ဆင့္ပြားစဥ္းစားမိတာေလးပါ -----

   ဟိုတေလာက မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမးလ္ ကိုစိတ္ဝင္စားစြာနဲ႕ ရီပလိုင္းျပန္ရင္း ထမင္းစားပြဲၾကီးကို ဥပမာေပးျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဗုဒၵဘာသာဝင္ေတြအုပ္စု ခြဲျပီးျမင္ေယာင္မိတယ္ဗ် --

       ဒီလိုဗ်ာ -- ဗုဒၵတရားေတာ္ေတြကုိ စားခ်င္စဖြယ္ျပင္ဆင္ထားတဲ့ထမင္းစားပြဲဝိုင္းၾကီးဆုိပါေတာ့ -

     လူတစ္ခ်ိဳ႕က--
                    ထမင္းစားပြဲဝိုင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာတယ္ - ဟင္းပြဲဘယ္ေလာက္မ်ားလဲ - ဘယ္လုိခ်က္ျပဳတ္စီမံထားလဲ - ဘယ္တုန္းကခ်က္ထားတာလဲ - ဘယ္သူျပန္ျပင္ေႏႊးထားလဲ --ဒီလိုေလ့လာရင္း နဲ႕ စားဘို႕အခ်ိန္မရေတာ့ဘဲ -ေသဆုံးကုန္ၾကတဲ့အခါ ------------

     လူတစ္ခ်ိဳ႕က --
                    ထမင္းစားပြဲဝိုင္းၾကီးကို စားလဲမစားဘူး - ေလ့လာျခင္းလဲမလုပ္ဘူး -ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ ဝိုင္းျပီးရွိခိုးပူေဇာ္ေတာ့တာဘဲ - ထမင္းစားပြဲဝိုင္းေပၚကုိမသင့္ေတာ္တဲ့တစ္စုံတစ္ခုကိုျမင္တဲ့သူက ေကာက္ျပီးဖယ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္လက္မခံဘူး - မထိနဲ႕ မကိုင္နဲ႕ ဒီလိုနဲ႕သူတို႕ေသဆုံးကုန္တဲ့အခါ ----------

   
     လူတစ္ခ်ိဳ႕က--
                   ထမင္းဝိုင္းကုိေတြ႕တာနဲ႕   ဒါစားဘို႕    ဆုိတာသိတယ္ - အခ်ိန္မရွိတာလဲသိတယ္ - ဒါေၾကာင့္အားလုံးသိေအာင္မေလ့လာေတာ့ဘူး   သူတို႕ဟာ ကိုယ္နဲ႕လက္လွမ္းမီတဲ့ဟာေတြကို စားႏိုင္သေလာက္စားတယ္ - အရသာသိေလ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းစားရင္းနဲ႕  ဘဝကိုကုန္ဆုံးျပီးေသဆုံးသြားတဲ့အခါ ------



                         မိတ္ေဆြ --------
                                အဲဒီလူေတြဟာ ဘယ္သူလူျဖစ္ရၾကိဳးအနပ္ဆုံးလဲ ?????????/

             ကၽြန္ေတာ္က ဥပမာ ပါလို႕ေျပာတာကုိ ထမင္းစားပြဲဝုိင္းနဲ႕ မြန္ျမတ္လွတဲ့ ဗုဒၵတရားေတာ္ေတြြကိုႏိႈင္း ရပါ့မလား လို႕စိတ္ဆိုးရင္ ဒုတိယအုပ္စုလူလုိ႕သတ္မွတ္ျပီးသီးခံဘို႕ဆုံးျဖတ္ျပီးသားပါ ၊၊။။


                                                                               written  by  ko  soe  naing (ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ)