သံမႈိတစ္ေခ်ာင္း လုိေသာေၾကာင့္
|
6:48 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ဟုိေန
့က မုိးရြာေတာ့ အိမ္ေခါင္မုိးက ေန မုိးယုိၿပီး အိမ္ထဲကုိ ေရေတြ
စိမ့္စိမ့္က်လာသည္။ သြပ္မႈိတစ္ေခ်ာင္းေတ့ာ လြတ္ေနၿပန္ၿပီ
ဟုကၽြန္ေတာ္ေတြးထင္လုိက္ရင္း လြန္ခဲ့ေသာ ေလးလ ေက်ာ္ ကဆုံးပါးသြားေသာ
ဖခင္ၾကီးစကားမ်ားကုိ အမွတ္ရမိသြားသည္။
ေဖေဖရွိစဥ္တုန္းကေတာ့ သူ အားရင္အားသလုိ အၿမင္မေတာ္တာေတြ ့ရင္ ေတြ ့သလုိ ရွင္းသြားသည္။ စည္းကမ္းလည္း အရမ္းၾကီးသည္။
အမႈိက္ကုိ စနစ္တက် စြန္ ့ပစ္မွ ၾကဳိက္သည္။ စာအုပ္ကုိဖတ္ၿပီးရင္ ေနရာတက် ၿပန္ထားမွ မဟုတ္ရင္ ေပါ့တိေပါ့ေလ်ာ့ နဲ ့ဆုိၿပီး အေၿပာခံရသည္။ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကုိလည္း
စနစ္တက်ထားသည္။အဲဒီအသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းဝယ္သည့္ ရက္စြဲ က အစ မွတ္သားထားသည္။အမွတ္အသားလည္း အရမ္းလုပ္သည္။ အိမ္ေရွ ့ေရေၿမာင္းမွာ အမႈိက္သရုိက္ေတြ
ပလပ္စတစ္ခြံေတြ က်ေနတာက အစ ဆယ္ယူၿပီး စနစ္တက် လႊင့္ပစ္သည္။ အလုပ္နဲ ့လက္ ၿပတ္သည္ကုိ မရွိ။ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္
တကုပ္ကုပ္နဲ ့လုပ္ေနတတ္သည္။ အလုပ္အားၿပီဆုိလ်ွင္ေတာ့ တရားနာသည္။ စာဖတ္သည္။ အဲဒီလို အခ်ိန္မ်ဳိးဆုိ သူ ့ေဘးမွာ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္း အၿမဲအသင့္ရွိသည္။ မွတ္သားသင့္သည့္တရားစကား ဒါမွမဟုတ္ စာအုပ္ထဲက စာသားေတြ ့လ်ွင္ သူ ့ဗလာစာအုပ္ထဲ ကူးေရးသည္။
ထုိသုိ ့ အလုပ္တစ္ခုကုိ ေသေသသပ္သပ္ ေလးေလးနက္နက္ထားလုပ္မွ
ၾကဳိက္ေသာ အေဖသည္ တစ္ခါတစ္ေလ ေပါ့ တိေပါ့ေလ်ာ ့ နဲ ့ၿပီးစလြယ္သေဘာနဲ ့ေလးေလးနက္နက္ မလုပ္တတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အၿမဲဆူတတ္သည္။ ဆုိင္ကယ္ပ်က္လွ်င္ မၿပင္ပဲ ေပကပ္စီးတတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္။
စာအုပ္မ်ားကုိ ၿပီးစလြယ္ထားတတ္ေသာ (လုိခ်င္ၿပီဆုိမွ ကၽြန္ေတာ့္မွ ာအသည္းအသန္လုိက္ရွာရတတ္သည္)။ ယေန ့ၿပီးႏုိင္သည့္ ကိစၥ ကုိ မနက္ၿဖန္ထိ ေရႊ ့တတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္စရုိက္ကုိ ေဖေဖမၾကဳိက္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ပဲ။ အိမ္ေရွ ့ေရေၿမာင္း ကုိ ေၿမာင္းဆယ္ခုိင္းရင္ေတာင္ ၿပီးစလြယ္ ဆယ္လုိက္သည္ ေအာက္က ႏႈံးေတြ ဖုန္ေတြ ပါေအာင္မဆယ္တတ္။ အိမ္သန့္ ရွင္းေရလုပ္ ဆုိ လုပ္တယ္ဆုိတဲ့နာမည္ ခံရုံေလး အေပၚယံေလာက္လုပ္သြားသည္။
