ဂ်ာနယ္ပါေဆာင္းပါးျဖစ္တဲ့ ခက္လွပါလား သံေယာဇဥ္ရယ္

သတၱ၀ါေတြဟာ ေလာကႀကီးထဲမွာ ဘာ့ေၾကာင့္ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကၿပီး မိမိရဲ႕ပန္းတုိင္ကုိေရာက္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ၾကတာလုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါ ကုိယ့္မွာရွိတဲ့ သံေယာဇဥ္ကုိ မျဖတ္ႏုိင္ၾကလုိ႔ဆုိတာ သိသာေနပါတယ္။ ခက္တာက နည္းနည္းျခင္းကုိျဖတ္ေတာက္ဖုိ႔ မႀကိဳးစားၾကတာပဲ။ ခုလုိသိတတ္တဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ သံေယာဇဥ္ကုိ နည္းနည္းျခင္းျဖတ္ေတာက္ေပးမယ္ဆုိရင္ ေနာက္ေနာင္မၾကာခင္မွာ သံေယာဇဥ္ေတြကုန္ၿပီး ေအးခ်မ္းလွတဲ့ေနရာကုိ ေရာက္ရွိၾကမွာ အမွန္ပါ။ သံေယာဇဥ္ဆုိတာ ျဖတ္ေတာက္ဖုိ႔ရန္၊ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ရန္ ခဲယဥ္းတယ္ဆုိတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေလာကႀကီးကေနေပးေနတဲ့ ဒုကၡေတြမွ လြတ္ေျမာက္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈခ်မ္းသာကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္အတြက္က ဒီသံေယာဇဥ္ေတြကုိ ျဖတ္ေတာက္မွရမွာပါ။ အဲဒီလုိ ခ်မ္းသာမႈေတြ ခံစားရဖုိ႔ရန္အတြက္ သံေယာဇဥ္နည္းနည္းျဖတ္ၾကပါလုိ႔ စာေရးသူရဲ႕အေမအား ဒီလုိေလး ေျပာခဲ့တာကုိ စာဖတ္သူမ်ားလည္း သံေယာဇဥ္ျဖတ္ႏုိင္ဖုိ႔ရန္ တင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

ျပည္ပကုိ ပညာသင္ထြက္ေနတဲ့ သားျဖစ္သူကုိ ေတြ႕ခ်င္လွပါတယ္ဆုိၿပီး အေမျဖစ္သူဟာ အင္တာနက္ဆုိင္ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သားျဖစ္သူနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါ အေမျဖစ္သူက “သားေလး ျပန္မလာေသးဘူးလား။ အလည္ေတာ့ ျပန္လာဦးေလ၊ အေမ သားကုိေတြ႕ခ်င္ေနလွၿပီ၊ သားကုိမေတြ႕ရလုိ႔ အေမ့မွာ သတိေတြေန႔စဥ္ရၿပီး လြမ္းဆြတ္မႈေတြ ျဖစ္ေနရတယ္သားေရ”လုိ႔ ေျပာရွာပါတယ္။

