က်န္းမာျခင္းႏွင့္တရားအားထုတ္ျခင္း

by Thaung Hein on Saturday, October 29, 2011 at 10:42pm

by အႏႈိင္းမဲ. စာတိုေပစမ်ား
on Friday, 28 October 2011 at 14:40

         ေလာကရွိ သက္ရွိလူသားတုိင္း အေတာင့္တဆုံး၊ အလုိခ်င္ဆုံးေသာ အရာသည္ က်န္းမာျခင္း ရလာဒ္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ က်န္းမာ၍ အသက္ရွည္ေစရန္ ေဆး၀ါးအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ မွီ၀ဲၾကသည္။ ေဆးပညာရွင္မ်ားထံ ကုသမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ခံယူၾကသည္။ က်န္းမာရာ က်န္းမာေၾကာင္း၊ အသက္ရွည္ရာ အသက္ရွည္ေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္းကုိ ရွာေဖြႀကံဆ ၿပဳက်င့္ၾကသည္။ ယေန႔ ကမၻာ့ေဆး ပညာရွင္မ်ားက က်န္းမာ၍ အသက္ရွည္ ေအာင္ျပဳရာတြင္ တရားအားထုတ္ျခင္းသည္ အလြန္အေရးပါ၍ ထိေရာက္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိ ေနၾကသည္။ ၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ သူသူငါငါ ႀကံဳေတြ႔ေန ၾကရေသာဖိစီးမႈဒဏ္တုိ႔ကုိ  ေလ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကင္းေစႏုိင္ေၾကာင္း၊ ေရာဂါမ်ားကုိလည္း သက္သာရာရေစ၍ ေပ်ာက္ကင္းေစႏုိင္ေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိေၾကျငာထားၾကသည္။


         ကမၻာ့ေဆးပညာရွင္မ်ားက လူတစ္ေယာက္သည္ တရားအားထုတ္ပါက ၄၅-မိနစ္ ၾကာလွ်င္ ကုိယ္ခႏၶာအတြင္း၌ ေဟာ္မုန္းဓာတ္တစ္မ်ိဳး ထြက္ေပၚလာကာ ေ၀ဒနာမ်ားကုိ ေပ်ာက္ကင္းေစႏုိင္ေၾကာင္း၊ က်န္းမာေရးကုိ ေကာင္းမြန္ေစႏုိင္ေၾကာင္း ဖြင့္ဟေျပာဆုိေန ၾကသည္။

         တရားအားထုတ္ျခင္းသည္ က်န္းမာျခင္းႏွင့္ အသက္ရွည္ျခင္းတုိ႔ကုိ အေထာက္ အကူျပဳေၾကာင္း ကမၻာ့ေဆးပညာရွင္မ်ားက ေကာင္းမြန္ေစႏုိင္ေၾကာင္း ဖြင့္ဟေျပာဆုိေန ၾကသည္မွာ ကာလမၾကာေသးေပ။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ကမူ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀-ေက်ာ္ ကာလပင္ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ မဂ္ညဏ္၊ ဖုိလ္ညဏ္ကုိ ရရွိေစႏုိင္႐ုံသာမက က်န္းမာျခင္း အသက္ရွည္ျခင္းႏွင့္လည္း ျပည့္စုံႏုိင္ေၾကာင္းကုိ စကၠ၀တၱိသုတ္တြင္ အခုိင္အမာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။


           အဂၢမဟာ ကမၼ႒ာနာစရိယ၊
               အဘိဓဇမဟာရ႒ဂု႐ု 
ေက်းဇူးရွင္  သဒၶမၼရံသီ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

