ေနာက္ျပန္ၾကည့္ရင္း၊ ေရွ႕ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း(ေအာင္ဆန္းစုၾကည္)

by Wai Maw on Friday, December 2, 2011 at 10:35am

          ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕ အစဆုိတာတစ္ဖန္ျပန္သစ္ဆန္းဖုိ႔၊ အားေတြျပန္ျဖည့္ဖုိ႔၊ သႏၷိ႒ာန္သစ္ေတြခ်ဖုိ႔၊ အတိတ္ကအျဖစ္ေတြကုိ အမွတ္ရဖုိ႔ အခ်ိန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
          ၂၀၁၀ ကုိျပန္ၾကည့္လုိက္ရင္ အခ်ိဳ႕အပုိင္းေတြဟာ အမွတ္ရစရာနည္းလြန္းလုိ႔ ဆံုးရႈံးသြားျပီး အခ်ိန္ေတြ နဲ႔အတူ ကြယ္ေပ်ာက္သြားပါျပီ။ ၂၀၁၀ ရဲ႕ပထမဆံုးေန႔ကုိ ကၽြန္မဘယ္လုိျဖတ္သန္းခဲ့လဲ၊ ကၽြန္မသတိမရေတာ့ ပါ။ သိပ္ျပီးသက္ေတာင့္သက္သာေတာ့ရွိခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေျပာနုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕အိမ္ကုိ ၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာလထဲက စျပင္ခဲ့ျပီးေနာက္ သီတင္းပတ္ အနည္းငယ္ အၾကာမွာပဲ စည္ပင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက တားမိန္႔ထုတ္ လုိ႔ ျပင္ဆင္မႈေတြ ရပ္လုိက္ရပါတယ္။
          ကၽြန္မရဲ႕ေရွ႕ေနေတြ တားမိန္႔ကုိ ျပန္ရုပ္သိမ္းဖုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတုန္းမွာ ကတ္ထူပံုးေတြ၊ ေစာင္ထူၾကီး ေတြနဲ႔ ထုပ္ထားတဲ့ ဘာရယ္မွန္းမသိနုိင္တဲ့ အရာေတြ၊ ခရီးေဆာင္ေသတၱာအမ်ဳိးမ်ိဳးနဲ႔ ေစာင္းေနတဲ့ေမွ်ာ္စင္နဲ႔ တူတဲ့ စာအုပ္ပံုေတြအလယ္မွာ ကၽြန္မ လေပါင္းမ်ားစြာေနထုိင္ခဲ့ရပါတယ္။
စာအုပ္စင္ျမင့္ၾကီးတစ္ခု၊စားပဲြမ်ဳိးစံုနဲ႔ အထုပ္စည္းေတြၾကားထဲ ညပ္ေနတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕အိပ္ရာကေန ေမာ့ၾကည့္ရင္ ကြာက်ေနတဲ့ မ်က္ႏွာၾကက္ကုိ ေကာင္းေကာင္းျမင္ရျပီး အုိမင္းယုိယြင္းျခင္းနဲ႔ ေဆြးေျမ႕ပ်က္စီးျခင္းတရားကုိ အခါမ်ားစြာ ဆင္ျခင္နုိင္ခဲ့ပါတယ္။
          ရာသီဥတု ေအးေနရင္ေတာ့ ျပြတ္သိပ္ေနတဲ့ အခန္းထဲေနရတာ ေႏြးေထြးသလုိလုိ။ ျမိဳ႕ထဲျပထဲမွာ ေတာစခန္း ခ်ေနသလိုဟန္နဲ႔ ေနရတာကလည္း တစ္နည္းေတာ့ စြန္႔စားခန္း ေတြ႔ေနရသလုိလုိ။ ဒါေပမဲ့ ရာသီဥတုက ပုိပိုျပီး ပူလာေတာ့ စိတ္ကူးအနုအလွေတြ ျပယ္သြားပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျပတင္းအျပင္ဘက္ နံရံမွာ ျငမ္းဆင္ထားတာေၾကာင့္ ျပတင္းေတြ ဖြင့္လုိ႔မရတဲ့အျဖစ္ ေရာက္ျပီး တစ္ညလံုးနီးပါး ပူပူအုိက္အုိက္ ေခၽြးေတြရႊဲလုိ႔ မအိပ္နုိင္သေလာက္ပါပဲ။ ကၽြန္မကုိယ္ကၽြန္မ က်န္းမာေရးေကာင္းလွပါတယ္လုိ႔ မခံစားနုိင္ပါဘူး။
          ၂၀၁၀ ရဲ႕ ပထမသံုးလအတြင္း ကာလေတြကေတာ့ ကုိယ္ခႏၶာတင္ သက္ေတာင့္သက္သာ မရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္လည္းအလြန္အမင္း အလုပ္လုပ္ရတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ယခင္ႏွစ္က အင္းစိန္ေထာင္အတြင္းမွာ ကၽြန္မအေပၚ ခ်မွတ္လုိက္တဲ့စီရင္ခ်က္အေပၚ အယူခံ၀င္ထားတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ကၽြန္မရဲ႕ေရွ႕ေနေတြ ကၽြန္မနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ အခါအားေလ်ာ္စြာ လာၾကပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ ဒီဥပေဒေရးရာ ကိစၥတစ္ခုလံုးဟာ သိပ္စိတ္၀င္ စားစရာေကာင္းျပီး အင္မတန္အေတြ႔အၾကံဳရင့္တဲ့ စြမ္းရည္ရွိတဲ့ ေရွ႕ေနၾကီးေတြ ဆီကေန အမ်ားၾကီးဗဟုသုတ ရခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မေရွ႕ေနၾကီးေတြနဲ႔တကြ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဥပေဒေရးရာေကာ္မတီအတြက္ လည္း ကၽြန္မသိပ္ကုိ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ အဲဒီေကာ္မတီဟာ ၁၉၉၅ ကစလုိ႔ တရားဥပေဒကုိ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔နဲ႔ ကၽြန္မတုိ႔နုိင္ငံက ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူေတြဘက္က ခုခံကာကြယ္ဖုိ႔အတြက္ အလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရွ႕ေနၾကီးဦးဥာဏ္၀င္းဆုိရင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ အလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီ၀င္ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ျပင္ပ နုိင္ငံေရးေလာကထဲ ဘာေတြျဖစ္ေန သလဲဆုိတာေတြ သိရွိခြင့္ရခဲ့ျပီး ပါတီရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ထဲအတုိင္းအတာတစ္ခုထိ ပါ၀င္ နုိင္ခဲ့ပါတယ္။
          နုိင္ငံေရးရႈကြက္ထဲ အင္မတန္အေရးၾကီးတဲ့ ဒီလုိႏွစ္တစ္ႏွစ္မွာ ရင္ဆုိင္ရတဲ့ ဥာဏ္ရည္ျမင့္ စိန္ေခၚခ်က္ ေတြဟာ ကၽြန္မအတြက္ က်န္းမာေရးကိစၥေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပုိအေရးၾကီးပါတယ္။
          ဧျပီလလယ္ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္ေလာက္မွာပဲ တရားရံုးက အိမ္ျပင္တာကုိ ဆက္လုပ္နုိင္ေၾကာင္း အမိန္႔ခ်မွတ္လုိက္ပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြ ျပံဳေရာက္လာတာနဲ႔ ျပင္ပကမၻာက အသံေတြ လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနတဲ့ သီးသန္႔ျခံ၀င္းဟာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္းပဲ အဆက္မျပတ္ ဆူဆူညံညံ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားရွိတဲ့ ေနရာ ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။
          လုပ္စရာေတြက အမ်ားၾကီးပါ။ အဓိကလုပ္ငန္းက ေခါင္မုိးျပင္ဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီျပီး မုတ္သုန္လေတြ မွာ ကၽြန္မ ေမြ႔ရာ(အိပ္ေနရင္ ကၽြန္မပါ) ေရမစုိေအာင္နဲ႔ ယုိလာတဲ့ မုိးေရကုိ ခံနုိင္ေအာင္၊ ခုတင္နဲ႔ခြက္ေတြ၊ ဇလံုေတြ၊ ပံုးေတြကုိ ခက္ခဲတဲ့စစ္တုရင္ပဲြ ကစားေတာ့ အရုပ္ေတြေရႊ႕ရသလုိ လုိက္ေရႊ႔ေနရပါတယ္။ အခုေတာ့ ေခါင္လံုေအာင္လုပ္နုိင္ေတာ့မွာပါ။ ေနာက္တစ္မုိးကုိ စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႔ ကၽြန္မေစာင့္ေမွ်ာ္နုိင္ပါျပီ။ ျမန္မာ စကားမွာ “ေခါင္လံုတယ္”  ဆုိတာ လံုျခံဳျခင္းကုိ ေဖာ္က်ဴးတဲ့ အလကၤာျဖစ္ပါတယ္။ ထိပ္ဆံုးကသာ ေကာင္းရင္ တစ္ဗိမာန္လံုး ေကာင္းမယ္ဆုိတဲ့ အျမင္ကုိ ထင္ဟပ္တဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။
          ျပဳျပင္၊ထိန္းသိမ္း၊ျပင္ဆင္တယ္ဆုိတာ ေနာင္ကာလမွာ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အဆင္ေျပမႈနဲ႔ သက္ေသာင့္ သက္သာရွိမႈေတြ အမ်ားၾကီးရေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ ရပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ရုပ္၀တၳဳဆုိင္ရာ ကိစၥေတြထက္ ကၽြန္မအတြက္ ပုိအေရးၾကီးတာက လူေတြနဲ႔ဆက္သြယ္ ဆက္ဆံလာနုိင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
