စည္းကမ္းႏွင့္အညီ ေနမွသာ

     
          စည္းကမ္း Discipline ဆိုတာ လူတိုင္းႏွစ္သက္တဲ့ စကားလံုးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိဘာသာ စည္းကမ္းက်နျခင္းက အားလံုးနဲ႔ ကဲြျပားျခားနားသြားေစပါတယ္။ ဘဝဆိုတာ ခဏတာရရွိတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ ့
ေရရွည္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈၾကားက အလဲအလွယ္တစ္ခု ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
သင္မႏွစ္သက္တဲ့ ကိစၥေလးေတြ ( ဥပမာ-ညအိပ္ခါနီးသြားမတိုက္ခ်င္တာ ညဝတ္အကၤ် ီမလဲဘဲ တစ္ေန ့လံုးဝတ္ထားတဲ့ အကၤ် ီနဲ႕ အိပ္ခ်င္တာ ) ကုိလုပ္ျဖစ္ေအာင္စည္းကမ္း ထားၾကည့္ပါ။ ဒါမွသာ သင္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ႀကီးမားတဲ့အရာေတြကုိ ဘဝတစ္သက္တာလံုး၊ လုပ္သြားနိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ( ဥပမာ- ကတိတည္ျခင္း၊ ေနာက္မက်ျခင္း) မ်ိဳးေပါ့။

           အေသးအဖဲြ႕ကိစၥေလးေတြမွာ မိမိဘာသာ စည္းကမ္းထားရွိသင့္ပါတယ္။ တီဗီြၾကည့္
မယ့္အစား စာက်က္ျခင္း၊ အားကစား ေလ့က်င့္ဖို႔အခ်ိန္သတ္မွတ္ျခင္း၊ သေရစာေတြစားမယ့္

