"အေမွာင္ထဲက အလင္းတန္း (၂)"
|
2:09 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
[By အား မာန္]
အိမ္မွ ေကခိုင္ကလည္း ကုိထက္က မေစာင့္နဲ႔လုိ႔ မွာသြားေပမယ့္ ကုိထက္ျပန္လာလာခ်င္း သိရေအာင္ ဧည့္ခန္းထဲမွာပဲ စာဖတ္ရင္း ထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ ည(၃)နာရီခြဲသည္အထိ ကုိထက္ ျပန္မလာ ေသးေသာေၾကာင့္ ခုံေပၚတြင္ ခဏလွဲေနလိုက္သည္။ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ျပန္ႏုိးလာ၍ နာရီၾကည့္ လိုက္ေတာ့ နံနက္(၄)နာရီပင္ခြဲေနၿပီ။ ကုိထက္ျပန္ေရာက္မလာေသးသည့္အတြက္
“ကုိထက္ရယ္ ေကကစိတ္ပူေနတာ၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့”
“ကုိယ္လည္း ေကေစာင့္ေနမွာကုိ စုိးရိမ္ေနတာ”
“ဟင္ ကုိထက္အနားက အရက္နံ႔ရတယ္”
“႐ွဴး …တုိးတုိး၊ အေမၾကားသြားမယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကုိယ္ကအစားနဲ႔ပဲဧည့္ခံမွာ ထင္ေနတာ ဟုိေရာက္ေတာ့ အေသာက္ပါ ပါေနတယ္။ ကုိယ္ျငင္းေပမယ့္ ဇြတ္ ၀ိုင္းတိုက္ၾကလုိ႔ နည္းနည္းေသာက္လိုက္တာ။ ေဒါင္ခ်ာစိုင္းသြားတာပဲ။ ကုိယ္လည္း မဟန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဟုိေကာင္ေတြလည္းမူးၿပီး ကုိယ္လည္း ဘယ္လုိ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းကုိ မသိလိုက္ေတာ့ဘူး။ စည္သူ႔အိမ္မွာလည္း ဘယ္သူမွ မ႐ွိလုိ႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ သူ႔အိမ္ကလူေတြကုိ အားနာေနရဦးမွာ။ ကဲ-ဒီေန႔ ႐ုံးလည္းပိတ္တယ္ဆုိေတာ့ ကုိယ္ေရခ်ဳိးၿပီး တစ္ေရးေလာက္ အိပ္လိုက္ဦးမယ္။ ေခါင္းေတြလည္းတအားကိုက္ေနလုိ႔။ ေနဦး၊ အေမႏုိးေနၿပီလား”
“အေမက ေဆးေသာက္ၿပီးအိပ္တာဆုိေတာ့ ႏုိးဦးမွာမဟုတ္ဘူး။ ကဲ…ကုိထက္ ေရခ်ဳိးေတာ့ ေကေစ်းသြားဖုိ႔ ျပင္ဆင္လိုက္ဦးမယ္”
ဒီလုိနဲ႔ပဲ ကုိထက္တုိ႔အိမ္ေထာင္သက္ (၂)ႏွစ္ေက်ာ္မွာ သားဦးေလးေမြးဖြားခဲ့တယ္။ သားေလးကုိ ဇြဲခန္႔လုိ နာမည္ေပးခဲ့တယ္။ သားေလး(၂)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္အ႐ြယ္ေ
သားေလးဇြဲခန္႔ပင္ ဒီႏွစ္ ဒုတိယတန္းကုိေရာက္႐ွိခဲ့ေပၿပီ။ တစ္ေန႔ သားေလးကုိ ေက်ာင္းႀကိဳၿပီး အျပန္မုိးမိရာမွ ကုိထက္ ေနမေကာင္းျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကုိထက္တစ္ေယာက္ တစ္ေန႔တစ္ျခား ပုိဆုိးလာၿပီး အ႐ုိးေပၚ အေရတင္ျဖစ္လာၿပီး ေဆးခန္းျပေတာ့လည္း တီဘီေရာဂါျဖစ္တယ္လုိ႔သိရသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ ကလည္း ေျပာဆုိသံေတြထြက္လာသည္။
“ေအာင္ခန္႔တစ္ေယာက္ေတာ့ သနားစရာပဲ”
“ေအးေလ…သူ႕ေရာဂါက အ႐ုိးတီဘီတဲ့ဟ”
“ဘယ္က အ႐ုိးတီဘီျဖစ္ရမွာလဲ။ AIDS ျဖစ္တာေနတာပါ”
“နင္ကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာမသိပဲနဲ႔ ေလွ်ာက္မေျပာပါနဲ႔ဟာ၊ မဟုတ္ရင္ အားနာစရာႀကီး”
“ငါေလွ်ာက္ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔မိန္းမ ေကခိုင္က အရင္တုန္းက ကာရာအုိေကမွာလုပ္တာပဲ။ သူ႔ဆီက ကူးတာေနမွာေပါ့”
“ဒါဆုိ ေကခိုင္က ေရာဂါအရင္ျဖစ္မွာေပါ့”
“ေအး …သူျဖစ္ေနလုိ႔ ေအာင္ခန္႔ကုိ ကူးတာေပါ့ဟ”
“ဒါဆုိ ေအာင္ခန္႔ေတာ့ သနားပါတယ္ဟာ။ ေဒၚေလးစန္းမူလည္း သနားစရာပါပဲ။ ေအာင္ခန္႔ ေကခိုင့္ကုိယူမယ္ဆုိတုန္းကတည္းက သူကတားမွမတားပဲ။ ဒီလုိမိန္းမမ်ဳိးကုိယူေတာ့ ဒီလုိေရာဂါရမွာေပါ့”
“ဟဲ့-ေတာ္ေတာ့ ဟုိမွာလာေနတာ ေကခိုင္။ ၾကားသြားလုိ႔ ျပႆနာျဖစ္ေနဦးမယ္”
“အုိ-ၾကားၾကားေပါ့။ အမွန္ေတြေျပာတာပဲ၊ ဘာျဖစ္လဲ”
“ကဲပါဟယ္၊ ေတာ္ပါေတာ့၊ ေနာက္မွဆက္ေျပာေတာ့”
