နိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ လြယ္တယ္ ထင္သလား

by Socretes Athenisian on Saturday, August 27, 2011 at 10:58am

သၾကၤန္ၿပီးစ တစ္ရက္မွာ ေက်ာင္းသားေဟာင္း သံုးေလးဦး ေရာက္လာၿပီး ထူးထူး ဆန္းဆန္း စကား ဆိုပါတယ္၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ က်င္းပဖို့ ေၾကညာ ထားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္
သူတို့ ပါတီ ထူေထာင္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မွာျဖစ္လို့ သူတို့ပါတီရဲ့ နာယက အျဖစ္ တင္ေျမွာက္တာကို လက္ခံေပးပါဆိုတဲ့ စကားျဖစ္တယ္၊ ၾကားၾကားခ်င္း အံ့အားသင့္သြားေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ ျပံုးလိုက္မိပါတယ္၊


နိုင္ငံေရးဆိုတာ
နိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ လြယ္လြယ္ေလး ထင္မွတ္ေနၾကတာကိုးလို့ ေတြး မိၿပီး ျပံုးမိတာပါ၊ သူတို့ အားလံုးကို သင္တန္း လာတက္စဉ္ ကတည္းက လက္ပြန္း တတီး ရွိခဲတာေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ရင္းႏွီးပါတယ္၊ သင္တန္း မတက္ၾကေတာ့တဲ့ အခါမွာ စီးပြားေရး နယ္ထဲ ေရာက္သြား ၾကေပမယ့္လည္း။ ပညာဒါန ကိစၥေတြမွာ အတူတူ တက္တက္ ၾကြၾကြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ သူတို့တစ္ေတြမွာ စိတ္ေကာင္းေစတနာ ရွိၾကတယ္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္၊ ဒါေပမယ္လို့ နိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာက ပရဟိတလုပ္ငန္းလုပ္သလို စိတ္ေကာင္း ေစတနာ တစ္ခုတည္းနဲ့ လုပ္လို့ရတာ မဟုတ္ဘူးေလ၊ စီးပြား ကုန္သြယ္ေရးတို့ ဖြံ့ၿဖိုး တိုးတက္ေရးတို့ စက္မႈ လုပ္ငန္းတို့ လယ္ယာ စိုက္ပ်ုိးေရး လုပ္ငန္းတို့ ဆိုတာေတြ ႏွံ့ႏွံ့စပ္စပ္ ေလ့လာ သိရွိထားဖို့လိုတယ္၊ ဒါတင္မက နိုင္ငံတကာ ေရးရာတို့ တရား ဥပေဒအေရး တို့ဆိုတာလည္း တီးမိေခါက္မိဖို့ လိုေသး တယ္၊ ဒါေတြ အားလံုးထက္ ပိုၿပီး အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ အသင္းအပင္း အဖြဲ့ အစည္းနဲ့ လုပ္တတ္ ကိုင္တတ္ဖို့ျဖစ္တယ္၊ နိုင္ငံေရး လုပ္တယ္ဆိုတာက တစ္ဦးေကာင္း တစ္ေယာက္ေကာင္း လုပ္လို့ရတာမ်ုိး မဟုတ္ဘူး၊ အဖြဲ့အစည္းနဲ့ စုစည္းၿပီး လုပ္ရတာ ျဖစ္တယ္၊ အဖြဲ့အစည္းဆိုတာ လူေပါင္းစံု ပါဝင္ေနတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ “လူအမ်ုိးမ်ုိး စိတ္အေထြေထြ” ဆိုတဲ့ စကားလို အေတြးအေခၚ အယူအဆ အမ်ုိးမ်ုိး။ စရိုက္အမ်ုိးမ်ုိး။ အႀကိုက္အမ်ုိးမ်ုိးေတြ ေရာေထြးေနၾကမွာပဲ ျဖစ္တယ္၊

