ေလာကီနဲ႔ ေလာကုတၱရာ

by Wai Maw on Monday, June 27, 2011 at 10:06am

(၂၀-၆-၁၉၄၆) ေန႔မွာက်င္းပတဲ့ ပထမအၾကိမ္ ဖဆပလညီလာခံမွာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းက နုိင္ငံေရးနဲ႔ ဘာသာေရး မတူကဲြျပားပံုကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္-
“ကုိးကြယ္သည့္ဘာသာေရးဆုိသည္မွာ လူအသီးသီးတုိ႔၏ သက္၀င္ယံုၾကည္မႈျဖစ္သည္။ နိုင္ငံေရးမွာကား လူအသီးသီးတုိ႔၏ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈသိပၸံအတတ္သာလွ်င္ျဖစ္၏။ သိပၸံအတတ္အေနအားျဖင့္ နုိင္ငံေရးသည္ လူအသီးသီးတုိ႔၏ အခြင့္အေရးကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရေပလိမ့္မည္။ အခြင့္အေရးမ်ားတြင္ လြတ္လပ္စြာ ဘာသာကုိးကြယ္မႈလည္း ပါသည္။ ဤအခြင့္အေရးေပးရာ၌ပင္ ကၽြန္ုပ္တုိ႔သည္ နုိင္ငံေရးႏွင့္ ဘာသာေရး ႏွစ္ဌာန စပ္ၾကားတြင္ စည္းထားရေပလိမ့္မည္။


အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ နုိင္ငံေရးႏွင့္ ဘာသာေရးမွာ သေဘာ မတူ မူကဲြျပား တစ္ျခားစီျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း ဘာသာေရးႏွင့္နုိင္ငံေရးကုိ ေရာစပ္ပါမူ ဘာသာေရး၏ သေဘာတရားကုိ ဆန္႔က်င့္ရာေရာက္ေလ၏။”
ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကုိလည္း သာသနာေတာ္အဆံုးအမအတုိင္း က်င့္ၾကံအားထုတ္ရင္း ကမၻာသူကမၻာသား အေပါင္းကုိ ေမတၱာတရားနဲ႔အညီ ဆံုးမသြန္သင္ေပးေတာ္မူၾကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ဖူးပါတယ္။
ေဆာင္းပါးရွင္ ဦးဖုိးသာေအာင္ ေရးတဲ့ “သိပၸံ၊နုိင္ငံေရးနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ” ေဆာင္းပါးနဲ႔ပတ္သက္ျပီး လူငယ္တစ္ဦး ေရးသားထားတဲ့ သေဘာထားအျမင္ကုိ ဖတ္ရလုိက္ပါတယ္။ လူၾကီးေတြအမ်ားစု လက္ေရွာင္တတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ဳိးကုိ စိတ္၀င္တစား ၀င္ေဆြးေႏြးေပးတဲ့ အဲဒီလူငယ္ကုိလည္း ေလးစားမိပါတယ္။ သူေရးထားတာကဒီလုိပါ-
“ေဆာင္းပါးေလးကေတာ.ေကာင္းပါတယ္။ဒါေပမဲ.အလွမ္းက်ယ္ေနသလိုပါပဲ၊အလွမ္းက်ယ္ေတာ.အလယ္လတ္ပါတယ္၊မဂၢင္ရွစ္ပါးမရွိတဲ.အရပ္မွာ၊နိဗာန္နလို႔ေခၚတဲ.နိဗၼာန္ရွိပါရဲ႔လားဆိုတာဦးဖိုးသာေအာင္ကိုအရင္ေမးခ်င္ပါ တယ္၊သာသနာေတာ္ဟာသံုးရပ္ေပါင္းမွအဓြန္.ရွည္တည္တံ.ပါတယ္၊ဒီအထဲမွ...ပစၥည္းေလးပါးဒါယကာရဲ.အေထာက္အပံ.ေကာင္းမွုကိုပါထည္.တြက္ရပါေသးတယ္၊ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာနိဗၼာန္ကိုသုေမဓာရွင္ရေသ.ဘဝထဲကက်င္.မယ္ဆို၇နို္ငတာအမွန္ပါပဲ၊ဒါေပမဲ.ေလာကလူ.အက်ိဳးကိုၿကည္.ၿပီးေတာ.ဘုရားဆုပန္ခဲ.ပါတယ္၊ပန္ခဲ.တဲ.အတိုင္းလဲပါရမီေတာ္အဆက္ဆက္ကိုေလးသၤေခ်နဲ.ကမၻာတသိန္းက်င္.ၿကံေတာ္မူခဲ.ပါတယ္အဲဒီပါရမီေတာ္အဆက္ဆက္မွာကိုကလူ.သားေတြအတြက္ေလာကအက်ိဳးကိုထမ္းရြက္ေတာ္မူခဲ.တာေတြရွိပါတယ္၊တိုင္းၿပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ခဲ.ရတဲ.ဘဝေတြလည္းမနဲတာကိုေတြ.ရပါတယ္။ဘုရားရွင္ေတာင္မွအ ေလာင္းေတာ္ဘဝမွာမလဲြမ ေရွာင္သာနိုင္ငံေရးကို ထမ္းရြက္ခဲ.ရပါေသးတယ္ ဒီေတာ.တို.ဘုန္းဘုန္းေတြလဲ လူသားအက်ိဳးအတြက္လူမွုေရးနဲ.နို္င္ငံေရးကိုထမ္းေဆာင္တာသူေတာ္ေကာင္းအလုပ္ကိုလုပ္တာပါပဲ၊ေမတၱာနဲ.ယွဥ္ၿပီးလုပ္တာမြန္ၿမတ္ပါတယ္၊နိုင္ငံေရးမလုပ္ပဲနိဗၼာန္ေရာက္ေရးအတြက္အားထုတ္ေနၿကတဲ.ဘုန္းၿကီးေတြကိုဘယ္ဗုဒၶဘာသာဝင္မွသူေတာ္ေကာင္းမဟုတ္ဘူးလို.မသတ္မွတ္ၿကပါဘူး၊အက်င္.ၿမတ္နဲ.ၿပည္.စံုၿပီးသံသရာလြတ္ေၿမာက္ေၿကာင္.တရားေတြကိုအားထုတ္ေနတဲ.သူေတြပဲ၊ဒါလဲအေကာင္းမြန္ဆံုးအလုပ္တခုပဲ၊အဲေတာ.နိဂုဏ္းခ်ဳပ္ရရင္ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ.အၿမင္.ဆံုးပန္းတိုင္ဟာသံသရာ ၿပတ္စံဲေရး၊ဒါေပမဲ.နိဗၼာန္မေရာက္ခင္အမ်ားအက်ိဳးအတြက္လုပ္ေပးေနတဲ.ဆ ၇ာေတာ္ၿကီးေတြကိုလဲ သာဓုေခၚရမွာအမွန္ပါပဲ၊သူတို.ေတြကမဂၢင္ရွစ္ပါး အေၿခခံၿပန္ရေအာင္ေအာက္ေၿခကေနစၿပီး လုပ္ေပးေနတဲ.သူေတာ္စင္၊သူေတာ္ၿမတ္ၿကိးေတြၿဖစ္ၿကလို.ပါပဲ”

သူေရးသားထားခ်က္ေတြကုိဖတ္ရႈျပီး က်ေနာ္ေဆြးေႏြးခ်င္တာေလးေတြကုိ တုန္႔ျပန္ေရးသားမိရာက comment လည္းမက ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္လည္းမမည္တဲ့ စာပုဒ္ေလးတစ္ခုျဖစ္သြားတာမုိ႔ မွ်ေ၀ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္-
“ကုိသားခ်စ္ေဇာ္ဟာ လူငယ္တစ္ေယာက္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အျမင္ေတြဟာ ရုိးသားမႈရွိျပီး ရွင္းလင္းပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္က ေလာကီကုိလြန္ေျမာက္ တဲ့ ေလာကုတၱရာ တရားပါ။ ျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္ ရုပ္နာမ္၀ဋ္ဒုကၡေတြနဲ႔ အဖန္ဖန္သံသရာလည္ေနရတဲ့ (၃၁) ဘံု ေလာကီကုိ ခ်န္ထားလြန္ေျမာက္တဲ့ မပ်က္ရာမစီးရာ သႏၱိသုချမတ္နိဗၺာန္ကုိ အရိယာ ဥာဏ္ပညာနဲ႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳ ၀င္စားနုိင္ျခင္းပါပဲ။ အရိယာမဂ္ဥာဏ္တည္ေဆာက္ဖုိ႔ ခုိင္မာျပီး အစမ္းသပ္ခံတဲ့ လမ္းစဥ္ေတြ က်င့္ၾကံအားထုတ္နည္း ေတြလည္း ဗုဒၶဘာသာမွာ အထင္အရွားရွိပါတယ္။

ပဋိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိ၊ ပဋိေ၀ဒ သာသနာသံုးရပ္မွာ ပဋိပတၱိအက်င့္ျမတ္နဲ႔သာ ပဋိေ၀ဒ ျမတ္နိဗၺာန္ကုိ၀င္စားနုိင္တဲ့ မဂ္ဥာဏ္၊ ဖုိလ္ဥာဏ္ကုိ ရရွိနုိင္ပါတယ္။ ဒါနနဲ႔ သီလဆုိတာ သာသနာပမွာလည္း တည္ရွိနုိင္ျပီး မဂၢင္ရွစ္ပါးမွာ သီလမဂၢင္ထဲ အက်ဳံး၀င္ပါတယ္။ သာသနာအေထာက္အပံ့တရား ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ရာ မွာ  သမာဓိနဲ႔ ပညာမဂၢင္အားေကာင္းရင္ သီလ လည္း လံုျခံဳျပီးသားျဖစ္ေနျပီလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ပညာမဂၢင္ဦးစီးမွ ရုပ္နာမ္ျဖစ္ပ်က္အမွန္ကုိ ျမင္နုိင္ျပီး ျဖစ္ပ်က္ျမင္၊ မုန္း၊ဆံုး တရားနဲ႔ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳနုိင္တာပါ။ ပညာမဂၢင္ အားေကာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ေလာကီေရးကုိ သိပ္ျပီး အေၾကာင္းမျပဳေတာ့ပါ။မဂ္ဥာဏ္၊ဖုိလ္ဥာဏ္ မပုိင္ေသးပဲေတာ့ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္မျပဳနုိင္သလုိ၊ အရိယာလည္း မမည္နုိင္ေသးပါ။

ဗုဒၶသာသနာ သမုိင္းမွာ ပဋိပတၱိအက်င့္ျမတ္ထြန္းကားတဲ့ကာလေတြမွာ သာသနာပုိမုိစည္ပင္ထြန္းေတာက္သလုိ အရိယာအရွင္ျမတ္မ်ား လည္း အမ်ားအျပားေပၚထြန္းေလ့ရွိပါတယ္။ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားရဲ႕ ဘ၀ေနထုိင္မႈလည္း ပုိမုိေအးခ်မ္းသာယာ တုိးတက္ဖံြ႔ျဖဳိးမႈ ရွိပါတယ္။
က်ေနာ္သိျမင္တာက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအဖုိ႔ ေလာကီေကာင္းက်ဳိးသယ္ပုိးတုိင္း ေလာကုတၱရာကုိ အက်ဳိးျပဳနုိင္ မယ္လုိ႔ ကံေသကံမ မေျပာနုိင္ေပမယ့္ ေလာကုတၱရာတရားကုိ စူးစူးစုိက္စုိက္ပြားမ်ားအားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တိုင္း ဟာ ေလာကလူသားေတြေကာင္းက်ဳိးကုိ ျမင့္ျမင့္မားမား သယ္ပုိးရြက္ေဆာင္နုိင္တာ အမွန္ပါပဲ။ ျမတ္စြာဘုရား သခင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး သဗၺညဳတေရႊဥာဏ္ေတာ္ကုိ ရရွိပုိင္ဆုိင္ျပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ (၄၅)၀ါ ကာလပတ္လံုး ကၽြတ္တမ္း၀င္ထုိက္တဲ့ လူ၊နတ္၊ျဗဟၼာ ေ၀ေနယ် အေပါင္းကုိ သံသရာျဖတ္လမ္း နည္းေပးလမ္းျပတရားေတာ္ ေတြ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့လုိ႔ မေရမတြက္နုိင္တဲ့ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါေတြ ကၽြတ္တမ္း၀င္နုိင္ခဲ့အျပင္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ငါးေထာင္တည္တံ့မယ့္ သာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးကုိ  အေမြထားရစ္ေတာ္မူခဲ့လုိ႔ ယေန႔တုိင္သာသနာေတာ္မွာ ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္ၾကီးေတြ မဆိတ္သုန္းတာ အားလံုးအသိပါ။

