ျမန္မာ့ပညာေရးစနစ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေတာ့ ဘာကို အရင္ဆံုး ျပင္သင့္ပါသလဲ

by Lwin Aung Soe on Friday, September 28, 2012 at 10:25pm 

 က်င့္သံုးေနဆဲ ပညာေရးစနစ္ကို ရုတ္တရက္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေျပာင္းလဲပစ္တာမ်ဳိးကို က်ေနာ္ကေတာ့ လံုးဝ ဆန္႔က်င္ပါတယ္။

အေျခခံပညာ အထက္တန္းကို (၃) ႏွစ္ၾကာေအာင္ သင္ယူေစၿပီး ပညာေရးအဆင့္မီေအာင္ လုပ္မယ္လို႔ ပညာေရးဝန္ႀကီး႒ာနက ေျပာဆိုတာ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။

ဒီလိုမ်ဳိး (၃) ႏွစ္ၾကာေအာင္ သင္ယူေစတဲ့ ပညာေရး စနစ္သစ္ကို သတ္မွတ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ၾကာေအာင္ ပညာေရးနဲ႔ လူမႈေရး သုေတသန လုပ္ထားၿပီးၿပီလဲ.. အမ်ဳိးသားစီမံကိန္းနဲ႔ ကိုက္ညီေနရဲ႕လား.. ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ၂ ခြန္းကို ပညာေရး ဝန္ႀကီးကို က်ေနာ္ အရင္ဆံုး ေမးခ်င္ပါ တယ္။ ဒီေနာက္မွာ ေမးစရာေတြ တပံုႀကီး ရွိတယ္ ဆိုတာလည္း ဝန္ႀကီး သေဘာေပါက္ေလာက္ ပါလိမ့္မယ္။

ဒီေန႔ေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ စားဝတ္ေနေရးစရိတ္ေပၚ မူတည္ၿပီး ပညာေရးကို မရရေအာင္္ ျခစ္ကုတ္သင္ယူေနရသူေတြ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနမယ္ဆိုတာ သိထားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။

(၃) ႏွစ္တက္ရတာ ခ်မ္းသာတဲ့သူ၊ ေငြေၾကး လံုေလာက္တဲ့သူေတြအတြက္ ဘာမွ မေထာင္းတာဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ေနာက္ထပ္ တႏွစ္ အခ်ိန္ေပးလိုက္ရတာေၾကာင့္ ေကာင္းက်ဳိး ရွိႏုိင္သလို ဆိုးက်ဳိးလည္း ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား တြက္ခ်က္ ျပင္ဆင္ထားၿပီးၿပီလဲလို႔ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။

ဒါဟာ ေငြေၾကးခ်ဳိ႕တဲ့ေနရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ပညာေရးေလာကထဲက ေမာင္းထုတ္လိုက္သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အခမဲ့ ပညာေရးစနစ္ ျဖစ္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ေက်ာင္းမရွိတဲ့ ေဒသက ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေက်ာင္းရွိတဲ့ အရပ္ေဒသကို လာေရာက္ ေနထိုင္ရတဲ့ ျပႆနာမ်ဳိးေတြကအစ တြက္ခ်က္ စဥ္းစားယူရပါလိမ့္မယ္။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ေတာင္ ငယ္စဥ္ဘဝက ဒီလို အခက္အခဲမ်ဳိးေတြ ၾကံဳခဲ့ရဖူးတာ ဟိုတေလာက သိလိုက္ရပါတယ္။

ပညာေရးေကာင္းေစခ်င္ရင္ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ဟာ အရည္အေသြးျမင့္တဲ့ သင္ၾကားမႈ စနစ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ထပ္တိုးတာ မဟုတ္ပါဘူး။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဆိုတိုင္း စိတ္ကူးထဲ ေပၚလာတာကို ေကာက္လုပ္လို႔ မရပါ။ အထူးသျဖင့္ ပညာေရးစနစ္မွာ စိတ္ကူးမိတာကို အရင္ဆံုး ကြင္းဆင္း သုေတသန လုပ္ၾကည့္ၿပီး ကာလတို တခုမွာ (သို႔) ပိုေကာင္းေစခ်င္ရင္ စံျပေလ့က်င့္ေရးလို ေက်ာင္းေတြမွာ စမ္းသပ္ၾကည့္ရပါတယ္။ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ အထပ္ထပ္ အတည္ျပဳႏိုင္မွ တႏိုင္ငံလံုး က်င့္သံုးတဲ့ စနစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေစရပါတယ္။

ပညာေရးစနစ္ဟာ တႏိုင္ငံလံုးမွာ တေျပးညီ မပိုမလို အတိအက် က်င့္သံုးရတာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္၊ စီးပြားေရးစနစ္လိုမ်ဳိးပဲ သိပ္ကို အေရးႀကီးပါတယ္။ ပညာေရးမွာ စိတ္ထင္တာေလးတခုနဲ႔ ၿပီးၿပီးေရာ လုပ္ခ်လိုက္တဲ့ အစဥ္အလာမ်ဳိးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း အာဏာသိမ္းတဲ့ေနာက္ပိုင္း ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ ေက်ာင္းေတြကို ျပည္သူပိုင္ သိမ္းလိုက္ကတည္းက စတင္ က်င့္သံုးလာလိုက္တာ ဒီေန႔ထိဆိုရင္  ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ေလာက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသးတဲ့ ကိစၥႀကီးပါ။

အဲဒီ ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ေလာက္အတြင္းမွာ ပညာေရး အစမ္းသပ္ခံ ျဖစ္ရသူေတြ ရရွိလိုက္တဲ့ ေကာင္းက်ဳိး ဆိုးက်ဳိးေတြ ဘယ္လိုရွိေနတာကို ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္နဲ႔ တိုင္းလိုက္ရင္ အသိသာႀကီးပါ။

သမၼတနဲ႔တကြ ဝန္ႀကီးေတြလည္း အေမရိကားေရာက္ေနတုန္း ျမန္မာေတြ အဂၤလိပ္လို ဘယ္ေလာက္ တတ္သလဲ ဆိုတာ အနည္းဆံုး သတိျပဳမိၾကမွာပါ။

ဥေရာပ၊ အေမရိကန္၊ ကေနဒါ၊ ဂ်ပန္၊ ၾသစေၾတလ်၊ စင္ကာပူ စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ ပညာေရးစနစ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြကိုခ်ည္း ၾကည့္မေနဘဲ ေအာင္ျမင္မႈရေအာင္ ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔ ႀကိဳးပမ္းးေနၾကသလဲ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ ေလ့လာၿပီး ကိုယ့္ေရေျမသဘာဝ အေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ေလာက္ တပံုစံတည္း က်င့္သံုးလာေနတဲ့ “စိတ္ထင္တာေလးတခုနဲ႔ ၿပီးၿပီးေရာ လုပ္ခ်လိုက္တဲ့ အစဥ္အလာမ်ဳိး” ကိုသာ ပညာေရးဝန္ႀကီး႒ာနအေနနဲ႔ အရင္ဆံုး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လြင္ေအာင္စိုး

၂၉-၉-၂ဝ၁၂