ျပည္ပေရာက္ အင္တာနတ္ခရီးသည္
|
6:06 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
ကြ်န္ေတာ္ဟာ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံသားတစ္ဦးပါ ။ အခုခ်ိန္ တစံုတေယာက္က
ခင္ဗ်ား ျမန္မာျပည္ကို မလြမ္းဘူးလားလုိ႔ ေမးခြန္းတစ္ခုေမးခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ့ရ႕ဲအေျဖဟာ
လြမ္းတာေပါ့ဗ်ာ ... ဒါေပမဲ့ ဆိုျပီး အဆံုးသတ္သြားပါလိမ့္မယ္ ။ အဲ့ဒီ ဒါေပမဲ့ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ .... ။
နိုင္ငံေရး ၊ စီးပြားေရး ၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး စသည္ျဖင့္ အေရးအရာေပါင္းမ်ားစြာ မ်ိဳးစံုတို႔ျဖင့္ ျမန္မာျပည္သားေတြျပည္ပေရာက္ေနၾကတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ထိုလူေတြထဲက တစ္ေယာက္ ။
ျပည္ပမွာ ေရာက္ေနတာဆိုေတာ့ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ဟာ တိုင္းတပါးသားေတြခ်ည္းပဲ ရွင္သန္လႈပ္ရွားေနၾကတာ ။
ရွိမဲ့စု ျမန္မာေလးေတြ စုစည္းျပီး ရံဖန္ရံခါျဖစ္ေစ ေတြ႔ဆံုျဖစ္ၾကေပမဲ့ အမ်ားစုကေတာ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳးမဟုတ္တဲ့
တိုင္းတပါးသားေတြခ်ည္းပါပဲ ။ ဘာသာစကားမွအစ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈ အစားအေသာက္ အေနအထိုင္ကြဲျပားတဲ့
ေနရာတစ္ခုမွာ ေနထိုင္ေနရတဲ့အခါ လူေတြၾကားထဲမွာ ေနရင္း လူငတ္လာတဲ့အျဖစ္မ်ိဳုးေတြ ခံစားလာရပါတယ္ ။
ဒီလိုမ်ိဳး ခံစားမႈတိုင္းဟာ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ခံစားမိပါလိမ့္မယ္ ။ အိမ္ကိုလြမ္းျခင္း ၊
ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြကို လြမ္းျခင္း ၊ တိုင္းျပည္ကိုလြမ္းျခင္းစသည္ျဖင့္ အလြမ္းေတြက ေနရာစံုေထာင့္စံုကေန
အခ်ိန္တိုင္း တိုက္ခိုက္ေနၾကတယ္ ။ လူးလိမ့္ေနေအာင္ခံစားရတယ္မ်ိဳးမဟုတ္ေပမဲ့ ခံေတာ့ ခံစားရတာခ်ည္းပါပဲ ။
ဒီလို ခံစားမႈေတြနဲ႔ လူငတ္ေနရတဲ့ လူေတြအတြက္ အင္တာနတ္ဆိုတာ ထြက္ေပါက္တစ္ခုလို ျဖစ္လာတယ္ ။
အြန္လိုင္းေပၚမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ရတယ္ ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြနဲ႔ စကားေျပာရတယ္ ။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သတင္းေတြကို Update ေတြ႔ျမင္ရတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြပိတ္မိေနတဲ့လူေတြအဖုိ႕
Facebook လိုမ်ိဳး လူစံုသတင္းစံုတဲ့ေနရာမ်ိဳးကို အေျခခ်မိၾကတယ္ ။