အထင္အရွားဥပမာတစ္ခုျပရရင္ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္း စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္သင့္လုိ႔ ျပည္သူေတြ အတိဒုကၡေရာက္ ပဋိေဒ၀မီးေတာက္ေလာင္ခဲ့ရခ်ိန္မွာ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး “ဦး၀ိမလ” အရွင္ျမတ္က ေဘာ့ပတမ္းေက်းရြာအနီးက ေက်ာက္ဂူတစ္ခု အတြင္းမွာ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ခဲ့တာ ရုပ္နာမ္ခ်ဳပ္ျငိမ္း ရုတ္သိမ္းတဲ့ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္၊ ဖုိလ္ဥာဏ္ ေတာ္ကုိ ရခဲ့တယ္။ မုိးကုတ္ ၀ိပႆနာတရားေတာ္ေတြကုိ ယေန႔တုိင္ က်ေနာ္တုိ႔နာၾကားနုိင္ဆဲပါ။
“လူရွိရင္ ျပႆနာရွိတယ္” ဆုိတဲ့စကားအတုိင္း ေလာကီေရးကိစၥေတြက လူရွိေနသေရြ႕ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတည္ရွိေနသေရြ႕ ဘယ္ေတာ့မွ မျပီးဆံုး မျပည့္စံုနုိင္တဲ့ ကိစၥေတြပါ။ လူေတြရဲ႕ အဇၥ်တၱသဏၭာန္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းမႈတရားစစ္၊ တရားမွန္ေတြ ကိန္းေအာင္းေမြ႔ေလ်ာ္နုိင္မွလည္း ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းၾကရာမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းကုိ အသံုးျပဳနုိင္ၾကမွာေပါ့။ ဒီအတြက္ တရားရွင္သံဃာေတာ္ျမတ္ေတြရဲ႕ အဆံုးအမတရားေတြ လုိအပ္မယ္ဆုိရင္ သံဃာေတာ္ေတြကုိယ္တုိင္ ကိေလသာခ်ဳပ္ျငိမ္းေၾကာင္း အက်င့္ျမတ္ေတြကုိ က်င့္ၾကံအားထုတ္ဖုိ႔ မလုိဘူးလား။ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး လက္ထက္ေတာ္က ႏွစ္ျပည္ေထာင္အၾကားမွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ေသြးေခ်ာင္းစီး စစ္ပဲြကုိ ေမတၱာေရစင္ပက္ျဖန္း၊ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရားေဟာၾကားျပီး ရပ္တန္႔ေစခဲ့တာ မဟာဗုဒၶ၀င္ မွာ အထင္အရွား ရွိေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ သာသနာ့၀န္ထမ္း သံဃာေတာ္မ်ား လူမႈကိစၥရပ္ေတြမွာ ထုိက္သင့္ သလုိပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ တာကုိ က်ေနာ္မကန္႔ကြက္ လုိပါဘူး။

သို႔ေသာ္လည္း “တျခားဘာသာေတြမွာ သသနာ့ အႏြယ္၀င္ေတြက လူမႈ ေကာင္းက်ဳိး လုပ္ငန္းေတြကုိ ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္လုိ႔ လူထုေထာက္ခံမႈရတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ရဟန္းေတာ္ ေတြလည္း အဲဒါကုိ ဥပမာယူသင့္တယ္” ဆုိတဲ့ ေဟာေျပာမႈမ်ဳိးကုိေတာ့ သေဘာ မတူနုိင္ပါ။ ဗုဒၶဘာသာဟာ ေလာကုတၱရာ ကုိပန္းတုိင္ထားတဲ့ ဘာသာတရားျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ ဆရာေတာ္မ်ားအဖုိ႔ ေလာကီကိစၥဆုိတာ ခရီးသြားဟန္လႊဲျပဳရမယ့္ ကိစၥသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုိသားခ်စ္ေဇာ္ျမင္သေလာက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ္င္း သေဘာထားနုိင္မယ္ဆုိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ တေလာက တခ်ဳိ႕ေကာ့မင့္ေတြမွာ ဘာသာတရား အားလံုးဟာ ေလာကုတၱရာတရားေတြပဲ လုိ႔ေရးထားတာေတြကုိ ေတြ႔ရ တယ္။ ဘယ္ေလာကေတြကုိ လြန္ေျမာက္တာလဲေတာ့ ရွင္းျပမထားဘူး။ အထူးသျဖင့္ ရုပ္၀ါဒကုိ ကုိးကြယ္လြန္း တဲ့ လက္၀ဲကြန္ျမဴနစ္အေတြးအေခၚရွိသူေတြရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ အေပၚ ေလွ်ာ့တြက္တဲ့ အျမင္ကုိေထာက္ျပလု ိတဲ့ သေဘာေၾကာင့္ ဦးဖုိးသာေအာင္ ဒီေဆာင္းပါးကုိေရးတာလုိ႔ က်ေနာ္ ထင္မိပါတယ္။ (သူတုိ႔က ေဂါတမဗုဒၶ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးလည္း ရုပ္၀ါဒ သမားပဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ကုိယ္လုိရာဆဲြေျပာတာေတြ ရွိေနခဲ့ ရွိေနဆဲပါ)။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လည္း မဂ္ဥာဏ္၊ ဖုိလ္ဥာဏ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆင္ျခင္သိပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မမွိတ္မသံု ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးလုိလွ်င္ လည္းရပါတယ္။

