ခြန္းတုန္႔ခြန္းလွယ္ (ေဒါက္တာဆန္းျမင့္)

Posted by British Council on August 9, 2012 at 17:31 in

ဟုိးေရွးေရွးတုန္းက ...
ေမးခြန္းမ်ားေမးၾကတဲ့ အေၾကာင္းေျပာၾကဆုိၾကရင္၊ အထူးသျဖင့္ ကေလးမ်ားေမးတဲ့ ေမးခြန္းအေၾကာင္းဆုိရင္၊ ဆရာႀကီးသိပၸံေမာင္၀ရဲ႕ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ကုိ အမွတ္မရပဲ မေနႏုိင္ပါဘူး။ အေျခခံပညာ အထက္တန္းအတြက္ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ျပဌာန္းဖူးတဲ့ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ ပုံျပင္ထဲမွ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကုိ စြဲလမ္းအမွတ္ရ ေနပါတယ္။
ပုံျပင္ထဲမွာ ေမာင္လူေအးအိမ္ေထာင္က်ၿပီး သားဦးကေလးေမြးေတာ့ ေမာင္လူေမႊးလုိ႔ အမည္ေပးတယ္။ ေမာင္လူေမႊးကေလးဟာ အဲဒီတုန္းက ႏွစ္ႏွစ္သား၊ သုံးႏွစ္သားကေလးပဲ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ကေလးပီပီ ေမာင္လူေမႊးကလည္း ဇြဲေကာင္း၊ စပ္စုၿပီး၊ စကားေတြတီတီတာတာ ေျပာတတ္ေနပါၿပီ။ ေျမႀကီးေပၚ ေျခဗလာနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားေနတာျမင္ေတာ့ ဖြားေအက ဖိနပ္စီးဖုိ႔ေျပာပါတယ္။

"ဖြားဖြား ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဟင္။" ေမာင္လူေမႊးကေမးပါတယ္။
"ေျခဗလာနဲ႕ ေလွ်ာက္သြားေနရင္ အေအးမိမွာေပါ့ ငါ့ေျမးရဲ႕။"
"အဲဒီ စာကေလးေတြက ဘာျဖစ္လုိ႕ ဖိနပ္မစီးတာလဲဟင္၊ ဖြားဖြား။ သူတုိ႕က်ေတာ့ ဘာျဖစ္လုိ႔ အေအးမမိတာလဲ။"
"သူတုိ႔ကတိရစၦာန္ေတြေလ၊ ေျမးကေလးရဲ႕"
"သူတုိ႕က ဘာျဖစ္လုိ႔တိရစၦာန္ျဖစ္ရတာလဲဟင္ ဖြားဖြား။"
"ၾသကာသ ရွိမခုိးလုိ႔ေပါ့ဟဲ့"
"ဘာျဖစ္လုိ႔ သူတုိ႔က ၾသကာသ ရွိမခုိးတာလဲဟင္ ဖြားဖြား"

ဖြားေအႀကီး လက္ေျမႇာက္လုိက္ပါတယ္။ ဘာေမးခြန္းေတြ လာေမးေနမွန္းမသိဖူးဆုိၿပီး ဆူဆူေငါက္ေငါက္နဲ႕ ေဆြးေႏြးခန္းလည္း ျပီးသြားပါတယ္။

မ်ဥ္းျပိဳင္မ်ား

ဒီျမင္ကြင္းကုိ စာသင္ခန္းထဲ ေျပာင္းေရႊ႕ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ပုံျပင္နဲ႕ သင္ၾကားေရးအၾကား မ်ဥ္းျပိဳင္မ်ားကုိ ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။

