ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ျပတ္စဲလို႔ ရပါ့မလား

Cloud Cuckoo Land created a doc.

“ သား မအိပ္ေသးဘူးလား”
“အိပ္လို႔မရေသးဘူး ေဖေဖ၊ သား ဆက္လုပ္ရဦးမယ္”
သားအလုပ္က ကြန္ပ်ဴတာ ပရိုဂရမ္ေရးရတာ ျဖစ္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္အလုပ္ လုပ္ျပီလို႔ ထင္သူျဖစ္တယ္။ သို႔ေသာ္ သားက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အခ်ိန္အမ်ားႀကီးယူကာ အလုပ္လုပ္ရတယ္။
သူ႔ရဲ႔လုပ္ငန္းသဘာဝကိုက အလုပ္ေတြကို တာရွည္လုပ္ရတာပဲ။
သူတို႔ကိုၾကည့္ကာ ကၽြန္ေတာ္ ေမာေနတယ္။
ယေန႔ သားက စင္ကာပူမွာ ကြန္ပ်ဴတာပရိုဂရမ္မာ လုပ္ေနျပီျဖစ္တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာေခတ္မွာ သူဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းမလဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးျဖစ္တာပါပဲ။
*****
၂၁-ရာစုဟာ ကြန္ပ်ဴတာေခတ္လို႔ ေျပာလုိ႔ရေနျပီ ျဖစ္တယ္။
ေတာႀကိဳေတာင္ၾကားမက်န္ ဒစ္ဂ်စ္တယ္တကၠသိုလ္ႏိုလိုဂ်ီ ေရာက္တယ္။
ကုမၸဏီမွန္သမွ် ကြန္ပ်ဴတာဟာ စားပြဲခံုတလံုး၊ ေဘာပင္တေခ်ာင္းလို သေဘာထားတယ္။
ဒါေလးမရွိရင္ေတာ့ ကုမၸဏီထူေထာင္လို႔ မျဖစ္ပါ။
ကြန္ပ်ဴတာဟာ တကယ္လည္း ထိေရာက္ပါတယ္။
သူ႔ကို သာမာန္စာရိုက္ရံုတင္ သံုးတာမဟုတ္ပါဘူး၊ စာရင္းအင္းေတြတြက္လို႔လည္း ရတယ္။
စာပို႔လို႔လည္း ရတယ္။
ေငြေခ်ခိုင္းလို႔လည္း ရတယ္။
ေစ်းဝယ္ခိုင္းလို႔လည္း ရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သံုးတတ္သူမ်ားဟာ ကြန္ပ်ဴတာကုိ လက္မလႊတ္ႏိုင္တာပါပဲ။ အရာရွိေတြဟာ သူတို႔ရဲ႔ ရံုးခ်ိန္ျပင္ပ မွာလည္း ကြန္ပ်ဴတာသံုးတယ္။ သူတို႔ရဲ႔ လက္ပ္ေတာ့ေလးေတြနဲ႔ စာရင္းဇယားနဲ႔ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ဘယ္ေနရာမွာမဆို ဖြင့္ထုတ္ၾကည့္ရႈႏိုင္တယ္။


ဂ်ပန္လိုႏိုင္ငံမွာ ရံုးသြားရံုးျပန္ ရထားေပၚမွာ လက္ပ္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနသူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။
သာသမီးေတြေကာ၊
ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ ကြန္ပ်ဴတာဂိမ္းေတြကို ကစားတယ္။
(သူတို႔ဟာ ခါတိုင္းလို ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားတဲ့ ကစားနည္းေတြကို မကစားတဲ့အတြက္ လူဝေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ယေန႔မွာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ အဝလြန္ေရာဂါေတြ  ျဖစ္လာမႈနဲ႔ ဆီးခ်ိဳေရာဂါ ျဖစ္လာႏႈန္းမ်ားလာတာ ကြတ္ပ်ဴတာေတြ႔ရဲ႔ အျပစ္ပဲလို႔ ေဝဖန္ေျပာဆိုမႈေတြ ရွိေနၾကတယ္)။

