မဟာ ပုရိသ - ဘယ္က စ
|
7:14 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
သည္ကေန႔
- အသိမိတ္ေဆြ တစ္ဦးက သူ႕ကိုယ္သူ မဟာပုရိသ ဝါဒီ ( ေယာက်ၤားသာလ်င္
အျမတ္ဆံုး ) ဟူ၍ စကား ဆိုသည္။ ဤကဲ့သို႔ စကားမ်ိဳး ေတြ႕လ်င္ - မေနႏိုင္
မထိုင္ႏိုင္ ေျပာခ်င္ဆိုခ်င္ ရွိတတ္ေသာ ပါးစပ္ကို ေခတၱ ပိတ္ထား လိုက္သည္။
သူ႕ အရွိန္နွင့္ သူ ရွိေစေတာ့။http://www.facebook.com/note.php?note_id=241291645926607 - ေယာက်ၤား မိန္းမ ျပႆနာ ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ေရးခဲ့ဖူးေသးသည္။ သို႔ေသာ္ အေတြး တို႔က က်န္ရစ္သည္။
မဟာပုရိသ ဟူေသာ အယူအဆသည္ မည္သို႔ မည္ပံု က်ေနာ္ တို႔ျမန္မာၾကား အျမစ္တြယ္လာခဲ့ပါသနည္း။ ယင္း ေမးခြန္းျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္စ၍ ဤစာျဖင့္ ရွင္းထုတ္ပါသည္။
ျမန္မာတို႔တြင္ ေယာက်ၤား မိန္းမ - သူအသာ-ငါအနာ ခြဲျခား သတ္မွတ္သည့္ စရိုက္မ်ားသည္ အိႏၵိယေလာက္ ထင္ထင္ရွားရွား မရွိ။ သိုေသာ္ အတန္ငယ္ေတာ့ ရွိသည္။ အဘယ္ကတည္းက စတင္ ရွိခဲ့ၾကပါသနည္း။ အထင္ အရွား ရွိခဲ့သည့္ ျမစ္ဖ်ားခံရာ ေဒသ မွာ အိႏၵိယ ျဖစ္သည္။ သိုိ႔ေသာ္ ယေန႔ ေခတ္ အခါတြင္ ယင္း အိႏၵိယ ၌ ေယာက်ၤား မိန္းမ တို႔ ရင္ေဘာင္တန္း ၍ နားလည္မႈ ရွိသင့္သေလာက္ ရွိေနၾကျပီ ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးဇာတ္ႏွင့္ ဓေလ့တို႔ကား မေပ်ာက္ပ်က္ ၾကေသး ။ က်န္ရစ္ေနဆဲ ရွိသည္ ။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မဟာပုရိသ၊ မဟာဣိတၳိယ စသည္ ခြဲျခား ေခၚဆိုမႈ မရွိသေလာက္ နည္းပါးသည္ ဟု ဆိုခ်င္သည္။ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အေနျဖင့္ ေရွး အတီေတ ကတည္းက လြတ္လပ္ ခဲ့ၾကသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ အိႏိၵယႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္လ်ွင္ မ်ားစြာ လြတ္လပ္သည္။
က်ေနာ့္ အေနျဖင့္ - လြတ္လပ္ျခင္းသည္ ဗရမ္းဗတာ ေနထိုင္ျခင္း၊ ပ်က္ဆီးျခင္း မဟုတ္။ ထိန္းေက်ာင္းမႈ ၊ နားလည္မႈ မရွိမွသာ ပ်က္ဆီးျခင္း ျဖစ္သည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားမွ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ( အခ်ိဳ႕ ) အေနအထိုင္တို႔ကို ၾကည့္၍ လြတ္လပ္မႈ ဟု