တခ်ပ္ေမွာက္

by Youn Myat Thwe on Saturday, June 18, 2011 at 3:20pm

လက္ေတြ ့က်တဲဲသေဘာတရားေလးတခု၊အမွန္တရားေလးတခု မို႕လို႔မေၿပာလိုက္ရရင္ ရင္ထဲမွာကလိကလိၿဖစ္ေန လို့သာေၿပာရမွာပါ။
တကယ္ေတာ့ ဒီအၿမင္ဟာ မၾကံဳဘူးတဲ့သူေတြ မယံုဘူးဆိုတဲ့သူေတြအတြက္ ကန့္ကြက္စရာေတာ္ေတာ္ၿဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
တကယ္လို့အဲလိုၿမင္ၾကရင္လည္း မေထာက္မညွာေ၀ဖန္ၾကပါလို့ ဖိတ္ေခၚလိုက္ေၾကာင္းပါ။


ရန္သူဆိုတာ ဘာလဲ။
ကြ်န္ေတာ္နားလည္တာကေတာ့ ကိုယ့္ကိုဒုကၡေပးမယ့္သူေပါ့ဗ်ာ။ဒါကရွင္းပါတယ္။
အဲဒါဆိုရင္လူပိ္န္းေတြးေလးနဲ့ပဲေတြးၾကည့္ရေအာင္(ဘာလို့အဲလိုေတြးရတာလဲဆိုေတာ့ကြ်န္ေတာ္လည္းအဲဒီ
ေလာက္ပဲေတြးတတ္လို့ပါ)။ ေကာင္းၿပီ
ကြ်န္ေတာ္ကရန္ကုန္မွာေနတယ္ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္မွာ ရန္သူ ၃ ေယာက္
ရွိတယ္ဆိုပါေတာ့။ ရန္ကုန္မွာတေယာက္။ပဲခူးမွာတေယာက္။
မႏၱေလးမွာတေယာက္။ဘယ္ရန္သူဟာကြ်န္ေတာ့္ကိုလိုက္ေခ်ာင္းၿပီးဒုကၡေပးႏိုင္ဖို့္အလြြယ္ဆံုးလည္းဆိုတဲ့အေၿဖ
ကိုကြ်န္ေတာ္ေၿပာၿပစရာမလိုဘူးေနာ္။ ရွင္းရွင္းေလးပဲ။ အနီးဆံုးကလူေပါ့ဗ်ာ။
ကဲဗ်ာ နဲနဲထပ္ေရႊ႕လာမယ္ေနာ္။
ရန္ကုန္တၿမိဳ့ထဲကရန္သူေတြပဲစဥ္းစားဦးဗ်ာ။ဟုိဖက္ၿမိဳ့နယ္ကရန္သူ။ကိုယ့္ၿမိဳ့နယ္ကရန္သူ။ကိုယ့္ရပ္ကြက္ထဲက
ရန္သူ။ကိုယ့္နဲ့တလမ္းထဲေနတဲ့ရန္သူ။ကိုယ့္နဲ့ဟုိဖက္တိုက္ဒီဖက္တိုက္။ဟုိဖက္ခန္းဒီဖက္ခမ္း၊
ကိုယ့္နဲ့ တအိိမ္ထဲ၊ ကိုယ့္နဲ့တရံုးထဲ။ကိုယ္န့ဲတဌာနထဲ။ကိုယ္နဲ့ေနာက္ဆံုး
တခန္းထဲ တအိပ္ယာထဲဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ေၿပာခ်င္တာက
ကို္ယ္နဲ့နီးေလေလ အဲဒီရန္သူဟာ အစြမ္းထက္ေလေလပါပဲ။အစြမ္းထက္တယ္လို ့ပဲေၿပာေၿပာ၊ အဲလိုမေၿပာခ်င္
ဘူးလား။ ေနာက္တမ်ိဳးသံုးမယ္ဗ်ာ။ကို္ယ့္ကိုဒုကၡေပးႏုိင္ဖို့အခြင့္အေရးအမ်ားဆံုးရထားတဲ့သူ။
အဲဒါေၾကာင့္ ေလာကၾကီးမွာ ကိုယ့္နဲ ့အနီးဆံုးလူ အနီးစပ္ဆံုးလူ
အရင္းနွီးဆံုးလူ ေတြဟာ ကုိယ့္ရဲရန္သူၿဖစ္ေနခဲ့ရင္