အဲဒီလုိ ၿပီးစလြယ္ နဲ ့ေလးေလးနက္နက္ထားမလုပ္ တာ မ်ဳိးကုိ ေတြ ့လုိ့ကေတာ့ ေဖေဖ က ဆူသည္။
တေန ့ အိမ္ေခါင္မုိးက သြပ္ၿပား က သြပ္မႈိ တစ္ခ်ပ္ ၿပဳတ္ သြား သည္ႏွင့္တူသည္။ မုိးရြာေတာ့ ထုိ ၿပဳတ္သြားေသာေနရာ မွာ ရွိေသာ အေပါက္ကေန မုိးေတြ
အိမ္ထဲကုိ ယုိလာသည္။ မုိးတိတ္သြားေတာ့
ေဖေဖ ့က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အိမ္ေခါင္မုိးေပၚ တက္ၿပီး သြပ္မႈိတက္ရုိက္ခုိင္းသည္။
"ဟာ အေဖက လည္း သြပ္မႈိတစ္ေခ်ာင္းတည္းပဲ ဟာ ဘာမွ မၿဖစ္ေလာက္ပါဘူးဗ်ာ။ မုိးကလည္း ေန ့တုိင္းနီးပါးရြာေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ေနာက္မွ တက္ရုိက္မယ္ဗ်ာ "
လုိ ့ေၿပာေတာ့ အေဖ ့မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ၿပဳံးသြားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဆုံးမေတာ့သည္။
"သား ဘယ္အရာမွ အေသးအဖြဲ ဆုိတာ မရွိဘူးကြ။ မင္းအခုသြပ္မႈိ တစ္ေခ်ာင္းေလာက္ပဲ လြတ္ေနတာပါ။ မုိးလည္း ရြာခ်င္မွရြာမွာပါ လုိ ့ေတြးၿပီး ေပါ့ေပါ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့လုပ္လုိက္ရင္
ေနာက္တစ္ခါ မထင္မွတ္ပဲ မုိးရြာရင္ အိမ္တစ္အိမ္လုံး ရႊဲသြားႏုိင္တယ္ကြ။တၿဖည္းၿဖည္းနဲ ့ အဲဒီ အေပါက္ၾကီး ၾကီးလာၿပီး သြပ္ၿပားေတြပါ လဲရမယ္ ့အၿဖစ္မ်ဳိး ေရာက္သြားမယ္။"
"သားတုိ ့လူငယ္ေတြ က ခက္တယ္။အရာရာကုိ ေလးေလးနက္နက္ ထားၿပီး မလုပ္တတ္ဘူး ေပါ့တိေပါ့ဆလုပ္တတ္တယ္။ ဒါေတြက အေသးအဖြဲပါ မုိင္နာေလးေတြပါ လုိ ့ထင္ၿပီး ဂရုမစုိက္ေပမယ့္ အဲဒီအေသးအဖြဲေလးေတြကေန
ၿပႆနာေတြ အၾကီးၾကီးေတြ ၿဖစ္ကုန္ေတာ့အခါ မင္းတုိ ့ ဒုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲကြ။ အခုဆုိ အေဖ အိမ္ေရွ ့မွာ ရွိတဲ ့ေရေၿမာင္းကုိ တစ္ပတ္တစ္ခါ ေၿမာင္းဆယ္တယ္။ မင္းကေတာ့ ထင္မွာပဲ အေဖရာ အားအားယားယား ေၿမာင္းဆယ္ေနတယ္ ထားလုိက္ေပါ့။
ကုိယ့္အိမ္ေရွ ့မွာ ပဲ ဒီေၿမာင္းရွိတာမဟုတ္ဘူး သူမ်ားအိမ္ေရွ ့မွာလည္း ဒီေရေၿမာင္းရွိပါတယ္ မဆယ္လည္းရတယ္လုိ ့ ေတြးမိေကာင္းေတြးမိမယ္။
" ဒါေပမယ့္ မင္းစဥ္းစားၾကည့္ ေၿမာင္းကုိ တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္မဆယ္ရင္
ေၿမာင္းထဲမွာ အိမ္တကာ က ပစ္လုိက္တဲ့ အမႈိက္ေတြ ပလပ္စတစ္ေတြ စားၾကြင္းစားက်န္ေတြေၾကာင့္ ေရေၿမာင္းပိတ္မယ္။ဒီေတာ့ ေရစီးေရလာ မေကာင္းေတာ့ ယင္ေတြၿခင္ေတြ ေပါက္မယ္။ ဒီေတာ့ မင္းလည္း ေဆးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပဲ။
