ရာျပည့္ေမြးေန႔ရွင္ စံျပသတင္းစာဆရာ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္
|
6:38 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
သကၠရာဇ္ ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၆ ရက္နဲ႔ ၇ ရက္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
အမ်ဳိးသားျပတိုက္မွာ ‘ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္ ႏွစ္ ၉ဝ ေျမာက္ ေမြးႏွစ္၊
ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး ႏွစ္ ၂ဝ ေျမာက္ ကြယ္လြန္ေန႔ ႏွင့္ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ စီးဆင္းမႈ
အထိမ္းအမွတ္ျပပြဲ’ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ဧၿပီလ ၆ ရက္ေန႔မွာ အခမ္းအနားသဘာပတိ ဆရာပါရဂူက ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မိသားစုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အမွာစကား ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ ဆီမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေျခလွမ္း ၂ ခု ေပါင္းဆံုေနတာ ျမင္ေတြ႔ေၾကာင္း အထူးသျဖင့္ ရိုးသားျခင္းနဲ႔ ဆန္းျပားျခင္း၊ ေရွးဆန္ျခင္းနဲ႔ ေခတ္မီျခင္းတို႔ျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာပါရဂူက ရွင္းျပသြားပါတယ္။
အမွတ္ရစရာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားနဲ႔ပတ္သက္လို႔လည္း စိတ္ဝင္စားစရာတခ်ဳိ႕ကို ေျပာျပပါတယ္။ တေန႔ ဦးခ်စ္ေမာင္က ရန္ကုန္ဘူတာႀကီး သြားၿပီးေတာ့ လူေတြလႈပ္ရွားသြားလာေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနတုန္း ရထားတစ္စီး ဆိုက္လာၿပီး အေဖာ္မပါဘဲ အထုပ္အပိုးေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ မႏိုင္မနင္းျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔သတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဦးခ်စ္ေမာင္က မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ အထုပ္အပိုးေတြ ကူသယ္ေပးတယ္၊ ပစၥည္းေတြ သယ္ေပးရင္း မ်က္မွန္ေတာင္ ကြၽတ္က်ၿပီး မွန္ကြဲသြားပါတယ္။ မိန္းမႀကီးက ဦးခ်စ္ေမာင္ကို ကူလီလို႔ေတာင္ ထင္သြားသတဲ့။ ဒါက ဦးခ်စ္ေမာင္ရဲ႕ လူအထင္ႀကီးေအာင္ မေနဘဲ သူတပါးကို ကူညီတတ္ပံုျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုစိတ္မ်ဳိးရွိေပမယ့္ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ အံတုသူျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာမွာ ေဝလမင္းသား နန္းစြန္႔တဲ့သတင္း ပါလာေတာ့ တာဝန္ခံအယ္ဒီတာျဖစ္တဲ့ ဦးခ်စ္ေမာင္ကို ျမန္မာျပည္ဘုရင္ခံက ဆင့္ေခၚပါတယ္။ ဦးခ်စ္ေမာင္က ဘုရင္ခံရံုးထဲကို ခံုဖိနပ္စီးၿပီး ဝင္သြားတဲ့အျပင္ ထိုင္စရာ ေနရာမေပးလို႔ ကုလားထိုင္ကို သူ႔ဘာသာဆြဲထိုင္ပါတယ္။ ဘုရင္ခံက သူတို႔ေတာင္ မသိေသးတဲ့သတင္းကို သတင္းစာမွာ ထည့္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး ေထာင္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေတာ့ ဦးခ်စ္ေမာင္က ဘုေျပာၿပီး ျပန္ခဲ့တယ္။ ဦးခ်စ္ေမာင္ဟာ ကူလီထမ္းခ်င္ထမ္းေပမယ့္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရကိုေတာ့ နည္းနည္းေလးမွ အေလွ်ာ့ေပးခ်င္တဲ့လူ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆရာပါရဂူက ဆိုပါတယ္။
ဆရာပါရဂူက “ျမန္မာျပည္မွာ စာေပနဲ႔စာနယ္ဇင္းကို ပူးေပါင္းမထားဘဲ သတင္းစာဆရာအသင္း သီးသန္႔ ရွိမယ္ဆိုရင္ သတင္းစာဆရာအသင္းရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေဆာက္အအံုက ေနရာတစ္ေနရာဟာ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ ရုပ္တုအတြက္ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔” ေျပာရင္း သူ႔ရဲ႕ သဘာပတိမိန္႔ခြန္းကို နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ဆရာပါရဂူ ေျပာသြားတဲ့ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြထဲက တခ်ဳိ႕ျဖစ္ပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာ ေမာင္စြမ္းရည္ကလည္း အခုလို ဆိုပါတယ္။
