တဲ့တိုး- ေျဖမိသလား မသိပါ။

by Zay Ya on Thursday, December 29, 2011 at 8:34pm

 

A: ခင္ဗ်ား ဘဝအေၾကာင္း နည္းနည္း ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာျပပါ။   

 B: က်ေနာ့မွာ ေျပာဖို႔ ဘာမွ မရွိပါဘူး ။ အေၾကာင္းက က်ေနာ္ ဘာမွ မဟုတ္တာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ထပ္ေျပာပါမယ္ - က်ေနာ္ ဘာဆိုဘာမွ ( ဘယ္တစ္စံုတစ္ခုမွ ) မဟုတ္ဘူး။ အဲ့ အတြက္ ေျပာဖို႔ ဘယ္ အေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ခု မွ မရွိဘူး။

အေမ့ဝမ္းက ထြက္လာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္နာရီနဲ႔ လူေတြ တြက္ခ်က္တဲ့ အခ်ိန္ကာလ အရ ၂၇ ႏွစ္ေက်ာ္လြန္ျပီ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါကလည္း ခုအခ်ိန္ ျပန္ေတြး  ျပန္ခံစားတဲ့ မွတ္ဥာဏ္ ပဲရယ္။ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျဖစ္တာ၊ ၂၇ ႏွစ္ျဖစ္တာ၊ ၄၅ ႏွစ္ျဖစ္တာ - စတဲ့ နံပါတ္ေတြက ခင္ဗ်ား လက္ရွိ အခု အသက္ရွဴေနတဲ့ အေပၚ ဘာအက်ိဳး သက္ေရာက္မႈ ရွိေနသလဲ။


က်ေနာ့္ အတိတ္ ၂၇ ႏွစ္ဆိုတဲ့  ဂဏန္းနံပါတ္စဥ္ ေတြအတြင္းမွာ သိစိတ္ေတြ၊ ခံစားခ်က္၊ ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ အက်ိဳးျပဳ၊ အက်ိဳး မျပဳေတြ၊ မေကာင္းတာေတြ၊ ေကာင္းတာေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခု နင္းေခ် ေနတယ္။ အတိတ္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ခင္ဗ်ား ေမးတဲ့ အတိတ္ဟာ က်ေနာ္ ေသလြန္ျပီးျပီ ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့ အသုဘ အေၾကာင္းေတြပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒီ အေလာင္းေတြ အေၾကာင္း ျပန္သိလို႔ ခင္ဗ်ား ဘာအက်ိဳး  ရႏိုင္မလဲ။

အတိတ္က ျပီးသြားျပီ၊ က်န္ခဲ့ျပီ ဆိုတဲ့ အတြက္ - အတိတ္ရဲ႕ သက္ေရာက္မႈ ဘာမွ မရွိဘူးလို႔ က်ေနာ္ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။  နားလည္လြဲသြား ဦးမယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္နာရီက က်ေနာ္ အသက္မရွင္ရင္ အခု ဒီစကားေတြ ေျပာမေနႏိုင္ဘူး။ ဒါဟာ ရိုးရွင္း ျမင္သာတဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ သက္သက္ပါ။ ႏို႔ေပမယ့္ ဒါ့ေၾကာင့္ တစ္ခုတည္းနဲ႔ အဲ့ဒီ ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္နာရီ ကို ျပန္ဖက္တြယ္ေနဖို႔ မလိုအပ္ဘူး ။ ဖက္တြယ္ထားလို႔လည္း မရဘူး မဟုတ္လား။ အဲ့တစ္နာရီမွာ က်ေနာ္ ရွင္ေနခဲ့တယ္ လို႔ ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု ျပီးသြားျပီ ။ ဘာက်န္ခဲ့ေသးသလဲ။

A: ခင္ဗ်ား ဒီစကားေတြ  အရ ၾကည့္ရတာ - ခင္ဗ်ား ဘာသာမဲ့ ထင္တယ္။

B: ဘာသာမဲ့ ဆိုတာ ဘာကို ေျပာတာလဲ။

A: ဘာသာေရးရာ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ယံုၾကည္မႈ တစ္ခုခု မရွိဘူးလား လို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ဆုိလိုခ်င္တာက - ခင္ဗ်ား အနာဂတ္မွာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မထားဘူးလား။ ဘာမွ မေတြးေခၚထားဘူးလား။