တေနကုန္ အလုပ္လုပ္ ၊ ေက်ာင္းသြားတဲ့သူက ေက်ာင္းသြား ညအိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ အြန္လိုင္းေပၚတက္
ေဖ့ဘြတ္၀င္ျပီး ဘာသတင္းေလးမ်ားထူးေလမလဲ လို႔ အေမာတေကာ ရွာေဖြေနရတဲ့ေန႔ေတြဆိုတာ လက္ခ်ိဳးေရလို႔
မရေတာ့ေလာက္ေအာင္မ်ားလာခဲ့ျပီ ။ ဒါကိုပဲ ဘ၀ရယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားရတဲ့အျဖစ္ ။
လူငတ္ေနသူေတြအဖို႔ စိတ္အဆာေျပ ေနရာတစ္ခုျဖစ္လာတယ္ ။ ဒီလုိနဲ႔ ေဖ့ဘြတ္ေပၚတက္လာတဲ့အခါ
( အရင္က ဒီေလာက္မဆိုးေပမဲ့ ခုေနာက္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္ဆိုးလာသည္ ) ၾကိဳဆိုေနသည္က ပုတ္ခတ္မႈမ်ား .. ရန္ပြဲမ်ား ။ အနိဌာရံုမ်ား ။ အစြန္းေရာက္မႈမ်ား ။ စသည္ျဖင့္ .... ။
မျမင္ခ်င္ရင္ မသံုးနဲ႔ေပါ့ကြာ ဟု ျပည္တြင္းလူတစ္ခ်ိဳ႕က လြယ္လြယ္ေျပာတတ္ၾကတယ္ ။ သို႔ေပမဲ့
လူငတ္ေနရတဲ့ လူေတြအဖို႔ မသံုးပဲေနနိုင္ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားရမဲ့အလုပ္မ်ိဳးဆိုေတာ့
မခ်စ္ေသာ္လဲ ေအာင့္ကာနမ္းရသည္ ။ ေတြ႔ပါျမင္ပါမ်ားလာေတာ့ ပင္ကိုအခံရွိသူမ်ားဆိုလွ်င္ စိတ္ပါလာၾကသည္ ။
သူတို႔အေတြး သူတို႔အေရးေတြ ျမင္ပါမ်ားေတာ့ ကိုယ့္အေတြး ကိုယ့္အေရးဆိုတာေတြကို လုပ္ခ်င္လာသည္ ။
ဒီလိုနွင့္ .. ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ေတြးေခၚမႈေတြ စတင္လာၾကသူေတြလဲရွိသည္ ။
ထိုသို႔ ကိုယ္ထူကိုယ္ထေတြးေခၚမႈမ်ားကို ၾကိဳဆိုၾကသူမ်ားရွိသလို အစြန္းေရာက္ပုတ္ခတ္ၾကသူမ်ားလဲရွိသည္ ။
အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု ေတြ႔ရျမင္ရသည္ ။
ျပည္တြင္းရွိလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ျပည္ပေရာက္ေနသူမ်ားကိုဆိုလွ်င္ ( ဘာရယ္ေၾကာင့္မသိ ) အျမင္တမ်ိဳးနွင့္
ျမင္တတ္ၾကသည္ ။ အခုလုိခ်ိန္တြင္ ျပည္ပေရာက္နိုင္ငံသားမ်ား ျပည္တြင္းကို ျပန္လာၾကဖို႔ ေခၚေနေလျပီ ။
သို႔ေပမဲ့ .... အလာခရီးက စားရိတ္စကမ်ားက အေၾကြးမေက်ေသးသူမ်ား တပံုတပင္ ။ သူတို႔ ဘယ္လိုယံုၾကည္မႈမ်ားနွင့္
ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကေလမည္နည္း ။ ျပည္ပေရာက္ေနတိုင္း ေထာက္ပံ့ခံေနရသည္ဟု မထင္ေစလိုပါ ။ ျပည္ပမွာ ငတ္ျပတ္ေနသူေတြ
လက္ခ်ိဳးလို႔ပင္ မေရနိုင္ ။ အေျခအေနအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္မျပန္နိုင္သူမ်ားအားလံုး၏စိတ္ထဲတြင္
ျမန္မာျပည္ကို သတိမရပါဆိုေသာသူ မရွိဘူး လို႔ စကားကို ဆံုးေအာင္ေျပာလိုက္ခ်င္သည္ ။ ေျပာလို႔လဲ ရပါသည္ ။
ျမန္မာျပည္တြင္ေမြး ျမန္မာေရ PH7 ေတြဘာေတြ မသိခင္မရွိခင္ ေရကန္ထဲကေရ ေသာက္လာၾကသူမ်ားပင္ ။
