Tuesday, October 25, 2011

ဇင္ဘုန္းႀကီးေျပာေသာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ (အပိုင္း-၁)

by Mahar Manapim on Tuesday, October 25, 2011 at 7:18pm
 
ဗုဒၶဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ မဟာေဗာဓိပင္ေအာက္မွာ ဉာဏ္အလင္းကိုရရွိေတာ္မူခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္သူဟာ ဓမၼကို စတင္ေဟာေျပာခဲ့တယ္။ သစၥာေလးပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး၊ အာယတန တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါး အေၾကာင္းေတြကို သင္ၾကားေပးခဲ့တယ္။ ဘဝဆိုတာ ဆင္းရဲ၊ ဆင္းရဲဆိုတာ ဘဝ ဆိုတာကိုပါ သင္ၾကားေပးခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီ ဆင္းရဲနဲ႔ ဘဝ, ဘဝနဲ႔ ဆင္းရဲကေန ဘယ္လိုရဳန္းထြက္ရမယ္ဆိုတာကိုပါ သင္ၾကားေပးခဲ့တယ္။ ဗုဒၶရဲ႕ (ေရွးက်တဲ့) မူလတရားဓမၼရဲ႔ တစ္ခုေသာနာမည္ကေတာ့ “ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ” ပဲ ျဖစ္တယ္။

မတည္ၿမဲတဲ့သေဘာကို ထိုးထြင္းသိျမင္တတ္ျခင္း (Insight into impermanence) ဟာ ဗုဒၶရဲ႕ အေျခခံအက်ဆံုး သင္ၾကားမႈျဖစ္တယ္။ ဒို႔ေတြအားလံုး ႀကံဳေတြ႔ဖူးၾကတဲ့ ဆင္းရဲမ်ိဳးစံုတို႔ရဲ႕ အေျခခံဟာ “မတည္ၿမဲမႈ” ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶဟာ အဲဒီသေဘာကို ပထမဦးဆံုး သင္ၾကားေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။


ေလာကႀကီးကို ၾကည့္ၾကည့္လိုက္ပါ။  အရာရာဟာ အၿမဲတမ္းပဲ ေျပာင္းလဲ, ေျပာင္းလဲ, ေျပာင္းလဲ, ေျပာင္းလဲေနတယ္။ ဒါဟာ စၾကာဝဠာတစ္ခုလံုးရဲ႕ အေျခခံသဘာဝပဲ ျဖစ္တယ္။

ျမစ္ႀကီးတစ္ခုဆီကိုသြားလိုက္ပါ။ တံတားကို ျဖတ္ေလွ်ာက္လိုက္ပါဦး။ အဲ့ဒါ… (၈) နာရီေလာက္မွာ ဆိုပါေတာ့။ တစ္နာရီေလာက္အၾကာမွာ ျပန္လွည့္ခဲ့ပါ။ တံတားကိုပါ ျပန္ၿပီးျဖတ္ေလွ်ာက္လိုက္ပါဦး။ (အဲဒီမွာ) မင္းဟာ မူလျမစ္ၾကီးကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ေနတာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ (တံတားေအာက္မွာ စီးေနတဲ့) ေရထုဟာ လံုးဝကို ကြဲျပားျခားနား သြားခဲ့ပါၿပီ။ ျမစ္ႀကီးဟာ အတူတူ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ (၈) နာရီေလာက္ တုန္းက မင္းေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေရထုဟာ စီးသြားႏွင့္ပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ (၉) နာရီမွာ မင္းေတြ႔ေနရတဲ့ေရထုဟာ မူလ(၈)နာရီတုန္းက ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ေရထု မဟုတ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။  ေရအလ်ဥ္ကေတာ့ ဆက္လက္ စီးဆင္းၿမဲ စီးဆင္းေနတာပါပဲ။

မင္းက “အိုး၊ ဒါဟာ ဟာဒ့္ဆန္ ျမစ္ႀကီးပဲ” လို႔ မင့္သူငယ္ခ်င္းကို ေျပာလိုက္မယ္။ အဲ..၊ ေနာက္တစ္နာရီအၾကာမွာ မင္းျပန္လွည့္လာမယ္။ မင္းဟာ (အဲဒီေတာ့လဲ) “ဟာဒ့္ဆန္ျမစ္ၾကီး” လို႔ ေခၚေနတုန္းပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒါဟာ မမွန္ပါဘူး။  (၈)နာရီတုန္းက ဟာဒ့္ဆန္ျမစ္ဟာ (လက္ရွိဟာဒ့္ဆန္နဲ႔) ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အတူတူမဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဟုတ္တယ္။ အျပင္ပန္းသ႑ာန္ကေတာ့ တူပါရဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ အတြင္းသား (ေရထု) ကေတာ့ ပင္လယ္ထဲကိုသြားႏွင့္ၿပီေလ။ အဲလိုပါပဲ..၊ ျမစ္ႀကီးဟာ ခဏတိုင္း ခဏတိုင္းမွာပဲ အၿမဲမျပတ္ကို ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။

မနက္ပိုင္း အိပ္ယာကထတဲ့အခါ၊ မင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာ ညတုန္းကနဲ႔စာရင္ နည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ကြာျခားသြားခဲ့ၿပီေလ။ အစိတ္အပိုင္းအမ်ားစုကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ခုေနအခါမွာ မင္းဟာ ခႏၶာအသစ္ကို ရရွိပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ (လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ)။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ မင္းအိပ္ေနစဥ္မွာပဲ မင့္ခႏၶာရဲ႕ က်န္းမာႀကံံ႕ခိုင္မႈဟာ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ကေလးကို ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီး ျဖစ္တယ္။

