စေတာ့ဟုမ္း ဆင္ဒရုမ္း သို႔မဟုတ္ မျမဝင္းေရာဂါ

by Hla Mg Han on Wednesday, September 19, 2012 at 5:15pm ·

တေန႔သ၌ ေနပူၾကဲၾကဲ ေခြ်းရႊဲရႊဲႏွင့္ ငရဲျပည္ပမာ ပူေလာင္လွစြာေသာ ရာသီဥတုၾကီးအတြင္းပင္ ျဖစ္လင့္ကစား အပူေငြ႔ေတြ တရွိန္ရွိန္ထြက္ေနသည့္ သတၱဳပုံး အနက္ၾကီးတလုံးေရွ႔၌  က်ႏုပ္သည္ ယပ္ေတာင္ကို တဖ်တ္ဖ်တ္ခပ္ရင္း ဝဋ္ေၾကြး မကင္းသူတေယာက္ပမာ ေဖ့ဘြတ္တည္းဟူေသာ ျပည္သူပိုင္ အီလက္ထေရာနစ္ ႏို႔တစ္ဘုတ္ၾကီးေပၚမွာ ကာလသား၊ ကာလသမီးတို႔ အားအားရွိတိုင္း လက္သရမ္း ထားၾကေသာ ဟိုစာဒီစာတို႔ကို အငမ္းမရ ေဖြရွာဖတ္ရွဳေနမိပါသည္။ 

၂၁ ရာစုတြင္ လူျဖစ္ရေသာ ဒုကၡမွာ ၾကီးေလးလြန္းလွ ပါတကား။

သို႔ေသာ္ ထိုေန႔ အဖို႔ရာ အပူခံရက်ဳိးနပ္ပါေပသည္။

ယခုအခါ က်ႏုပ္တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မျမဝင္းႏွင့္တူေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား အေတာ္မ်ားမ်ား ေပၚထြန္းလာျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရး ေဝဖန္ေရး သမားတေယာက္က စာတတန္ ေပတတန္ျဖင့္ ေလကန္ (ေဆာရီး) ေဝဖန္ေရးသားသြားသည္ကို ျပည္သူပိုင္ ႏို႔တစ္ဘုတ္ၾကီး  တေနရာတြင္ အမွတ္မထင္ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရပါေပသည္။

မျမဝင္းဆိုေသာ အမည္ကို ဖတ္ရေသာတခဏတြင္ က်ႏု္ပ္၏ ဦးေႏွာက္ တေနရာ၌္ ကလစ္ကနဲ အသံတခ်က္ ျမည္ကာ လက္ကနဲ မီးတခ်က္ပြင့္သြားပါသည္။ က်ႏ္ုပ္သည္ကား ေဖ့ဘြတ္ၾကည့္ရင္း ဆာတိုရီ ဥာဏ္အလင္းရသည့္ ပထမဦးဆုံး လူသား ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ ေပသည္တကားဟူ၍ ရုတ္တရက္ပင္ စိတ္ၾကီး ဝင္လိုက္မိေခ်ေသးသည္တမုံ႔။

က်ႏ္ုပ္သည္ ယခုတေလာတြင္ Stockholm Syndrome ဟူေသာ သိုးေဆာင္း ေဝါဟာရ တလုံးကို ျမန္မာမႈျပဳရန္အလို႔ငွာ မိမိ၏ ဥာဏ္တထြာ တမိုက္ႏွင့္ အမီမလိုက္ႏိုင္ဘဲ ရွိေနခို္က္တြင္ အီးႏို႔တစ္ဘုတ္ၾကီး ေကာင္းမႈျဖင့္ အၾကံေကာင္း ရလိုက္ေခ်ျပီတကား။ ေဖ့ဘြတ္ၾကည့္ေသာ္ အၾကံေပၚဟု မွတ္ၾကေစခလို။

Stockholm Syndrome ဟူေသာ သိုးေဆာင္းစကားကို မျမဝင္းေရာဂါဟု ဤေန႔မွစ၍ က်ႏုပ္က ျမန္မာမႈ ျပဳလိုက္ပါေပသည္။ ေရစစၥၾတီ  လုပ္မထား ေသာ္ျငား ထိုစကားကို က်ႏုပ္ပထမဆုံး အသုံးျပဳသည္ဟု ေနာင္လာေနာက္သားတို႔ မွတ္သားၾကပါဘိ။

လြန္ေလျပီးေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ နီးပါးက ယခုအခါ ဆြီဒင္ ႏိုင္ငံဟုေခၚဆိုအပ္ေသာ ေျမာက္ကြ်န္းသူတို႔ ေနသည့္ အရပ္တြင္ ဘဏ္တိုက္ၾကီး တခုကို ဓါးျပတိုက္သည့္ အမႈတခု ျဖစ္ပြားျပီး ဘဏ္ဝန္ထမ္းတို႔အား သူခိုးဓါးျပတို႔က ဓါးစာခံ အျဖစ္ ဖမ္းဆီးထားခဲ့ ၾကေလသည္။ ထိုသုိ႔ ဖမ္းဆီးထိမ္းသိမ္းထားသည့္ အေတာအတြင္းတြင္ သူခိုးဓါးျပတို႔သည္ မည္သို႔ မည္ပုံ ျပဳလုပ္လိုက္သည္မသိ၊ ဓါးစာခံတို႔မွာ သူခိုးဓါးျပတို႔ အေပၚတြင္ ေမတၱာသက္ဝင္ ခ်စ္ခင္သြားၾကကုန္ေလသည္။ မင္းမႈထမ္းတို႔က သူခိုးဓါးျပတို႔အား ဖမ္းဆီးမည္ ရွိေသာအခါ ဓါးစာခံတို႔က သူခိုးဓါးျပတို႔အား အကာအကြယ္ ျပဳၾကေလသည္။ သူခိုး ဓါးရိုးကမ္းၾကေလျပီ။ သူခိုးဓါးျပတို႔အား ဖမ္းဆီးမိျပီးေနာက္တြင္ ခုံရုံးတင္ စစ္ေဆးၾကေသာအခါတြင္လည္း ဓါးစာခံတို႔သည္ သူခိုးဓါးျပတို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈတို႔ အတြက္ သက္ေသထြက္ဆိုရန္ အလို႔ငွာ ခါး ခါးသီးမွ် ျငင္းဆန္ၾကကုန္သည္။ သူခိုးဓါးျပတို႔က မည္သို႔မည္ပုံ ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ခဲ့ေလသည္ မသိ။ ဓါးစာခံတို႔မွာ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီး ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဟူေသာ အဆင့္မွ တျပားသားမွ် မေလွ်ာ့ၾက ဟူသတည္း။

ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ဳိးကို ေနာင္တြင္ ၾကဳံေတြ႔ရေလတိုင္း စိတၱေဗဒ ဆရာတို႔က Stockholm Syndrome ေပတကားဟု အႏြတၳသညာ မွည့္ေခၚၾကပါေလသည္။ ထို Stockholm Syndrome ကို ျမန္မာမႈ ျပဳသည္ရွိေသာ္ အျခားမဟုတ္၊ မျမဝင္းေရာဂါပင္  ျဖစ္ေခ်သည္ တမုံ႔။

ဓါးျပဗုိလ္ၾကီး ဗိုလ္ေအာင္ဒင္က မျမဝင္းကို ဖမ္းဆီးျပီးေနာက္ မျမဝင္းကို မည္သို႔မွ် ေခ်ာ့ေမာ့၍မရဘဲ ရွိေနရာမွ မျမဝင္းတြင္ စေတာ့ဟုမ္း ေရာဂါကပ္ျငိလာေသာအခါ ဘယ္မလဲ ခုန ဆယ္သိန္း (အဲေလ ေယာင္လို႔) ဘယ္မလဲ ခုန ဆန္ျပဳပ္ဟု မျမဝင္းက ေမးလိုက္ပါသည္။ ဤကား ေရာဂါ အစေပတည္း။ ေနာက္ပိုင္း ေရာဂါရင့္လာေသာ အခါ အကိုၾကီးကိုလည္း ျမခ်စ္တယ္၊ ကိုကိုခ်စ္ကိုလည္း သစၥာမေဖာက္ခ်င္ဘူး ဟုမျပီကလာ၊ ျပီကလာ ခြ်ဲႏြဲ႔ ေျပာတတ္လာေလသည္။

ဆင္းရဲလွစြာေသာ က်ႏုပ္တို႔၏ အမိျမန္မာျပည္ၾကီးတြင္လည္း ေခတ္သစ္ ႏိုင္ငံေရး ဂုရုမ်ားအၾကားတြင္ စေတာ့ဟုမ္း ဆင္ဒရုမ္း  သို႔မဟုတ္ မျမဝင္းေရာဂါသည္ အလြန္လ်င္ျမန္စြာ ကူးစက္ျပန္႔ႏွ႔ံေနသည္ ဟူသတတ္။ ထူးဆန္းသည္မွာကား ဤေရာဂါ မျဖစ္လ်င္ ေခတ္မမီဟုပင္ ထင္ေနၾကေသာ အခ်က္ပင္တည္း။ ခက္ပင္ခက္လွပါတကား။

ေရာဂါသည္ ေရာဂါဆန္းပင္ ျဖစ္ေသာ္ျငား ေရာဂါလကၡဏာမွာ သိပ္ၾကီး ေဖြရွာရန္ မခက္ခဲလွဟု သမားဟူးရားတို႔က ဆိုၾကကုန္သည္။ အာထရာေဆာင္း ရိုက္ရန္မလို၊ ဗဟိုရ္စည္ ေျပးရန္မရွိ၊ လြယ္လြယ္ႏွင့္ပင္ သိႏိုင္ေလသည္။ အကယ္၍ အၾကင္ ႏိုင္ငံေရးသမား တေယာက္သည္ အဘတို႔နဲ႔လည္း ယုံၾကည္မႈ မပ်က္ျပားခ်င္၊ ျပည္သူလူထုၾကီးကိုလည္း သစၥာမေဖာက္ဖ်က္လိုပါဟု ဆိုလာျငားအံ့။ အၾကင္ ႏုိင္ငံေရးသမားတြင္ မျမဝင္းေရာဂါ စြဲကပ္လာျပီဟု တြံ သင္သည္ ဂဏွာဟိ မွတ္ဘိေလာ့။

အနာသိလ်င္ ေဆးရွိရမည္ဟူေသာ ဆိုရိုးစကား အတိုင္း ေရာဂါကုထုံးကိုလည္း ဤေနရာတြင္ တပါတည္း ေျပာၾကားလိုပါသည္။ ေရာဂါကုထုံးကား အျခားမဟုတ္။ ကိုကိုခ်စ္ဆီ ျပန္ခဲ့ပါ ဟူသတည္း။

ေအာ္….. မျမဝင္း…. မျမဝင္း….။ မင္း… တယ္အေျပာင္းအလဲ ျမန္လွပါလား မျမဝင္း။

လွေမာင္ဟန္