ပဥၥမံ အမွား
|
5:33 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
လူႀကီး
စာေရးဆရာ ေတြက လူငယ္ေတြ အတြက္ ျပဳျပင္စရာေတြ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းေတြ
အႀကံေကာင္း ဥာဏ္ေကာင္းေတြကို ေဆာင္းပါးေတြႏွင့္ တစ္မ်ဳိး စာအုပ္
က်မ္းတစ္ေစာင္ျပဳစုလို႔ တစ္ဖံု ေရးၾက၊ ထုတ္ေဝၾကတယ္။ ဒါဟာ ရင့္က်က္တဲ့
စာေရးဆရာႀကီးေတြ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ေတြပါပဲ။ ေနာင္လာ ေနာင္သား
လူငယ္ေတြ အတြက္ မွတ္စရာသားစရာ နည္းယူစရာ ေတြရတာေပါ့။ တခ်ဳိ႕ဆရာႀကီးေတြက ဒႆန
႐ႈေထာင့္ဘက္က ၾကည့္ၿပီး လူငယ္ေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို ျပဳျပင္ေပးၾက၊
ျမႇင့္တင္ေပးၾကနဲ႔။ တခ်ဳိ႕ ဆရာႀကီးေတြကေတာ့ အက်င့္စာရိတၱ ႐ႈေထာင့္ အျမင္နဲ႔
လူငယ္ေတြကို သင္ခန္းစာ ေပးၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆရာႀကီးေတြကေတာ့ လူငယ္ေတြကို
ႀကီးပြားရာ ႀကီးပြားေၾကာင္း တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း နည္းလမ္းမ်ားကို
ၫႊန္ျပၾကတယ္။
ဒါဟာ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ ျပင္ပကရရွိတဲ့ စာေပေလာကဘက္က ဆရာႀကီးမ်ားရဲ႕ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ တာဝန္ေက်ပြန္မႈပါဘဲ။
အျခားဆရာ့ ဆရာႀကီးမ်ားလို ပညာ ေပးေဆာင္ပါးေလးေရးခ်င္လာတယ္။
အခ်ဳိ႕မဂၢဇင္း စာေစာင္ေတြကလည္း ဒီလိုပညာေပး ေဆာင္းပါးေတြေရးဖုိ႔ တိုက္တြန္းလာၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ တကယ္ ေရးမယ္လုိ႔အေၾကာင္း အရာေတြကို စဥ္စားလိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေရးစရာ ဟုတ္တိပတ္တိ ဘာမွမရွိဘူး။
အဲဒီလိုဘာမွမရွိတဲ့ အေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့
(၁) လူငယ္ ဘဝက လူေတာ္တစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ့ဘူး။
(၂)အခုျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ လူငယ္ ဘဝက လုပ္ခဲ့ကိုင္ခဲ့သမွ်ေတြဟာ အမွားမ်ားၿပီး အမွန္နည္းခဲ့တယ္။
(၃)ကိုယ္ရဲ႕အေတြ႕ အႀကံဳေတြကို ရင္ႏွီးၿပီးေတာ့ ေနာင္လာေနာင္သားေတြကို ဘာနမူနာေကာင္းမွ ေပးႏုိင္စရာအေၾကာင္း မရွိဘူး။
အဲဒီေတာ့ လူငယ္ေတြအတြက္ ဘာမ်ားေကာင္းတဲ့ အႀကံေတြကို ေပးႏုိင္မွာလဲ။ ဒါ ေၾကာင့္ အႀကံဥာဏ္ေပးတာထက္ မေပးတာက လူငယ္ေတြအတြက္ အႏၲရာယ္ေတာင္ ကင္းပါေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ကြ်န္ေတာ့လို အမွားေတြ မၾကံုေအာင္ေတာ့ စာေရးေပးခ်င္လာတယ္..
