ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အေပါက္မ်ား

by ရင္နင့္ေအာင္ on Saturday, January 28, 2012 at 12:07pm

 

ဒီမိုကေရစီ .. စစ္တယ္ .. မစစ္ဘူးေတြ ... အခုထိ စစ္တပ္ထြက္လူေတြ ၂၅% .. ၅၀% .. ၇၀% ပါတာေတြ ... လာလာေျပာေနၾကတယ္ဗ်ာ ..။

ေပးတဲ႕သူက ေပးျပီးသြားျပီ .. တကယ္႕ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႕ ဒီမိုကေရစီျဖစ္ဖို႕က ျပည္သူေတြနဲ႕ ျပည္သူေတြရဲ႕ အခြင့္ေရးေတြ ရေအာင္ယူေပးခ်င္တဲ႕ အဖြဲ႕အစည္း (ႏိုင္ငံေရးပါတီမဟုတ္ပါ) ေတြက ဆက္လုပ္ၾကရမွာမလား..။

အခုက်ေတာ႕ အင္တာနက္တက္တက္၊ ဂ်ာနယ္ဖတ္ဖတ္ ဒါေတြခ်ည္းပဲ။
ေအာက္မွာျပည္သူက ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ။ ငတ္တဲ႕ သူငတ္၊ ၾကပ္တဲ႕သူ ၾကပ္ေနၾကျပီ။ ေက်ာင္းသားအတြက္ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမားအတြက္ အလုပ္သမား၊ ပညာေရးအတြက္ ပညာေရး ...၊ ဒါေတြက်ေတာ႕ ဘယ္သူမွ မေဆြးေႏြးၾကေတာ႕ဘူးလား။

ခုသံုးေနရတဲ႕ အင္တာနက္ လိုင္းက ေႏွးခ်င္ေႏွး၊ ပ်က္ခ်င္ပ်က္၊ ျဖတ္ခ်င္ျဖတ္၊ အခ်ိန္တန္ လစဥ္ေၾကးက ပံုမွန္ေပးပဲ။ Customer Right ဆိုတာ ဘယ္မွာလဲ။ ဒါကို ဘယ္သူေတြက ရေအာင္ယူေပးၾကမွာလဲ။

သင္ေနၾကတဲ႕ State ေက်ာင္းက ပညာေရး၊ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းက ေကာင္းတယ္ထား၊ အဲဒီသင္ရိုးညႊန္းတမ္းကို တကယ္ပဲ သင္ႏိုင္ၾကျပီလား။ ေက်ာင္းသားေတြ ဘာျဖစ္ေနလဲ။ ခ်မ္းသာတဲ႕ သားသမီးေတြက Private ေက်ာင္းေတြထား၊ မတတ္ႏိုင္တဲ႕ သူေတြက အစိုးရေက်ာင္းေတြသာ တက္၊ ပညာအရည္အခ်င္းေတြက ကြာျခားၾက။ ဒါေတြကိုေကာ ဘယ္သူက ျပင္ဆင္ေပးၾကမွာလဲ။

ျမိဳ႕ျပတည္ေဆာက္တဲ႕ေနရာေကာ ၾကည့္ရင္ စည္းမဲ႕ ကမ္းမဲ႕ လုပ္သူလုပ္ဆဲ။ Ethic မရွိတဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအခ်ိဳ႕ရဲ႕ ျဖစ္ကလဲ႕စမ္း ေဆာက္လုပ္ထားတဲ႕ တိုက္ေတြ အိမ္ေတြ၊ Fire Escape ေတာင္မပါတဲ႕ တိုက္ေတြ၊ ကြန္ဒိုေတြ၊ စည္းမဲ႕ ကမ္းမဲ႕ ေနာက္ေဖးဆို ပစ္ခ်င္တဲ႕ အမိႈက္ပစ္ခ်ေနတဲ႕ သူေတြ၊ လမ္းေဘးမွာ လုိက္ဖမ္းေနလဲ ဖြင့္ျမဲ ဖြင့္ဆဲ လမ္းေဘးဆိုင္ေတြ (လိုက္ဖမ္းတယ္ဆိုလည္း သူတို႕ ဖြင့္ဖို႕ ေနရာ စနစ္တက် ျပန္ေပးသင့္တာ)။ ကဲ ဒါေတြကို ဘယ္လို တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ၾကမွာလဲ။

