ညွဳိ႕အားျပင္း ဇာတ္ေကာင္မ်ား

by Seaman Nayminthu (Notes) on Monday, June 10, 2013 at 4:50am

ဆရာ ဦးေမာင္ေမာင္သန္း စေတးတပ္မွာ ‘လွေလးစိန္’ ဇာတ္လမ္း Link တင္ထားတာေတြ႔လုိက္မိလုိ႔ ကူးယူျပီး  ျပန္ၾကည့္ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ခပ္ငယ္ငယ္က ရြာမွာအထက္တန္းေက်ာင္းေဆာက္ဖုိ႔ ရံပံုေငြရွာေဖြပဲြ အေနနဲ႔ ႏွစ္စဥ္ ေႏြရာ သီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္တုိင္း ပိတ္ကားေထာင္ ရုပ္ရွင္ ရံုပဲြမ်ားျပသေလ့ရွိတဲ့အခါမွာ ရုပ္ရွင္ဝါသနာအုိး က်ေနာ္တုိ႔အဖုိ႔ တင္လာသမွ် ရုပ္ရွင္ကားတုိင္းကုိ မလြတ္တမ္းၾကည့္ခဲ့ရတာ ဝတၱရားတခုလုိပါပဲ။
ႏွစ္လေလာက္ သာ ၾကာျမင့္မယ္ထင္ရတဲ့ ရုပ္ရွင္ပဲြတရာသီ နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ၾကည့္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္ကားေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ေက်ာ္သြားျပီ။
သံုးကားေပါင္း မုိးအလင္းျပတာဆုိေတာ့ ၂ ကားႏႈန္းနဲ႔ ၾကည့္တယ္ဆုိရင္ေတာင္ ဇာတ္ကားအေရအတြက္ ၁၀၀ ေက်ာ္ေနျပီမုိ႔လား။ ဒီေတာ့ ကုိယ္ၾကည့္ျပီးတဲ့ ဇာတ္ကားေတြအေၾကာင္း လံုးေစ့ပတ္ေစ့ မွတ္မိဖုိ႔ အသာထား။ ဇာတ္ကားနာမည္ေတြေတာင္ အကုန္မသိနုိင္ေတာ့။ မနက္မနက္ဆုိ ရုပ္ရွင္ျပသေရးအဖဲြ႔က ႏြားလွည္းတစီးေပၚ အသံခ်ဲ႕စက္ၾကီးတင္ျပီး ရြာစဥ္တေလွ်ာက္ ဇာတ္ကားေၾကာ္ျငာသူရဲ႕ ေအာင္ျမင္တဲ့ အသံဝါၾကီးဟာ ေလာ္စပီကာၾကီး ကေနတဆင့္ ရြာသားေတြရဲ႕ အာရံုကုိ ဖမ္းစားေနပါျပီ။

လွည္းလမ္းေၾကာင္း ဖုန္တေထာင္းေထာင္းၾကားမွာ ကေလးေတြ.. ကေလးေတြ … လွည္းရွိရာ ေျပးလႊား သြားၾက.. လွည္းေပၚက ၾကဲခ်လာတဲ့ လက္ကမ္းပုိစတာေတြကုိ အလုအယက္ ေကာက္ၾက.. အိမ္မွာရွိတဲ့ လူရြယ္လူလတ္ပုိင္းေတြကလည္း ေၾကာ္ျငာသံကုိ နားတစြင့္စြင့္… ကေလးေတြနဲ႔ ပါလာမယ့္ လက္ကမ္း ေၾကာ္ျငာ စာရြက္ပိုင္းေလးကုိ ေမွ်ာ္တလင့္လင့္။

ညေန အိမ္အလုပ္သိမ္းတာနဲ႔ ကမန္းမတမ္း ေရခ်ဳိးညေနစာစား… ပဲြသြားဖုိ႔ လူစုၾကျပီ။ လူစံုတဲ့အခါ ၂ မုိင္ သာသာ ခရီးကုိ အေသာ့ႏွင္ခ်ီတက္… ဟုိေရာက္ေတာ့ ပဲြမစခင္ ေစ်းတန္းတေလွ်ာက္ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ လမ္းသလားရင္း… ကြမ္းယာနဲ႔ ေဆးလိပ္ လက္တည့္စမ္း မိၾကရာက … ေစ်းသည္မေလးေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးသြား…။ အဲဒါေတြေၾကာင့္လည္း ပဲြသြားျဖစ္ဖုိ႔  ေစ့ေဆာ္မႈ တြန္းအားေတြပုိခဲ့ရျပန္တာေပါ့ဗ်ာ။