ေအာင္ခန္႔မွာလည္း အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အိပ္ယာထဲလဲေနေတာ့သည္။ ပတ္၀န္းက်င္က မိမိတုိ႔ မိသားစုကုိ ျမင္လွ်င္ ေ႐ွာင္ဖယ္ေ႐ွာင္ဖယ္လုပ္ကာ သိပ္မေခၚမေျပာၾကေတာ့ေပ။ မိမိသားရဲ႕ေရာဂါ ကူးစက္ခံရမွာ ေၾကာက္လုိ႔ဟု သိရသည္။ ေကခိုင္ကေတာ့ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ခင္ပြန္းသည္
တစ္ေန႔ …
“အေမ”
“ဘာလဲသား”
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႕က ဒီႏွစ္ ဘုရားပြဲနီးလာၿပီေနာ္။ ျပန္ၾကရေအာင္၊ အေမလည္း မျပန္ရတာၾကာၿပီမဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သြားခ်င္ေနတယ္”
“သားရယ္ …သားေနေကာင္းမွ သြားၾကတာေပါ့”
“ဟာဗ်ာ ..အေမကလည္း ကၽြန္ေတာ္က ဒီေလာက္ေတာ့ သြားႏိုင္ပါေသးတယ္၊ သြားၾကရေအာင္ဗ်ာ”
ကုိထက္ ေျပာလြန္းမကေျပာေသာေၾကာင့္ ဒီႏွစ္တေပါင္းပြဲအမီ ေဒၚစန္းမူရဲ႕ ဇာတိၿမိဳ႕ေလးကုိ မိသားစုအားလုံး ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္လေလာက္ၾကာသြားသည္အထိ ေဒၚစန္းမူတုိ႔မိသားစု ျပန္မလာခဲ့ၾက ေသးေပ။ တစ္လ ေက်ာ္ၾကာမွ ေဒၚစန္းမူတုိ႔မိသားစုျပန္လာၾကေ
“ကုိထက္က ဟုိေရာက္ေတာ့ ေနေကာင္းလာၿပီး လန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္လာတယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြအိမ္ ေလွ်ာက္ လည္ၿပီး လိုက္ႏႈတ္ဆက္ေနတာ။ ေကတုိ႔ျဖင့္ ၀မ္းသာေနၾကတာ။ ကုိထက္ျပန္ၿပီး ေနေကာင္းလာၿပီ ဆုိၿပီးေတာ့ေလ။ ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး ဆယ္ရက္ေလာက္ေနေတာ့မွ ျပန္ၿပီးေနမေကာင္းျဖစ္လာတယ္။ ဆယ္ရက္ေလာက္ အိပ္ယာထဲလဲၿပီးေတာ့ဆုံးသြားတယ္။ အခုရက္လည္ၿပီးမွ ေကတုိ႔ ျပန္လာခဲ့ၾကတာ။ ဒီကုိလွမ္းေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဆင္မေျပလုိ႔ မေျပာရတာပါ။ အေမလည္း သူ႔သားအေၾကာင္းေတြးေတြးၿပီး ငုိေနတာေၾကာင့္ အျမန္ျပန္လာခဲ့တာ။ ေက ကုိထက္ ေခါင္းခ်ခဲ့တဲ့ေနရာကေန ျပန္မလာခ်င္ ပါဘူး။ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးကလည္း႐ွိေသးတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ျပန္လာ ခဲ့ရတာ။ ကုိထက္က မေသခင္ ေနာက္ဆုံး ေဆြမ်ဳိးေတြကုိ ႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့တယ္ေလ”
“ကဲပါ ..ကုိထက္အတြက္ စိတ္ေတာ့မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ သူ႔ေျမပါလုိ႔ သူ ဟုိမွာ သြားေသရတာေလ။ က်န္တဲ့မိသားစုက သူ႕အတြက္ ကုသုိလ္ဒါန လုပ္ေပးၾကတာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား”
“ဟုတ္ပါတယ္။ သားေလးအတြက္ ကၽြန္မတုိ႔က်န္တဲ့လူေတြက ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္ေတြ လုပ္ေပးရမွာပါပဲ။ သားေလးအတြက္ရည္စူးၿပီး ကၽြန္မတုိ႔ တတ္ႏိုင္ သေလာက္ေလးလည္း လွဴခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္လည္း လုပ္ေပးရဦးမွာပါပဲေလ”
ဒါနဲ႔ပဲေကခိုင္တစ္ေယာက္ ေစ်းထဲမွာ ကုန္စိမ္းဆိုင္ေလးဖြင့္ၿပီး ေယာကၡမရယ္၊ သားသမီး (၂) ေယာက္ရယ္ အတြက္ စီးပြား႐ွာေဖြခဲ့ရေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ သားေလး ဇြဲခန္႔တစ္ေယာက္ ေနမေကာင္း ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေဆးခန္းျပေတာ့ အ႐ုိးတီဘီလုိ႔ေျပာတာေၾကာင့္ ေဆးေတြကုေနရေတာ့တာေပါ့။ သားေလး ကလည္း တစ္ေန႔ ထက္တစ္ေန႔ ပိန္ပိန္လာခဲ့တယ္။ မိမိမွာ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးကတစ္ဖက္၊ သားေလးရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆးဖုိးေတြကတစ္ဖက္နဲ႔ ေသာကေတြ ေ၀ေနေတာ့တယ္။ ေကကုိယ္တိုင္လည္း စိတ္ေထာင္းကုိယ္ေၾကျဖစ္ၿပီး က်န္းမာေရးမေကာင္းျဖစ္လာေတာ့တယ္
ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ကုန္ဆုံး
“ကုိထက္လက္ေရးပဲ။ ဘာေရးထားပါလိမ့္”
“ေက ….
