Author: lubo601 |
5:52 AM |
|
သခင္ေအာင္ဆန္း၏ ရုိင္းပံု၊ ၾကမ္းပံု ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရရွိေရးတစ္ခုတည္းကိုသာ စိတ္ႏွစ္ထားပံု တို႔ကို သခင္တင္ေမာင္(က်ဳံမေငး) က ၄ - ၁ - ၁၉၆၃ ေန႔ထုတ္ ေၾကးမံုသတင္းစာတြင္ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးခဲ့ပါသည္။
 | Wall Photos
| ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သခင္ေအာင္ဆန္းဘ၀ တေစ့တေစာင္း ၁၉၄၀ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလတြင္ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးၾကီး၏ အမွဳေဆာငအစည္းအေ၀းကို မႏၲေလးျမိဳ႕၌ က်င္းပေလသည္။ အမွဳေဆာင္အားလံုး မႏၱေလး ရုံေတာ္ၾကီးရွိ ဦးဘဦး တိုက္ၾကီးတြင္ တည္းခိုၾကသည္။ အစည္းအေ၀းကိုလည္း ထိုတိုက္မွာပင္ က်င္းပေလသည္။ အမွဳေဆာင္ အစည္းအေ၀း က်င္းပေနဆဲမွာပင္ ျဗိတိလွ်ေလဘာပါတီေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သူ ဆာစတက္ဖို႔ကရစ္ပ္ သည္ ဗမာျပည္၏ အေျခအေနကို ေလ့လာရန္ ေရာက္ရွိလာေလသည္။ ဗမာျပည္မလာမီကေလးပင္ ၄င္းအားေလဘာပါတီမွ ထုတ္ပယ္ခံထားရသည္။ အေၾကာင္းမွာ စစ္အတြင္းတြင္ ဖက္စစ္ဆန္႔က်င္ေရး တပ္ေပါင္းစု တခုဖြဲ႕သင့္သည္ဟု ပါတီတြင္အၾကံေပးမိသည္႔အတြက္ ျဖစ္ေလသည္။ ဗမာျပည္တြင္ ဦးတင္ထြဋ္အိမ္၌ေခတၱတည္းခိုျပီး တို႔ဗမာအစည္းအရုံး ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးလိုသည္႔အတြက္ မႏၱေလးသို႔လိုက္လာခဲ့ေလသည္။ ဆာစတက္ဖို႔ကရစ္ပ္အား သခင္ေက်ာ္စိန္က မႏၱေလးသို႔ လိုက္ပို႔ရေလသည္။ မႏၱေလးတြင္ ထိုေလဘာပါတီ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးႏွင့္ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံး အမွဳေဆာင္မ်ားေဆြးေႏြးၾကပံုမွာ ကြ်န္ေတာ္တသက္တာတြင္မေမ့ႏိုင္ေအာင္ရွိေတာ့သည္။ ေဆြးေႏြးပြဲကို သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္း၊သခင္စိုး၊သခင္ေလးေမာင္ တို႔အား ဦးေဆာင္ေဆြးေႏြးရန္သတ္မွတ္ထားၾကသည္။ သခင္ျမမွာ မႏၱေလးတြင္ ၾကာရွည္ မေနႏိုင္ဘဲ အစည္းအရုံးတာ၀န္မ်ားႏွင့္ပင္ ရန္ကုန္သို႔ျပန္သြြားရေလသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ကရစ္ပ္၏ လက္ယာဘက္က သခင္ေက်ာ္စိန္၊ သခင္ေလးေမာင္၊သခင္လွေဘာ္၊ သခင္ထိပ္တင္ကိုယ္ေတာ္ၾကီးတို႔က ထိုင္ေနၾက၍ ၊ လက္၀ဲဘက္တြင္ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စိုး ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထိုင္ေနၾကပါသည္။ ကရစ္ပ္က ဗမာျပည္ကိုမလာခင္တုန္းက တို႔ဗမာအစည္းအရုံးနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ အေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္နားလည္တာနဲ႔၊ ဒါေတြဟာ ျမန္္မာေျမေပၚေရာက္လို႔ တညလဲအိပ္မိေရာ ကြ်န္ေတာ္သိထားတာေတြ အားလံုး အျမီးနဲ႔ ေခါင္းနဲ႔လြဲေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္ ဟုေျပာရင္း ဟားတိုက္ရယ္လိုက္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ သိခဲ့ရတာက ခင္ဗ်ားတို႕အစည္းအရုံးဟာ လူရမ္းကားကေလးေတြ၊ ဆင္ျခင္တံုတရား ကင္းမဲ့သူေတြ၊ သူပုန္ထဘို႔ ေသြးဆူေနတဲ့သူကေလးေတြ၊ ပညာမဲ့အလုပ္လက္မဲ့ကေလးေတြ စုေပါင္းပါ၀င္တဲ့ အစည္းအရုံၾကီးပဲလို႔နားလည္လာခဲ့ပါတယ္။ အခုဒီလိုမဟုတ္မွန္းသိရပါေတာ့တယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္းက ရယ္လ်က္ ဒါဟာ ဓမၼတာပါပဲ။ အုပ္စိုးသု ဆိုတာဟာ အုပ္စိုးခံရသူမ်ား အေပၚမွာ ဒီလိုဘဲ သေဘာထားတတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အတိုက္အခံလုပ္ေနေတာ့ ဒီလိုပဲ သတင္းေပးၾကမွာပါပဲ။ တခုပဲ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဗမာျပည္မွာရွိတဲ့ လူငယ္တိုင္းဟာ ဒီလိုဘဲ ပညာမဲ့ အလုပ္လက္မဲ့ လူေပ လူေတကေလးေတြခ်ည္းျဖစ္ေနရတယ္ဆိုရင္လဲ ဘယ္သူ႔အျပစ္လဲ။ ျဗိတိသွ် အုပ္စိုးျခင္းေအာက္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ျဖစ္ရပ္တခုအေနနဲ႔ ျဗိတိသွ်လူမ်ဴိးေတြဘဲ ရွက္စရာေကာင္းေနမွာေပါ့။ ကရစ္ပ္။ ။ ကြ်န္ေတာ္တခုေမးစမ္းပါရေစ၊ စပ္စုတယ္လို႔လဲမထင္ပါနဲ႔။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးသေဘာထားလို႔ ေမးရဲတာပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔က အခု အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္ခံဘ၀က လြတ္ေအာင္ၾကိဳးပမ္းေနၾကတယ္။ လြတ္လပ္ေရးကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ရေအာင္လုပ္ၾကမွာလဲ။ သခင္ေအာင္ဆန္း။ ။ နည္းကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔တရားတယ္ထင္တဲ့နည္းနဲ႔ ရေအာင္ယူရမွာပဲ။ ကရစ္ပ္။ ။ မစၥတာေအာင္ဆန္း ေျပာတာ ကြ်န္ေတာ္နားမလည္ေသးပါဘူး။ ထပ္ရွင္းစမ္းပါအံုး၊ သခင္ေအာင္ဆန္း။ ။ ရွင္းပါတယ္။ တရားတယ္ထင္တဲ့နည္းဆိုတာက ရရာနည္းနဲ႔ လုပ္ရမယ္လို႔ ဆိုတာပဲ။ ဥပမာဗ်ာ ခင္ဗ်ားအိပ္ထဲမွာ ထည္႔ထားတဲ့ ေဖာင္တိန္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ပိုင္တဲ့ေဖာင္တိန္ ဆိုပါေတာ့။ ခင္ဗ်ားက ကြ်န္ေတာ္ဆီက အႏိုင္က်င့္လုယူထားတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ခင္္ဗ်ားကိုေတာင္းပန္ျပီး ျပန္ေပးပါဗ်ာလို႔ ေခ်ာ့ေတာင္းမယ္။ မရရင္ေနာက္တနည္းနဲ႔ေတာင္းမယ္။ အဲဒီလို မရတဲ့အဆံုးက်ေတာ့ မေပးဘူးလား ေပးမလားဆိုျပီး ျခိမ္းေျခာက္ေတာင္းမယ္။ ဒါနဲ႔မွမရရင္ေဟာဒီလို အတင္းလုယူမယ္။ သခင္ေအာင္းဆန္းသည္ ေျပာေျပာဆိုဆို ဆာစတက္ဖို႔ကရစ္ပ္၏ အိပ္ကပ္ထဲက ေဖာင္တိန္ကို ဆြဲယူလိုက္ရာ ကရစ္ပ္၏ ကုတ္အကၤ်ီအိပ္ၾကီးပါ ျပဲ၍ပါလာေလေတာ့သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းမွာ ဧည္႔သည္တေယာက္၏ အကၤ်ီျပဲသည္ကိုပင္ အားမနာတတ္၊ အလုိက္မသိတတ္ဘဲ ဆက္၍ ေျပာလိုက္ေသး၏။ ကဲဒီနည္းဟာကြ်န္ေတာ္ တရားတယ္ထင္တဲ့နည္းပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ေဖာင္တိန္ျပန္ရတာလိုရင္းပဲ။ ကရပ္စ္မွာ ဘာမွ်မေျပာႏိုင္။ အားရပါးရ ဟားတိုက္၍သာ ရယ္ေမာေနရွာေတာ့၏။ သခင္ေအာင္ဆန္းက ဆက္ျပီး ကဲအခုလိုလုပ္ယူရေတာ့ေကာင္းေသးရဲ့လား ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ေဖာင္တိန္ျပန္ရပါရဲ့။ ခင္ဗ်ားမွာေတာ့ အကၤ်ီအိပ္ အျပဲခံရတာသာ အဖတ္တင္တာေပါ့။ ေစာေစာကသာ ျပန္ေပးလိုက္ယင္ အကၤ်ီလဲမျပဲဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္နာသြားတယ္။ ခု ကြ်န္ေတာ္ေျပာေနတာေတြဟာ အပိုေျပာတာလဲမဟုတ္ဘူး။ ျခိမ္းေျခာက္ေနတာလဲမဟုတ္ဖူး။ တကယ္ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ သေဘာကို ေျပာျပေနတာပဲ။ ကရစ္ပ္မွာ ဘာမွမေျပာႏိုင္။ အူတက္မတက္ျဖစ္ေနရွာသည္။ ေနာက္အတန္ၾကာမွ အိုခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေအာင္ဆန္း၊ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေအာင္းဆန္း ဟူ၍သာ ထပ္ကာထပ္ကာ ေရရြတ္ေနရွာပါေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြမွာ ဧည္႔သည္မ်ားကိုလဲအားနာ၊ မရယ္ဘဲလည္း မေနႏိုင္ျဖစ္ကာ မ်က္ႏွာအထားရခာက္ေနၾကရေတာ့၏။ ။ ထိုသို႔ ပင္ စာေရးဆရာ ဒဂုန္တာရာက ၁၉၄၆ ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ေ၀ေသာ တာရာမဂၢဇင္း၌ ( ေအာင္ဆန္း သို႔မဟုတ္ အရုိင္း ) ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ေအာက္ပါအတိုင္းေရးသားခဲ့ပါသည္။ သူတြင္ ႏိုင္ငံေရး ၀ိဥာဥ္ကားျပင္းထန္လွ၏။ ႏိုင္ငံေရးတခု တည္းသာ လုပ္ေသာ လူတဦးျဖစ္၏။ သူသည္ ရုိင္း၏၊ ၾကမ္း၏၊ ေၾကာင္၏၊ ကိစၥမရွိ။ သူသည္ ဧည္႔ခန္းမေဆာင္မွ ဂုဏ္သေရရွိ လူၾကီးလူေကာင္းမဟုတ္၊ တခုတည္းေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ တခုတည္းကိုသာ လုပ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးသတၱ၀ါ ျဖစ္၏။ ထိုေၾကာင့္ကိစၥမရွိ။ ဟူ၍ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ |
|
0 comments:
Post a Comment