ျမန္မာ့ရိုးရာအစားအစာမ်ားနွင့္ ၾကီးထြားလာခဲ့ရသူမ်ားအဖို႔ ေပါင္မုန္႔မီးကင္ ။ ေန႔စဥ္ေခါက္ဆြဲ ဆိုသည္မွာလဲ
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ စားေနနိုင္မည္နည္း ။ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္ ။
တစ္ခ်ိဳ႕က နိုင္ငံေရးေၾကာင့္ ျပည္ပေရာက္ေနၾကသည္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕က ပညာေရးေၾကာင့္ ျပည္ပေရာက္ေနၾကသည္ ။
ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားမွာ ျပည္ေတာ္ျပန္ရန္ အခက္အခဲ မရွိနိုင္စေကာင္းဟု ထင္မိေသာ္လည္း
အေမ့ေဆးဖိုး ၊ ညီေလး ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ ၊ မိသားစုအေရး စသည္ျဖင့္ အပူေတြထပ္လို႔ အေၾကြးယူျပီး
နိုင္ငံျခားထြက္ ။ အပူေပၚအပူဆင့္ေနၾကသူမ်ားလဲ မ်က္စိေရွ႕တြင္ အမ်ားၾကီးဆိုတာထက္ ပိုျမင္ရသည္ ။
ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားကို ျပည္ပမွာေနျပီး ဘာစကားေျပာတယ္ ညာစကားေျပာတယ္ ျပည္ထဲကို ျပန္၀င္လာခဲ့ပါ လို႔ေခၚရံုနဲ႔
လြယ္လြယ္ကူကူ ဘယ္လိုမ်ား ျပန္၀င္ၾကမည္နည္း ။ ျပည္တြင္းကို မမွီမကမ္း လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္ျပန္ေတာ့ ...
အထက္တြင္ ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ပုတ္ခတ္မႈေတြ ၊ ရန္လိုမႈေတြ ၊ အနိဌာရံုေတြ ......... ။
ဒီစကားကို ေျပာလိုက္လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ၾကိမ္းေသေပါက္ထင္သြားမဲ့အခ်က္တခ်က္ရွိပါတယ္ ။
ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္ေရွာင္ေျပးေနျပီး ေခတ္ေကာင္းမွာ အညႊန္႔လာခူးစားမဲ့ေကာင္ေတြရယ္လို႔ေပါ့ ။
ဒါမ်ိဳးေတြ (အလားတူျဖစ္ရပ္မ်ိဳးေတြ ) ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာတင္ပဲ ေတြ႔ေနျမင္ေနရတာလဲ မ်ားလြန္းေနပါျပီ ။
ျမန္မာျပည္ဟာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ထြန္းကားတဲ့တိုင္းျပည္ ။ ေမတၱာေစတနာၾကီးမားတဲ့ လူမ်ိဳးေတြေနတဲ့ျပည္ ဆိုတာ
ရာဇ၀င္ထဲမွာ ျပန္လွန္ၾကည့္ရင္ေတာင္ စာမ်က္နွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလွန္မွ ျပန္ေတြ႔ရေတာ့မယ္ ။
ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့သူေတြလဲ ျမန္မာျပည္သားေတြပါပဲ ။ ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ဟာ
ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနတဲ့လူေတြထက္ မပိုဘူးဆိုရင္ေတာင္ မေလ်ာ့ပါဘူး ။ လူေတြဆိုတာ လူတိုင္းအဆင္ေျပေနၾကတဲ့လူေတြခ်ည္း