ေက – ဒီစာကုိဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ကုိယ္႐ွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ေရာဂါက သူမ်ားေတြေျပာၾကသလုိ AIDS လုိ႔ပဲထင္တယ္။ သူမ်ားေတြေျပာၾကသလုိ ေက့ ဆီက ကူးတယ္ဆုိတာေတာ့ လုံး၀မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေက ႐ုိး႐ုိးသားသား သီခ်င္းဆုိၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့တာ ကုိယ္သိၿပီး ယုံၾကည္ပါတယ္။ ကုိယ္ မယုံႏိုင္ ျဖစ္ေနတာက ကုိယ့္ကုိကုိယ္ပဲ။ ေကမွတ္မိလား။ ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္း စည္သူရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ ကိုယ္မနက္မုိးလင္းမွ အိမ္ျပန္လာ ခဲ့တဲ့ေန႔ေလ။ အဲဒီညက ကုိယ္ ေတာ္ေတာ္မူးသြားၿပီး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေကအမွတ္ရဲ႕ ကုိယ္ေလ ….ဟုိ …မွားသြားခဲ့မိတယ္။ ကုိယ္ မနက္လင္းခါနီးႏုိးလာမွသိရတယ္။ သူကေတာ့ အဲဒီလုိ အၿမဲေနေနတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါတဲ့။ ဒီေတာ့ ဘာ ျပႆနာမွေတာ့ မ႐ွိခဲ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း ေက့ကုိ ေျပာမျပရဲဘူး။ ကုိယ္ ေဖာက္ျပန္တာ၊ ေက့အေပၚ သစ္ၥာမ႐ွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္တကယ္ မွားသြားခဲ့တာပါ။ တဒဂၤအမွားက ကုိယ့္ကုိ အၿမဲေျခာက္လွန္႔ေနခဲ့တယ္။ ကုိယ္ေတာင္းပန္ ပါတယ္။ ေက ကုိယ့္ကုိ ခြင့္လႊတ္ေပးပါလုိ႔။ ကုိယ္မ႐ွိတဲ့ေနာက္ အေမရယ္၊ သားနဲ႔ သမီးရယ္ကုိ ေကေစာင့္ေ႐ွာက္ျပဳစုေပးသြားပါလု
ေက့ရဲ႕ ကုိထက္
စာဖတ္ၿပီး ေကေတာ္ေတာ္တုန္လႈပ္သြားခဲ့တယ္။ ဒါဆုိ မိမိမွာ AIDS ေရာဂါျဖစ္ေနၿပီေပါ့။ သားေလးလည္း ဒီေရာဂါနဲ႔ပဲ ေသခဲ့ရတာေပါ့။ ရက္စက္လိုက္တာကုိထက္ရယ္။ ကုိထက္ရဲ႕ တဒဂၤအမွား ဆုိေပမယ့္ မိသားစု တစ္ခုလုံး ဒုက္ၡေရာက္ရၿပီေပါ့။ ေကဘာလုပ္ရမလဲ။ ေက့သမီးေလးအတြက္ ေက ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ။ ေက မ႐ွိေတာ့ရင္ သမီးေလး ဘ၀ပ်က္ေတာ့မွာေပါ့။ အဘြား ေဒၚစန္းမူကလည္း ဘာမွ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေတာ့တာမဟုတ္။ လုပ္ၾကပါဦး။ ေကဘာလုပ္ရမဲ။ ေက့စိတ္ေတြ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ ေကကလည္း ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာဆုိေတာ့ ေက ေသရေတာ့မွာပါ။ ေက့သမီးေလးနဲ႔ ေကခြဲရေတာ့မွာေပါ့။ သမီးေလးမွာ ေရာ ဒီေရာဂါႀကီးျဖစ္ေနၿပီလား။ ဒါဆုိရင္ ေယာကၡမျဖစ္သူကုိေရာ ကူးစက္ၿပီးျဖစ္ေနၿပီလား။ သူတုိ႔မွာ မကူးေသးရင္ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ကူးေနၿပီဆုိရင္ …. အုိ …. ေက ဆက္မေတြးရဲေတာ့ပါ။
အဲဒီေနာက္ ေက့ေရာဂါကုိ ေကအလုိလုိသိလာတယ္။ ေက့အေၾကာင္းကုိေျပာျပရင္လည္း ေယာကၡမနဲ႔ ဘာမွ နားမလည္ေသးတဲ့သမီးေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာရယ္ ပတ္၀န္းက်င္က ၀ိုင္းၿပီး ဖယ္ၾကဥ္ လိုက္ေတာ့မွာ စုိးရိမ္ၿပီး မေျပာပဲေနလိုက္တယ္။ ေက့ရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဟာ တစ္ေန႔တစ္ျခားပိန္ပိန္လာတယ္။ ဘာစားစား အဟာရ မျဖစ္ဘူး။ ႐ွိစုမဲ့စုေလးနဲ႔ ေဆးခန္းျပေနရၿပီး ေက့မွာ ေသမယ့္ရက္ကုိ လက္ခ်ဳိးၿပီး တြက္ေနရတာ။ သမီးေလးနဲ႔ ေယာကၡမကုိ ေကဘယ္လုိမွ စိတ္မခ်ႏိုင္ဘူး။ ေကခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးတာကုိ စားေနၾကရတဲ့ သမီးေလးနဲ႔ ေယာကၡမကုိ ေက့ဆီက ေရာဂါကူးမွာ စုိးရိမ္တယ္။ သမီးေလးကုိလည္း ေက့အနား သိပ္အကပ္ မခံေစခ်င္ ေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ေက့ဘ၀ဟာ အထီးက်န္ၿပီး ေျခာက္ေသြ႕လာခဲ့ေတာ့တယ္။