အမည္တပ္လ်ွင္ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးတို႔တြင္ ထင္သေလာက္ မလြတ္လပ္ေသးဟု ဆိုၾကေပလိမ့္မည္။ အကယ္စင္စစ္ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာမ်ား အေနျဖင့္ မိမိတို႔ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ အထိုက္အေလ်ာက္ ရွိပါသည္။ တကယ္တမ္း ေယာက်ၤားလ်င္လည္း ေယာက်ၤား အေလ်ာက္၊ မိန္းမသည္လည္ မိန္းမ အေလ်ာက္ သိျမင္နားလည္ လြတ္လပ္ခဲ့ၾကသည္ ခ်ည္း ျဖစ္သည္။
စင္စစ္ ေယာက်ၤားႏွင့္ မိန္းမတို႔တြင္ မည္သူမ်ွ သာ မေနသလို၊ မည္သူမ်ွလည္း နာမေနေပ။ ၎တို႔သည္ မတူညီေသာ သဘာဝ ႏွစ္ရပ္မ်ွသာ ျဖစ္သည္။ ယင္းထက္ မပို။ ယင္း မတူညီေသာ ႏွစ္ရပ္ကို ယွဥ္ျပိဳင္ရန္ မလို၊ ႏိႈင္းယွဥ္ရန္ မလို။ - ယွဥ္ျပိဳင္ႏိႈင္းယွဥ္၍ ဆိုပါကလည္း မိုက္မဲေသာ သူသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
သို႔ေသာ္ ယင္းကို နားမဝင္ၾကသည့္ သူမ်ား ရွိပါသည္။ အဘယ္ကတည္းက ယင္းတို႔ အခံ ဓာတ္ စြဲျမဲခဲ့သည္ကို က်ေနာ္ မသိ။ ဆရာပါရဂူ၏ စစ္တမ္းကို ကိုးကား၍ စစ္ထုတ္ၾကည့္လိုသည္။
ဆရာပါရဂူ ဆိုခဲ့ဖူးသည့္ စကား ရွိသည္။
“ျမန္မာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ၌ ရွိေသာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားနွင့္ ပတ္သက္သည့္ အမည္းစက္ တစ္ခုမွာ မိန္းမႏွင့္ ေယာက်ၤား တန္းတူ မထားလိုသည့္ အေတြးအေခၚ အယူအဆ ျဖစ္သည္။ ယင္း အေတြးအေခၚ အယူအဆသည္ တြင္တြင္ က်ယ္က်ယ္ ေခါင္းေထာင္ထေနျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ေသာ္လည္း အတြင္း ငုပ္ေနေသာ အေတြးအေခၚ အယူအဆ တစ္ခု ျဖစ္သည္။ မိန္းမႏွင့္ ေယာက်ၤားသည္ လူသားခ်င္း အတူတူ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေယာက်ၤားက မိန္းမထက္ သာသည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆသူမ်ား ရွိေနၾကသည္။
“မီးေနခန္း အျပင္ဘက္က နားစြင့္ေနေသာ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ ‘မိန္းကေလး’ ဟု သတင္းရလ်ွင္ မ်က္ႏွာရွံဳ႕မဲ့သြားျပီး ‘ေယာက်ၤားေလး’ ဟု ၾကားလ်ွင္ကား မ်က္ႏွာ လမင္းထက္ သာဝင္းတတ္ေသးသည္။ ယင္းဖခင္မ်ားသည္ ‘မိန္းမလည္း လူ၊ ေယာက်ၤားလည္း လူ’ ဟူေသာ အမွန္သေဘာကို အတြင္းႏိႈက္၍ မဆင္ျခင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ ဟုသာ ဆိုရမည္။”
