ဦးေႏွာက္ယိုစီးျခင္းေလာ စီး၀င္ျခင္းေလာ

by Khin Maung Nyo on Sunday, June 26, 2011 at 12:15pm

          ဆင္းရဲသည့္ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အေတာ္ဆံုးႏုိင္ငံသားမ်ား ျပင္ပသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းထြက္ခြာသည့္အခါ ေနာက္ဆံုး၌ ၄င္းတုိ႔ အက်ိဳးရွိတတ္ၾကသည္။ ခ်မ္းသာသည့္ႏုိင္ငံမ်ားမွ လူမ်ားက ေရႊ႕ေျပာင္း၀င္ေရာက္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိုးရိမ္ပူပန္ၾကသည္။ ၄င္းတုိ႔က ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္သားမ်ား၊ ပန္းကန္ေဆးသူမ်ား၊ လယ္ယာလုပ္သားမ်ား  ၄င္းတုိ႔၏ အလုပ္အကိုင္မ်ားကို ၿပိဳင္ဆုိင္လုယက္မည့္ လစာနည္းသူမ်ားအျဖစ္ ႐ႈျမင္ၾကသည္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားက လူဦးေရ ျပင္ပသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ စိုးရိမ္ၾကသည့္အခါ၌ ၄င္းတို႔ႏိုင္ငံမ်ားမွ အေကာင္းဆံုး၊ အေတာ္ဆံုးသူမ်ား၊ ဆီလီကြန္ဗဲလီး သို႔မဟုတ္ ခ်မ္းသာသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားရွိ ေဆး႐ံုမ်ား၊ တကၠသိုလ္မ်ားသို႔ ေရာက္သြားသည့္ကိစၥမ်ားအတြက္ စိုးရိမ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ၿဗိတိန္၊ ကေနဒါႏွင့္ ၾသစေၾတးလ်ကဲ့သို႔ႏုိင္ငံမ်ားသည္ တကၠသိုလ္ဘြဲ႔ရမ်ားအတြက္ လူ၀င္မႈစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို ေလွ်ာ့ေပးကာ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ဆြဲေဆာင္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။


          သုေတသနမ်ားအရ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံမ်ားမွ ပညာအတတ္ဆံုးသူမ်ားသည္ ေျပာင္းေရႊ႕ရန္အလားအလာအမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ခန္းမွန္းခ်က္မ်ားအရဆိုလွ်င္ ကိတ္ဗာဒီယန္မွ ပညာအတတ္ဆံုး သံုးပံုတစ္ပံုခန္႔သည္ ႏုိင္ငံ၏ျပင္ပတြင္ ေနထုိင္ၾကသည္။ အိႏၵိယအိမ္ေထာင္စုမ်ားကို ၂၀၀၄ခုႏွစ္က ေလ့လာသည့္ စစ္တမ္းတစ္ရပ္၌ ျပည္ပသို႔ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကုိင္သည့္ မိသားစု၀င္မ်ားအေၾကာင္းကို ေမးျမန္းၾကည့္သည္။ ထုိသို႔ေမးျမန္းသည့္အခါ ျပည္ပသို႔ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကသူ ၄၀ရာခိုင္ႏႈန္းတုိ႔သည္ အနိမ့္ဆံုး အေျခခံပညာေအာင္ျမင္ၿပီးသူမ်ားျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေယဘံုယ်အားျဖင့္ အသက္ ၂၅ႏွစ္ေက်ာ္ အိႏၵိယလူမ်ိဳး ၃.၃ရာခိုင္ႏႈန္းသာ အေျခခံပညာၿပီးသူမ်ားျဖစ္ ၾကသည္။
 ဤဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈသည္ ဆင္းရဲသည့္ႏုိင္ငံမ်ားမွ မူ၀ါဒခ်မွတ္သူမ်ားအေနျဖင့္ စိုးရိမ္မကင္းစရာမ်ားျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ယိုစီးျခင္းေၾကာင့္ ၄င္းတို႔၏ စီးပြားေရး အေဆာက္အအံုမ်ားကိုထိခိုက္မည္၊ မိမိတုိ႔တကၠသိုလ္မ်ားတြင္ သင္ၾကားေပးမည့္ ေဆး႐ံုမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ေပးမည့္၊ စက္႐ံုမ်ားတြင္ ပုိ၍ေကာင္းေသာ ထုတ္ကုန္မ်ားကို ထုတ္လုပ္ေပးမည့္ အလြန္တရာလိုအပ္သည့္ ကၽြမ္းက်င္မႈမ်ား ဆံုး႐ႈံးမည္ကို စုိးရိမ္ၾကသည္။

