ခ်ိန္ညႇိ၍ မရေသာ အေျဖသိ ပညာေရး ပုစၧာတစ္ပုဒ္ (သို႔) ပညာေရးဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမ်ား ေပါလာျခင္း၏ ေနာက္ဝယ္

Posted by မင္းတြယ္တာ on ေအာက္တုိဘာ 27, 2011 at 9:26am

ယေန႔ေခတ္ အစိုးရ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားရဲ႕ အထက္တန္းအဆင့္ စာသင္ခန္း (အထူးသျဖင့္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း) မ်ားဟာ ပုဂၢလိက ဝန္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းလို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ေဘာ္ဒါမ်ားရဲ႕ စားက်က္လုကြင္းမ်ား ျဖစ္လာေနပါတယ္။ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားရဲ႕ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ဒုတိယ ႏွစ္ဝက္ စာေမးပြဲေတာင္ မၿပီးေသးဘူး။ ေဘာ္ဒါေတြ မဲဆြယ္လုပ္ငန္း စေနပါၿပီ။ ေဘာ္ဒါထြက္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားမွ တစ္ဆင့္၊ ေက်ာင္းသား မိဘမ်ားမွ တစ္ဆင့္၊ ပြဲစား အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန တစ္ဆင့္၊ မက္လံုး၊ ဆြယ္လံုး၊ ႂကြားလံုးေတြ လႊင့္ေနၾကပါၿပီ။ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း စာေမးပြဲႀကီး ေျဖၿပီးလို႔ ျပန္လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ ေဘာ္ဒါ ေၾကာ္ျငာ စာရြက္စာတမ္းေတြ ပလူပ်ံၿပီး ပါလာၾကပါတယ္။


လမ္းဆံု၊ လမ္းခြ၊ ၿခံစည္း႐ိုး၊ အုတ္နံရံ၊ လမ္းေဘးေစ်းဆုိင္ မက်န္ သစ္ပင္မ်ားက အစ ဒဏ္ခံၾကရတဲ့ ေၾကာ္ျငာတကာ့ ေၾကာ္ျငာၾကားမွာ ေဘာ္ဒါေဟာင္း၊ ေဘာ္ဒါ အသစ္မ်ားရဲ႕ ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္ အႀကီးအေသး ဆိုက္စံု၊ အေသြးစံု အေရာင္စံုျခယ္လို႔ ဟိတ္ဟန္ႀကီးမား ဝင့္ထည္လွစြာ ေနရာတကာ ေနရာယူလာတာ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ အၿပိဳင္အဆိုင္ပါပဲ။ တစ္ကမ႓ာလံုးမွာ ျမန္္မာႏုိင္ငံေလာက္ ေဘာ္ဒါ ေၾကာ္ျငာေပါတဲ့ ႏုိင္ငံ မရွိေလာက္ဘူးလို႔ ဘယ္ႏိုိင္ငံမွ မေရာက္ဖူးေပမယ့္ ေတြးၾကည့္႐ံုနဲ႔ သိႏုိင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ လာေရာက္ၾကတဲ့အခါ ႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရးဟာ ဘယ္ေလာက္ အဆင့္ရွိတယ္ ဆိုတာ လမ္းေဘး ေဘာ္ဒါေၾကာ္ျငာေတြ ျမင္႐ံုနဲ႔ သိႏုိင္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံရဲ႕ လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးမယ့္ ပညာေရးဟာ ဆုိင္းဘုတ္၊ ပိုစတာ၊ ဂ်ာနယ္၊ လက္ကမ္းစာေစာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေၾကာ္ျငာအား ေကာင္းေကာင္းသံုးၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကို ေဘာ္ဒါ စာသင္ခန္းေတြမွာ ဘယ္လို သင္႐ိုး မာတိကာ၊ ဘာသင္နည္း မွတ္စု၊ ဘယ္လို သင္ၾကားနည္း၊ ဘယ္လို သင္နည္းေထာက္ကူေတြမ်ား သံုးၿပီး သင္ေနတာမ်ားပါလဲ။ ေကာင္းလုိက္တဲ့ ေအာင္ခ်က္၊ တိုးလာတဲ့ ေဘာ္ဒါဦးေရ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကေန ေစ်းကြက္ပညာေရး ေျပာင္းသလား ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။ ၿမိဳ႕နဲ႔ေဝးတဲ့ ရြာေက်ာင္းေတြမွာ ေဘာ္ဒါေရာဂါ ဝင္ေရာက္မႈ နည္းေပမယ့္ ၿမိဳ႕နဲ႔နီးတဲ့ ရြာေတြမွာေရာ၊ စီးပြားေရး အေတာ္အတန္ ေကာင္းတဲ့ ရြာေတြမွာပါ အထက္တန္း ေက်ာင္းသား အားလံုးနီးပါး ေဘာ္ဒါ ေရာက္ကုန္ပါတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ျပၿပီး ေဘာ္ဒါနဲ႔ နီးတဲ့ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းေတြကို ေက်ာင္းေျပာင္းဖို႔ ေက်ာင္းထြက္လက္မွတ္ လာယူၾကပါတယ္။ အနည္းအက်ဥ္းေလာက္ပဲ ရွိမွာပါလို႔ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ေျပာင္းမယ့္ လူစာရင္း ယူပါတယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္လို႔ ေက်ာင္းသားေတြ ၿမိဳ႕ေဘာ္ဒါကေန သံုးဘီး ဆုိင္ကယ္ေလးေတြနဲ႔ တန္းစီးၿပီး ေက်ာင္းလာတက္ၾကပါတယ္။ သံုးဘီး တက္စီေလးေတြမွာ ေဘာ္ဒါ ေပါင္းစံုရဲ႕ Vinyl ေၾကာ္ျငာမ်ဳိးစံု အခန္႔သားနဲ႔ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ အၿပိဳင္အဆုိင္ေပါ့။