မဟုတ္ၾကပါဘူး ။ အဆင္မေျပတဲ့အခါ အဆင္ေျပမဲ့ေနရာဆီ ေရၾကည္ရာျမက္နုရာ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ေနၾကရတာကို
ျမန္မာျပည္ကို မခ်စ္တဲ့လူေတြအျဖစ္ ေခါင္းစဥ္တပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ...... ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာကိုမွ မေျပာလိုေတာ့ပါ ။
စာေရးဆရာေန၀င္းျမင့္ရဲ႕ စကားတခြန္းကို ကိုးကားလိုက္ပါဦးမယ္ ။
* တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုယ္ခ်စ္ဖို႔ ဘယ္သူကမွ တိုက္တြန္းေနစရာမလိုပါဘူးဗ်ာ *
ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္ဟာ ျမန္မာျပည္ပါ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အမိေျမဟာ ျမန္မာျပည္ပါ ။
တေန႔ေတာ့ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကရဦးမွာပါ ။ ျပည္ေတာ္အျပန္ခရီးမွာ တို႔လူေတြၾကိဳးစားထားၾကတာ
ဒီလိုၾကီးေတာင္ ျဖစ္ေနျပီေရာ ဟု အံ့ၾသတၾကီး ၀မ္းသာခ်င္ပါတယ္ ။ဒါဟာလဲ အညႊန္႔ခူးစားခ်င္တဲ့စိတ္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနနိုင္ပါတယ္
အညႊန္႔ေလးေတြ တလူလူလြင့္ေနမဲ့ ျမန္မာျပည္ၾကီးကို ျမင္ခ်င္ေတြ႔ခ်င္တာကေတာ့ တကယ့္စိတ္ရင္းအမွန္ပါပဲ ။
တေယာက္ထဲ ေရႊ႕ရင္ ဒိန္ခဲေလးေလာက္ပဲ ေနရာေရြ႕မွာပါ ။ အားလံုး၀ိုင္းေရႊ႕ရင္ေတာ့ ဧ၀ရက္ေတာင္လဲ ေနရာေရြ႕နိုင္ပါတယ္ ။
ေလးစားစြာျဖင့္
- မင္းလုလင္ -
ခင္ဗ်ား ျမန္မာျပည္ကို မလြမ္းဘူးလားလုိ႔ ေမးခြန္းတစ္ခုေမးခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ့ရ႕ဲအေျဖဟာ
လြမ္းတာေပါ့ဗ်ာ ... ဒါေပမဲ့ ဆိုျပီး အဆံုးသတ္သြားပါလိမ့္မယ္ ။ အဲ့ဒီ ဒါေပမဲ့ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ .... ။
နိုင္ငံေရး ၊ စီးပြားေရး ၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး စသည္ျဖင့္ အေရးအရာေပါင္းမ်ားစြာ မ်ိဳးစံုတို႔ျဖင့္ ျမန္မာျပည္သားေတြျပည္ပေရာက္ေနၾကတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ထိုလူေတြထဲက တစ္ေယာက္ ။
ျပည္ပမွာ ေရာက္ေနတာဆိုေတာ့ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ဟာ တိုင္းတပါးသားေတြခ်ည္းပဲ ရွင္သန္လႈပ္ရွားေနၾကတာ ။
ရွိမဲ့စု ျမန္မာေလးေတြ စုစည္းျပီး ရံဖန္ရံခါျဖစ္ေစ ေတြ႔ဆံုျဖစ္ၾကေပမဲ့ အမ်ားစုကေတာ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳးမဟုတ္တဲ့
