စိတ္ကို အစားထိုးကုသျခင္း ( ကံထြန္းသစ္၊ ဇန္န၀ါရီ ၁၊ ၂၀၁၂ ၊မိုးမခ )

by Ko Thaung on Sunday, January 1, 2012 at 10:00pm

 

အဂၤလန္ႏိုင္ငံတြင္ အသည္းတခုမွဆဲလ္မ်ားကို အျခားအသည္းမွဆဲလ္မ်ားျဖင့္ အစားထိုးကုသႏိုင္ၿပီဆိုသည့္သတင္းကို ၾကားရသည္၊ အရင္လို အသည္းတခုလံုး ႏွလံုးတခုလံုး စသည့္အစားထိုးမႈမ်ဳိးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ တိုးတက္လာေသာ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အစားထုိးမႈကား ၀မ္း ေျမာက္ဖြယ္ပင္။

သို႔ႏွယ္ စိတ္ကိုလည္းအစားထိုးႏိုင္လွ်င္ … … ….။


ထိုအစားထိုးမႈတုိ႔ျဖင့္ ဘ၀တခုကို သက္တမ္းတိုးႏိုင္ၾကေပမည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ႐ုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ရွင္သန္ဖြံ႕ၿဖိဳးသေလာက္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခ်ိနဲ႔အားနည္းက ၿပီးျပည့္စံုေသာဘ၀တခု ျဖစ္လာႏိုင္မည္မထင္။ ဟန္ခ်က္ညီေသာ ဘ၀ရသ ဘ၀အလွကို ရရွိေစခ်င္ၾကမိသည္။

ခုေတာ့မူ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အစားထိုးမႈတိုးတက္ျမင့္မာသေလာက္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာတြင္ … … ….. အေတြးပင္မဆံုး၊ ႐ုပ္ခ်ည္း ပုဂၢိဳလ္သံုးဦးကို အမွတ္ရလိုက္မိသည္။

တဦးက ကိုယ္အေမ၊ အေမတဦး၏အေၾကာင္းကို ဘယ္သားသမီးကမွ် ေျပာ၍႐ိုးအီမည္မထင္။ သုိ႔ေသာ္ သည္ေနရာမွာ အေမ့ အေၾကာင္း ထက္ အေမ့အက်င့္ေလးတခုကို ေျပာလိုျခင္းပါ၊ “ဣႆ မစၦရိယေနရာမွာ ဟိရိၾသတပၸနဲ႔ အစားထိုးၾကကြယ့္” ဆိုသည့္အေမ့လက္သံုး စကားေလး။ ထိုအက်င့္ေလးသည္ အေမ့လက္သံုးသာမက ကိုယ့္က်င့္လည္းျဖစ္သည္ကို အသက္ရွစ္ဆယ္ငါးႏွစ္ရြယ္တိုင္ ၾကည္လင္ ေအးခ်မ္းေသာ အေမ့႐ုပ္သြင္ကာ ကိုယ့္တုိ႔အတြက္ သက္ေသပင္။

အျဖစ္လြယ္သေလာက္ အက်ဳိးနည္းေသာ ထိုမနာလိုျခင္း ၀န္တိုျခင္းေတြျဖစ္လာလွ်င္ ဒါေတြဟာ လူႀကီးလူေကာင္းတုိ႔ျပဳအပ္သည့္ အေလ့ အထမဟုတ္။ ရွက္ဖြယ္ႏွင့္ ရြံ႕ဖြယ္မ်ားပါတကားဟု အသိကပ္လိုက္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ က်မ္းလာဂန္လာစကားမ်ားႏွင့္ တထပ္တည္း က် ေကာင္းမွ က်ေပမည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘ၀ထဲတြင္ Apply ျဖစ္သည့္ အစားထိုးမႈနည္းေလးတခုပင္။ မည္းညစ္သည့္ေနရာမွာ ျဖဴစဥ္မႈျဖင့္ အစားထိုး ျခင္းမဟုတ္ပါလား။

ေနာက္တဦးက ကိုယ့္အမတေယာက္၊ သူက စာတိုက္၀န္ထမ္း၊ အေမရိကန္၏ လက္ရွိစီးပြားေရးအေျခအေနအရ ၀န္ထမ္းဦးေရေလ်ာ့ခ် လိုက္ရာ၊ ယခင္ လူကိုးဦးခြဲေ၀လုပ္ခဲ့ေသာ တာ၀န္တုိ႔ကို မ်ွေ၀ ထမ္းရေတာ့သည္၊ ကိုယ္ပန္းစိတ္ႏံုးဖြယ္ပင္။ သုိ႔ေသာ္ ကိုယ္တုိ႔အမက ကိုယ္သာပန္းေစ စိတ္မႏြမ္းေလရေအာင္ သရဏဂံုပဌာန္းစသည့္ အႏုႆတိတခုခုကို ရြတ္ရင္းပြားရင္း လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့သည္တဲ့။ အဲသလုိ ကိုယ္အမ၏ ႏႈတ္မွတဖြဖြရြတ္ဆိုရင္း ေပါ့ပါးသြက္လက္စြာ လုပ္ကိုင္ဟန္ကိုၾကည့္ကာ သူလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ျဖစ္သည့္ ဘာသာျခား ဖိလစ္ပိုင္ အမ်ဳိးသမီးၾကီးကလည္း ႏႈတ္မွ တတြတ္တြတ္ရြက္ကာ လုပ္ေဆာင္ေနေတာ့ရာ တေန႔ကိုယ့္အမက