ဒီေခတ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ ဘာလုပ္ေနၾကလဲ။ ေပ်ာ္ပါးမူးယစ္ေနၾကသလိုပဲ။ အကုန္လံုးကို မဆိုလိုရင္ေတာင္ ရာခိုင္ႏႈန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကီးျဖစ္ေနတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဆိုတဲ႕ ခံစားမႈမရွိေတာ႕ဘူး။ အရင္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဆိုတာ မာန္ရွိတယ္၊ စံရွိတယ္၊ မူရွိတယ္၊ မာနရွိတယ္။ အခု ေက်ာင္းသားေတြက ေငြရွိရင္ ဘိလိယက္ထိုးသူထိုး၊ ဘီယာဆိုင္ေရာက္သူေရာက္၊ ရည္စားထားမယ္၊ ဖဲ (ခိုး) ရိုက္မယ္၊ ဂိမ္းပစ္မယ္ (ေဒၚတာ ခုတ္မယ္)၊ အင္တာနက္သံုးျပီး Chat (ၾကဴ) မယ္။ သင္ေနတဲ႕ ပညာေရးရဲ႕ အႏွစ္သာရကဘာလဲ။ Aero နဲ႕ ပက္သတ္တဲ႕ တကၠသိုလ္ဖြင့္တယ္။ ဘြဲ႕ရလာေတာ႕ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူးတဲ႕။ ဆရာေတြကေကာ ဘာမွလုပ္စရာမရွိတဲ႕ ပညာေရးကို ဘာလုပ္ဖို႕ သင္ေပးလိုက္တာလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းသားေတြကိုက သူတို႕ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ မသိၾကတာလား။ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ ေက်ာင္းျပီးတယ္။ ေက်ာင္းက သင္လိုက္တာေတြနဲ႕ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲတဲ႕။ မဆိုင္တဲ႕ စီးပြားေရးေတြဘက္ ေရာက္သြားၾကတယ္။ ေရာက္တဲ႕ ရာခိုင္ႏႈန္းက ၆၀% အထိ လက္ခံလို႕ရေပမယ့္ ၈၀% ေလာက္ျဖစ္ေနတယ္။ ကဲ .. ဒါေတြကိုေကာ ဘယ္သူေတြ ျပင္ေပးၾကမွာလဲ။

စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ Ethic မရွိတဲ႕ အမူအက်င့္ေတြ၊ စည္းစနစ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ေဆာက္လုပ္ေရးဆိုျပီး ပိုက္ဆံရွိတဲ႕ သူက အင္ဂ်င္နီယာေပါက္စတစ္ေယာက္ကို လက္မွတ္ငွား၊ တကယ္ေဆာက္ေတာ႕ ပန္းရံ၊ လက္သမားေတြက ေဆာက္၊ ခိုစရာရွိတာခို။ တစ္ခါ ကုမၸဏီပါရယ္လို႕ တရား၀င္ထားတာေတာင္ ခံစားခြင့္ကိုတြက္ရင္ အေျခခံလစာနဲ႕ ျဖတ္ေတာက္ဖို႕ဆိုရင္ ရသမွ် လစာနဲ႕။ လုပ္ငန္းရွင္ေတြက Ethic မရွိသလို အလုပ္သမားေတြက လည္း Ethic မရွိၾကေတာ႕ဘူး။ ခုိသူခို၊ အေခ်ာင္လိုက္သူလိုက္ၾကဦး။ ၈၀% ေလာက္ေသာ အလုပ္သမားဟာ အလုပ္ရွင္အတြက္ လုပ္ၾကတာျဖစ္ေနတယ္။ လုပ္ငန္းအတြက္ မဟုတ္ဘူး။ ေနရာလုမယ္၊ ရာထူးလုမယ္။ အလုပ္ရွင္ ေရွ႕တစ္မ်ိဳး၊ ကြယ္ရာတစ္မ်ိဳး။ ဘာေတြလဲ။ ဒီစိတ္ဓါတ္ေတြ ဘယ္သူက ျပဳျပင္ဖို႕ တြန္းလွန္ၾကမွာလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ သာမန္ျပည္သူတစ္ဦးပါ။ ဘာပညာမွ ထြန္းထြန္းေျမာက္ေျမာက္မတတ္သူပါ။ ႏိုင္ငံကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ေနတဲ႕ သကၠရာဇ္ၾကီးမွာ လူျဖစ္ခြင့္ရလို႕ ၀မ္းသာေပမယ့္ စိတ္ထဲကေတာ႕ ေျပာင္းလဲေနတာကို အျပည့္အ၀ သေဘာမတူခ်င္ဘူး။

လမ္းေလွ်ာက္ရင္ လမ္းေဘးမွာ ေရာင္းေနတာက အေမစုနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပံု၊ ကားေပၚတက္ရင္ လာေရာင္းတဲ႕ ဇာတ္ကားက The Lady၊ အင္တာနက္ေပၚတက္ရင္ေတြ႕ေနရတာက အေမစု ဘာလုပ္တယ္၊ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႕ ဘာလုပ္တယ္၊ ဘယ္သူနဲ႕ ေတြ႕တယ္၊ NLD ပါတီက ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေနရာမွာ ျပိဳင္ၾကမယ္။ ဂ်ာနယ္ဖတ္ေတာ႕လည္း ဒါေတြခ်ည္းပဲ။

အေပါက္ကေလးက ေသးေသးေလးဗ်။ အဲဒီအေပါက္ေလးထဲကို မီဒီယာၾကီးကလည္း တိုးေနတယ္။ ဆရာ၀န္ကလည္း တိုးေနတယ္။ စာေရးဆရာကလည္း တိုးေနတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာကလည္း တိုးေနတယ္။ စီးပြားေရးသမားေတြကလည္း တိုးေနတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကလည္း တိုးေနတယ္။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းက လူေတြကလည္း တိုးေနတယ္။ စစ္တစ္ျဖစ္လဲ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကလည္း တိုးေနတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာရွင္ကလည္း တိုးေနတယ္။ ဥပေဒျပဳသမားေတြကလည္း တိုးေနတယ္။ လက္နက္ကိုင္ေတြကလည္း တိုးေနတယ္။ ဟိုမေရာက္၊ ဒီမေရာက္ေတြကလည္း တိုးေနတယ္။ အဖြဲ႕အစည္းလိုက္လည္း တိုးေနတယ္။ တစ္ဦးခ်င္းလည္း တိုးေနတယ္။

ေၾသာ္ .. အေပါက္ကေသးပါတယ္ဆို။ တိုးေနေတာ႕ ၾကပ္မွာေပါ႕။ သူေနရာ၊ ကိုယ့္ေနရာ လု၀င္ရမွာေနာ္။ ကိုယ္၀င္ဖို႕အေရး ေဘးကလူရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ခပ္နာနာေလး နင္းခ်င္ နင္းရမယ္။ ေနာက္ကလူရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို တံေတာင္နဲ႕ တြတ္ခ်င္ တြတ္ရမယ္။ ေရွ႕ကလူရဲ႕ အကၤ် ီကို ဆြဲခ်င္ဆြဲထားရမယ္။ ၾကည့္လို႕ေတာ႕ အျမင္ေတာ္မယ္ မထင္ဘူးဗ်ာ။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက တျခား၀င္စရာ အေပါက္ေတြ ရွိေသးတယ္လို႕။ ဘာလို႕ ဒီအေပါက္က်ဥ္းေလးထဲကို တိုး၀င္ေနၾကတာလဲ။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ လက္ခံခ်င္မွ လက္ခံေပးၾကပါ။ လက္ခံရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ မၾကားမွာ စိုးလို႕ ေျပာေပးၾကပါဗ်ာ။