သို့မဟုတ္ ၿဖစ္လာခဲ့ရင္အဲဒီရန္သူမ်ိဴးဟာေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးရန္သူေတြၿဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။
အရင္းႏွီးဆံုးလူဟာကိုယ့္အားနဲ့ခ်က္နဲ့ကိုယ့္ရဲ့ခြ်တ္ယြင္းခ်က္ကိုအသိဆံုးၿဖစ္ေနလို့ပါပဲ။
ကိုယ့္ကိုအခ်ိန္မေရြးေနာက္ေက်ာကိုဒါးနဲ့ထိုးႏုိင္တဲ့အခြင့္အေရးကိုရထားလို့ပါပဲ။
တခ်ိုန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို ့တုိင္းၿပည္မွာ
ႏုိင္ငံၿခားကိုထြက္ဖို့ဆိုတာဟာအလြန္ခက္ခဲၾကတယ္။
ထြက္မယ့္လူေတြဟာလည္းဘယ္လိုၾကံဳေလ့ရွိလည္းဆိုေတာ့ ကိုယ္သြား မယ့္
ေလယာဥ္ခရီးစဥ္နဲ့ရက္ ကိုသိရင္ ္တေယာက္ေယာက္ကanonymously(ကိုယ္ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာကိုေၿပာၿပစရာမလိုဘူး။သတင္း
ေပးရံုသက္သက္ပဲဗ်ာ)ဖုန္းနဲပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အခ်ိန္ၾကိဳရလို
့စာတုိက္ကေနပဲၿဖစ္ၿဖစ္ နံမယ္က ဦးဘယ္သူ ေဒၚဘယ္သူ ဘယ္ေန့မွာ (ဘယ္
ခရီးစဥ္နဲ့) ၿပည္ပကိုထြက္ပါလိမ့္မယ္လို သူ့ဆီမွာ မူးယစ္ေဆး ဒါမွာမဟုုတ္
တရား၀င္ခြင့္ၿပဳတဲ့
ပမာဏထက္ပိုတဲ့အေမရိကန္ေဒၚလာကိုဖြက္ၿပီးယူေဆာင္သြားပါတယ္။တာ၀န္သိၿပည္သူတေယာက္အေနနဲ့သတင္း
ေပးတာပါလို့တခ်က္ကလိထားလိုက္တာနဲ႔တင္ဌာနဆိုင္ရာအရာရွိေတြကသတင္းေပးတဲ့သူဘယ္သူဆိုတာကို
မစံုစမ္းပါဘူး။သိပ္အလုပ္္လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီခရီးသည္ဟာ အဲဒီေန့ေလဆိပ္မွာ
လက္မွတ္ နဲ့ပတ္စပို့တ္ကိုၿပလိုက္တာနဲ့
အထဲခန လိုက္ခဲ့ပါေမးစရာနဲနဲရွိလုိ့ဆိုၿပီးေတာ့ တကုိယ္လုံး အိပ္ေတြ
ဖိနပ္ေတြခါးပတ္ ေတြအားလံုးကိုခြ်တ္ခိုင္းၿပီး
ိုရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေခြ်းၿပန္ေအာင္ရွာၾကပါတယ္။ေနာက္ဆံုးအားလံုးကင္းရွင္းမွသာေလယာဥ္ေပၚတက္
ခြင့္ရပါတယ္။
အခုထိလည္း အဲဒီလိုမ်ိဳးေတြရွိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကၿပည္ပကိုထြက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္