          ေဘာဂေဗဒပညာရွင္အေတာ္မ်ားမ်ားက ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈဟူေသာ အယူအဆသည္ ၄င္းတုိ႔ျပန္ပုိ႔သည့္ ေငြမ်ားကို ထည့္တြက္ျခင္းမရွိသလို၊ အိမ္ျပန္လာၾကသည့္ ျပည္ပေရႊ႕ေျပာင္းသူမ်ားေၾကာင့္ ရရွိသည့္အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား၊ ျပည္ပသို႔ေရႊ႕ေျပာင္းေနထုိင္ရန္အတြက္ ပညာ သင္ၾကားလိုစိတ္မ်ား တုိးပြားေစသည္ဟူသည့္ အခ်က္မ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳသည္ဟု ေ၀ဖန္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က ၄င္းအေၾကာင္းတရားမ်ားကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားလွ်င္ ပညာတတ္မ်ား ျပင္ပသို႔ထြက္သြားျခင္းသည္၊ ၄င္းတုိ႔ထြက္ခြာသြားရာ ႏုိင္ငံအသားတင္အက်ိဳးအျမတ္ရွိသည္ဟု တြက္ဆရသည္။

 မၾကာေသးမီက စာတမ္းမ်ားအရ ဂါနာ၊ ဖီဂ်ီ၊ အိႏၵိ္ယႏွင့္ ႐ုိေမးနီးယားကဲ့သို႔ေသာ ႏုိင္ငံမ်ားကျပည္ပသို႔သြားေရာက္ျခင္းသည္ အက်ိဳးေက်းဇူးရွိသည္ဟု ယူဆလာခဲ့ၾကသည္။ အထင္ရွားဆံုးသာဓကမွာ ျပည္ပသို႔ေရႊ႕ေျပာင္းသူမ်ားက ျပန္ပို႔ေပးသည့္ေငြေၾကးမ်ားျဖစ္သည္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံမ်ားမွ အလုပ္သမားမ်ားသည္ ၂၀၁၀ျပည့္ႏွစ္က ေဒၚလာ ၃၂၅ဘီလီယံကို ျပန္ပုိ႔ခဲ့ၾကသည္ဟု ကမာၻ႕ဘဏ္ကခန္႔မွန္းသည္။ လက္ဗႏြန္၊ နီေပါႏွင့္ တာဂ်စၥတန္ ႏွင့္ အခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံမ်ား၌ ထုိသုိ႔ျပန္ပုိ႔ေသာေငြသည္ တုိင္းျပည္၀င္ေငြံ၏ ၂၀ရာခိုင္ံႏႈန္းမကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကၽြမ္းက်င္သည့္ ျပည္ပေရာက္လုပ္သားတစ္ေယာက္သည္ ျပည္တြင္း၌ ရႏုိင္သည့္လစာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာရရွိသည္။  အေမရိကန္သုိ႔ေရာက္ရွိေသာ ႐ိုေမးနီးယန္းတစ္ေယာက္သည္ ပ်မ္းမွ်ျခင္းအားျဖင့္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ေဒၚလာ ၁၂၀၀၀၀ေက်ာ္ပုိ၍ ရရွိကာ မိမိႏုိင္ငံ၌ ဆိုလွ်င္ သူ၏၀င္ေငြမွာ ေဒၚလာ ၇၅၀၀ခန္႔မွ်သာ ရရွိမည္ျဖစ္သည္။
ျပည္ပသို႔ေရႊ႕ေျပာင္းသည့္ လုပ္သားအေတာ္မ်ားမ်ား ပညာသင္ၾကားမႈ၊ ေလ့က်င့္မႈမ်ားအတြက္ အမိႏုိင္ငံက စရိတ္အကုန္အက်ခံရသည္မွာ မွန္ပါသည္။ ထိုသို႔ ျပည္ပသြားေနသျဖင့္ ဆင္းရဲသည့္ႏုိင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ အဆင့္ျမင့္ပညာအတြက္ အသံုးစရိတ္မ်ားကို ျပန္လည္စဥ္းစားသင့္ေၾကာင္း ျငင္းခုန္မႈမ်ားေပၚေပါက္လာသည္။