B: ခင္ဗ်ား ဒီေမးခြန္းကို - က်ေနာ့ကို ေမးမယ့္ အစား - ဒီကေန႔ မနက္ မီးေလာင္ျပင္မွာ ရွိခဲ့တဲ့ သူေတြကို သြားေမးသင့္တယ္။ ခင္ဗ်ား ရီေကာ္ဒါ ျဖစ္ျဖစ္၊ မိုက္ခရိုဖုန္း ျဖစ္ျဖစ္ ယူသြားပါ။ အခု ေသဆံုးသြားျပီး ျဖစ္တဲ့ မီးသတ္ရဲေဘာ္ေလး ေတြ ကို အဲ့ေမးခြန္း သြားေမးၾကည့္ပါ။ ခင္ဗ်ား ကို ျပန္ေတာင္ ေျဖႏိုင္ပါ့မလား။ သူတို႔ ျပန္ေျပာမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ - ေျပာလာႏိုင္တဲ့ စကားက - “ခင္ဗ်ား ရူးေနလား၊ ေဝးေဝးသြား” ဆိုတဲ့ စကားပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။

အခုအခ်ိန္ ေလာင္ေနတဲ့ မီးကို မျငိမ္းဘဲ၊ မီးရဲ႕ လြတ္ရာကို မေျပးဘဲ - ခင္ဗ်ား မေရာက္လာေသးတဲ့ အနာဂတ္ကို ဘာေတြ ေတြးေခၚ ေနသလဲ။ အခု သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနၾကဦးမယ့္ ဒုကၡသည္ေတြကို ( ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ) သြားေမးၾကည့္ပါ ။ မီးေလာင္တယ္ေဟ့ ဆိုတုန္းက ဘယ္လိုမ်ား ေတြးေခၚ စဥ္းစားၾကသလဲ လို႔။

ခင္ဗ်ား ဒီေမးခြန္းကို ေမးတာဟာ ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္လည္း အနာဂတ္ကို ဘာျဖစ္ရမယ္ ၊ ညာျဖစ္ရမယ္ ေတြးေခၚထားလို႔ပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အခု မီးေလာင္ေနတာကို မသိဘဲ၊ ခင္ဗ်ား အနာဂတ္ကို ဘာေတြ မွန္းေနသလဲ။

ဒီမီးေတြ အခု ေတာက္ေနသလား။ ဒီမီးကို အခု ရေအာင္ျငိမ္းမလား။ ခင္ဗ်ား အတြက္ ေရာ၊ က်ေနာ့အတြက္ပါ အေရးၾကီးေနတာဟာ “အခု”ပါ။ အနာဂတ္ ဆိုတဲ့ အရာဟာ - ခင္ဗ်ား ေျပာေနတဲ့ ေတြးေခၚမႈၾကီးက ခင္ဗ်ားကို ညာေနတဲ့ဟာ ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ တကယ့္လက္ေတြ႕ကို ၾကည့္ဖို႔ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ စိတ္ကူး မယဥ္ ပါနဲ႔။ တကယ္တမ္း နင္လား ငါလား ျဖစ္လာရင္လည္း ခင္ဗ်ား အခု ေမးခြန္း “အနာဂတ္” ဆိုတာၾကီးကို - မေမးႏိုင္ဘူးရယ္။


.......................
A: က ဒီေန႔မွ သိရတဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ပါ။
B: က က်ေနာ္ ။
.......................
သူ႕ရဲ႕ ေမးခြန္းကို ဒီ အတိုင္းပဲ ေျဖလိုက္မိတယ္။
မ်က္ႏွာမၾကည္ဘဲ ျပန္ထြက္သြားတယ္။
စိတ္ဆိုးသြားလဲ မတတ္ႏိုင္ဘူးရယ္ - ေဆာရီး။
.......................