“မားမား နင္ဘာေတြဆိုေနတာလဲ”
“Rachel ဆိုသလိုဆိုတာေလ”

“Rachel က ဗုဒၶဘာသာေလ ကိုယ့္ဘုရားရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကိုရြတ္ဆိုေနတာ။ မားမားက ခရစ္ယာန္ဘဲဟာ”
“ဟုတ္လား သိဘူးေလ။ ကိုယ္က Reachel ပါးစပ္လႈပ္တာၾကည့္ၿပီး ဒါေတြေနမွာပဲဆိုၿပီး လုိက္ဆိုေနတာ This for son, this for payment, this for insurants နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားေပးရင္း လုပ္ေနခဲ့တာေလတဲ့။ ကိုယ့္အမက ရယ္လုိက္သည္။ ၾကာၾကာမရယ္ႏိုင္။ အသက္ ၇၀ ခ်ဥ္းအရြယ္ထိ သားသမီးတုိ႔၀န္ကို ပင္ပမ္းစြာကူထမ္းရင္း ဒါ … သားဖို႕ ဒါ…..ေျမးဖို႔နဲ႔ ပင္ပမ္းမႈကို ခ်စ္ခ်င္းျဖင့္အစားထိုးေနပါလားဟု သေဘာေပါက္လုိက္ေသာေၾကာင့္ပင္။

သုိ႔ျဖင့္ ကိုယ့္အမသည္လည္း သူနည္းကိုယူကာ မၾကာမၾကာအသံုးျပဳျဖစ္ေတာ့သည္တဲ့။ ပင္ပမ္းလြန္းသည့္အခါ ေျခကုန္လက္ပမ္းၾက သည့္အခါ အားတက္မႈႏွင့္အစားထိုးရန္ This for donation, this for monks, this for my country, စသည္ျဖင့္ ႏွလံုသြင္းရင္း ၀န္ကိုမပ်င္း မရိေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ ေလးပင္စိတ္ကို ေပါ့ပါးျခင္းျဖင့္ အစားထိုးခဲ့ျခင္းေလ။

ေနာက္ဆံုးတဦးက ကိုယ့္တပည့္ ဒကာ ကိုေစာႏိုင္၊ သူကေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း၊ အေမရိကန္ကိုေရာက္စ စိတ္ေနာက္ ကိုယ္ပါ ေနခဲ့မိသည္တဲ့။ အရပ္အေခၚ ေပေတေတေနသည္။ သမီးေလး ၄-၅ ႏွစ္အရြယ္မွာပင္ ဇနီး၏သစၥာေသြမႈကို ခံရေတာ့သည္။1500 V အားရွိေသာ ကိေလသာအပူသည္ သူ႔ကို ေလာင္ျမိဳက္ခဲ့ေတာ့သည္။

ထိုအပူမ်ားကို ဘာသာေရးအလုပ္ ေက်ာင္းေ၀ယ်ာ၀စၥအလုပ္ႏွင့္ စာေပဖတ္ရွဳျခင္းမ်ားျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း ၿငိမ္းသတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အတုယူဖြယ္ ေကာင္းသည္မွာ ဘ၀ကို ထိန္းေၾကာင္းတည့္မတ္ေပးႏိုင္ေသာ ဆရာေတာ္ ရွင္ဥကၠဌ၊ မင္းကြန္းဆရာေတာ္၊ ဆရာပါရဂူ၊ ဆရာၾကီး ဦးေအး ေမာင္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ေသာ အေလးဂ႐ုျပဳရသည့္ စာေပပညာရွင္ၾကီးမ်ား၏ စာေကာင္းစာမြန္မ်ားကို တစိုက္မတ္မတ္ ဖက္႐ႈခဲ့ျခင္းပင္။

