ယူတတ္ရင္ ပညာ

Aung San Oo

12:04pm Jun 22

တစ္ခါတုန္းက အိမ္တစ္အိမ္မွာ အပင္ေတြစိုက္ထားတဲ့ျခံထဲမွာ
ေက်ာက္တံုးႀကီးတစ္တံုး႐ွိတယ္ အက်ယ္အားျဖင့္ဆိုရင္ေတာ့ ၄၀ လက္မ
အျမင့္ကေတာ့ ၁၀ လက္မေပါ့။ ျခံကိုလာတဲ့သူအားလံုး
ေက်ာက္တံုးႀကီးကိုခလုတ္တိုက္ၾကတယ္။
သားက “ေဖေဖ အဲဒီ ေက်ာက္တံုးႀကီးကို ဖယ္လိုက္ရေအာင္လား”
ေဖေဖက “ေက်ာက္တံုးႀကီးကိုလား အဖိုးေခတ္ကတည္းက ဒီမွာထားထားတာ
အဲေလာက္ႀကီးတာ ဘယ္အခ်ိန္ထိတူးေနရအုန္းမလဲ လမ္းေလွ်ာက္တာ
ဂ႐ုစိုက္လိုက္ရင္ၿပီးေရာ မလား” ဒီလိုနဲ႔ သားက အေဖျဖစ္ခ်ိန္ေရာက္သြားတယ္။

ေက်ာက္တံုးႀကီးကေတာ့ ေနရာေဟာင္းမွာပဲ။ ေခၽြးမက ၾကည့္လို႔မရတာနဲ႔ “အေဖ
ေက်ာက္တံုးႀကီးကို လူေခၚၿပီးဖယ္လိုက္ရေအာင္လား” အေဖက “ဖယ္လို႔ရရင္
အခုထိ႐ွိေနအုန္းမလား” ေခၽြးမက မေက်နပ္
သူလဲေနတာလဲအႀကိမ္ႀကိမ္႐ွိၿပီေလ။တစ္မနက္မွာ ေရတစ္ဗံုးနဲ႔ ေပါက္တူးကို
ေခၽြးမျခံထဲယူသြားၿပီး ေရကို ေက်ာက္တံုးႀကီးရဲ့ ပတ္ပတ္လည္မွာ
ေလာင္းလိုက္တယ္။ အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ေပါက္တူးနဲ႔ ေျမကိုဆြလိုက္တယ္။
တူးထုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ေနကုန္မယ္ထင္ေပမဲ့ ထင္ထားသေလာက္ မႀကီးဘူး
အေပၚယံ နဲ႔ လူကိုလွည့္စားေနတာ။ ဒါနဲ႔ ေခၽြးမ ေက်ာက္တံုးႀကီးကို
ေအာင္ျမင္စြာ ဖယ္႐ွားႏုိင္ခဲ့တယ္။

ဒီပံုျပင္ေျပာျပခ်င္တာကေတာ့ သင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္ရင္
သင္လုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုတာပါပဲ သင္သာလွ်င္သင့္ရဲ့ ပဲ့ကိုင္႐ွင္ပါ။
------------------------------------------------------------ :)