ဒါနဲ႔ စာေရးသူက “သားလည္းလြမ္းတာေပါ့ အေမရယ္။ ဒါေပမဲ့ သံေယာဇဥ္ဆုိတာ နည္းနည္းကေလးမွ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္ေအာင္ မႀကိဳးစားဘူးဆုိရင္ အားလံုးကုိစြန္႔လြတ္ႏုိင္ဖုိ႔ ဘယ္လြယ္မလဲ။ ဒီလုိပဲ သိတတ္တဲ့လူသားျဖစ္ခ်ိန္ေလးမွာ တစ္စတစ္စခ်င္း စြန္႔လြတ္မွ ဘ၀ေနာက္ေနာင္မွာ သံေယာဇဥ္ေတြကုန္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္အေမ။ အေမပဲ သားကုိ သံေယာဇဥ္ျဖတ္ထားႏုိင္တယ္ဆုိၿပီး သာသနာ့ေဘာင္မွာ အမ်ားအက်ိဳးလုပ္ရေအာင္ ပုိ႔ေပးလုိက္တာမုိ႔လား။ တကယ္လုိ႔ အေမသာ သားအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္မျဖတ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ အေမ့နားမွာ ေနခုိင္းမွာေပါ့။ သားကုိ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ဘယ္ထားမလဲ။ တကယ္ေတာ့ အေမ့လုိလူမ်ိဳးက ရွားပါတယ္ အေမ။ တကယ္ဆုိ ကုိယ့္ေမြးတဲ့သားကုိ ကုိယ့္ကပဲ ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႕ခ်င္ၿပီး ကုိယ့္ေမြးတဲ့သားက လုပ္ကုိင္ေကၽြးေမြးတာကုိ ဇိမ္ေလးနဲ႔ စားေနရမွာပါ။ ခုေတာ့ အေမက အမ်ားအတြက္ ဦးစားေပးၿပီး အေမ့အတြက္ အနစ္နာခံကာ သားကုိ သာသနာေဘာင္မွာ ေနခုိင္းတာေလ။ ခုလို ေနခုိင္းလုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အေမ လြမ္းဆြတ္ေတြ ျဖစ္ရတယ္။ သားက လုပ္ကုိင္ေကၽြးမဲ့အရာကုိ လက္မခံဘဲ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္ကုိင္ စားေသာက္ရတဲ့အတြက္ အေမ ပင္ပန္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမဟာ ဒီလုိ မိမိအက်ိဳးေတြကုိ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ စြန္႔လြတ္လုိက္ျခင္းေၾကာင့္ သံေယာဇဥ္နည္းနည္းျခင္း ျဖတ္ႏုိင္မႈအက်ိဳးေတြ၊ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ကုိယ့္သားကုိ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ေနခိုင္းျခင္းအက်ိဳးေတြကုိ အေမရရွိပါတယ္။ ဒီလုိ အက်ိဳးတရားေတြကုိ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ မိဘတုိင္းမရၾကဘူး အေမ။ အေမ့လုိ အမ်ားေကာင္းစားေရးကုိ ဦးစားေပးတတ္တဲ့လူမ်ိဳးသာ ရရွိတာပါ။ အေမဟာ တန္ဖုိးရွိတဲ့ အေမတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ အေမေရာ အေဖပါ သိလိမ့္မယ္လုိ႔ သားယူဆပါတယ္”လုိ႔ သားကုိလာေတြ႕တဲ့ အေမကုိ အင္တာနက္ေပၚကေန ေျပာလုိက္မိပါတယ္။

အဲဒီအခါ အေမဟာ သူဖန္တီးခဲ့တဲ့ဇာတ္မုိ႔ သူရဲ႕အလြမ္းေတြကုိ သားေပၚမွာ ျဖတ္ထားရမယ္ဆုိတာသိၿပီး ဒီလုိသားမ်ိဳးကုိ ငါအမ်ားအတြက္ ေပးဆပ္ၿပီးသားပဲလုိ႔ေတြးကာ အေမ၀မ္းနည္းမႈကေန ၀မ္းသာမႈေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သားအတြက္ အေမဂုဏ္ယူသလုိ သားလည္း အေမ့အတြက္ ဂုဏ္ယူပါတယ္။ သားေရာအေမပါ အက်ိဳးရွိေအာင္ သားလည္း ေကာင္းမြန္စြာနဲ႔ သာသနာ့အက်ိဳးကုိ ထမ္းေဆာင္ပါမယ္လုိ႔ ကတိေပးရင္း တစ္ႏွစ္ေနမွ တစ္ခါေလာက္သာ အင္တာနက္ေပၚကေန လာေတြ႕ခြင့္ရတဲ့ အေမကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈသာရွိတဲ့ ျမတ္နိဗၺာန္ကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္အတြက္ သံေယာဇဥ္ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေျပာျပၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အေမဟာ သံေယာဇဥ္ျဖတ္ႏုိင္မွ ခ်မ္းသာသုခကုိ ရရွိမယ္ဆုိတာသိရွိၿပီး အခုတရားဓမၼမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ၿပီး ၀ိပႆနာတရားေတြကို အားထုတ္ေနၿပီးလုိ႔ ၾကားသိရတဲ့အတြက္ သားျဖစ္သူမွာ မိဘကုိေက်းဇူးဆပ္တရားေဟာရက်ိဳး နပ္သြားပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္သူအားလံုးလည္း သံေယာဇဥ္နည္းနည္းျခင္း ျဖတ္ေတာက္ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားကာ ၿငိမ္းမႈေတြသာရွိတဲ့ေနရာကုိေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေစခ်င္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ ဆက္စပ္ၿပီး ေတြးမိပါေသးတယ္။ စာေရးသူ သာသနာ့တကၠသုိလ္က ဘြဲ႕ရၿပီးေတာ့ မိမိယခုတတ္ထားတဲ့ပညာနဲ႔ အမ်ားတကာကုိ စာသင္ေပး အမ်ားအက်ိဳးလုပ္ရတာ မေက်နပ္ေသးဘဲ ဒီထက္ပုိမုိပညာေတြရရွိရန္အတြက္ ျပည္ပထြက္ပညာသင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သာသနာတကၠသုိလ္ဘြဲ႕ရၿပီးေတာ့ ျပည္ပထြက္ၿပီး ပညာသင္လုိ႔ရတဲ့ အေျခအေနေတာ့ ေရာက္သြာၿပီ။ ပညာသင္ဖုိ႔ ေငြပဲလုိတာနဲ႔ ပညာသင္စရိတ္အတြက္ မိမိရတဲ့ ၀တၳဳေငြကုိ သာသနာ့တကၠသုိလ္ကေန ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက သံုးႏွစ္တုိင္တုိင္ စုထားပါတယ္။