လက္ရွိအေနအထားက သာသနာတြင္းကာလပါ။ ခုခ်ိန္မွာ တရားရဖုိ႔အတြက္ ၀ိပႆနာကၽြမ္းက်င္ျပီးသား ဆရာေကာင္း ဆရာျမတ္ထံ တပည့္ခံျပီး နည္းမွန္လမ္းမွန္အတုိင္းက်င့္ၾကံအားထုတ္လုိက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ ဥာဏ္ထုိင္းသူျဖစ္ပါေစ၊ (၇)ႏွစ္ အတြင္း တရားရပါေစမယ္ အာမခံခ်က္ေတြ ရွိေနပါလ်က္ သာသနာပကာလမွာ ျမတ္စြာဘုရား အေလာင္းေတာ္ ေလးသေခၤ်နဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ရတာကုိ ဥပမာျပဳျပီး ငါတုိ႔ ပုထုဇဥ္ေတြလည္း ပါရမီရင့္သန္ေအာင္ ဘ၀မ်ားစြာ ဒါန၊သီလတရားကုိအားကုိးျပဳစုိ႔လုိ႔ တစ္စံုတစ္ဦးက ေျပာလာရင္ အဲဒီ စကားဟာ ျမန္မာျပည္ ဒီမုိကေရစီကူးေျပာင္းေရးျဖစ္စဥ္ကုိ တမင္အခ်ိန္ဆဲြထားခ်င္လုိ႔ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ရာ ခရီးစဥ္ကုိ မီးေမာင္းထုိးျပေနေသာ နအဖ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးရဲ႕ စကားနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူေနမလားလုိ႔ ေတြးမိတယ္။

ဒီဘ၀မွာပဲ ပဋိပတ္အက်င့္ျမတ္နဲ႔ မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္ ရရွိပုိင္ဆုိင္နုိင္တဲ့ သာသနာတြင္း ကာလမွာ သံသရာခ်ဲ႕ တရားေတြ တြင္တြင္ေဟာျပီး အခ်ိန္ဆဲြ ေနၾကရင္ အဖုိးတန္လွပါတယ္ဆုိတဲ့ ပစၥဳပၸန္ကာလကုိ အက်ဳိးမဲ့ကုန္လြန္ ေစတာကလဲြျပီး ဘာမွ်ျဖစ္မလာနုိင္ပါ။ သာသနာ့၀န္ထမ္းဆုိတာ သာသနာ့ ရည္မွန္းခ်က္တာ၀န္ကုိ ေက်ပြန္ ေအာင္ထမ္းေဆာင္နုိင္ဖုိ႔ ပိုအေရးၾကီး ပါတယ္။ ဒါမွလည္း  ဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြ လွဴဒါန္းသမွ် သာသနာ့ အက်ဳိး စီးပြားနဲ႔ေလ်ာ္ညီစြာ သံုးစဲြထုိက္ေသာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ျပီး ဒါယကာ၊ဒါယကာမေတြရဲ႕ ေလာကုတၱရာ အက်ဳိးကုိလည္း စြမ္းစြမ္းတမံ သယ္ပုိးထမ္းေဆာင္ ေပးနုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ေ၀ေမာ္
၂၄ ဇြန္ ၂၀၁၁