ငွက္တေကာင္၏ ေျခရာ တစ္ပိုင္းတစ္စ
|
5:08 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
by Shwemaw Kunn on Sunday, August 14, 2011 at 10:41am
“ သူ ” သူ႔ကုိစတင္ သိရွိခဲ႔တာက ၁၉၈၆ ခုႏွစ္ေလာက္က ျဖစ္သည္။ နာရီသံေတြ ဆူညံလြန္းေန၊ ငုိခ်င္ပါတယ္ အခ်စ္ဆုံးရယ္၊ ရီ(ရယ္) ပုလဲ ၊ ငုိရင္ရြဲ စတဲ႔ ေျပာင္ေျမာက္ ထိမိတဲ႔ စကားလုံးေတြ အဖြဲ႔အႏြဲ႔ေတြနဲ႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ ႏွလုံးအိမ္ကုိ ေစစားဖမ္းယူ ညို႔ငင္ႏိုင္ခဲ႔သူ။ ထူးအိမ္သင္ ဆုိတဲ႔ “ သူ ” ပါ။ အဲဒီေနာက္မွာ ေမွာ္ဆရာအိပ္မက္၊ သက္ၿငိမ္၊ အတၱပုံေဆာင္ခဲမ်ား၊ အၾကင္နာအိပ္မက္၊ အရင္အတုိင္း၊ စကားလုံးမရွိတဲ့ ေကာင္းကင္၊ ထူးအိမ္သင္ (Unplugged Live) ၊ ၿမိဳ႕ျပလေရာင္ တမ္းျခင္း၊ သီခ်င္းေခြေတြနဲ႔၊ သူရဲ႕ ဂီတေမွာ္ေတြနဲ႕ ဖမ္းစားခဲ႔ျပန္တယ္။
လူေတြသိပ္မသိတဲ႔ ငွက္ႀကီး ေျခရာတခ်ဳိ႕ကို ေရးျပခ်င္ပါတယ္္။ ငွက္ႀကီး ကနဦးေခြ ျဖစ္တဲ႔ နာရီေပၚက မ်က္ရည္စက္မ်ားကို အသံသြင္းၿပီး မာစတာရီးလ္ အေခြအတြက္ ပရိုဂ်ဴဆာလိုက္ရွာခ်ိန္ ကုကၠဳိင္းေရကူးကန္ လမ္းနားက အိမ္တအိမ္မွာ တရက္ ေတးေရးဆရာ ညီညီသြင္ (ဝက္) တို႔ အခု အယ္လ္ဆိုင္းဇီ အေဖ၊ အယ္လ္ခြန္းရီ ေမာင္ ေတးေရး လဇြန္ထြဲဝါ ( ကိုႀကီး ) သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုၿပီးနားေထာင္ၾကတာ အဲဒီမွာတင္ ရန္ကင္း ၁၂လံုးတန္းက ညီညီ႔ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ ဆိုတဲ႔ေဘာ္ဒါက အဲဒီေခတ္က ေငြ ၂ေသာင္းေက်ာ္နဲ႔ ဝယ္လိုက္တယ္၊ ေနာက္ ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္က တျခားတေယာက္ဆီ ေရာင္းလိုက္ၿပီ ထုတ္ေတာ႔ ဒီေခြေပါက္သြားတယ္လို႔ ဆိုတယ္။
ဒီေခြဟာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးေတြမွာ သူ႔ သီခ်င္းေတြက ပ်ံ႕လြင္႔ေနသလုိ၊ ေခတ္တခုရဲ႕ လူေတြ ရင္ဘတ္ထဲကိုလည္း သူ႔ သီခ်င္းသံေတြက မင္းမူ စုိးမုိးေနခဲ႔ ျပန္တယ္ေလ။ လူငယ္ ဘာသာဘာဝ လမ္းေဘး အုတ္ခုံေလးေတြနဲ႔ အေဆာင္ေတြေရွ႕မွာလည္း သူ႔ သီခ်င္းေတြက ပ်ံလြင္႔ ေနခဲ႔ျပန္တယ္။ ၁၉၈၈ လူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီး ျဖစ္ၿပီးတဲ႔ေနာက္ အမွန္တရားနဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းေတြကုိ ခုံမင္ႏွစ္သက္တဲ႔ သူတစ္ေယာက္ ေတာထဲေရာက္ခဲ႔တယ္။ အေနဆင္းရဲ၊ အစားဆင္းရဲ ဘဝေတြနဲ႕ သူအံႀကိတ္ၿပီး ေနခဲ႔တယ္၊ ကဗ်ာေတြေရးခဲ႔သလုိ၊ “အေရးႀကီးၿပီ” ဆိုတဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး