ဗရွိဳး နဲ႔ ေတာငန္း

by Zay Ya on Friday, December 23, 2011 at 11:47pm

 

ဇင္ဆရာ ဗရွိဳးနဲ႔  သူ႕ေရာင္းရင္း - ဟခုဂ်ိဳ တို႔ လမ္းေလ်ာက္ လာၾကတဲ့ အခိုက္ ေတာငန္း တစ္ေကာင္က ျဖတ္ပ်ံ သြားတယ္။

ဗရွိဳး - “အဲ့ဒါ ဘာလဲ”
ဟခုဂ်ိဳ  - “ေတာငန္းပါ”
ဗရွိဳး - “ဘယ္မွာလဲ”
ဟခုဂ်ိဳ- “ပ်ံသြားျပီေလ”


ဗရွိဳးက ဟခုဂ်ိဳရဲ႕ ႏွာေခါင္းကို ရုတ္တရက္ ျဖတ္ထိုး လိုက္တယ္။ ဟခုဂ်ိဳခမ်ာ နာေတာ့ ထေအာ္ေရာ - ။
ဒါေပမယ့္ ဗရွိဳး ဆက္ေမးတယ္ - “အဲ့ေတာ့ - ဘယ္လိုပ်ံသြားတာလဲ”

ဇင္ဆရာေတြ ထဲမွာ ဗရွိဳးကုိ က်ေနာ္ စိတ္ထဲ ႏွလံုး ထဲက ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ရွိတယ္။ သူက ဇင္ဆရာ တင္ မကဘူး။ ကဗ်ာဆရာ လည္း ျဖစ္တယ္။ ပန္းခ်ီဆရာ လည္း ျဖစ္တယ္။ ပန္းပုဆရာ လည္း ျဖစ္ေသးတယ္။ သူ႕ ျဖစ္စဥ္ ကိုယ္ႏိႈက္က ဖန္တီးမႈ အား အျပည့္ ရွိတယ္။ က်ေနာ္ သိမိ ထားသမ်ွမွာ သူ႕ကို ဘယ္သူနဲ႔ မွ ယွဥ္မထားမိဘူး - အေၾကာင္းက - သူဟာ အညႊန္းေဘာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တြဲဆက္ေန တဲ့ သူ ျဖစ္ေနလို႔ပဲ။

ဇင္ စတင္ခဲ့ရာ အဦးအစ ဟာ  ရွင္ေဗာဓိဓမၼ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ လည္း ၾကီးျမတ္တဲ့ သူ အျဖစ္ က်ေနာ္  ေလးစားသမႈ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕မွာ အညႊန္းေဘာင္ တစ္ခုတည္း ပဲ။ --  ရဟန္းတစ္ပါး ျဖစ္တယ္။ တနည္း - ဇင္ဆရာ တစ္ဦး ျဖစ္တယ္ ။ ၾကီးျမတ္မႈ ရွိတယ္။  ဗရွိဳးနဲ႔ေတာ့ မတူဘူး - ကြဲျပားတယ္။

ဗရွိဳး က ေဗာဓိဓမၼ လို ၾကီးျမတ္ ေနတာ မဟုတ္ဘူး ။ သူ႕ရဲ႕ ျမင့္ျမတ္မႈ က ပံုစံ တစ္မ်ိဳး ။ သူ႔ ျဖစ္တည္မႈ အားလံုးဟာ အညႊန္းေဘာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေအာက္မွာ ရွိတယ္။ အသြင္သ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔  ရွင္သန္ေနတယ္။ က်ေနာ့ အေနနဲ႔ - ရွင္ေဗာဓိဓမၼ ကို ဘယ္သူနဲ႔မွ ႏိႈင္းယွဥ္ မရသလို၊ ဗရွိဳး ကိုလည္း ဘယ္သူနဲ႔မွ ႏိႈင္းယွဥ္လို႔ မရဘူး။ သူ ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အျဖစ္ ဟာ ဇင္ရဲ႕ အႏွစ္သာရ အျပည့္အဝ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္ လက္မခံ ေပမယ့္ အမ်ားစု သမုတ္ထားၾကတာက - ရွင္ေဗာဓိဓမၼ ဟာ ဇင္ကို တည္ေထာင္သူ ( Founder )  ျဖစ္တယ္တဲ့ - ရွိေစ။