 အဲဒီလုိ ကာလမွာ ‘လွေလးစိန္’ အမည္ရတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားတကားကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တာ။ မင္းသား ကုိေက်ာ္သူ သရုပ္ေဆာင္တာကုိ စၾကည့္ဖူးတာက ‘ခ်စ္ၾကိဳးေလး ႏွစ္မွ်င္’ ရုပ္ရွင္ကားပါ။ ဦးေမာင္ေမာင္ နဲ႔ ေရႊမန္း သန္းႏုိင္ ဆပ္ကပ္ေတြမွာ ကမၻာလံုးထဲ ဆုိင္ကယ္စီးတာ ေခတ္စားေနခ်ိန္… ကုိေက်ာ္သူက ဆုိင္ကယ္ စတန္႔စီးကြက္ေလးနဲ႔ ပဲြထြက္လာတယ္ ဆုိရမွာပါပဲ။

လွေလးစိန္ ဇာတ္လမ္းရုိက္ေတာ့ သူဟာ နာမည္ၾကီးအရွိန္ရလာတဲ့ မင္းသားတလက္ျဖစ္ေနပါျပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ နယ္ခံေတြ ပါးစပ္ဖ်ား
မွာ ‘လွေလးစိန္’ ဆုိတဲ့ စကားတလံုး တြင္က်န္ရစ္ခဲ့ေအာင္ လူၾကိဳက္မ်ားခဲ့ပါတယ္။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာျပီး ခုတၾကိမ္ျပန္ၾကည့္ရတဲ့အခါ အရင္ကနဲ႔ မတူတဲ့ရသေလးေတြ ခံစားမိတယ္။ ကုိယ္တုိင္ စစ္မႈထမ္းဘဝကုိ က်င္လည္ခဲ့ဖူးတာပါေတာ့ သင္တန္းကာလမွာ ဂေယာင္ဖတ္ခဲ့တာေလးေတြ၊ အိပ္ငုိက္ခဲ့တဲ့အျဖစ္ေတြ၊ အကြက္လွည့္တယ္ လုိ႔အသံုးရွိတဲ့ ေခ်ာင္ကပ္ေရသာခုိတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးေတြ… သေႏၶဝင္ စစ္သည္ဘဝ ေရာက္ေတာ့လည္း အခ်င္းခ်င္း စေနာက္ခဲ့တဲ့ပံုရိပ္ေတြ၊ စရင္းေနာက္ရင္း စိတ္မထိန္း နုိင္တဲ့အခါ ေသြးထြက္သံယုိ အထိ ျဖစ္ခဲ့ရတာေတြ… စတဲ့ အတိတ္အေၾကာင္းေလးေတြ တေရးေရး ျပန္ေပၚလာမိပါတယ္။

လက္ေတြ႔မွာလည္း စစ္တပ္ထဲကုိ ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးၾကီးနဲ႔ဝင္လာခဲ့ေပမဲ့ ထင္တုိင္းမေပါက္လုိ႔ ေစာေစာစီးစီး တပ္ေခါက္ ေနာက္ဆုတ္သြား သူေတြရွိသလုိ၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး မထင္မရွား ေနရင္းက မထင္မွတ္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ တခုမွာ ရဲဝံ့စြန္႔စား မွတ္ေက်ာက္တင္ခံကာ ဘဝတဆစ္ခ်ဳိးေျပာင္းသြားသူေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။