ဆရာပါရဂူ - အိႏၵိယသို႔ ေရာက္ခဲ့သည့္ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ားက - ဝိဂ်ယရွရီ ဆိုသည့္ အိႏၵိယ အမ်ိဳးသမီး အယ္ဒီတာ တစ္ေယာက္က ေအာက္ပါ ေမးခြန္းမ်ား ေမးခဲ့ဖူးသည္။
- ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား လြတ္လပ္မႈ ရွိၾကပါသလား
- ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား ေယာက်ၤားမ်ားႏွင့္ ရင္ေပါင္တန္း အလုပ္လုပ္ၾကပါသလား။
- ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား အိမ္ေထာင္ရက္သား က်သည့္အခါ လင္ေယာကၤ်ားေနာက္ကို လိုက္ပါရပါသလား။
- အိမ္ေထာင္စုတစ္ခု၌ မိန္းမႏွင့္ေယာက်ၤား မည္သူက ျပ႒ာန္းဦးေဆာင္ပါသနည္း။
- ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား ေစ်းအေရာင္းအဝယ္ ( ကုန္သည္ ) လုပ္ပါသလား။
- ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ေယာက်ၤားမ်ားႏွင့္တန္းတူ ရံုးအမႈထမ္း အလုပ္ လုပ္ၾကသလား။
- ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚ မတရားက်င့္ၾကံသည့္အမႈမ်ိဳးမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အထင္ကရရွိၾကပါသလား။
ဤေမးခြန္းမ်ားသည္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ တန္းတူရည္တူ ရွိမႈကို ေဖာ္က်ဴး၊ စူးစမ္း ေသာ ေမးခြန္းမ်ား ျဖစ္သည္။ ဤေမးခြန္း၏ အေျဖမ်ား ကိုလည္း ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းတို႔ အေနျဖင့္ ထိုက္သင့္သေလာက္ သိရွိျပီး ျဖစ္ၾကမည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာပါ ေျပာခဲ့သလို အတြင္းက်ိတ္မ်ားကား ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္းၾကား၊ ေယာက်ၤား မိန္းမတို႔ၾကား ရွိေနဆဲ။ ဆိုးရြားေပစြ။
ယဥ္ေက်းမႈ စီးဆင္းသည္ ပံုစံ သ႑ာန္တုိ႔ အရ - အနီးစပ္ဆံုးမွာ အိႏၵိယ ျဖစ္၍- ယင္းကိုသာ လက္ညွိဳးထိုး ရေတာ့မည္ ထင္ပါသည္။ အိႏၵိယမွ အဖိုးထိုက္တန္သည့္ အေတြးအျမင္၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား - ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ သို႔ မ်ားစြာ ခ်ယ္လွယ္မႈ ရွိသည္။ အိႏၵိယ မွ သက္ဆင္းေသာ စာေပ ယဥ္ေက်းမႈ အမ်ားစုသည္ - ဘာသာေရးမွ စ၍ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ မ်ားစြာ ႏွီးႏြယ္ ေနသည္မွာ မွန္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ယင္းတို႔ အနက္မွ - အႏုတ္အစုတ္ ဝါဒ ျဖစ္လ်က္ ရွိသည့္ - အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ မူမမွန္ေသာ ဤအယူအဆ မွာ ပူးတြဲ ေရာင္ေယာင္၍ စိမ့္ဝင္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ခဲ့ဟန္ တူသည္။
ဆရာပါရဂူ၏ စစ္တမ္း အတြင္း၌ -
“အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ၌ ဘီစီ ၂ ရာစုႏွင့္ ေအဒီ ၂ ရာစုအၾကားတြင္ေရးသည္ဟု အသိအမွတ္ျပဳထားၾကေသာ ‘မႏုဆမရတိ’ အမည္ရွိ သကၠတ ဘာသာ ဓမၼသတ္က်မ္း တစ္က်မ္း ရွိသည္။ ျမန္မာ မႏုဓမၼသတ္ က်မ္းသည္ ယင္း သကၠတဘာသာ မႏုဓမၼသတ္ကို အေျခခံျပီး ေရးသားထားေသာ က်မ္း ျဖစ္သည္။ ‘မႏုဆမရတိ’ က်မ္း၏ နဝမက႑ ဂါထာ အမွတ္ ၃ တြင္ ဤသို႔ ျဖစ္သည္။
“ပိတာရကၡတိေကာက္မာေရ၊ ဘရတာ ရကၡတိ ေယာက္ဝေန၊ ရကၡႏၱိ ဆထာဝိေရ ပုၾတာ၊ နဆၾတိ ဆြတံၾတယ မရဟတိ”ဤမိန္းမ ဆန္႔က်င္ေရး ဂါထာသည္ ‘ပိတာရကၡတိ ေကာမာေရ’ စသျဖင့္ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီး ဆန္႔က်င္ေရး နီတိ စာေပမ်ားထဲတြင္ ဝင္ေရာက္ေနရာယူသည္။ ျမန္မာနီတိ စာေပထဲက နာမည္အေက်ာ္ၾကားဆံုး ေလာကနီတိ ပကိဏၰက က႑၌ -
( မိန္းမမ်ားကို ငယ္ရြယ္စဥ္ ဖခင္က ေစာင့္ေရွာက္ရ၏။ ပ်ိဳရြယ္စဥ္ လင္ေယာကၤ်ားက ေစာင့္ေရွာက္ရ၏။ အိုမင္းရင့္ေရာ္လာေသာ အခါ သားက ေစာင့္ေရွာက္ရ၏။ မိန္းမမ်ားသည္ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ မထိုက္တန္သူမ်ား ျဖစ္ၾက၏ )
“ဒြိဂုေဏာ ထီနမာဟာေရာ၊ ဗုဒၶိစာပိ စတုဂၢဳေဏာ၊ ဆဂၢဳေဏာ ေဟာတိဝါယာေမာ၊ ကာေမသ႒ ဂုေဏာဘေဝ”
( မိန္းမတို႔သည္ အစာစားျခင္း၌ ေယာက်ၤားတို႔ထက္ ႏွစ္ဆပို၏။ ဥာဏ္ပညာ၌ ေလးဆပို၏။ လံုလဝီရိယ၌ ေျခာက္ဆ ပို၏။ ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္း၌ ရွစ္ဆပို၏။)
ဟူ၍ မိန္းမမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခ်ီးမြမ္းသလို၊ ေျခေက်ာက္သလို ဂါထာတစ္ပုဒ္ ပါရွိသည္။ ယင္းဂါထာသည္ သကၠတ ဘာသာ စာဏာက်နီတိ ထဲမွ ဂါထာတစ္ပုဒ္ကို ယူ၍ ထည့္သြင္းထားသည့္ ဂါထာသာ ျဖစ္သည္။ ‘စာဏာက်နီတိ’ မွာ ဘီစီ ၃၂၄ - ၃၀၀ ေလာက္က ေကာဋိလ် ေခၚ စာဏာက် ေရးသည္ ဟု ယူဆရျပီး ‘ေလာကနီတိ’ မွာ ပင္းယ ေခတ္ေလာက္က ဟု ယူဆရသည္။ သကၠတ ဘာသာဂါထာကို ပါဠိဂါထာ ေျပာင္းထားျခင္းမ်ွသာ ျဖစ္သည္။