အနည္းစုက အမ်ားစုကိုနာခံ
မတူျခားနားတဲ့ အေတြးအေခၚ အယူအဆမ်ုိးစံုၾကားမွာ ကိုယ့္အယူအဆကို လူအမ်ား လက္ခံေအာင္လုပ္ဖို့ အင္မတန္ ခက္သလို။ အမ်ားစုရဲ့ အယူအဆကို ကုိယ္က လက္ခံနိုင္ေအာင္ လုပ္ရတာလည္း အင္မတန္မွကို မလြယ္ကူတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္တယ္၊ အဖြဲ့အစည္းနဲ့ လုပ္တဲ့ အခါမွာ ကိုယ့္ အယူအဆနဲ့ မတူလို့ မနာခံဘူး။ လိုက္မလုပ္ဘူးလို့ ေနလို့ မရဘူးေလ၊ ကိုယ္နဲ့ မတူေပမယ့္ အမ်ားစုရဲ့ ဆံုးျဖတ္မႈကို အနည္းစုက နာခံရ တာဟာ ဒီမိုကေရစီ က်င့္စဉ္ ျဖစ္တယ္၊ နိုင္ငံေရး လုပ္တယ္ဆိုတာ မိမိ ယံုၾကည္ရာ ဝါဒ သေဘာတရားေတြကို အသင္းအပင္း အဖြဲ့အစည္းနဲ့ စုေပါင္း လုပ္ၾကတာ ျဖစ္တယ္၊ ဒီအတြက္ ဝါဒ သေဘာတရားေတြကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္ဖို့လို သလို အသင္း အပင္း အဖြဲ့အစည္းနဲ့ လုပ္ပံု လုပ္နည္းေတြကိုလည္း သေဘာေပါက္ နားလည္ထားဖို့ လိုပါတယ္။ စံနစ္တက် ေလ့လာသင္ယူမႈ မျပုဘဲနဲ့ေတာ့ လုပ္နိုင္ဖို့ မလြယ္ပါဘူး၊ အဲဒါ ေၾကာင့္လည္း “နိုင္ငံေရးသိပၸံ” ကို ပညာရပ္ တစ္ခုအျဖစ္ ေလ့လာ သင္ယူေနၾကရတာ ျဖစ္တယ္၊ ေက်ာင္းေတြမွာ မသင္ခဲ့ရရင္ေတာင္ ကိုယ္တိုင္ ေလ့လာ အားထုတ္မႈေတာ့ အမ်ားႀကီး ျပုထားမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊ ဘာေလ့လာမႈမွ မရွိဘဲနဲ့ ပါတီတစ္ခုဝင္လိုက္တာနဲ့ နိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္သြားနိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ ပါတီ ေထာင္မယ္ဆိုတာကို ျပံုးမိတာျဖစ္တယ္၊

သတင္းသမားအစြဲမထား
သူတို့ပါတီမွာ နာယက တင္ေျမွာက္ပါရေစဆိုကိုေတာ့ အျပတ္ျငင္း လိုက္ပါ တယ္၊ သူတို့ပါတီ ေထာင္မွာကို မကန့္ကြက္ပါဘူး၊ တတ္နိုင္တာရွိရင္လည္း ေဘးက ကူပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ပါတီနာယက မဆိုထားနဲ့ ပါတီဝင္ေတာင္ မလုပ္ပါရေစနဲ့လို့ ေျပာ လိုက္ရပါတယ္၊ “ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ဆရာတို့မွ မလုပ္ရင္ ဘယ္သူလုပ္မွာလဲ” ေမးခြန္းေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ က်ြက္က်ြက္ညံေအာင္ ေမးၾကတာေပါ့၊ တစ္သက္လံုး သတင္းစာသမားလုပ္လာခဲ့တာ ျဖစ္သလို မေသမခ်င္းလည္း သတင္းစာသမားပဲ လုပ္ေနမွာမို့ ဘယ္ပါတီမွ ဝင္လို့မျဖစ္ပါဘူးလို့ ေျဖလိုက္ၿပီး။ သတင္းမီဒီယာသမား ဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ယံုၾကည္ခ်က္ကို စိတ္ထဲမွာပဲထားၿပီး။ အလုပ္ထဲမွာ ပါတီစြဲ။ ဝါဒစြဲ မထားရတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းျပရပါတယ္၊ သူတို့ကို ရွင္းျပရင္းနဲ့ စိတ္က အတိတ္ကို ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း အတူတကြ လုပ္ခဲ့ကိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ စာေရးဆရာ။ သတင္းစာဆရာေတြ အကုန္ေလာက္နီးပါး ပါတီေတြေထာင္ၾက။ ပါတီဝင္ေတြလုပ္ၾက ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္၊ အဲဒီတုန္းကလည္း ပါတီဝင္ဖို့ ဝိုင္းေျပာခဲ့ၾကလို့ ျငင္းခဲ့ရတာပါပဲ၊ “လြတ္လပ္တဲ့သတင္းသမား” ပဲ ဆက္လုပ္ခ်င္လို့ပါဆိုၿပီး ျငင္းခဲ့တာပါ၊