ေဟာေျပာပြဲတစ္ခုမွာ ေဟာေျပာသူတစ္ဦးကလက္ထဲမွာ ေဒၚလာ ၂၀ ကို ေထာင္ျပၿပီး
ပရိသတ္ ၂၀၀ ကို “ ဒီ ေဒၚလာ ၂၀ ကိုဘယ္သူလိုခ်င္လဲ” လူအေတာ္မ်ားမ်ား
လိုခ်င္ေၾကာင္း လက္ေထာင္ၾကတယ္။ သူ ေဒၚလာ ၂၀ ကို လံုးေခ်လိုက္ၿပီး
“ဘယ္သူယူမလဲ” လို႔ထပ္ေမးျပန္တယ္။ လက္ေထာင္တဲ့သူကေတာ့ ႐ွိေနေသးတာပဲ။
“ဒါဆို ဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ေကာ” သူ ေဒၚလာ ၂၀ကိုေအာက္ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး
ေျခေထာက္နဲ႔ နင္းေခ်လိုက္တယ္။ ေဒၚလာ ၂၀ တြန္႔ေၾကၿပီး ညစ္ပတ္သြားတယ္။ “ကယ္
ဘယ္သူယူအုံးမလဲ” လက္ေထာင္ၾကေသးတယ္။ “သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြတို႔
အရမ္းအႏွစ္သာရ႐ွိတဲ့အေၾကာင္းကိုေျပာသြားတာ သိလိုက္ၾကလား။ ဘယ္လိုလုပ္လုပ္
ေဒၚလာ ၂၀ က ေဒၚလာ ၂၀ ပဲ။ အားလံုးလိုခ်င္ေနတာပါပဲ။
တန္ဖိုးမေလ်ာ့သြားပါဘူး။

လူ႔ဘ၀ခရီးလမ္းမွာလဲ ကိုယ့္ရဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ ဒါမွမဟုတ္
ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ မွားယြင္းတာကို ကိုယ့္ဘာသာကို
လံုး၀အသံုးမက်ဘူးလို႔ ယူဆၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သင္ကသင္ပါပဲ။
ညစ္ပတ္ေနတဲ့ အ၀တ္ေတြကို၀တ္ထားပါေစ။အားလံုးဟာ
အဖုိးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြပါပဲ။
----------------------------------------------------------- :)

အဖိုးအိုတစ္ေယာက္ဟာ ေတာင္ေပၚ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာ အေဖာ္မရွိ တစ္ေယာက္တည္း
ေနေလရဲ႕။ သူ႔မွာ စုိက္ခင္းတစ္ခင္း ရွိေပမယ့္ ထြန္ယက္ဖို႔ေတာင္
ခြန္အားမရွိရွာဘူး။ သူ႕အတြက္ေတာ့ အင္မတန္မွ ခဲယဥ္းတဲ့ အလုပ္ ျဖစ္ေနတယ္။
သူ႔ကို ကူညီႏိုင္မယ့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သားကလည္း ေထာင္နန္းစံေနေလေတာ့
မတတ္ႏုိင္တဲ့အဆံုး ၿငီးတြားတဲ့ အေနနဲ႔ပဲ အေျခအေနမွန္ကို သိရေအာင္
သူ႔သားဆီ စာတစ္ေစာင္ ေရးလိုက္တယ္။
"ခ်စ္သား အေဖ အေတာ္ေလး ေနရခက္ေနတယ္။ ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ့ စိုက္ခင္းမွာ
ပန္းပင္ေတြ မစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္။ ဒီလို မလုပ္ႏိုင္လို႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကို နာက်ည္းမိတယ္ သားရယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မင္းေမေမ ဆိုရင္
ဒါမ်ဳိး သစ္ပင္ျပဳစုရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကို သိပ္သေဘာက်တာေလ။ ဒီစိုက္ခင္းမွာ
ေျမရွင္း၊ ေပါင္းသင္ ထယ္ထိုးဖုိ႔အတြက္ ခြန္အားေတြ ဘယ္မွာ ရွိေတာ့မွာလဲ
သားရယ္။ အေဖဟာ အသံုးမဝင္ေတာ့တဲ့ လူအိုႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ လူေလးသာ ဒီမွာ
ရွိေနမယ္ဆိုရင္ အေဖ ဒါေတြ ဘယ္ပူရေတာ့မလဲေနာ္။ မင္းသာ ေထာင္မက်ခဲ့ရင္
အေဖအစား ထယ္ထိုးေပးေနမွာ ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။

