ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႀကီးျမတ္တဲ့ အလုပ္

ယံုၾကည္ခ်က္ရွိတယ္
ဘယ္ပါတီမွ မဝင္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္း ေရာက္စကတည္းက သတင္းစာ အလုပ္လုပ္ မယ့္လို႕ စိတ္ထဲမွာ ရည္ရြယ္ထား ၿပီးျဖစ္လို႕ပါ ။ သတင္းစာ သမားဆိုေတာ့ မွန္တာ ကိုသာ ေရးရမယ္။ ဘယ္သူ႕ မ်က္ႏွာကိုမွ မၾကည့္ရဘူး။ စာဖတ္ပရိသတ္ ျပည္သူလူထု မ်က္ႏွာတစ္ခုတည္းကိုသာ ၾကည့္ရမယ္လို႕ နားလည္ သေဘာေပါက္ထားလို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ပါတီမွ မဝင္ေပမယ့္ ယံုၾကည္ခ်က္ မရွိတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းသား ဘဝကစၿပီ ဒီေန႕အထိ အစြဲအၿမဲ၊ အခိုင္အမာ ယံုၾကည္တဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ ရွိပါတယ္။
လူရယ္လို႕ ျဖစ္လာရင္ ယံုၾကည္ရာ အယူအဆ တစ္ခု၊ ဝါဒတစ္ခုရွိ ၿမဲျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕က ဗုဒၶအယူဝါဒကို ယံုၾကည္တယ္။ တခ်ိဳ႕က ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ အယူဝါဒကို ယံုၾကည္ သက္္ဝင္တယ္။ တခ်ဳိ႕က ျဗဟၼဏ အယူဝါဒကို ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္တယ္္။ ဒါလူတစ္ဦး ခ်င္းစီရဲ႕ ဗီဇနဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္က ဖန္တီးေပး ခ်က္ျဖစ္တယ္။ လူတိုင္းဟာ သူယံုၾကည္ခ်င္တာ လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္ခြင့္ ရွိတယ္။ ကိုယ္မယံုၾကည္တဲ့ အရာမို႕ မွားတယ္၊ မေကာင္းဘူး သတ္မွတ္လို႕ မရဘူး။ ကိုယ္နဲ႕မတူလို႕ ရန္သူလို႕ သေဘာထားလို႕ မျဖစ္ဘူး။

အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္ ပဋိပကၡ
လူ႕ေလာကမွာ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ရွိတယ္။ ဘာသာအယူဝါဒ မ်ိဳးစံုရွိတယ္။ သတင္းစာဆိုတာက လူတုိင္းနဲ႕ ဆိုင္တဲ့ အရာျဖစ္ တယ္။ လူတိုင္း ဖတ္ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ သတင္းစာ သမားက ကိုယ့္ယံုၾကည္ ခ်က္ကို ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာပဲ ထားၿပီး အေရး ကိစၥ အျဖာျဖာကို ဓမၼဓိဌာန္ က်က်ၾကည့္ျမင္ သံုးသပ္ေရးသား ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး ပါတီ တစ္ခုခုမွာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ သူဟာ သူ႕ပါတီ စည္းကမ္းကို လိုက္နာၿပီး သူ႕ပါတီကေပးတဲ့ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ ရပါတယ္။ သူ႕ပါတီအတြက္ ဝါဒျဖန္႕ စည္းရံုးလံႈ႕ေဆာ္ရ ပါတယ္။ သူ႕ပါတီမွားတာ မေကာင္းတာကို သူ႕ပါတီတြင္းမွာ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆို ေဝဖန္ခြင့္ရွိေပမယ့္ အျပင္မွာ ထုတ္ေျပာတာ၊ ေဝဖန္တာ၊ ေရးသားတာ မလုပ္ရပါဘူး။ ပါတီစည္းကမ္းက ပိတ္ပင္ တားျမစ္ထားပါတယ္။ ဒါ သဘာဝ က်ပါတယ္။ ပါတီ အဖြဲ႕အစည္း လုပ္ၾကတဲ့အခါမွာ စည္းကမ္းကလနားဆိုတာ မရွိလို႕ ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ။ သတင္းစာ သမားက ပါတီတစ္ခုခု ဝင္ထားရင္ ပါတီရဲ႕ စည္းကမ္းစည္းမ်ဥ္းနဲ႕ သတင္းစာ လုပ္ငန္းရဲ႕ ဓမၼဓိဌာန္က်မႈ ႏွစ္ခုအၾကား “အက်ိဳး စီးပြားခ်င္း ပဋိပကၡ ျဖစ္မႈ” (Conflict of interest ) ဆိုတာ မလြဲမေသြ ေပၚထြက္လာမွာ ျဖစ္တယ္။

