အေ၀းေရာက္ Exiles ႏိုင္ငံေရး အပိုင္း (၃)

by Bo K Nyein on Saturday, September 15, 2012 at 7:54pm ·

                                            ျပည္ေတာ္ျပန္

နံမည္ရွိတဲ႔ ဒီမိုေခါင္းေဆာင္ ေတြ ျပည္တြင္းကို ျပန္ခြင္႔ရဖို႕ အေျခဖန္လာေတာ႔ popularism ကိုသာ နားလည္တဲ႔ အုပ္စု ဟာ လူအထင္ၾကီး ေအာင္ အရွိန္အဟုန္္ ျမွင္႔လာခဲ႔ၾကတယ္။ 

လူေတြ မျမင္လိုက္တဲ႔ အားနဲခ်က္ တစ္ခု က Exile လို႔ေခၚတဲ႔ အတိုက္ခံ အုပ္စု ဟာ ဘယ္ေသာအခါကမွ (အသိအမွတ္) အျပဳခံၾကရသည္ မဟုတ္။ အခု မွ recognition ရေတာ႔ Hype ကို အသားကုန္ တင္ၾကေတာ႔တာပဲ။ ဒါမွလည္း လူ ေတြက အထင္ၾကီးၾကမွာကိုး။ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ၾကမွာ။ အစိုးရဖက္ကလည္း နံမည္ သာ ၾကားဖူးၾကတာ ၊ အေၾကာင္း သိၾကတာမွွ မဟုတ္တာ။ အကယ္၍သာ ျငိမ္ျငိမ္စိမ္စိမ္ ၊ အိေျႏၵရရ ၊ သမၼတၾကီးနဲ႔ ေတြခြင္႔ရခဲ႔ ၾကရင္ … အစိုးရကလည္း ၊ သေဘာထားၾကီးရာေရာက္ ၊ အေ၀းေရာက္ ေတြအေနနဲ႔လည္း သမၼတကေတာင္ အသိအမွတ္ အျပဳခံရတယ္ဆိုေတာ႔ ႏွစ္ဖက္ သိကၡာရွိမဲ႔ ၊ ပြဲလွမဲ႔ ပြဲပါ။ ဒါေပမဲ႔ (ေတာ္) အေကာက္ခံရေတာ႔ ၊ စိတ္မထိန္းႏိုင္ၾကပဲ ၊ အၾကြား နဲနဲလြန္သြားေတာ႔ ၊ ရပ္ကြက္ က သည္းညည္း မခံႏုိင္ပဲ ၊ ဂဲနဲ႔၀ိုင္း ထုေတာ႔ မွ ထိပ္ေပါက္ကုန္ၾကရတာပါ။

ဒီအထဲမွာ ငါတို႔က အေမရိကန္ျပန္ေတြကြ ဆိုျပီး ၊ အထင္ၾကီး မလားလို႔ ဘြပ္ေတြ ၊ ရႊပ္ေတြနဲ႔ ဘြပ္ဘိနပ္ၾကီးပါ မခၽြပ္ေတာ႔ ၊ သိပၸံေမာင္၀ ေရးတဲ႔ အဂၤလန္စာသြားသင္ရင္း ဗမာမူ ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ေမာင္လူေအး ေလးေတြ လာျဖစ္ၾကေတာ႔ ၊ ဗမာ မ်က္စိနဲ႔ၾကည္႔ရင္ မ်က္စိအထဲ ေထာ္ေလွာ္ကန္႔လန္႔ ၾကီးုျဖစ္ကုန္ၾကတာ မဆန္းလွပါဖူး။ ဒီေတာ႔ လူငယ္ သတင္းသမား ေလးေတြ က ၈၈ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ေတြလို႔ မျမင္ၾကေတာ႔ဖူး ၊ ဖါးတပိုင္း ၊  ငါးတပိုင္း ေတြလို႔ပဲ ျမင္ၾကျပီး ၀ိုင္းေၾကြးၾကေတာ႔ ဒဲျပဴး (ဒူးျပဲ) ကုန္ၾကေရာ။