ရွင္ေဗာဓိဓမၼဟာ ဇင္ကို  ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ေပးသူ ဆိုရင္ - ဗရွိဳးဟာ ဇင္ရဲ႕ ပန္းတစ္ပြင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အလားတူ အဲ့ဒီ ပန္းက ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေမႊးရနံ႕လည္း ျဖစ္ေနေသးတယ္။ အဲ့ဒီ ေမႊးရန႔ံဟာ သူ႕ရဲ႕ ကဗ်ာ၊ သူရဲ႕ ေဖာ္ျပခ်က္၊ သူ႕ ပန္းခ်ီကား ေတြမွာ အထင္အရွား ရွိေနတယ္။ ေနာက္ဆံုး - အခု အထက္က  ျဖစ္စဥ္မွာပါတဲ့ ဗရွိဳးရဲ႕ သာမာန္ အေျပာအဆို မွာတင္ ထူးျခား ကြဲျပားေနတယ္။

ေတာငန္း တစ္ေကာင္က ျဖတ္ပ်ံ သြားတယ္။
ဗရွိဳးက ေမးတယ္။ “အဲ့ဒါ ဘာလဲ”

ဒီေမးခြန္းက ေတာငန္း အေၾကာင္း ကို ေမးတာမွ ဟုတ္ရဲ႕လား။ ဘာလို႔ဆို ဗရွိဳးက ကန္းေနတာမွ မဟုတ္ဘဲရယ္။ ဗရွိဳးက ဇင္ဆရာ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ေမးခြန္း ထုတ္ေပမယ့္ ျပန္ေျဖသူ ဟခုဂ်ိဳက အေတြးအေနနဲ႔ ရွိေနတဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗရွိဳး ေျပာေနတဲ့ ေမးခြန္း လားရာ ကို လြဲေခ်ာ္ျပီး သူ ေတြးႏိုင္တယ္။ ဆိုလိုတာက  ေတာငန္းကို ဗရွိဳး မျမင္လိုက္ဘူးလို႔ သူ ထင္မယ္ ။ ဒါေပတဲ့ ဗရွိဳး ေမးတာက ငန္းအေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး။ ငန္း ျဖစ္ျခင္း မျဖစ္ျခင္း ပံုပန္းသ႑ာန္ ( Form ) ကို ေမးေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အႏွစ္သာရ ( Essence ) က ဘာလဲ - ဒါကို ေမးေနတာ သာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟခုဂ်ိဳက ျပန္ေျဖတယ္ - “ေတာငန္းပါဗ်”  - သူ႕အေျဖဟာ အခ်က္အလက္ အမွန္ပဲ။ ေမးတဲ့ ေမးခြန္း အတြက္ ျပည့္စံုတဲ့ အေျဖပဲ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ဗရွိဳး လို လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္မွာေတာ့ အေျဖမွန္ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခြင့္အေရး ထပ္ေပးတယ္။
“ဘယ္မွာလဲ”
ဟခုဂ်ိဳ ထပ္လြဲျပန္တယ္။

“ပ်ံသြားျပီေလ”
ဗရွိဳးက ဟခုဂ်ိဳရဲ႕ ႏွာေခါင္းကို ရုတ္တရက္ ျဖတ္ထိုး လိုက္တယ္။ ဟခုဂ်ိဳခမ်ာ နာေတာ့ ထေအာ္ရွာတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဗရွိဳး ဆက္ေမးတယ္ - “အဲ့ေတာ့ - ဘယ္လိုပ်ံသြားတာလဲ”

ဒီတိုတို က်ဥ္းက်ဥ္း ျဖစ္စဥ္ေလးမွာ အဓိပၸာယ္ အမ်ားၾကီး ပါဝင္မယ္။ တစ္ခုပဲ ေျပာၾကစို႔။

က်ေနာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔  ခံယူထားတဲ့ အခ်ိန္ နဲ႔ - အသိအျမင္ ရွိသူ တို႔ရဲ႕ အခ်ိန္ ဟာ မတူညီဘူး။

က်ေနာ္တို႔ အတြက္ အခ်ိန္ဆိုတာ ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ အရာ၊ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ အရာ။
သိျမင္ထားသူ အတြက္ေတာ့ - က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ကသာ ျဖတ္သန္း သြားတဲ့ အရာ၊ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ အရာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ စင္စစ္ အခ်ိန္ဟာ ပစၥဳပၸန္၊ လက္ရွိ တည့္တည့္ တစ္ခုတည္း။ သူက အျခား ဘယ္ေနရာကိုမွ မေရြ႕သြားေန ဘူး။ အျခား ဘယ္ေနရာမွာမွ မရွိဘူး။ အခု ဒီေနရာနဲ႔ အခု ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ခင္ဗ်ား လက္ထဲမွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒီေနရာ-ဒီအခ်ိန္ ( Now and Here ) ကိုသာ က်ေနာ္တို႔ စင္စစ္ ပိုင္ဆိုင္တယ္။