ျပည္ပထြက္ဖုိ႔ ေငြလည္း နည္းနည္းစုမိတာနဲ႔ မိဘမ်ားကုိ ျပည္ပထြက္ ပညာသင္ခ်င္တယ္။ သားမေလာက္ေသးတဲ့ေငြကုိ ေပးပါဦးလုိ႔ သြားေတာင္းတဲ့ခါ မိဘမ်ားက သူတုိ႔သားအား ျပည္ပ လံုး၀မထြက္ေစခ်င္ပါဘူး။ ဒါဟာလည္း မိဘတုိင္းက ကုိယ့္သားသမီးနဲ႔ ေ၀းရာကုိ မေနခ်င္ၾကတာ ဓမၼတာမုိ႔ မိဘမ်ားအား နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးဇင္းက အမ်ားအတြက္ေၾကာင့္ ထြက္ခ်င္တာဆုိေတာ့ မိဘေတြ လက္ေျမွာက္အရံႈးေပးလုိက္ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူတုိ႔မိဘေတြပဲ ကုိယ့္သားကုိ အမ်ားအတြက္ဆုိၿပီး သာသနာေဘာင္မွာ ေနခြင့္ေပးထားၿပီးသား ျဖစ္ေနလုိ႔ သူတုိ႔တားမရေတာ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သံဃာမ်ားရဲ႕ မိဘဆုိတာ က်န္တဲ့ေနရာကုိ မၾကည့္ပါနဲ႔ ဒီလုိ မိမိသားကုိ အမ်ားအတြက္ စြန္႔လႊတ္ေပးထားျခင္းကုိပဲ အေတာ္ေတာ္တဲ့ မိဘေတြလုိ႔ ခ်ီးက်ဳးထုိက္ေနပါၿပီ။

ဒါေၾကာင့္ ဦးဇင္းမိဘေတြဟာ ကုိယ့္သားကုိ အမ်ားအတြက္ စြန္႔လႊတ္ၿပီးသားမုိ႔ ရင္ကြဲခံကာ ျပည္ပကုိထြက္ခြင့္ျပဳေပးလုိက္တဲ့အျပင္ သူတုိ႔ရွိတာေလးေတြကုိ စာေရးသူ ပညာသင္စရိတ္အတြက္ ျဖည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းက ဦးဇင္းကုိ္ယ္တုိင္လည္း မိဘမ်ား သားသမီးေပၚထားတဲ့ ေစတနာေမတၱာေတြ။ အမ်ားအတြက္ ကုိယ့္သားကုိ စြန္႔လႊတ္ေပးမႈေတြကုိ နားလည္ခံစားရၿပီး မ်က္ရည္မက်ေအာင္ထိန္းခဲ့ရပါတယ္။ ရင္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းမႈေတြျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မိဘေတြကုိ ဒီလုိလုပ္ေပးႏုိင္တဲ့အတြက္ ခ်ီးက်ဳးမိၿပီး ၀မ္းေျမာက္မႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ စာေရးသူျဖစ္ရပ္ေလး ျပန္လည္ေတြးၾကည့္ၿပီး သားနဲ႔အေမအေၾကာင္း ေရးသားရင္းနဲ႔ ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္က ကုမာရကႆပသားမိႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္လမ္းေလးကလည္း စာေရးသူတုိ႔ျဖစ္ရပ္လုိ တူေနတာနဲ႔ သတိရမိလုိက္ပါေသးရဲ႕။

ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္က ကုမရကႆပမေထရ္ကလည္း မိခင္ျဖစ္သူကုိ တရားထူးရေအာင္၊ သံေယာဇဥ္ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့သူတစ္ဦးပါပဲ။ ကုမာရကႆပရဲ႕ မယ္ေတာ္ေလာင္းဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက သာသနာ့ေဘာင္၀င္ၿပီး ဘိကၡဴနီမ၀တ္ခ်င္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ မိဘေတြက ၀င္ခြင့္မေပးတာနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး မၾကာခင္ သာသနာေဘာင္၀တ္ဖုိ႔ရန္ လင္ေယာက်္ားထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ရတာနဲ႔ ဘိကၡဴနီမ၀တ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘိကၡဴနီမ၀တ္ၿပီးမွ မိမိမွာ သေႏၶသားပါလာတာ သိရတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါတုိ႔ရဲ႕ အကူညီနဲ႔ သားေလး ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ မိခင္ျဖစ္သူက ဘိကၡဴနီမျဖစ္ေနေတာ့ သားကုိေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ရန္ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ သားျဖစ္သူကုိ ဘုရင္ေကာသမင္းက ေမြးစားလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သားျဖစ္သူ ကုမာရကႆပအရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ အေမျဖစ္သူသာသနာေဘာင္မွာေနတာကုိ သိရွိရလုိ႔ သူလည္း သာသနာေဘာင္မွာေနမယ္ဆုိၿပီး သာသနာေဘာင္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ ကုမာရကႆပဟာ (၁၂)ႏွစ္တုိင္တုိင္ ေတာထဲသြားတရားထုတ္လုိက္တာ ရဟႏၱာျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္ နာမည္ေက်ာ္ ဓမၼကထိကျဖစ္လာပါတယ္။

သားမိႏွစ္ေယာက္ဟာ သာသနာေဘာင္မွာ အတူေနေပမဲ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မေတြ႕ျဖစ္ၾကပါဘူး။ သားျဖစ္သူကသာ ရဟႏၱာျဖစ္ေနေပမဲ့ သူရဲ႕အေမကေတာ့ သားကုိလြမ္းဆြတ္သတိရေတြျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သံေယာဇဥ္မကုန္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလုိ သံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္ေနလုိ႔ တရားထူးမရတာကုိ သားျဖစ္သူကသိတဲ့အတြက္ အေမျဖစ္သူ သူ႔ကုိမေတြ႕ေအာင္ တမင္သက္သက္ ေရွာင္ေနတာပါ။

ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔သားျဖစ္သူက ဆြမ္းခံသြား၊ အေမျဖစ္သူကလည္း ဆြမ္းခံသြားရင္းနဲ႔ သားမိႏွစ္ေယာက္ လမ္းေပၚမွာ ဆံုမိၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အေမျဖစ္သူက သားကုိေတြ႕ခ်င္လြန္းလုိ႔ဆုိၿပီး တစ္ခါတည္း သပိတ္ေပြ႔ၿပီးအတင္းလိုက္ပါတယ္။ ဒီလုိလုိက္ရင္းနဲ႔ သားကုိ မွီခါနီးလည္းေရာက္ေရာ သားျဖစ္သူက စဥ္းစားတယ္။ “ေအာ္-ငါက ဒကာာမႀကီးလို႔ေခၚလိုက္ရင္ ငါ့ကို ခင္ေသးတယ္၊ ခ်စ္ရွာတယ္၊ ေတြ႔ေတာ့လည္း ေခၚရွာသားပဲဆိုၿပီး သားအေပၚသံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္ကာ သံေယာဇဥ္မျဖစ္ႏုိင္ေသးတာနဲ႔ တရားရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေခၚဘဲေနတာ ေကာင္းပါတယ္”လုိ႔ေတြးၿပီး အသံမေပးဘဲ ထြက္သြားပါတယ္။ ဒီလုိမွ သူ႔အေမကုိ မစိမ္းကားဘူးဆုိရင္ အေမျဖစ္သူဟာ သားအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္ၿပီး သံေယာဇဥ္မကုန္ဘဲ ျဖစ္ေနမွာမုိ႔ ခုလုိအေမေနာက္ကလုိက္ေနတာကုိ ရပ္မေပးဘဲ သြားေနရွာတာပါ။ အေမျဖစ္သူ သူ႔ကုိစိတ္ကုန္ၿပီး သံေယာဇဥ္ျပတ္ေအာင္ လုပ္ေနရွာရတာ။ သံေယာဇဥ္ဆုိတာ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ျဖတ္မွ မဂ္ဖိုလ္ရမွာ။ သံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္ၿပီး သူတစ္ပါးကုိ ခ်စ္ခင္ေနမယ္၊ အားကုိးေနမယ္ဆုိရင္ မဂ္ဖုိလ္ကုိ မရႏုိင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သားျဖစ္သူက အေမျဖစ္သူကုိ တမင္သက္သက္ သံေယာဇဥ္ျပတ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေနတာ။