ဒီလုိနဲ႔တစ္ေန႔ ရပ္ကြက္ထဲကုိ လူမႈက်န္းမာေရးပညာေပးအဖြဲ႕ကဆုိၿ
ေသြးစစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက့မွာ AIDS ေရာဂါျဖစ္ေနၿပီဆုိတာ ေသေသခ်ာခ်ာ သိလိုက္ရ ေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္လည္း ေက့ဆီကုိ ခဏခဏလာၿပီး အားေပးစကားေတြေျပာတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ တစ္ေယာက္စီလာၾကတာလည္း႐ွိတယ္။ ေဆး၀ါးေတြနဲ႔ စားစရာေသာက္စရာေတြအျပင္ သမီးေလးအတြက္ အသုံးအေဆာင္ေလးေတြပါယူလာၾကၿပီး ေကနဲ႔အတူတူ စားေသာက္ကာ ေက့ကုိျပဳစုေပးေနတာ ကုိယ့္မိသားစု တစ္ေယာက္ကုိျပဳစုေနသလုိပါပဲ။ ေကေလ သူတုိ႔လာရင္ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ။ ေက့ကုိယ္ကုိလည္း ေရာဂါသည္ တစ္ေယာက္လုိ႔ကုိ မထင္ေတာဘူး။
သူတုိ႔လာရင္ ေက့ေရာဂါေ၀ဒနာေတြေပ်ာက္သြားသလုိ
အခု ေကေျပာျပခဲ့တာေတြအားလုံးဟာ ေက့ဘ၀ရဲ႕ျဖစ္စဥ္ေတြပါပဲ။ ေကအခုလုိေျပာျပရတာဟာ ေနာက္လူေတြ သင္ခန္းစာယူႏိုင္ေအာင္လုိ႔ပါ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တဒဂၤအမွား၊ အဲဒီအမွားကုိ ဖုံးကြယ္ ထားလုိက္လုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲရလဒ္ေတြေတြကုိ အျခားသူေတြ သင္ခန္းစာယူေစခ်င္ပါတယ္။ ေကလည္း ဘ၀ဆက္တိုင္းမွာ ဒီလုိဒုကၡဆင္းရဲမ်ဳိးမွ ကင္းလြတ္ပါေစလုိ႔လည္း ဆုေတာင္းမိပါတယ္။
ေက့ဘ၀ရဲ႕ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ ေက့ကုိအားေပးေထာက္ကူခဲ့တဲ့ အသိပညာေပးေနတဲ့အဖြဲ႕ႀကီး ကုိ အလြန္ပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ လူသားထုအက်ဳိးကုိ ဒီထက္ပုိ၍ သယ္ပုိးေဆာင္႐ြက္ႏိုင္တဲ့ အဖြဲ႕ႀကီး ျဖစ္ပါေစလုိ႔လည္း ေကအၿမဲဆုေတာင္းပါတယ္။ က်န္းမာေရးအသိပညာေပးေနတဲ့ အဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ေပးမႈေတြ က ေကတုိ႔လုိ႔ အေမွာင္ထဲ ေရာက္ေနသူေတြအတြက္ အလင္းတန္း တစ္ခုလုိ႔ပဲ ေကမွတ္ယူထားမိပါ ေတာ့တယ္။
ေကခိုင္ေျပာျပခဲ့လုိ႔ သူ႔ဘ၀အေၾကာင္းကုိ ကၽြန္မအားလုံးသိခဲ့ရပါတယ္။ သူကလည္း သူ႔ဘ၀ အေၾကာင္း သူမ်ားေတြကုိ သင္ခန္းစာယူႏိုင္ေအာင္ ေျပာျပေပးပါလုိ႔လည္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အခုဆုိရင္ ေကခိုင့္သမီးေလးဟာ က်န္းမာေရးပညာေပးအဖြဲ႕တစ္ခုမွာ အားတက္သေရာနဲ႔ ေစတနာ့၀န္ထမ္းအျဖစ္ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေနတာကုိ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးေတြ႕ရေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ေဖာ္မျပႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ အလြန္႔အလြန္ကုိ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးေနရပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္လည္း ဒီလုိ ေစတနာ့၀န္ထမ္း ေလးေတြ ေပၚေပါက္လာေအာင္ ထာ၀စဥ္ ေမြးထုတ္ေပးသြားႏိုင္ပါေစ လုိ႔လည္း ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ့သည္။ ေကတုိ႔လုိ AIDS ေရာဂါသည္ေတြအတြက္ အသိပညာေပးေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြက အေမွာင္ထဲက အလင္းတန္း တစ္ခုပါလုိ႔ ေကကေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ဒီဇာတ္လမ္းေလးရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကုိ “အေမွာင္ထဲက အလင္းတန္း”လုိ႔ ေပးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
၀ိုင္း
ၿပီးၿပီ...။
http://phopa-dwm.blogspot.com/