နဂိုလ္ ထဲကလည္း ေျမာက္ပိုင္း ကိစၥကလည္း အမႈၾကီး။ ေနာက္ တကမၻာ ထဲေနၾကေပမဲ႔ ၊ ၂၄ ႏွစ္ ကိုယ္က်ဥ္လည္ခဲ႔ ရတဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ နဲ႔ အမိေျမ တုိ႔ရဲ႔ ေျပာင္းလဲမႈ ႏႈန္းခ်င္း မတူၾက။ ျမန္မာျပည္မွာေမြး ၊ ျမန္မာျပည္မွာ ၾကီးလာေပမဲ႔ ၊ ႏွစ္ေတြၾကာ ခဲ႔ျပီမို႔ ၊ ပကဓိ အေျခအေနျခင္း က မတူၾကေတာ႔။ ဒါကို (သတိ) ရွိရမည္။ ႏုိ္င္ငံေရးသာ တကယ္ နားလည္ရင္ ၊ press conference လည္း ေပးစရာမလို။ ကိုယ္႔အထင္နဲ႔ ကိုယ္ရွိၾကပါေစ။ လူဆိုတာ (မသိ) ရေလ (သိ) ခ်င္ေလ။ ပိုေတာင္ တန္ဖိုး တက္ႏိုင္ေသး။

အခုေတာ႔ … သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲေတြ လုပ္ ၊ အပိုေတြ ေျပာမိေတာ႔ ၊ ၀ိုင္းသမ အခံ ရေတာ႔ ၊ သမၼတလည္း (သတိ) ၀င္ျပီး  ၊ ေတြ႔ဖို႔ (ျငင္း) လိုက္ေတာ႔ ၊ အားလံုး သိကၡာက် ၊ အျပင္ကေကာင္ေတြ နဲဲ႔ အတြင္းက ေကာင္တေတြ ဘ၀ ေရာက္ ကုန္ၾကရတာေပါ႔ ။

စာေရးသူ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတာကေတာ႔

စာေရးသူ  စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိ ကေတာ႔ အျပင္က လူ အမ်ားစု ဟာ ဒီမိုကေရစီ အရသာေလး ကို ခံစားဖူးတာနဲ႔ ေရာမသား ေတြျဖစ္ကုန္ ၾကျပီး Human Rights အလံေထာင္ျပီး ဒိုနာ ေတြ စိတ္ၾကိဳက္ အမ်ားစု ဟာ ဘဂၤါလီ ကုလားေတြရဲ႔ ေက်းကၽြန္ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ အဆိုးဆံုက Long Live Rohingyar ဆိုျပီး ထထေအာ္ ေနတဲ႔ (ဘဂၤါလီေအာ္လန္) ၾကီး နဲ႔ လမ္းေပ်ာက္ေနၾကတဲ႔ ေခတ္သစ္ တပ္နီ ေလးေတြပဲ။ အသားထဲ က ေလာက္ထြက္တဲ႔ သစၥာေဖါက္ ေတြကမ်ား ဗမာျဖစ္ရတာ (ရွက္) ပါသတဲ႔။ ဒိုနာ ပိုက္ဆံ နဲ႔ အသက္ရွင္ေနရတဲ႔ ျပည္ပ မီဒီယာ သမားေတြက လည္း ယိမ္းက ေနသလားထင္ရေလာက္ေအာင္ ဘဂၤါလီေတြဆို အသနား ပိုလိုက္္ၾကရတာ။ က်ေနာ္တို႔ ရဲ႕ (၈၈) ဇာတ္လိုက္ၾကီးေတာင္ ဘာမသိ ညာမသိ ၊ မေလးရွားေရာက္ေတာ႔ ဘဂၤါလီ ေတြကို ေျပးေထာက္ခံ လို႔က္ရေသးတယ္။

အတြင္း က မီဒီယာ နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး သမားေတြကိုုၾကည္႔ရင္ ၊ ျပည္သူဆိုတာက မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ရွိၾကတယ္။ ဘဂၤါလီေတြကို အားနာလိုက္တာနဲ႔ ၊ အားပါသြားမယ္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္း (သိ)ၾကတယ္။ ေဒၚစု သည္္၎ ၊ ၈၈ ေခါင္းေဆာင္ ဦးကိုကိုၾကီးသည္ေသာ္၎ ၊ ရပ္တည္ခ်က္ မွန္ၾကတယ္။ ျပည္သူကို မ်က္ႏွာမူ တဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ပီပီ ျပည္သူ႔ဖက္ က ရပ္ၾကတ တာ ဓမၼတာပါပဲ။ ျပည္သူ နဲ႔ ကင္းကြာသြား တဲ႔ ျပည္ပ က အရပ္ပ်က္ ေတြသာ ေဒၚလာမ်က္ႏွာ နဲ႔ ကုလားဖင္္ရက္ ေနၾကတာ။