ကိုယ့္မိသားစု၀င္ကလြဲရင္အလြန္ခင္တဲ့ညတိုင္းလဖက္ရည္ဆိုင္တူတူထိုင္ေနၾကသူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာင္သူသြားမယ္
ဆိုတာသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေန့ ဘယ္
ခရီးစဥ္ဆိုတာကိုအတိအက်မေၿပာရဲေလာက္ေအာင္ၿဖစ္လာၾကရပါတယ္။
အိိမ္နီးခ်င္းရပ္ကြက္ထဲကလူကိုဆိုရင္ေတာ့ ၿပည္ပထြက္မွာကို
နီးၿပီဆိုတာေလာက္ကိုေတာင္ မေၿပာရဲၾကပါဘူး။ အဲဒီေတာ့
သူတို့ကိုလည္းအပစ္တင္လို့မၿဖစ္ပါဘူး။သတၱ၀ါမွန္သမွ်ဟာကိုယ့္အႏၱရာယ္ကိုကာကြယ္မွာကေတာ့
သဘာ၀မို့လိုပါ။
အခုေၿပာတဲ ့သာဓကကိုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ့ဖူးၾကံဳဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီေတာ့ဟာ ၿပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သူခင္တဲ့လူသူယံုၾကည္တဲ့သူ
သူအေၾကာင္းၾကားထားတဲ့လူ သူ့့အေၾကာင္းသိတဲ့လူဟာ သူကိုဒုကၡေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္
မနာလိုစိတ္နဲ ့သစၥာမဲ့မယ္ ဆိုရင္ အဲဒီသူေတြဟာ အႏၱရာယ္အၾကီးဆံုးလူ နဲ့
စြမ္းအားအထက္ဆံုးရန္သူေတြၿဖစ္
္ပါတယ္။အဲဒီသေဘာတရားတခုကိုအရင္တုန္းက ဖတ္ဘူးတဲ့ဲဘာသာၿပန္၀တၳဳ The Count of Monte
Cristo (မြန္တီခရစ္စတိုၿမိဳးစားၾကီး) ဆိုတဲ့ၿပင္သစ္စာေရးဆရာၾကီး Alexandre
Dumas père (1802-1870)
ေရးတဲ့၀တၳဳမွာအခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းကကိုယ့္ခ်စ္သူကိုလိုခ်င္တာရယ္သူ့ရာထူးတည္ၿမဲဖို့ရယ္အတြက္တခ်က္ခုတ္၂ခ်က္
္ၿပတ္သူငယ္ခ်င္းကိုသစၥာမဲ့ခဲ့တာကိုဇာတ္အိိမ္ဖြဲ့ထားခဲ့ပါတယ္။ဂႏဳၱ၀င္ပါ။နက္ေပၚကေနလည္းေဒါင္းလုပ္လုပ္ၿပီးဖတ္လို့ရပါလိမ့္မယ္။
္အဲဒီသေဘာတရားဟာတကယ့္ေလာကၾကီးထဲမွာလည္းရွိပါတယ္။
တိရစာၦန္ဟာ မေကာင္းမၾကံတတ္ပါဘူး။ သဘာ၀အရသူ့ကိုု္ယ္သူကိုယ္သာကာကြယ္ပါတယ္။အစာကိုသတ္ၿဖတ္စားေသာက္ရပါတယ္။