ဘာသာစကားသင္ၾကားတဲ့စာသင္ခန္းေတြမွာ နည္းလမ္းေပါင္းစုံ အသုံးခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ အသစ္အဆန္းေတြေရာ၊ အေဟာင္းအႏြမ္းေတြပါ။ ကမၻာ႔အင္တာနက္ကြန္ယက္ႀကီး (World Wide Web) ရဲ႕တန္ခုိးေၾကာင့္ ဘာသာစကားသင္ၾကားေရးနယ္ပယ္မွာ အသစ္အဆန္းေတြ အမ်ားႀကီး ျမင္ရ၊ၾကားရပါတယ္။ ရယူႏုိင္တဲ့ အရင္းအျမစ္ေတြကလည္း အံ့မခန္းပါပဲလား။ တစ္ဖက္က ၾကည့္ေတာ့လည္း ႀကီးက်ယ္မ်ားေျမာင္လွတဲ့ အရင္းအျမစ္ေတြေၾကာင့္မုိ႔လည္း ဖြဲေတြ၊ ဆန္ကြဲေတြ ျပာထုတ္၊ ေရြးထုတ္ဖုိ႔လည္း လုိလာျပန္ပါေရာ။ သေဘာသဘာ၀ေတြ ဆင္ဆင္တူတဲ့ သင္ၾကားေရး အေၾကာင္းအရာ၊ အရင္းအျမစ္မ်ား ေရြးခ်ယ္ၾကၿပီဆုိရင္ ေစ့ေစ့ေတြးမွ တန္ကာက်မွာပါ။

ငယ္ရုပ္ဆင္၊ တစ္သြင္ဆန္း

ယခင္ကဆုိ ဘာသာစကားေလ့လာျခင္းကုိ အပုိအလုပ္လုိ႔ျမင္ခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ သေဘာတရား ေရးရာေတြ ႏွီးေႏွာရာသာလွ်င္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဘာသာစကားဟာ အခ်ိန္ကာလ၊ သုံးစြဲမႈအရ ေျပာင္းလဲမႈမရွိပဲ တည္ျငိမ္ေနတယ္လုိ႔လဲ ယူဆခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လည္း ကမၻာ႔ဘာသာစကား မ်ားကုိ ဂႏၴ၀င္ဘာသာစကား(လက္တင္၊ ပါဠိ)မ်ားစံႏႈန္းျဖင့္ သတ္မွတ္ဆုံးျဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂႏၴ၀င္စကားဆုိတာ (အျပင္ေလာကမွာမသုံးေတာ့တဲ့) တိမ္ျမဳတ္ေနတဲ့ ဘာသာစကား မ်ားသာလွ်င္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာကုိ လက္တင္ဥပေဒသမ်ားမွတစ္ဆင့္ ေလ့လာၾကတယ္။ ျမန္မာစာကုိလည္း ပါဠိဘာသာဖြဲ႕စည္းပုံ၊ ဥပေဒသမ်ားႏွင့္ ေလ့လာခဲ့ဖူးတယ္။ ဘာသာစကား အသစ္မ်ားကုိ ဂႏၴ၀င္ေျမာက္ ဘာသာစကားမ်ား၏ ဥပေဒသမ်ားမွတစ္ဆင့္ ေလ့လာျခင္းသည္ မိမိတုိ႔ရဲ႕နားလည္မႈကုိ ျဖည့္စြက္ ေပးႏုိင္တယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။

အသစ္အဆန္းဆုိ ႏွာေခါင္းေတြ ရႈ႕ံၾကလုိ႔၊ မူေဟာင္းမွ မူသစ္သမားမ်ားကုိ ေ၀ဖန္ေလကန္ၾကလုိ႔။ ေဟာင္းရင္ေကာင္းသတဲ့။ သစ္ရင္အျပစ္တဲ့။ ဒီလုိျမင္ၾကတဲ့ အေၾကာင္းက ရုိးရာသဒၵါနည္းလမ္းေတြ လႊမ္းမုိးခဲ့လုိ႔ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ကမၻာစစ္ႀကီးေတြျဖစ္ၿပီး အသာစီးရရန္ ဘာသာစကားေတြ အေလာသုံးဆယ္ ေလ့လာသင္ယူၾကတဲ့ အခါက်ေတာ့မွပဲ နည္းသစ္ေတြ ေပၚေပါက္လာပါေတာ့တယ္။

