`` မုိးေတြလည္း ရြာေနပါေစ.....´´

ကြန္ဆူး မား

ကၽြန္ေတာ္ သားငယ္ေလးနဲ႔ ဆုိင္ကယ္စီးျဖစ္ေတာ့ ေလေျပေလးက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တင္းလာတယ္..... မုိးေငြ႔မုိးသက္ေလးေတြလည္း ပါလာတယ္...၊ မၾကာခင္ မုိးရြာေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ သေဘာ...... ထီးလည္းမပါ၊ မုိးကာလည္း မပါ၊ အိမ္နဲ႔ကလည္း သံုးမုိင္ေလာက္ ေ၀းေနၿပီ.... ဒါနဲ႔ လမ္းေဘးက ရွဳခင္းသာ အမုိးေလးေအာက္ကုိ ၀င္လုိက္တယ္....။

ရွဳခင္းသာေလးက ကမ္းစပ္မွာလုပ္ထားတာေလ.... ေအးေအးလူလူထုိင္ၿပီး အပမ္းေျဖရင္း၊ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ရင္း၊ ေလေကာင္းေလသန္႔ရွဴရွဳိက္ရင္း ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကုိ အရသာခံၿပီး ၾကည့္ႏုိင္တဲ့ေနရာေလးေပါ့.....

မုိးရြာမွာ စုိးလုိ႔ ထုိင္ေနေပမဲ့ မိုးကမရြာေသးဘူး..... ပင္လယ္ျပင္မွာေတာ့ လွဳိင္းေခါင္းက်ဳိးေလးေတြက်ဳိးေနၿပီ ဒီလုိလွဳိင္းေခါင္းေလးေတြ က်ဳိးလာရင္ အေ၀းကၾကည့္တဲ့အခါ ထိပ္ကေလးေတြ ျဖဴေနတတ္လုိ႔ လွဳိင္းေခါင္းျဖဴလုိ႔လည္း ေခၚၾကတယ္၊ ပင္လယ္ျပင္မွာ ဒီအေျခအေနကုိ သာမာန္အားျဖင့္ေတာ့ ေလတုိက္ႏွဳန္း တစ္နာရီကုိ ၃၅-၄၀ ေလာက္ ျဖစ္တတ္ၿပီလုိ႔ ဆုိပါတယ္...။

ေရထရက္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ မၾကာခင္မုိးေတြလည္း ရြာႏုိင္တယ္ေလ....။ အခု လွဳိင္းေလးေတြလည္း ေယာင္ေယာင္ေလး ထေနၿပီေပါ့....။

ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ သားငယ္ေလးက ပင္လယ္ထဲမွာ ကဏန္းျခင္းနဲ႔ ေရတတ္မွာ ကဏန္းထုိးေနတဲ့ သူတစ္ဦးကုိ ေတြ႔သြားတယ္...။ လက္ညွဳိးထုိးျပရင္း

`` ေဖေဖ ဟုိးမွာ လူတစ္ေယာက္ ..... သူ အဲဒါ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဟင္´´

`` ေအာ္.... သူက ကဏန္းဖမ္းေနတာသားရဲ့....´´

`` ဟုတ္လား ကဏန္းကုိ ဘာနဲ႔ ဖမ္းေနတာလည္း ေခါင္းနဲ႔ ပုခံုးပဲေပၚတယ္.....´´

`` ကဏန္းဖမ္းတဲ့ ႀကိမ္ျခင္းေလးပါတယ္သားရဲ့.... ျမဳပ္ေနလုိ႔ မျမင္ရဘူး..... ေရတက္လာေတာ့ လွဳိင္းနဲ႔ ကဏန္းေလးေတြ ငါးေလးေတြ ပါလာတယ္ေလ....´´

`` ေအာ္.....´´ ၿပီးေတာ့ သားငယ္ေလး ခဏၿငိမ္သြားတယ္ ၿပီးမွ `` သနားပါတယ္´´ တဲ့။

`` သူ႔မွာ သားသမီးေတြ ရွိလားဟင္.......´´

`` အင္း ရွိတယ္ ထင္တယ္၊ ရွိမွာေပါ့သားရဲ့.... ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ´´

`` သူတုိ႔ ေဖေဖ ဒီလုိ လုပ္ေနတာ သူ႔သားသမီးေတြ သိလားလုိ႔ပါ.....´´

`` သိမွာပါသားရယ္...... သူတုိ႔လည္း သူတုိ႔ေဖေဖကုိ အႏၱရာယ္ကင္းပါေစ.....လုိ႔ ဆုေတာင္းေပးေနမွာပါ.......´´