လူဆိုတဲ ့သတၱ၀ါကသာကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္။ကိုယ့္အက်ိဳးမရွိေသာ္လည္းမနာလိုစိတ္နဲ့မ်က္မုန္းက်ိဳးရံုမွ်နဲ့
လည္းဒုကၡေပးတတ္ပါတယ္။
ဒါဟာလည္း လက္မခံလို ့မရတဲ့ လက္ေတြ့အမွန္တရားပါ။
ေနာက္တခုကလည္း လူ့သဘာ၀တခုက တုိင္းၿပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ေနတဲ
့ရွင္ဘုရင္တပါးဟာ သူ ့နန္းေတာ္နားမွာ ထိုင္ၿပီးေတာင္းရမ္းေနတဲ
့သူဖုန္းစားတေယာက္ ရဲ့ခြက္ထဲမွာတေန့ကိုအသၿပာဘယ္ေလာက္ရေနတယ္ဆိုတာကို
ဘယ္ေတာ့မွစိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ သူစိတ္၀င္စားတာက သူလိုပဲ ဘုရင္လုပ္ေနၾကတဲ
့တိုင္းတပါးက မင္းမ်ား ဘာေတြ
လုပ္ေနတယ္၊ဘယ္လိုသယံဇာေတြနဲတူးေဖၚထုတ္လုပ္ၿပီးလန္းေနတယ္။ဘယ္လိုလက္နက္ေကာင္းေတြကိုဘယ္လို
တိုးတက္တဲ့ ႏုိင္ငံၾကီး ေတြဆီက၀ယ္ယူရရွိေနတယ္၊အဲဒီလက္နက္ေတြနဲ
့သူ့တိုင္းၿပည္ကိုပဲလာစစ္ၿပဳမလား။
ဒါမွမဟုတ္သယံဇာေပါၾကြယ္၀တဲ့တၿခားဘယ္ႏုိင္ငံေလးေတြကို၀င္သိမ္းဖိုၾကံစည္ၿပင္ဆင္ေနမလဲဆိုတဲ့ဟာမ်ဳိးကိုပဲ
စိတ္၀င္စားမွာပါ။
အဲသည္လိုဆိုရင္အဲသည္ႏုိင္ငံေလးေတြကို၀င္သိမ္းရင္သူတို့ဘာရမလဲ။အဲဒါဆိုရင္ငါဦးေအာင္တက္သိမ္းရရင္
ေကာင္းမလား စတာေတြကိုပဲေတြ့းပါတယ္။
(ကြ်န္ေတာ္ဘုရင္မလုပ္ဘူးပါ။ထင္တာေၿပာတာပါ။)
အဲသည္လိုပဲနန္းေတာ္ေရွကသူဖုုန္းစားကလည္းသူေက်ာမီွၿပီးေတာင္းေနတဲ့ဘုရင့္နန္းေတာ္ၾကီးကိုတေန့ေနလို့တခါ
ေတာင္လဲွ့ၾကည့္မိခ်င္မွၾကည့္ၿဖစ္မွာပါ။သူ့အတြက္အေရးၾကီးတာက သူ နဲ့မလွမ္းမကမ္းမွာထိုင္ေတာင္းေနတဲ့့
သူဖုန္းစား ေတြ ဘယ္လိုေတာင္းေနလဲ။ ဘယ္ေလာက္၀င္ေနလဲ။ ဒီေကာင္ေတြသာဒီနားမရွိရင္ဒီနားလာသမွ်
လူေတြက ငါ့တေယာက္တည္းကိုပဲအသၿပာေတြစြန့္ၾကဲၾကမွာ။
အဲဒါဆိိုရင္္ဒီေကာင္ေတြဒီနားလာေတာင္းလို့မရေအာင္
(စည္ပင္လူၾကီးနဲ့ေပါင္းၿပီး)ဘယ္လိုရိုက္ထုတ္ရမွာလဲဆိုတာမ်ိဳးကိုပဲေတြးၾကပါတယ္။(ကြ်န္ေတာ္သူေတာင္းစား
မလုပ္ဖူးဘူးေနာ္။ထင္တာေၿပာတာ။ကြန္မင့္လာမွာေၾကာက္လို့)။ ဆိုလိုတာကေတာ့ဒီေနရာမွာေၿပာရရင္….