အင္း ...မေရးမျဖစ္ ေရးရမယ္ ဆိုရင္ လူငယ္ဘဝက ေမာင္သစ္၊ မေကာင္းခဲ့တာေတြ မွားယြင္းခဲ့တာေတြ ေရးျပလုိ႔ရပါတယ္။
အဲဒီအေတြ႕အႀကံဳေတြ ေရးျပလိုက္ရင္ေတာ့ ခုေခတ္လူငယ္ေတြ၊ ဘာေကာင္းတာေတြ လုပ္သင့္တယ္ ဆိုတာကို မသိရေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ခဲ့သမွ် အမွားေတြကို သင္ခန္းစာယူၿပီး ဘာေတြေတာ့ျဖင့္ မလုပ္သင့္ဖူး ဆိုတာ သိသြားႏုိင္တယ္လို႔ ယူဆရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေပးႏုိင္တာကေတာ့ ္ငယ္ငယ္က ဒါေတြ ဒါေတြကေတာ့ မွားခဲ့ပါတယ္။
ဒါေတြကို မွန္တယ္လို႔ ထင္လို႔ လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ျပန္လည္ သံုးသပ္လိုက္ေတာ့ အလြန္မွားယြင္းခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြပါလို႔ သံုးသပ္မိတဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို ျပန္လည္ ေထာက္ျပ၊ ေဖာက္သည္ခ်ရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ပဥၥမံ အမွား
မွားယြင္းခြင့္ဆိုတာရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မွားယြင္းခြင့္လည္းမရွိဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြက အမွားျပင္ဆင္ခြင့္ဆိုတာရွိၿပီးေတာ့
တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြက အမွားျပင္ဆင္ခြင့္ဆိုတာမရွိလို႔ပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြကို မသိလို႔မွားၾကတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္မွားၾကတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြက မွားမွာေၾကာက္လို႔မွားၾက
ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြကေတာ့ မွားမွာမေၾကာက္လို႔မွားၾကတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြက ႏွစ္ခါျပန္မွားရင္မွန္တက္ၾကၿပီး
ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြကေတာ့ ဘယ္ႏွစ္
ခါမွားမွား အမွားကအမွားပဲ။
....................................................................................................................................................................................
......................
အမွားခန္း ၁
တစ္ခါမွားတာ မသိလို႔
ႏွစ္ခါမွားတာ မမွတ္မိေသးလို႕
သံုးခါမွားရင္ေတာ့ တစ္ခုခုမွားေနလို႕ပဲ
(အာလူးပူတီ)
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ပထမအမွားက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို လူမွားေခၚမိတာကစတယ္။
အဲဒီေက်ာင္းကို ပထဆံုးတက္ရတဲ့ေန႔မွာပဲေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ ေက်ာင္းေျပာင္းခဲ့ရတာေလ။
ကၽြန္ေတာ့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေတြလိုက္လို႔ အားရဝမ္းသာလွမ္းေခၚလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သူမကလွည့္
ၾကည့္ခဲ့တယ္။ မွားသြားၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္လိုက္တယ္။ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္း မသိတဲ့အျပံဳးတစ္ကို သူမ ျပံဳးတယ္။ ရွက္ရွက္နဲ႔ကၽြန္
ေတာ္လွည့္ အထြက္မွာ ရယ္သံတစ္ခ်ိဳ႕သူမဆီကေနလြင့္ပ်ံလာတယ္။ ဘာလဲဟ။
ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတယ္။ ေက်ာင္းကားေပၚမွာ ဘယ္အေပေတ လက္ကျမင္းလိုက္လည္းမသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာမွာ စာတန္းတစ္ခု။ "' ေဗဒင္ေဟာသည္ '"
....................................................................................................................................................................................
.............................
အမွားခန္း ၂
တိုက္ဆိုင္မွဳက တစ္ခါတစ္ေလမွာေၾကာင္စရာေကာင္း
တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာလည္း ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ကၽြန္ေတာ့္ စာသင္ခန္းရဲ့ ေရွ႕
ဆံုးခံုမွာ သူမကို ျပန္ေတြ႔ခဲ့ရလို႔ပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ ...............