`` ဟုတ္... သားသားဆုိရင္ေတာ့ ေဖေဖ့ကုိ ဒီလုိ မလုပ္ခုိင္းခ်င္ဘူး.... ခ်မ္းလည္းခ်မ္းေနမယ္၊ ေနာက္ၿပီး ေရတက္လာရင္လည္း ေၾကာက္စရာႀကီး.....´´

`` ဒီလုိပဲေပါ့သားရယ္ အေဖဆုိတာက သားသမီးေတြအတြက္ ဘယ္လုိပဲလုပ္ရ လုပ္ရ လုပ္ၾကမွာပါပဲ..... အဆင္မေျပလို႔ လုိအပ္ရင္ ေဖေဖလည္း လုပ္ရမွာပဲေလ.... ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကုိယ့္အေဖအတြက္ ဆုေတာင္းေပး၊ ေနာက္ၿပီး အေဖကုိ ဂရုစုိက္ေပးရင္ အဆင္ေျပမွာပါ.... ´´

သားငယ္ေလးက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး..... မ်က္ႏွာကုိပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနတယ္... သူ႔မ်က္၀န္းေလးမွာလည္း အေရာင္အဆင္းမဲ့ေနခဲ့တယ္...။ ေဖေဖ ဒီလုိမလုပ္ရပါေစနဲ႔လုိ႔မ်ား ေတြးေနမလားပဲ။

ေရထဲမွာ ငါးဖမ္းေနတဲ့ လူႀကီးကုိ ၾကည့္ရင္း သားငယ္ေလး စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္၊ သူ႔ေဖေဖ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဒီလုိ မျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးလုိက္မိတယ္...။

``တစ္ခ်ဳိ႔ ဆုိရင္လည္း သူ႔တုိ႔ေဖေဖက ဒီလုိ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေကၽြးတာကုိ နားလည္ေတာ့ စာႀကိဳးစားၾကတယ္သားရဲ့...၊ ႀကီးလာေတာ့ ခ်မ္းသာၿပီး၊ ရာထူးေတြႀကီးသြားၿပီးေတာ့ ေဖေဖေတြကုိ ျပန္ၿပီး လုပ္ေကၽြးၾကတာေပါ့... ေဖေဖေတြကလည္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္းပါေစ သားသမီးေတြ စာႀကိဳးစားတာ၊ လိမ္မာတာ သိရင္ အေမာေျပသြားတယ္ေလ... အခု ေဖေဖ့လုိေပါ့..... သားေရာ ကုိကုိေရာ လိမ္မာၿပီး စာႀကိဳးစားေတာ့ ေဖေဖလည္း အေမာေျပတာေပါ့.... ေနာ္´´

ေျပာရင္းနဲ႔ သားငယ္ေလးေခါင္းကုိ ပြတ္ေပးလုိက္တယ္.....

`` ဟုတ္...... အဲဒီ ဦးဦးႀကီး ငါးေတြ အမ်ားႀကီး ရပါေစ.....´´တဲ့။

ကၽြန္ေတာ္ သားငယ္ေလးကုိ ဒီထက္မက အမ်ားႀကီး ေျပာခ်င္ေပမဲ့ ဒုတိယတန္းသာရွိေသးတဲ့ သားငယ္ေလး နားလည္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ စကားေလးေတြပဲ ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္....။

ခဏေလးအၾကာမွာ မုိးမရြာပဲနဲ႔ ေလၿငိမ္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပန္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္...။

အိမ္ေရွ႕ ေရာက္ေတာ့ သားႀကီးက ဆီးႀကိဳရင္း....

`` ေဖေဖနဲ႔ ညီေလးက ဆုိင္ကယ္စီးေနၾကတာကုိး...... သားလုိက္ရွာေနတာ´´

`` ဟုတ္တယ္သားႀကီးရဲ့ ညီေလးလည္း ဆုိင္ကယ္ မစီးရတာၾကာလုိ႔ ေဖေဖ ပုိ႔ေပးတာ.... ၿပီးရင္ တစ္ခုခု သြားစားၾကမယ္ေလ.... သားႀကီး ဘာစားမလဲ...´´