အိမ္မွ ေကခိုင္ကလည္း ကုိထက္က မေစာင့္နဲ႔လုိ႔ မွာသြားေပမယ့္ ကုိထက္ျပန္လာလာခ်င္း သိရေအာင္ ဧည့္ခန္းထဲမွာပဲ စာဖတ္ရင္း ထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ ည(၃)နာရီခြဲသည္အထိ ကုိထက္ ျပန္မလာ ေသးေသာေၾကာင့္ ခုံေပၚတြင္ ခဏလွဲေနလိုက္သည္။ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ျပန္ႏုိးလာ၍ နာရီၾကည့္ လိုက္ေတာ့ နံနက္(၄)နာရီပင္ခြဲေနၿပီ။ ကုိထက္ျပန္ေရာက္မလာေသးသည့္အတြက္
“ကုိထက္ရယ္ ေကကစိတ္ပူေနတာ၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့”
“ကုိယ္လည္း ေကေစာင့္ေနမွာကုိ စုိးရိမ္ေနတာ”
“ဟင္ ကုိထက္အနားက အရက္နံ႔ရတယ္”
“႐ွဴး …တုိးတုိး၊ အေမၾကားသြားမယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကုိယ္ကအစားနဲ႔ပဲဧည့္ခံမွာ ထင္ေနတာ ဟုိေရာက္ေတာ့ အေသာက္ပါ ပါေနတယ္။ ကုိယ္ျငင္းေပမယ့္ ဇြတ္ ၀ိုင္းတိုက္ၾကလုိ႔ နည္းနည္းေသာက္လိုက္တာ။ ေဒါင္ခ်ာစိုင္းသြားတာပဲ။ ကုိယ္လည္း မဟန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဟုိေကာင္ေတြလည္းမူးၿပီး ကုိယ္လည္း ဘယ္လုိ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းကုိ မသိလိုက္ေတာ့ဘူး။ စည္သူ႔အိမ္မွာလည္း ဘယ္သူမွ မ႐ွိလုိ႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ သူ႔အိမ္ကလူေတြကုိ အားနာေနရဦးမွာ။ ကဲ-ဒီေန႔ ႐ုံးလည္းပိတ္တယ္ဆုိေတာ့ ကုိယ္ေရခ်ဳိးၿပီး တစ္ေရးေလာက္ အိပ္လိုက္ဦးမယ္။ ေခါင္းေတြလည္းတအားကိုက္ေနလုိ႔။ ေနဦး၊ အေမႏုိးေနၿပီလား”
“အေမက ေဆးေသာက္ၿပီးအိပ္တာဆုိေတာ့ ႏုိးဦးမွာမဟုတ္ဘူး။ ကဲ…ကုိထက္ ေရခ်ဳိးေတာ့ ေကေစ်းသြားဖုိ႔ ျပင္ဆင္လိုက္ဦးမယ္”
ဒီလုိနဲ႔ပဲ ကုိထက္တုိ႔အိမ္ေထာင္သက္ (၂)ႏွစ္ေက်ာ္မွာ သားဦးေလးေမြးဖြားခဲ့တယ္။ သားေလးကုိ ဇြဲခန္႔လုိ နာမည္ေပးခဲ့တယ္။ သားေလး(၂)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္အ႐ြယ္ေ
သားေလးဇြဲခန္႔ပင္ ဒီႏွစ္ ဒုတိယတန္းကုိေရာက္႐ွိခဲ့ေပၿပီ။ တစ္ေန႔ သားေလးကုိ ေက်ာင္းႀကိဳၿပီး အျပန္မုိးမိရာမွ ကုိထက္ ေနမေကာင္းျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကုိထက္တစ္ေယာက္ တစ္ေန႔တစ္ျခား ပုိဆုိးလာၿပီး အ႐ုိးေပၚ အေရတင္ျဖစ္လာၿပီး ေဆးခန္းျပေတာ့လည္း တီဘီေရာဂါျဖစ္တယ္လုိ႔သိရသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ ကလည္း ေျပာဆုိသံေတြထြက္လာသည္။
“ေအာင္ခန္႔တစ္ေယာက္ေတာ့ သနားစရာပဲ”
“ေအးေလ…သူ႕ေရာဂါက အ႐ုိးတီဘီတဲ့ဟ”
“ဘယ္က အ႐ုိးတီဘီျဖစ္ရမွာလဲ။ AIDS ျဖစ္တာေနတာပါ”
“နင္ကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာမသိပဲနဲ႔ ေလွ်ာက္မေျပာပါနဲ႔ဟာ၊ မဟုတ္ရင္ အားနာစရာႀကီး”
“ငါေလွ်ာက္ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔မိန္းမ ေကခိုင္က အရင္တုန္းက ကာရာအုိေကမွာလုပ္တာပဲ။ သူ႔ဆီက ကူးတာေနမွာေပါ့”
“ဒါဆုိ ေကခိုင္က ေရာဂါအရင္ျဖစ္မွာေပါ့”
“ေအး …သူျဖစ္ေနလုိ႔ ေအာင္ခန္႔ကုိ ကူးတာေပါ့ဟ”
“ဒါဆုိ ေအာင္ခန္႔ေတာ့ သနားပါတယ္ဟာ။ ေဒၚေလးစန္းမူလည္း သနားစရာပါပဲ။ ေအာင္ခန္႔ ေကခိုင့္ကုိယူမယ္ဆုိတုန္းကတည္းက သူကတားမွမတားပဲ။ ဒီလုိမိန္းမမ်ဳိးကုိယူေတာ့ ဒီလုိေရာဂါရမွာေပါ့”
“ဟဲ့-ေတာ္ေတာ့ ဟုိမွာလာေနတာ ေကခိုင္။ ၾကားသြားလုိ႔ ျပႆနာျဖစ္ေနဦးမယ္”
“အုိ-ၾကားၾကားေပါ့။ အမွန္ေတြေျပာတာပဲ၊ ဘာျဖစ္လဲ”
“ကဲပါဟယ္၊ ေတာ္ပါေတာ့၊ ေနာက္မွဆက္ေျပာေတာ့”
ေအာင္ခန္႔မွာလည္း အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အိပ္ယာထဲလဲေနေတာ့သည္။ ပတ္၀န္းက်င္က မိမိတုိ႔ မိသားစုကုိ ျမင္လွ်င္ ေ႐ွာင္ဖယ္ေ႐ွာင္ဖယ္လုပ္ကာ သိပ္မေခၚမေျပာၾကေတာ့ေပ။ မိမိသားရဲ႕ေရာဂါ ကူးစက္ခံရမွာ ေၾကာက္လုိ႔ဟု သိရသည္။ ေကခိုင္ကေတာ့ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ခင္ပြန္းသည္