ေဘာ္ဒါနား မသီႏုိင္တဲ့ ဆင္းရဲသား ေက်ာင္းသား အနည္းစုမွာေတာ့ အားက်မႈမ်ားနဲ႔ ေငးၾကည့္ေနၾကတယ္။ ေဘာ္ဒါေရာက္ေတာ့ အလွျပင္တာ၊ ဝတ္စားဆင္ယင္တာ၊ ႐ိႈးထုတ္တာေတြ ၿပိဳင္တတ္လာတယ္။ ဆရာ့ၾသဇာ နာခံမႈ နည္းလာတယ္။ ေက်ာင္းက ဆရာ စာသင္စဥ္မွာ မကိုင္ခ်င့္ ကိုင္ခ်င္ ကိုင္ရတဲ့ Text Book မ်ားဟာ စာေမးပြဲ ေျဖခ်ိန္ စာသင္ခန္း ရွင္းရင္ ဘာသာရပ္အလုိက္ ပံုေနတာနဲ႔ သိမ္းယူသြားၿပီး ေၾကာ္ျငာပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား လာယူၾကလို႔ ေတာ္႐ံုနဲ႔ လာမယူၾကပါဘူး။ “သယ္ရေတာင္ သက္သာေသး” တဲ့။ Text Book နဲ႔ သင္နည္းဟာ Out ေနၿပီတဲ့။ Text Book ဟာ သာသာရပ္တုိင္းရဲ႕ “စံ” မဟုတ္ပါလား။ “အမွတ္ေပး စည္းမ်ဥ္းမွာ သေဘာကြဲလြဲပါက Text Book အတိုင္း ယူရမယ္” လို႔ စာစစ္ဥပေဒ ရွိတယ္လို႔ နားလည္ထားတာ ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္ကုန္ၿပီလား။ အဆင္သင့္ ရွိၿပီးသား Notes ေလးေတြ ထုတ္ၿပီး ထုိင္ေနၾကတယ္။ လုိက္မွတ္၊ လုိက္ကူး၊ လုိက္ေရး၊ လုိက္နားေထာင္ရမယ့္ ေက်ာင္းသား အလုပ္ကို လက္ေၾကာတင္း မလုပ္ခ်င္တဲ့ ေရာဂါရလာတဲ့ အျပင္ အရာရာကို ကိုယ္ပိုင္ အစြမ္းအစ ထုတ္ၿပီး ႀကိဳးစားလိုစိတ္ အားနည္းလာတယ္။ ဆရာေတြ အေပၚမွာ ေလးစား အထင္ႀကီးမႈ၊ ဆရာ သင္ၾကား ျပသမႈကို ခံယူေလ့လာတတ္မႈ၊ ဆရာမ်ားရဲ႕ ဆိုဆံုးမစကားကို ေဘာ္ဒါ ဆရာကို သေဘာထားသလို ေပါ့ပ်က္ပ်က္ သေဘာထားမႈေတြ အမ်ားစု ျဖစ္လာၿပီ။ ဒါေတြဟာ ေက်ာင္းနဲ႔ ဆရာေတြရဲ႕ ေစတနာ၊ ေမတၱာကို အသိအမွတ္ျပဳမႈ အားနည္းလာျခင္း၊ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈ နည္းလာျခင္းကို ျပပါတယ္။

