ေၾကြက်မယ့္ အသီး

by Zay Ya on Sunday, January 22, 2012 at 12:37pm

ဘာဝနာပြားမ်ားတဲ့ အလုပ္ကို အျမဲမျပတ္ ျပဳလုပ္သူဟာ ျငိမ္းေအးမႈကို ရေနလိမ့္မယ္ လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။
ဘာဝနာမွာ အမ်ိဳးအစား ကြဲသလား လို႔ ေမးတဲ့သူ လည္း ရွိသလို၊ ျငိမ္းေအးမႈ မွာလည္း အမ်ိဳးအစား ကြဲပါသလား လို႔ ေမးတာ ရွိတယ္။ ေမးခြန္းေမးသူ ကို တခဏ အံ့ဩမိသြားေပမယ့္ အေမးရွိတာေၾကာင့္ ေျဖၾကည့္ပါမယ္။

ျငိမ္းေအးမႈမွာ အမ်ိဳးအစား မကြဲျပားေနပါဘူး။ မွည့္ေနတဲ့ အသီးဟာ  တစ္ခဏ အတြင္း ေၾကြက်သြားမယ္။ အဲ့ဒီ ေၾကြက်သြားရျခင္း ဆိုတဲ့ သက္သက္မွာ အမ်ိဳးအစား ရယ္လို႔ ကြဲျပားျခားနား မေနပါဘူး။ ႏို႕ေပမယ့္ ေၾကြမက်ခင္ သစ္သီး မွည့္တဲ့ အဆင့္ ေရာက္ဖို႔ ကိုေတာ့ ဒီသစ္သီးဟာ အဆင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ ရတယ္။ သစ္သီး အဖူးေလးက ေၾကြက်ဖို႔ရာ ေတာ္ေတာ္ေဝးတယ္။ သစ္သီး အစိမ္း လည္း ရင့္မွည့္ေၾကြက် ဖို႔ ေဝးေနေသးတယ္။ မမွည့္တမွည့္ အသီး ကလည္း မေၾကြက်ေသးဘူး၊ မွည့္ဖို႔ လိုေနေသးတယ္။ ဒါေပတဲ့ နီးစပ္လာျပီလို႔ ေျပာႏိုင္တယ္ ။ ေနာက္ဆံုး - ရင့္မွည့္သြားျပီ ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ခဏ အတြင္းမွာ ေၾကြက်သြားႏိုင္ပါတယ္။ ျဖဳတ္ခနဲ - ျဖတ္ခနဲ။

ဒါေပတဲ့ ေၾကြမက်ခင္ အဆင့္ဆင့္ တက္လွမ္းသြားရတာကေတာ့ က်ိန္းေသေနတယ္ ။ ဟုတ္တယ္ဟုတ္ ?။

သစ္သီး အဖူး၊ သစ္သီး အစိမ္း၊ သစ္သီး မမွည့္တမွည့္၊ သစ္သီး အမွည့္ စသည္ အသီးေတြဟာ သစ္ပင္ တစ္ခုတည္းမွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒီ သစ္ပင္ အတြက္ အသီး မွည့္တာ၊ အသီးစိမ္းတာဟာ ကြဲျပားျခားနား ေနမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ အတြက္ လိုအပ္ေနတာက ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေၾကြက်မလဲ? ေၾကြက်မယ့္ အခ်ိန္ အခါ သာ ျဖစ္ပါတယ္။ သစ္သီး အစိမ္းဟာ ရင့္မွည့္ ေၾကြက်ဖို႔ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ လိုေသးတယ္။ မမွည့္တမွည့္ သစ္သီးကေတာ့ ရင့္မွည့္လုလု အခ်ိန္နီးကပ္လာတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္တယ္။ ဒီ သစ္သီး ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး ကေတာ့ တစ္ပင္တည္းမွာ သီးေနၾကတယ္။

