ေအာင္ခ်က္တိုးတက္ေရး
|
5:45 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
”ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက်ဆံုးကြယ္လြန္ ေတာ့ သူ႔ရဲ႕အသက္ဘယ္ေလာက္လဲ” ဘယ္သူမွ မွန္ေအာင္မေျဖႏိုင္။ မသိသူ မ်ားမ်ား။ ဒီလုိ အလားတူ ဗဟုသုတေမးခြန္းမ်ဳိး ေပါင္းမ်ားစြာကုိ မေျဖႏုိင္တဲ့ ဘဲြ႕ရလူငယ္ ခပ္မ်ားမ်ားကိုစိတ္ပ်က္ဝမ္းနည္ဖြယ္ရာေတြ႕ ရေၾကာင္း ဘီေအ၊ ဘီအက္စ္စီ၊ အမ္ေအ၊ အမ္အက္စ္စီဘဲြ႕ရတဲ့ လူငယ္ေလး ေတြကို ဂ်ာနယ္မွာ အလုပ္ခန္႔ဖို႔ လူ ေတြ႕ႏႈတ္ေမးစစ္ေဆးတဲ့ အင္တာဗ်ဴးအေတြ႕အ ႀကံဳကိုဂ်ာနယ္ေလာက မွာ ေစာင္ေရအျမင့္ ဆံုး ထုတ္ေဝေနဆဲ ဂ်ာနယ္တိုက္က သူ႔ ကိုယ္ေတြ႕ကို ဖြင့္ဟ ေျပာျပခဲ့ေတာ့ကြၽန္ေတာ္သက္ျပင္းခ်မိတယ္။
ေက်ာင္းသင္ပညာေရးဆိုတာ အစိုးရရဲ႕ ပညာေရးဌာနတစ္ခုတည္းမွာ ပံုခ်လို႔ေတာ့ မရပါဘူး။ တကယ္ေတာ့မိဘေတြ၊ ဆရာေတြ၊ ၿပီးေတာ့ လူငယ္ေတြကိုယ္တိုင္ကငါတို႔ဟာ အနာဂတ္ကို ဖန္တီးၾကမွာ၊ ငါတို႔က တ႐ုတ္ ကေလးေတြထက္ အရည္အခ်င္းသာမွ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဆက္လက္ခိုင္မာမယ္။ ငါတို႔ ဟာ ကုလားကေလးေတြထက္ အရည္ အေသြးျမင့္ပါမွ သူတို႔ရဲ႕ တပည့္မျဖစ္ဘဲ ရွင္ သန္ႏုိင္မယ္စတဲ့ အသိအျမင္ရွိေအာင္ ဘယ္ သူေတြ လႈံ႕ေဆာ္စည္း႐ံုး အသိေပးၾကပါသလဲ။ ကဲ . . . ဒါဆို စာေပသမားေတြက ေတာ့ တာဝန္ေက်ခဲ့ပါရဲ႕လား။ ဂ်ာနယ္သမား ေတြ၊ သတင္းစာဆရာေတြ ကေကာ လူငယ္ ေတြ၊ ကေလးေတြ ဗဟုသုတျပည့္စံုေအာင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ၾကပါသလဲ။ ပရက္စေလ၊ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္၊ မက္ေဒါနားတို႔ အေၾကာင္းေတြပဲ အမ်ားႀကီးေရးျပ ေနၾကသလား။ ဘယ္သူ႔အားနည္းခ်က္၊ ဘယ္ဝါ့ခ်ဳိ႕ ယြင္းခ်က္ဆိုၿပီး အျပစ္ရွာဖို႔ေျပာဆိုေန႐ံုနဲ႔ မိမိ တို႔တာဝန္ေက်ၿပီယူဆပါသလား။ လက္ၫႇိဳး ထုိးဖို႔သာ စဥ္းစားမေနသင့္ပါ။ ေဆာင္းပါးရွင္တစ္ဦးအေနနဲ႔ ဦးစြာ ပထမအႀကံေပးခ်င္တာက ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးမ်ားကို ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ သင္ယူလို စိတ္ကို အခုလိုႏွစ္စႏွစ္ဦးကာလမွာပဲ ထိ ထိေရာက္ေရာက္လႈံ႕ေဆာ္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ကိုယ္တုိင္ လည္း