သို႔ေသာ္ ကြန္ပ်ဴတာဟာ ပညာေရးအတြက္ အေတာ္ေလးကို အေထာက္အကူျပဳတယ္။
အင္မတန္ႀကီမားတဲ့ စာၾကည့္တိုက္ႀကီးလည္း ျဖစ္လာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မသိတာေတြကို ကြန္ပ်ဴတာထဲ ရွာလို႔ရတယ္။ အထူးသျဖင့္ အင္တာနက္ထဲကိုဝင္ျပီး (Net Surfing) ဆိုတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာကြန္ယက္လႈိင္းထဲကိုဝင္ကာ သတင္းအခ်က္အလက္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွာလို႔ရတယ္။


လြန္ခဲ့တဲ့ ၅-မိနစ္က သတင္းကိုလိုလား၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅-ႏွစ္က သတင္းကို လိုလား။
ကြန္ပ်ဴတာက ေအးေအးေလး ရွာေပးႏိုင္တယ္။
ဒါေတြကို လူေတြအလြယ္တကူ သံုးႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးသူ ပညာရွင္ေတြကိုေတာ့ လူအမ်ား မသိၾကဘူး။
သူတို႔ကို ကြတန္ပ်ဴတာဝိဇၨာ (Computer Wizard) ေတြလို႔ ေခၚတယ္။
ဒီဝိဇၨာေတြဟာ ကုမၸဏီေတြ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝဖို႔ မ,စတာ အမွန္ပါပဲ။
သို႔ေသာ္ သူတို႔ရဲ႔အလုပ္က တာရွည္ျပီး အင္မတန္ဇြဲရွိရတယ္။

ကြန္ပ်ဴတာဝိဇၨာတေယာက္အေၾကာင္း တင္ျပလိုတယ္။
*****
“ကၽြန္ေတာ့္ကို ေစ်းေရာင္းတဲ့အလုပ္ ရွိရင္ေပးပါ”
လင္းဘတ္စတိ(ဖ)ဟာ အလုပ္သမား အလိုရွိေၾကာင္း ေရးသားထားတဲ့ဆိုင္ထဲသို႔ ဝင္သြားကာ အလုပ္သြားေလွ်ာက္တယ္။
“မင္းရဲ႔ကိုယ္ေရး (Resume)ေရာ”
လင္းဘတ္က ေပးလိုက္တယ္။
ဆိုင္ရွင္က ဖတ္ၾကည့္ကာ မ်က္မွန္ေပၚက ေက်ာ္ၾကည့္ကာ-
“ပညာအရည္အခ်င္းနဲ႔ အရင္လုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္က ေထာက္ခံခ်က္”
ကၽြန္ေတာ္ ၈-တန္းပဲ ေအာင္တယ္။
ဒါဆို ဘာေတြလုပ္ေနလဲ
အိမ္အလုပ္ပဲ လုပ္တယ္။
ဆိုင္ရွင္က အတန္ၾကာ စဥ္းစားျပီး ကြန္ပ်ဴတာေရာ တတ္လား-လို႔ ေမးတယ္။
လင္းဘတ္က ေခါင္းခါျပတယ္။
မင္းအတြက္ အလုပ္မရွိဘူး
အလုပ္မခန္႔ခ်င္ရင္ ဆိုင္ရွင္က အေၾကာင္းျပခ်က္တခု ရွာရတယ္။ ဒါကေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာမတတ္လို႔ ဆိုတာပဲေပါ့။
ထူးဆန္းတာက ယေန႔မွာ ကြန္ပ်ဴတာမတတ္တဲ့ လူအတြက္ အလုပ္မရွိဘူးေျပာရင္ လူတိုင္းလက္ခံတယ္။
*****
တကယ္ေတာ့ လင္းဘတ္ဟာ ကြန္ပ်ဴတာ တတ္သမွ အရမ္းတတ္တာေပါ့။
အိုင္တီေခတ္ဦးထဲကေပါ့။
လင္းဘတ္ဟာ ကြန္ပ်ဴတာအင္တာနက္ ဆာဖ္စီးကာ (Net Surfing) ကြန္ယက္နယ္ထဲမွာေနတာ ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာသြားခဲ့တယ္။ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့၊ ေန႔ဟာ ညျဖစ္၊ ညဟာ ေန႔ျဖစ္ေပါ့။
ကြန္ယက္ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆံုၾကတယ္။(chat) လုပ္ၾကတယ္။ စကားလက္ဆံုေပါ့။
လူခ်င္းမေတြ႔ဘူးေပမယ့္ ခင္ဖူးၾကတာေပါ့။
ဒီမွာ သူဟာ ဟက္ကာ ျဖစ္လာတယ္။
ဟက္ကာဆိုတာ လူတကာရဲ႔ ဝက္ဆိုက္ထဲကို ဝင္သူေပါ့။ သူမ်ားရဲ႔ လွ်ိဳ႔ဝွက္ထားတဲ့ ေနရာေတြကို ဝင္ႏိုင္တယ္။ သူရဲ႔လုပ္ရပ္ဟာ “ရာဇဝတ္မႈ”လို႔ ဆိုေပမယ့္ ဟက္ကာဟာ ဝက္ဆိုက္ဝင္ရံုဝင္တာ၊ ဖ်က္ဆီးတာ မဟုတ္ဘူး။
ဖ်က္ဆီးတဲ့လူကို ခရက္ကာ-လို႔ေခၚတယ္။
ေနာက္ေတာ့ လင္းဘတ္ဟာ ခရက္ကာ ျဖစ္လာတယ္။ ဒီအခါ သူက “အခေၾကးေငြ”ရတယ္။ သူက တရားဝင္ ခရက္ကာပါ။