ျငိမ္းေအးမႈ ( ဝါ ) Nirvana ( ဝါ ) ေၾကြက်တဲ့ သေဘာဟာ တစ္ခဏ အတြင္းမွာ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္တုန္းကမွ ဘာဝနာ ပြားမ်ားတဲ့ အလုပ္ မလုပ္သူဟာ သစ္သီး အစိမ္းပဲ။ သူဟာ ဘဝ သံသရာထဲက လူသက္သက္ပဲ။ ဘာဝနာ မျပဳမခ်င္း ဘယ္ေတာ့မွ ရင့္မွည့္လာႏိုင္ဦးမွာ မဟုတ္တဲ့ အစိမ္း သက္သက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာဝနာနဲ႔ ေနထိုင္သူကေတာ့ သစ္ပင္ကို မွီတင္းျပီး မိမိ သဘာဝကို ျဖည့္စြက္ေနသလို၊ တျဖည္းျဖည္း ရင့္မွည့္မႈ ဆီကိုလည္း ဦးတည္ သြားေနတယ္။ သူကလည္း သစ္ပင္ေပၚမွာပဲ ရွိေနတာ မွန္ပါတယ္။ ဘဝ အထဲမွာ ရွိေနတယ္။ အစိမ္းသက္သက္ ျဖစ္ေနသူေရာ၊ ရင့္မွည့္မႈဆီ ဦးတည္ေနတဲ့ သူေရာ ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ဘဝထဲမွာ ရွိေနတယ္။ ဒါေပတဲ့ ေၾကြက်ဖို႔ရာ နီးကပ္လာသူနဲ႔ ေၾကြက်ဖို႔ရာ ေဝးေနေသးသူ အျဖစ္ေတာ့ ကြာျခား ေနပါတယ္။

ဇင္မွာ အဆင့္ဆင့္ခြဲျခားတာ မရွိဘူး။ ဒါေပတဲ့ ဘာဝနာျပဳပံုမွာေတာ့ အဆင့္ဆင့္ အမည္တပ္စြဲထားတာ ရွိတယ္။ သံုးဆင့္ ရွိတယ္။

ပထမ အဆင့္ကို “ခ်င္မိုင္း” လို႔ ေခၚပါတယ္။ သူက “သုည၊ ဗလာ”  သက္ေရာက္လာျခင္း သေဘာကို ဆိုလိုတယ္။ ဒီ အဆင့္ကို ေရာက္ရွိသူဟာ ဘယ္အရာ ကို လုပ္လုပ္ သူ႕ရဲ႕ အတြင္းသႏၱာန္မွာ သုည၊ အႏွစ္သာရ မဲ့ေနတဲ့ အျဖစ္ သက္ေရာက္ေနတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ဒီအျဖစ္ သက္ေရာက္ေနေၾကာင္း ကာယကံရွင္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ သိခ်င္မွ သိပါတယ္။ အေၾကာင္းက သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့တဲ့ အျပင္ အသိမွတ္ မထားဘဲနဲ႔ေတာင္ ေပၚေပါက္ ေနတတ္တဲ့ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့သလို လူမ်ိဳးဟာ ဗဟိဒၶေလာကမွာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ ရွင္သန္ေနေပမယ့္ အဲ့ဒီ အျပင္ေလာက အေပၚ အရသာ ရွာမေတြ႕ေတာ့တဲ့ သူေတြ ျဖစ္လာတယ္။ သူတို႔ စကားေျပာတယ္။ သြားလာ လႈပ္ရွားတယ္၊ ရယ္ေမာ ငိုေၾကြးေနႏိုင္ေသးတယ္။ ေရာင္းဝယ္ ေဖာက္ကား လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပတဲ့ သူတို႔ အတြက္ အျပင္ပ ေလာကဟာ အရသာ မရွိဘူး။ အလုပ္လုပ္ေနတယ္ ဒါေပတဲ့ ရသကို ရွာမေတြ႕ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ ရသဟာ သူ႕တို႔ရင္တြင္းကို ငံု႕ဝင္တဲ့ အခါမွသာ ေတြ႕ျမင္ ရေတာ့တယ္။ အဲ့လို ငံု႕ဝင္လို႔ ျမင္လိုက္ရတဲ့ “ရသ” ဟာလည္း “သုည” သေဘာ ၊ တခဏတာ အတြင္း ျငိမ္းေအးသြားတဲ့ သေဘာေလး သက္သက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏို႔ေပမယ့္ ေလးနက္တယ္။