        ယေန႔ တရားအားထုတ္ ႐ႈမွတ္ျခင္းအရာတြင္ ထိပ္တန္းကပါ၀င္ေသာ အဂၢမဟာ ကမၼ႒ာနာစရိယ၊  အဘိဓဇမဟာရ႒ဂု႐ု   ေက်းဇူးရွင္  သဒၶမၼရံသီ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက `၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္လုိ႔ ဥဒယဗယညဏ္သုိ႔ ေရာက္သြားေသာအခါ မျပင္းထန္လွ ေသာ သာမန္ေရာဂါမ်ား ေပ်ာက္ကင္းသြားၾကေပသည္၊ အကယ္၍ သခၤါ႐ုေပကၡာညဏ္သုိ႔ ေရာက္သြားေသာ အခါတြင္ကား ျပင္းထန္သည့္ ေရာဂါေ၀ဒနာဆုိးႀကီးမ်ားပင္ ေပ်ာက္ကင္း သြားၾကရေပသည္`ဟူ၍  အတိအလင္း ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္ကုိ ေတြ႔ရပါသည္။ အဂၢမဟာကမၼ႒ာနာစရိယ၊  အဘိဓဇမဟာရ႒ဂု႐ု   ေက်းဇူးရွင္  သဒၶမၼရံသီဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက မိမိ၏ကုိယ္ေတြ႔ကုိလည္း ဖြင့္ဟေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရား ႀကီးသည္ သက္ေတာ္(၄၀)၊ ၀ါေတာ္(၂၀)ခန္႔တြက္ အစာအိမ္ေရာဂါ စြဲကပ္လာခဲ့သည္။ အစာမစားမီတြင္ ၀မ္းဗုိက္အတြင္း ပူေလာင္၍ အခံရခက္လွသည္။ အစာစားၿပီးေတာ့လည္း တင္းက်ပ္ေန၍ အခံရခက္လွသည္။ ေဆးအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ကုသပါေသာ္လည္း သက္သာ႐ုံ မွ်သာရွိသည္။   ေပ်ာက္ကင္းျခင္းမရွိခဲ့၊ ဆက္၍သာ ခံစားေနခဲ့ရသည္။

         ဤသုိ႔ အစာအိမ္ေရာဂါရွိေနခုိက္မွာပင္ မဟာစည္ သာသနာ့ရိပ္သာသုိ႔ ၀င္ေရာက္၍ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးထံ ၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္ခဲ့သည္။ သမၼသနညဏ္အဆင့္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ထုိင္၍႐ႈမွတ္ေနစဥ္မွာ ျပင္းထန္စြာ ၀မး္ဗုိက္ တင္းက်ပ္လာျခင္း၊ ပူေလာင္ျခင္းတုိ႔ကုိ ခံစားရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ၀မ္းဗုိက္ႀကီး ေပါက္ကြဲ ေတာ့မည္ဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္လွသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ ျပင္းထန္ပါေသာ္လည္း အားမေလ်ာ့မူ၍ သည္းခံကာ ႀကိဳးစား႐ႈမွတ္ခဲ့သည္။ ဤသုိ႔ သည္းခံၿပီး ႐ႈမွတ္သျဖင့္ သမာဓိညဏ္မ်ား အဆင့္ဆင့္တုိးတက္လာေသာအခါ ၀မး္ဗုိက္မွ ထြက္ေန ေသာ အပူရွိန္အခုိးေငြ႔တုိ႔သည္ ရင္ဘတ္၊ လည္ပင္းစသည္မ်ားကုိထက္၍ ဟတ္ေန ပူေန သည္ကုိ ေတြ႔သိခံစားရသည္။ဆက္လက္၍ သည္းခံၿပီး႐ႈမွတ္ရာ ဥဒယဗယဉာဏ္အဆင့္သုိ႔ ေရာက္သြားေသာအခါ ခႏာကုိယ္သြက္လက္ေပါ့ပါးသြားၿပီးေနာက္ ၀ိပႆနာပီတိသုခ တုိ႔ျဖင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕ခ်မ္းသာျခင္းမ်ားကုိ ေတြ႕သိခံစားခဲ့ရသည္။ ႏွစ္လခန္႔ဆက္လက္၍ အားထုတ္လုိက္ေသာအခါ အစာအိမ္ေရာဂါလုံး ေပ်ာက္ကင္းသြားေပသည္`စသည္ျဖင့္ ဖြင့္ဟေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္။

         ယခုအခါ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ သက္ေတာ္(၉၀)၊ ၀ါေတာ္(၇၀) ရွိေနေပၿပီ။ အစာအိမ္ေရာဂါ လုံး၀ေပ်ာက္ကင္းေနေပသည္။ ထုိ႔ျပင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက `သဒၶမၼရံသီရိပ္သာ အမႈေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးခင္ေမာင္ေဇာ္သည္ မတ္တတ္ရက္၍ပင္ ေကာင္းစြာ မသြားႏုိင္သည့္ ေလးဖက္နာေရာဂါ စြဲကပ္လာသျဖင့္ သမားေတာ္ႀကီးမ်ား၊ ေဆးစြမ္းေကာင္းမ်ားျဖင့္ ကုသခဲ့သည္။ သုိ႔ပါေသာ္လည္း မေပ်ာက္ကင္းသျဖင့္ သဒၶမၼရံသီ ရိပ္သာသုိ႔ ၀င္ေရာက္ကာ ထုိေလးဘက္နာေရာဂါကုိ သည္းခံလွ်က္ ၆-လခန္႔ ၀ိပႆနာ တရားႀကိဳးစား၍ အားထုတ္လုိက္ရာ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္း သြားသည္။ မိမိ၏ လုပ္ငန္းခြင္သို႔ ျပန္လည္၀င္ေရာက္၍ လုပ္ကုိင္ႏုိင္လွ်က္ ရွိိေပသည္။ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းေသာ သာဓကတစ္ခုပင္ျဖစ္ေပသည္`ဟူ၍ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္ ကုိ ဖတ္႐ႈရပါသည္။