“ဦးခ်စ္ေမာင္ကေတာ့ ဗမာ့ေခတ္ထဲမွာ စံျပ သတင္းစာဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေနာင္လာေနာက္သား သတင္းစာဆရာေတြ ဥပမာ ဦးဝင္းတင္ တို႔လို၊ ကိုသာဘန္းတို႔လို စသျဖင့္ ေနာက္ပိုင္းသတင္းစာဆရာေတြ အားလံုးဟာ ‘သူလိုလူ’ကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ကို အားက်ၿပီးေတာ့ သတင္းစာဆရာ ျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ သတင္းစာဆရာ ျဖစ္လာတဲ့ လူငယ္တိုင္းက ေျပာၾကတယ္။ သူက သတင္းစာဆရာ။ သတင္းစာဆရာဟာ ႏိုင္ငံေရးကိုလည္း သိရတယ္ေပါ့ေလ။ ႏိုင္ငံေရးကိုလည္း ေလ့လာတယ္။ အေရးႀကံဳတဲ့အခါ သူက ဖဆပလ မွာ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးထိေအာင္ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲတာကို ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ကို လုပ္ခဲ့တာ။ သူက ေလ့လာမႈက မ်ားတာကိုး။ အဲဒါက အဓိကပါပဲ။
သတင္းစာဆရာလုပ္ဖို႔ တက္လာၿပီးေတာ့ သတင္းစာအလုပ္ စိုက္လိုက္မတ္တတ္ လုပ္တာ။ အဲဒီေခတ္က စာေပသမား လူေပလူေတေတြ ရွိၾကတယ္ေလ၊ လူေတာ္ေတြ လူေပလူေတေတြ။ ေသာက္ၾကစားၾက ဆိုတဲ့ၾကားထဲမွာ သူက မေသာက္မစားဘဲ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စာေပပဲ လိုက္စားတယ္”
ဆရာေမာင္စြမ္းရည္ ေျပာသလိုပါပဲ။ ဇနီးျဖစ္သူ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး ရဲ႕ ‘သူလိုလူ’ စာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီး ဦးခ်စ္ေမာင္ကို ေလးစား အားက်လို႔ သတင္းစာသမားျဖစ္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီအတြက္လည္း ျဖစ္ေအာင္အားထုတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ႔လိုပဲ ‘သူလိုလူ’က လက္သည္လုပ္ ေမြးဖြားေပးလိုက္တဲ့ လူငယ္သတင္းစာသမားေပါင္း မ်ားစြာရွိမွာျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းစာဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္ က ‘ကြိ’ စာအုပ္ ‘ဘာသာျပန္သူ၏ မွတ္ခ်က္’ မွာ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ကြိ မူရင္းစာအုပ္က ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ အလြန္ႏွစ္သက္တဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာ နဲ႔ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ ကို ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၉၁၂ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔က သာယာဝတီခရိုင္ အုတ္ဖိုၿမိဳ႔မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ အဖ ဦးျမ၊ အမိ ေဒၚေစာယု ျဖစ္ၿပီး မိခင္က အဂၤလိပ္ေတြ ျမန္မာျပည္ကိုသိမ္းစဥ္ ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ရင္း က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ ေရႊက်င္ဝန္ႀကီး ဦးက်င္ရဲ႕ သမီးျဖစ္ပါတယ္။
လက္ပံတန္းၿမိဳ႕ အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ပညာစတင္သင္ၾကားခဲ့ၿပီး ဆယ္တန္း ေအာင္ျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းဆရာအျဖစ္ ေခတၱလုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ရန္ကုန္ကို စာအုပ္ဝယ္ဖို႔ သြားေရာက္ရာက မျပန္ေတာ့ဘဲ ‘ေနာ္ရထာ သတင္းစာတိုက္’မွာ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ‘ေစ်းႏႈန္းသတင္းစာ’၊ ‘ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ’တို႔ကို ေျပာင္းေရႊ႕ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာရဲ႕ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အထိ တာဝန္အဆင့္ဆင့္ တိုးျမွင့္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။
