ေျခ, စစ္ပြဲမ်ား

by မင္းလူ၏ ၀တၱဳတိုမ်ား on Monday, September 24, 2012 at 11:07pm ·

ကမာၻ႕ေဘာလံုးရာသီ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ၿပီးဆံုးသြားၿပီ။ ထို႔အတူ စစ္ပဲြရာသီတစ္ခုလည္း ၿပီးဆံုးခဲ့ၿပီ။ ဆုဖလားၾကီးရတဲ့သူလည္းရ၊ ဆုေၾကးေငြ ရတဲ့လူလည္းရ၊ ေရနံေတြရတဲ့လူလည္းရ၊ ကန္ထရိုက္စာခ်ဳပ္ေတြ ရတဲ့လူလည္းရေပါ့ေလ။

    ခုေနာက္ဆံုး ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကေသာ အီရတ္စစ္ပဲြသည္ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္  အထူးျခားဆံုးစစ္ပဲြဟု ဆိုၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးေပၚေခတ္မီ လက္နက္ေတြ ေဖာခ်င္းေသာခ်င္းထုတ္သံုးၾကေသာ အခ်က္လည္းပါဝင္သည္။ ေဒၚလာသန္းခ်ီတန္တဲ့ ဒုံးပ်ံေတြကို မီးရွဴးမီးပန္းေလာက္ သေဘာထားၿပီး တရႊီရႊီပစ္ေနသည္။

    ေနာက္အဓိကအခ်က္တစ္ခုကေတာ့ မီဒီယာမ်ား၏ အခန္းက႑ျဖစ္၏။ အရင္တစ္ခါစစ္ပြဲတုန္းက မီဒီယာသမား အမ်ားစုမွာ သိပ္အခြင့္အေရး မရလိုက္ၾက။ ပါးရည္နပ္ရည္ရွိေသာ စီအင္အင္သတင္းဌာနကသာ ရုပ္ျမင္သံၾကားသတင္းအဖဲြ႔တစ္ဖြဲ႔ကို ဘဂၢဒက္ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ၾကိဳတင္ေစလႊတ္ထားႏိုင္ခဲ့သည္။ သူတို႔ကလည္း စြန္႔စြန္႔စားစားသြားခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏။

    တကယ္စစ္ျဖစ္လာေတာ့ သူတို႔ကသာ ရုပ္သံသတင္းေတြကို လက္ဝါးၾကီးအုပ္ၿပီး ရယူႏိုင္ခဲ့သည္။ ဒါေတာင္ အကန္႔အသတ္ေတြ ရွိေနေသး၏။ သတင္းေတြကို မွ်မွ်တတေဖာ္ျပေပးပါမည္ဆိုေတာ့ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ဘဂၢဒက္မွာေနခြင့္ရခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ နည္းပညာႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရး အခက္အခဲေၾကာင့္ ရုပ္သံသတင္းေတြကို အခ်ိန္ႏွင့္တစ္ေျပးညီ အျပည့္အစံုမေဖာ္ျပႏိုင္တာမ်ဳိးလည္းရွိခဲ့သည္။

    ခုတစ္ခါက်ေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ေတာ့။ စစ္ပြဲနံ႔တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ကမာၻအရပ္ရပ္က မီဒီယာသမားေတြ ဘဂၢဒက္ကို စုျပံဳေရာက္ရွိသြားၾကသည္။ ဟုိပုဂိၢဳလ္ကလည္း ' ဆာဒင္ကို ဘာထင္သလဲ ' လုိ႔ေၾကြးေၾကာ္ေနတာ။ တစ္ဖက္ကလည္း ' ပါဝဲ ဘာလဲဆိုတာ သိမယ္ ' လုိ႔ ၾကံဳးဝါးေနသလို ဟိုတစ္ေယာက္ကလည္း  ' ဘြတ္ဆို ဖရုံမသီးဘူး 'ဆိုတဲ့လူစားမ်ဳိးကိုး။ ဒီေတာ့ တကယ္ပဲ ေဆာ္ၾကႏွက္ၾကေတာ့မယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ရတာေပါ့။