ယင္ေတြၿခင္ေတြ ေၾကာင္ ့ၿဖစ္တဲ့ ေရာဂါေတြ ၿဖစ္လာမယ္။ ေနာက္ၿပီး ေၿမာင္းပိတ္ၿပီ ဆုိမွေတာ့ ေၿမာင္းပုပ္ေဆာ္ နံပီ။ အဲဒီေၿမာင္းပုပ္ေဆာ္ကုိ အေဖတုိ ့ မိသားစု ရႈၾကရလိမ့္မယ္။ဘယ္ေလာက္ မႏွစ္ၿမဳိ ့စရာေကာင္းလဲ။ဧည့္သည္လာရင္ေတာင္အားနာစရာၾကီး။"
"ကဲ မုိးရြာၿပီထားလုိက္ပါေတာ့ ေရစီးေရလာမေကာင္းေတာ့ ေၿမာင္းပိတ္ေရာ ဒီေတာ့ ေၿမာင္းေရလ်ွ ံၿပီး အိမ္ထဲကုိပဲ ေရေတြ လွိမ့္ဝင္လာမယ္ ဒီေတာ့ အေဖတုိ ့မိသားစုဒုကၡေရာက္မွာေပါ့ကြာ။ ေၿမာင္းေလး မွာ အမႈိက္ေလး တစ္စႏွစ္စပလပ္စတစ္ အိတ္ခြံေလး ေလးလုံးငါးလုံးေလာက္ေလးရွိတာပဲ ဆုိၿပီး ေပါ့တိေပါ့ေလ်ာ့ မေနရဘူးကြ။ တေၿဖးေၿဖးနဲ ့ မ်ားလာရင္ ၿပီးေတာ့ ကုိယ္ကလည္း အလုပ္ကုိ ေန ့ေရႊ ့ညေရႊ ့ နဲ ့မလုပ္ၿဖစ္ရင္ ဒုကၡေရာက္ကုန္မွာေပါ့။ပုဆုိးတစ္ကြင္းမွာ မီးေလာင္ေပါက္ေသးေသးေလး ရွိေနတယ္။အဲဒီမီးေလာင္ေပါက္ေလးက ေသးေသးေလးပါ ဆုိၿပီး မဖာပဲနဲ ့ပစ္ထားရင္ေနာက္ဆုံး ပုဆုိးတစ္ကြင္းလုံး စုတ္ၿပဲသြားတတ္တယ္။"
"မင္းလည္း ဟုိ ဆုိရုိးစကားေလး ၾကားဖူးမွာပါ။
သံမႈိတစ္ေခ်ာင္း လုိေသာေၾကာင့္ စစ္ရႈံးဖူးတယ္။ တုိင္းၿပည္တစ္ၿပည္လုံး ကၽြန္ဘဝေရာက္ဖူးတယ္တဲ့ ။"
"သား ...မင္းစဥ္းစားၾကည့္ စမ္း
ဒီဘာမဟုတ္တဲ့ သံမႈိေလး တစ္ေခ်ာင္း ပါကြာ ဆုိၿပီး အေလးအနက္မထားတတ္ေတာ့ တစ္တုိင္းၿပည္လုံး သူ ့ကၽြန္ဘဝေရာက္ရတာ ရာဇဝင္မွာ တကယ္ၿဖစ္ဖူးတယ္ကြ။ ေဖေဖ တုိ ့ တုိင္းၿပည္မွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေဖေဖလည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္ထားေတာ့
ဘယ္ႏုိင္ငံလည္းဆုိတာ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ တစ္ခါက တုိင္းၿပည္ႏွစ္ၿပည္စစ္ၿဖစ္က်တယ္
။ အဲဒီမွာ ပထမတုိင္းၿပည္က စစ္ရႈံးေနတယ္ကြ။ ဒါနဲ ့ အဲဒီတုိင္းၿပည္က စစ္သူၾကီးက သူတုိ ့ဘုရင့္ထံကုိ စာခၽြန္လႊာပုိ ့တယ္။ သူ တုိ ့ေရွ ့တန္းစစ္မ်က္ႏွာမွာ စစ္ရႈံးေနၿပီ
မၾကာခင္ ရန္သူေတြဟာ ဘုရင္နန္းစုိက္ရာ ၿမဳိ ့ကုိ သိမ္းပုိက္ေတာ့မယ္။ ၿမဳိ ့ရုိးကုိ အခုိင္အမာလုပ္ၿပီး ခုခံပါဆုိၿပီး စာေရးၿပီး ေၿခၿမန္ ၿမင္းသည္ေတာ္ တပ္သားေလး တစ္ေယာက္ကုိ ပုိ ့ခုိင္းလုိက္တယ္။"
"ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီၿမင္းသည္ေတာ္ စီးမယ့္ ၿမင္းက ၿမင္းခြာမွာ သံမႈိ တစ္ေခ်ာင္း လုိ ေနတယ္။ ဒါကုိ ၿမင္းသည္ ေတာ္ကလည္း သိတယ္။ ၿမင္းဆုိေတာ့ ေၿခေလးဖက္ေပါ့ကြာ။ ဒီေတာ့ တစ္ဖက္တည္းမွာရွိတဲ ့ၿမင္းခြာက သံမႈိေလး တစ္ေခ်ာင္းေလာက္
လုိတာနဲ ့ေတာ့ ၿပႆနာမရွိေလာက္ပါဘူး လုိ ့ၿမင္းသည္ေတာ္က ေတြးမိၿပီး လုိ ေနတဲ ့သံမႈိကုိမရုိက္မိပဲ ဒီအတုိင္းစီးလာခဲ့တယ္။ ဒါနဲ ့လမ္းေရာက္ေတာ့ အဲဒီသံမႈိလုိ ေနတဲ ့ ၿမင္းခြာဟာ ၿပဳတ္ထြက္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ ၿမင္းလည္း ဘယ္ေၿပးႏုိင္ပါေတာ့မလဲေၿခေထာက္ ေထာ့နဲ့ေထာ့နဲ့ နဲၿဖစ္ေတာ ့ ခရီးက ေကာင္းေကာင္းမတြင္ေတာ့ဘူး။"
" ေနာက္ဆုံး ၿမင္းေၿခေထာက္က်ဳိးၿပီး လဲပါေလေရာ။ ဒီေတာ့ ေၿခၿမန္ၿမင္းသည္ေတာ္တပ္သားေလးလည
္း တုိင္းၿပည္ကုိ အခ်ိန္မွီမေရာက္ေတာ့ဘူး။
တုိင္းၿပည္ကုိ အခ်ိန္မွီမေရာက္ေတာ့ စစ္သူၾကီးေရးေပးလုိက္တဲ ့ သတင္းစကားကလည္း ဘုရင့္ဆီမေရာက္ေတာ့ဘူး။ ဘုရင့္ကလည္း ေရွ ့တန္းက ဘာသတင္းမွ မလာေတာ့ ေအးေအး ေဆးေဆးၿဖစ္ေလာက္တယ္ ဆုိၿပီး
ေပါ့တိေပါ့ေလ်ာ့နဲ ့ ဘာမွ ၿပင္ဆင္မႈမရွိေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ရန္သူေတြ လာတဲ့ အခါမွာ တုိင္းၿပည္ကုိ အလြယ္တကူ သိမ္းပုိက္သြားၿပီး တစ္တုိင္းၿပည္လုံး သူ ့ကၽြန္ဘဝေရာက္သြားတာပဲ။"
" ေအး ၿပႆနာ အားလုံးရဲ ့ အရင္းအၿမစ္ဟာ
ဘာမွ မၿဖစ္ေလာက္ပါဘူးလုိ ့ ထင္တဲ ့ ၿမင္းခြာက သံမႈိတစ္ေခ်ာင္း က စခဲ့တာပဲကြ။ ဒါေၾကာင့္ အေသးအဖြဲဆုိတာ မရွိဘူး။ အားလုံးကုိ အေလးအနက္ထားၿပီး ေဆာင္ရြက္ရမယ္ လုိ ့ေၿပာတာေပါ့ကြာ။ ကဲ ဒီေလာက္ဆုိမင္းလည္း သေဘာေပါက္ေလာက္ပါၿပီ "
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဖေဖ ကၽြန္ေတာ္ အခုပဲ အိမ္ေခါင္မုိးေပၚတက္ၿပီး လြတ္ေနတဲ့ သြပ္မႈိကုိ ၿပန္ရိုက္လုိက္ပါ့မယ္။"
အခုေတာ့ ေဖေဖလည္းမရွိေတာ့ဘူး။ ေမေမကလည္း သူ ့အလုပ္နဲ ့သူဆုိေတာ့ အိမ္သန့္ရွင္းေရး အိမ္ရဲ ့ဗာဟီရေတြကုိ သိပ္မၾကည့္အားဘူး။ အကုိၾကီးကလည္း သူ ့တာဝန္နဲ ့သူ အေဝးမွာ ဆုိေတာ့
အိမ္အေၾကာင္း စဥ္းစားၿဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဟုိေန ့က မုိးရြာေတာ့ သြပ္မႈိတစ္ေခ်ာင္းလြတ္သြားၿပန္ၿ
ပီထင္တယ္။အိမ္ေခါင္မုိးက ေန မုိးယိုၿပီး ေရေတြ အိမ္ထဲကုိ စိမ့္ဝင္လာတယ္။
ဒါနဲ ့ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဖေဖ ေၿပာဖူးတဲ့ သံမႈိတစ္ေခ်ာငး္လုိေသာေၾကာင္ ့ ဆုိတဲ ့စကားေလးကုိ ၾကားမိၿပီး မုိးတိတ္တာနဲ ့ အလ်င္အၿမန္ပဲ အိမ္ေခါင္မုိးေပၚတက္ၿပီး လြတ္ေနတဲ့ သြပ္မႈိေနရာကုိ အစားထုိးၿပီး ၿပန္ၿပင္ဆင္လုိက္ပါေတာ့တယ္..............................။