Rival လို့ေခၚတဲ ့ၿပိဳင္ဖက္ ။
စီးပြားၿပိဳင္ဖက္။ရည္းစားၿပိဳင္ဖက္။စင္ၿပိဳင္ဖက္၊လင္ၿပိဳင္ဖက္၊ယွဥ္ၿပိဳင္ဖက္။အားလံုးဟာ Rival ပါပဲ။
အဲဒီ Rival ဆိုတဲ ့ၿပိဳင္ဖက္ဆိုတာကိုအၿမဲအဓိက ထားၿပီးသတိထားရမယ္လို
့ဆိုခ်င္ပါတယ္။
လူ့့့ဘ၀ကိုတကယ္တမ္းစဥ္းစားၾကည့္ရင္ကြ်န္ေတာ္တိုအားလံုးဟာဘ၀ပန္းတိုင္လို
့ေခၚတဲ ့ ေဘးမွာ ေခ််ာက္ကမၻားၾကီးရွိေနတဲ ့ေတာင္ကုန္းၾကီး
တခုကိုုတက္ေနၾကရတဲ့သူေတြလုိပါပဲ။ ကူညီလက္တြဲေခၚသြားမယ့္ လူေတြရွိမယ္။
ေဘးခ်င္းယွဥ္လာရင္ မေတာ္တဆ တမဂၤလာ (accidentally on purpose)
လိိုလိုုတြန္းခ်မယ့္လူေတြရွိသလို၊ုေၿဗာင္က်က်တြန္းခ်မယ့္လူေတြလည္း
ဒုနဲ့ေဒးပါ။သတိထားၾကည့္ရင္အမ်ားၾကီးေတြ့ပါလိမ့္မယ္။အဲ ကနဦးက ေၿပာထား လို
့မေတာ္တဆ တမဂၤလာ တြန္းခ်မယ့္လူက ပိုေၾကာက္
စရာေကာင္းတယ္ဆိုတာကိုေတာ့သိထားၿပီးၿဖစ္ေနေလာက္ပါၿပီ။
ေအာက္တန္းစာေရးေလးတေယာက္ဟာ ဟုိထိပ္ကမန္ေနးဂ်င္းဒါရိုက္တာၾကီးကိုယွဥ္ဖို့
ေဂ်ာက္ခ်ဖို ့မေတြးတတ္ပါဘူး။သူေတြးမွာကသူ့့လိုေအာက္တန္းစာေရးရာထူးတူတဲ
့လူကို အၿမဲတမ္းၾကည့္ေနမွာပဲ။ရာထူး
မတိမ္းမယိမ္း အတူတူခ်င္းမို့စားတူသြားတူေသာက္အတူတူူၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္၊တကယ္လို့ဌာနမွာအထက္တန္းစာေရး
လစ္လပ္တေနရာေပၚလာခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာစိတ္ေတြဟာဘယ္လိုေၿပာင္းလဲမယ္လို့ထင္ပါသလဲ။၂ေယာက္စလံုးဟာ
အဲဒီရာထူးကိုိလိုခ်င္မွာေတာ့ဧကန္မလြဲပါပဲ။အဲဒီမွာစိတ္ထားေၿဖာင့္မတ္တဲ့သူက
ထိုက္တဲ့သူရေစလို ့သေဘာထားေပမယ့္
ေကာက္က်စ္တဲ့သူကေတာ့ဒီေကာင္အဲဒါကိုမရပဲငါပိုေသခ်ာေအာင္ဒီေကာင္ကိုဘယ္လိုတြန္းခ်ခဲ့ရမလဲဆိုတာက
ိုစေတြးေနပါၿပီ
ဆိုတာပါပဲ။အဲဒီလိုပဲမန္ေနးဂ်င္းဒါရိုက္တာၾကီးကလည္းသူ့လိုတၿခားအဆင့္တူေတြထဲကေန

ဒု-၀န္ၾကီးေနရာကို လုဖိို ့ဘယ္သ့ူ့ ့ကိုဘယ္လိုကပ္ၿပီးဘယ္သူ့ကိုဘယ္လိုေဆာ္ရမလဲဆိုတာကိုစဥ္းစားေနမွာၿဖစ္
္ပါတယ္။

ကဲဗ်ာ။ ေဘးေတာ့ေတြ့ၿပီ။ ေဆးကေကာဘယ္မွာလဲ။ဘ၀မွာအဲလိုမ်ိဳးေတြကိုဘယ္လိုၾကိဳတင္ကာကြယ္မလဲလို့ေမးမလား။
ေဆးနည္း ကိုအလကားေပးလိုက္ပါမယ္။ အမ်ိုဴးသားအမ်ားစု ကိုေတာ့