    တကယ္စစ္ပြဲျဖစ္လာေတာ့လည္း မီဒီယာသမားေတြအဖို႔ ပြဲေတာ္ၾကီးနဲ႔ေတြ႔တဲ့အတိုင္းပဲ။ ဘယ္တုန္းကႏွင့္မွ မတူေအာင္ သတင္းေတြကို တေပ်ာ္ၾကီးယူႏိုင္ၾကသည္။ စစ္သားေတြ ေသနတ္ကုိင္ၿပီးေျပးလႊားေနၾကသလို သတင္းသမားေတြကလည္း ဗီဒီယိုကင္မရာၾကီးေတြ တကိုင္ကိုင္နဲ႔ အၿပိဳင္လႈပ္ရွားေနၾကတာ စစ္ကားရိုက္ေနသလားထင္ရသည္။

    ဒီစစ္ပဲြရဲ႕ အဓိကထူးျခားခ်က္ကေတာ့ အဲဒါပဲ။ မီဒီယာသမားေတြ မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ၾကားက တိုက္ရတဲ့စစ္ပဲြေလ။ သတင္းသမားေတြကလည္း ဘယ္ေလာက္ထိကဲသလဲဆိုရင္ ေနရာတိုင္းမွာ သူတို႔ကို ေရွာင္လို႔မလြတ္တဲ့အထိပဲ။

    ေလယာဥ္တင္သေဘၤာၾကီးေပၚမွာလည္း သူတို႔ပါလာသည္။ စစ္ကားေတြနဲ႔လည္း ကပ္လိုက္လာသည္။ ၿမိဳ႕ေတြမွာလည္း အဆင္သင့္ဝင္ခိုၿပီး ေစာင့္ေနသည္။ လမ္းၾကိဳလမ္းၾကားထဲမွာေတာင္ ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ၿပီးေတာ့ ျမင္ျမင္သမွ် ဗီဒီယိုရုိက္ၿပီး သတင္းယူေတာ့သည္။ သတၱိလည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းၾကသည္။ တိုက္ပဲြေတြၾကားထဲမွာ သူတို႔မို႔လို႔ မေၾကာက္မလန္႔ ေျပးလႊားသတင္းယူႏိုင္ၾကသည္။

    တစ္ခါတစ္ေလမ်ား ကင္မရာေရွ႕ရပ္ၿပီး စစ္ပဲြသတင္းကို ေၾကညာေနစဥ္ အနီးအနားမွာ ဗံုးဆန္လာက်လုိ႔ ေျပးရင္ဇက္ကေလးပုသြားတာေတာင္ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ျမင္လုိက္ရသည္။ တခ်ဳိ႕သတင္းသမားေတြဆို စစ္သားေတြကို စည္းရုံးၿပီး စက္အေျမာက္ေပၚမွာ ဗီဒီယိုကင္မရာ ဆင္ထားလိုက္ေသးသည္။ ဒီအခါမွာ အေျမာက္ဦးတည္ရာအတိုင္း ကင္မရာက လုိက္ရိုက္ေနေတာ့ ပစ္မွတ္ကိုထိမွန္တဲ့ျမင္ကြင္းေတြ မိမိရရရွိတာေပါ့။ တခ်ဳိ႕ကင္မရာသမားက်ေတာ့လည္း စစ္ပြဲၾကားညပ္ၿပီး အႏၱရာယ္ရွိလာလို႔ ေသေျပးရွင္ေျပး ေျပးရတာေတာင္ ကင္မရာကို ပခံုးေပၚမွာ ေနာက္ျပန္ထမ္းရိုက္ရင္းေျပးတာ။ ေနာက္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ စစ္ပဲြျမင္ကြင္းေတြ ရႏိုင္သေလာက္ ယူလိုက္ေသးတာေလ။

    သတင္းသမားေတြကလည္း ဟိုအရင္လုိ အေနာက္ႏိုင္ငံမွ နာမည္ေက်ာ္ သတင္းဌာနၾကီးေတြကခ်ည္းပဲ မဟုတ္ေတာ့။ တစ္ကမာၻလံုးရွိ သတင္းဌာနအေတာ္မ်ားမ်ားက လာၾကသည္။ ဒီေတာ့ သတင္းသမားေတြအားလံုး ေပါင္းလိုက္ရင္ တပ္မၾကီးတစ္ခုစာေလာက္မ်ား ရွိမလားမသိ။