ဒုတိယ အဆင့္ ကို “ခ်င္ဒါ” လို႔ အမည္တပ္တယ္။ “ဆာတိုရီ”  လို႔လည္း ေနာက္ အမည္တစ္မ်ိဳး ေပးထားေသးတယ္။ ပထမ အေနအထားတိုင္း ရွိေနခဲ့မိသူ ပုဂၢိဳလ္ဟာ “သုညတ” သေဘာကို အမႈအမွတ္မဲ့ ၊ ရံဖန္ရံခါ သေဘာကေန အရွင္းသား သိျမင္သြားတာကို ဆုိလို တယ္။ ႏိုးၾကားမႈ ရွိလာတယ္။ အေလးအနက္ သိျမင္ထားျပီး ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆာတိုရီ ရဲ႕ သေဘာဟာ တစ္ခဏ အတြင္းမွာ ျဖစ္တယ္။ လ်ွပ္စီးလက္သလို ျဖစ္တယ္လို႔လည္း ေျပာၾကေသးတယ္။ ( ဒီေနရာမွာ - စာရွဳသူတို႔ မွားယြင္းျပီး နားလည္ သြားႏိုင္မွာက အျမင္အာရံုအားျဖင့္ လက္ခနဲ ျဖစ္တာကို မဆိုလိုပါဘူး။ သိမွတ္စိတ္မွာ ရွင္းခနဲ ျဖစ္သြားတဲ့ အဲ့ဒီ တစ္ခဏ သေဘာေလး ကိုသာ ညႊန္းဆိုပါတယ္ )  ဒီ ခဏ ဟာလည္း တကယ့္ခဏေလးပဲ။ ျပီးရင္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတယ္။ အႏွစ္သာရမဲ့တဲ့ သေဘာကို အၾကည္လင္ဆံုး ၊ မိမိ အသိနဲ႔ မိမိ ၊ ရွင္းရွင္း တစ္ခ်က္ သိလိုက္ရတာကလြဲရင္ က်န္တာ ပံုမွန္ ျဖစ္ပါတယ္။

တတိယ အဆင့္ကို “သမာဓိ” Samardhi  လို႔ ဇင္မွာ ေခၚတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အမ်ားစု နားလည္ထားသလို သမာဓိကို စူးစိုက္မႈ ( Concentration ) အေနနဲ႔ ယူထားတာ မဟုတ္ဘူး။ ျငိမ္ဝပ္ သြားမႈ သေဘာ သက္သက္ ကိုသာ ေခၚဆိုပါတယ္။ ဆာတိုရီမွာ ရရွိလာတဲ့ တခဏ လင္းလက္ သိျမင္သြားရျခင္း အျဖစ္နဲ႔ ယွဥ္ရင္ သူက ျငိမ္ဝပ္သြားတာ ကိုသာ ဆိုလိုတယ္။ ဆာတိုရီလို ျဖစ္ျပီး မေပ်ာက္ကြယ္သြားဘူး ။ တခဏ ျဖစ္ျပီး ေပ်ာက္သြားတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ သိျမင္မႈခ်ည္း သက္သက္၊ အလင္းခ်ည္း သက္သက္ ရွိေနတာမ်ိဳး။



ဒီေနရာမွာ ဆရာပါရဂူနဲ႔ အိုရွိဳးတို႔က “အလင္းခ်ည္း သက္သက္” ဆိုတဲ့ စကားကို သံုးပါတယ္။ ၎တို႔ ဆိုလိုတဲ့ အလင္းဟာ စကၡဳအျမင္အာရံု အရ သိတဲ့အလင္း မဟုတ္ဘူး လို႔ က်ေနာ္ ေျပာရပါမယ္။ စိတ္ကူး အေတြးအရ သိရတဲ့ အလင္း လည္း မဟုတ္ဘူး။ ပို ျမင္သာေအာင္ ေျပာရရင္- တြက္ရခက္ေနတဲ့ သခ်ၤာပုစၦာတစ္ပုဒ္ ရုတ္တရက္ အေျဖရွာေတြ႕ မိသြားတဲ့အခါ သိျမင္ ခံစား လိုက္ရသလိုမ်ိဳး၊။ ဒါကလည္း နီးစပ္တာကိုသာ ဆိုလိုပါတယ္။ ဒီအဆင့္မွာ တကယ္က “ခံစားမႈ” ဆိုတာကို သံုးလို႔ မရဘူး။ အတိအက် မဟုတ္ဘူး။ ကြာျခား ေနပါေသးတယ္။  အတိအက် ေဖာ္ျပဖို႔ စကား မရွိဘူးရယ္။