photo credit to original uploader
ေဖေဖရွိစဥ္တုန္းကေတာ့ သူ အားရင္အားသလုိ အၿမင္မေတာ္တာေတြ ့ရင္ ေတြ ့သလုိ ရွင္းသြားသည္။ စည္းကမ္းလည္း အရမ္းၾကီးသည္။
အမႈိက္ကုိ စနစ္တက် စြန္ ့ပစ္မွ ၾကဳိက္သည္။ စာအုပ္ကုိဖတ္ၿပီးရင္ ေနရာတက် ၿပန္ထားမွ မဟုတ္ရင္ ေပါ့တိေပါ့ေလ်ာ့ နဲ ့ဆုိၿပီး အေၿပာခံရသည္။ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကုိလည္း
စနစ္တက်ထားသည္။အဲဒီအသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းဝယ္သည့္ ရက္စြဲ က အစ မွတ္သားထားသည္။အမွတ္အသားလည္း အရမ္းလုပ္သည္။ အိမ္ေရွ ့ေရေၿမာင္းမွာ အမႈိက္သရုိက္ေတြ
ပလပ္စတစ္ခြံေတြ က်ေနတာက အစ ဆယ္ယူၿပီး စနစ္တက် လႊင့္ပစ္သည္။ အလုပ္နဲ ့လက္ ၿပတ္သည္ကုိ မရွိ။ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္
တကုပ္ကုပ္နဲ ့လုပ္ေနတတ္သည္။ အလုပ္အားၿပီဆုိလ်ွင္ေတာ့ တရားနာသည္။ စာဖတ္သည္။ အဲဒီလို အခ်ိန္မ်ဳိးဆုိ သူ ့ေဘးမွာ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္း အၿမဲအသင့္ရွိသည္။ မွတ္သားသင့္သည့္တရားစကား ဒါမွမဟုတ္ စာအုပ္ထဲက စာသားေတြ ့လ်ွင္ သူ ့ဗလာစာအုပ္ထဲ ကူးေရးသည္။
ထုိသုိ ့ အလုပ္တစ္ခုကုိ ေသေသသပ္သပ္ ေလးေလးနက္နက္ထားလုပ္မွ
ၾကဳိက္ေသာ အေဖသည္ တစ္ခါတစ္ေလ ေပါ့ တိေပါ့ေလ်ာ ့ နဲ ့ၿပီးစလြယ္သေဘာနဲ ့ေလးေလးနက္နက္ မလုပ္တတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အၿမဲဆူတတ္သည္။ ဆုိင္ကယ္ပ်က္လွ်င္ မၿပင္ပဲ ေပကပ္စီးတတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္။
စာအုပ္မ်ားကုိ ၿပီးစလြယ္ထားတတ္ေသာ (လုိခ်င္ၿပီဆုိမွ ကၽြန္ေတာ့္မွ ာအသည္းအသန္လုိက္ရွာရတတ္သည္)။ ယေန ့ၿပီးႏုိင္သည့္ ကိစၥ ကုိ မနက္ၿဖန္ထိ ေရႊ ့တတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္စရုိက္ကုိ ေဖေဖမၾကဳိက္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ပဲ။ အိမ္ေရွ ့ေရေၿမာင္း ကုိ ေၿမာင္းဆယ္ခုိင္းရင္ေတာင္ ၿပီးစလြယ္ ဆယ္လုိက္သည္ ေအာက္က ႏႈံးေတြ ဖုန္ေတြ ပါေအာင္မဆယ္တတ္။ အိမ္သန့္ ရွင္းေရလုပ္ ဆုိ လုပ္တယ္ဆုိတဲ့နာမည္ ခံရုံေလး အေပၚယံေလာက္လုပ္သြားသည္။
အဲဒီလုိ ၿပီးစလြယ္ နဲ ့ေလးေလးနက္နက္ထားမလုပ္ တာ မ်ဳိးကုိ ေတြ ့လုိ့ကေတာ့ ေဖေဖ က ဆူသည္။