ဥပမာေလးတခုေပးလိုက္မယ္။ မသိတဲ့သူကို
သိတဲ့လူက သင္ေပးလိုက္ဗ်ာ။ တခ်ပ္ေမွာက္ (ရိႈး) ဖဲကစားနည္းမွာ ဖဲ ငါးခ်ပ္ေ၀တာကို တစ္ခ်ပ္ကိုပြဲဆံုးတဲ ့
final challenge မေရာက္မခ်င္း စိမ္မေခၚမခ်င္းေမွာက္ထားရတယ္မို့လား။
ေအးအဲဒီလိုပဲ ဘယ္သူနဲ့ေပါင္းေပါင္း
ခင္ဗ်ားတို့ရဲ့အားနည္းခ်က္ေသာ္လည္းေကာင္းအားသာခ်က္ကိုေသာ္လည္းေကာင္းေမွာက္ဖဲတခ်ပ္လိုေမွာက္
သာထားေပေတာ့။၀ွက္ဖဲတခ်ပ္သာလုပ္ထားေပေတာ့။
ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ညံ့တယ္ဆိုတာကိုအဆံုးအထိမသိေစနဲ ့။အားလံုးကိုဖုန္းထားရမယ္လို
့ေတာ့မဆိုလုိပါဘူး။
ဥာဏ္သတိ နဲ့ယွဥ္ၿပီးခ်င့္ခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ။ဘယ္သူ့ကိုဘယ္ေလာက္အထိအသိေပးသင့္တယ္ဆိုတာ။
ကိုယ္ဘယ္ေလာက္အထိအားနဲခ်က္ရွိတယ္ဆိုတာကိုဘယ္သူ့့့ကိုမွာဂိတ္ဆံုဳးမိုင္ကုန္ေပးမသိနဲ ့။
ကိုယ္ဘယ္္ေလာက္ တတ္တယ္ဆိုတာ။ ဘာေတြတတ္တယ္ဆိုတာကိုလည္းအားလံံုးေပးမသိနဲ ့အဲဒါပဲ။ ေရမကူးတတ္တာကိုလည္းအလကားေနေလွ်ာက္မေၿပာနဲ
့။မုန္းတဲ့လူကေရစပ္မွာတြန္းခ်ႏုိင္တယ္။
ေရနစ္မွာစိုးရတဲ့အခ်ိန္က်မွေအာ္ေပေတာ့။ေသာ့တူူ၀ိဇၹာပညာတတ္တာမ်ိဳး။လက္မွတ္တုထိုးတတ္တာမ်ိဳးကိုလည္း
ဘယ္ေတာ့မွမၾကြားေလနဲဲ့။သူမ်ားအခန္းေဖါက္ခံရရင္ကိုယ့္ကိုထင္တတ္တယ္။နကၡတ္နဲ့ယွဥ္ၿပီးမွ
ရတနာမိုးရြာ ေအာင္လုပ္နိုင္တဲ့ဆရာၾကီးဘာၿဖစ္သြားလည္းဆိုတာဖတ္ဖူးၾကမွာပါ။
ေကာင္းပီ အဲဒီေမွာက္ဖဲကို ဘယ္သူေတြကုိိေမွာက္ထားရမလဲလို့့ေမးဦးမလား။ အရင္းအတိုင္းအားလံုးေပးလိုက္မယ္။
အားလံုးကိုသံုးရမယ္။ ကိုးကြယ္တဲ့ဘုန္းၾကီးေတာင္ အလကားေနအာမေခ်ာင္နဲ့။
ေၿပာၾကည့္ပါလား။ ခင္ဗ်ားတို့ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာလဲဆိုတာ။ တေန့က်ရင္
ဒကာေရ။ဘုန္းၾကီးဟုိမွာသိမ္ေဆာက္ေနတာ အမိုးက
တို့လို ့နဲ့ ့၀င္း ထရံ အုပ္တံတိုင္းကတန္းလန္းၿဖစ္ေနလို
့ၾကည့္မေကာင္းလို့ပါ။သိပ္မလိုေတာ့ပါဘူး။ (သိန္း)၇၀ - ၈၀
ေလာက္ဆိုရင္ၿပီးပါတယ္။ ဒကာၾကီးလည္းဘယ္၍ဘယ္မွ်ရွိေနတာ ၀င္ေနတာပဲ ဆိုရင္
ေရႊခြက္ကေလးနဲ့ ့ေရစက္ ္သာခ်ေပးလိုက္ေပေတာ့။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လႈခ်င္သေလာက္