စစ္သားတေယာက္ရဲ႕ဘဝမွာ ရာထူး၊ အခြင့္အေရးရတာ နဲ႔ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စား အနစ္နာခံေဆာင္ရြက္လုိ႔ ရလာတဲ့ ဂုဏ္ျဒဗ္… တူညီမႈ မရွိပါဘူး။ တျခားသူမ်ားရဲ႕ ေလးစားမႈအရာမွာေရာ ကုိယ္တုိင္ခံစားရတဲ့ ပီတိၾကည္ႏူးျဖစ္ရမႈ မွာပါ မတူညီနုိင္တာကုိ သတိျပဳမိပါတယ္။

က်ေနာ့္ ငယ္ဘဝကုိ လႈပ္ခတ္ႏႈိးဆြနုိင္ခဲ့တဲ့ အျခား ဇာတ္လမ္းတပုဒ္လည္း ရွိခဲ့ပါေသးတယ္။ မူရင္းကုိ တရုတ္လူမ်ဳိး စာေရးဆရာ ခ်င္ခ်င္းမုိင္ ေရးသားျပီး ဆရာထက္ျမက္၊ဆရာနုိင္ဝင္းေဆြတုိ႔ ပူးတဲြဘာသာျပန္ဆုိ ထားတဲ့ ‘အုိယန္ဟုိင္ရဲ႕ ေတးသံ’ အမည္ရတဲ့ တရုတ္ေတာ္လွန္ေရးေနာက္ခံ ဝတၱရွည္တပုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္ ဆယ္တန္းေျဖျပီးခ်ိန္မွာ ဘၾကီးေတြေနတဲ့ရြာကုိ အလည္သြားခုိက္ ေယာက္ဖေတာ္ ေက်ာင္းဆရာရဲ႕ စားပဲြေပၚမွာ ေတြ႔မိလုိ႔ ေကာက္ဖတ္လုိက္ရာက လက္ထဲက မခ်ရက္နုိင္ေအာင္ စဲြစဲြလမ္းလမ္း ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ စာအုပ္ေလးပါ။

ကူမင္တန္ အုပ္စုိးမႈေအာက္ အစာေရစာ ငတ္လုမတတ္ ဆင္းရဲႏံုခ်ာလွတဲ့ ဆင္းရဲသား လယ္သမား မိသားစုက ေမြးဖြားလာတဲ့ ‘အုိယန္ဟုိင္’ ရဲ႕ ငယ္ဘဝရုပ္ပံုလႊာေတြေလးက က်ေနာ့္ကုိ သူတုိ႔ ကမၻာေလးထဲ ဆဲြေခၚသြား ခဲ့တယ္။ ဆင္းရဲလြန္းလုိ႔ ခႏၶာကုိယ္ ေသးသြယ္ပိန္လွီျပီး ယုိင္တိယုိင္ထုိးနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနတဲ့ ‘အုိယန္ဟုိင္’ ေလးဟာ လယ္သမားေတြဆီက မတရားေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ရင္း က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာ ေနေသာ ေျမရွင္ၾကီးေတြရဲ႕ ရဲတုိက္ပမာ ခမ္းခမ္းနားနား ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ေနအိမ္ျခံဝင္း အဝမွာ ၾကြၾကြရြရြ ထုဆစ္ထားတဲ့ ျခေသၤ့ရုပ္ၾကီးေတြကုိ ျမင္ရတုိင္း ၾကက္သီးျဖန္း ေၾကာက္စိတ္ဝင္ေနခဲ့တယ္။

သူတုိ႔ဘဝေတြက ဆင္းရဲခ်ဳိ႕တဲ့စြာ ေနထုိင္ရတဲ့အျပင္ လံုျခံဳမႈလည္း ကင္းမဲ့ေနခဲ့ျပီး ခ်န္ေကရွိတ္ရဲ႕ ကူမင္တန္ တပ္က အခ်ိန္မေရြး လူသစ္စုေဆာင္းခံရတဲ့ အႏၱရာယ္ကလည္း အျမဲလုိလုိ ေျခာက္လွန္႔ေနတာပါ။ အုိယန္ဟုိင္ ရဲ႕ အစ္ကုိ ‘စုန္’ ဟာ ကူမင္တန္ေတြရဲ႕ ေခ်ာဆဲြလူသစ္စုေဆာင္းျခင္းကုိ ခံခဲ့ရတယ္။ အုိယန္ဟုိင္ေလး အရြယ္ ေရာက္လာရင္လည္း အဲလုိထပ္ခံရမွာ စုိးရိမ္ေနတဲ့ သူတုိ႔မိဘေတြက အုိယန္ဟုိင္ကုိ မိန္းခေလး တဦးလုိ ဝတ္ဆင္ေစခဲ့ရတယ္။ (ဖတ္ခဲ့တာ အႏွစ္ႏွစ္မွ် ရွိျပီမုိ႔ လဲြမွားမႈရွိရင္ သည္းခံေပးၾကပါ)

