လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးေနတယ္။ (ဒါေတာင္ ခုၾကည့္ေလ...လာၿပီး ေဆာ႔လိုက္ေသးတယ္)
ေရွးစာဆို
"သြား..သြား..ေရသန္႔ဗူး သြားေကာက္ေခ်"
"ငါက ငါးေခါင္း အရမ္းၾကိဳက္တာ"
"မင္း ေရႊရင္ေအး ေသာက္ခ်င္လား...ငါေတာင္းေပးမယ္"
အခ်ိန္က ၾသဂုတ္လ ၂၅ရက္ ၂၀၁၁ရဲ႕ ညေနခ်ိန္ ေစ်းတန္း လမ္းေဘး စားေသာက္ဆိုင္ကေလးတြင္ ရစ္သီရစ္သီလုပ္လို႔ ကိုယ္စီကုိယ္ငွ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ရန္ ခြဲတမ္းခ်ေနၾကေသာ လူငယ္ေလး ၂ဦးရဲ႕အသံပင္ ၿဖစ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္ရွိေနေသာ ေနရာက ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ နာမည္ၾကီးသီးခ်င္းတစ္ပုဒ္တြင္ ပါဝင္ဖူးေသာ ၿမိဳ႔ေလးတစ္ခုရဲ႕ ေစ်းကေလးတြင္ၿဖစ္သည္။ စားခ်င္တာမ်ားကို မွာစားၿဖစ္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ထဲတြင္ ထိုေက်ာေနာက္ဖက္မွ ထြက္လာေသာ အသံမ်ားေၾကာင္႔ စားရတာ စိတ္ပင္မေၿဖာင္႔။
သူတို႔က ကြ်န္ေတာ္မွာစားေနေသာ ငါးေခါင္းကို ၾကည့္ၿပီး ငါးေခါင္းၾကိဳက္သည္ဟုအခ်င္းခ်င္း ေၿပာေနသံ ၾကားလိုက္ရေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ငါးေခါင္း မစားေတာ႔ပါဘူးေလဟု စိတ္တြင္ ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ႔ တစ္ၿခမ္းပဲ စားရေသးေသာ ငါးကို သူတို႔အတြက္ တမင္ခ်န္ကာ ဆက္မစားေတာ႔ပဲ အဆံုးသတ္လိုက္သည္။
အေၾကာင္းအရင္းက ဒီလိုပါ။ သူတို႔ေလးေတြ လိုက္ေတာင္းစားတာကို ေပးသူရွိသလို၊ မေပးပဲ အစားအစာမ်ားကို အမိုက္ပံုးထဲ သြန္ပစ္လိုက္ေသာ သူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ထိုသုိ႔ သြန္ပစ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ထိုေကာင္ေလးမ်ားဟာ မရႊံမရွာပဲ အမႈိက္ပံုးထဲက စားၾကြႈင္းစားက်န္မ်ားကို လက္နဲ႔ေကာက္ယူက ၾကြတ္ၾကြတ္အိပ္ထဲသို႔ သိမ္းဆည္း စုေအာင္းေနသည္ကို ၿမင္ေတာ႔ တစ္ခ်ိန္က ၾကည့္ခဲ႔ဖူးေသာ မေရႊၿပညသူ ဘေလာ႔မွာ တင္ဖူးေသာ ယူက်ဳ႔က ဗီဒီယို ဖိုင္ေလးတစ္ခုေၿပးၿမင္မိပါသည္။ အစားအစာအတြက္ စားေသာက္ဆိုင္လွည့္ၿပီး စားၾကြင္းစားက်န္မ်ားကို ရွာေဖြလို႔ မိသားစုကို ၿပန္လည္ ေကြ်းေမြးေသာ ၿဖစ္ရပ္ကေလး ကို ရိုက္ၿပထားေသာ ဇာတ္လမ္းေလးၿဖစ္သည္။
ထိုေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္ သူတို႔ေလးေတြ အတြက္ တမင္ခ်န္ကာ မစားေတာ႔ခ်င္းၿဖစ္သည္။ ဒါက လတ္တေလာ ေမာင္ေရွးစာဆို စိတ္အပန္းေၿဖမယ္ဆိုၿပီး တမင္သက္သက္ၾကီး ခရီးထြက္ခဲ႔တာ မဟုတ္ေပမယ္႔ ခုေတာ႔ ေရၿခားေၿမၿခားမွာ ေရာက္လို႔ေပါ႔။ ေရၿခား ေၿမၿခားဆိုလို႔....ေနာက္ေရးဦးမယ္...အတြင္းက်က်ကို...ေလာေလာဆယ္ အခ်ိန္ကလည္း မရဘူး.....လိုင္းလည္း မေကာင္းေတာ႔ ဓာတ္ပံုလည္း ၾကိဳးစားတင္ေပမယ္႔ မရဘူးၿဖစ္ေနတယ္။
ခရီးထြက္တာ ေကာင္းက်ဳိးက အြန္လိုင္းနဲ႔ ေဝးသြားေတာ႔ စိတ္လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးေနတယ္။ (ဒါေတာင္ ခုၾကည့္ေလ...လာၿပီး ေဆာ႔လိုက္ေသးတယ္)
ေရွးစာဆို
0 comments:
Post a Comment