ဦးခ်စ္ေမာင္က ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္နဲ႔ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္အရင္းခံရွိတဲ့အတိုင္း တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ဳိးရွိမယ့္ အေရးကိစၥတိုင္း ရဲရဲရင့္ရင့္ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုေရးသားရင္း လြတ္လပ္စြာ ေရးသားခြင့္အတြက္ သတင္းစာတိုက္ရွင္နဲ႔ စိတ္သေဘာခ်င္း မတိုက္ဆိုင္လို႔ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္မွာ အယ္ဒီတာအျဖစ္ကေန ႏုတ္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ‘ဂ်ာနယ္ေက်ာ္’ အမည္နဲ႔ သတင္းဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကို ကိုယ္တိုင္ ဦးစီးထုတ္ေဝပါတယ္။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႔က စၿပီး စေနေန႔တိုင္း ထုတ္ေဝတဲ့ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ‘မဟုတ္မခံ ျပည္သူ႔ဟစ္တိုင္’ လို႔ ရိုက္ႏွိပ္ထားၿပီး ႏိုင္ငံေရး စစ္ေရးဆိုင္ရာ ေဝဖန္ခ်က္ေတြ၊ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အတြက္ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဟာ တမုဟုတ္ခ်င္း ေက်ာ္ၾကားလာသလို ဦးခ်စ္ေမာင္ကလည္း ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္အျဖစ္ ထင္ရွားလာခဲ့ပါတယ္။
ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီး မျဖစ္ခင္မွာ ‘ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ သတင္းစဥ္’ကို ဦးစီးထုတ္ေဝရင္း ‘ေရႊလင္းယုန္’ ဆိုတဲ့ ကေလာင္အမည္နဲ႔ ‘ရွာရွာေဖြေဖြ’၊ ‘ကမာၻႀကီး ပ်က္စီးလုနီးၿပီေလာ’၊ ‘ႏိုင္ငံေတာ္သစ္သို႔’၊ ‘သူ’၊ ‘မႈိင္းမႈန္မႈန္’ စတဲ့ ဝတၳဳေတြ စာတမ္းေတြ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ စစ္ျဖစ္ၿပီး ဂ်ပန္ေတြ ဝင္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးခ်စ္ေမာင္က ဘိုကေလးၿမိဳ႕မွာ ေခတၱတိမ္းေရွာင္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရန္ကုန္ကို ျပန္လာၿပီး ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းေတြ စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္ၿပီးလို႔ ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္ေတြ ျပန္ဝင္လာတဲ့အခါ ဦးခ်စ္ေမာင္ အဖမ္းခံခဲ့ရပါေသးတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္တဲ့ ဖဆပလ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔မွာ ပါဝင္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အေရးဆိုတဲ့အခါ ထိေရာက္စြာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း ‘ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေရးဆရာအသင္း’ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့ပါတယ္။
ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ဟာ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္မွာ ေဒၚတင္လႈိင္ (ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး) နဲ႔ လက္ထပ္ခဲ့ၿပီး သားသမီး ၃ ဦး ထြန္းကားခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္မွာပဲ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ ဆီးေရာဂါနဲ႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးခ်စ္ေမာင္ ကြယ္လြန္တဲ့အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က က်ဳပ္တို႔ေတာ့ လက္ရံုးတစ္ဖက္ ျပဳတ္သြားၿပီ လို႔ အစခ်ီရင္း ဦးခ်စ္ေမာင္အေၾကာင္းမ်ား ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ “ဦးခ်စ္ေမာင္လို လူမ်ဳိးကိုေတာ့ ေျခက်င္ပို႔သင့္ပါတယ္” ေျပာသတဲ့။ စ်ာပနေန႔မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအဝင္ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ သတင္းစာဆရာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ အႏုပညာရွင္ေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုႀကီးက ဦးခ်စ္ေမာင္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္စ်ာပနကို လမ္းေလွ်ာက္ပို႔ေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔သူတစ္ဦးကို ျပန္လည္ဂုဏ္ျပဳၾကတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ။