          ငါးလေလာက္ ၾကာျမင့္တဲ့ အိမ္ျပင္ခ်ိန္ကာလ (ဧျပီကစျပီး စက္တင္ဘာမွာ ျပီးပါတယ္။ ၾကားထဲ သံုးပတ္ေလာက္ ခဏ ရပ္နားပါတယ္) မွာ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ကၽြန္မတုိ႔ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြနဲ႔ သူတုိ႔ေသာကေတြနဲ႔ အကၽြမ္း၀င္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔နုိင္ငံက အလုပ္သမားထု ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အခက္အခဲ ေတြကုိ ပုိမုိနားလည္လာျပီး၊ သူတုိ႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဆႏၵကုိ ပုိမုိရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိျမင္ရပါတယ္။
          အိမ္ျပဳျပင္တဲ့ စီမံခ်က္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တဲြ အက်ဳိးဆက္တစ္ခုကေတာ့ အထူးသတင္းတပ္ဖဲြ႔နဲ႔တကြ အိမ္၀င္းလံုျခံဳေရးအတြက္ တာ၀န္ယူထားတဲ့ အျခားတပ္ဖဲြ႔ေတြနဲ႔ မၾကာခဏ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြ၊ ေဆာက္လုပ္ေရးပစၥည္းေတြ ျခံထဲသြင္းဖုိ႔ ေန႔စဥ္လုိလုိ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းေနရပါတယ္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္စလံုးက အက်ဳိးအေၾကာင္းသင့္ျမတ္တာ၊ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလုိက္ေလ်ာတာေတြနဲ႔ အတားအဆီးေတြကုိ ေခ်ာေမြ႔ေအာင္ လုပ္နုိင္တယ္ ဆုိတာလည္း ကၽြန္မတုိ႔ ေတြ႔လာခဲ့ရပါတယ္။
          ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ဟာ ကၽြန္မအိမ္အတြက္ ေျပာင္းလဲတုိးတက္မႈေတြ အမ်ားၾကီး သယ္ေဆာင္လာခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မတုိ႔ျပည္သူေတြ ေနထုိင္ေနၾကရတဲ့ ကၽြန္မတုိ႔တုိင္းျပည္မွာေရာ ဘာေတြျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ခဲ့သလဲ ဆုိတာကေတာ့ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ျပန္ေျပာၾကရမယ့္ ပုိေလးနက္တဲ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
          ကၽြန္မလြတ္လာျပီး ပထမဆံုးေရးျဖစ္တဲ့ ဒီေဆာင္းပါးကုိ ကၽြန္မက အခလုိအဆံုးသတ္ခ်င္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လံုးလံုး ကၽြန္မကုိ ေထာက္ခံမႈနဲ႔ ခင္မင္မႈေပးခဲ့တဲ့ မာအိနိခ်ိရွင္ဘြန္းကို ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာရင္း၊ ကၽြန္မ ခင္ပြန္း အထူးႏွစ္သက္ခဲ့ျပီး၊ အျမဲရွင္သန္ေနမယ့္ ပညာအျမင္ေၾကာင့္ ကၽြန္မကုိယ္တုိင္လည္း ႏွစ္သက္ရတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္က ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ကေလးကုိ ကၽြန္မရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ ေတြနဲ႔ မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္။
မေန႔ကဆုိတာ
အိပ္မက္မွ်သာ၊
မနက္ျဖန္ဆုိတာ
စိတ္ထဲကပံုရိပ္အလား၊
ဒါေပမဲ့ဒီေန႔ကုိသာ
ေကာင္းေကာင္းေနသြား၊
မေန႔ကတုိင္း
ၾကည္နူးစရာ
အိပ္မက္ျဖစ္သလုိ၊
မနက္ျဖန္တုိင္း
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျပည့္တဲ့
ပံုရိပ္ျဖစ္မယ္၊
ဒီေန႔ကုိသာ
ေကာင္းေကာင္းေနၾကည့္သြား။
(The Salutation to the Dawn based on Vedic Hymn မွထုတ္ႏႈတ္သည္)

ေအာင္ဆန္းစုၾကည္

(၁-၁-၂၀၁၁ ေန႔ထုတ္ Mainichi သတင္းစာတြင္ ဂ်ပန္ဘာသာ၊ အဂၤလိပ္ဘာသာတုိ႔ျဖင့္ ေဖာ္ျပျပီး)
ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတဲြ ၂ အမွတ္ ၇၁ တြင္ ဘာသာျပန္ဆုိ ျပန္လည္ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။