    ဒီအခါမွာ ျပႆနာကေလးေတြလည္းရွိလာေလသည္။ ဗီဒီယိုကင္မရာေတြက သူခုိးဖမ္းေသာစက္ေတြလို တစ္ခ်ိန္လံုးေစာင့္ၾကည့္ျခင္း ခံရေသာအခါ စစ္သားေတြအေနက်ဳံ႕လာသည္။ တာဝန္မွ ခဏအနားရခ်ိန္မို႔လို႔ တင့္ကားကိုမွီၿပီး အိပ္ေနတာေတာင္ အလြတ္မေပး။ ညေရာက္လို႔ ေမွာင္နဲ႔မည္းမည္းမို႔ သက္သာမလားမွတ္တယ္၊ အနီေအာက္ေရာင္ျခည္သံုး ညၾကည့္မွန္ဘီလူးတပ္ထားေသာ ကင္မရာႏွင့္ရိုက္ၾကျပန္သည္။

    ဒီၾကားထဲမွာ သတင္းသမားေတြေမးတဲ့ အင္တာဗ်ဴးေတြကို ေျဖရတာက အလုပ္တစ္ခု။ ဒါတင္မက တစ္ခ်ိန္လံုး မ်က္စီေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ခံေနရသျဖင့္ စစ္တိုက္ရာမွာ နည္းနည္းေလးမွ အမွားမခံဘဲျဖစ္ေနရ၏။ အရပ္ဘက္ အေဆာက္အအံုေတြကို မွားပစ္မိတာ၊ အရပ္သားေတြကို သတ္ျဖတ္မိတာ၊ ကေလးေတြ ေသေၾကဒဏ္ရာရတာမ်ဳိးကို ရုပ္ျမင္သံၾကားကတစ္ဆင့္ တစ္ကမာၻလံုးက ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာကိုး။

    သတင္းသမားေတြဆိုတာကလည္း ႏုိင္ငံစြဲ၊ လူမ်ဳိးစြဲ၊ ဘာသာစြဲ၊ ဝါဒစြဲ ရွိၾကတာမဟုတ္။ သူတို႔မွာ သတင္းစြဲသာရွိ၏။ ၿပီးေတာ့သူတို႔က သတင္းလုိက္ရာမွာသာ အၿပိဳင္အဆိုင္ ရွိခ်င္ရွိမည္။ အခ်င္းခ်င္းေတာ့ စည္းလံုးညီညြတ္ၾကသည္။ တစ္ေကာင္ထိလွ်င္ ဝိုင္းအာတတ္ေသာ က်ီးကန္းေတြလိုပင္ သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ထိမိလုိ႔ကေတာ့ ဝိုင္းၿပီးဆူပူကန္႔ကြက္တတ္ၾကတာ။

    အေမရိကန္ႏွင့္ ျဗိတိသွ်တို႔သည္ စစ္ေအာင္ႏိုင္ေရးကိုသာ အာရုံစုိက္မိေနသျဖင့္ သတင္းျဖန္႔ခ်ိေရးဘက္မွာ အားနည္းသြားခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခါ သတင္းဌာနေတြနဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ၿပီး စစ္မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္ ဖြင္ရသလိုျဖစ္သြား၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ သံုးပြင့္ဆိုင္စစ္ပြဲလိုျဖစ္သြား၏။ အေမရိကန္ႏွင့္ ျဗိတိသွ်တို႔သည္ အီရတ္ေတြအေပၚေအာင္ႏိုင္လိုက္ေသာ္လည္း သတင္းမီဒီယာေတြကိုေတာ့ လက္ေျမွာက္လိုက္ရေလသည္။ ဘုရွ္တို႔ တိုနီဘလဲတို႔သည္လည္း သူတို႔ျပည္တြင္းမွာေတာင္ မ်က္ႏွာပန္းမလွပဲ ျဖစ္ရရွာသည္။ ဒီပဲြမွာ တကယ္ေအာင္ပဲြခံသြားတာကေတာ့ သတင္းမီဒီယာ ဌာနၾကီးမ်ားသာျဖစ္ေလ၏။