ခ်စ္တဲ့
အေဖ"
မ်ားမၾကာခင္မွာပဲ အဖိုးအိုဆီကို ေၾကးနန္းတစ္ေစာင္ ေရာက္လာတယ္။
"ဟာ ... အေဖ၊ ေလွ်ာက္မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ ေျမႀကီးေတြ ေလွ်ာက္မတူးနဲ႔ဦး။
သားအဲဒီေအာက္မွာ ေသနတ္ေတြ ျမႇဳပ္ထားတာ။
နံနက္ ၄ နာရီ "
ေနာက္ေန႔ မနက္မွာပဲ စစ္တပ္နဲ႔အတူ ရဲေတြ အမ်ားႀကီး အဖိုးအိုဆီ ေရာက္လာတယ္။
စိုက္ခင္းႀကီး တစ္ခုလံုးကို ေျမလွန္ၿပီး ရွာလိုက္တာ ရစရာကို မရွိဘူးေလ။
ဒါေပမယ့္ ဘာ ေသနတ္မွ မေတြ႕လို႔ ျပန္သြားေလရဲ႕။ အင္မတန္ ေခါင္း႐ႈပ္သြားတဲ့
အဖိုးအိုက ျဖတ္ပ်က္သမွ်ကို စာတစ္ေစာင္ ေရးၿပီး သူ႔သားဆီ ပို႔လိုက္တယ္။
ဘာဆက္လုပ္ရဦးမလဲ ဆိုတာလည္း ေမးထားတယ္။
သားလုပ္သူ စာျပန္လုိက္တာက
"အားလံုး အဆင္ေျပသြားၿပီပဲ အေဖ၊ ပ်ဳိးပင္ေတြ စ စုိက္လို႔ရၿပီေပါ႔။ ဒါ
သားအတတ္ႏိုင္ဆံုး ကူညီလိုက္တာပါ အေဖ။"
xxxxxx ဝဝဝဝဝဝ xxxxxx

ဒီပံုျပင္ေလးကို ဖတ္လိုက္ရၿပီး က်ေနာ္ ျပံဳးမိပါတယ္။ အရင္တစ္ခါက
သူမ်ားကို ကူညီေပမယ့္ မေကာင္းေျပာခံရတဲ့ အေၾကာင္း ေရးဖူးပါတယ္။ အခု
ဒီပံုျပင္မွာ ဆိုရင္ သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေထာင္ထဲကေန ဘာကူညီႏိုင္မွာလဲလို႔
ပထမေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေတြးမိပါတယ္။ က်ေနာ္က ဒီအဖုိးအိုကို ကူညီဖို႔
စိတ္မျပင္းျပတာလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မွာေပါ႔။ ေထာင္နန္းစံ သားကေတာ့
သူ႔အေဖကို အစြမ္းကုန္ ကူညီခ်င္ ရွာမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း အစြမ္းကုန္
အၾကံဉာဏ္ ထုတ္လုိက္တာ ေနမွာေပါ႔။ ဒီပံုျပင္ေလးကို ဖတ္ၿပီး က်ေနာ္
သိလိုက္ရတာ တစ္ခုက က်ေနာ္တို႔ ကမ႓ာေျမႀကီးရဲ႕ ဘယ္ေထာင့္ ဘယ္ေနရာမွာပဲ
ကပ္ေနပါေစ။ တစ္ခုခုကို လုပ္ဖို႔ အူထဲ အသည္းထဲ ႏွလံုးသားထဲက တကယ္
ဆံုးျဖတ္ထားရင္ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ကို လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေနရာမွာ
ရွိသလဲဆိုတာ ပဓာန မက်ပါဘူး။ မျဖစ္ႏိုင္ျခင္းအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ
ရွာေနမယ့္အစား ျဖစ္ႏိုင္ျခင္းအတြက္ အေၾကာင္းရပ္ေတြ ရွာၾကံမယ္ဆိုရင္
နည္းလမ္းဆိုတာ ရလာစျမဲလို႔ ယံုၾကည္မိပါတယ္။

khine `s site မွကူးယူေဖၚျပသည္