တစ္ေန႔ …
“အေမ”
“ဘာလဲသား”
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႕က ဒီႏွစ္ ဘုရားပြဲနီးလာၿပီေနာ္။ ျပန္ၾကရေအာင္၊ အေမလည္း မျပန္ရတာၾကာၿပီမဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သြားခ်င္ေနတယ္”
“သားရယ္ …သားေနေကာင္းမွ သြားၾကတာေပါ့”
“ဟာဗ်ာ ..အေမကလည္း ကၽြန္ေတာ္က ဒီေလာက္ေတာ့ သြားႏိုင္ပါေသးတယ္၊ သြားၾကရေအာင္ဗ်ာ”
ကုိထက္ ေျပာလြန္းမကေျပာေသာေၾကာင့္ ဒီႏွစ္တေပါင္းပြဲအမီ ေဒၚစန္းမူရဲ႕ ဇာတိၿမိဳ႕ေလးကုိ မိသားစုအားလုံး ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္လေလာက္ၾကာသြားသည္အထိ ေဒၚစန္းမူတုိ႔မိသားစု ျပန္မလာခဲ့ၾက ေသးေပ။ တစ္လ ေက်ာ္ၾကာမွ ေဒၚစန္းမူတုိ႔မိသားစုျပန္လာၾကေ
“ကုိထက္က ဟုိေရာက္ေတာ့ ေနေကာင္းလာၿပီး လန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္လာတယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြအိမ္ ေလွ်ာက္ လည္ၿပီး လိုက္ႏႈတ္ဆက္ေနတာ။ ေကတုိ႔ျဖင့္ ၀မ္းသာေနၾကတာ။ ကုိထက္ျပန္ၿပီး ေနေကာင္းလာၿပီ ဆုိၿပီးေတာ့ေလ။ ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး ဆယ္ရက္ေလာက္ေနေတာ့မွ ျပန္ၿပီးေနမေကာင္းျဖစ္လာတယ္။ ဆယ္ရက္ေလာက္ အိပ္ယာထဲလဲၿပီးေတာ့ဆုံးသြားတယ္။ အခုရက္လည္ၿပီးမွ ေကတုိ႔ ျပန္လာခဲ့ၾကတာ။ ဒီကုိလွမ္းေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဆင္မေျပလုိ႔ မေျပာရတာပါ။ အေမလည္း သူ႔သားအေၾကာင္းေတြးေတြးၿပီး ငုိေနတာေၾကာင့္ အျမန္ျပန္လာခဲ့တာ။ ေက ကုိထက္ ေခါင္းခ်ခဲ့တဲ့ေနရာကေန ျပန္မလာခ်င္ ပါဘူး။ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးကလည္း႐ွိေသးတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ျပန္လာ ခဲ့ရတာ။ ကုိထက္က မေသခင္ ေနာက္ဆုံး ေဆြမ်ဳိးေတြကုိ ႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့တယ္ေလ”
“ကဲပါ ..ကုိထက္အတြက္ စိတ္ေတာ့မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ သူ႔ေျမပါလုိ႔ သူ ဟုိမွာ သြားေသရတာေလ။ က်န္တဲ့မိသားစုက သူ႕အတြက္ ကုသုိလ္ဒါန လုပ္ေပးၾကတာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား”
“ဟုတ္ပါတယ္။ သားေလးအတြက္ ကၽြန္မတုိ႔က်န္တဲ့လူေတြက ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္ေတြ လုပ္ေပးရမွာပါပဲ။ သားေလးအတြက္ရည္စူးၿပီး ကၽြန္မတုိ႔ တတ္ႏိုင္ သေလာက္ေလးလည္း လွဴခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္လည္း လုပ္ေပးရဦးမွာပါပဲေလ”
ဒါနဲ႔ပဲေကခိုင္တစ္ေယာက္ ေစ်းထဲမွာ ကုန္စိမ္းဆိုင္ေလးဖြင့္ၿပီး ေယာကၡမရယ္၊ သားသမီး (၂) ေယာက္ရယ္ အတြက္ စီးပြား႐ွာေဖြခဲ့ရေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ သားေလး ဇြဲခန္႔တစ္ေယာက္ ေနမေကာင္း ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေဆးခန္းျပေတာ့ အ႐ုိးတီဘီလုိ႔ေျပာတာေၾကာင့္ ေဆးေတြကုေနရေတာ့တာေပါ့။ သားေလး ကလည္း တစ္ေန႔ ထက္တစ္ေန႔ ပိန္ပိန္လာခဲ့တယ္။ မိမိမွာ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးကတစ္ဖက္၊ သားေလးရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆးဖုိးေတြကတစ္ဖက္နဲ႔ ေသာကေတြ ေ၀ေနေတာ့တယ္။ ေကကုိယ္တိုင္လည္း စိတ္ေထာင္းကုိယ္ေၾကျဖစ္ၿပီး က်န္းမာေရးမေကာင္းျဖစ္လာေတာ့တယ္
ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ကုန္ဆုံး
“ကုိထက္လက္ေရးပဲ။ ဘာေရးထားပါလိမ့္”
“ေက ….