ေလာကနီတိက်မ္း ‘ရာဇက႑’ တြင္လည္း ဂါထာတစ္ပုဒ္ ၌ အမ်ိဳးသမီး ဆန္႔က်င္ေရး သေဘာပါဝင္၍ ျပင္းထန္စြာေရးသား ထားေသးသည္။
“အဂၢိအာေပါ ဣတၳိမူေဠာ၊ သေပၸာ ရာဇကုလာနိစ၊ အပယေႏၱန၊ ဂႏၱေဗၺာ ၊ ပေစၥက ပါဏဟရာနိစ”
( မီးကိုလည္းေကာင္း၊ ေရကိုလည္းေကာင္း၊ မိန္းမကိုလည္းေကာင္း၊ လူမိုက္ကိုလည္းေကာင္း၊ ေျမြကိုလည္းေကာင္း၊ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း အေဝးက ေရွာင္ၾကဥ္သင့္၏။ အသက္အႏၱရာယ္ေပးတတ္၏ )
ထို႔အျပင္ ေလာကနီတိက်မ္း ‘ဣတၳိက႑’ တစ္ခုလံုး အေနျဖင့္ဆိုလ်ွင္ အိႏၵိယ၏ မိန္းမဆန္႕က်င္ေရး အေတြးအေခၚ အယူအဆတို႔ လႊမ္းမိုးေနသည္ ဟု ဆိုရမည္။ ဥပမာ -
“ဟိ ံရမတိပင္၊ ဟင္ရမတိေပါက္၊ ထီရမတိပု၊ ခုရမတိဓံ”
( ကၽြဲသည္ ညႊန္ရွိမွသာ ေမြ႕ေလ်ာ္၏။ ဟသၤာသည္ ေရကန္ရွိမွသာ ေမြ႕ေလ်ာ္သည္။ မိန္းမသည္ ေယာကၤ်ားရွိမွသာ ေမြ႕ေလ်ာ္သည္။”)
ဤဂါထာသည္ ပါဠိဂါထာမဟုတ္ေပ။ ပါဠိပ်က္သာ ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးတို႔ ၏ အခန္းက႑ကို မည္မ်ွ ဆိုးဝါးစြာ ထုိးႏွက္ ထား ပါသနည္း။ ယင္းစာကို အဘယ္အဓိပၸာယ္ မ်ိဳးမ်ားေၾကာင့္ ေရးပါသနည္း။ ယုတ္မာလြန္းသည္ ဟုပင္ က်ေနာ္ ထင္ပါသည္။ ရွိေသးသည္။
“သဗၺာနဒီ ဝကၤနဒီ၊ သေဗၺ က႒မယာဝနာ၊ သဗၺိတၳိေယာကေရ ပါပံ၊ လဘမာေန နိဝါတေက”
( အလံုးစံုေသာ ျမစ္တို႔သည္ ေကြ႕ေကာက္ၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ အလံုးစံုေသာ ေတာတို႔မည္သည္ ထင္းရသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ အလံုးစံုေသာ မိန္းမတို႔သည္ ဆိတ္ကြယ္ရာ၌ မေကာင္းမႈကို ျပဳသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏ )
ယင္းဂါထာ အရ- မိန္းမေတြခ်ည္း သာ မေကာင္းမႈ ျပဳတတ္သေယာင္ေယာင္ ရွိသည္။ တကယ္ စင္စစ္ မိန္းမတို႔သာ မေကာင္းမႈ ျပဳတတ္သည္ မဟုတ္ေပ။ လူတို႔တြင္ ေယာကၤ်ားျဖစ္ေစ မိန္းမ ျဖစ္ေစ - အသိအျမင္ ထိန္းသိမ္းနားလည္မႈ မရွိၾကပါက - မေကာင္းမႈကို အားလံုး ျပဳတတ္ၾကသည္ ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ယင္းအနက္တြင္မွ မိန္းမတို႔ကို ကြက္၍ အဘယ္ေၾကာင့္ ႏွိမ္ခ်ရပါသနည္း။
ျမန္မာ စင္စစ္ အားျဖင့္ လည္း ထင္ရွားသည္မွာ- မန္လည္ဆရာေတာ္၏ မာဃေဒဝ လကၤာတြင္းပါ အခ်ိဳ႕ ျဖစ္သည္။
“မိန္းမဟူဘိ၊ ထိုဣတၳိကား
မရွိမေကာင္း၊ ရွိမေကာင္း၊
မေပါင္းလည္းခက္၊ ေပါင္းလည္း ခက္၏”