အစား တစ္ေန႔ကုိ က်ပ္ငါးရာစုျခင္း၊ ဒါေတြအားလံုးက ႀကီးမားတဲ့အရာတစ္ခုဆီကုိ  ဦးတည္
သြားပါတယ္။ စာေတာ္လာမယ္၊ က်န္းမာလာမယ္၊ ပစၥည္းတစ္ခုခု ဝယ္နိုင္ပါမယ္။
           စည္းကမ္းက်နျခင္းရဲ႕  အဓိကအခ်က္က တစ္စံုတစ္ခုကို ဘာေၾကာင့္ လိုခ်င္တာလဲ
ဆိုတာကုိ သိျခင္းပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက မိမိဘာသာ စည္းကမ္းတက် ေနတတ္တဲ့အခါမွာ တျခား
ကေန စည္းကမ္းကုိ ရွာၾကည့္စရာ မလိုပါဘူး။ မိမိဘဝကုိ မိမိ ကြယ္ကဲစီမံသြားနိုင္ပါတယ္။ တ
ျခားသူေတြက ဘယ္လိုေနထိုက္ရမယ္ဆိုတာ ေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ မိမိကုိယ္ကုိမိမိ ကိုယ္
ပိုင္စည္းကမ္းနဲ႔ မထိန္းသိမ္းနိုင္တဲ့အခါ သူမ်ားဆီက အမိန္႔ကုိ နာခံရတဲ့အလုပ္ေတြထဲကုိ ေရာက္သြား မွာပါပဲ။ လံုးဝစည္းကမ္းမရွိတဲ့ သူေတြကေတာ့ သူတို့ကုိယ္သူတို႔ ပိတ္ေလွာင္တာ
ကို ခံၾကရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
          ၾကားဖူးထားတဲ့ ဖားနိယာမအေၾကာင္းေလး ေျပာပါရေစ။ ဖားတစ္ေကာင္နဲ႔ ေရပံုးတစ္
ပံုး ပံုျပင္တစ္ခုပါပဲ။ ပ်က္ယြင္းျခင္း နိယာမကုိ ပံုေဆာင္ပါတယ္။
ဥာဏ္အေတာ္အသင့္ရွိတဲ့ ဖားတစ္ေကာင္ကုိ ေရေတြပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ပံုးထဲကုိ ထည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဖားက ဘာလုပ္မွာပါလဲ။ ခုန္ထြက္သြားပါလိမ့္မယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဖားက ဒီလို ဆံုးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
     “ ဒါဟာ မဟန္ဘူးေဟ့ ။ ငါေတာ့ ေျပးၿပီ ”
           ဒါေပမယ့္ အဲဒီဖားကုိပဲျဖစ္ေစ၊ တျခားဖားတစ္ေကာင္ကိုပဲျဖစ္ေစေရေအးေတြရွိေန
တဲ့ ပံုးထဲကို ထည့္လိုက္ပါ။ ၿပီးေတာ့ဘာျဖစ္လာမလဲ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီပံုးကုိမီးဖိုေပၚတင္လိုက္ၿပီး
အပူေပးလိုက္ပါ။ ဘာျဖစ္လာမလဲ။ ဖားက ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့
“ ဒီအထဲမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ရွိသလိုပဲ ” ေတြးမယ္။ မၾကာခင္မွာ ေရေတြပြက္ပြက္ဆူလာၿပီး
ျပဳတ္ၿပီးသားဖား ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီပံုျပင္ရဲ႕ သင္ခန္းစာက ဘာပါလဲ။
အေျပာင္းအလဲက တျဖည္းျဖည္းျဖစ္တဲ့အခါ ဖားကေနာက္က်ၿပီးမွ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကုိ ဖားကသတိထားမိတယ္။ ဖားလိုပဲ လူေတြလည္း အလွည့္စားခံရတတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ သိပ္ေနာက္က်သြားၿပီဆိုတာကုိ သိလိုက္ရတယ္။
          သင္က တစ္မနက္ အိပ္ရာကနိုးေတာ့ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကုိေပါင္ခ်ိန္စက္မွာ ခ်ိန္ၾကည့္
ေတာ့ ကီလို ၂၀ ပိုဝေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ စိတ္ပူသြားမလား။ ေသခ်ာပါတယ္။ မိသားစုဆရာဝန္
ဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး “ ဆရာ ကယ္ပါဦး၊ ကၽြန္ေတာ္ ဝေနလို ့ပါ ” လို့ေျပာမွာလား။ အရာရာဟာ တ
ျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲေနတာပါပဲ။ အစားအေသာက္ အေနအထိုင္ စည္းကမ္းမရွိေတာ့
တစ္လ တစ္ကီလို ၊ ေနာက္တစ္လကုိ တစ္ကီလို ပိုလာမယ္။ ဒီအတိုင္းလႊတ္ထားမယ္ဆုိရင္ ရုတ္တ
ရက္ႀကီး သတိထားမိၿပီး “ ငါ ဝလာပါလား ” လို ့တုန္လႈပ္သြားမွာပါပဲ။
        မဲြသြားတဲ့သူေတြ၊ ဝလာတဲ့သူေတြ၊ စာေမးပဲြမေအာင္တဲ့သူေတြကရုတ္တရက္ ႀကံဳေတြ ႔
လိုက္ရတဲ့ ဒုကၡေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ေငြမစုတဲ့သူေတြ၊ စားမႀကိဳးစားတဲ့သူေတြ၊ခႏၶာကုိယ္ကုိ ဂရု
မစိုက္တဲ့သူေတြ တစ္ေန ့နည္းနည္း၊ ေနာက္တစ္ေန ့ နည္းနည္းနဲ ့စုပံုလာလိုက္တာ တစ္ေန ့မွာ
ေတာ့ ဒုကၡက ဒိုင္းခနဲ ေရာက္လာေတာ့တယ္။ “ ဘာျဖစ္သြားတာပါလိမ့္ ” လို
့ေျပာၾကလိမ့္မယ္။
        အေသးအမႊားေလးေတြက တျဖည္းျဖည္း ႀကီးမားတဲ့အရာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ေရေပါက္
ေတြက်ပါမ်ားေတာ့ ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီးကုိ တိုက္စားသြားသလိုပါပဲ။ ဖားနိယာမက ျဖစ္ပ်က္မယ့္
အလားအလာေတြကုိ ေျပာေနပါတယ္။ ေန ့စဥ္ပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ “ ငါ ဘယ္ကုိဦးတည္ေနသ
လဲ၊ ငါ စိတ္ဓာတ္ႀကံ့ခိုင္ရဲ႕လား၊ က်န္းမာေရးနဲ ့ ညီညြတ္ရဲ႕လား၊
ေပ်ာ္ရဲ႕လား၊ အရင္ႏွစ္ကထက္ပိုၿပီး တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းရဲ႕လား ” လို႕ ေမးၾကည့္ပါ။ ဒီလိုအရာေတြ
ျဖစ္မလာဘူးဆိုရင္ မိမိတို ့အခု လုပ္ေဆာင္ေနတာေတြကုိ စည္းကမ္းတက် ေျပာငး္းလဲပစ္ဖို ့လိုအပ္ေနပါၿပီ။

      Lack of discipline leads to frustration and self- loathing.
                                                                (Marie Chapion)

 “ စည္းကမ္းမင္းမဲ့မႈက အားမလိုအားမရ ျဖစ္ျခင္းနဲ႔ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိ
စက္ဆုပ္ျခင္းဆီကုိဦးတည္ေနတယ္ ”

ခင္ေစာတင့္