ဒီလိုနဲ႔ သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတစ္ခါလည္း သူမကို ကၽြန္ေတာ္က ေဗဒင္ေဟာေပးရတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာေပါ့
ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ့ဒုတိယအမွားကို ၾကဴးလြန္လိုက္မိတာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္သူမရဲ့ module စာအုပ္ကိုမွားယူလာမိတာပဲ။ သူမလည္း ကၽြန္ေတာ့္ စာအုပ္ကို ယူသြားခဲ့ၿပီေပါ့။
စာအုပ္မွာ ငယ္ငယ္ကလုိေတာ့ နာမည္ေတြ ေရးမထားၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္စာအုပ္မွန္းသိသာေစမယ္
့ notes တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရယ္။ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ေရးထားမိတဲ့ သူမနာမည္တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ ကၽြန္ေတ္စာအုပ္မွာပါသြားခဲ့တယ္။
ဘာမွမဟုတ္ဘူးကြယ္
အဲဒီအၾကည့္ေလးတစ္ခ်က္ၾကားမွာပဲ
ငါ့ရင္ခုန္သံေတြ ကေရာက္ေျခာက္ျခားျဖစ္ခဲ့ရတာ
ဘာမွမဟုတ္ဘူးကြယ္
အဲဒီအျပံဳးတစ္ပြင့္မွာပဲ
ငါ့ႏွလံုးသားက လိုလိုခ်င္ခ်င္က်ဆံုးသြားတာ
ဘာမွမဟုတ္ဘူးကြယ္
အဲဒီရယ္သံခ်ိဳခ်ိဳေတြမွာပဲ
ငါ့အိမ္မက္ေတြ ၿပိဳျပဳိက်ခဲ့ရတာ..............
.........
တစ္ကယ္ဆို...........
ရူးသြပ္တယ္ဆိုတာဘာမွမဟုတ္ဘူး...
.
အဲဒီ "အရယ္" " အျပံဳး" "မ်က္ "လံုးေလးေတြၾကားမွာပဲ
ငါ့ အတၱေတြ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားတာကိုေခၚတယ္..........။
အဲဒီအမွားကို သိသိလွ်က္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ က်ဴးလြန္ခဲ့မွန္း မသိရေလာက္ေအာင္ သူမက မအ'ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဝန္ခံဖို႔သတၱိနည္းမေနခဲ့ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ၾကားမွာ အမွားအမွန္ေတြေပါင္းစပ္လို႔ ယံုၾကည္မွဳတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္။
သူမက တစ္ခါတစ္ေလမွာ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးလိုပဲ ျငိမ္သက္ေနတက္ၿပီးေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့
ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လို
ပဲ တက္ၾကြလွဳပ္ရွားေနတက္တယ္။ Big Bag ကိုၾကိဳက္တက္တဲ့သူမက တစ္ခါတစ္ေလလည္း Beethoven ရဲ့ symphony ေတြအေၾကာင္း
ေဆြးေႏြးေနခ်င္ေသးရဲ့။
တစ္ခါတစ္ေလမွာလည္း အိပ္တမ္းျပန္ငွက္ေတြ လမ္းဘယ္လိုမွတ္ခဲ့ၾကသလဲဆိုတာမ်ိ
ဳးေတြေမးတက္ရဲ့။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ပညာရွိၾကီးစတိုင္နဲ႔
" စုစည္းခ်င္ရင္ ျဖန္႔က်ဲရတယ္။ျဖန္႔က်ဲဖို႔ အတြက္ေတာ့ အရင္စုစည္းရတယ္။" လို႔ ေလာကနီတိဆန္ဆန္ေတြလည္း ၾသဝါဒေျခြတက္ရဲ့။
သူမအျမဲတမ္းေျပာေနက် စကားတစ္ခြန္းေတာ့ရွိတယ္။ "ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေမးၾကည့္လို
က္။ ငါ အေကာင္းဆံုးလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ သစၥာရွိရွိေျဖႏိုင္ရင္
မင္းေတာ္တယ္ "တဲ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ့္ မွာရွိတဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႔ သူမကို အေကာင္းဆံုးခ်စ္ခဲ့တာေတာ့ သစၥာရွိရွိကၽြန္ေတာ္ ေျဖႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
....................................................................................................................................................................................
............................