ဥပမာအားျဖင့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၌ အိႏၵိယနည္းပညာတကၠသိုလ္ကို အိႏၵိယအစုိးရက ဆက္လက္ေထာက္ပံ့ေၾကးေပးသင့္မေပးသင့္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္လာခဲ့ၾကသည္။
ထိုအင္ဂ်င္နီယာတကၠသိုလ္မွ ဘြဲ႔ရအေတာ္မ်ားမ်ားတုိ႔သည္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရွိ ဆီလီကြန္ဗဲလီးရွိ အုိင္တီလုပ္ငန္မ်ားႏွင့္ ေ၀ါစထရိရွိ ဘ႑ာေရးလုပ္ငန္းမ်ားသို႔ေရာက္ရွိသြားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ျပည္ပေရာက္ ဂါနာႏုိင္ငံသားမ်ားက ျပည္တြင္းသို႔ျပန္ပို႔သည့္ေငြမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္သည့္အခါ ၄င္းတုိ႔သည္ အမ်ားအားျဖင့္ ျပည္တြင္းတြင္ ပညာသင္ၾကားစရိတ္ကုိ ကာမိ႐ုံမွ်မက  ၀င္ေငြရရွိၾကေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။ ျပည္တြင္း၌ ပညာသင္ၾကားသည့္စရိတ္ကုိအဆေပါင္းမ်ားစြာ ကာမိေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ထုိသို႔ ျပန္ပုိ႔သည့္ေငြမ်ားကို ထည့္တြက္လွ်င္ ပညာသင္စရိတ္ထက္ ငါးဆ၊ ေျခာက္ဆ မက ျပန္ပုိ႔ႏုိင္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။

 ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား ထြက္ခြာျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲသည့္ျပည္သူမ်ားကို အေထာက္အကူျပဳသည့္နည္းလမ္းမ်ားလည္းရွိသည္။ အခ်ိဳ႕ျပည္ပေရႊေျပာင္းေနထုိင္သူမ်ားသည္ ျပည္တြင္း၌ ဆက္ေနလွ်င္ အလုပ္အကုိင္ရရွိၾကမည္မဟုတ္ေပ။ ေမာ္႐ိုကိုႏွင့္ တူနီးရွားကဲ့သို႔ေသာ ႏုိင္ငံမ်ား၌ ဘြဲ႔ရအလုပ္လက္မဲ့မ်ား၏ အခ်ိဳးအစားသည္ ပညာမတတ္သည့္ အလုပ္လက္မဲ့မ်ားထက္ပင္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ မ်ားျပားေနသည္။ ဘြဲ႔ရမ်ား၌ ထိုသို႔ျဖစ္သည္မွာ ဘဲြ႕ရမ်ားအနက္ အေတာ္ဆံုးဘြဲ႔ရမ်ားကိုသာ ငွားရမ္းအလုပ္လုပ္ၾကျခင္းျဖစ္ႏုိင္သည္။ ျပည္ပသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္လုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ၄င္းတုိ႔၏ ကၽြမ္းက်င္မႈမ်ားကို ပို၍အသံုးခ်ႏုိင္ကာ၊ ပုိ၍ အက်ိဳးရွိေစႏုိင္သည္။ ထိုသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕လုပ္ကုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ရရွိေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားသည္ ေရႊ႕ေျပာင္းသူမ်ား၏ အမိႏုိင္ငံသို႔  ျပန္ပို႔ေငြမ်ားတစ္ဆင့္ တုိက္႐ိုက္အက်ိဳးျပဳၾကသည္။
ထုိသို႔ ျပည္ပသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္းေၾကာင့္ ျပည္တြင္းတြင္ ဆက္လက္ေနထုိင္ၾကသူမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိသည္။ ဆင္းရဲသည့္ႏုိင္ငံမ်ား၌ ေနထုိင္ၾကသူမ်ား ပညာေရးအတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံရန္ မက္လံုးမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစသည္။ ကိတ္ဗာဒီယန္တြင္  ေလ့လာခ်က္အရ ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားသို႔ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ႏုိင္သည့္ အလားအလာ ၁၀ရာခိုင္ႏႈန္းရွိလွ်င္၊ အလယ္တန္းပညာၿပီးဆံုးရန္ အလားအလာ ၈ရာခိုင္ႏႈန္းတုိး္ေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။