သီခ်င္းေတြလည္း စပ္ဆုိခဲ႔ျပန္ေသးတယ္၊ အဲဒီ “အေရးႀကီးၿပီ” ဆုိတဲ႔ သီခ်င္းကုိ ကုိမြန္းေအာင္က သီဆုိခဲ႔တယ္၊ ဂီတကုိင္တဲ႔ သူ႔လက္က ပါးစပ္တီးလုံးေတြနဲ႔ သီခ်င္းေတြစပ္ရင္း၊ မဟူရာညဥ္႔ နက္နက္ေတြထဲ အေမကုိလြမ္းတဲ႔ စိတ္ေတြနဲ႔ မ်က္ရည္က်ခဲ႔ဖူးတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚျပန္တက္တဲ႔ ေက်ာင္းသားအုပ္စုေတြထဲ သူ အေမကုိလြမ္းတဲ႔ စိတ္တစ္ခုထဲနဲ႔ သူ႔ဇာတိ ေမာ္လၿမိဳင္က သူ႔ အေမရဲ႕ အိမ္အုိေဟာင္းေလးဆီ ေက်ာပုိးအိတ္ တစ္လုံးလြယ္လုိ္႔ သူျပန္သြားခဲ႔တယ္။
သူ႔ ရဲေဘာ္ေတြအားလုံးက သူ႕ကုိ ခြင္႔လြတ္နားလည္မူ အျပည္႔ေပးခဲ႔ သလုိ သူကလည္း ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္အခ်ိန္ထိ ရဲေဘာ္ေတြအပၚ သစၥာရွိခဲ႔တယ္။ အာဏပုိင္ဆုိတဲ႔ လူေတြက လက္နက္အာဏာျပၿပီး အႏုပညာသမားေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ ဝါျဖန္႔ခ်ီေရး ေတြအတြက္ အသုံးခ်ခဲ႔ေပမယ္႔ ေရွာင္ထြက္ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ပုိင္း သူ႕အေၾကာင္းေတြ သိပ္မၾကားရေတာ႔ေပမယ္႔ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္စာေစာင္ေတြမွာ ေတြ႔ျမင္ခဲ႔ရၿပီး အေမ (သုိ႔မဟုတ္) ေမတၱာေတာ္ဘြဲ႕၊ အစိမ္းေရာင္ ရက္စြဲမ်ား၊ တစ္ေန႔စာ အလြဲမ်ား၊ ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ဆုိတဲ႔ ေတးစီးရီးေတြ ထုတ္တာနားေထာင္႔ခြင္႔ ရခဲ႔တယ္။
ဘ၀ကုိ အႏုပညာတစ္ခုတည္းနဲ႔ ရုိးသားစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားခဲ႔ သလုိ ၁၄-၈-၂၀၀၄ ခုႏွစ္၊ ၾသဂတ္လ၊ ၁၄ ရက္မွာ သူခ်စ္တဲ႔ မိသားစုေလးနဲ႔ ခ်စ္တဲ႔ ပရိတ္သတ္ႀကီးကုိ ခြဲခြာသြားခဲ႔တာ ဒီေန႔ဆုိ (၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၁၄ရက္ေန႔ဆုိရင္ ၇ ႏွစ္တင္းတင္း ျပည္႔ေျမာက္ခဲ႔ၿပီေလ။ ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ႔ ဆုိတဲ႔ စကားဟာ သူ႔အတြက္ မဟုတ္ခဲ႔ဘူး ဒီကမၻာေျမေပၚက အားလုံးကုိ သူႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခြာသြားခဲ႔ေပမယ္႔ က်န္ရစ္တဲ႔ သူ႔ ကဗ်ာေတြ၊ သူ႔ သီခ်င္းေတြကုိ ခ်စ္တဲ႔ သူ႕ ပရိတ္သတ္ေတြ အားလုံးက သူ႔ ကုိခ်စ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံးက ေက်ာ္ျမင့္လြင္ (အမည္ရင္း) သွ်ပ္၊ ဘဲဥ၊ ငွက္ႀကီး၊ ထူးအိမ္သင္ကုိ အခ်ိန္ျပည္႔ သတိ၇ေနသလုိ၊ သူဖန္တီးခဲ႔တဲ႔ ဂီတ နဲ႕ ကဗ်ာေတြ သူ႔ပုံရိပ္ေတြ ျမင္တုိင္း လြမ္းေနတုန္း၊ တမ္းတ သတိရေနတုန္းပါ။
