တစ္ခါတုန္းကတကၠသိုလ္မွာ
|
6:39 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
ရပ္ေနေတာ့မွ ေရြ ့ေနတာကိုပိုသိလာတယ္....
ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပဲ့.....
ငါတို႔ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတဲ့လမ္းက ဒီလိုပဲ
ၾကယ္ေတြဆီကိုေရာက္ေရာက္၊သေဘၤာပဲေမွာက္ေမွာက္
လမ္းစပဲေပ်ာက္ေပ်ာက္
ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုး၊လက္ဆြဲေသတၱာတစ္လံုးနဲ႔အေ၀းေျပးကားၾကီးေပၚမွာေျပးလို႔...
သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ဘယ္ေတာ့မွျပန္မေတြ႕ရေတာ့မယ့္မ်က္ႏွာေတြ.....
လူသံၾကားေတာ့ လန္႔ပ်ံရရွာတဲ့ကားမွတ္တိုင္နံေဘးကခိုအုပ္လို
တို႔ေတြတစ္ခါတည္း လန္႔ပ်ံခဲ႔ရတာ၊တစ္စစီပဲ
တို႔ေတြမလန္႔ပဲလည္းပ်ံခဲ႔ရတာပဲ
ျပန္မလာေတာ့မယ့္ျမိဳ႕ဆီ၊စီးေနတဲ့ေရအလ်ဥ္ဆီ
ဘယ္ေရာက္ေနျပီလဲ။
ေက်ာင္းတုန္းကတင္ထားတဲ့ ရဲေဆးေတြ
တစ္ခြက္ျပီးတစ္ခြက္ေသာက္လို႔ ကတၱရာလမ္းမေပၚေမွာက္အိပ္သြားတဲ့အိပ္မက္ေတြ
ျမျမထိုက္တို႔အေဆာင္ကိုေဖ်ာ္ေျဖမယ့္ဂီတာဆရာေတြ
စာအုပ္ထုတ္မယ္တကဲကဲနဲ႔ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ျဖစ္ရပ္မွန္စာေရးဆရာေတြ
ဖဲသမားေတြ၊စံုတြဲေတြ၊ဟန္၀င္းေအာင္ေတြ၊ေအာင္ေက်ာ္မင္းေတြ
ဗိုေက်ာ္နဲ႔မဟုတ္တမ္းတရားေတြေျပာျပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ညေတြ
အခုေတာ့ေလာကတစ္ခုရဲ႕အျပင္ဘက္မွာနဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ညေတြထဲ
တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အေမွာင္နဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ......
ဒိုးလံုးေသေတာ့လည္းေၾကကြဲခဲ့တာပဲ၊
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္တစ္ႏွစ္ျပည့္ဆိုေတာ့လည္းကဗ်ာ၀င္ရြတ္လိုက္မွာပဲ
ခ်စ္ခန္းၾကိဳက္ခန္းမွာလည္း မွတ္စုစာအုပ္ငွားရာကအစရိုမီယိုနဲ႔ဂ်ဴးလိယက္အထိျဖစ္သြားၾကတာပဲ
ဟိုနားဒီနားေပ်ာ္ပြဲစားေတြဆိုလည္းေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးဓါတ္ပံု၀င္အရုိက္ခံလိုက္တာပဲ
ပညာပါရမီထဲကညြန္႔၊ေက်ာ္ဇင္ဦး၊ႏိုင္ေထြး
တရုတ္ကားျပီးခ်ိန္ေလာက္ေရာက္လာမယ့္ ငါ့ကိုေစာင့္လို႔
ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းလည္းမရွိဘူး၊ဘယ္ဆိုင္ထိုင္ထိုင္ပလိန္းနဲ႔လန္ဒန္
ယမ္ယမ္ခ်ဥ္စပ္နဲ႔ႏိုင္တီတူး
လူယုတ္မာလည္းမရွိဘူး၊အားလံုးကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္
စင္ၾကယ္ျငိမ္းပဲျဖစ္ျဖစ္ အက်ၤ ီျဖဴပဲျဖစ္ျဖစ္ရြာထဲကဗီဒီယိုရုံကိုေျပးလို႔
အခ်ိန္စာရင္းမထြက္မခ်င္းေတာ့
ဘယ္အေျခာက္ဆီမွာမွဒူးမေထာက္တဲ့သူရဲေကာင္းေတြ....
ေမးခြန္းလႊာလည္းေရာက္တဲ့ေန႔တရားနဲ႔ပဲေျဖရမွာေပါ့ကြာ။
အခုေတာ့လက္ခုပ္ပင္ၾကီးလည္းအရက္နာက်က်န္ခဲ့မွာေပါ့
ငါတို႔ကလည္းေက်ာင္းၾကီးကိုမသယ္ႏိုင္
ေက်ာင္းၾကီးကလည္း သူ႔ကိုယ္ေပၚက အလကားမ်ဳိးဆက္ကိုယားလို႔နဲ႔တူပါရဲ႕
လြင့္လာလိုက္ၾကတာ၊စံပယ္ေတြလည္းမဟုတ္ဘူး၊ၾကယ္ေတြလည္းမဟုတ္ဘူး
လူေတြလူၾကီးျဖစ္လာျပီဆိုတဲ့လူငယ္ေတြ
သတ္ပုတ္တဲ့ပတ္၀န္းက်င္၊ရိုင္းတဲ့အယူအဆ
ပါးပါးေလးဆိုရင္အရည္ေပ်ာ္သြားႏိုင္တဲ့ေခတ္ၾကီးထဲကငါတို႕သူငယ္ခ်င္းမ်ား
ကိုယ့္ေျခေထာက္ ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းတိုင္းကတိတစ္ခုထပ္ပ်က္လို႔
သတိတစ္ၾကိမ္ရတိုင္း ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုထပ္ေမ့လို႔။
ႏိုင္ေထြးေရ(လူသက္ခိုင္ေရ......)
ဒီကဗ်ာကိုမင္းဖတ္ေနမလား
ေဇာ္လင္းဦးေရ(လင္းေဇာ္ရဲေရ....၊မီမိုေရ..)
မင္းေရာ ဒီကဗ်ာကိုဖတ္ျဖစ္ေနမလား
ေကာ့ဒြတ္ျဖစ္ျဖစ္၊လမိုင္းဘူတာျဖစ္ျဖစ္ ဒီကဗ်ာကိုဖတ္ေနၾကမွာပဲ
ရခိုင္သူျဖစ္ျဖစ္၊ဘားအံသူျဖစ္ျဖစ္ ဒီကဗ်ာကိုသတိရၾကမွာပဲ
ေမာ္လျမိဳင္ကျဖစ္ျဖစ္၊၀ါးခယ္မကျဖစ္ျဖစ္ ဒီကဗ်ာကိုတန္ဖိုးထားၾကမွာပဲ....
ေတာင္ငူကျဖစ္ျဖစ္၊ေမာင္းမကန္ကျဖစ္ျဖစ္ ငါ့ဆီအေၾကာင္းျပန္ပါ။ ။
ေန၀ိုင္၀ိုင္
(idea magazine,2006,Feb)
0 comments:
Post a Comment