ဖီဂ်ီႏုိင္ငံႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း ေလ့လာမႈမ်ားရွိခဲ့သည္။ ၁၉၈၇ခုႏွစ္တြင္ ဆက္တုိက္ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ အာဏာသိမ္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ဖီဂ်ီႏုိင္ငံသားမ်ား၊ အိႏၵိယမ်ိဳးႏြယ္မ်ားအေနျဖင့္ အစုိးရအလုပ္အကုိင္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးအာဏာမ်ား ရရွိႏုိင္သည့္အလားအလာကို ေလ်ာ့ပါးေစသည္ဟု တြက္ဆၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ လူအေတာ္မ်ားမ်ားျပည္ပသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဖီဂ်ီတြင္ ဆက္လက္ေနထုိင္ၾကသည့္ အိႏၵိယမ်ိဳးႏြယ္ မ်ားသည္ ျပည္တြင္း၌ အေျခအေနမေကာင္းသည့္တုိင္ ဆက္လက္၍ တကၠသိုလ္မ်ားသို႔ သြားေရာက္ပညာသင္ၾကားခဲ့ၾကသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဖီဂ်ီီႏုိင္ငံသားမ်ား ဦးတည္သြားေရာက္သည့္ ၾသစေႀတးလ်၊ ကေနဒါႏွင့္ နယူးဇီလန္တုိ႔သည္ ကၽြမ္းက်င္သည့္ လုပ္သားမ်ားကုိသာ ပို၍လိုခ်င္ၾကျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ကၽြမ္းက်င္မႈႏွင့္ ပညာအဆင့္အတန္းျမင့္မားလာသည့္ႏုိင္ငံသားအခ်ိဳ႕သည္ ႏိုင္ငံတြင္း၌ ဆက္လက္ေနထိုင္ၾကမည္ျဖစ္ရာ ဤနည္းအားျဖင့္ တြင္ဆက္လက္ေနထုိင္ၾကသည့္ ႏုိင္ငံသားမ်ား၏ ကၽြမ္းက်င္မႈအဆင့္အတန္းလည္း ျမင့္မားလာမည္ျဖစ္သည္။ ျပည္ပသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းသူမ်ားသည္ ၄င္းတုိ႔၏ မိခင္ႏုိင္ငံကို တုိက္႐ိုက္အက်ိဳးျပဳႏုိင္သည္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ဆီလီကြန္ဗဲလီးယားရွိ အိႏၵိယႏြယ္၀င္မ်ားက အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ ျပည္တြင္းတြင္ လုပ္ငန္းအသစ္မ်ားေပၚေပါက္ေရးအတြက္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား ျပဳစုရာတြင္ အေထာက္အကူျပဳသည္ဟု ေတြ႕ရွိရသည္။ ၄င္းတုိ႔က အိႏၵိယအေပ်ာ့ထည္ကုမၸဏီမ်ား အေမရိကန္ေစ်းကြက္အတြင္းသို႔ အရည္အေသြးျမင့္မားသည့္နည္းျဖင့္ ၀င္ေရာက္ႏိုင္ရန္ အေထာက္အကူျပဳၾကသည္။ ေနာက္ဆံုး၌ ျပည္ပသို႔ေရႊ႕ေျပာင္းသူမ်ားသည္ တစ္ေန႔တြင္အိမ္ျပန္ၾကမည္ျဖစ္ရာ အကယ္၍ ျပည္ပသို႔ထြက္ခြာျခင္းမျပဳၾကလွ်င္ ထိုအရည္အေသြးမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် ျပည္တြင္းတြင္ ရရွိႏုိင္မည့္ အလားအလာမရွိေပ။ ႐ိုေမးနီးယားျပည္ပေရႊ႕ေျပာင္းသူမ်ားကို ေလ့လာသည့္ ေလ့လာခ်က္တစ္ရပ္၌ ျပည္တြင္းတြင္ ေနထိုင္သည့္သူမ်ားထက္ ျပည္ပသို႔သြားေရာက္သူမ်ားသည္ ၁၂ရာခုိင္ႏႈန္းမွ ၁၄ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ၀င္ေငြပုိ၍ ရၾကေလ့ရွိသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ပညာတတ္သူမ်ားကို သူတုိ႔သြားခ်င္ရာ  သြားခြင့္ျပဳလုိက္ျခင္းသည္ ဉာဏ္ပညာရွိသည့္ ေရြးခ်ယ္မႈတစ္ရပ္ျဖစ္ႏုိင္သည္။
ခင္ေမာင္ညိဳ (အီေကာေနာမစ္ - ၂၈-၅- ၂၀၁၁)

· · Share