ဖိႏွိပ္အုပ္စုိးသူေတြဟာ အရင္းရွင္နယ္ခ်ဲ႕မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္၍လည္းလာမည္။ ဖက္ဆစ္မ်က္ႏွာဖုံး စြပ္၍လည္းလာမည္ ဒါေပမယ့္သူတုိ႔ေတြရဲ့အတြင္းသရုပက ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲျခင္း၊ ယုတ္မာျခင္း၊ အႏုိင္က်င့္ဗုိလ္က်သည္၊ လက္ဦးမႈ အရယူၾကသည္။ သူတုိ႔ေတြအတြက္က ဘာမဆုိလုပ္ရဲၾကသည္။ ရက္ရက္စက္စက္ညင္းပန္းႏွိပ္စက္ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ရဲၾကသည္။ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ အဓမၼမႈအားလုံးကုိ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းက်ဴးလြန္ရဲသည္။
သူတုိ႔ေတြမွာ လူမ်ဳိးဆုိတာမရွိ၊ တုိင္းတပါးမရွိ၊ အေရွ႕အေနာက္မရွိ၊ အသားအေရာင္မရွိ၊ ဘာသာတရားဆုိတာလည္း အေယာင္ေဆာင္ကုိးကြယ္မႈေတြပဲရွိတ ယ္။ သူတုိ႔ေတြရဲ့အက်ဳိးစီးပြားကုိ ဆန္႔က်င္သူမွန္သမွ် အားလုံးကုိ ဤအတုိင္းပင္ျပဳမူႏွိပ္စက္သည္။ အဲဒီလုိ အဖိႏွိပ္ခံ မွန္သမွ်သူေတြဟာလည္း တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈေတြက သေဘာထားမေျပာင္းလဲပါ။
နအဖစစ္အုပ္စုရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈမ်ဳိးစုံေအာက္က ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ ေက်ျပဳန္းပ်က္စီးခံေနၾကရ သည္။ လူငယ္ေတြဆုိရင္လည္း ျပားျပားေမွာက္၍ ေနၾကရသည္။ မလႈပ္ႏုိင္မရုန္းႏုိင္တဲ့ၾကားကပဲ သူရဲေကာင္းေတြေပၚထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ အဖိႏွိပ္ခံတုိ႔၏ လြတ္ေျမာက္ေရးတုိက္ပြဲတုိင္းမွာ လူငယ္ေတြဟာ စြန္႔လႊတ္ၾကသည္။ ျမန္မာ့သမုိင္းစဥ္၏ အရိပ္မွာေတာ့ “ေဒါင္း” အလံနီၾကီးရဲ့ေအာက္တြင္... သူရဲေကာင္းတုိ႔မ်ားစြာ.... သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္၊ကုိဗဟိန္း၊စသျဖင့္ အာဇာနည္ပီသစြာျဖင့္ လူငယ္သူရဲေကာင္းမ်ားဟာ ကမၺမည္းထုိး၍မကုန္ႏုိင္ပါဘူး..။
အေမရိကန္ သမၼတ ထရူးမင္း၏ “ဒုိမီႏုိ သီအုိရီ” တန္ခုိးေၾကာင့္ ဗီယက္နမ္ေတာင္ပုိင္းသည္ အမရိကန္နယ္ခ်ဲ႕ရုပ္ေသးအစုိးရ၏ လက္ေအာက္တြင္ ရွိေနၿပီး ေျမာက္ပုိင္းဗီယက္နမ္မွာမူ သမၼတၾကီး ဟုိခ်ီမင္းဦးေဆာင္သည့္ ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔၏ေအာက္၌ရွိ၍ေနသည္။ “ဆုိင္ဂုံ” ႏွင့္ “ဟႏြိဳင္း”အားနယ္ခ်ဲ႕အရင္းရွင္ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔က ခြဲ၍ယူထားၾကသည္။ အေမရိကန္မရိန္း တပ္သားတုိ႔ကား ေတာင္ေျမာက္နယ္စပ္စည္းကုိျဖတ္ေက ်ာ္ရန္ၾကိဳးစား၍ေနၾက၏။ အေမရိကန္ ေလတပ္မွ B-25, B-52 ဗုံးႀကဲေလယာဥ္ၾကီးမ်ားက ေျမာက္ဗီယက္နမ္၏ ၿမိဳ႕မ်ားေပၚသုိ႔ ဗုံးႀကဲ၍ တုိက္ခုိက္ၾကသည္။ အေမရိကန္သံခ်ပ္ကာကားမ်ားက “ဗီယက္ေကာင္း” တုိ႔အားႀကိတ္နင္းရန္ အမွတ္(၁၅) မ်ဥ္းၿပိဳင္စည္းဆီသုိ႔ အျပင္းေမာင္းႏွင္သြားၾကသည္။ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ရွိ ဥကၠဌၾကီး ဟုိခ်ီမင္း၏လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္သားမ်ားက ရုိင္ဖယ္ေသနတ္မ်ားျဖင့္ ခုခံကာကြယ္၍ ေနၾက၏။ “ဆုိင္ဂုံ”မွနယ္ခ်ဲ႕ႏွင့္ ရုပ္ေသးအစုိးရအားေမာင္းထုတ္ႏုိင္ရန္“ဗီယက္ေကာင္း”တုိ႔သည္ ေပ်ာက္က်ားစစ္ျဖင့္ တုိက္ပြဲ ၀င္၍ေနၾကသည္။ အမိျပည္သူတုိ႔ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္မွလြတ္ေျမာက္ေရးအ တြက္.....။ မလႈပ္ႏုိင္ မရုန္းႏုိင္ လမ္းစမေပၚႏုိင္တဲ့ၾကားထဲကေန ေပၚထြက္လာ သူကေတာ့ အာရွမွလူငယ္တစ္ဦး.. ဗီယက္နမ္မွ “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း” ဆုိတဲ့လူငယ္ေလးပါ။ ဗီယက္နမ္လြတ္လပ္ေရးဖခင္ၾကီး“ဟုိခ်ီမင္း”ႏွင့္ဗီယက္နမ္မ်ဳိးခ်စ္သူရဲေကာင္း ေထာင္ေသာင္း တုိ႔၏ တုိက္ပြဲသမုိင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားမွာဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္ေျမာက္စြာျဖင့္...။
“ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း” သမုိင္းကား....။
“ငုယင္ဗန္ထရိြဳင္း”သည္ ကြမ္နန္ ဇာတိသားျဖစ္သည္။ ကြမ္နန္ ခရိုင္က ဗီယက္နန္ႏုိင္ငံ၏ ေတာင္ပုိင္းတြင္ရွိသည္။ ဗန္ထရြိဳင္း၏ ကေလးဘ၀သည္ ေၾကကြဲစရာပါ။ မိခင္ဟာ စစ္ေၾကာင့္ရြာမွာ မေန၀ံ့၊ ေတာေတာင္မ်ားအတြင္းသုိ႔ သားငယ္ ဗန္ထရြိဳင္းအားခ်ီပုိးရင္းေရွာင္ပုန္းခဲ့ရတယ္။ ဆုိးရြားလွတဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲ ဗန္ထရြိဳင္း၏ မိခင္ဟာေတာတြင္း၌ပင္ေသဆုံးခဲ့ရ၏ အေဖက မိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္ အလြန္ေ၀းကြာသည္ အရပ္တြင္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ရ၏ မိသားစုႏွင့္ အၿမဲမရွိ၊ ႏွစ္အတန္ၾကာမွ အိမ္သုိ႔ျပန္လာႏုိင္၏ ဤတြင္ “ဗန္ထရြိဳင္း”သည္ ဦးေလးႏွင့္အစ္ကုိၾကီးတုိ႔၏ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္၌ ၾကီးျပင္းခဲ့ရ၏ ဗန္ထရြိဳင္း(၁၅)ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ “ဆုိင္ဂုံ”သုိ႔သြားရန္ သူဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ “ဒါနန္း”ရွိအစ္ကုိၾကီးႏွင့္ အတူေနေသာ “ဗန္ထရြိဳင္း”သည္ ဆင္းရဲမြဲေတလြန္းလွေသာ အစ္ကုိၾကီး၏ မိသားစုအေပၚတြင္မွီခုိ၍ေနထုိင္ရသည္ကုိ စိတ္မေကာင္း...။ “ဗန္ထရြိဳင္း” ၏ အစ္ကုိၾကီးသည္အလုပ္လုပ္သည္ သုိ႔ေသာ္ထုိစဥ္က ေတာင္ဗီယက္နမ္တြင္ ပင္ပင္ပမ္းပမ္းလုပ္ေသာ္လည္း မိသားစုရဲ့ စား၀တ္ေနေရးကုိမွ် ဗီယက္နမ္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ မျဖည့္ဆီးႏုိင္ၾက၊ ခ်မ္းသာသူတုိ႔ကေတာ့... က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာ၍ ေနၾကသည္ ဤသူတုိ႔ကား လူနဲစု၊ ဗီယက္နမ္လူမ်ဳိးစုၾကီးမူ ဆင္းရဲတြင္း၌ နစ္ဆဲ....။
“ဆုိင္ဂုံ” ေရာက္ေတာ့.. ဗန္ထရြိဳင္းဟာ ရပ္တည္ေရးအတြက္ ဆုိကၠားနင္းသည္ သုိ႔ေသာ္ တေယာက္၏ ၀မ္းကားနပ္မွန္ေအာင္ ၀မ္းမ၀ခဲ့။ ဤသုိ႔ဆုိကၠားနင္းရင္းမွ ဆင္းရဲသူဗီယက္နမ္ အမ်ားစုၾကီးအား ေတြ႔ရသည္။ ခ်မ္းသာလြန္းလွေသာ လူကုံတန္အခ်ိဳ႕အားလည္းေတြ႔ရျပန္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ေတြက “ဆုိင္ဂုံ” တြင္လူနည္းစု။ ၾကားလူတန္းစားဟူ၍မရွိ။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟလွလြန္းေသာ “ဆုိင္ဂုံ”ပါလားဟူ၍ ဗန္ထရြိဳင္း ဆုိကၠားနင္းရင္းေတြးသိလာရသည္။ ဆုိင္ဂုံတြင္ ဆုိကၠားနင္းသမားဘ၀မွ လွ်ပ္စစ္စက္ရုံတစ္ခု သုိ႔ ေျပာင္းခဲ့၏ ဤတြင္ ဆုိင္ဂုံရွိ လွ်ပ္စစ္စက္ရုံတြင္ လွ်ပ္စစ္အလုပ္သမားေလးတစ္ဦးျဖစ္လာခဲ့ ေတာ့သည္။ ဤတြင္ပင္...“ဖန္သီက်ဴရင္” ႏွင့္ေတြ႔ခဲ့ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ “ဖန္သီက်ဴရင္”က “ဆုိင္ဂုံ”ရွိ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံမွအလုပ္သမတစ္ဦး....။
“ဆုိင္ဂုံ”ေရာက္ လွ်ပ္စစ္အလုပ္သမားေလး “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း”သည္ေျမေအာက္လ ူငယ္သမဂၢ သုိ႔၀င္၏ လူငယ္သမဂၢအဖဲြ႔၀င္သစ္ “ဗန္ထရြိဳင္း”သည္ ေျမေအာက္သမဂၢမွ ဖြင့္လွစ္သည့္သင္ တန္းသုိ႔ လွ်ဳိ႕၀ွက္၍တက္ခဲ့ရ၏ သင္တန္းတြင္ သင္တန္းဆရာက “ဗန္ထရြိဳင္း”အားေမး၏