တေန႔ေတာ့ အုိယန္ဟုိင္ေလးဟာ တရုတ္တပ္နီေတာ္က ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕နဲ႔ ဆံုေတြ႔ရင္းႏွီးမိရာက ေတာ္လွန္ေရး ထဲကုိ ပါဝင္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။ တပ္နီေတာ္က သူ႔ကုိ တပ္ဖဲြ႔ဝင္အျဖစ္ လက္ခံလုိက္ေပမဲ့ အသက္အရြယ္ ငယ္ရြယ္လြန္းသူျဖစ္လုိ႔ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာေတြကုိ မပုိ႔ဘဲ ေဆာက္လုပ္ေရး အင္ဂ်င္နီယာတပ္ဖဲြ႔မွာ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ ေစခဲ့ပါတယ္။

သူ႔ကုိ စာသင္ေပးတယ္။ သင္တန္းေတြ တက္ခုိင္းတယ္။ ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ရတယ္။ ဥကၠဌၾကီးေမာ္ရဲ႕ ‘ျပည္သူ႔အက်ဳိးေဆာင္ၾက’ ေဆာင္ပုဒ္ေအာက္မွာ သူ႔စိတ္ဓာတ္ သံမဏိသားက်လာတယ္။ တက္ၾကြဖ်တ္လတ္တဲ့၊ မခုိမကပ္ အနစ္နာခံတတ္တဲ့ တပ္စိတ္မွဴး ရဲေဘာ္ျဖစ္လာတယ္။

သူက ‘ရဲေဘာ္ ေလဖုန္း’ ကို အားက်အတုယူတယ္။ ‘ရဲေဘာ္ ေလဖုန္း’ ဆုိတာ သူရဲေကာင္း ဇာတ္ေကာင္ တဦးပါ။ ရန္သူလာမယ့္ ရထားလမ္းတံတားတခုကုိ မုိင္းခဲြဖ်က္ဆီးပစ္ဖုိ႔ ‘ရဲေဘာ္ ေလဖုန္း’ တာဝန္က်တဲ့အခါ တံတားေဘာင္မွာ မုိင္းကပ္ဖုိ႔ေနရာလုိ႔ မရျဖစ္ေနတယ္။ ရန္သူရထားကလည္း တျဖည္းျဖည္း နီးလာျပီ။ အခ်ိန္မီ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ၾကံရာမရျဖစ္ေနတုန္း သူ႔စိတ္ထဲ ရဲရင့္ျပတ္သားမႈ ရခဲ့တယ္။ မုိင္းဗုံးကုိ တံတားေဘာင္မွာ သူ႔လက္နဲ႔ျမဲျမဲကပ္ျပီး စနက္တန္ကုိ ျဖဳတ္ခ်လုိက္တယ္။ ရထား တံတားေပၚအေရာက္.. မုိင္းဗံုးကဲြ.. အားလံုး အတြက္ အသက္စြန္႔တုိက္ပဲြဝင္သြားတဲ့ ‘ရဲေဘာ္ ေလဖုန္း’ ပါ။

‘ရဲေဘာ္ ေလဖုန္း’ အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေလး ‘အုိယန္ဟုိင္’ ရဲ႕ ေက်ာပုိးအိတ္ထဲမွာ ရွိေနတတ္တယ္။ အခ်ိန္ရတုိင္း သူထုတ္ထုတ္ဖတ္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ‘အုိယန္ဟုိင္’ တုိ႔ တပ္ဖဲြ႔ေဖာက္လုပ္ထားတဲ့ ရထားလမ္းသစ္ ျပီးစီးလုိ႔ ရထားအစမ္းေမာင္းႏွင္ၾကည့္မယ့္ ေန႔ကုိေရာက္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အုိယန္ဟုိင္ဟာ မၾကာခင္ တပ္စုမွဴး သင္တန္းတက္ေရာက္ဖုိ႔ ေရြးခ်ယ္ခံထားရတဲ့ ေကဒါ တဦးျဖစ္ေနပါျပီ။