သုိ႔ႏွယ္ ကိေလသာအပူကို စာေပဓမၼျဖင့္ ေအးေစႏိုင္သည့္တိုင္ ပရိေရသနအပူကိုမူ သူရင္ဆိုင္ေနရဆဲ။ ထိုအပူကား သူအလုပ္လုပ္ရာ သံေရႀကိဳစက္႐ံု၏ ပူအားျပင္း မီးရွိန္ဒဏ္။ အပူရွိန္ကမေသး။ ၁၅၀၀ အပူခ်ိန္ပင္။ ပြက္ပြက္ဆူေနေသာ သံေရပူေတြထဲမွ ေခ်းဖတ္မ်ားကို ဆယ္ယူရေသာ သူ႔အဖို႔မသက္သာ။ ေန႔စဥ္ အပူဒဏ္ခံရျမဲ။ လုပ္ခေလးကလည္း သင့္ေလွ်ာ္၊ အလုပ္ရွားပါးခ်ိန္လည္းျဖစ္၍ တျခားအလုပ္ ကိုလည္းမေျပာင္းခ်င္။ သည္အလုပ္တြင္သာ ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ေနခဲ့သည္တဲ့။ ပူေလာင္ျခင္းဒဏ္ကိုလည္း ေအးျမမႈျဖင့္ အစားထိုးေနခဲ့သည္။ တေန႔ ၈ နာရီမွ်ၾကံဳရေသာ ထိုအပူခ်ိန္ကို သူေက်ာ္လြန္ႏိုင္ပံုမွာ ေမတၱာသုတ္ ၄၅ ေခါက္၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ၄၅ ေခါက္၊ ပဌာန္း ၄၅ ေခါက္၊ စသည့္ စသည့္ သက္ေစ့ရြတ္ပြားရင္း ပူမွန္းမသိ အခ်ိန္ကုန္လြန္ေစခဲ့သည္။ ႐ုပ္ပူၿပီး နာမ္ေအးေစသည့္ အစားထိုးမႈပါတကား။ ဒုကၡေ၀ဒနာ ကို ေသာမနႆေ၀ဒနာႏွင့္ အစားထိုးလိုက္ျခင္းဟု ဆိုလိုက္ခ်င္ပါသည္။

အထက္တြင္ဆိုခဲ့သလို ေလာကတြင္၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အစားထိုးမႈမ်ားျဖင့္ ဘ၀ကို ဆြဲဆန္႔ႏိုင္သလုိ၊ ကိုယ့္အေမတုိ႔ ကိုယ့္အမတုိ႔လို ဤနည္း မ်ားျဖင့္လည္း စိတ္ကို အစားထိုးႏိုင္ခဲ့ၾကလွ်င္ ဇရာဗ်ာဓိတုိ႔ကို ဆုိင္းငံ့ေစမွာအမွန္ပင္။ စိတ္ပ်ဳိ ကိုယ္ႏုမဟုတ္ပါလား။ အစားထိုးရန္ နည္းမ်ား ကိုလည္း ကိုယ္တုိ႔ဗုဒၶျမတ္စြာကသင္ၾကားေပးခဲ့သည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ကပင္။ ပဋာစာရီ၊ ကိသာ ေဂါတမီ စသည္ တုိ႔ကား လက္ေတြ႕အစားထိုးၾကသူမ်ားပင္၊ ထိုအစားထိုးနည္းမ်ားစြာႂကြယ္၀ေသာ ဘာသာတရားၾကီးကို ကိုးကြယ္ခြင့္ရရွိေနၾကပါလွ်က္ ယူငင္အသံုးျပဳရန္ မသိၾကသည္မွာ နစ္နာဖြယ္ပင္။

႐ုပ္ကိုအစားထိုးျခင္းကမွ နာက်င္မႈရွိေကာင္းရွိႏိုင္သည္။ စိတ္ကို အစားထိုးျခင္းကား ပင္ပန္းနာက်င္ ျခင္းမရွိ။ လြယ္ကူလွသည္။ အေလ့ အက်င့္မွ်သာလုိ၍ ထိုအေလ့အက်င့္ကို ပ်ဳိးေထာင္ႏိုင္ရန္သာ။ ဥပမာ လူသဘာ၀အေလ်ာက္ ၾကံဳေတြ႕ရေသာ အာ႐ံုမ်ားအလုိက္ ရံခါ ရန္ၿငိဳးျဖစ္ေပၚမည္။ ထိုအခါ ခြင့္လႊတ္ျခင္းျဖင့္၊ ရံခါ ေထာင္လႊားျခင္းျဖစ္မည္။ ထိုအခါ ႏွိပ္ခ်ျခင္းျဖင့္၊ ရံခါ မဲညစ္မႈျဖစ္မည္။ ထိုအခါ ျဖဴ စင္ျခင္းျဖင့္ စသည္ စသည္ အစားထိုးသင့္ၾကသည္ မဲညစ္ေသာ ပူေလာင္ေသာစိတ္တုိ႔ျဖစ္ေပၚလာတိုင္း ဒါေတြဟာ အက်ဳိးနည္းပါးတဲ့ သ ေဘာေတြဘဲဟု သိေသာပညာ၊ ထိုျဖစ္ေပၚတတ္ေသာအေလ့ဆိုးမ်ား ေပၚေပါက္ခြင့္မျပဳရန္ တားျမစ္ေသာသတိ၊ ထိုပညာႏွင့္ သတိတုိ႔ မကြာေအာင္ အားထုတ္ေသာ လံုးလတုိ႔သာလုိေပသည္။ ထုိသံုးပါးကိုအသံုးျပဳ၍ စိတ္ကိုအစားထိုးႏိုင္ၾကလွ်င္....။

သုိ႔ႏွယ္ စဥ္းစားေနမိစဥ္ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္လာသံက ....

စိတ္ကိုယ္လဲျပင္ ႐ုပ္လဲျပင္
ျပင္ဆင္တိုင္းလွ ျပဳတိုင္းရ
သုခနိဗၺာန္တိုင္လိမ့္မယ္။
(မစိုးရိမ္ ပဌာန္းဆရာေတာ္) Posted by Aung Htet