တိုင္းတပါးသားေတြခ်ည္းပါပဲ ။ ဘာသာစကားမွအစ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈ အစားအေသာက္ အေနအထိုင္ကြဲျပားတဲ့
ေနရာတစ္ခုမွာ ေနထိုင္ေနရတဲ့အခါ လူေတြၾကားထဲမွာ ေနရင္း လူငတ္လာတဲ့အျဖစ္မ်ိဳုးေတြ ခံစားလာရပါတယ္ ။
ဒီလိုမ်ိဳး ခံစားမႈတိုင္းဟာ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ခံစားမိပါလိမ့္မယ္ ။ အိမ္ကိုလြမ္းျခင္း ၊
ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြကို လြမ္းျခင္း ၊ တိုင္းျပည္ကိုလြမ္းျခင္းစသည္ျဖင့္ အလြမ္းေတြက ေနရာစံုေထာင့္စံုကေန
အခ်ိန္တိုင္း တိုက္ခိုက္ေနၾကတယ္ ။ လူးလိမ့္ေနေအာင္ခံစားရတယ္မ်ိဳးမဟုတ္ေပမဲ့ ခံေတာ့ ခံစားရတာခ်ည္းပါပဲ ။
ဒီလို ခံစားမႈေတြနဲ႔ လူငတ္ေနရတဲ့ လူေတြအတြက္ အင္တာနတ္ဆိုတာ ထြက္ေပါက္တစ္ခုလို ျဖစ္လာတယ္ ။
အြန္လိုင္းေပၚမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ရတယ္ ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြနဲ႔ စကားေျပာရတယ္ ။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သတင္းေတြကို Update ေတြ႔ျမင္ရတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြပိတ္မိေနတဲ့လူေတြအဖုိ႕
Facebook လိုမ်ိဳး လူစံုသတင္းစံုတဲ့ေနရာမ်ိဳးကို အေျခခ်မိၾကတယ္ ။
တေနကုန္ အလုပ္လုပ္ ၊ ေက်ာင္းသြားတဲ့သူက ေက်ာင္းသြား ညအိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ အြန္လိုင္းေပၚတက္
ေဖ့ဘြတ္၀င္ျပီး ဘာသတင္းေလးမ်ားထူးေလမလဲ လို႔ အေမာတေကာ ရွာေဖြေနရတဲ့ေန႔ေတြဆိုတာ လက္ခ်ိဳးေရလို႔
မရေတာ့ေလာက္ေအာင္မ်ားလာခဲ့ျပီ ။ ဒါကိုပဲ ဘ၀ရယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားရတဲ့အျဖစ္ ။
လူငတ္ေနသူေတြအဖို႔ စိတ္အဆာေျပ ေနရာတစ္ခုျဖစ္လာတယ္ ။ ဒီလုိနဲ႔ ေဖ့ဘြတ္ေပၚတက္လာတဲ့အခါ
( အရင္က ဒီေလာက္မဆိုးေပမဲ့ ခုေနာက္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္ဆိုးလာသည္ ) ၾကိဳဆိုေနသည္က ပုတ္ခတ္မႈမ်ား .. ရန္ပြဲမ်ား ။ အနိဌာရံုမ်ား ။ အစြန္းေရာက္မႈမ်ား ။ စသည္ျဖင့္ .... ။
မျမင္ခ်င္ရင္ မသံုးနဲ႔ေပါ့ကြာ ဟု ျပည္တြင္းလူတစ္ခ်ိဳ႕က လြယ္လြယ္ေျပာတတ္ၾကတယ္ ။ သို႔ေပမဲ့
လူငတ္ေနရတဲ့ လူေတြအဖို႔ မသံုးပဲေနနိုင္ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားရမဲ့အလုပ္မ်ိဳးဆိုေတာ့
မခ်စ္ေသာ္လဲ ေအာင့္ကာနမ္းရသည္ ။ ေတြ႔ပါျမင္ပါမ်ားလာေတာ့ ပင္ကိုအခံရွိသူမ်ားဆိုလွ်င္ စိတ္ပါလာၾကသည္ ။
သူတို႔အေတြး သူတို႔အေရးေတြ ျမင္ပါမ်ားေတာ့ ကိုယ့္အေတြး ကိုယ့္အေရးဆိုတာေတြကို လုပ္ခ်င္လာသည္ ။