အမွားခန္း ၃
သူမ အတန္တန္တားေနတဲ့ၾကားက ေနာက္ထပ္အမွားတစ္ခုကို က်ဴးလြန္ခဲ့မိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သူမအိမ္ကို သိခ်င္ခဲ့တာပဲ။ သူမေနတဲ့ လမ္းကိုပဲ
ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့တာ။သူမေနတဲ့အိမ္
ကို မသိခဲ့ဘူး။ အဲဒီလမ္းထဲ ႏွစ္ေခါက္ေလွ်ာက္မိတယ္ဆုိရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ ေျခေထာက္ေတြ အေတာ္ေညာင္းသြားခဲ့ၿပီ။ အဲဒါနဲ႔ပဲ လမ္းထိပ္က
လက္ဖတ္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္လိုက္မိတယ္။
သေဘာေကာင္းၿပီး ဂိုက္ေပးၾကမ္းပံုရတဲ့ ဘဲၾကီးတစ္ေပြက ျပံဳးျပႏွဳတ္ဆက္ရင္းနဲ႔ သူမရဲ့ အိမ္ဘယ္နားမွာလဲ ေမးမိသြားတယ္။ တစ္လမ္းလံုး အိမ္
ေပါက္ေစ့လိုက္ၾကည့္ေနရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူခိုးနဲ႔ မွားႏိုင္တယ္ေလ။ အဲလိုေတာ့ အမွားမခံႏိုင္ဘူး။ အဲဒီလို မွားမွာေၾကာက္လို႔ကို မွားခဲ့တာေပါ့။
ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္ျပန္သိရတာ။ ကၽြန္ေတာ္ ေမးခဲ့တဲ့ ဘဲၾကီးက သူမရဲ့အကိုျဖစ္ေနတယ္ေလ။ အဲဒီလူလည္ၾကီးေကာင္းမွဳနဲ႔ သူမအိမ္က ကၽြန္ေတာ္
နဲ႔ ခ်စ္ေနၾကတာ သိသြားခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းမၿပီးခင္ ရည္းစားမထားရဆိုတဲ့ ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္မွဳနဲ႔ သူမလည္း ေက်ာင္းမတက္ရေတာ့ဘူး။ ကံေကာင္းတာတစ္ခုက စာေမး
ပြဲေျဖခြင့္ေတာ့ သူမရခဲ့တယ္။
.............................................................................................................................................................................................................
အမွားခန္း ၄
အခ်ိန္တိုင္း သတိရေနတယ္ေျပာရင္ ညာေျပာေနမွန္းသိေပမယ့္ လက္သံုးစကားတစ္ခု အေနနဲ႔လက္ခံရတာပဲမဟုတ္လား။ အဲလိုေပါ့ စာေမးပြဲအတြက္
ျပင္ဆင္ရင္း အားတဲ့အခ်ိန္ေလးသတိရရင္းနဲ႔ပဲ..
...........
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ စတုတၳအမွားကို က်ဴးလြန္ခ်ိန္ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီအမွားက ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မေၾကာက္လို႔ကိုမွားခဲ့တာ။ၿပီးေ
တာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့
ျပင္ဆင္ခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ အမွားလည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တရားရံုးမွာ ႏွစ္ဦးသေဘာတူလက္ထပ္လိုက္တာပဲ။
..................................................................................................................................................................................................................
အမွားခန္း ၅
တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြက ႏွစ္ခါျပန္မွားရင္မွန္တက္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြက ဘယ္ႏွစ္ခါျပန္မွားမွား အမွားက အမွားပါပဲ။ တစ္ကယ္လို႔ေလ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့
ေနာက္ဆံုးအမွားကိုသာ ျပင္ဆင္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ အဲလိုအမွားမ်ိဳး ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္မွားရမလဲ ????????
THE END
ဒါဟာ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ ျပင္ပကရရွိတဲ့ စာေပေလာကဘက္က ဆရာႀကီးမ်ားရဲ႕ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ တာဝန္ေက်ပြန္မႈပါဘဲ။
အျခားဆရာ့ ဆရာႀကီးမ်ားလို ပညာ ေပးေဆာင္ပါးေလးေရးခ်င္လာတယ္။
အခ်ဳိ႕မဂၢဇင္း စာေစာင္ေတြကလည္း ဒီလိုပညာေပး ေဆာင္းပါးေတြေရးဖုိ႔ တိုက္တြန္းလာၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ တကယ္ ေရးမယ္လုိ႔အေၾကာင္း အရာေတြကို စဥ္စားလိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေရးစရာ ဟုတ္တိပတ္တိ ဘာမွမရွိဘူး။
အဲဒီလိုဘာမွမရွိတဲ့ အေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့
(၁) လူငယ္ ဘဝက လူေတာ္တစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ့ဘူး။
(၂)အခုျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ လူငယ္ ဘဝက လုပ္ခဲ့ကိုင္ခဲ့သမွ်ေတြဟာ အမွားမ်ားၿပီး အမွန္နည္းခဲ့တယ္။
(၃)ကိုယ္ရဲ႕အေတြ႕ အႀကံဳေတြကို ရင္ႏွီးၿပီးေတာ့ ေနာင္လာေနာင္သားေတြကို ဘာနမူနာေကာင္းမွ ေပးႏုိင္စရာအေၾကာင္း မရွိဘူး။
အဲဒီေတာ့ လူငယ္ေတြအတြက္ ဘာမ်ားေကာင္းတဲ့ အႀကံေတြကို ေပးႏုိင္မွာလဲ။ ဒါ ေၾကာင့္ အႀကံဥာဏ္ေပးတာထက္ မေပးတာက လူငယ္ေတြအတြက္ အႏၲရာယ္ေတာင္ ကင္းပါေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ကြ်န္ေတာ့လို အမွားေတြ မၾကံုေအာင္ေတာ့ စာေရးေပးခ်င္လာတယ္..