ကုမၸဏီေတြဟာ လံုျခံဳမႈ ရွိ-မရွိကို စမ္းသပ္သူပဲ။ Lambert Steeve Security System) ဆိုတာရွိတယ္။ ဟက္ကာအမ်ားစု လက္ေျမႇာက္ရတယ္။ ခရက္ကာေတြလည္း ဝင္လို႔မရဘူး။
ကြန္ပ်ဴတာနယ္မွာ သူ႔ရဲ႔နည္းေတြ ထင္ရွားလာတယ္။ ဟိုလူက လင္းဘတ္၊ ဒီလူက လင္းဘတ္နဲ႔၊ လင္းဘတ္ဟာ ကြန္ပ်ဴတာဖန္သားျပင္နဲ႔ တရက္မွာ ၂၄-နာရီ၊ တလမွာ ၃၁-ရက္လံုး ညားေနခဲ့တယ္။
ေျခာက္ႏွစ္ရွိျပီ
ေနာက္ဆံုးတေန႔ ။
ဒီေန႔မွာ သူ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ သူ ကြန္ပ်ဴတာခန္းထဲက ထြက္မလာတာ ၾကာေတာ့ သူ႔အေမ သြားၾကည့္တယ္။ သူ႔သား အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ သူ႔သားကို ႏႈိးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မႏိုးဘူး။ သူ႔ကို အိပ္ရာေပၚေရာက္ေအာင္ အေတာ္ေလး ႀကိဳးစားယူရတယ္။ ေနာက္တရက္မွာလည္း သူ မႏိုးဘူး။ ေနာက္ႏွစ္ရက္မွာလည္း သူ မႏိုးဘူး။ ဒီေတာ့ ဆရာဝန္ ေျပးေခၚရတယ္။ ဆရာဝန္က (Net Surfing Syndrome) လို႔ ေျပာတယ္။