အုိ –  ဖြင့္ေလာ့ တံခါး၊ တံခါးဖြင့္ေလာ့

အခြင့္အလမ္း ေရႊတံခါးႀကီးေတြ အက်ယ္ႀကီး ပြင့္လာၿပီျဖစ္တဲ့ ဒီကာလမွာ ေရႊျမန္မာ ဆရာ/မႀကီး ေတြလည္း ကမၻာ႔စင္ျမင့္ထက္ဆီ ေျခလွမ္းဖုိ႔ ဟန္ျပင္ေနၾကပါၿပီ။ ေသြးသစ္ေလာင္းတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေတြေရာ၊ အေတြ႕အႀကဳံ ရင့္က်က္ၾကတဲ့ ဆရာ/မႀကီးေတြပါ စိန္္ေခၚမႈေတြကုိ ရင္ဆုိင္ေနၾကပါၿပီ။ ဘြဲ႕ရၿပီးစ ေမာင္မယ္မ်ားလည္း ပုဂၢလိကက႑မွာ ပုိပုိၿပီးလုပ္ကုိင္ရင္း မိမိတုိ႕ဆုိင္ရာ လုပ္ငန္း နယ္ပယ္မ်ားမွာ အသုံးခ်ရန္လုိအပ္တဲ့ဘာသာစကားမ်ားကုိ ႏုိင္ႏုိင္နင္းနင္း ေျပာဆုိအသုံးခ်ႏုိင္တဲ့ သြက္လက္ထက္ျမက္ေသာ လူငယ္မ်ားကုိလည္း စတင္ေတြ႕ေနရပါၿပီ။ အမိျမန္မာၿပည္မွာ အေရွ႕၊ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားမွ ဘာသာစကားေတြကုိ ေလ့လာသင္ၾကားမႈမ်ား အျမစ္တြယ္ခဲ့တာ ၾကာေညာင္းခဲ့ ပါၿပီ။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ၊ ရင္းႏွီးျမႇုတ္ႏွံမႈေတြ စီးဆင္း၀င္ေရာက္ေနတဲ့ ဒီလုိအခါမ်ိဳးမွာ ဘာသာစကား နုိင္နင္းကြၽမ္းက်င္တဲ့ အရည္အခ်င္းျမင့္မားေသာ ဆရာ/မမ်ား ပုိမုိ၍ပင္ လုိအပ္ ေနပါတယ္။

ကမၻာ႔ဇာတ္ခုံေပၚဆီသုိ႔

ျမန္မာတစ္ဦးနဲ႕ ႏုိင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြ စကားေျပာတဲ့အခါမွာ မိမိဖက္မွ ေမးခြန္းေမးတာေတြ နည္းပါးပါေသးတယ္။ စကားစျမည္ေျပာၾကရင္လည္း အျပန္အလွန္ေျပာတာထက္ စစ္ေဆး ေမးျမန္းတာနဲ႔ ပုိတူေနပါတယ္။ စကားစျမည္နဲ႕ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခန္းေတြမွန္ရင္ အျပန္အလွန္ ေမးျမန္းေျပာဆုိမႈမ်ား ရွိရပါမယ္။

ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာေတြေျပာဆုိၾကတဲ့ အဂၤလိပ္စကားမ်ားမွာ ဒီ့ထက္ပုိၿပီး ခြန္းတုန္႔ခြန္းလွယ္ ေျပာဆုိဖုိ႔ လုိေနပါၿပီ။ စူးစမ္းတတ္တဲ့ စိတ္ထားရွိရင္ ရွာရွာေဖြေဖြ ေမးတတ္လာမွာပါ။ ေမးျမန္းခဲ့ရင္ ခြန္းတုန္႔ခြန္းျပန္ေျပာဖုိ႕ အေၾကာင္းေတြ ဖန္လာမွာေပါ့။ ျမန္မာကေလးေတြ ေမးခြန္းပိုမုိၿပီး ေမးလာၾကၿပီဆုိမွေတာ့ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ အတိတ္ေကာင္းေတြ ျမင္မိပါတယ္

(ျခြင္းခ်က္ေတာင္မထားေတာ့ပါဘူး) – ျမန္မာကုိ ကမၻာ႔ဇာတ္ခုံေပၚေရာက္ေအာင္ တြန္းပုိ႔ႏုိင္တဲ့၊ မိမိေျခေထာက္ေပၚ ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားစြာ ရပ္တည္ႏုိင္မယ့္၊ ေမးစရာရွိတာေတြကုိ မိမိကုိယ္တုိင္ ေမးႏုိင္တဲ့၊ တုိးတက္ထက္ျမက္တဲ့ လူသားအရင္းအျမစ္ေတြ ေပၚလာမယ္ ဆုိတာကုိပါပဲ။

ေဒါက္တာဆန္းျမင့္

http://myanmar-english-teaching-scheme.ning.com/forum/topics/questions-and-interactions-myanmar မွ ....