အင္း ...မေရးမျဖစ္ ေရးရမယ္ ဆိုရင္ လူငယ္ဘဝက ေမာင္သစ္၊ မေကာင္းခဲ့တာေတြ မွားယြင္းခဲ့တာေတြ ေရးျပလုိ႔ရပါတယ္။
အဲဒီအေတြ႕အႀကံဳေတြ ေရးျပလိုက္ရင္ေတာ့ ခုေခတ္လူငယ္ေတြ၊ ဘာေကာင္းတာေတြ လုပ္သင့္တယ္ ဆိုတာကို မသိရေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ခဲ့သမွ် အမွားေတြကို သင္ခန္းစာယူၿပီး ဘာေတြေတာ့ျဖင့္ မလုပ္သင့္ဖူး ဆိုတာ သိသြားႏုိင္တယ္လို႔ ယူဆရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေပးႏုိင္တာကေတာ့ ္ငယ္ငယ္က ဒါေတြ ဒါေတြကေတာ့ မွားခဲ့ပါတယ္။
ဒါေတြကို မွန္တယ္လို႔ ထင္လို႔ လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ျပန္လည္ သံုးသပ္လိုက္ေတာ့ အလြန္မွားယြင္းခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြပါလို႔ သံုးသပ္မိတဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို ျပန္လည္ ေထာက္ျပ၊ ေဖာက္သည္ခ်ရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ပဥၥမံ အမွား
မွားယြင္းခြင့္ဆိုတာရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မွားယြင္းခြင့္လည္းမရွိဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြက အမွားျပင္ဆင္ခြင့္ဆိုတာရွိၿပီးေတာ့
တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြက အမွားျပင္ဆင္ခြင့္ဆိုတာမရွိလို႔ပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြကို မသိလို႔မွားၾကတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္မွားၾကတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြက မွားမွာေၾကာက္လို႔မွားၾက
ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြကေတာ့ မွားမွာမေၾကာက္လို႔မွားၾကတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြက ႏွစ္ခါျပန္မွားရင္မွန္တက္ၾကၿပီး
ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြကေတာ့ ဘယ္ႏွစ္
ခါမွားမွား အမွားကအမွားပဲ။
....................................................................................................................................................................................
......................
အမွားခန္း ၁
တစ္ခါမွားတာ မသိလို႔
ႏွစ္ခါမွားတာ မမွတ္မိေသးလို႕
သံုးခါမွားရင္ေတာ့ တစ္ခုခုမွားေနလို႕ပဲ
(အာလူးပူတီ)
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ပထမအမွားက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို လူမွားေခၚမိတာကစတယ္။
အဲဒီေက်ာင္းကို ပထဆံုးတက္ရတဲ့ေန႔မွာပဲေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ ေက်ာင္းေျပာင္းခဲ့ရတာေလ။
ကၽြန္ေတာ့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေတြလိုက္လို႔ အားရဝမ္းသာလွမ္းေခၚလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သူမကလွည့္
ၾကည့္ခဲ့တယ္။ မွားသြားၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္လိုက္တယ္။ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္း မသိတဲ့အျပံဳးတစ္ကို သူမ ျပံဳးတယ္။ ရွက္ရွက္နဲ႔ကၽြန္
ေတာ္လွည့္ အထြက္မွာ ရယ္သံတစ္ခ်ိဳ႕သူမဆီကေနလြင့္ပ်ံလာတယ္။ ဘာလဲဟ။
ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတယ္။ ေက်ာင္းကားေပၚမွာ ဘယ္အေပေတ လက္ကျမင္းလိုက္လည္းမသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာမွာ စာတန္းတစ္ခု။ "' ေဗဒင္ေဟာသည္ '"
....................................................................................................................................................................................