    သူတို႔ကလည္း သတင္းေတြကို စိတ္ဝင္စားေအာင္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေဝေဝဆာဆာ ေဖာ္ျပႏုိင္ၾကသည္။ အေရးပါေသာ ေနရာတစ္ခုခုဒံုးက်ည္ထိမွန္တာမ်ဳိးဆိုလွ်င္ ေဘာလံုးပဲြ ဂိုးဝင္သြားတာကို ရုိက္ျပသလိုမ်ဳိး ရႈေထာင့္မ်ဳိးစံုမွ ထပ္ကာထပ္ကာ ရုိက္ျပသည္။ စလိုးမိုးရွင္းေခၚ အေႏွးရိုက္ခ်က္ေတြေတာင္ ပါေသးသည္။ တခ်ဳိ႕သတင္းေထာက္ေတြက စစ္ကားေပၚ ထုိင္လုိက္ရင္း-

    "အခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေမရိကန္စစ္ယာဥ္တန္းနဲ႔အတူ လိုက္ပါလာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဘဂၢဒက္ၿမိဳ႕နဲ႔ ဆယ့္ငါးမိုင္အကြာကို ေရာက္ရွိေနပါၿပီ။ ဟုိးမွာ လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ မီးခိုးလံုးၾကီးေတြကေတာ့ ေရနံတြင္းေတြ မီးေလာင္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒံုးက်ည္ထိမွန္ၿပီး ပ်က္စီးေနတဲ့ အီရတ္တင့္ကားေတြကို ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကား ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ စစ္ပြဲေတြၾကားထဲမွာပဲ ဝမ္းေရးအတြက္ သိုးေက်ာင္းေနတဲ့ အီရတ္ျပည္သူတစ္ဦးကေတာ့ လက္နက္အျပည့္အစံု တပ္ဆင္ထားတဲ့ စစ္သည္တင္ယာဥ္တန္းၾကီးကို တအံ့တဩ ေငးေမာၾကည့္ေနရွာပါတယ္"

    ဆိုၿပီး ေဘာလံုးပဲြေၾကညာေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာေနသည္။

    ဟုတ္ပါ့။ သတင္းဆက္သြယ္ေရး နည္းပညာေတြက အရမ္းတိုးတက္လာၿပီဆိုေတာ့ စစ္ပြဲကိုပင္ ေဘာလံုးပြဲလို တိုက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္ေပးႏိုင္ေနၿပီ။ ရုပ္ျမင္သံၾကားၾကည့္ရႈၾကေသာ ပရိသတ္ေတြကလည္း ဘီယာေလးစုပ္ရင္း၊ စီးကရက္ေလးဖြာရင္း ဇိမ္က်က်ၾကည့္ႏိုင္ၿပီ။ တခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ စစ္ပဲြသတင္းကိုၾကည့္ရင္း အားမလိုအားမရျဖစ္လာၿပီး " ဟာ ခ်ၿပီေဟ့၊ ေဆာ္ၿပန္ကြ၊ ဟာ ကံေကာင္းလို႔ ၾကည့္စမ္း " စသျဖင့္ ေဘာလံုးပဲြၾကည့္ေနသလိုမ်ဳိးကို အားေပးၾကတာ။

    သတင္းတင္ဆက္ပံု ေကာင္းလြန္းေသာေၾကာင့္ အႏုပညာေျမာက္ေသာ စစ္ရုပ္ရွင္ကားတစ္ကားကို ၾကည့္ရသလိုျဖစ္လာသည္။ စစ္ပြဲသတင္းေတြက ေဖ်ာ္ေျဖေရးဆန္လာေတာ့မလား၊ စစ္ပဲြေတြကေကာ ေဘာလံုးပဲြဆန္ဆန္ ျဖစ္လာေတာ့မွာလား-