ထိန္လင္း
၁၊ ၆၊ ၂ဝ၁ဝ
ဧၿပီလ ၆ ရက္ေန႔မွာ အခမ္းအနားသဘာပတိ ဆရာပါရဂူက ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မိသားစုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အမွာစကား ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ ဆီမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေျခလွမ္း ၂ ခု ေပါင္းဆံုေနတာ ျမင္ေတြ႔ေၾကာင္း အထူးသျဖင့္ ရိုးသားျခင္းနဲ႔ ဆန္းျပားျခင္း၊ ေရွးဆန္ျခင္းနဲ႔ ေခတ္မီျခင္းတို႔ျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာပါရဂူက ရွင္းျပသြားပါတယ္။
အမွတ္ရစရာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားနဲ႔ပတ္သက္လို႔လည္း စိတ္ဝင္စားစရာတခ်ဳိ႕ကို ေျပာျပပါတယ္။ တေန႔ ဦးခ်စ္ေမာင္က ရန္ကုန္ဘူတာႀကီး သြားၿပီးေတာ့ လူေတြလႈပ္ရွားသြားလာေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနတုန္း ရထားတစ္စီး ဆိုက္လာၿပီး အေဖာ္မပါဘဲ အထုပ္အပိုးေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ မႏိုင္မနင္းျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔သတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဦးခ်စ္ေမာင္က မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ အထုပ္အပိုးေတြ ကူသယ္ေပးတယ္၊ ပစၥည္းေတြ သယ္ေပးရင္း မ်က္မွန္ေတာင္ ကြၽတ္က်ၿပီး မွန္ကြဲသြားပါတယ္။ မိန္းမႀကီးက ဦးခ်စ္ေမာင္ကို ကူလီလို႔ေတာင္ ထင္သြားသတဲ့။ ဒါက ဦးခ်စ္ေမာင္ရဲ႕ လူအထင္ႀကီးေအာင္ မေနဘဲ သူတပါးကို ကူညီတတ္ပံုျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုစိတ္မ်ဳိးရွိေပမယ့္ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ အံတုသူျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာမွာ ေဝလမင္းသား နန္းစြန္႔တဲ့သတင္း ပါလာေတာ့ တာဝန္ခံအယ္ဒီတာျဖစ္တဲ့ ဦးခ်စ္ေမာင္ကို ျမန္မာျပည္ဘုရင္ခံက ဆင့္ေခၚပါတယ္။ ဦးခ်စ္ေမာင္က ဘုရင္ခံရံုးထဲကို ခံုဖိနပ္စီးၿပီး ဝင္သြားတဲ့အျပင္ ထိုင္စရာ ေနရာမေပးလို႔ ကုလားထိုင္ကို သူ႔ဘာသာဆြဲထိုင္ပါတယ္။ ဘုရင္ခံက သူတို႔ေတာင္ မသိေသးတဲ့သတင္းကို သတင္းစာမွာ ထည့္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး ေထာင္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေတာ့ ဦးခ်စ္ေမာင္က ဘုေျပာၿပီး ျပန္ခဲ့တယ္။ ဦးခ်စ္ေမာင္ဟာ ကူလီထမ္းခ်င္ထမ္းေပမယ့္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရကိုေတာ့ နည္းနည္းေလးမွ အေလွ်ာ့ေပးခ်င္တဲ့လူ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆရာပါရဂူက ဆိုပါတယ္။
ဆရာပါရဂူက “ျမန္မာျပည္မွာ စာေပနဲ႔စာနယ္ဇင္းကို ပူးေပါင္းမထားဘဲ သတင္းစာဆရာအသင္း သီးသန္႔ ရွိမယ္ဆိုရင္ သတင္းစာဆရာအသင္းရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေဆာက္အအံုက ေနရာတစ္ေနရာဟာ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ ရုပ္တုအတြက္ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔” ေျပာရင္း သူ႔ရဲ႕ သဘာပတိမိန္႔ခြန္းကို နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ဆရာပါရဂူ ေျပာသြားတဲ့ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြထဲက တခ်ဳိ႕ျဖစ္ပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာ ေမာင္စြမ္းရည္ကလည္း အခုလို ဆိုပါတယ္။
“ဦးခ်စ္ေမာင္ကေတာ့ ဗမာ့ေခတ္ထဲမွာ စံျပ သတင္းစာဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေနာင္လာေနာက္သား သတင္းစာဆရာေတြ ဥပမာ ဦးဝင္းတင္ တို႔လို၊ ကိုသာဘန္းတို႔လို စသျဖင့္ ေနာက္ပိုင္းသတင္းစာဆရာေတြ အားလံုးဟာ ‘သူလိုလူ’ကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ကို အားက်ၿပီးေတာ့ သတင္းစာဆရာ ျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ သတင္းစာဆရာ ျဖစ္လာတဲ့ လူငယ္တိုင္းက ေျပာၾကတယ္။ သူက သတင္းစာဆရာ။ သတင္းစာဆရာဟာ ႏိုင္ငံေရးကိုလည္း သိရတယ္ေပါ့ေလ။ ႏိုင္ငံေရးကိုလည္း ေလ့လာတယ္။ အေရးႀကံဳတဲ့အခါ သူက ဖဆပလ မွာ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးထိေအာင္ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲတာကို ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ကို လုပ္ခဲ့တာ။ သူက ေလ့လာမႈက မ်ားတာကိုး။ အဲဒါက အဓိကပါပဲ။
သတင္းစာဆရာလုပ္ဖို႔ တက္လာၿပီးေတာ့ သတင္းစာအလုပ္ စိုက္လိုက္မတ္တတ္ လုပ္တာ။ အဲဒီေခတ္က စာေပသမား လူေပလူေတေတြ ရွိၾကတယ္ေလ၊ လူေတာ္ေတြ လူေပလူေတေတြ။ ေသာက္ၾကစားၾက ဆိုတဲ့ၾကားထဲမွာ သူက မေသာက္မစားဘဲ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စာေပပဲ လိုက္စားတယ္”
ဆရာေမာင္စြမ္းရည္ ေျပာသလိုပါပဲ။ ဇနီးျဖစ္သူ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး ရဲ႕ ‘သူလိုလူ’ စာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီး ဦးခ်စ္ေမာင္ကို ေလးစား အားက်လို႔ သတင္းစာသမားျဖစ္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီအတြက္လည္း ျဖစ္ေအာင္အားထုတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ႔လိုပဲ ‘သူလိုလူ’က လက္သည္လုပ္ ေမြးဖြားေပးလိုက္တဲ့ လူငယ္သတင္းစာသမားေပါင္း မ်ားစြာရွိမွာျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းစာဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္ က ‘ကြိ’ စာအုပ္ ‘ဘာသာျပန္သူ၏ မွတ္ခ်က္’ မွာ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ကြိ မူရင္းစာအုပ္က ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ အလြန္ႏွစ္သက္တဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာ နဲ႔ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ ကို ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၉၁၂ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔က သာယာဝတီခရိုင္ အုတ္ဖိုၿမိဳ႔မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ အဖ ဦးျမ၊ အမိ ေဒၚေစာယု ျဖစ္ၿပီး မိခင္က အဂၤလိပ္ေတြ ျမန္မာျပည္ကိုသိမ္းစဥ္ ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ရင္း က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ ေရႊက်င္ဝန္ႀကီး ဦးက်င္ရဲ႕ သမီးျဖစ္ပါတယ္။
လက္ပံတန္းၿမိဳ႕ အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ပညာစတင္သင္ၾကားခဲ့ၿပီး ဆယ္တန္း ေအာင္ျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းဆရာအျဖစ္ ေခတၱလုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ရန္ကုန္ကို စာအုပ္ဝယ္ဖို႔ သြားေရာက္ရာက မျပန္ေတာ့ဘဲ ‘ေနာ္ရထာ သတင္းစာတိုက္’မွာ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ‘ေစ်းႏႈန္းသတင္းစာ’၊ ‘ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ’တို႔ကို ေျပာင္းေရႊ႕ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာရဲ႕ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အထိ တာဝန္အဆင့္ဆင့္ တိုးျမွင့္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။