တစ္ေယာက္လည္း ဘ၀ပ်က္ခဲ႔ရျပီးျပီ…

Long Live Rohingyar ထေအာ္ေနရတဲ႔ .. ကုလား ေအာ္လံၾကီး ဟာ တခိ်န္က အလြန္ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ႔ Activist တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႔တာ ျငင္းမရပါဖူး။ ၂၀၀၀ ခုေခတ္အလည္ ပိုင္းက ဆို ေဒၚစု ျပီးရင္၊ အထင္ေပၚဆံုး လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ Activist အေနနဲ႔ အလြန္ ကိုက္ညီ တဲ႔ သူလို႔ေျပာႏုိ္င္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ စာအေရးေကာင္းတယ္။ အသံက်ယ္တယ္။ efficient attack dog ပဲ။ ကိုက္ျပီးရင္ ျပန္မလႊတ္ေတာ႔ဖူး။ ဒါေပမဲ႔ Activist နဲ႔ ႏုိ္င္ငံေရး သမား သေဘာသဘာ၀ခ်င္း ကြာၾကတယ္။ ႏုိုင္ငံေရး သမား ဆိုတာ tolerance ရွိရတယ္။ စိတ္ထိမ္းးႏုိင္ ရတာေတြရွိတယ္။ အထူးသျဖင္႔ ႏိုင္ငံေရး အကြက္ ကို သတိ ရွိရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ႏုိ္င္ငံေရး သမားတစ္ေယာက္ အတြက္ EIQ ဟာ အေရးပါတဲ႔ လုိအပ္ခ်က္ တစ္ခုပဲ။ ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ခင္ညြန္႔ တုိ႔ရဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရး ေတြက ဂ်င္ေပၚကထံုး။ မႊပ္ေနေအာင္ လည္တယ္။ အာဏါ ကုိေကာင္းေကာင္ အသံုးခ်တတ္တယ္။

အက္တစ္ဖစ္ၾကီး က ျပည္တြင္းမွာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ နဲ႔ နဖမ္းမလံုးခဲ႔ဖူး။ ထို႔ေၾကာင္႔ ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႔ (ဆိုင္ကီ) ကို လံုး၀ မသိရွာ။ ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုတာက (ဆင္) လိုပဲ။ သူတို႔ကို ေဆာ္ ဖူးရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔။ ၾကားလူနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရး ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ က (တို႔) လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ၊ ျမန္မာျပည္မွာ တိုးရစ္ဂိုက္ သာ လုပ္လာတဲ႔ သူအဖို႔ ၊ recognition ရျပီေဟ႔ဆိုျပီး (ဟတ္) ထိသြားတယ္။ လာခဲ႔ပါ..လာခဲ႔ပါ … လက္ရပ္ေခၚေတာ႔ … ငါေတာ႔ ထင္ေပၚလို႔စင္ေတာ္ကအေကာက္ခံရျပီ ထင္ျပီး ၊ ေျပးေတာ႔မွ ၊ ေဒၚစုနဲ႔လည္း မေတြ႔ရ ၊ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ နဲ႔လည္း မေတြ႔ ရပဲ ၊ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ နဲ႔ ေဒၚစု အတင္း တ၀ၾကီး ေျပာျပီး (အတင္း၀ိုင္းသက္သက္) နဲ႔သာ ျပန္လာခဲ႔ရတယ္။ အျပင္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ၀ိုင္းသမ ၾကေတာ႔ မာန ေတြတက္ျပီး မခံခ်င္ စိတ္နဲ႔ အပိုေတြ ေလွ်ာက္ေျပာ ၊ စကားေတြ မွားျပီး ေနာက္ဆံုး ေျမာင္းထဲ ေဇာက္ထိုး က်ခဲ႔ရတဲ႔ သာဓက ရွိခဲ႔ဖူးပါတယ္။ အမွန္က ေတာ႔ အါဏါ နဲ႔ recognition ကိုသံုးျပီး ထံုးတို႔ ျပန္လႊတ္လိုက္ေတာ႔ မိမိ (မာန) ကို မထိမ္္းႏို္င္ပဲ တလိမ္႔ေကာက္ေကြး ျပဳတ္က်တာပဲ။ ေနရာမရ ေတာ႔ ေထာက္လွမ္းေရးေတြကို ျပန္ဆဲေတာ႔ သစ္ကိုင္း ႏွစ္ဖက္လံုး လြတ္သြားတဲ႔ ေမ်ာက္ၾကီးဖင္ေခါင္းက်ယ္ ဘ၀ေရာက္ရဖူး တဲ႔ သခၤန္းစာ ေတြ ရွိခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေတာ႔ကုလားဖင္ေျပးရက္ရတဲ႔ ဘ၀ေရာက္ရတာပဲ။ မာန နဲ႔ ဘ၀င္ ေပါင္းမိရင္ အႏၱရယ္ က မေသးလွ။