လင္းဘတ္တို႔လို လူငယ္ေတြရဲ႔ ေရာဂါလို႔ ေျပာတယ္။ စိတ္ပူစရာ မရွ္ိဘူး။ သူႏိုးလာမွာပါတဲ့။ ဆရာဝန္ေျပာတာ မွန္ပါတယ္။ သူႏိုးလာပါတယ္။ တခုပဲရွိတယ္ “သူ ႏိုးလာရင္ အရင္ကလိုပဲ လုပ္ဦးမွာပဲ-လို႔ဆိုထားတဲ့ ဆရာဝန္ မွတ္ခ်က္တခုသာ မွားသြားတယ္။ ဒီလိုမွားတာကလည္း သူ႔မိဘေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္တယ္။
လင္းဘတ္ ႏိုးတာနဲ႔ သားေလး ခရီးထြက္ဖို႔ ထ-ထ-ဆိုကာ သူ႔ကို ကားေပၚတင္ေမာင္းသြားၾကတယ္။
လင္းဘတ္ဟာ ႏိုးတဝက္ မႏိုးတဝက္နဲ႔ ကားေပၚလိုက္ပါသြားတယ္။
သူတို႔ ဂရင္းကင္ညြန္ Grand Canyon ကို သြားၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ေတြၾကားမွာ ဂရင္းကင္ညြန္ရဲ႔ အလွကို ေဖြရွာၾကတယ္။


ဒါဟာ တကယ္ပဲလား၊ အတုလား-တဲ့ လင္းဘတ္က ေမးတယ္။ ဒီေနရာေတြကို လင္းဘတ္ သိတယ္ တကယ္ပဲလား အတုလားလို႔ ေမးတာကေတာ့ သူတုိ႔ ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ Virtual Reality လို႔ေခၚတဲ့ အတုကို အစစ္ပံုေဆာင္ထားတာေတြ ရွိတယ္။ သူႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ Virtual Reality World ထဲမွာ ေနခဲ့တယ္။ ခုေနအစစ္ကိုေတြ႔ေတာ့ အင္း-သဘာဝဟာ တကယ္လွပတယ္-လို႔ အံ႔ၾသမိတယ္။


သဘာဝထဲ သူျပန္ေရာက္ေတာ့ လင္းဘတ္ဟာ အစြန္းျပန္ေရာက္တယ္။
ဒါဟာ သူ႔ရဲ႔ အက်င့္ေၾကာင့္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ခံစားရလို႔လားေတာ့ မသိဘူး။ လင္းဘတ္ဟာ အစြန္းကို ေရာက္ေလ့ရွိတယ္။
သူ ကြန္ပ်ဴတာကို လံုးဝ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။
“ကၽြန္ေတာ္ ေစ်းဆိုင္ေတြသြား အလုပ္ေလွ်ာက္တယ္၊ သူတို႔က ကြန္ပ်ဴတာတတ္မွတဲ့”
ကၽြန္ေတာ္ ျမဴနီစီပယ္မွာ အလုပ္ေလွ်ာက္ေတာ့လည္း သူတို႔က ကြန္ပ်ဴတာသံုးရမယ္တဲ့၊
ယေန႔ လင္းဘတ္ ပန္းခ်ီဆြဲတယ္။
သူ႔ရဲ႔ ပန္းခ်ီကားေတြဟာ ရိုးစင္းတယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔က ခန္႔မွန္းတဲ့အတိုင္း သူရဲ႔ ပန္းခ်ီကားေတြထဲမွာ ကြန္ပ်ဴတာ မပါဘူး။ သူ႔ရဲ႔ ပန္းခ်ီကားေတြကို on-line လည္း မေရာင္းဘူး။ ကံအားေလ်ာ္စြာ သူ႔ရဲ႔ ပန္းခ်ီကားေတြ အေတာ္ေလး ေရာင္းရတယ္။ တႏွစ္အတြင္း သူဟာ နာမည္ႀကီး ပန္းခ်ီဆရာ ျဖစ္လာတယ္။


ပန္းခ်ီျပပြဲမွာ သူ႔ကို သတင္းေထာက္ေတြက ခင္ဗ်ား ကြန္ပ်ဴတာေတြကို ဘာေၾကာင့္မုန္းလဲ-ေမးေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ မမုန္းပါဘူး၊ စိတ္သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္လို႔ လင္ခန္း မယားခန္း ျပတ္ထားတာပါ။(divorce) လုပ္ထားတာလို႔ ေျပာေလသတဲ့။


ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ
" Confession of a Net Surfer" by James Steinberg Technology Review.
(ကလာမဂၢဇင္း ၂၀၀၆-ခု ဒီဇဘၤာ)