ဒီေန႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သူ႔အတြက္ သတိတရနဲ႔ သူ႔ ကဗ်ာေတြ ရြတ္ဆုိခဲ႔ၾကတယ္။ ကုိယ္ကလည္း အေမကုိ အရမ္းခ်စ္ခဲ႔တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ အေမရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္ငင္ ေနခ်ိန္မွာ “ သား ” ကုိ ေတြ႔ခ်င္တယ္လုိ႔ တဖြဖြေျပာခဲ႔ ေပမယ္႔ အေမကုိ မေတြ႔ႏုိင္ခဲ႕ဘူး၊ စ်ာပန အခမ္းအနားေလးေတာင္ တက္ေရာက္ခြင္႔မရ ခဲ႔တဲ႔ ဘဝမုိ႕ “ အေမ ” ဆုိတဲ႔ ကဗ်ာေလးကုိ ေရြးၿပီး ရြတ္ဆုိခဲ႔တယ္။
… အေမ …
မိန္းမတကာ ထက္၌ က်ေနာ္ ေလးစားျမတ္ႏိုး မဆံုးေသာ
အနာဒိ အနႏၲေမတၱာရွင္ “ ခ်စ္ေသာ ေမေမ ” သို႔ …
အေမ …..
သားေတာ့ မီးေလာင္ေနၿပီ
လူေတြကေတာ့ ရယ္မွာပဲ
သားရင္ထဲမွာ
ကဗ်ာ …
ကဗ်ာ …
ကဗ်ာ …
သက္သာရာ ရမလားလို႔ပါ
(ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္)
ဝမ္းေရစပ္ရင္လည္း
နည္းနည္းခြင့္လႊတ္ပါ .. အေမ
သားေတာ့ မီးေလာင္ေနၿပီ။
သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္
“ငွက္” ေကာင္းရာ သုဂတိလားပါေစ၊ ေအးခ်မ္းတဲ႔ ဘဝသစ္မွာ ခ်စ္တဲ႔ အႏုပညာေတြကုိ ဆက္လက္ ဖန္တီးႏုိင္ပါေစလုိ႔ ။
ကမာနီလာ
ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ “ငွက္” အမွတ္တရ ကုိ ေရးဖုိ႔ မိတ္ေဆြေတြက ေျပာထားၾကေပမယ္႔ စာေရးဖုိ႔ အေျခအေန မေပးတာေၾကာင္႔ လုံးဝ မေရးျဖစ္ခဲ႔ဘဲ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက “ငွက္” အတြက္ လုပ္ျဖစ္တဲ႔ အမွတ္တရ ဒီေန႔ပြဲေလးကုိ တက္ေရာက္ရင္း ဒီစာကုိ အားျခင္း ေရးေပးလုိက္ရတာမုိ႔ အမွားပါခဲ႔ရင္ ခြင္႔လႊတ္ နားလည္ေပးပါလုိ္႔။
http://www.shwemawkunn.com/2011/08/blog-post_14.html
လူေတြသိပ္မသိတဲ႔ ငွက္ႀကီး ေျခရာတခ်ဳိ႕ကို ေရးျပခ်င္ပါတယ္္။ ငွက္ႀကီး ကနဦးေခြ ျဖစ္တဲ႔ နာရီေပၚက မ်က္ရည္စက္မ်ားကို အသံသြင္းၿပီး မာစတာရီးလ္ အေခြအတြက္ ပရိုဂ်ဴဆာလိုက္ရွာခ်ိန္ ကုကၠဳိင္းေရကူးကန္ လမ္းနားက အိမ္တအိမ္မွာ တရက္ ေတးေရးဆရာ ညီညီသြင္ (ဝက္) တို႔ အခု အယ္လ္ဆိုင္းဇီ အေဖ၊ အယ္လ္ခြန္းရီ ေမာင္ ေတးေရး လဇြန္ထြဲဝါ ( ကိုႀကီး ) သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုၿပီးနားေထာင္ၾကတာ အဲဒီမွာတင္ ရန္ကင္း ၁၂လံုးတန္းက ညီညီ႔ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ ဆိုတဲ႔ေဘာ္ဒါက အဲဒီေခတ္က ေငြ ၂ေသာင္းေက်ာ္နဲ႔ ဝယ္လိုက္တယ္၊ ေနာက္ ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္က တျခားတေယာက္ဆီ ေရာင္းလိုက္ၿပီ ထုတ္ေတာ႔ ဒီေခြေပါက္သြားတယ္လို႔ ဆိုတယ္။
ဒီေခြဟာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးေတြမွာ သူ႔ သီခ်င္းေတြက ပ်ံ႕လြင္႔ေနသလုိ၊ ေခတ္တခုရဲ႕ လူေတြ ရင္ဘတ္ထဲကိုလည္း သူ႔ သီခ်င္းသံေတြက မင္းမူ စုိးမုိးေနခဲ႔ ျပန္တယ္ေလ။ လူငယ္ ဘာသာဘာဝ လမ္းေဘး အုတ္ခုံေလးေတြနဲ႔ အေဆာင္ေတြေရွ႕မွာလည္း သူ႔ သီခ်င္းေတြက ပ်ံလြင္႔ ေနခဲ႔ျပန္တယ္။ ၁၉၈၈ လူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီး ျဖစ္ၿပီးတဲ႔ေနာက္ အမွန္တရားနဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းေတြကုိ ခုံမင္ႏွစ္သက္တဲ႔ သူတစ္ေယာက္ ေတာထဲေရာက္ခဲ႔တယ္။ အေနဆင္းရဲ၊ အစားဆင္းရဲ ဘဝေတြနဲ႕ သူအံႀကိတ္ၿပီး ေနခဲ႔တယ္၊ ကဗ်ာေတြေရးခဲ႔သလုိ၊ “အေရးႀကီးၿပီ” ဆိုတဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး သီခ်င္းေတြလည္း စပ္ဆုိခဲ႔ျပန္ေသးတယ္၊ အဲဒီ “အေရးႀကီးၿပီ” ဆုိတဲ႔ သီခ်င္းကုိ ကုိမြန္းေအာင္က သီဆုိခဲ႔တယ္၊ ဂီတကုိင္တဲ႔ သူ႔လက္က ပါးစပ္တီးလုံးေတြနဲ႔ သီခ်င္းေတြစပ္ရင္း၊ မဟူရာညဥ္႔ နက္နက္ေတြထဲ အေမကုိလြမ္းတဲ႔ စိတ္ေတြနဲ႔ မ်က္ရည္က်ခဲ႔ဖူးတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚျပန္တက္တဲ႔ ေက်ာင္းသားအုပ္စုေတြထဲ သူ အေမကုိလြမ္းတဲ႔ စိတ္တစ္ခုထဲနဲ႔ သူ႔ဇာတိ ေမာ္လၿမိဳင္က သူ႔ အေမရဲ႕ အိမ္အုိေဟာင္းေလးဆီ ေက်ာပုိးအိတ္ တစ္လုံးလြယ္လုိ္႔ သူျပန္သြားခဲ႔တယ္။
သူ႔ ရဲေဘာ္ေတြအားလုံးက သူ႕ကုိ ခြင္႔လြတ္နားလည္မူ အျပည္႔ေပးခဲ႔ သလုိ သူကလည္း ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္အခ်ိန္ထိ ရဲေဘာ္ေတြအပၚ သစၥာရွိခဲ႔တယ္။ အာဏပုိင္ဆုိတဲ႔ လူေတြက လက္နက္အာဏာျပၿပီး အႏုပညာသမားေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ ဝါျဖန္႔ခ်ီေရး ေတြအတြက္ အသုံးခ်ခဲ႔ေပမယ္႔ ေရွာင္ထြက္ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ပုိင္း သူ႕အေၾကာင္းေတြ သိပ္မၾကားရေတာ႔ေပမယ္႔ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္စာေစာင္ေတြမွာ ေတြ႔ျမင္ခဲ႔ရၿပီး အေမ (သုိ႔မဟုတ္) ေမတၱာေတာ္ဘြဲ႕၊ အစိမ္းေရာင္ ရက္စြဲမ်ား၊ တစ္ေန႔စာ အလြဲမ်ား၊ ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ဆုိတဲ႔ ေတးစီးရီးေတြ ထုတ္တာနားေထာင္႔ခြင္႔ ရခဲ႔တယ္။