ေၾကာက္စရာေကာင္းတာက

၁၉၆ရ မွာ တရုတ္-ဗမာ အေရးခင္း ျဖစ္ေတာ႔ တရုတ္က အေတာ္စိတ္ဆိုးတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ဗမာကြန္ျမဴနစ္ေတြကို  ေငြေရာ လက္နက္ အျပင္ တပ္နီ (လူ) ေတြပါ ေပးတယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ ဆန္႔က်င္ေရးသမား ဦးေက်ာ္ျငိမ္း အတြက္ အစိုးရိမ္ဆံုး အေျခအေနပဲ

ဦးႏု က ေတာခို႔ဖို႔ စီစဥ္္ေတာ႔ ဦးေက်ာ္ျငိမ္း ကုုိ လာတိုင္ပင္တယ္။

ဦးေက်ာ္ျငိမ္း က . ကိုၾကီးႏု … ဗမာအခ်င္းခ်င္း ဗိုလ္ေန၀င္းကို ျပန္တိုက္္လို႔ ရတယ္။ တေန႔..ဒီမိုကေရစီ ျပန္ရ ႏုိင္တယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ေတြ တက္လာရင္ တရုတ္ကၽြန္ ..ျဖစ္မယ္… ကၽြန္ဘ၀ ေရာက္ျပီးမွ..တိုက္ရခက္တယ္ ..

ဒါေၾကာင္႔ ..က်ေနာ္..မလိုက္ေတာ႔ဖူး  ..လို႔  ျငင္းလိုက္တယ္ ….

ဗုိလ္လက်္ာတို႔ က တရုတ္နဲ႔ ဆက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေတာ႔ …  မဆက္ဖို႔ တားခဲ႔တယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ ေတြ ရဲ႔ မ်က္စိ နဲ႔ ၾကည္႔ ရင္ တရုတ္ေတြဟာ ကယ္တင္ရွင္ ….

Internationalism မႈိင္းမိျပီး တရုတ္ (ကၽြန္) ျဖစ္မွာ ကို မျမင္ၾကဖူး

အခုလည္း ဒီမိုသမားေတြက Multiculturalism ၊ နဲ႔ၾကည႔္ျပီး ဘဂၤါလီကုလားေတြကို သနားေနၾကတယ္။ ကုလားကၽြန္ ျဖစ္မွာကို မျမင္ၾကဖူး။

မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ နဲ႔ၾကည္႔တတ္ရင္ အႏၱရယ္ က မေသးလွ

ၾကည္႔တဲ႔ level ၊ angle ခ်င္း မတူၾကဖူး။

သာမာန္အဆင္႔မွာ Human Rights မ်က္စိ တခုထဲ နဲ႔ၾကည္႔ရင္ ..ဟုတ္တယ္ …. လူးသားေတြ ဒုကၡေရာက္တာလို႔ျမင္ၾကမယ္။

ဒါေပမဲ႔ ပဒုမ ေပါင္တို ဇာတ္ကို ၾကည္႔ျပီး “ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ၊ မကယ္ေကာင္း” လို႔ေတာင္ ဆိုၾကတယ္မဟုတ္လား။

သားေရေပၚ အိပ္ ၊ သာေရနားစား တဲ႔ သစၥာမရွိ တဲ႔ လူသားေတြ ရွိၾကတယ္ မဟုုတ္ပါလား။

အခုအခ်ိန္ မွာ ဒုကၡသည္ ေတြျဖစ္ေနၾကေပမဲ႔ ၊ အားမ်ားလာတာနဲ႔ အုပ္စီးမဲ႔ အႏၱရယ္ ကို ေလ်ာ႔တြက္လို႔ မရ

အားလံုးကို ၀ါးလံုးရွည္နဲ႔ မရမ္းသင္႔တာေတာ႔ အမွန္

၈၈၈၈ အေရးအခင္း ဆိုတာ ဒီဖက္ေခတ္ ရာဇ၀င္မွာ အၾကီးဆံုး ရာဇ၀င္ ျဖစ္ရပ္ပဲ

ေခတ္အဆက္ဆက္ မွာ ေကာင္းတာနဲ႔ မေကာင္းတာ ေရာေထြးေနၾကတာပဲ

အမ်ားကေတာ႔ အာဏါရွင္ စနစ္ကို ရိုးရိုးဆန္႔က်င္ခဲ႔ၾကတာပါ

မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ စြန္႔ခဲ႔ၾကလို႔လည္း ဘ၀ပ်က္ခဲ႔ၾကတဲ႔ လူေတြ အမ်ားၾကီး ရွိၾကပါတယ္။