         ထုိမွ်မက ဆရာေတာ္ႀကီးက `` ေယာဂီေဒၚတင္လႈိင္သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္အခါကပင္ စဲြကပ္လာေသာ ၀မ္းဗုိက္ေအာင့္သည့္ ေရာဂါသည္ အသက္ ၅၀-ခန္႔ထိေအာင္ မည္သည့္ ေဆးႏွင့္မွ် ကုသ၍ မေပ်ာက္ကင္းခဲ့ပါ၊ အနည္းဆံုး ၁-လလွ်င္ တစ္ႀကိမ္ ၀မ္းဗုိက္ေအာင့္ သည့္ေရာဂါကို ခံစားေနခဲ့ရသည္။ ေဒၚတင္လႈိင္သည္ အသက္ (၅၀)ခန္႔အရြယ္တြင္ ၀ိပႆနာတရားကို အားထုတ္ရာ ၁-လခန္႔  အားထုတ္ၿပီးေသာအခါ ၀မ္းဗုိက္ေအာင့္သည့္ ေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းသြားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အသက္(၇၀)ခန္႔ အရြယ္တြင္ ဆရာေတာ္ ႏွင့္ ေမးၾကည့္ရာ ေရာဂါျပန္မျဖစ္ေတာ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ဤကား ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ သာမာန္ေရာဂါမ်ား ေပ်ာက္ကင္းသြားေသာ သာဓကတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေပ သည္´´ ဟု ဆရာေတာ္ႀကီး ေရးသားထားသည္ကို ဖတ္ရႈရေပသည္။

         ထုိ႔ေနာက္ ေယာဂီ ေဒၚတာအေၾကာင္း ဆရာေတာ္ႀကီးေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္မွာလည္း အံ့ဖြယ္ျဖစ္သည္။ ေဒၚတာသည္ အသက္ (၆၀)အရြယ္တြင္ အသဲကင္ဆာေရာဂါ ျဖစ္လာသည္။ ၁၉၈၆-ခုႏွစ္တြင္ ေဆးရုံတက္၍ ကုသခဲ့သည္။ ေဆးရုံမွ ျပန္ဆင္းလာေသာအခါ ဆရာ၀န္မ်ားက သံုးလ (သုိ႔မဟုတ္) ၆-လ အၾကာဆံုး (၂)ႏွစ္ခန္႔ အသက္ရွင္ႏုိင္ေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ၾက သည္။ ဤတြင္ေဒၚတာသည္ အားကုိးရာ မရွိေတာ့သျဖင့္ ၀ိပႆတရားကို ႀကိဳးစား အားထုတ္ခဲ့သည္။ (၆)ခန္႔ ၾကာေသာအခါ တစ္ျဖည္းျဖည္းေကာင္းလာေသာေၾကာင့္ ဆက္လက္၍ တရားကိုသာ အေလးထားကာအားထုတ္ခဲ့သည္။ ေဒၚတာသည္ အသက္(၇၄)ႏွစ္အထိ အသက္ရွင္လွ်က္ ရွိသည္။ ၁၉၉၉-ခုႏွစ္တြင္ ဧၿပီလတြင္ ဆရာေတာ့္ကို လာေရာက္ကန္ေတာ့ႏုိင္ေသးဟု ၁၉၉၉-ခုႏွစ္၊ ဇူလႈိင္လထုတ္ ျမတ္မဂၤလာ စာေစာင္တြင္ ဆရာႀကီးေရးသားေဖာ္ျပထားသည္ကို ဖတ္ရႈရ၊ ေတြ႕ရသည္။

         ဤသည္ကား တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ေရာဂါသက္သာျခင္း၊ ေရာဂါေပ်ာက္ျခင္း၊ က်န္းမာျခင္း၊ အသက္ရွည္ျခင္းတုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ စာဖတ္သူတုိ႔ သိရွိႏုိင္ရန္ တင္ျပလုိက္ရေပသည္။


ရုရွားသာသနာျပဳဆရာေတာ္ အရွင္ေ၀ဠဳရိယ