ဦးခ်စ္ေမာင္က ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္နဲ႔ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္အရင္းခံရွိတဲ့အတိုင္း တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ဳိးရွိမယ့္ အေရးကိစၥတိုင္း ရဲရဲရင့္ရင့္ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုေရးသားရင္း လြတ္လပ္စြာ ေရးသားခြင့္အတြက္ သတင္းစာတိုက္ရွင္နဲ႔ စိတ္သေဘာခ်င္း မတိုက္ဆိုင္လို႔ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္မွာ အယ္ဒီတာအျဖစ္ကေန ႏုတ္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ‘ဂ်ာနယ္ေက်ာ္’ အမည္နဲ႔ သတင္းဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကို ကိုယ္တိုင္ ဦးစီးထုတ္ေဝပါတယ္။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႔က စၿပီး စေနေန႔တိုင္း ထုတ္ေဝတဲ့ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ‘မဟုတ္မခံ ျပည္သူ႔ဟစ္တိုင္’ လို႔ ရိုက္ႏွိပ္ထားၿပီး ႏိုင္ငံေရး စစ္ေရးဆိုင္ရာ ေဝဖန္ခ်က္ေတြ၊ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အတြက္ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဟာ တမုဟုတ္ခ်င္း ေက်ာ္ၾကားလာသလို ဦးခ်စ္ေမာင္ကလည္း ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္အျဖစ္ ထင္ရွားလာခဲ့ပါတယ္။
ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီး မျဖစ္ခင္မွာ ‘ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ သတင္းစဥ္’ကို ဦးစီးထုတ္ေဝရင္း ‘ေရႊလင္းယုန္’ ဆိုတဲ့ ကေလာင္အမည္နဲ႔ ‘ရွာရွာေဖြေဖြ’၊ ‘ကမာၻႀကီး ပ်က္စီးလုနီးၿပီေလာ’၊ ‘ႏိုင္ငံေတာ္သစ္သို႔’၊ ‘သူ’၊ ‘မႈိင္းမႈန္မႈန္’ စတဲ့ ဝတၳဳေတြ စာတမ္းေတြ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ စစ္ျဖစ္ၿပီး ဂ်ပန္ေတြ ဝင္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးခ်စ္ေမာင္က ဘိုကေလးၿမိဳ႕မွာ ေခတၱတိမ္းေရွာင္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရန္ကုန္ကို ျပန္လာၿပီး ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းေတြ စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္ၿပီးလို႔ ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္ေတြ ျပန္ဝင္လာတဲ့အခါ ဦးခ်စ္ေမာင္ အဖမ္းခံခဲ့ရပါေသးတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္တဲ့ ဖဆပလ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔မွာ ပါဝင္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အေရးဆိုတဲ့အခါ ထိေရာက္စြာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း ‘ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေရးဆရာအသင္း’ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့ပါတယ္။
ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ဟာ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္မွာ ေဒၚတင္လႈိင္ (ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး) နဲ႔ လက္ထပ္ခဲ့ၿပီး သားသမီး ၃ ဦး ထြန္းကားခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္မွာပဲ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ ဆီးေရာဂါနဲ႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးခ်စ္ေမာင္ ကြယ္လြန္တဲ့အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က က်ဳပ္တို႔ေတာ့ လက္ရံုးတစ္ဖက္ ျပဳတ္သြားၿပီ လို႔ အစခ်ီရင္း ဦးခ်စ္ေမာင္အေၾကာင္းမ်ား ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ “ဦးခ်စ္ေမာင္လို လူမ်ဳိးကိုေတာ့ ေျခက်င္ပို႔သင့္ပါတယ္” ေျပာသတဲ့။ စ်ာပနေန႔မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအဝင္ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ သတင္းစာဆရာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ အႏုပညာရွင္ေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုႀကီးက ဦးခ်စ္ေမာင္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္စ်ာပနကို လမ္းေလွ်ာက္ပို႔ေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔သူတစ္ဦးကို ျပန္လည္ဂုဏ္ျပဳၾကတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ။
ထိန္လင္း
၁၊ ၆၊ ၂ဝ၁ဝ
0 comments:
Post a Comment