“ ရဲေဘာ္ဟာ လွ်ပ္စစ္ဌာနက အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ပဲမဟုတ္လား။ ကဲ... ဒီလုိဆုိရင္ ခင္ဗ်ားအိမ္မွာ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းဘယ္ေလာက္မ်ား တပ္ဆင္ထားသလဲ။ လွ်ပ္စစ္မီးေရာထြန္းႏုိင္ ရဲ့လား ”။
“ဟင့္အင္း... လွ်ပ္စစ္နဲ႔ပါတ္သတ္လုိ႔ ဘာတစ္ခုမွ မရွိပါဘူးဗ်ာ။ မီးေရာင္ဆုိတာက ေရနံဆီမီးခြက္ေလာက္ထြန္းၿပီး ေနရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔တစ္ခရုိင္လုံးက လူေတြကလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ”
“လွ်ပ္စစ္အလုပ္သမားေတြမွာ လွ်ပ္စစ္မီးေတာင္မသုံးစြဲရဘူး။ ဒါဟာ တရားနည္းလမ္းက်တယ္ လုိ႔ ခင္ဗ်ားထင္သလား ၾကည့္စမ္း။ အေမရိကန္ေတြေနတဲ့ ေနရာေတြကုိသြားၾကည့္စမ္းပါ သူတုိ႔ရဲ့ ေခြးေတြေနတဲ့ ေခြးအိမ္ေလးေတြမွာေတာင္ လွ်ပ္စစ္မီးရွိတယ္။ လွ်ပ္စစ္အလုပ္သမား ေတြက တေန႔ေန႔မွာ အလုပ္မလုပ္ပဲေနၾကည့္လုိက္စမ္းပါလား။ တၿမိဳ႕လုံးေမွာင္က်မွာေပါ့။ ဒီေကာင္ေတြဟာ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးတ၀င္း၀င္းနဲ႔ အေမွာင္ထဲမွာ ဟုိစမ္း ဒီစမ္းနဲ႔ လုပ္ေနရမွာပဲ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားေပးစက္ၾကီးေတြလည္လာေအာင္ သူတုိ႔ဘာလုပ္တက္မွာလဲ”
အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္
၁၉၆၄ ခုႏွစ္၊ ေမလ(၁၀)ရက္။
တနဂၤေႏြေန႔၊ နံနက္ ၉း၀၀ နာရီ။
ပုလိပ္“၈”ေယာက္သည္ “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း”၏ေနအိမ္အတြင္းသုိ႔ ရုတ္တရက္ပင္ ေရာက္၍ လာၾက၏ ထုိစဥ္၌ “ဗန္ထရြိဳင္း”သည္ အိမ္တြင္မရွိ။ မေန႔မနက္ကတည္းမွ အိမ္မွထြက္သြား၍ ေနခဲ့သည္။ “ည”တြင္လည္းျပန္မအိပ္။ ဇနီးသည္“ဖန္သီက်ဴရင္”တဦးသာ အိမ္တြင္ ရွိ၍ေန၏။ ရဲမ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္အား ဒရြတ္တုိက္ဆြဲၿပီး အိမ္အတြင္းသုိ႔ ေခၚလာၾက၏ သူ၏လက္မ်ားကုိလည္းေနာက္ဘက္မွေန၍ လက္ထိပ္ခပ္ထား၏။ သူ႔အ၀တ္အစားမ်ားသည္ ရုိက္ႏွက္ထားသည့္အတြက္ စုတ္ၿပဲ၍ေနသည္။ အကၤ်ီၾကယ္ေစ့မ်ားက မရွိေတာ့။ အျပာေရာင္အကၤ်ီသည္“ေသြး”မ်ား“ရႊံ႕” မ်ားေၾကာင့္ အေရာင္ေျပာင္း၍ေနၿပီ။ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ ထုေထာင္းရုိက္ႏွက္ထားေသာ ဒါဏ္ရာဒါဏ္ခ်က္တုိ႔ေၾကာင့္ ေရာင္ကုိင္း၍ေနသည္။ ဆံပင္မ်ားက ဖရုိဖရဲ...။ ဒါဏ္ရာတုိ႔က သူ၏ရင္ဘတ္ႏွင့္ ၀မ္းဗုိက္တြင္လည္းရွိ၏ ၿပီးလွ်င္....။ ေျခ၊ လက္၊ ကုိယ္ခႏၶာအစိတ္အပုိင္းအားလုံးတုိ႔၌...ကြဲ၍ေသြးယုိစီးေနေသာဒါဏ္ရာ၊ ညိဳမဲ၍ ဖူးေရာင္ေနသာ ဒါဏ္ရာ...။