လႈႏုိင္သေလာက္လႈရတာေလာက္ လည္းမၿဖဴစင္ ေတာ့ဘူး။
ေအာင့္သက္သက္နဲ့မေကာင္းတတ္လို့လွဴတာမ်ိဳးၿဖစ္သြားေတာ့မယ္။ရွင္းပါလိမ့္မယ္။
ေၾသာ္ ေမးခ်င္ေသးလား မိဘေရာလို့။ ပါတယ္ဗ်ာ။ လြန္တယ္ဗ်ာလို ့ဆိုဦးမလား။
“ဆက္ဖတ္ပါဗ်” လို့သာေၿပာပါရေစ။
တဦးတည္းေသာသား၊သမီးအတြက္မဆိုလိုဘူး။ေမာင္ႏွမမ်ားတဲ့သူူမ်ားးသတိထားဖို့။ကုိယ္မွာလည္း
ကိုယ့္အိမ္ေထာင္နဲ ့္သားသမီးနဲ ့ဆိုရင္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ သီတင္းကြ်တ္ေလး
တန္ေဆာင္တိုင္ေလးမွာ
မိဘေတြသြားကန္ေတာ့။စကားစၿမည္ေလးထိုင္ေၿပာ။သူူတို့က၀မ္းသာခ်င္လိုကိုယ့္အေခ်အေနေလးေမး။
သားတို့သမီးတို့အဆင္ေၿပၾကရဲ့လား။စုမိေဆာင္းမိရွိၾကရဲ့လားလို့။ကိုယ္ကလည္းမိဘဆိုေတာ့
မညာခ်င္
၀မ္းသာေစခ်င္လို့ ေၿပတယ္အေမေရ။ အခုသားတို့လက္ထဲမွာ သံုးေလးရာ ေလာက္ စုမိေနၿပီလို ့ေၿပာၾကည့္လိုက္။ က်န္တဲ့ေမာင္နွမေတြက သူတို့ဟာ
သူတို့ေၿပလည္ေနၾကရင္ေတာ့အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။မဟုတ္လို ့ကေတာ့
ေနာက္တပါတ္ေလာက္အတြင္းမွာ မေၿပလည္တဲ ့ အၿဖစ္နိုင္ဆံုးကေတာ့့ကိုယ့္ထက္အငယ္
ညီငယ္ညီမငယ္ေပါ့ဗ်ာ။
မေၿပလည္လို ့ပါအကိုရာ။ အေမက မေန့ကသြားကန္ေတာ့လို ့ေမးတာနဲ ့ရင္ဖြင့္လိုက္မိတယ္ အကိုရာ။ အဲဒါနဲ့အေမကသတင္းေပးလိုက္တာ။
နင္တို ့အကိုအေတာ္အဆင္ေၿပေနတယ္ဆိုလို့။ကြ်န္ေတာ္လည္းဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ
့အဲဒါအကိုရာ
တကၠစီေလးတစင္းေလာက္ေအာက္ေစ်းေလးနဲ၀ယ္ၿပီး့ေထာင္ေပးထားပါအကိုရာ။အံုနာခလည္းမွန္မွန္ေပးပါ့မယ္။
ကြ်န္ေတာ္ရိုရိုေသေသကိုင္ပါ့မယ္ဆိုရင္အေမ့ေကာင္းမႈသားအလႈနတ္လူသာဓုေခၚေစေသာ္၀္ပဲ။
တူေလးတူမေလးေတြြမ်က္ႏွာကလည္းရွိသမို့လားဗ်ာ။လုပ္ေပးလိုက္ပါ။ ၿပီးရင္ တပါတ္ေလာက္ေတာ့ ညဖက္မွာ ဧည့္ခမ္းကဆက္တီဆိုဖာမွာ အိပ္ဖို့သာၿပင္ထား။

ကဲကုန္ၿပီ။ခင္ဗ်ားတို့ကို ကြ်န္ေတာ္မွာရွိတဲ
့ဖဲငါးခ်ပ္စလံုးကိုလွန္ၿပလိုက္ၿပီ။
အဲဒါ ကြ်န္ေတာ္တို့ရဲဘ၀ခရီးကိုေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာတကယ္ကိုသတိထားရမယ့္ဟာေတြပါ။မယံုရင္စမ္းၾကည့္။