ဟူေသာ အပိုဒ္မ်ိဳး။ သူ႕ဘက္ကိုယ့္ဘက္ မလိုက္ဘဲ ၾကားက်က် မိန္႔ဆိုထားျခင္းမ်ိဳးလား ဟု ဆရာပါ က ေျပေျပသာသာ ဆိုထားေသာ္လည္း - တရားလြန္ေနသည္က အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ္ ေျပာရေပမည္။ အကယ္၍သာ ဆရာေတာ္ မဟုတ္ဘဲ၊ ဘိကၡဳနီမ၊ ရဟန္းမ စာဆို တစ္ပါးပါးသာ ယင္း မာဃ ေဒဝလကၤာကို စပ္ဆိုမည္ ဆုိလ်ွင္ - ေအာက္ပါအတိုင္း တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ေျပာင္းလဲ သြားႏိုင္သည္။
“ေယာက်ၤားဟူဘိ၊ ထို ပုရိ ကားဆိုသလိုမ်ိဳး။
မရွိမေကာင္း၊ ရွိမေကာင္း၊
မေပါင္းလည္းခက္၊ ေပါင္းလည္း ခက္၏”
ယင္းတြင္ မကေသး။ ေခတ္ေဟာင္း ျမန္မာေတးသီခ်င္းမ်ား တြင္လည္း ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီး ေလာကကို ႏွိမ္ခ် ေဝဖန္သည့္ စာသား၊ စကားမ်ား လည္း လြန္လြန္ ကဲကဲ ရွိေနတတ္ ေသးသည္ ကို ေတြ႕ရသည္။ သီခ်င္းေရး ဆရာ သည္ မိမိ ဘာသာ အသည္းကြဲ၍ လြမ္းလြမ္း ေဆြးေဆြး၊ နာနာက်ည္းက်ည္း စပ္ဆိုသည္မ်ိဳး မ်ား ကို လက္ခံပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းအတြက္ ေၾကာင့္ႏွင့္ - ႏွိမ္ခ်စကား ဆိုျခင္းမွာ မူ - ေယာက်ၤားမဆန္၊ သိမ္ဖ်င္းလြန္းသည္။ နပုန္း သီခ်င္းေရးဆရာမ်ား ဟုပင္ ဆိုပါမည္။ ဥပမာ - “ဣတၳိယေခၚ မိန္းမ တို႔သည္ ေလွနဲ႔ျမင္းလို မယြင္းဘဲတူညီ၊ ပဲ့ကိုင္ရာလူေနာက္၊ စီးရာကိုသာ ပါတတ္သည္” ဆိုသည့္ စာသားမ်ိဳး၊ ယင္းသီခ်င္း စာေရးဆရာ မည္သူ မည္ဝါ က်ေနာ္ မသိ။ သီခ်င္းနာမည္လည္း က်ေနာ္ မသိ။ သို႔ေသာ္ ယင္းစာသားသည္ ေသးသိမ္ေသာ စကား ျဖစ္ေနေၾကာင္း ျပဆိုလိုရင္းသာ ျဖစ္သည္။
မဟာပုရိသ ဝါဒီ ဆိုသူမ်ား ေျပာေလ့ရွိေသာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ စကားတစ္ခြန္းရွိေသးသည္။
“ေလာကတြင္ မိန္းမမာယာ သဲကိုးျဖာ ဟူ၍သာ ရွိသည္။ ေယာက်ၤားမာယာ သဲကိုးျဖာ ဟူ၍ မရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ ......” စသျဖင့္- ဆက္လက္ ၍ မိန္းမတို႔၏ ႏွိမ္ကြက္ - ဆိုသည္မ်ားကို အာေပါင္အာရင္း သန္သန္ မိန္႔ဆိုသည္မ်ား ေတြ႕ရဖူးသည္။