သားျဖစ္သူက သံေယာဇဥ္ျပတ္ေအာင္လုပ္ေနပါေသာ္လည္း အေမျဖစ္သူကေတာ့ ေနာက္ကေန မရမကလုိက္ကာ သပိတ္ႀကီးေပြ႔ၿပီး အတင္းလိုက္ရင္းလုိက္ရင္းနဲ႔ မွီလုမွီခင္ေလးမွာ သကၤန္းတအားဆြဲမလုိ႔လုပ္လိုက္ေတာ့ အေမျဖစ္သူ ေမွာက္လ်က္ႀကီးလဲသြားရွာတယ္။ လဲသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ “ေၾသာ္-ငါ့သားမွာ နည္းနည္းမွ အေမ့စိတ္မရွိဘဲပါလား။ ငါ့မွာျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ သားကုိလြမ္းဆြတ္သတိရေနလုိက္တာ မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္ျဖစ္ၿပီး ဘယ္တရားမွလည္း အားမထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက သားေလးကုိ ႏုိ႔ခ်ိဳတုိက္ေကၽြးခ်င္ခဲ့ရတာ။ ခုေတာ့ သားျဖစ္သူက ငါ့ကုိေတြ႕တာေတာင္ အေရးမလုပ္ပါလား။ ငါကသာ သားေလးေမြးၿပီးကတည္းက ႏုိ႔ခ်ိဳမတုိက္ေကၽြးခဲ့ရလုိ႔ တုိက္ေကၽြးခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနရတယ္။ ဒါကုိ သားက မသိပါလား။ ငါကသာ သံေယာဇဥ္ေတြ ျဖစ္ေနရတာ။ သူက ငါ့ကုိ ဘာသံေယာဇဥ္မွ မျဖစ္ပါလား။ ေတာ္ၿပီ ဒီေန႔ကစၿပီး မင္းကို သံေယာဇဥ္လည္း မထားေတာ့ဘူး”လုိ႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ပါလိုက္တယ္။

အဲဒီလိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးသကာလ ဘိကၡဳနီမေက်ာင္းျပန္သြားၿပီး သားအေပၚထားတဲ့ သံေယာဇဥ္ျဖတ္ထားတဲ့စိတ္နဲ႔ တရားအားထုတ္လုိက္တာ အဲဒီေန႔မွာပဲ ရဟႏၲာျဖစ္သြားပါတယ္။ သားျဖစ္သူကသာ ဒီလုိ မစိမ္းကားဘူးဆုိရင္ သားအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္ေနမွာမုိ႔ ဘယ္လုိတရားအားထုတ္ပါေသာ္လည္း သံေယာဇဥ္ေတာ့ ကုန္မွာမဟုတ္ေပ။ ဒါေၾကာင့္ စာေရးသူကလည္း အေမျဖစ္သူကုိ အေမေရ သားတုိ႔လည္း ဒီလုိ သံေယာဇဥ္ေတြ နည္းနည္းျခင္းျဖတ္ႏုိင္မွ သံေယာဇဥ္ကုန္ရာျဖစ္တဲ့ ျမတ္နိဗၺာန္ကုိ ေရာက္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ေျပာၿပီး အေမ့ကုိ ႏွစ္သိမ့္လုိက္ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လူသားအားလံုးလည္း သူတစ္ပါးကို သံေယာဇဥ္ေတြ အားႀကီးမေနဘဲ လုပ္ေပးသင့္တဲ့အရာ လုပ္ေပးၿပီးသကာလ မိမိကုိယ္ကုိအားကုိးကာ သံေယာဇဥ္ နည္းနည္းျခင္းျဖတ္ၿပီး အျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ကုိ ေရာက္လွမ္းႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ရပါေပတယ္။

ဂ်ာနယ္က ခုမွေရာက္လာလုိ႔ ခုပဲ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ထြက္တာေတာ့ (၂)ပတ္ေက်ာ္သြားၿပီ။ ဂ်ာနယ္ဦးဇင္းဆီကုိလည္း မပုိ႔ႏုိင္၊ သူတုိ႔၀က္ဆုိဒ္မွာလည္း မတင္ႏုိင္နဲ႔ အလုပ္မ်ားေနၾကလုိ႔တဲ့ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ာနယ္ကေတာ့ နည္းနည္းေနာက္က်သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မဖတ္ရေသးသူေတြအတြက္ေတာ့ အသစ္ပဲမုိ႔ ေဒါင္းေလာ့ဆြဲဖတ္ခ်င္သူမ်ား ဒီေအာက္ကလင့္ကုိ ေထာက္ႏွိပ္ၿပီး ေဒါင္းေလာ့ဆြဲဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။

ဂ်ာနယ္ေဒါင္းေလာ့ဆြဲရန္ http://www.mediafire.com/?al4sewxgrmq906u

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း