ခံရေတာ့လည္းကုသိုလ္ယူလိုက္ေပါ့။ကိုယ့္အကိ်ဳးစီပြားကိုယ္ကာကြယ္ဖို့ကိုယ့္ခ်မ္းသာစည္းစိမ္ကိုအမွန္အတိုင္း
အတိအက်မေၿပာတာဟာ ကြ်န္ေတာ့္အၿမင္ေတာ့ မုသာ၀ါဒထိုက္မယ္ေတာ့မထင္ပါဘူး။
တတ္သိတဲ့လူေတြေမးေပါ့။ ကိုးကြယ္တဲ့ဆရာေတာ္ေတြေမးၾကည့္ေပါ့။

မုသားမပါလကၤာမေခ်ာဆိုတာရွိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ကိုယ္မေၿပာခ်င္တဲ
့ဟာကိုသူမ်ားကလာစပ္စုရင္ကိုယ့္ထမင္း ကိုယ္စားၿပီး လိမ္မေနပါနဲ ့။
“တၿခားဟာေမးပါဗ်ာ”လို့သာတခြန္းထဲေၿပာလိုက္ပါ။ အဂၤလိပ္ေတြ လည္း အဲလိုပဲ
“Ask Me Another” လို့ေၿပာတတ္ၾကပါတယ္။သူတို့မေၿဖခ်င္ဘူးဆိုရင္ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေၿပာတဲ့ပံုစံေလးပါ။
အသံုး၀င္ပါတယ္။

က်င္းေတြ ခ်ိဳင့္ေတြ စည္ပင္ကအဖုံုးအခိ်န္မီလာမဖုန္းထားလို
့လူတရပ္ေလာက္နက့္တဲ့ေၿမာင္းေပါက္ ၾကီးေတြ
ေခ်ာက္ကမ္းပါး အနက္ၾကီးေတြ။ ေၿမၿမဳပ္ဗုံးေတြနဲ ့ၿပည့္ႏွက္ေနတဲ ့ကြ်န္ေတာ္တို ့ရဲ
့ဘ၀လမ္းေတြကုိေလွ်ာက္လွမ္း
တဲ့အခါမွာဘယ္လိုေရွာင္တိမ္းရမယ္။ဘယ္လို့ကာကြယ္ရမယ္ဆိုတဲ့နည္းလမ္းေလးတခုကိုနွစ္သစ္ကူး
လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တာပါပဲ။
ကြန္မင့္ေတြကိုေတာ့ခပ္လန့္လန့္ပါ။မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ။ကိုယ္ ့အလုပ္ကိုယ္လုပ္ၾကတာပဲ။
ေစတနာမွန္ဖို့သာအဓိကလို ့ခံယူထား ပါတယ္။
သည္လိုဆိုရင္ ဒီလိုကာကြယ္ဖို ့ဆိုရင္ တေယာက္န့ဲ့တေယာက္ သံသယေတြနဲ
့ေနၾကမွာလားဆိုတာေတာ့
မေမးပါနဲ့ဗ်ာ။ ဒါေတာ့ကိုယ့္ဖါသာကိုယ္သာက်ဳတ္က်ဲ့လိ္ေပေတာ့။
ကြ်န္ေတာ္လည္းသူမ်ားကိုသာသိတာေလး
ေၿပာတာ ကိုယ္လည္းသေဘာေကာင္းအားနာၿပီးသိသိၾကီးနဲ့ ခံတဲ့ဟာေတြလည္း ခံလိုက္တာပါပဲ။

“ႏွစ္သစ္ကူးမွာ အၾကံေကာင္း ဥာဏ္ေကာင္းေတြရၿပီး ကံေကာင္းၾကပါေစ”

ေလးစားလ်က္။
ေမာင္လူေအး
၂၀၁၀ ခုႏွစ္။ ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္၊
နံနက္ ၄:၂၀ နာရီ။

(ကိုယ္တိုင္ေရးဒႆန၊ ေပ်ာက္ဆံုး၍ၿပန္လည္တင္ၿပပါသည္)
 အြန္လိုင္းျပတို္က္မွ ပါပါးဦးထူးဆန္း၏ ပို႕စ္ တခုကို အလြန္ၾကိဳက္မိေသာေၾကာင့္ ျပန္တင္မိပါသည္