မင္းရဲ႕အျပင္ပန္း သ႑ာန္ကေတာ့ တူတူပဲလို႔ ထင္ေကာင္းထင္ရမယ္။ သို႔ေသာ္.. ကိုယ္တြင္းမွာကေတာ့…၊ မေန႔က မင္းစားခဲ့သမွ် အစာေတြဟာ ေၾကညက္သြားခဲ့ၿပီ၊ မင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာ၊ သြားနဲ႔ အေရျပားတို႔ဆီ (အာဟာရအျဖစ္) ေရာက္သြားခဲ့ၾကၿပီ။ ဒါ့အျပင္..၊ အသံုးမက်ေတာ့တာေတြ အားလံုးကေတာ့ ဆီး၊ ဝမ္း (မစင္) အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ စီးဆင္းသြားခဲ့ၾကၿပီေလ။

ေဟာ.. ခုမနက္ေစာေစာမွာ မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ မေန႔ကထက္ အိုစာသြားခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမယ့္လည္း မင္းကေတာ့ အဲလိုျမင္သာတဲ့ ျခားနားသြားမႈေတြကိုေတာင္မွ သတိျပဳမိခ်င္မွ ျပဳမိမွာပါ။ ဒါနဲ႔..၊ ခုနစ္ႏွစ္ႀကံဳတိုင္း ၾကံဳတိုင္းမွာ မင္းမွာ လံုးဝျပည့္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ပံုစံအသစ္ (တစ္မ်ိဳးစီ) ကို ရရွိပိုင္ဆိုင္ေလ့ရွိတယ္ (လို႔ ငါေျပာမယ္)။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ မင္းရဲ႕ ကလာပ္စည္း (cells) တစ္ခုစီဟာ (အသစ္ကလာပ္စည္းေတြနဲ႔) အစားထိုး ခံလိုက္ရလို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္..၊ ဘယ္သူမွ ဒါကို နားမလည္ၾကဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ဟာ နာရီတိုင္း နာရီတိုင္းမွာ လံုးဝကို ေျပာင္းလဲေနတယ္ဆိုတာ သေဘာမေပါက္ႏိုင္ၾကဘူး။

“လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္က ငါ ပဲရစ္ ကို သြားခဲ့တယ္” လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ေျပာလိုက္မယ္ဆိုရင္၊ ဒါဟာ ဦးေႏွာက္မဲ့တဲ့ ေျပာဆိုမႈမ်ိဳးပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဟိုး.. ဆယ္ႏွစ္အလြန္က အျခားခႏၶာကိုယ္တစ္ခုဟာ ပဲရစ္ကို သြားခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ အဲဒီခႏၶာဟာ (ဆယ္ႏွစ္အလြန္က ငါ ပဲရစ္ကို သြားခဲ့တယ္ လို႔ ေျပာေနတဲ့) ခႏၶာနဲ႔ အတူတူ (ထပ္တူ) မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါမ်ိဳးကို “မတည္ၿမဲမႈ” (impermanence) လို႔ ေခၚတယ္။

ဒါဟာ (ဒီမတည္ၿမဲမႈဟာ) လူသားေတြမွာေလာက္တင္ ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဟိုး လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ဒီကမၻာႀကီးဟာ ေနလံုးႀကီးကေန ဆင္းသက္လာခဲ့တယ္။ လမင္းႀကီးကေတာ့ ဒီကမၻာဆီကေန ဆင္းသက္လာခဲ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ပဲ လ, ဟာ ကမၻာကိုလွည့္တယ္၊ လ နဲ႔ ကမၻာကေတာ့ ေနကိုလွည့္ေနၾကရတယ္။

တစ္ေန႔ေန႔မွာ..၊ ဟိုး ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာဦးမယ့္ တစ္ေန႔ေန႔မွာ ေနလံုးႀကီးရဲ႕ စြမ္းအားဟာ ကုန္ခမ္းသြားလိမ့္မယ္။ ေနလံုးႀကီးဟာ ျဖည္းျဖည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေအးသထက္ ေအးလာလိမ့္မယ္။ ေနလံုးႀကီး ေအးလာတာနဲ႔အမွ် ကမၻာႀကီးကလည္း ေအးသထက္ ေအးလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ တိရစၦာန္ေတြအားလံုး ေသၾကလိမ့္မယ္။ သစ္ပင္ေတြလည္း ေသၾကလိမ့္မယ္။ လူေတြလည္း ေသၾကရမွာပါပဲ။ ဒို႔ေတြက ၿမဲတယ္ (ၿမဲလိမ့္မယ္) လို႕ ထင္ေနၾကတာေတြ အားလံုးဟာ အခ်ိန္ကုန္တဲ့အခါ ဘာဆိုဘာမွ မက်န္ေတာ့တဲ့ အေနအထားသို႔ ဆိုက္ေရာက္ကြယ္ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္။

(ဆက္လက္ျပန္ဆိုေရးသားပါမည္။)
ေမတၱာျဖင့္
အရွင္ဝိသာရဒ (ရမၼာဝတီ)
Last Updated on Monday, 24 October 2011 03:02

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...