ေက – ဒီစာကုိဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ကုိယ္႐ွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ေရာဂါက သူမ်ားေတြေျပာၾကသလုိ AIDS လုိ႔ပဲထင္တယ္။ သူမ်ားေတြေျပာၾကသလုိ ေက့ ဆီက ကူးတယ္ဆုိတာေတာ့ လုံး၀မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေက ႐ုိး႐ုိးသားသား သီခ်င္းဆုိၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့တာ ကုိယ္သိၿပီး ယုံၾကည္ပါတယ္။ ကုိယ္ မယုံႏိုင္ ျဖစ္ေနတာက ကုိယ့္ကုိကုိယ္ပဲ။ ေကမွတ္မိလား။ ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္း စည္သူရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ ကိုယ္မနက္မုိးလင္းမွ အိမ္ျပန္လာ ခဲ့တဲ့ေန႔ေလ။ အဲဒီညက ကုိယ္ ေတာ္ေတာ္မူးသြားၿပီး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေကအမွတ္ရဲ႕ ကုိယ္ေလ ….ဟုိ …မွားသြားခဲ့မိတယ္။ ကုိယ္ မနက္လင္းခါနီးႏုိးလာမွသိရတယ္။ သူကေတာ့ အဲဒီလုိ အၿမဲေနေနတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါတဲ့။ ဒီေတာ့ ဘာ ျပႆနာမွေတာ့ မ႐ွိခဲ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း ေက့ကုိ ေျပာမျပရဲဘူး။ ကုိယ္ ေဖာက္ျပန္တာ၊ ေက့အေပၚ သစ္ၥာမ႐ွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္တကယ္ မွားသြားခဲ့တာပါ။ တဒဂၤအမွားက ကုိယ့္ကုိ အၿမဲေျခာက္လွန္႔ေနခဲ့တယ္။ ကုိယ္ေတာင္းပန္ ပါတယ္။ ေက ကုိယ့္ကုိ ခြင့္လႊတ္ေပးပါလုိ႔။ ကုိယ္မ႐ွိတဲ့ေနာက္ အေမရယ္၊ သားနဲ႔ သမီးရယ္ကုိ ေကေစာင့္ေ႐ွာက္ျပဳစုေပးသြားပါလု
ေက့ရဲ႕ ကုိထက္
စာဖတ္ၿပီး ေကေတာ္ေတာ္တုန္လႈပ္သြားခဲ့တယ္။ ဒါဆုိ မိမိမွာ AIDS ေရာဂါျဖစ္ေနၿပီေပါ့။ သားေလးလည္း ဒီေရာဂါနဲ႔ပဲ ေသခဲ့ရတာေပါ့။ ရက္စက္လိုက္တာကုိထက္ရယ္။ ကုိထက္ရဲ႕ တဒဂၤအမွား ဆုိေပမယ့္ မိသားစု တစ္ခုလုံး ဒုက္ၡေရာက္ရၿပီေပါ့။ ေကဘာလုပ္ရမလဲ။ ေက့သမီးေလးအတြက္ ေက ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ။ ေက မ႐ွိေတာ့ရင္ သမီးေလး ဘ၀ပ်က္ေတာ့မွာေပါ့။ အဘြား ေဒၚစန္းမူကလည္း ဘာမွ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေတာ့တာမဟုတ္။ လုပ္ၾကပါဦး။ ေကဘာလုပ္ရမဲ။ ေက့စိတ္ေတြ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ ေကကလည္း ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာဆုိေတာ့ ေက ေသရေတာ့မွာပါ။ ေက့သမီးေလးနဲ႔ ေကခြဲရေတာ့မွာေပါ့။ သမီးေလးမွာ ေရာ ဒီေရာဂါႀကီးျဖစ္ေနၿပီလား။ ဒါဆုိရင္ ေယာကၡမျဖစ္သူကုိေရာ ကူးစက္ၿပီးျဖစ္ေနၿပီလား။ သူတုိ႔မွာ မကူးေသးရင္ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ကူးေနၿပီဆုိရင္ …. အုိ …. ေက ဆက္မေတြးရဲေတာ့ပါ။
အဲဒီေနာက္ ေက့ေရာဂါကုိ ေကအလုိလုိသိလာတယ္။ ေက့အေၾကာင္းကုိေျပာျပရင္လည္း ေယာကၡမနဲ႔ ဘာမွ နားမလည္ေသးတဲ့သမီးေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာရယ္ ပတ္၀န္းက်င္က ၀ိုင္းၿပီး ဖယ္ၾကဥ္ လိုက္ေတာ့မွာ စုိးရိမ္ၿပီး မေျပာပဲေနလိုက္တယ္။ ေက့ရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဟာ တစ္ေန႔တစ္ျခားပိန္ပိန္လာတယ္။ ဘာစားစား အဟာရ မျဖစ္ဘူး။ ႐ွိစုမဲ့စုေလးနဲ႔ ေဆးခန္းျပေနရၿပီး ေက့မွာ ေသမယ့္ရက္ကုိ လက္ခ်ဳိးၿပီး တြက္ေနရတာ။ သမီးေလးနဲ႔ ေယာကၡမကုိ ေကဘယ္လုိမွ စိတ္မခ်ႏိုင္ဘူး။ ေကခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးတာကုိ စားေနၾကရတဲ့ သမီးေလးနဲ႔ ေယာကၡမကုိ ေက့ဆီက ေရာဂါကူးမွာ စုိးရိမ္တယ္။ သမီးေလးကုိလည္း ေက့အနား သိပ္အကပ္ မခံေစခ်င္ ေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ေက့ဘ၀ဟာ အထီးက်န္ၿပီး ေျခာက္ေသြ႕လာခဲ့ေတာ့တယ္။