ေမးၾကည့္မယ္။ အတိတ္ကို ခင္ဗ်ား ေတြ႕ဖူးလား။ အတိတ္လို႔ ဆိုတာနဲ႔ - ခင္ဗ်ား ျပန္စဥ္းစားမယ္ - ျပန္အိပ္မက္ မက္မယ္။ ျပန္ခံစားၾကည့္မယ္။ ခင္ဗ်ား မွတ္စု မွတ္ရာေတြ ျပန္လွန္ရင္ လွန္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ား အတိတ္လို႔ နာမည္တပ္ထားတာဟာ - ခင္ဗ်ား စဥ္းစားသမ်ွ၊ ျပန္ေတြး သမ်ွေတြ သာ ျဖစ္ေနမယ္ မဟုတ္လား ။ စင္စစ္ က်ေနာ္တို႔ ျပန္လွန္ မိၾကတဲ့ ျဖစ္စဥ္ အတိတ္ ဟာ  အခ်ိန္ တစ္ခ်ိန္ မဟုတ္ဘူး။ အခု အခ်ိန္မွာ သိမွတ္ ယူထား လိုက္ရ တဲ့ ခင္ဗ်ား အေတြး သက္သက္။

 ဒါဆို ဆက္ေမးမယ္ - အနာဂတ္ ဆိုတာ ဘာလဲ ။ က်ေနာ္တို႔ ဆႏၵ စိတ္ကူးေတြ၊ လိုခ်င္ ျဖစ္ခ်င္ေနတာေတြနဲ႔ က်ေနာ္ တို႔ ေမ်ွာ္မွန္းထားတဲ့ တိုက္အိမ္ေတြ -- ေနာက္ - ဆက္ျပီး ဘာရွိဦးမလဲ - ။ ဘာပဲ ဆက္ ေျပာေျပာ - ခင္ဗ်ား အထင္နဲ႔ အေတြးေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရမယ္ မဟုတ္လား။

အဲ့ဒီ ေလထဲက အရာအားလံုး ပါဝင္တဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ အစုအေဝးၾကီး တစ္ခုကို- အနာဂတ္ လို႔  အမည္တပ္ ၊ ေမ်ွာ္မွန္း ထားလိုက္ ၾကတယ္။ ဒ့ါေၾကာင့္ တကယ္ စင္စစ္ အနာဂတ္ဟာ အခ်ိန္ မဟုတ္ဘူးရယ္ ။ အဲ့ဒီ အတိတ္၊ အနာဂတ္ အကုန္လံုးဟာ က်ေနာ္တို႔ စိတ္သႏၱာန္ ရဲ႕ တစ္စိတ္ တစ္ပိုင္း သက္သက္ သာ ျဖစ္ေနမယ္ ။တကယ္စင္စစ္ အခ်ိန္ေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုလိုတယ္။

ဒါဆို -- လူတစ္ေယာက္ မွာ အလိုဆႏၵေတြ ေလ်ာ့ပါး လာတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔ မနက္ျဖန္ ဆိုတာ ဘာျဖစ္သြား မလဲ။ အာသာ ရမၼက္ေတြ နည္းပါး လာတဲ့ အခါ- က်ေနာ္တို႔ မနက္ျဖန္ ဘာျဖစ္ သြားႏိုင္မလဲ။