ေရးသင့္ေရးထိုက္တာေရးမွာပဲ
အဲဒီလိုျငင္းေတာ့ ရင္ႏွီးတဲ့မိတ္ေဆြတခ်ုိ့က ေနာက္ေျပာင္ၿပီး “က်ုပ္တို့ အစိုးရျဖစ္ရင္ေရာ ဝင္မပါဘူးလား”လို့ ေျပာၾကတယ္၊ အဲဒီေတာ့ .... “ခင္ဗ်ားတို့ အစိုးရျဖစ္ရင္ က်ုပ္တို့ကိုေတာ့ အဂၤလိပ္ေခတ္ကလို ဘီကလပ္ေလးေတာ့ ေပးပါဗ်ာ”လို့ ျပန္ေျဖ လိုက္ပါတယ္၊ မိတ္ေဆြေတြ အစိုးရျဖစ္သြားလည္း ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ သတင္းစာ သမားပဲလုပ္ၿပီး ေရးသင့္ ေရးထိုက္တာ မွန္သမ်ွ ေရးမွာပဲေလ၊ ေရးသင့္ေရးထိုက္လို့ ေရးတာေတြကို အေရထူထူနဲ့ ခံနိုင္ရည္ရွိတဲ့ အစိုးရဆိုတာ ဘယ္မွာရွိတာမွတ္လို့၊ ဒီေတာ့ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရ လက္ထက္လည္း သတင္းသမားကေတာ့ ေထာင္ထဲေရာက္ မွာပဲ၊ ဦးႀကီး ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္းတို့ ဦးေလး လူထုဦးလွတို့ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ တို့လို သတင္းစာဆရာ စာေရးဆရာႀကီးေတြကို ေထာင္ထဲပို့ခဲ့တာ ဦးနု။ ဦးဗေဆြ။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း။ ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလးတို့ရဲ့ ဖဆပလ ဒီမိုကေရစီအစိုးရပဲေလ၊ သတင္းသမားကေတာ့ ဘယ္ေခတ္ေရာက္ေရာက္ မွန္တာေရးမွာပဲ၊ ဒီေတာ့ ေထာင္ထဲ ေရာက္ၾကမွာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ဘီကလပ္ေလးေတာ့ ေပးပါလို့ မိတ္ေဆြမ်ားကို 'ကိုေျပာထား ရတာ၊

လူငယ္ေတြသာလုပ္နိုင္တယ္
ပါတီေထာင္မယ္ဆိုတဲ့ တပည့္ေတြေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္သြားၾကပံု ရပါတယ္၊ “က်ြန္ေတာ္တို့က ဆရာ့အားကိုးၿပီး လုပ္ၾကတာ”လို့ ဝမ္းနည္းစကား ဆို ပါတယ္၊ ထံုးစံအတိုင္းပဲ ဘယ္သူ့မွ အားမကိုးဘဲ ကိုယ့္အား ကိုယ္ကိုး။ ကိုယ့္ေျခေထာက္ ေပၚ ကိုယ္ရပ္ၿပီး လုပ္ၾက စမ္းပါလို့ပဲ ေျပာလိုက္ရတယ္၊ ဟုတ္တယ္ေလ၊ လူငယ္ေတြရဲ့ အားမာန္။ ဇြဲသတၲိနဲ့ ေခတ္ပညာေတြကသာ ေခတ္ႀကီးကို ေျပာင္းပစ္ နိုင္တာ မဟုတ္လား၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မွန္တာေျပာရရင္ က်ြန္ေတာ္တို့ အသံုးမက်လို့သာ တိုင္းျပည္ ႀကီး ေရစုန္ေမ်ာခဲ့ရတာ ျဖစ္တယ္၊ ျမန္မာျပည္ေလာက္ သယံဇာတေတြ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝတဲ့နိုင္ငံ ကမ႓ာမွာေတာင္ ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ားစားစား ရွိလို့လဲ၊ ဒီလိုနိုင္ငံမ်ုိး ကိုေတာင္ တိုးတက္ေအာင္ မလုပ္နိုင္တာ က်ြန္ေတာ္တို့ ညံ့လို့ပဲ၊ ဒါကိုျငင္းလို့ မရဘူး၊ အခုေခတ္ လူငယ္ေတြက်မွပဲ ေရႊျပည္ႀကီးကို ေရာက္ေအာင္ က်ြန္ေတာ္တို့ အားလံုးကို ေခၚေဆာင္ နိုင္လိမ့္မယ္လို့ အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္ထားပါတယ္။

လူထုစိန္ဝင္း

၇ ႀကိမ္ေျမာက္ ျမန္မာ သတင္းသမဂၢ ညီလာခံတြင္ ထုတ္ေဝ ျဖန့္ခ်ီ ခဲ့သည့္ လူထုရနံ စာစုမ်ား စာအုပ္မွ ေကာက္နုတ္ တင္ျပသည္။