ဒီလုိနဲ႔တစ္ေန႔ ရပ္ကြက္ထဲကုိ လူမႈက်န္းမာေရးပညာေပးအဖြဲ႕ကဆုိၿ
ေသြးစစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက့မွာ AIDS ေရာဂါျဖစ္ေနၿပီဆုိတာ ေသေသခ်ာခ်ာ သိလိုက္ရ ေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္လည္း ေက့ဆီကုိ ခဏခဏလာၿပီး အားေပးစကားေတြေျပာတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ တစ္ေယာက္စီလာၾကတာလည္း႐ွိတယ္။ ေဆး၀ါးေတြနဲ႔ စားစရာေသာက္စရာေတြအျပင္ သမီးေလးအတြက္ အသုံးအေဆာင္ေလးေတြပါယူလာၾကၿပီး ေကနဲ႔အတူတူ စားေသာက္ကာ ေက့ကုိျပဳစုေပးေနတာ ကုိယ့္မိသားစု တစ္ေယာက္ကုိျပဳစုေနသလုိပါပဲ။ ေကေလ သူတုိ႔လာရင္ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ။ ေက့ကုိယ္ကုိလည္း ေရာဂါသည္ တစ္ေယာက္လုိ႔ကုိ မထင္ေတာဘူး။
သူတုိ႔လာရင္ ေက့ေရာဂါေ၀ဒနာေတြေပ်ာက္သြားသလုိ
အခု ေကေျပာျပခဲ့တာေတြအားလုံးဟာ ေက့ဘ၀ရဲ႕ျဖစ္စဥ္ေတြပါပဲ။ ေကအခုလုိေျပာျပရတာဟာ ေနာက္လူေတြ သင္ခန္းစာယူႏိုင္ေအာင္လုိ႔ပါ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တဒဂၤအမွား၊ အဲဒီအမွားကုိ ဖုံးကြယ္ ထားလုိက္လုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲရလဒ္ေတြေတြကုိ အျခားသူေတြ သင္ခန္းစာယူေစခ်င္ပါတယ္။ ေကလည္း ဘ၀ဆက္တိုင္းမွာ ဒီလုိဒုကၡဆင္းရဲမ်ဳိးမွ ကင္းလြတ္ပါေစလုိ႔လည္း ဆုေတာင္းမိပါတယ္။
ေက့ဘ၀ရဲ႕ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ ေက့ကုိအားေပးေထာက္ကူခဲ့တဲ့ အသိပညာေပးေနတဲ့အဖြဲ႕ႀကီး ကုိ အလြန္ပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ လူသားထုအက်ဳိးကုိ ဒီထက္ပုိ၍ သယ္ပုိးေဆာင္႐ြက္ႏိုင္တဲ့ အဖြဲ႕ႀကီး ျဖစ္ပါေစလုိ႔လည္း ေကအၿမဲဆုေတာင္းပါတယ္။ က်န္းမာေရးအသိပညာေပးေနတဲ့ အဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ေပးမႈေတြ က ေကတုိ႔လုိ႔ အေမွာင္ထဲ ေရာက္ေနသူေတြအတြက္ အလင္းတန္း တစ္ခုလုိ႔ပဲ ေကမွတ္ယူထားမိပါ ေတာ့တယ္။
ေကခိုင္ေျပာျပခဲ့လုိ႔ သူ႔ဘ၀အေၾကာင္းကုိ ကၽြန္မအားလုံးသိခဲ့ရပါတယ္။ သူကလည္း သူ႔ဘ၀ အေၾကာင္း သူမ်ားေတြကုိ သင္ခန္းစာယူႏိုင္ေအာင္ ေျပာျပေပးပါလုိ႔လည္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အခုဆုိရင္ ေကခိုင့္သမီးေလးဟာ က်န္းမာေရးပညာေပးအဖြဲ႕တစ္ခုမွာ အားတက္သေရာနဲ႔ ေစတနာ့၀န္ထမ္းအျဖစ္ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေနတာကုိ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးေတြ႕ရေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ေဖာ္မျပႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ အလြန္႔အလြန္ကုိ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးေနရပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္လည္း ဒီလုိ ေစတနာ့၀န္ထမ္း ေလးေတြ ေပၚေပါက္လာေအာင္ ထာ၀စဥ္ ေမြးထုတ္ေပးသြားႏိုင္ပါေစ လုိ႔လည္း ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ့သည္။ ေကတုိ႔လုိ AIDS ေရာဂါသည္ေတြအတြက္ အသိပညာေပးေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြက အေမွာင္ထဲက အလင္းတန္း တစ္ခုပါလုိ႔ ေကကေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ဒီဇာတ္လမ္းေလးရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကုိ “အေမွာင္ထဲက အလင္းတန္း”လုိ႔ ေပးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
၀ိုင္း
ၿပီးၿပီ...။
http://phopa-dwm.blogspot.com/
0 comments:
Post a Comment