    ဒါဆိုရင္ျဖင့္......။

    "ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ၊ ရာသီဥတုကေတာ့ စစ္သားေတြအၾကိဳက္ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ေစာေစာက မိုးဖြဲဖြဲရြာထားေပမယ့္ အခုေတာ့ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္လံုး ၾကည္ၾကည္လင္လင္ျဖစ္လာပါၿပီ။ စစ္ပြဲဝါသနာရွင္မ်ား ျမင္ၾကတဲ့အတိုင္းပဲ ေျမာက္ဘက္စစ္မ်က္ႏွာကေန သံုးငါးႏွစ္ပံုစံအတိုင္း အုပ္စုဖြဲ႔ပ်ံသန္းလာတာကေတာ့ အေမရိကန္္တိုက္ေလယာဥ္မ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္ဘက္စစ္ပြဲ ဧရိယာအတြင္းကေန ေလယာဥ္ပစ္အေျမာက္မ်ားနဲ႔ အသင့္ေစာင့္ဆုိင္းေနတာကေတာ့ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ စစ္ေသြးၾကြမ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးဟာ အလြန္သတိထားရပါတယ္ခင္ဗ်။ ပလိန္းမာကင္လုိ႔ေခၚတဲ့ေလယာဥ္တစ္စင္းခ်င္းကို အေသေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ လုိပါတယ္"

    စစ္ပဲြသတင္းကို တုိုက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္ ေၾကညာေနျခင္းျဖစ္၏။ ကမာၻအရပ္ရပ္ရွိ စစ္ပဲြဝါသနာအိုးေတြကလည္း ရုပ္ျမင္သံၾကားေရွ႕မွာ မခြာတမ္းၾကည့္ရႈအားေပးေနၾကသည္။

    စစ္ပဲြမ်ားမွာ ႏိုင္ငံခ်င္းတိုက္ရတာက ေလးႏွစ္မွတစ္ခါ တိုက္ရျခင္းျဖစ္၏။ ၾကားထဲမွာေတာ့ ကလပ္အသင္းေတြဖြဲ႔ၿပီး တုိက္ၾကရသည္။ မစ္လစ္ထရီယူႏိုက္တက္၊ ရီးယဲဆိုးဂ်ား၊ ေအစီေရာကက္ စေသာ ကလပ္အသင္းမ်ားမွာ နာမည္ၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ စစ္တိုက္ေကာင္းေသာ တပ္မႉးမ်ားကို ေၾကးၾကီးေပး၍ ငွားရမ္းၾကရသည္။

    စစ္တိုက္ရာမွာလည္း စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းကို လုိက္နာၾကရသည္။ တစ္ဖက္သတ္ ကိုယ္ကခ်ည္းတိုက္လို႔မရ။ အိမ္ကြင္း အေဝးကြင္း တစ္ျပန္စီတုိက္ၾကရသည္။ ျပစ္ဒဏ္ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ဒါရိုက္ဒံုးက်ည္၊ အင္ဒါရိုက္ဒံုးက်ည္မ်ား အေပးခံရသည္။ စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္လွ်င္ အဝါကဒ္ အနီကဒ္မ်ားျပၿပီး စစ္ပြဲတစ္ပြဲ၊ ႏွစ္ပဲြ အပယ္ခံရသည္။

    စစ္ပဲြကာလမွာ ပထမပိုင္း ေလးဆယ့္ငါးရက္၊ ၿပီးေတာ့ ဆယ့္ငါးရက္နား၊ ဒုတိယပိုင္း ေလးဆယ့္ငါးရက္ ဆက္တုိက္။ သေရျဖစ္ေနလွ်င္ အခ်ိန္ပို ဆယ့္ငါးရက္စီထပ္တိုက္ရသည္။ ဒီလိုမွ အႏိုင္အရႈံး အေျဖမေပၚေသးလွ်င္ ပင္နယ္တီဒုံးက်ည္ ငါးစင္းစီအျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္ၾကရေလသည္။

                         * * * * * *

                                    (မေဟသီမဂၢဇင္း၊ ၂၀၀၃၊ ဩဂုတ္)