တန္းစီခ်ိန္မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ေဟာေျပာ၊ ၿမိဳ႕နယ္ ပညာေရးမွဴး၊ ျပည္နယ္(သို႔မဟုတ္)ေဒသႀကီး ပညာေရးဆိုင္ရာဝန္ႀကီးလာရင္ ေဟာေျပာ ေပးဖို႔ ပန္ၾကားစီစဥ္၊ ျပင္ပမွ (လြယ္ကူတာက ေက်ာင္းသားမိဘထဲမွ) စာေရးဆရာ၊ သတင္း စာဆရာစတဲ့ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဟာေျပာ ႏုိင္စြမ္း ရွိသူတို႔ကို ဖိတ္ၾကားၿပီး ေဟာေျပာပဲြ စီစဥ္ေပးတာတို႔ကို မပ်က္မကြက္ျပဳ လုပ္ပါ။ ေက်ာင္းသားရဲ႕ စိတ္ထားကို ျပဳျပင္ပါ။ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ငါ့ တပည့္ေတြကို တ႐ုတ္ကေလးေတြ၊ ကုလား ေလးေတြ၊ ယိုးဒယားကေလးေတြ ထက္သာ ေစရမယ္။ ေအာက္မက်ေစရဘူးဆိုတဲ့ ေစတ နာမ်ဳိးရွိေနသင့္ပါတယ္။သာဓကျပစရာရွိပါတယ္။ ၂ဝဝ၆/ ၂ဝဝ၇ ကာလဆီက ဝါးခယ္မၿမိဳ႕နယ္၊ ငွက္ ေပ်ာေခ်ာင္းအုပ္စုမွာ ႀကီးနီစုေက်းရြာ၊ တဲြ ဖက္အထကဟာ ဝါးခယ္မၿမိဳ႕နယ္ထဲရွိ ေက်ာင္းေပါင္း ၃ဝမွာ အဆင့္ ၂၉ နဲ႔ ၃ဝ မွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝဝ၈-၂ဝဝ၉နဲ႔ ၂ဝ၁ဝ တို႔ မွာ ၃ ႏွစ္ ၃ ႀကိမ္တိတိ ေက်ာင္း သားမ်ား စာႀကိဳး စားေရး ‘ရည္မွန္း ခ်က္ရွိရမယ္’ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္မ်ဳိးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားေရာက္ေဟာေျပာပါ တယ္။
သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့ ရြာေပကိုး။လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၁ဝဝ ခန္႔က ေခ်ာက္ ၿမိဳ႕နယ္၊ ႀကီးနီရြာမွ ေတာင္သူဆင္းရဲသား တခ်ဳိ႕ဟာ ေလးငါးႏွစ္ မိုးဆက္တိုက္ေခါင္လို႔ သေရာႀကီးခိုင္းတယ္(လူေရာႏြားေရာစား စရာမရွိေအာင္ဆင္းရဲငတ္မြတ္ၾကရတယ္)တဲ့။ ဒါနဲ႔ စေလၿမိဳ႕ကတစ္ဆင့္ ေလွႀကီးေတြနဲ႔ ဧရာဝတီ ကိုစုန္ဆင္းၿပီး ေအာက္ျပည္ ေအာက္ရြာ ေရၾကည္ရာျမတ္ႏုရာေျပာင္း ေရႊ႕အေျခခ်ေတာ့ ကရင္ရြာေတြၾကားထဲ ဝါးခယ္မၿမိဳ႕နယ္အတြင္းက ႀကီးနီစုဆိုတဲ့ အိမ္ေျခ ၃ဝ ေက်ာ္။ ျမန္မာရြာက အဆက္ ေတြမို႔ ဝါးခယ္မၿမိဳ႕နယ္ႀကီးနီစုနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးေတြ အျပန္အလွန္ကူးလူးသြားလာရင္း အဆက္ အသြယ္ မျပတ္ဘူး။ ကေန႔အထိ စာေရးသူရဲ႕ ႏွစ္ဝမ္းကဲြ၊သံုးဝမ္းကဲြ ေဆြမ်ဳိးေတြရွိေနတယ္ ေလ။ ႀကီးနီစုဟာ ေဆြမ်ဳိးရြာေပါ့။ ဝါးခယ္မၿမိဳ႕နယ္အတြင္းက ေက်ာင္း အားလံုးမွာ ႀကီးနီစုတဲြ အထကဟာ အရင္ အဆင့္ ၃ဝ ကေန ေအာင္ခ်က္အေကာင္းဆံုး ဖစ္လာတယ္။ အဲဒီ့ႏွစ္ကစၿပီး အဆင့္ (၁) ခ်ည္းပဲ သံုးႏွစ္ဆက္တိုက္ ရရွိခဲ့ပါေတာ့တယ္။၂ဝ၁၁ ေအာင္ခ်က္မွာလည္း ဝါးခယ္မ တစ္ၿမိဳ႕နယ္လံုးမွာ ႀကီးနီစုအထကဟာ ပထမပါပဲလို႔ၾကားရျပန္ပါတယ္။ သင္ယူသူရဲ႕ စိတ္အသင့္ျဖစ္မႈ Mind Set နဲ႔ စိတ္အား ထက္သန္မႈ Enthusiasm ဟာ စာေမးပဲြ ေအာင္ျမင္ေရးႀကိဳးစားမႈ၊ ပညာလိုလားမႈကို သိသိသာသာ ေထာက္ကူေၾကာင္း ထင္ရွား တဲ့ သာဓကပါ။ႀကီးနီစုရြာကိုသြားၿပီး စာၾကည့္တိုက္ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ အား ေပးကူညီတယ္။ စာ ဖတ္သူတိုးပြားေအာင္စာေရးဆရာေတြေခၚ သြားၿပီး စာေပေဟာေျပာပဲြေတြ ျပဳလုပ္ေပး တယ္။
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးနဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီး ”စာႀကိဳး စားေရး၊ ဘာသာစံုေအာင္ခ်က္ ေကာင္းေရး” ကြၽန္ေတာ္တို႔ သံုးႏွစ္ဆက္တိုက္ ေက်ာင္းမွာ ေဟာေျပာလႈံ႕ေဆာ္ေပးခဲ့ တယ္။ ထိေရာက္ပါတယ္။လက္ေတြ႕သာဓက ထင္ရွားလွပါတယ္။ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးေတြ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္အႀကံဳျပဳခ်င္တာက ဘာသာရပ္သင္ျပတဲ့ဆရာ ဆရာမေတြပါ။ ဆရာ ဆရာမေတြဟာ သင္႐ိုးျပ႒ာန္းစာအုပ္ အျပင္ျပင္ပက ဗဟုသုတစာေပေတြကိုလည္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ဖတ္႐ႈေလ့လာဖို႔လိုပါတယ္။ေက်ာင္းျပ႒ာန္းခ်က္ စာအုပ္ တစ္အုပ္ကိုပဲ ကိုင္ထားၿပီးတျခားမွ တျခားမ်ားႏိႈင္းယွဥ္ ေလ့ လာမႈမရွိခဲ့ရင္ ကေလးအတြက္ အျမင္ က်ယ္ေအာင္ မသင္ေပးႏိုင္ပါဘူး။ေနာက္ဆံုး တစ္ခ်က္ အႀကံ ေပးခ်င္တာ ကလည္း သင္ၾကားျပသေနတဲ့ ဆရာဆရာမ ေတြကိုပါပဲ။ေအာင္ျမင္တဲ့ သင္ၾကားျပသနည္းရဲ႕ အေျခခံဥပေဒကေတာ့ ပုိ႔ခ်(ေဟာေျပာျခင္း) ၁ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ သ႐ုပ္ျပ(ဓာတ္ခဲြခန္း၊ သစ္ ပင္၊ သစ္ေစ့၊ သင္ၾကားမႈအေထာက္အကူ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္) လက္ေတြ႕ျပသရွင္းလင္းျခင္း ၂ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ သင္ယူသူကို သူကိုယ္တိုင္ ေရးမွတ္၊ က်က္မွတ္၊ ဖတ္ေစ၊ ေျဖေစ၊ ေတြး ေစ၊ သံုးသပ္ေျဖၾကားေစျခင္း(လက္ေတြ႕ေလ့ က်င့္ခန္း) ၇ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း လုပ္ေဆာင္ေစရပါ တယ္။ Enthusiasm မ်ားမ်ားလုပ္ေလ ေလ တကယ္တတ္ေလေလပါပဲ။ ေက်ာင္းသား ၃ဝ-၄ဝ ရွိတဲ့ အခန္းမ်ဳိးဆိုရင္ ဆရာကေန႔စဥ္အပတ္စဥ္ေလ့ က်င့္ခန္းေတြေပးၿပီး စစ္ေဆးႏိုင္ပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ အတန္းသားက ၆ဝ-၇ဝ ရွိေန ရင္ေတာ့ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားမ်ားေပးေလေလ စစ္ရတဲ့ ဆရာမွာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖစ္လာ ေလေလဆို ေတာ့ လြယ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပို႔ခ်တာ အရင္က မ်ား လြန္းေနခဲ့ရင္ေလွ်ာ့ပါ။
သ႐ုပ္ျပတာ နည္းေန ရင္ အခ်ိန္တိုးသင့္တိုးပါ။ လက္ေတြ႕ေက်ာင္း သားကိုယ္တုိင္ေရး ေျဖႏႈတ္ေျဖ အျပန္ အလွန္ ထိေတြ႕စစ္ေဆးျပဳျပင္ေပးတာမ်ဳိးေတြကို အမ်ားဆံုးလုပ္ေပးလိုက္ရင္ ဒီႏွစ္ေအာင္ခ်က္ သိသိသာသာ တိုးတက္ပါ လိမ့္မယ္။ သူတို႔ ႀကိဳးစားၾကပါေစ။ ေက်နပ္ ေရာင့္ရဲေနရင္ ဘယ္တိုးတက္မလဲ။ ပကတိအေျခအေနမွန္ကို ရဲရဲဝန္ခံရမွာပဲ။ဆက္လက္တိုးတက္ေအာင္ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားရဦးမယ္ဆိုတာ လက္ခံရမယ္။ သေဘာ ေပါက္ၾကရမယ္။ ပညာေရးဟာ အနာဂတ္ပါပဲ။ လူငယ္ေတြဟာ အနာဂတ္ ပါပဲ။ ပညာေရးထက္ အေရးႀကီးတာ ဘာမ်ား ရွိဦးမွာလဲ။ ခ်စ္လို႔ေျပာတာ။
ခ်စ္ႏုိင္(စိတ္ပညာ)၉-၆-၂ဝ၁၁
ေက်ာင္းသင္ပညာေရးဆိုတာ အစိုးရရဲ႕ ပညာေရးဌာနတစ္ခုတည္းမွာ ပံုခ်လို႔ေတာ့ မရပါဘူး။ တကယ္ေတာ့မိဘေတြ၊ ဆရာေတြ၊ ၿပီးေတာ့ လူငယ္ေတြကိုယ္တိုင္ကငါတို႔ဟာ အနာဂတ္ကို ဖန္တီးၾကမွာ၊ ငါတို႔က တ႐ုတ္ ကေလးေတြထက္ အရည္အခ်င္းသာမွ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဆက္လက္ခိုင္မာမယ္။ ငါတို႔ ဟာ ကုလားကေလးေတြထက္ အရည္ အေသြးျမင့္ပါမွ သူတို႔ရဲ႕ တပည့္မျဖစ္ဘဲ ရွင္ သန္ႏုိင္မယ္စတဲ့ အသိအျမင္ရွိေအာင္ ဘယ္ သူေတြ လႈံ႕ေဆာ္စည္း႐ံုး အသိေပးၾကပါသလဲ။ ကဲ . . . ဒါဆို စာေပသမားေတြက ေတာ့ တာဝန္ေက်ခဲ့ပါရဲ႕လား။ ဂ်ာနယ္သမား ေတြ၊ သတင္းစာဆရာေတြ ကေကာ လူငယ္ ေတြ၊ ကေလးေတြ ဗဟုသုတျပည့္စံုေအာင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ၾကပါသလဲ။ ပရက္စေလ၊ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္၊ မက္ေဒါနားတို႔ အေၾကာင္းေတြပဲ အမ်ားႀကီးေရးျပ ေနၾကသလား။ ဘယ္သူ႔အားနည္းခ်က္၊ ဘယ္ဝါ့ခ်ဳိ႕ ယြင္းခ်က္ဆိုၿပီး အျပစ္ရွာဖို႔ေျပာဆိုေန႐ံုနဲ႔ မိမိ တို႔တာဝန္ေက်ၿပီယူဆပါသလား။ လက္ၫႇိဳး ထုိးဖို႔သာ စဥ္းစားမေနသင့္ပါ။ ေဆာင္းပါးရွင္တစ္ဦးအေနနဲ႔ ဦးစြာ ပထမအႀကံေပးခ်င္တာက ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးမ်ားကို ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ သင္ယူလို စိတ္ကို အခုလိုႏွစ္စႏွစ္ဦးကာလမွာပဲ ထိ ထိေရာက္ေရာက္လႈံ႕ေဆာ္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ကိုယ္တုိင္ လည္း တန္းစီခ်ိန္မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ေဟာေျပာ၊ ၿမိဳ႕နယ္ ပညာေရးမွဴး၊ ျပည္နယ္(သို႔မဟုတ္)ေဒသႀကီး ပညာေရးဆိုင္ရာဝန္ႀကီးလာရင္ ေဟာေျပာ ေပးဖို႔ ပန္ၾကားစီစဥ္၊ ျပင္ပမွ (လြယ္ကူတာက ေက်ာင္းသားမိဘထဲမွ) စာေရးဆရာ၊ သတင္း စာဆရာစတဲ့ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဟာေျပာ ႏုိင္စြမ္း ရွိသူတို႔ကို ဖိတ္ၾကားၿပီး ေဟာေျပာပဲြ စီစဥ္ေပးတာတို႔ကို မပ်က္မကြက္ျပဳ လုပ္ပါ။ ေက်ာင္းသားရဲ႕ စိတ္ထားကို ျပဳျပင္ပါ။ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ငါ့ တပည့္ေတြကို တ႐ုတ္ကေလးေတြ၊ ကုလား ေလးေတြ၊ ယိုးဒယားကေလးေတြ ထက္သာ ေစရမယ္။ ေအာက္မက်ေစရဘူးဆိုတဲ့ ေစတ နာမ်ဳိးရွိေနသင့္ပါတယ္။သာဓကျပစရာရွိပါတယ္။ ၂ဝဝ၆/ ၂ဝဝ၇ ကာလဆီက ဝါးခယ္မၿမိဳ႕နယ္၊ ငွက္ ေပ်ာေခ်ာင္းအုပ္စုမွာ ႀကီးနီစုေက်းရြာ၊ တဲြ ဖက္အထကဟာ ဝါးခယ္မၿမိဳ႕နယ္ထဲရွိ ေက်ာင္းေပါင္း ၃ဝမွာ အဆင့္ ၂၉ နဲ႔ ၃ဝ မွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝဝ၈-၂ဝဝ၉နဲ႔ ၂ဝ၁ဝ တို႔ မွာ ၃ ႏွစ္ ၃ ႀကိမ္တိတိ ေက်ာင္း သားမ်ား စာႀကိဳး စားေရး ‘ရည္မွန္း ခ်က္ရွိရမယ္’ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္မ်ဳိးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားေရာက္ေဟာေျပာပါ တယ္။
သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့ ရြာေပကိုး။လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၁ဝဝ ခန္႔က ေခ်ာက္ ၿမိဳ႕နယ္၊ ႀကီးနီရြာမွ ေတာင္သူဆင္းရဲသား တခ်ဳိ႕ဟာ ေလးငါးႏွစ္ မိုးဆက္တိုက္ေခါင္လို႔ သေရာႀကီးခိုင္းတယ္(လူေရာႏြားေရာစား စရာမရွိေအာင္ဆင္းရဲငတ္မြတ္ၾကရတယ္)တဲ့။ ဒါနဲ႔ စေလၿမိဳ႕ကတစ္ဆင့္ ေလွႀကီးေတြနဲ႔ ဧရာဝတီ ကိုစုန္ဆင္းၿပီး ေအာက္ျပည္ ေအာက္ရြာ ေရၾကည္ရာျမတ္ႏုရာေျပာင္း ေရႊ႕အေျခခ်ေတာ့ ကရင္ရြာေတြၾကားထဲ ဝါးခယ္မၿမိဳ႕နယ္အတြင္းက ႀကီးနီစုဆိုတဲ့ အိမ္ေျခ ၃ဝ ေက်ာ္။ ျမန္မာရြာက အဆက္ ေတြမို႔ ဝါးခယ္မၿမိဳ႕နယ္ႀကီးနီစုနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးေတြ အျပန္အလွန္ကူးလူးသြားလာရင္း အဆက္ အသြယ္ မျပတ္ဘူး။ ကေန႔အထိ စာေရးသူရဲ႕ ႏွစ္ဝမ္းကဲြ၊သံုးဝမ္းကဲြ ေဆြမ်ဳိးေတြရွိေနတယ္ ေလ။ ႀကီးနီစုဟာ ေဆြမ်ဳိးရြာေပါ့။ ဝါးခယ္မၿမိဳ႕နယ္အတြင္းက ေက်ာင္း အားလံုးမွာ ႀကီးနီစုတဲြ အထကဟာ အရင္ အဆင့္ ၃ဝ ကေန ေအာင္ခ်က္အေကာင္းဆံုး ဖစ္လာတယ္။ အဲဒီ့ႏွစ္ကစၿပီး အဆင့္ (၁) ခ်ည္းပဲ သံုးႏွစ္ဆက္တိုက္ ရရွိခဲ့ပါေတာ့တယ္။၂ဝ၁၁ ေအာင္ခ်က္မွာလည္း ဝါးခယ္မ တစ္ၿမိဳ႕နယ္လံုးမွာ ႀကီးနီစုအထကဟာ ပထမပါပဲလို႔ၾကားရျပန္ပါတယ္။ သင္ယူသူရဲ႕ စိတ္အသင့္ျဖစ္မႈ Mind Set နဲ႔ စိတ္အား ထက္သန္မႈ Enthusiasm ဟာ စာေမးပဲြ ေအာင္ျမင္ေရးႀကိဳးစားမႈ၊ ပညာလိုလားမႈကို သိသိသာသာ ေထာက္ကူေၾကာင္း ထင္ရွား တဲ့ သာဓကပါ။ႀကီးနီစုရြာကိုသြားၿပီး စာၾကည့္တိုက္ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ အား ေပးကူညီတယ္။ စာ ဖတ္သူတိုးပြားေအာင္စာေရးဆရာေတြေခၚ သြားၿပီး စာေပေဟာေျပာပဲြေတြ ျပဳလုပ္ေပး တယ္။
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးနဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီး ”စာႀကိဳး စားေရး၊ ဘာသာစံုေအာင္ခ်က္ ေကာင္းေရး” ကြၽန္ေတာ္တို႔ သံုးႏွစ္ဆက္တိုက္ ေက်ာင္းမွာ ေဟာေျပာလႈံ႕ေဆာ္ေပးခဲ့ တယ္။ ထိေရာက္ပါတယ္။လက္ေတြ႕သာဓက ထင္ရွားလွပါတယ္။ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးေတြ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္အႀကံဳျပဳခ်င္တာက ဘာသာရပ္သင္ျပတဲ့ဆရာ ဆရာမေတြပါ။ ဆရာ ဆရာမေတြဟာ သင္႐ိုးျပ႒ာန္းစာအုပ္ အျပင္ျပင္ပက ဗဟုသုတစာေပေတြကိုလည္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ဖတ္႐ႈေလ့လာဖို႔လိုပါတယ္။ေက်ာင္းျပ႒ာန္းခ်က္ စာအုပ္ တစ္အုပ္ကိုပဲ ကိုင္ထားၿပီးတျခားမွ တျခားမ်ားႏိႈင္းယွဥ္ ေလ့ လာမႈမရွိခဲ့ရင္ ကေလးအတြက္ အျမင္ က်ယ္ေအာင္ မသင္ေပးႏိုင္ပါဘူး။ေနာက္ဆံုး တစ္ခ်က္ အႀကံ ေပးခ်င္တာ ကလည္း သင္ၾကားျပသေနတဲ့ ဆရာဆရာမ ေတြကိုပါပဲ။ေအာင္ျမင္တဲ့ သင္ၾကားျပသနည္းရဲ႕ အေျခခံဥပေဒကေတာ့ ပုိ႔ခ်(ေဟာေျပာျခင္း) ၁ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ သ႐ုပ္ျပ(ဓာတ္ခဲြခန္း၊ သစ္ ပင္၊ သစ္ေစ့၊ သင္ၾကားမႈအေထာက္အကူ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္) လက္ေတြ႕ျပသရွင္းလင္းျခင္း ၂ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ သင္ယူသူကို သူကိုယ္တိုင္ ေရးမွတ္၊ က်က္မွတ္၊ ဖတ္ေစ၊ ေျဖေစ၊ ေတြး ေစ၊ သံုးသပ္ေျဖၾကားေစျခင္း(လက္ေတြ႕ေလ့ က်င့္ခန္း) ၇ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း လုပ္ေဆာင္ေစရပါ တယ္။ Enthusiasm မ်ားမ်ားလုပ္ေလ ေလ တကယ္တတ္ေလေလပါပဲ။ ေက်ာင္းသား ၃ဝ-၄ဝ ရွိတဲ့ အခန္းမ်ဳိးဆိုရင္ ဆရာကေန႔စဥ္အပတ္စဥ္ေလ့ က်င့္ခန္းေတြေပးၿပီး စစ္ေဆးႏိုင္ပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ အတန္းသားက ၆ဝ-၇ဝ ရွိေန ရင္ေတာ့ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားမ်ားေပးေလေလ စစ္ရတဲ့ ဆရာမွာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖစ္လာ ေလေလဆို ေတာ့ လြယ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပို႔ခ်တာ အရင္က မ်ား လြန္းေနခဲ့ရင္ေလွ်ာ့ပါ။
သ႐ုပ္ျပတာ နည္းေန ရင္ အခ်ိန္တိုးသင့္တိုးပါ။ လက္ေတြ႕ေက်ာင္း သားကိုယ္တုိင္ေရး ေျဖႏႈတ္ေျဖ အျပန္ အလွန္ ထိေတြ႕စစ္ေဆးျပဳျပင္ေပးတာမ်ဳိးေတြကို အမ်ားဆံုးလုပ္ေပးလိုက္ရင္ ဒီႏွစ္ေအာင္ခ်က္ သိသိသာသာ တိုးတက္ပါ လိမ့္မယ္။ သူတို႔ ႀကိဳးစားၾကပါေစ။ ေက်နပ္ ေရာင့္ရဲေနရင္ ဘယ္တိုးတက္မလဲ။ ပကတိအေျခအေနမွန္ကို ရဲရဲဝန္ခံရမွာပဲ။ဆက္လက္တိုးတက္ေအာင္ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားရဦးမယ္ဆိုတာ လက္ခံရမယ္။ သေဘာ ေပါက္ၾကရမယ္။ ပညာေရးဟာ အနာဂတ္ပါပဲ။ လူငယ္ေတြဟာ အနာဂတ္ ပါပဲ။ ပညာေရးထက္ အေရးႀကီးတာ ဘာမ်ား ရွိဦးမွာလဲ။ ခ်စ္လို႔ေျပာတာ။
ခ်စ္ႏုိင္(စိတ္ပညာ)၉-၆-၂ဝ၁၁
0 comments:
Post a Comment