ဆႏၵ၊ ရာဂ နည္းပါးလာတာနဲ႔ အမ်ွ - က်ေနာ္တို႔  ေမ်ွာ္မွန္းေလ့ ရွိတဲ့ မနက္ျဖန္ ေတြ ေလ်ာ့ပါးလာ ပါတယ္။ အလိုဆႏၵ ေတြ အားလံုး ကင္းေပ်ာက္ ျပဳတ္က် သြားတဲ့အခါ - ခင္ဗ်ား အနာဂတ္လည္း ရပ္သြားတယ္။ ခင္ဗ်ား မွတ္ဥာဏ္၊ စိတ္ကူး အိပ္မက္ေတြ ျဖဳတ္ခ်လိုက္တဲ့ ခဏ - ခင္ဗ်ား အတိတ္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတယ္။ ဒါဆို က်ေနာ္ တို႔ ခင္ဗ်ား တို႔ လက္ထဲမွာ ဘာက်န္ရစ္ခဲ့သလဲ။ - အခု ခင္ဗ်ား ဒီစာ ဖတ္ေနတဲ့ - ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္သာ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တကယ္က ပစၥဳပၸန္ လို႔ေတာင္ မေခၚႏိုင္ဘူးရယ္။ ပစၥဳပၸန္ ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရဟာ အတိတ္နဲ႔ အနာဂတ္ - စိတ္ကူးေတြ ေပါင္းစပ္ ထည့္သြင္းျပီးမွ ေခၚဆိုရတာမ်ိဳး မဟုတ္လား ။ ဒီေနရာမွာ နားရွဳပ္သြားမလား။ အေရးပါတဲ့ အတြက္ ထပ္ေျပာၾကည့္မယ္။

မ်ဥ္းေၾကာင္း တစ္ေၾကာင္း ဆိုပါစို႔ ။ ပစၥဳပၸန္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ေခၚဆိုတာ ဟာ - အဲ့ဒီ မ်ဥ္းေၾကာင္း တစ္ေၾကာင္း ပံုစံ ေဆာင္ထားတဲ့ - အတိတ္ နဲ႔ အနာဂတ္ ၾကား အလယ္တည့္တည့္ ကိုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္ ဆိုတာလည္း ေသဆံုးျပီ၊ အနာဂတ္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီ ဆိုတဲ့ အခါ ပစၥဳပၸန္ ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရ ၊ အသိသညာ ဘယ္လို ရွင္က်န္ရစ္မလဲ။

တကယ္ စင္စစ္ ပစၥဳပၸန္ ကိုယ္တိုင္ ဟာလည္း- ခင္ဗ်ား စိတ္ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ - အခ်ိန္ လို႔ သမုတ္တဲ့ အရာနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ စိတ္ဟာ ထပ္တူ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုလိုတယ္။ အခ်ိန္ ဆိုတာကို ဖယ္သတ္ လာတာနဲ ႔အမ်ွ ( ဝါ ) အတိတ္ - အနာဂတ္ ဆိုတာေတြ ခင္ဗ်ား သႏၱာန္မွာ ရွင္းလင္း ထုတ္လာတာနဲ႔ အမ်ွ ခင္ဗ်ား စိတ္ အေတြးေတြ လည္း က်ဥ္းက်ံဳ႕လာမွာပဲ။ ေနာက္ဆံုး - အခ်ိန္ ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ သႏၱာန္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ အခါ ခင္ဗ်ား အေတြးအၾကံေတြ အားလံုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ ျဖစ္တည္ခ်က္ သက္သက္ သာ ရိုးရိုးရွင္းရွင္း က်န္ေနရစ္တယ္။

ဗရွိဳးရဲ႕ ျပဆိုမႈဟာ အဲ့သည္ေနရာ အထိ သာမက - ဟိုမွာဘက္ အထိ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ - အခု က်ေနာ္ ေျပာတဲ့ အရာဟာ ေတြးၾကည့္ ဖို႔ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာေတာ့ နားလည္ ေစခ်င္တယ္ ။ လိုအပ္တာက - စင္စစ္ ရရွိထားတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အခု ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ ကို ေနၾကည့္ဖို႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ - ဒါကို - မေနၾကည့္ေသးသေရြ႕ - အေတြးေဘာင္ အျပင္ဘက္က အေၾကာင္းအရာကို - အေတြးနဲ႔ သာ ေတြးၾကည့္ ေနေသး သေရြ႕ - ခင္ဗ်ား နားလည္ ႏိုင္ဦးမွာ မဟုတ္ဘူး ရယ္။

အခုခဏမွာ - အခု - သိရွိေနထိုင္ျခင္း ကသာ ခင္ဗ်ားကို စင္စစ္ နားလည္ သြားေစ ပါတယ္။ ဗရွိဳး - ဟဂုဂ်ိဳ ရဲ႕ နွာေခါင္းကို ဘာလို႔ ျဖတ္ထိုး လိုက္ သလဲ။ အခု ခဏမွာတင္ အေျဖ ရွိတယ္။

23.12.2011
For My Sis.
.........................
http://zayya.blog.com/
http://zayya.wordpress.com/
http://zayyablogger.blogspot.com/
..........................