တေန ့ အိမ္ေခါင္မုိးက သြပ္ၿပား က သြပ္မႈိ တစ္ခ်ပ္ ၿပဳတ္ သြား သည္ႏွင့္တူသည္။ မုိးရြာေတာ့ ထုိ ၿပဳတ္သြားေသာေနရာ မွာ ရွိေသာ အေပါက္ကေန မုိးေတြ
အိမ္ထဲကုိ ယုိလာသည္။ မုိးတိတ္သြားေတာ့
ေဖေဖ ့က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အိမ္ေခါင္မုိးေပၚ တက္ၿပီး သြပ္မႈိတက္ရုိက္ခုိင္းသည္။
"ဟာ အေဖက လည္း သြပ္မႈိတစ္ေခ်ာင္းတည္းပဲ ဟာ ဘာမွ မၿဖစ္ေလာက္ပါဘူးဗ်ာ။ မုိးကလည္း ေန ့တုိင္းနီးပါးရြာေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ေနာက္မွ တက္ရုိက္မယ္ဗ်ာ "
လုိ ့ေၿပာေတာ့ အေဖ ့မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ၿပဳံးသြားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဆုံးမေတာ့သည္။
"သား ဘယ္အရာမွ အေသးအဖြဲ ဆုိတာ မရွိဘူးကြ။ မင္းအခုသြပ္မႈိ တစ္ေခ်ာင္းေလာက္ပဲ လြတ္ေနတာပါ။ မုိးလည္း ရြာခ်င္မွရြာမွာပါ လုိ ့ေတြးၿပီး ေပါ့ေပါ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့လုပ္လုိက္ရင္
ေနာက္တစ္ခါ မထင္မွတ္ပဲ မုိးရြာရင္ အိမ္တစ္အိမ္လုံး ရႊဲသြားႏုိင္တယ္ကြ။တၿဖည္းၿဖည္းနဲ ့ အဲဒီ အေပါက္ၾကီး ၾကီးလာၿပီး သြပ္ၿပားေတြပါ လဲရမယ္ ့အၿဖစ္မ်ဳိး ေရာက္သြားမယ္။"
"သားတုိ ့လူငယ္ေတြ က ခက္တယ္။အရာရာကုိ ေလးေလးနက္နက္ ထားၿပီး မလုပ္တတ္ဘူး ေပါ့တိေပါ့ဆလုပ္တတ္တယ္။ ဒါေတြက အေသးအဖြဲပါ မုိင္နာေလးေတြပါ လုိ ့ထင္ၿပီး ဂရုမစုိက္ေပမယ့္ အဲဒီအေသးအဖြဲေလးေတြကေန
ၿပႆနာေတြ အၾကီးၾကီးေတြ ၿဖစ္ကုန္ေတာ့အခါ မင္းတုိ ့ ဒုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲကြ။ အခုဆုိ အေဖ အိမ္ေရွ ့မွာ ရွိတဲ ့ေရေၿမာင္းကုိ တစ္ပတ္တစ္ခါ ေၿမာင္းဆယ္တယ္။ မင္းကေတာ့ ထင္မွာပဲ အေဖရာ အားအားယားယား ေၿမာင္းဆယ္ေနတယ္ ထားလုိက္ေပါ့။
ကုိယ့္အိမ္ေရွ ့မွာ ပဲ ဒီေၿမာင္းရွိတာမဟုတ္ဘူး သူမ်ားအိမ္ေရွ ့မွာလည္း ဒီေရေၿမာင္းရွိပါတယ္ မဆယ္လည္းရတယ္လုိ ့ ေတြးမိေကာင္းေတြးမိမယ္။
" ဒါေပမယ့္ မင္းစဥ္းစားၾကည့္ ေၿမာင္းကုိ တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္မဆယ္ရင္
ေၿမာင္းထဲမွာ အိမ္တကာ က ပစ္လုိက္တဲ့ အမႈိက္ေတြ ပလပ္စတစ္ေတြ စားၾကြင္းစားက်န္ေတြေၾကာင့္ ေရေၿမာင္းပိတ္မယ္။ဒီေတာ့ ေရစီးေရလာ မေကာင္းေတာ့ ယင္ေတြၿခင္ေတြ ေပါက္မယ္။ ဒီေတာ့ မင္းလည္း ေဆးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပဲ။