“က်ဴရင္ .... ငါေတာ့အဖမ္းခံရၿပီ ”
ရဲမ်ား ဒရြတ္တုိက္ဆြဲေခၚလာသည့္သူမွ ဖန္သီက်ဳရင္အား လွမ္းေအာ္၍ ေျပာလုိက္သည္။ ေကာင္းလီတံတားအား မုိင္းေထာင္၍ အေမရိကန္ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီး၏ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္အား ဗုံးခြဲတုိက္ခုိက္ရန္ လုပ္ေဆာင္စဥ္ “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း” အဖမ္းခံလုိက္ရ၏။ တညလုံးရုိက္ႏွက္စစ္ ေဆးၿပီး သူ၏ေနအိမ္သုိ႔ေခၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ရဲတုိ႔အိမ္အတြင္း အႏွံ႔ရွာေဖြၾကမည္ျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္ ဘာသာျပန္ဆုိသူ ဆရာထက္ျမက္က ဤသုိ႔ေရးထား၏။
“ ဗုံးေတြ ဘယ္ေနရာအ၀ွက္ထားတယ္ဆုိတာ မင္းငါတုိ႔ကုိေျပာျပမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီအခန္းဟာ မင္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ အခ်စ္အသုိက္ၿမံဳေလးတစ္ခု ဆက္ျဖစ္ေနရဦးမွာေပါ့။ ဆက္ၿပီးျငင္းဆန္ေနရင္ေတာ့ ဒီအခန္းဟာ ငရဲခန္းျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီအထဲမွာပဲ မင္းေသသြားလိမ့္မယ္ ”
“ ဗုံးေတြဘယ္ေနရာမွာရွိတယ္ဆုိတာ က်ဳပ္.....မသိဘူး ”
ပုလိပ္ေတြဟာ “ထရြိဳင္း”ကုိ တြန္းလုိက္ထုိးလုိက္ၿပီး၊ အတင္းရုိက္ႏွက္ထုိးႀကိတ္ေတာ့တာပါပဲ။ ေနာက္ သူ႔ကုိလွ်ပ္စစ္က်င္စက္နဲ႔“ တုိ႔”ၾကတယ္။ က်င္စက္ရုိက္တာေတြဟာ သိပ္ျပင္းထန္လြန္း ေတာ့ “ ထရြိဳင္း”ဟာေနာက္ျပန္လဲက်သြားၿပီး ကုတင္ေပၚမွာတြန္႔လိမ္ေနရွာတယ္။
ဒီေနာက္မွာ ရုိက္ႏွက္ညွင္းပန္းတာေတြရပ္ၿပီး သူတုိ႔က “ထရြိဳင္း”ကုိေမးျပန္တယ္။
“ ဗုံးေတြဘယ္မွာလဲ”
“ ထရြိဳင္း” ဟာသိပ္ကုိေမာဟုိက္ပင္ပန္းေနရွာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူစကားေျပာတယ္။ သူ႔အသံ ဟာအရင္ကထက္ေတာင္ ပုိၿပီးက်ယ္ေနတယ္။
“မသိဘူးလုိ႔ က်ဳပ္ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ေျပာခဲ့ၿပီး၊ ဒါကုိမွ ခင္ဗ်ားသိခ်င္ေနတုန္းပဲဆုိရင္ ဖိႏွိပ္သူေတြရွိတဲ့ ေနရာတုိင္းမွာ ဗုံးေတြရွိတယ္လုိ႔သာ မင္းတုိ႔မွတ္ထားလုိက္စမ္းပါ”
ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးသူ၏ ဇနီး ဖန္သီက်ဴရင္ ကုိပါအာဏာပုိင္ပုလိပ္တုိ႔က ဖမ္းဆီးလုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမအား အမ်ဳိးသမီးအက်ဥ္းေထာင္အတြင္းခ်ထားလုိက္၏ မၾကာမီအတြင္း “က်ဴရင္”အား “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း”၏ဇနီးျဖစ္မွန္းအက်ဥ္းက်သူအမ်ိဳးသမီးမ်ား သိ၍ သြားၾကသည္။ အက်ဥ္းၾကသူမ်ားအားလုံးက လြတ္ေျမာက္ေရးတုိက္ပြဲတစ္ခုခုတြင္ ပါ၀င္ ပတ္သတ္၍ဖမ္းဆီးျခင္းခံထားရသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ သူတုိ႔သည္ “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း”အားသိၾက သည္။ သူတုိ႔သည္ “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း”အားေလးစားၾကသ ည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ... “ဗန္ထရြိဳင္း” ၏ ဇနီး “က်ဴရင္”ကုိလည္းအားလုံးက ေႏြးေထြးစြာဂရုစုိက္ၾက၏။ အားေပးၾက၏။ တေန႔မနက္အက်ဥ္းက်သူ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အက်ဥ္းတုိက္အတြင္းမွ ထြက္၍အျပင္တြင္ေနပူဆာ လႈံခြင္ရၾကသည္။ ေနပူဆာလႈံရင္းစကားေျပာ၍ ေနၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ ပုလိပ္မ်ားအလစ္တြင္ တုိးတုိးေျပာၾကရျခင္းျဖစ္သည္။ သူတုိ႔က “က်ဴရင္”အား “ဗန္ထရြိဳင္း”၏အေၾကာင္းမ်ား ေမးၾကသည္။
“အစ္မရယ္ တျခားလူေတြကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ့ခင္ပြန္းေတြ ဇနီးသည္ေတြရဲ့ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္း ေတြမွာ ကူညီလုိက္ကုိင္တယ္။ က်မၾကေတာ့ “ထရြိဳင္း”ကုိအကူအညီမေပးယုံသာမကဘူး၊ သူလုပ္တဲ့လမ္းေပၚမွာ ပိတ္ရပ္ခဲ့တယ္၊ က်မကုိသူအယုံအၾကည္မရွိမွာကုိ က်မေနာင္တရ ၀မ္းနည္းေနမိတာပါ”
“သူက မၾကာမၾကာ က်မကုိ အျပစ္ေျပာတယ္။ က်မက အိမ္နီးခ်င္းေတြအေပၚ မဆင္မျခင္ ဆက္ဆံေျပာဆုိလုိ႔ရွိရင္သူက က်မကုိေ၀ဖန္တတ္တယ္။ သူကအ၀တ္အစားေလာ္လီတာကုိ လည္းမၾကိဳက္ဘူး” သူကေျပာပါတယ္။
ငါတုိ႔ဟာ လုပ္သားျပည္သူေတြျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ငါတုိ႔ဟာ အ၀တ္အစား ေလာ္လီတာ အတုခုိးတာေတြမလုပ္သင့္ဘူး”
“က်မ္ရဲ့အ၀တ္ေတြကာ အျပာရင့္ရင့္အေရာင္တုိ႔ အျဖဴေရာင္တုိ႔ဆုိ သူသေဘာက်တယ္။ သူဟာ ရုပ္ရွင္လည္းမၾကည့္ဘူး။ သူက.....