`` ရတယ္ေဖေဖ..... ညီေလးႀကိဳက္တာပဲ ေမးလုိက္ပါ သားက အကုန္စားပါတယ္...´´

`` ေအးပါ...... ေဖ့သားေတြက လိမ္မာပါတယ္....´´ ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ထဲ ၀င္လာခဲ့တယ္...။

သားေတြအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားျဖစ္ပါတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္ကလည္း ေဖေဖက ကုိကုိ႔ကုိ အၿမဲမွာတတ္တာ မွတ္မိေနေသးတယ္...၊ ``ညီေလးကုိ ဂရုစုိက္´´တဲ့၊ ကုိကုိကလည္း တကယ္ ဂရုစုိက္ခဲ့ပါတယ္...၊ ညီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုပဲ အၿမဲ ဦးစားေပးခဲ့တယ္...။ ေနာက္ၿပီး ေဖေဖက ညအိပ္ရာ၀င္တုိင္း ဘုရားရွိခုိးတဲ့ အက်င့္ေလးရယ္.... အျမင္မေတာ္တာရွိတုိင္း ကုိယ္ကူညီႏုိင္တဲ့ အရာ မွန္သမွ် ကူညီဖုိ႔ ေတြရယ္...၊ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ့ စိတ္ထားေကာင္း ထားတတ္ေစဖုိ႔ရယ္ကုိ အၿမဲ ဆံုးမခဲ့တာေလ။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ညီအစ္ကုိလည္း ေဖေဖ ဆံုးမတဲ့အတုိင္း လိုက္နာရင္း ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကတယ္...၊ ဘယ္အလုပ္ကုိ မဆုိ အစမွာေတာ့ အေလ့အက်င့္လုပ္ေပးရတာပါပဲ.....၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း သားေတြကုိ သူတုိ႔ ဘုိးဘုိး ကၽြန္ေတာ့္ ေဖေဖ ဆံုးမခဲ့သလုိပဲ ျပန္ၿပီး ဆံုးမခဲ့ပါတယ္....။

ဒီအေလ့အက်င့္ေလးက ၾကာလာေတာ့ အေလ့အထ ျဖစ္သြားတယ္....၊ အေလ့အထေလးကလည္း ၾကာလာေတာ့ ယဥ္ေက်းမွဳတစ္ရပ္ျဖစ္လာတယ္..... ယဥ္ေက်းမွဳေလးကလည္း အခုေတာ့ ဗီဇ တစ္ခုလုိ စိမ့္၀င္သြားခဲ့ၿပီေလ....။

ဒီ ဗီဇေလးေတြကုိ အေျခခံၿပီး သာယာတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ေလးအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏုိင္သမွ် ဖန္တီးရင္းနဲ႔ သားေတြရဲ့ အနာဂတ္ကုိ ျပဳျပင္ တည္ေဆာက္ခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္သားေတြကုိ သိပ္ေတာ္တဲ့ ပညာရွင္ႀကီးေတြအျဖစ္ေတာ့ မေမွ်ာ္မွန္းေပမဲ့...၊ သိပ္ကုိ စိတ္ထားေကာင္းတဲ့ လူယဥ္ေက်းေတြ၊ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးတဲ့ သူေတြေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္...။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မုိးေတြ ရြာေနၿပီေပါ့......

ဒီအခ်ိန္မွာ ေစာေစာက ကဏန္းဖမ္းေနတဲ့ လူႀကီး ျပန္သြားၿပီလား မသိေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔အတြက္ လုပ္ငန္းေလး အဆင္ေျပပါေစလုိ႔ ရင္ထဲကေန ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္...

သူ႔ေၾကာင့္ တစ္နည္းအားျဖင့္ အားမာန္ျပည့္၀တဲ့ ဖခင္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ သားငယ္ေလး ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမွာ ထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတယ္ေလ...

ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္လုိ အေျခအေနမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ဖခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ သားသမီးေတြအတြက္ အၿမဲ အသင့္ရွိေနခဲ့တယ္ဆုိတာကုိလည္း သားငယ္ေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္သိေစႏုိင္ခဲ့တယ္...။

ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ကဏန္းဖမ္းတဲ့ လူႀကီးလုိ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ အားမာန္ေတြ အျပည့္ ရွိေနခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ သားငယ္ေလးကုိ သိေစခဲ့ရၿပီ.... ေနပူခ်င္ပူ...... မုိးေတြလည္း ရြာခ်င္ရြာေနပါေစေပါ့.......။

(ကြန္ဆူးမား)(၂၂-၆-၂၀၁၃)