ဘယ္ ေခတ္မွာ မဆို (စနစ္) ဆိုတာ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။

စနစ္ ကို ေဖါက္ထြက္ဖို႔ရာ (ေခါင္းေဆာင္မႈ) လိုပါတယ္။

လူၾကီး ေတြက သာ ေခါင္းေဆာင္မႈ ေပးႏိုင္ရင္ ၊ ဘ၀ပ်က္ ရတဲ႔ လူငယ္ေလးေတသာ လုပ္စရာ အလုပ္ ရွိရင္

ရလဒ္ တမ်ိဳး ေျပာင္းႏုိ္င္ စရာ ရွိတယ္ လို႔ ျငင္းခ်က္ ထုတ္ႏုိ္င္မယ္ ထင္မိတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ လူၾကီးေတြ ျဖစ္တဲ႔ NCGUB နဲ႔ NCUB မွာ အတို္င္းအတာ တစ္ခု အထိ အျပစ္ရွိၾကတယ္ လို႔ ယူဆ မိတယ္။

ေဒါက္တာစိန္၀င္း ချမာလည္း (၀) မရွိပဲ (၀ိ) လုပ္္ခိုင္းၾကေတာ႔ ဘယ္ ဦးေဆာင္ႏုိင္မွာလည္း။

ေဒါက္တာစိန္၀င္း အျပစ္ကေတာ႔ ..မႏုိ္င္မွန္း (သိ) ရင္ (Honest) ျဖစ္ခဲ႔ရင္ ဒီေလာက္ ဆိုးစရာ မရွိ

ABSDF ဥကၠဌ (၃) ေယာက္ စလံုး တပ္ပစ္ေျပး တာက (စ)ျပီး တာ၀န္ယူ သင္႔တယ္လို႔ ဆိုခ်င္တယ္။

ဒါေပမဲ႔ ငခံုးမ တစ္ေကာင္ေၾကာင္႔ တေလွလံုး ပုတ္ရတဲ႔ အျဖစ္မ်ိဳး ေတာ႔ မျမင္ခ်င္ပါ။

ခံစားရသူ ေတြ ၊ ေၾကကြဲရသူေတြ ရဲ႔ (အသံ) ကို နားေထာင္ရတာ စိတ္မခ်မ္းေျမ႔ စရာ။

ယံုၾကည္ခ်က္ ေၾကာင္႔ ရိုးရိုးသားသား အသက္ေပးခဲ႔ သူေတြကိုလည္း မေမ႔လိုက္ၾကပါနဲ႔ ဦး။

ေခါင္းေဆာင္မႈ အားနဲ တဲ႔ အခ်ိန္မွာ (စနစ္) က အႏုိ္င္ယူ စျမဲ လုိ႔ ေတြးမိတယ္။

Project Culture ဆိုတာ (စနစ္) ပဲ မဟုတ္လား။

ေက်းဇူးတင္တာက

ျပည္သူကို မ်က္ႏွာမူ ရတဲ႔ (အတြင္း) လူေတြကို အားရ ေက်းဇူးတင္တာ ရွိတယ္။

ဘဂၤါလီ အေရးမွာ ဒို႔ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ တိုင္းျပည္အေပၚ သစၥာရွိခဲ႔ၾကတယ္။

တရုတ္ေရကာတာ အေရးမွာ လည္း ဒို႔ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ တိုင္းျပည္အေပၚ သစၥာရွိခဲ႔ၾကတယ္။

သတင္းသမား ေတြကို ၾကည္႔ရင္လည္း (ျပည္တြင္း) က သတင္းသမားေတြက တိုင္းျပည္အေပၚ သစၥာရွိၾကတယ္

(ျပည္ပ) သတင္းဌါန အားလံုး ဟာ ဒိုနာ ေဒၚလာမ်က္ႏွာ နဲ႔ ျပည္သူကို မ်က္ႏွာလႊဲျပီး ဘဂၤါလီ ကုလားေတြ ဖက္က ရပ္ၾကတယ္။

(ျပည္ပ) ႏုိ္င္ငံေရး သမား တခ်ိဳ႕ ဟာလည္း ကုလားေတြကို (မ) ၾကတယ္

ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈ Political Culture က လႊမ္းမိုးသြားတာပဲ။

လူငယ္ေလးေတြ သခၤန္းစာ ယူႏုိင္ၾကပါေစ

ျမန္မာႏုိင္ငံၾကီး အဒြန္႔ရွွည္ပါေစ။

ဘိုဘိုေက်ာ္ျငိမ္း

ေခတၱ ခ်င္းမိုင္