ေနာက္တစ္ဆင့္ လတိုင္း အခန္းဆံုး စာေမးပြဲမ်ား စစ္ေမးခ်ိန္၊ Pretest မ်ား စစ္ေမးခ်ိန္၊ ေဘာ္ဒါ အမ်ားစုမွာ ေက်ာင္းက စစ္ေမးမယ့္ ဘာသာရပ္အတြက္ စာက်က္ခ်ိန္ မေပးလို႔ မက်က္လိုက္ရဘူး ဆိုၿပီး စာေျဖခ်ိန္ သံုးနာရီမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနၾကပါတယ္။ အိပ္ေနတာေတာင္ ရွိပါတယ္။ ေပါက္ကရ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေျဖပါတယ္။ အဲဒီ ဘာသာ အက်မ်ားေတာ့ ရာႏႈန္း မျပည့္လို႔ဆိုၿပီး ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ဆရာက အျမဲ ထုေခ်လႊာ တင္ေနရပါတယ္။ ဝန္ခံလက္မွတ္ ထိုးေနၾကရပါတယ္။ ဒါဟာ ေက်ာင္းကို မေထမဲ့ျမင္ သေဘာထားတတ္လာတာပါပဲ။

ေက်ာင္းစာသင္ခန္း အတြင္းမွာ ေဘာ္ဒါ ေနႏုိင္သူ အုပ္စု၊ မေနသူ အုပ္စု ထမင္းစားတာက အစ ကြဲကုန္ပါတယ္။ ေက်ာင္းလုပ္ငန္းေတြ ခုိင္းရင္လည္း အုပ္စု ကြဲကုန္ပါတယ္။ ေက်ာင္းက Special Class ေတြ၊ Night Study ေတြ သင္ထားတဲ့ အုပ္စုနဲ႔ အခ်ိန္မကိုက္လို႔ ဘာမွ မတတ္ရတဲ့ ေဘာ္ဒါ အုပ္စုကြဲၿပီး စာသင္ရတာ အခက္အခဲ ရိွလာပါတယ္။ ေဘာ္ဒါ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ မလိုလားအပ္တဲ့ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈေတြ ေပၚလာပါတယ္။ စာေမးပြဲ ေအာင္သြားတာေတာင္မွ ေဘာ္ဒါေကာင္းေတြမွာ ေနခဲ့ရလို႔၊ ေဘာ္ဒါ ဆရာေတြ အသင္အျပ ေကာင္းခဲ့လို႔နဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြေရာ မိဘေတြပါ တသသ ေက်းဇူးတင္လို႔ မဆံုးေတာ့ပါဘူး။ ေငြအသျပာနဲ႔ ဝယ္ရတဲ့ ပညာကမွ ပိုတန္ဖိုးထားတတ္လာတာေပါ့။ အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာ သူငယ္တန္းကေန နဝမတန္းအထိ သင္ေပးလုိက္တဲ့ အေျခခံကို ယူၿပီး ေဘာ္ဒါမ်ားဟာ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းမွာ အၿမိဳင့္သား နာမည္ေကာင္းယူ စီးပြားရွာေနၾကပါတယ္။ အဌမတန္းမွာ သင္ၾကားဆဲ မေဟာ္သဓာ ဇာတ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ သားတရား စီရင္ခန္းကို ေတြးမိပါတယ္။ ဘီလူးမႏွင့္ မိခင္ အရင္းတို႔၏ သားလုပြဲ တရားစီရင္ခန္းမွာလိုပဲ ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ သားသမီး အရင္းရဲ႕ ပညာေရး တုိးတက္မႈ အတြက္ ကုိယ့္ေက်ာင္း နာမည္ေကာင္း ရေရးကို ဆံုး႐ႈံးခံၿပီး ေဘာ္ဒါမ်ား နာမည္ေကာင္း ရေရးအတြက္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေမြးထုတ္ေပးေနရၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဘာ္ဒါေတြဟာ သားငယ္၏ အေသြးအသားနဲ႔ တူလွတဲ့ အသျပာကို မက္ေမာလွစြာနဲ႔ စာသင္ခန္းမ်ား အတြင္း ေက်ာင္းသား လုပြဲမ်ား အၿပိဳင္ ႏႊဲေနၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အနာဂတ္ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ား ေမြးထုတ္ေပးရာ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း စာသင္ခန္းမ်ား အတြင္း ပံုရိပ္ တစ္ခြန္း တစ္စြန္းတစ္စကို ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး ဒီစနစ္ မေကာင္းဘူး ရမ္းသန္းေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ တိုးတက္မႈ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈကို မည္သည့္ဘက္ အားသာေနေၾကာင္း မီးေမာင္း ထိုးျပျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ပညာေရး စနစ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္အရ ေဘာ္ဒါပညာေရး ေပၚေပါက္လာတာကို လက္ခံပါတယ္။ အတိုင္းအတာကို လြန္ကဲစြာ ထိုးေဖာက္ ေနရာယူလာေနေၾကာင္းကို ဆိုလိုပါတယ္။ ပံုျပင္ တစ္ပုဒ္ ၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ရွင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္အတြင္းသို႔ ကုလားအုပ္ တစ္ေကာင္ မိုးဝင္ခိုရင္း၊ ေခါင္းေလး တစ္လံုး၊ လက္ကေလး တစ္ဖက္၊ ေျခေထာက္ကေလး တစ္ေခ်ာင္းကေန တစ္ကိုယ္လံုး ေနရာ ဝင္ယူၿပီး အိမ္ရွင္ကို အျပင္ ေမာင္းထုတ္လိုက္တဲ့ အျဖစ္ေလးပါ။ ေဘာ္ဒါ ေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ ဆရာနဲ႔တကြ တပည့္အေပါင္းမ်ားစြာ ေက်ာင္းသားမိဘ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မကုန္ ေမ်ာႏိုင္သူတို႔က ေခတ္မီသည္ဟု ထင္ေနၾက။ မေမ်ာႏိုင္သူတို႔က ေက်ာင္းက ဆရာနဲ႔ စာသင္ေနရတာကိုပင္ ဂုဏ္ငယ္သည္ဟု ထင္လာေနသည့္ေခတ္။