.............................
အမွားခန္း ၂
တိုက္ဆိုင္မွဳက တစ္ခါတစ္ေလမွာေၾကာင္စရာေကာင္း
တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာလည္း ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ကၽြန္ေတာ့္ စာသင္ခန္းရဲ့ ေရွ႕
ဆံုးခံုမွာ သူမကို ျပန္ေတြ႔ခဲ့ရလို႔ပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ ...............
ဒီလိုနဲ႔ သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတစ္ခါလည္း သူမကို ကၽြန္ေတာ္က ေဗဒင္ေဟာေပးရတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာေပါ့
ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ့ဒုတိယအမွားကို ၾကဴးလြန္လိုက္မိတာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္သူမရဲ့ module စာအုပ္ကိုမွားယူလာမိတာပဲ။ သူမလည္း ကၽြန္ေတာ့္ စာအုပ္ကို ယူသြားခဲ့ၿပီေပါ့။
စာအုပ္မွာ ငယ္ငယ္ကလုိေတာ့ နာမည္ေတြ ေရးမထားၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္စာအုပ္မွန္းသိသာေစမယ္
့ notes တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရယ္။ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ေရးထားမိတဲ့ သူမနာမည္တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ ကၽြန္ေတ္စာအုပ္မွာပါသြားခဲ့တယ္။
ဘာမွမဟုတ္ဘူးကြယ္
အဲဒီအၾကည့္ေလးတစ္ခ်က္ၾကားမွာပဲ
ငါ့ရင္ခုန္သံေတြ ကေရာက္ေျခာက္ျခားျဖစ္ခဲ့ရတာ
ဘာမွမဟုတ္ဘူးကြယ္
အဲဒီအျပံဳးတစ္ပြင့္မွာပဲ
ငါ့ႏွလံုးသားက လိုလိုခ်င္ခ်င္က်ဆံုးသြားတာ
ဘာမွမဟုတ္ဘူးကြယ္
အဲဒီရယ္သံခ်ိဳခ်ိဳေတြမွာပဲ
ငါ့အိမ္မက္ေတြ ၿပိဳျပဳိက်ခဲ့ရတာ..............
.........
တစ္ကယ္ဆို...........
ရူးသြပ္တယ္ဆိုတာဘာမွမဟုတ္ဘူး...
.
အဲဒီ "အရယ္" " အျပံဳး" "မ်က္ "လံုးေလးေတြၾကားမွာပဲ
ငါ့ အတၱေတြ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားတာကိုေခၚတယ္..........။
အဲဒီအမွားကို သိသိလွ်က္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ က်ဴးလြန္ခဲ့မွန္း မသိရေလာက္ေအာင္ သူမက မအ'ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဝန္ခံဖို႔သတၱိနည္းမေနခဲ့ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ၾကားမွာ အမွားအမွန္ေတြေပါင္းစပ္လို႔ ယံုၾကည္မွဳတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္။
သူမက တစ္ခါတစ္ေလမွာ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးလိုပဲ ျငိမ္သက္ေနတက္ၿပီးေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့
ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လို
ပဲ တက္ၾကြလွဳပ္ရွားေနတက္တယ္။ Big Bag ကိုၾကိဳက္တက္တဲ့သူမက တစ္ခါတစ္ေလလည္း Beethoven ရဲ့ symphony ေတြအေၾကာင္း
ေဆြးေႏြးေနခ်င္ေသးရဲ့။
တစ္ခါတစ္ေလမွာလည္း အိပ္တမ္းျပန္ငွက္ေတြ လမ္းဘယ္လိုမွတ္ခဲ့ၾကသလဲဆိုတာမ်ိ
ဳးေတြေမးတက္ရဲ့။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ပညာရွိၾကီးစတိုင္နဲ႔
" စုစည္းခ်င္ရင္ ျဖန္႔က်ဲရတယ္။ျဖန္႔က်ဲဖို႔ အတြက္ေတာ့ အရင္စုစည္းရတယ္။" လို႔ ေလာကနီတိဆန္ဆန္ေတြလည္း ၾသဝါဒေျခြတက္ရဲ့။
သူမအျမဲတမ္းေျပာေနက် စကားတစ္ခြန္းေတာ့ရွိတယ္။ "ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေမးၾကည့္လို
က္။ ငါ အေကာင္းဆံုးလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ သစၥာရွိရွိေျဖႏိုင္ရင္
မင္းေတာ္တယ္ "တဲ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ့္ မွာရွိတဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႔ သူမကို အေကာင္းဆံုးခ်စ္ခဲ့တာေတာ့ သစၥာရွိရွိကၽြန္ေတာ္ ေျဖႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
....................................................................................................................................................................................