ယင္ေတြၿခင္ေတြ ေၾကာင္ ့ၿဖစ္တဲ့ ေရာဂါေတြ ၿဖစ္လာမယ္။ ေနာက္ၿပီး ေၿမာင္းပိတ္ၿပီ ဆုိမွေတာ့ ေၿမာင္းပုပ္ေဆာ္ နံပီ။ အဲဒီေၿမာင္းပုပ္ေဆာ္ကုိ အေဖတုိ ့ မိသားစု ရႈၾကရလိမ့္မယ္။ဘယ္ေလာက္ မႏွစ္ၿမဳိ ့စရာေကာင္းလဲ။ဧည့္သည္လာရင္ေတာင္အားနာစရာၾကီး။"
"ကဲ မုိးရြာၿပီထားလုိက္ပါေတာ့ ေရစီးေရလာမေကာင္းေတာ့ ေၿမာင္းပိတ္ေရာ ဒီေတာ့ ေၿမာင္းေရလ်ွ ံၿပီး အိမ္ထဲကုိပဲ ေရေတြ လွိမ့္ဝင္လာမယ္ ဒီေတာ့ အေဖတုိ ့မိသားစုဒုကၡေရာက္မွာေပါ့ကြာ။ ေၿမာင္းေလး မွာ အမႈိက္ေလး တစ္စႏွစ္စပလပ္စတစ္ အိတ္ခြံေလး ေလးလုံးငါးလုံးေလာက္ေလးရွိတာပဲ ဆုိၿပီး ေပါ့တိေပါ့ေလ်ာ့ မေနရဘူးကြ။ တေၿဖးေၿဖးနဲ ့ မ်ားလာရင္ ၿပီးေတာ့ ကုိယ္ကလည္း အလုပ္ကုိ ေန ့ေရႊ ့ညေရႊ ့ နဲ ့မလုပ္ၿဖစ္ရင္ ဒုကၡေရာက္ကုန္မွာေပါ့။ပုဆုိးတစ္ကြင္းမွာ မီးေလာင္ေပါက္ေသးေသးေလး ရွိေနတယ္။အဲဒီမီးေလာင္ေပါက္ေလးက ေသးေသးေလးပါ ဆုိၿပီး မဖာပဲနဲ ့ပစ္ထားရင္ေနာက္ဆုံး ပုဆုိးတစ္ကြင္းလုံး စုတ္ၿပဲသြားတတ္တယ္။"
"မင္းလည္း ဟုိ ဆုိရုိးစကားေလး ၾကားဖူးမွာပါ။
သံမႈိတစ္ေခ်ာင္း လုိေသာေၾကာင့္ စစ္ရႈံးဖူးတယ္။ တုိင္းၿပည္တစ္ၿပည္လုံး ကၽြန္ဘဝေရာက္ဖူးတယ္တဲ့ ။"
"သား ...မင္းစဥ္းစားၾကည့္ စမ္း
ဒီဘာမဟုတ္တဲ့ သံမႈိေလး တစ္ေခ်ာင္း ပါကြာ ဆုိၿပီး အေလးအနက္မထားတတ္ေတာ့ တစ္တုိင္းၿပည္လုံး သူ ့ကၽြန္ဘဝေရာက္ရတာ ရာဇဝင္မွာ တကယ္ၿဖစ္ဖူးတယ္ကြ။ ေဖေဖ တုိ ့ တုိင္းၿပည္မွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေဖေဖလည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္ထားေတာ့
ဘယ္ႏုိင္ငံလည္းဆုိတာ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ တစ္ခါက တုိင္းၿပည္ႏွစ္ၿပည္စစ္ၿဖစ္က်တယ္
။ အဲဒီမွာ ပထမတုိင္းၿပည္က စစ္ရႈံးေနတယ္ကြ။ ဒါနဲ ့ အဲဒီတုိင္းၿပည္က စစ္သူၾကီးက သူတုိ ့ဘုရင့္ထံကုိ စာခၽြန္လႊာပုိ ့တယ္။ သူ တုိ ့ေရွ ့တန္းစစ္မ်က္ႏွာမွာ စစ္ရႈံးေနၿပီ
မၾကာခင္ ရန္သူေတြဟာ ဘုရင္နန္းစုိက္ရာ ၿမဳိ ့ကုိ သိမ္းပုိက္ေတာ့မယ္။ ၿမဳိ ့ရုိးကုိ အခုိင္အမာလုပ္ၿပီး ခုခံပါဆုိၿပီး စာေရးၿပီး ေၿခၿမန္ ၿမင္းသည္ေတာ္ တပ္သားေလး တစ္ေယာက္ကုိ ပုိ ့ခုိင္းလုိက္တယ္။"
"ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီၿမင္းသည္ေတာ္ စီးမယ့္ ၿမင္းက ၿမင္းခြာမွာ သံမႈိ တစ္ေခ်ာင္း လုိ ေနတယ္။ ဒါကုိ ၿမင္းသည္ ေတာ္ကလည္း သိတယ္။ ၿမင္းဆုိေတာ့ ေၿခေလးဖက္ေပါ့ကြာ။ ဒီေတာ့ တစ္ဖက္တည္းမွာရွိတဲ ့ၿမင္းခြာက သံမႈိေလး တစ္ေခ်ာင္းေလာက္