ရထားၾကီးက ဥၾသသံတညံညံနဲ႔ လမ္းသစ္အတုိင္း ခုတ္ေမာင္းလာတယ္။ ေဝးလံေခါင္သီတဲ့ အရပ္ျဖစ္တာမုိ႔ အဲဒီေဒသက လူအမ်ားစုဟာ ရထားကုိ မျမင္ဘူးၾကဘူး။ ရထားနီးကပ္လာခ်ိန္မွာ ေဆာက္လုပ္ေရးတပ္က ျမင္းတေကာင္ ဂဏွာမျငိမ္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္လာတယ္။ က်ယ္ေလာင္စူးရွတဲ့ ရထားဥၾသသံေၾကာင့္  ရုတ္တရက္ လန္႔ဖ်ပ္ျပီး အတင္းရုန္းကန္လုိ႔ ၾကိဳးျပတ္လြတ္သြားတဲ့ျမင္းဟာ ရထားသံလမ္းေပၚမွာ အဆက္ မျပတ္ဟီရင္း ပတတ္ရပ္ေနေလရဲ႕။ အနားမွာရွိေနတဲ့ ‘အုိယန္ဟုိင္’ လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေၾကာင္ၾကည့္ ေနမိတယ္။ ရထားဟာ ကၽြဲ၊ ႏြား၊ ျမင္းလုိ တိရစာၦန္တေကာင္ေကာင္နဲ႔ တုိက္မိရင္ လမ္းေခ်ာ္တိမ္းေမွာက္ သြားနုိင္တယ္လုိ႔ သူၾကားဖူးထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမင္းကုိ သံလမ္းေဘးေရာက္သြားေအာင္ သူဘယ္လုိလုပ္နုိင္ မလဲ။ ေသနတ္ေဖာက္ျပီး ေျခာက္လွန္႔လုိ႔လည္း အေၾကာင္းမထူးနုိင္။ ေျပးတြန္းလုိ႔ေရာ ျဖစ္နုိင္မလား၊ အခ်ိန္ ေရာ မီနုိင္ပါ့မလား။ ရထားက သိပ္နီးလာေနျပီ… အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ခ်ီတုံခ်တံု ျဖစ္ေနတုန္း ရဲေဘာ္ ေလဖုန္း သူ႔အနားေရာက္လာသလုိ ခံစားလုိက္ရတယ္။ သူ႔မွာ အားမာန္ေတြ ျပည့္ဝလာတယ္၊ စိတ္ဓာတ္ ခုိင္က်ည္ျပတ္သားလာတယ္။ ရဲေဘာ္ ေလဖုန္းရဲ႕ ဝိညာဥ္က သူ႔ကုိ ပူးကပ္သြားျပီ။

အုိယန္ဟုိင္ ရထားသံလမ္းေပၚကုိ တဟုန္ထုိး ခုန္တက္ျပီး ျမင္းကုိတအားကုန္ တြန္းထုတ္လုိက္တယ္။ ျမင္းနဲ႔ ရထားစက္ေခါင္း သီသီေလး လြတ္ထြက္သြားတယ္။ အရွိန္နဲ႔လိမ့္ေနဆဲ ရထားဘီးေတြဟာ သံလမ္းေပၚ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ လဲက်ေနတဲ့ အုိယန္ဟုိင္ရဲ႕  ခႏၶာကုိယ္ကုိ ျဖတ္ၾကိတ္သြားတယ္။ ဆူဆူညံညံ ေအာ္ဟစ္ တားျမစ္ သံေတြနဲ႔အတူ ရထားအရွိန္တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့က်သြားျပီး ဘီးေတြအားလံုး ရပ္တန္႔သြားတဲ့အခါ ရထားေပၚက လူေတြ အုိယန္ဟုိင္ ရွိရာကုိ ဂရုဏာေဒါေသာ ေျပးလႊားေရာက္ရွိလာၾကခ်ိန္မွာ သူရဲေကာင္း တပ္စုမွဴး ေလာင္းလ်ာက ေသြးအုိင္ထဲမွာ ခႏၶာကုိယ္တပုိင္းျပတ္လ်က္ အားလံုးကုိ ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္တဲ့ အေနနဲ႔ မမွိတ္မသုန္ ၾကည့္ေနဆဲ။
……………………………………………………………

ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ‘လွေလးစိန္’ နဲ႔ ‘အုိယန္ဟုိင္’   ႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ ေပၚလစီဇာတ္လမ္းထဲက စိတ္ကူး ဇာတ္ေကာင္ေတြပါ။ ‘လွေလးစိန္’ ဇာတ္ကားကုိ ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီးဌာန ျပည္သူ႔ဆက္ဆံေရးနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ စစ္ဆင္ေရးညႊန္ၾကားေရးမွဴးရံုးက ရုိက္ကူးတင္ဆက္ခဲ့တာ ျဖစ္ျပီး ‘အုိယန္ဟုိင္ရဲ႕ ေတးသံ’ ဝတၱဳကုိေတာ့ တရုတ္ျပည္ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးအတြင္းမွာ ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္သားေတြကုိ အေတြးအေခၚ ေသြးသစ္ေလာင္းေပးဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ စာေရးဆရာ ခ်င္ခ်င္းမုိင္ ေရးသားခဲ့တာလုိ႔ သိရပါတယ္။

သုိ႔ေသာ္လည္း အႏုပညာဖန္တီးမႈ အားေကာင္းျပီး တကယ့္လက္ေတြ႔ဘဝေတြကုိ ထင္ဟပ္ေနေတာ့ ၾကည့္ရသူ ဖတ္ရသူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဝါဒျဖန္႔တယ္ဆုိတဲ့ အေတြး ေမွးမွိန္သြားေစခဲ့ပါတယ္။ ‘အုိယန္ဟုိင္ရဲ႕ေတးသံ’ ဝတၱဳကုိ ဖတ္ခဲ့ရစဥ္က က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္လုိ ခံစားထင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္ ႏွစ္အတန္ၾကာ မဂၢဇင္း တအုပ္ထဲမွာ သံုးသပ္ခ်က္ေဆာင္းပါးတပုဒ္ကုိ ဖတ္လုိက္ရမွ စိတ္ကူးဇာတ္လမ္းမွန္း သိလုိက္ရတာပါ။ သုိ႔တုိင္ အုိယန္ဟုိင္ ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ဟာ တရုတ္ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္သားေတြ ရင္တြင္းမွာ စူးရွနစ္ဝင္သြားခဲ့ျပီး အုိယန္ဟုိင္လုိ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံတဲ့ ရဲေဘာ္အေတာ္မ်ားမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အတြင္းမွာလည္း ‘လွေလးစိန္’ လုိ စစ္သည္မ်ဳိးေတြ မနည္းမေနာ ရွိပါတယ္။ အျပင္ေလာက လူထုအၾကားမွာကုိ ‘စစ္ဆုိရင္ ေရေတာင္စစ္မေသာက္ဘူး’ လုိ႔ ေျပာဆုိေလ့ရွိသူေတြပင္ ‘လွေလးစိန္’ ဆုိတဲ့ နာမည္အသံုးတခုကုိေတာ့ အျပံဳးမပ်က္ ေျပာဆုိေနတတ္ၾကပါတယ္။ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ပရိသတ္ေတြ တမ္းတမ္းတတ ေျပာဆုိေနရဆဲ ဇာတ္ေကာင္ စရုိက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း စစ္တုိက္အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ ျပင္သစ္ဧကရာဇ္ နပုိလီယံ ကုိယ္တုိင္က ‘လွံသြားထက္ ကေလာင္သြားထက္’ လုိ႔ ဆုိရုိးတခုကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး မွတ္ခ်က္ျပဳသြားတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ေနမင္းသူ