............................
အမွားခန္း ၃
သူမ အတန္တန္တားေနတဲ့ၾကားက ေနာက္ထပ္အမွားတစ္ခုကို က်ဴးလြန္ခဲ့မိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သူမအိမ္ကို သိခ်င္ခဲ့တာပဲ။ သူမေနတဲ့ လမ္းကိုပဲ
ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့တာ။သူမေနတဲ့အိမ္
ကို မသိခဲ့ဘူး။ အဲဒီလမ္းထဲ ႏွစ္ေခါက္ေလွ်ာက္မိတယ္ဆုိရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ ေျခေထာက္ေတြ အေတာ္ေညာင္းသြားခဲ့ၿပီ။ အဲဒါနဲ႔ပဲ လမ္းထိပ္က
လက္ဖတ္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္လိုက္မိတယ္။
သေဘာေကာင္းၿပီး ဂိုက္ေပးၾကမ္းပံုရတဲ့ ဘဲၾကီးတစ္ေပြက ျပံဳးျပႏွဳတ္ဆက္ရင္းနဲ႔ သူမရဲ့ အိမ္ဘယ္နားမွာလဲ ေမးမိသြားတယ္။ တစ္လမ္းလံုး အိမ္
ေပါက္ေစ့လိုက္ၾကည့္ေနရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူခိုးနဲ႔ မွားႏိုင္တယ္ေလ။ အဲလိုေတာ့ အမွားမခံႏိုင္ဘူး။ အဲဒီလို မွားမွာေၾကာက္လို႔ကို မွားခဲ့တာေပါ့။
ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္ျပန္သိရတာ။ ကၽြန္ေတာ္ ေမးခဲ့တဲ့ ဘဲၾကီးက သူမရဲ့အကိုျဖစ္ေနတယ္ေလ။ အဲဒီလူလည္ၾကီးေကာင္းမွဳနဲ႔ သူမအိမ္က ကၽြန္ေတာ္
နဲ႔ ခ်စ္ေနၾကတာ သိသြားခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းမၿပီးခင္ ရည္းစားမထားရဆိုတဲ့ ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္မွဳနဲ႔ သူမလည္း ေက်ာင္းမတက္ရေတာ့ဘူး။ ကံေကာင္းတာတစ္ခုက စာေမး
ပြဲေျဖခြင့္ေတာ့ သူမရခဲ့တယ္။
.............................................................................................................................................................................................................
အမွားခန္း ၄
အခ်ိန္တိုင္း သတိရေနတယ္ေျပာရင္ ညာေျပာေနမွန္းသိေပမယ့္ လက္သံုးစကားတစ္ခု အေနနဲ႔လက္ခံရတာပဲမဟုတ္လား။ အဲလိုေပါ့ စာေမးပြဲအတြက္
ျပင္ဆင္ရင္း အားတဲ့အခ်ိန္ေလးသတိရရင္းနဲ႔ပဲ..
...........
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ စတုတၳအမွားကို က်ဴးလြန္ခ်ိန္ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီအမွားက ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မေၾကာက္လို႔ကိုမွားခဲ့တာ။ၿပီးေ
တာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့
ျပင္ဆင္ခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ အမွားလည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တရားရံုးမွာ ႏွစ္ဦးသေဘာတူလက္ထပ္လိုက္တာပဲ။
..................................................................................................................................................................................................................
အမွားခန္း ၅
တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြက ႏွစ္ခါျပန္မွားရင္မွန္တက္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အမွားေတြက ဘယ္ႏွစ္ခါျပန္မွားမွား အမွားက အမွားပါပဲ။ တစ္ကယ္လို႔ေလ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့
ေနာက္ဆံုးအမွားကိုသာ ျပင္ဆင္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ အဲလိုအမွားမ်ိဳး ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္မွားရမလဲ ????????
THE END
0 comments:
Post a Comment