လုိတာနဲ ့ေတာ့ ၿပႆနာမရွိေလာက္ပါဘူး လုိ ့ၿမင္းသည္ေတာ္က ေတြးမိၿပီး လုိ ေနတဲ ့သံမႈိကုိမရုိက္မိပဲ ဒီအတုိင္းစီးလာခဲ့တယ္။ ဒါနဲ ့လမ္းေရာက္ေတာ့ အဲဒီသံမႈိလုိ ေနတဲ ့ ၿမင္းခြာဟာ ၿပဳတ္ထြက္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ ၿမင္းလည္း ဘယ္ေၿပးႏုိင္ပါေတာ့မလဲေၿခေထာက္ ေထာ့နဲ့ေထာ့နဲ့ နဲၿဖစ္ေတာ ့ ခရီးက ေကာင္းေကာင္းမတြင္ေတာ့ဘူး။"
" ေနာက္ဆုံး ၿမင္းေၿခေထာက္က်ဳိးၿပီး လဲပါေလေရာ။ ဒီေတာ့ ေၿခၿမန္ၿမင္းသည္ေတာ္တပ္သားေလးလည
္း တုိင္းၿပည္ကုိ အခ်ိန္မွီမေရာက္ေတာ့ဘူး။
တုိင္းၿပည္ကုိ အခ်ိန္မွီမေရာက္ေတာ့ စစ္သူၾကီးေရးေပးလုိက္တဲ ့ သတင္းစကားကလည္း ဘုရင့္ဆီမေရာက္ေတာ့ဘူး။ ဘုရင့္ကလည္း ေရွ ့တန္းက ဘာသတင္းမွ မလာေတာ့ ေအးေအး ေဆးေဆးၿဖစ္ေလာက္တယ္ ဆုိၿပီး
ေပါ့တိေပါ့ေလ်ာ့နဲ ့ ဘာမွ ၿပင္ဆင္မႈမရွိေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ရန္သူေတြ လာတဲ့ အခါမွာ တုိင္းၿပည္ကုိ အလြယ္တကူ သိမ္းပုိက္သြားၿပီး တစ္တုိင္းၿပည္လုံး သူ ့ကၽြန္ဘဝေရာက္သြားတာပဲ။"
" ေအး ၿပႆနာ အားလုံးရဲ ့ အရင္းအၿမစ္ဟာ
ဘာမွ မၿဖစ္ေလာက္ပါဘူးလုိ ့ ထင္တဲ ့ ၿမင္းခြာက သံမႈိတစ္ေခ်ာင္း က စခဲ့တာပဲကြ။ ဒါေၾကာင့္ အေသးအဖြဲဆုိတာ မရွိဘူး။ အားလုံးကုိ အေလးအနက္ထားၿပီး ေဆာင္ရြက္ရမယ္ လုိ ့ေၿပာတာေပါ့ကြာ။ ကဲ ဒီေလာက္ဆုိမင္းလည္း သေဘာေပါက္ေလာက္ပါၿပီ "
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဖေဖ ကၽြန္ေတာ္ အခုပဲ အိမ္ေခါင္မုိးေပၚတက္ၿပီး လြတ္ေနတဲ့ သြပ္မႈိကုိ ၿပန္ရိုက္လုိက္ပါ့မယ္။"
အခုေတာ့ ေဖေဖလည္းမရွိေတာ့ဘူး။ ေမေမကလည္း သူ ့အလုပ္နဲ ့သူဆုိေတာ့ အိမ္သန့္ရွင္းေရး အိမ္ရဲ ့ဗာဟီရေတြကုိ သိပ္မၾကည့္အားဘူး။ အကုိၾကီးကလည္း သူ ့တာဝန္နဲ ့သူ အေဝးမွာ ဆုိေတာ့
အိမ္အေၾကာင္း စဥ္းစားၿဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဟုိေန ့က မုိးရြာေတာ့ သြပ္မႈိတစ္ေခ်ာင္းလြတ္သြားၿပန္ၿ
ပီထင္တယ္။အိမ္ေခါင္မုိးက ေန မုိးယိုၿပီး ေရေတြ အိမ္ထဲကုိ စိမ့္ဝင္လာတယ္။
ဒါနဲ ့ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဖေဖ ေၿပာဖူးတဲ့ သံမႈိတစ္ေခ်ာငး္လုိေသာေၾကာင္ ့ ဆုိတဲ ့စကားေလးကုိ ၾကားမိၿပီး မုိးတိတ္တာနဲ ့ အလ်င္အၿမန္ပဲ အိမ္ေခါင္မုိးေပၚတက္ၿပီး လြတ္ေနတဲ့ သြပ္မႈိေနရာကုိ အစားထုိးၿပီး ၿပန္ၿပင္ဆင္လုိက္ပါေတာ့တယ္..............................။
photo credit to original uploader
0 comments:
Post a Comment