ဆရာ၀န္ေတြအတြက္ ေဆးပညာျမင့္မားတိုးတက္ဖို႕ အေပါက္ဆိုတာေလးရွိတယ္။

အင္ဂ်င္နီယာေတြအတြက္ လုပ္ငန္းပိုင္းဆုိင္ရာ နည္းပညာနဲ႕ Ethic တိုးတက္ေရးအေပါက္ရွိတယ္။
ပညာေရး ျမင့္မားေရး၊ နည္းပညာ တိုးတက္ေရး၊ အေျခခံလူတန္းစား တိုးတက္ေရး၊ ေရရေရး၊ မီးရေရး၊ အင္တာနက္ရေရး၊ ရတဲ႕  ေရ၊မီး၊အင္တာနက္၊ဖုန္း မွန္မွန္ကန္ကန္ရေရး .. အဲဒီ အေပါက္ေတြရွိတယ္။

မနာလိုျဖစ္ခ်င္တဲ႕ စိတ္ေတြ၊ သူမ်ားကိုနင္းျပီးမွ ကိုယ္တက္လို႕ရမယ္ ထင္တဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြ၊ ေပါ႕ေပါ႕ပ်က္ပ်က္ေနတာကို ေလာဘမရွိတာလို႕ ေျပာခ်င္ေနတဲ႕ စိတ္ေတြ၊ မႏိုင္လို႕ သည္းခံတာေတြ၊ မရွိလို႕ ေရာင့္ရဲတာေတြ .. ဒါေတြကို ျပဳျပင္ဖို႕ အေပါက္ေတြ က်န္ေသးတယ္။

ျမိဳ႕ျပေတြ စနစ္တက်ျဖစ္ဖို႕၊ ေရႏႈတ္ေျမာင္းေတြ စနစ္တက်ျဖစ္ဖုိ႕၊ စည္းမဲ႕ ကမ္းမဲ႕ သူေတြ စည္းရွိကမ္းရွိဖို႕၊ (ရန္ကုန္လို ျမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ ၾကြက္ကတိုးေတြ တစ္ေန႕တျခားေပါလာတာ ဘယ္သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိသလဲ)၊ ျပင္ဖို႕သင္တဲ႕ တိုက္ေတြ အိမ္ေတြမွာ ဒီအတိုင္းေနေနၾကတဲ႕ သူေတြ၊ ဒါေတြလည္း အေပါက္ေတြ ရွိေသးတယ္။

တစ္ခ်က္ေလာက္ မီဒီယာေတြကလည္း ဒီအေပါက္ေတြ ရွိေၾကာင္းျပေပးပါ။ ၀င္ခ်င္သူေတြက ၀င္ၾကပါဦး။
တိုးမေနၾကပါနဲ႕။ တစ္ေပါက္တည္းမွာ။

ၾကာရင္ ဒီမိုကေရစီဟာ အေပါက္ေလးတစ္ခုတည္း ၀ိုင္းတိုးရင္းနဲ႕ ရန္ေတြလည္း ထျဖစ္ကုန္ဦးမယ္။ (ရန္ျဖစ္လို႕ တိုင္းျပည္ မျငိမ္မသက္ျဖစ္ရင္ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ၀င္ေရာက္ထိန္းသိမ္းျခင္း ခံရမယ္။)
ဒါေၾကာင့္ အေပါက္တစ္ေပါက္တည္းမွာ မတိုးၾကပါနဲ႕လို႕ တိုက္တြန္းလိုက္ရတာပါ။

ရင္နင့္ေအာင္
(ဘယ္သူ႕ကိုမွ ထိခိုက္နစ္နာလိုစိတ္မရွိပါ။ အားမရေသးတဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ကိုယ္သိသေလာက္ ခ်ျပခ်င္ရံုသာ ျဖစ္၏)