ရင့္က်က္မႈအမ်ားႀကီးလို
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ပါတီအဖြဲ႕အစည္းနဲ႕ ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္ ဆိုတာက ေတာ္ရံုတန္ရံု စိတ္ဓါတ္၊ ေတာ္ရံု အရည္ အခ်င္းနဲ႕ ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အသိဥာဏ္ထက္ ျမတ္ၿပီး ဗဟုသုတ ျပည့္စံုဖို႕ လိုပါတယ္။ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ မွာလည္း အင္မတန္ ရင့္က်က္ တည္ၿငိမ္ဖို႕ လိုပါတယ္။ စိတ္ႏုၿပီး ထိလြယ္ရွလြယ္ (emotional and Sensational) ျဖစ္လို႕ မရပါဘူး။ အမ်ားႀကီး အေရထူ ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး လုပ္တဲ့ အခါမွာ လံုးဝကို “ငါတေကာေကာ” လို႕ မရပါဘူး။ လူအမ်ားနဲ႕ အဖြဲ႕ အစည္းနဲ႕ လုပ္ၾကရတာ ျဖစ္ေတာ့ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ ျဖစ္ခ်င္ တာကို အမ်ားသေဘာတူ လက္ခံမွ လုပ္လို႕ ရပါတယ္။ အမ်ားက သေဘာမတူရင္ တူေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာက ကိုယ့္တာဝန္ ျဖစ္တယ္။ ပါတီအဖြဲ႕ အစည္းေတြမွာ လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိတဲ့ မဲခြဲဆံုးျဖတ္တာမ်ိဳးက ညီၫြတ္ေရးကို ထိခိုက္ေစၿပီး “ဂိုဏ္း”၊ “အုပ္စု” စိတ္ဓာတ္ ေပၚေပါက္ ေစတယ္။ ကြဲတဲ့ျပဲတဲ့ အထိ ဦးတည္ေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မလႊဲမေရွာင္သာမွ မဲခြဲ ဆံုးျဖတ္တာမ်ိဳး လုပ္သင့္တာ မ်ိဳးျဖစ္တယ္။ အားလံုး သေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ (unanimous) ျဖစ္ေအာင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ႀကိဳးစားဖို႕ လိုအပ္တယ္။ သေဘာထား အယူအဆခ်င္း မတူရင္ တူတဲ့အထိ အႀကိမ္ႀကိမ္ စည္းေဝးၫႇိႏႈိင္း တုိင္ပင္သင့္တယ္။ လံုးဝ ၫိႇမရရင္၊ မတူတာေတြကို ဆိုင္းငံ့ထားၿပီး တူတာေတြကိုပဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုပ္ကိုင္ သင့္တယ္။ ဒါမွ မကြဲမၿပဲဘဲ ညီၫြတ္ေရး တည္ေဆာက္လို႕ ရမွာ ျဖစ္တယ္။

ငရဲႀကီးမွာ ေၾကာက္ရင္ မလုပ္နဲ႕
တစ္ကိုယ္ေတာ္ လူစြမ္းေကာင္း လုပ္တတ္တဲ့ ၊ ငါမွမွန္တယ္၊ ငါမွတတ္တယ္၊ ငါမွ သိတယ္ဆိုတဲ့ “ငါစြဲ” သိပ္ႀကီးမားတဲ့ ၊ ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္ဆိုတာ “ ပရဟိတ” လည္း ပါတယ္၊ “အတၱဟိတ” လည္းပါ တယ္လို႕ ယူဆတဲ့၊ ငရဲ႕ႀကီးမွာ သိပ္ေၾကာက္တဲ့၊ လူစားမ်ိဳးေတြ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ဖို႕ လံုးလံုးမသင့္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဘာယံုၾကည္ခ်က္၊ ဘာမူဝါဒမွ မရွိဘဲ “ေရာယိမ္းလိုက္၊ ဘသားယိမ္းလိုက္” လုပ္တတ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာခဲ့တဲ့ “ဆိတ္ဟိုဒင္း” လို ဟိုဘက္ေျပးကပ္လိုက္၊ ဒီဘက္ေျပးကပ္လိုက္ လုပ္တတ္တဲ့ လူစားမ်ိဳးေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာလည္း လံုးလံုးမအပ္စပ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး အလုပ္ဆိုတာ “ အင္မတန္ႀကီး က်ယ္ျမင့္ျမတ္” တဲ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ အသိဉာဏ္ ပညာနဲ႕ စိတ္ဓါတ္ ႀကီးျမင့္သူမ်ား သာလုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဘာမသိ ညာမသိနဲ႕ ပိုက္ဆံရွိတိုင္း ရာထူးဂုဏ္ထူးရွိတိုင္း ဝင္လုပ္လို႕ ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရး အလုပ္ဆိုတာ ကၽြမ္းက်င္မႈ အထူးလိုအပ္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳး ျဖစ္တာေၾကာင့္ “ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္” အရည္အခ်င္းရွိ သူမ်ားသာ လုပ္ႏိုင္တာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။

ႀကီးျမတ္တဲ့ အလုပ္္
ကိုယ္တိုင္က ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက သတင္းစာ သမားလုပ္ဖို႕ သႏၷိ႒ာန္ အခုိင္အမာ ခ်မွတ္ထားက တစ္ေၾကာင္း၊ ကိုယ့္မွာက အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား အရည္အခ်င္း မ်ိဳးမရွိတာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္၊ ဘယ္တုန္းကမွ ပါတီတစ္ခုဝင္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ခဲ့သလို ေနာင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရး အလုပ္ဆိုတာ အင္မတန္ ႀကီးျမတ္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးျဖစ္လို႔ပါ။

လူထုစိန္၀င္း

Min Thant Syn