ဘ၀ကုိ အႏုပညာတစ္ခုတည္းနဲ႔ ရုိးသားစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားခဲ႔ သလုိ ၁၄-၈-၂၀၀၄ ခုႏွစ္၊ ၾသဂတ္လ၊ ၁၄ ရက္မွာ သူခ်စ္တဲ႔ မိသားစုေလးနဲ႔ ခ်စ္တဲ႔ ပရိတ္သတ္ႀကီးကုိ ခြဲခြာသြားခဲ႔တာ ဒီေန႔ဆုိ (၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၁၄ရက္ေန႔ဆုိရင္ ၇ ႏွစ္တင္းတင္း ျပည္႔ေျမာက္ခဲ႔ၿပီေလ။ ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ႔ ဆုိတဲ႔ စကားဟာ သူ႔အတြက္ မဟုတ္ခဲ႔ဘူး ဒီကမၻာေျမေပၚက အားလုံးကုိ သူႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခြာသြားခဲ႔ေပမယ္႔ က်န္ရစ္တဲ႔ သူ႔ ကဗ်ာေတြ၊ သူ႔ သီခ်င္းေတြကုိ ခ်စ္တဲ႔ သူ႕ ပရိတ္သတ္ေတြ အားလုံးက သူ႔ ကုိခ်စ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံးက ေက်ာ္ျမင့္လြင္ (အမည္ရင္း) သွ်ပ္၊ ဘဲဥ၊ ငွက္ႀကီး၊ ထူးအိမ္သင္ကုိ အခ်ိန္ျပည္႔ သတိ၇ေနသလုိ၊ သူဖန္တီးခဲ႔တဲ႔ ဂီတ နဲ႕ ကဗ်ာေတြ သူ႔ပုံရိပ္ေတြ ျမင္တုိင္း လြမ္းေနတုန္း၊ တမ္းတ သတိရေနတုန္းပါ။
ဒီေန႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သူ႔အတြက္ သတိတရနဲ႔ သူ႔ ကဗ်ာေတြ ရြတ္ဆုိခဲ႔ၾကတယ္။ ကုိယ္ကလည္း အေမကုိ အရမ္းခ်စ္ခဲ႔တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ အေမရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္ငင္ ေနခ်ိန္မွာ “ သား ” ကုိ ေတြ႔ခ်င္တယ္လုိ႔ တဖြဖြေျပာခဲ႔ ေပမယ္႔ အေမကုိ မေတြ႔ႏုိင္ခဲ႕ဘူး၊ စ်ာပန အခမ္းအနားေလးေတာင္ တက္ေရာက္ခြင္႔မရ ခဲ႔တဲ႔ ဘဝမုိ႕ “ အေမ ” ဆုိတဲ႔ ကဗ်ာေလးကုိ ေရြးၿပီး ရြတ္ဆုိခဲ႔တယ္။
… အေမ …
မိန္းမတကာ ထက္၌ က်ေနာ္ ေလးစားျမတ္ႏိုး မဆံုးေသာ
အနာဒိ အနႏၲေမတၱာရွင္ “ ခ်စ္ေသာ ေမေမ ” သို႔ …
အေမ …..
သားေတာ့ မီးေလာင္ေနၿပီ
လူေတြကေတာ့ ရယ္မွာပဲ
သားရင္ထဲမွာ
ကဗ်ာ …
ကဗ်ာ …
ကဗ်ာ …
သက္သာရာ ရမလားလို႔ပါ
(ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္)
ဝမ္းေရစပ္ရင္လည္း
နည္းနည္းခြင့္လႊတ္ပါ .. အေမ
သားေတာ့ မီးေလာင္ေနၿပီ။
သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္
“ငွက္” ေကာင္းရာ သုဂတိလားပါေစ၊ ေအးခ်မ္းတဲ႔ ဘဝသစ္မွာ ခ်စ္တဲ႔ အႏုပညာေတြကုိ ဆက္လက္ ဖန္တီးႏုိင္ပါေစလုိ႔ ။
ကမာနီလာ
ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ “ငွက္” အမွတ္တရ ကုိ ေရးဖုိ႔ မိတ္ေဆြေတြက ေျပာထားၾကေပမယ္႔ စာေရးဖုိ႔ အေျခအေန မေပးတာေၾကာင္႔ လုံးဝ မေရးျဖစ္ခဲ႔ဘဲ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက “ငွက္” အတြက္ လုပ္ျဖစ္တဲ႔ အမွတ္တရ ဒီေန႔ပြဲေလးကုိ တက္ေရာက္ရင္း ဒီစာကုိ အားျခင္း ေရးေပးလုိက္ရတာမုိ႔ အမွားပါခဲ႔ရင္ ခြင္႔လႊတ္ နားလည္ေပးပါလုိ္႔။
http://www.shwemawkunn.com/2011/08/blog-post_14.html
0 comments:
Post a Comment