“ဆုိင္ဂုံ” ဟာ “ဟႏြိဳင္း” လုိ႔ျဖစ္လာရင္ ငါတုိ႔ရုပ္ရွင္ေတြအမ်ားၾကီးၾကည့္ၾကမယ္လို႔ေျပာတယ္။ တစ္ႏွစ္ေလာက္အတြင္းမွာ က်မတုိ႔ဟာ ရုပ္ရွင္ဆုိလုိ႔ တၾကိမ္ပဲသြားခဲ့ဘူးတယ္”
“ဗန္ထရြိဳင္း”အား နယ္ခ်ဲ႕လက္ကုိင္ဒုတ္ ေတာင္ဗီယက္နမ္အစုိးရမွ ေသဒါဏ္စီရင္ခ်က္ခ်မွတ္ခဲ့ သည္။ မၾကာ....။ ဗင္နီဇြဲလားႏုိင္ငံမွ ေျပာက္က်ားမ်းာက အေမရိကန္တပ္မွ ဗုိလ္မွဴးၾကီး စမုိးလင္းအား ဖမ္းဆီးလုိက္ၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ ေၾကျငာေတာ့သည္။ ဗီယက္နမ္မွ “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း”အားလႊတ္ေပးလွ်င္ အေမရိကန္ဗုိလ္မွဴးၾကီးအားျပန္၍ လႊတ္ေပးမည္။ ဤသုိ႔ မျဖစ္ပါက .... အေမရိကန္ဗုိလ္မွဴးၾကီးအား သတ္ပစ္မည္။ “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း”အသက္ႏွင့္ “စမုိးလင္း”အသက္အား လဲလွယ္မည္ျဖစ္သည္။ အဖိႏွိပ္ခံႏုိင္ငံတကာျပည္သူတုိ႔၏ ရပ္တည္ခ်က္ကား သမုိင္းတြင္လွ၏။ ေဖာက္ျပန္သူတုိ႔က ေဖာက္ျပန္သည့္နည္းပရိယာယ္မ်ား ျဖစ္သာ တုံ႕ျပန္ခဲ့သည္။ ဗင္နီဇြဲလားေျပာက္က်ားတုိ႔ကား သေဘာတူညီခ်က္အရ... ယုံၾကည္ၿပီး အေမရိကန္ဗုိလ္မွဴးၾကီး“စမုိးလင္း”အားလႊတ္ေပးခဲ့သည္။
သုိ႔ေသာ္ “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္” ကား......။
၁၉၆၄ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ (၁၅)ရက္။
ခ်ီဟြာ အက်ဥ္းေထာင္ မနက္(၁၁)နာရီ။
“ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း”အား “ခ်ီဟြာ” အက်ဥ္းေထာင္ႀကိဳးတုိက္အတြင္းမွ ေထာင္အာဏာပုိင္မ်ားက ေခၚထုတ္၍ လာသည္။ ဤခရီးက “ ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း”အားလူသတ္သမားမ်ားက ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္သတ္မည့္“သတ္ကြင္း”သုိ႔ သြားရန္ခရီးျဖစ္၏။ ဤသည္ကုိ “ဗန္ထရြိဳင္း”လည္းသိ၏။ ေဖာက္ျပန္သည့္ဖိႏွိပ္သူအစုိးရသည္ ေနာက္ဆုံးဤသုိ႔ပင္ျပဳလုိက္ၾကမည္။ ဤသည္ကုိ “ဗန္ထရြိဳင္း”က ေလးေလးနက္နက္သိၿပီးျဖစ္၏။ မရြံ႕၊မတြန္႔၊ ရဲရဲ....။
“ထရြိဳင္း”အား လက္မရြံ႕ေသနတ္ပစ္တပ္ဖြဲ႔ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ရလုိ႔ရွိရင္ သူေၾကာက္လန္႔တ ၾကားျဖစ္ၿပီး သူတုိ႔စြဲခ်က္တင္ထားတာ တခ်ဳိ႕ကုိ၀န္ခံလိမ့္မယ္လုိ႔ သူတုိ႔ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့လုိ႔ဘဲ။ သူတုိ႔ရဲ႕အလုိေတာ္ရိ ေၾကးစားသတင္းစာဆရာေတြသူလွ်ဳိဒလန္ေတြကုိ အသင့္ထားၿပီး “ထရြိဳင္း”ကုိေဒါသထြက္ေအာင္ေမးခြန္းမဟုတ္တာေတြေလွ်ာက္ေမးမယ္။ ေျခလွမ္းမွားေအာင္ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္မယ္စသျဖင့္ေပါ့။