အကယ္စင္စစ္ ယင္းစကားသည္ အမွားၾကီး သာ ျဖစ္သည္ဟု ျမင္ပါသည္။ အဆင္ျခင္ဥာဏ္ နည္းလြန္းသည္။ မိန္းမမာယာ သဲကိုးျဖာ ဟူေသာ စကား ရွိသည္ ဆိုတိုင္း - မိန္းမေတြခ်ည္းသာ မာယာ ရွိသည္ မဟုတ္။ မိန္းမေတြ ၌သာ မာယာ မ်ားသည္ မဟုတ္ေပ။ ေယာက်ၤားတို႔တြင္လည္း မာယာ ရွိတတ္၊ မ်ားတတ္ ေသးသည္။ မာယာ ဟူသည္ မိန္းမ၊ ေယာက္်ား မဟူ လူတို႔၌ - ေကာက္က်စ္ေသာ ဥာဏ္ႏွင့္ မေကာင္းေသာ စိတ္ေစတနာ ဦးေဆာင္လ်ွင္ ျဖစ္ေပၚတတ္သည့္ အတြင္းသႏၱာန္ သာ ျဖစ္သည္။ နက္နက္နဲနဲ ေကာက္က်စ္လ်ွင္ ေကာက္က်စ္သေလာက္ မာယာ အပလိန္း ထြက္တတ္သည္ ခ်ည္း။
လက္ေတြ႕အျမင္တို႔၌လည္း ေယာက်ၤားတို႔ မာယာသံုးလ်ွင္ မိန္းမတို႔ သံုးတတ္သည္ထက္ ဆိုးရြားသည္မ်ား ရွိသည္။ မာယာသံုး၍ သံုးမွန္းပင္ မသိလိုက္။ သိသိသာသာပင္ မရွိလိုက္။ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပရိယာယ္ အမ်ိဳးမ်ိုဳး ျဖင့္ သံုးတတ္သည္။ စိတ္အားျဖင့္ေရာ၊ လူအားျဖင့္ပါ ေကာက္က်စ္တတ္သည္ တို႔တြင္ ေယာက်ၤားမ်ားလည္း ပါဝင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္လ်ွင္ ေယာက်ၤားမာယာ သည္ သဲကိုးျဖာ မက ျဖစ္ရွိေနေသာေၾကာင့္သာ စကား မက်န္ခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္ေပမည္။ ယင္းအခ်က္ ကို ထိုပုဂၢိဳလ္က အဘယ္ အေၾကာင္း ေၾကာင့္ ထည့္မတြက္ ပါသနည္း။ တစ္ဘက္သတ္ သေဘာျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ယင္းသို႔ နွိမ္ခ် စကား ဆိုရပါသနည္း။ အေတြး တိမ္လြန္း သည္ ဟုသာ ျမင္ပါသည္။
ယင္းသို႔ ရွိသည့္အနက္မွ - ကေန႔ထက္တိုင္ မဟာပုရိသ ဝါဒီၾကီးမ်ားကား ဝင့္ၾကြား လ်က္ ရွိေနၾကဆဲ။ သူတို႔၏ ခိုင္မာစြာ ေထာက္တည္ ထားေသာ ခ်ည္တိုင္ ကို ရွာမရ၊ ေဖြမရ။ တကယ့္တကယ္ အရင္းစစ္ ထုတ္လ်င္ အႏုတ္စုတ္ဂုတ္စုတ္ ျဖစ္ေနျငားေသာ္လည္း ၊ အထင္ကရ တြင္က်ယ္ ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည့္ ျပႆနာ မ်ားမွာ - လူျဖဴလူမည္း ျပႆနာ၊ ေယာက်ၤား မိန္းမ ျပႆနာ၊ ဇာတ္နိမ့္ ဇာတ္ျမင့္ ျပႆနာ၊ လူမ်ိဳး လူတန္းစား ခြဲျခားမႈ ျပႆနာ စသျဖင့္ ျပႆနာ မဟုတ္ေသာ ျပႆနာ တို႔သာ ျဖစ္ၾကသည္။ ယင္း ျပႆနာတို႔၏ ဓေလ့ အစကို တအံ့တဩ သိလိုစိတ္ ျဖစ္မိပါသည္။ ထူးေပ ဆန္းေပ၏ ဟုသာ ေျပာရေတာ့မည္ ထင္သည္။
.............................
Ref:
- ဆရာပါရဂူ - ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား
- ေယာက်ၤား မိန္းမ ျပႆနာ - http://www.facebook.com/note.php?note_id=241291645926607 -
http://zayya.blog.com/
http://zayya.wordpress.com/
http://zayyablogger.blogspot.com/
0 comments:
Post a Comment