ဒီလိုနွင့္ .. ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ေတြးေခၚမႈေတြ စတင္လာၾကသူေတြလဲရွိသည္ ။
ထိုသို႔ ကိုယ္ထူကိုယ္ထေတြးေခၚမႈမ်ားကို ၾကိဳဆိုၾကသူမ်ားရွိသလို အစြန္းေရာက္ပုတ္ခတ္ၾကသူမ်ားလဲရွိသည္ ။
အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု ေတြ႔ရျမင္ရသည္ ။
ျပည္တြင္းရွိလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ျပည္ပေရာက္ေနသူမ်ားကိုဆိုလွ်င္ ( ဘာရယ္ေၾကာင့္မသိ ) အျမင္တမ်ိဳးနွင့္
ျမင္တတ္ၾကသည္ ။ အခုလုိခ်ိန္တြင္ ျပည္ပေရာက္နိုင္ငံသားမ်ား ျပည္တြင္းကို ျပန္လာၾကဖို႔ ေခၚေနေလျပီ ။
သို႔ေပမဲ့ .... အလာခရီးက စားရိတ္စကမ်ားက အေၾကြးမေက်ေသးသူမ်ား တပံုတပင္ ။ သူတို႔ ဘယ္လိုယံုၾကည္မႈမ်ားနွင့္
ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကေလမည္နည္း ။ ျပည္ပေရာက္ေနတိုင္း ေထာက္ပံ့ခံေနရသည္ဟု မထင္ေစလိုပါ ။ ျပည္ပမွာ ငတ္ျပတ္ေနသူေတြ
လက္ခ်ိဳးလို႔ပင္ မေရနိုင္ ။ အေျခအေနအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္မျပန္နိုင္သူမ်ားအားလံုး၏စိတ္ထဲတြင္
ျမန္မာျပည္ကို သတိမရပါဆိုေသာသူ မရွိဘူး လို႔ စကားကို ဆံုးေအာင္ေျပာလိုက္ခ်င္သည္ ။ ေျပာလို႔လဲ ရပါသည္ ။
ျမန္မာျပည္တြင္ေမြး ျမန္မာေရ PH7 ေတြဘာေတြ မသိခင္မရွိခင္ ေရကန္ထဲကေရ ေသာက္လာၾကသူမ်ားပင္ ။
ျမန္မာ့ရိုးရာအစားအစာမ်ားနွင့္ ၾကီးထြားလာခဲ့ရသူမ်ားအဖို႔ ေပါင္မုန္႔မီးကင္ ။ ေန႔စဥ္ေခါက္ဆြဲ ဆိုသည္မွာလဲ
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ စားေနနိုင္မည္နည္း ။ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္ ။
တစ္ခ်ိဳ႕က နိုင္ငံေရးေၾကာင့္ ျပည္ပေရာက္ေနၾကသည္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕က ပညာေရးေၾကာင့္ ျပည္ပေရာက္ေနၾကသည္ ။
ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားမွာ ျပည္ေတာ္ျပန္ရန္ အခက္အခဲ မရွိနိုင္စေကာင္းဟု ထင္မိေသာ္လည္း
အေမ့ေဆးဖိုး ၊ ညီေလး ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ ၊ မိသားစုအေရး စသည္ျဖင့္ အပူေတြထပ္လို႔ အေၾကြးယူျပီး
နိုင္ငံျခားထြက္ ။ အပူေပၚအပူဆင့္ေနၾကသူမ်ားလဲ မ်က္စိေရွ႕တြင္ အမ်ားၾကီးဆိုတာထက္ ပိုျမင္ရသည္ ။
ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားကို ျပည္ပမွာေနျပီး ဘာစကားေျပာတယ္ ညာစကားေျပာတယ္ ျပည္ထဲကို ျပန္၀င္လာခဲ့ပါ လို႔ေခၚရံုနဲ႔
လြယ္လြယ္ကူကူ ဘယ္လိုမ်ား ျပန္၀င္ၾကမည္နည္း ။ ျပည္တြင္းကို မမွီမကမ္း လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္ျပန္ေတာ့ ...
အထက္တြင္ ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ပုတ္ခတ္မႈေတြ ၊ ရန္လိုမႈေတြ ၊ အနိဌာရံုေတြ ......... ။
ဒီစကားကို ေျပာလိုက္လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ၾကိမ္းေသေပါက္ထင္သြားမဲ့အခ်က္တခ်က္ရွိပါတယ္ ။
ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္ေရွာင္ေျပးေနျပီး ေခတ္ေကာင္းမွာ အညႊန္႔လာခူးစားမဲ့ေကာင္ေတြရယ္လို႔ေပါ့ ။
ဒါမ်ိဳးေတြ (အလားတူျဖစ္ရပ္မ်ိဳးေတြ ) ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာတင္ပဲ ေတြ႔ေနျမင္ေနရတာလဲ မ်ားလြန္းေနပါျပီ ။
ျမန္မာျပည္ဟာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ထြန္းကားတဲ့တိုင္းျပည္ ။ ေမတၱာေစတနာၾကီးမားတဲ့ လူမ်ိဳးေတြေနတဲ့ျပည္ ဆိုတာ
ရာဇ၀င္ထဲမွာ ျပန္လွန္ၾကည့္ရင္ေတာင္ စာမ်က္နွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလွန္မွ ျပန္ေတြ႔ရေတာ့မယ္ ။
ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့သူေတြလဲ ျမန္မာျပည္သားေတြပါပဲ ။ ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ဟာ
ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနတဲ့လူေတြထက္ မပိုဘူးဆိုရင္ေတာင္ မေလ်ာ့ပါဘူး ။ လူေတြဆိုတာ လူတိုင္းအဆင္ေျပေနၾကတဲ့လူေတြခ်ည္း
မဟုတ္ၾကပါဘူး ။ အဆင္မေျပတဲ့အခါ အဆင္ေျပမဲ့ေနရာဆီ ေရၾကည္ရာျမက္နုရာ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ေနၾကရတာကို
ျမန္မာျပည္ကို မခ်စ္တဲ့လူေတြအျဖစ္ ေခါင္းစဥ္တပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ...... ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာကိုမွ မေျပာလိုေတာ့ပါ ။
စာေရးဆရာေန၀င္းျမင့္ရဲ႕ စကားတခြန္းကို ကိုးကားလိုက္ပါဦးမယ္ ။
* တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုယ္ခ်စ္ဖို႔ ဘယ္သူကမွ တိုက္တြန္းေနစရာမလိုပါဘူးဗ်ာ *
ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္ဟာ ျမန္မာျပည္ပါ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အမိေျမဟာ ျမန္မာျပည္ပါ ။
တေန႔ေတာ့ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကရဦးမွာပါ ။ ျပည္ေတာ္အျပန္ခရီးမွာ တို႔လူေတြၾကိဳးစားထားၾကတာ
ဒီလိုၾကီးေတာင္ ျဖစ္ေနျပီေရာ ဟု အံ့ၾသတၾကီး ၀မ္းသာခ်င္ပါတယ္ ။ဒါဟာလဲ အညႊန္႔ခူးစားခ်င္တဲ့စိတ္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနနိုင္ပါတယ္
အညႊန္႔ေလးေတြ တလူလူလြင့္ေနမဲ့ ျမန္မာျပည္ၾကီးကို ျမင္ခ်င္ေတြ႔ခ်င္တာကေတာ့ တကယ့္စိတ္ရင္းအမွန္ပါပဲ ။
တေယာက္ထဲ ေရႊ႕ရင္ ဒိန္ခဲေလးေလာက္ပဲ ေနရာေရြ႕မွာပါ ။ အားလံုး၀ိုင္းေရႊ႕ရင္ေတာ့ ဧ၀ရက္ေတာင္လဲ ေနရာေရြ႕နိုင္ပါတယ္ ။
ေလးစားစြာျဖင့္
- မင္းလုလင္ -
0 comments:
Post a Comment