“ထရြိဳင္း” ၾကိဳးတုိက္ထဲက ထြက္လာတာကုိျမင္လုိက္ၾကတာနဲ႔ သူတုိ႔တုန္လႈပ္ေအာင္မလုပ္ႏုိင္ ဘူးဆုိတာ အာဏာပုိင္ေတြသိလုိက္ၾကရတယ္။ “ထရြိဳင္း”ဟာ သတင္းစာဆရာေတြကုိၿပံဳးၿပီး ၾကည့္လုိက္တယ္။တခ်ဳိ႕လူေတြဟာ ဒီလုိအသတ္ခံရခါနီးမွာဆုိရင္ ေၾကာက္လန္႔တုန္လႈပ္ၾက တယ္။ “ထရြိဳင္း”ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပါပဲ။
“အခုလာတဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သတင္းစာဆရာေတြဟာ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲဆုိတာသိၿပီးျဖစ္မည္။ အေမရိကန္ေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံကို၀င္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္ၿပီးရာဇ၀တ္မႈေတြက်ဴးလြန္ ေန တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ျပည္သူေတြကုိ အႏုိင္ယူဖုိ႔ စီမံကိန္းတစ္ခုလုံးကုိိ “မက္နာမာရား”လုပ္ခဲ့ တာပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြကုိ က်ေနာ္ဘယ္တုန္းကမွ မဆန္႔က်င္ခဲ့ဘူး။ ဗီယက္နမ္ေတာင္ ပုိင္းမွာ ရာဇ၀တ္မႈမ်ားစြာ က်ဴးလြန္ေနတဲ့ “မက္နာမာရား”ကုိက်ေနာ္ရွင္းပစ္ခ်င္တယ္။
သတင္းစာဆရာတစ္ဦးက ေမးသည္။ “ ခင္ဗ်ားမေသခင္မွာ ဘယ္လုိအေၾကာင္းအရာကုိ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္မိပါသလဲ” “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း”မွ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလုိက္၏ “ က်ေနာ္စိတ္မခ်မ္းသာတာ တစ္ခုပဲရွိတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ “မက္နာမာရား”ကုိ ေသေအာင္ မသတ္လုိက္ရတာဘဲ။”
“ဗန္ထရြိဳင္းအား ေသနတ္ႏွင့္ပစ္သတ္ရန္အသင့္ျဖစ္၍ေနၿပီ။ “ဗန္ထရြိဳင္း”၏ မ်က္လုံးအား အ၀တ္အစားအနက္ျဖင့္စည္းရန္ အာဏာပုိင္မ်ားက ျပဳလုပ္သည္။ “ဗန္ထရြိဳင္း”က လက္မခံ..။
“ငါ့မ်က္ႏွာကိုမစည္းနဲ႔၊ ဒီေျမကုိ မင္းတုိ႔ငါ့ကုိၾကည့္ခြင့္ေပးရမယ္။ ငါခ်စ္ျမတ္ႏုိးလွတဲ့ ငါ့ေျမကုိငါ့ကုိၾကည့္ခြင့္ေပးရမယ္”
အာဏာပါးကြက္သား ေသနတ္သမားမ်ားသည္ “ဗန္ထရြိဳင္း”ရင္သုိ႔ ေမာင္းျပန္ရုိင္ဖယ္ေသနတ္ မ်ားျဖင့္ခ်ိန္၍ထား၏
“ဒုိုင္း”
ပါးကြက္သား၏ ေသနတ္က်ည္ဆံခဲဖူးသည္ “ဗန္ထရြိဳင္း”၏ ရင္အုံသုိ႔ ထုိးေဖာက္၍သြား၏
“ဗီယက္နမ္ အဓြန္ရွည္ပါေစ။”
“ဗန္ထရြိဳင္း”၏ ႏႈတ္မွေၾကြးေၾကာ္လုိက္၏။ ရင္တြင္းမွာေသာအသံ....။ ေသြးတုိ႔သည္ က်ည္ဆံ ဒါဏ္ရာ၀မွ ထြက္၍က်လာသည္။ ရဲရဲ.....။
“ဒုိင္း”
“ဟုိခ်ီမင္း သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ”
“ဟုိခ်ီမင္း သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ”
ေသနတ္သံမ်ားႏွင့္ “ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း”၏ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားသည္ ခ်ီဟြာအက်ဥ္းေထာင္၏ လူသတ္ကြင္းအတြင္း လုံးေထြး၍ ေနေတာ့သည္။
“ဗီယက္နမ္ အဓြန္ရွည္ပါေစ။”
“ဟုိခ်ီမင္း သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ”
0 comments:
Post a Comment