“အထက္တန္းအဆင့္ ပညာေရးဟာ ႏိုင္ငံ တစ္ခုကို တည္ေထာင္ဖို႔၊ တိုးတက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ လုပ္ဖို႔အတြက္ တကယ့္ကို အသံုးဝင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေလာင္းေတြကို ေသခ်ာ ပ်ဳိးေထာင္ရေတာ့မယ့္ အေရးႀကီးတဲ့ အဆင့္ တစ္ဆင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္” ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို တကၠသိုလ္ဝင္တန္း စာသင္ခန္းမ်ားရဲ႕ ပံုရိပ္ ျမင္ကြင္းမ်ားမွ တစ္ဆင့္ ခံစား ေဖာ္ျပျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဘာ္ဒါ မေနႏိုင္ေပမယ့္ မိမိရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အစြမ္းအစကို အားကိုးလ်က္ ဆရာပီသေသာ ဆရာမ်ားရဲ႕ ရင္ခြင္ေအာက္မွာ ယံုၾကည္စြာ သင္ၾကားမႈ ခံယူေနတဲ့ တပည့္မ်ား အတြက္ ငယ္စဥ္ အေျခခံပညာ အထက္တန္းမွာ သင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ “ျမန္မာကဗ်ာ လက္ေရြးစင္” မွ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ရဲ႕ ကဗ်ာ တစ္ပိုင္းတစ္စကို ရြတ္ဆိုရင္း တိုက္ပြဲဝင္ေနဆဲ ...

ပ်ဥ္းမငုတ္တို၊ သက္ၾကားအိုသည္

စစ္ကိုလည္းႀကံဳ၊ ျခအံုလည္းျဖစ္

ဓားထစ္လည္းခံ၊ ေနလွ်ံလည္းတိုက္

မငိုက္ဦးေခါင္း၊ အားသစ္ေလာင္းလ်က္

ေလျပည္ထဲတြင္ ငယ္႐ုပ္ဆင္သည္

အသင္ ဆရာေကာင္း တကား။

(ေယာက်္ားေကာင္း စာသားတြင္ ဆရာေကာင္း စာသားကို ထည့္လ်က္ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္သို႔ ဂုဏ္ျပဳဦးၫြတ္ ကန္ေတာ့ ပန္ဆင္အပ္ပါသည္။)

ပ်ဥ္းမငုတ္တို ဆရာတစ္ဦး

http://forverfriends.ning.com/profiles/blogs/2863689:BlogPost:6429779 BY ရဲရင့္(ကေနဒါ) ... 10/27/2011