အဲ့ဒီ အဆင့္ရွိတဲ့ အခါ သစ္သီး ရင့္မွည့္သြားျပီ လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ အခ်ိန္အခါမေရြး ေၾကြက်သြားႏိုင္တယ္။ အဲ့ဒီ သစ္သီး ေၾကြက်သြားတာ ဟာ လံုးဝ ျငိမ္းေအးသြားတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆရာတုိ႔က ဆိုပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလို အျပီးတိုင္ ေၾကြက် သြားႏိုင္ဖို႔ အတြက္ စာရွဳသူဟာ အတင္းကာေရာ ေျခြခ်ဖို႔ မလိုဘူး။ ဆြဲရိုက္ခ်လို႔ လည္း မရပါဘူး။ မိမိကုိယ္ကိုယ္ ရင့္မွည့္ လာေအာင္ ျပဳလုပ္ ဖို႔သာ လိုပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ဓမၼ လမ္းကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေလ်ာက္လွမ္းၾကသူ အမ်ားဟာ ပထမ အဆင့္ကို ေရာက္ရွိေနၾက သူေတြ ျဖစ္တတ္ ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ သဘာဝက ဘာဝနာ ရဲ႕ အေထာက္အပံ့ေၾကာင့္ ျပင္ပ ဗဟိဒၶ မွာ ရသ ကင္းမဲ့ လာတယ္။ အျပင္အပ ကို ဖဲၾကဥ္သြားတယ္။ ဘာဝနာရဲ႕ တြန္းအားေၾကာင့္ မိမိ အတြင္း သႏၱာန္ကိုသာ လွည့္ဝင္တယ္။

ဒီလူေတြကို သာမန္နဲ႔ ဘာကြာလဲ ေမးရင္၊ ဘာမွ မကြာပါဘူး။ သူတို႔ အားလံုးဟာ လုပ္စရာရွိတာကို လုပ္ေနၾကတာ ခ်ည္းပါပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ သႏၱာန္မွာ - လုပ္ကိုင္သမ်ွ ျပင္ပ အေပၚ “ရသ” ရွာမေတြ႕ရျခင္း သက္သက္ပဲ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဘဝ ခႏၶာအေပၚ သက္ေရာက္လာမယ့္ ဘယ္အရာ မဆို သူတို႔ အတြက္ အႏွစ္သာရ ဆိတ္သုဥ္းေနတယ္။

ေအာင္ျမင္တယ္ - က်ရွံဳးတယ္ - ခ်စ္တယ္ - မုန္းတယ္ - သုခ ျဖစ္တယ္- ဒုကၡ ျဖစ္တယ္- နာက်င္တယ္- ခံစားတယ္ စသျဖင့္ ျဖစ္စဥ္ အားလံုးဟာ သူတို႔ရဲ႕ အတြင္း သႏၱာန္အတြက္ တေျပးတည္းပဲရယ္။ အားလံုး အႏွစ္မဲ့ေနေၾကာင္း - အမ်ားေျပာမဟုတ္၊ စာအုပ္သိ မဟုတ္၊ ကိုယ္တိုင္ ရွင္းရွင္း သိရွိသြားျပီး ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ ျပဇာတ္ထဲ တာဝန္အရ သရုပ္ေဆာင္ေနရသူ တစ္ဦးလို ( ဝါ ) အိပ္မက္မက္ ေနေၾကာင္း သိေနျပီး ႏိုးထလာတဲ့  သူတစ္ဦးလို- အသိအျမင္ သက္သက္ နဲ႔ ရွင္သန္ေနသူေတြ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေပတဲ့ အမ်ားအျမင္ မွာ သူတို႔ အားလံုးဟာ မေန႔က လုပ္ခဲ့သလိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံုမွန္အလုပ္ ကို ဒီကေန႔လည္း လုပ္ျမဲ လုပ္ေနၾကဆဲပဲရယ္။


..........................
Retold ~ Osho & Saya Paragu
...........................
http://zayya.blog.com/
http://zayya.wordpress.com/
http://zayyablogger.blogspot.com/
..........................