တကယ့္အေရးပါတဲ့အရာ !

Win Sandar

စိတ္တိုတဲ့အခါ (၁ဝ) အထိေရၿပီးမွ စကားစေျပာပါ။ တကယ္လို႔ အရမ္းေဒါသထြက္တဲ့အခါ (၁ဝဝ) အထိေရပါ။  

အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးပညာရွင္ Thomas Jefferson

အသက ္(၅) ႏွစ္အရြယ္သားေလးကို အရမ္းခ်စ္တဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးရွိတယ္။ သားေလးကလည္း လိမၼာ သိတတ္သူမို႔ တစ္မိသားစုလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကတယ္။

တစ္ေန႔မွာ သားက မိခင္ဆီေျပးလာၿပီး ဝမ္းသာအားရနဲ႔ "ေမေမ... ေမေမ.. ဒီေန႔က ေဖေဖ့ေမြးေန႔ေနာ္။ ေဖေဖအံ့ၾသဝမ္းသာသြားေအာင္ ေဖေဖအတြက္ သားအလုပ္တစ္ခုလုပ္ထားတယ္" လို႔ဆိုတယ္။

"ေဖေဖအတြက္ သားဘာလုပ္ေပးထားသလဲ?" လို႔ မိခင္ျဖစ္သူက တအံ့တၾသေမးေတာ့ သားက ေက်နပ္ အားရတဲ့အသံနဲ႔ "ေဖေဖရဲ႕ကြန္ျပဴတာေပၚမွာ ဖုန္ေတြနဲ႔ညစ္ပတ္ေနလို႔ သားယူၿပီး ေရေဆးေပးထားလိုက္ တယ္" လို႔ ေျပာတယ္။

"ဘာ! ကြန္ျပဴတာကို ေရေဆးလိုက္တယ္" သားစကားကိုၾကားတာနဲ႔ မိခင္က ေရခ်ဳိးခန္းထဲ အျမန္ ေျပးဝင္ သြားတယ္။ တကယ္ပဲ ေယာက္်ားျဖစ္သူရဲ႕ အႀကိဳက္ဆံုးအဖိုးတန္ လက္ေတာ့ပ္ကြန္ျပဴတာေလးက ဆပ္ျပာ ျမဳပ္ၾကားထဲမွာ စိမ္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္တယ္။ ကြန္ျပဴတာကို သူအျမန္ဆယ္လိုက္ေပးမယ့္ အခ်ိန္မမီခဲ့ ေတာ့ပါဘူး။ ကြန္ျပဴတာေလး ပ်က္စီးသြားခဲ့ပါၿပီ။

မိခင္က စိတ္တိုၿပီး သားေလးကို ဆူဆဲေတာ့တယ္။ ဘာမွန္းမသိတဲ့ သားေလးက ငုိငုိယိုယိုပါပဲ။

အေမရဲ႕ ေအာ္ေငါက္သံ၊ သားေလးရဲ႕ငိုသံေၾကာင့္ ဖခင္က အေျပးနဲ႔လာၾကည့္တယ္။ ေရတစက္စက္ က်ေနတဲ့ ကြန္ျပဴတာကိုျမင္ေတာ့ သူတစ္ခ်က္မွင္သက္သြားၿပီး မ်က္ႏွာလည္းသုန္မႈန္သြားေတာ့တယ္။ ဖခင္ကိုၾကည့္ၿပီး ဖခင္စိတ္တုိေတာ့မယ္ဆိုတာကို သိတဲ့သားက ေခါင္းေလးက်ဳံ႕ၿပီး ေၾကာက္လန္႔ေန ခဲ့တယ္။

ဒါေပမဲ့ ဖခင္က စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္တည္ၿငိမ္သြားၿပီး ေလကိုတဝႀကီးရႈလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဇနီးရဲ႕ ပုခံုးကို ပုတ္ၿပီး "ကြန္ျပဴတာက ပ်က္သြားၿပီပဲ.. ထားလိုက္ပါေတာ့ သားကို ဆူမေနနဲ႔ေတာ့" လို႔ဆိုတယ္။

"မဆူလို႔ရမလား! ဒီကြန္ျပဴတာက ေမာင္ အႏွစ္သက္ဆုံးပစၥည္းေလ... " ဇနီးေလသံက မာေနတုန္းပဲ...

"ခင္ မွားတယ္။ ဒီကြန္ျပဴတာက ေမာင္ရဲ႕"ဒုတိယ"ႏွစ္သက္တဲ့အရာပါ။ "ပထမ"ႏွစ္သက္တဲ့အရာက ခင္နဲ႔ သားေလးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ေဒါသထြက္တာကို ေမာင္မၾကည့္ရက္သလို သားေလးငိုသံကိုလည္း ေမာင္ မၾကားရက္ပါဘူး" လို႔ ေယာက္်ားျဖစ္သူက မ်က္ခြံကိုပုတ္ခပ္ရင္း ဆိုပါတယ္။


ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကလည္း ဒီလိုဆိုထားပါတယ္....

တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ သားအမိႏွစ္ေယာက္ဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေခၚေခၚေျပာေျပာ မလုပ္ၾကေတာ့ပါဘူး။

အေၾကာင္းက အစ္မ မဂၤလာေဆာင္ခ်ိန္နဲ႔ ညီမ မဂၤလာေဆာင္ခ်ိန္ဟာ ႏွစ္လေလာက္ပဲျခားတယ္။ အစ္မ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့ အေမျဖစ္သူက မိဘစဥ္ဆက္ထားခဲ့တဲ့ အဖိုးတန္ေက်ာက္စိမ္းလက္ေကာက္ကို လက္ဖဲြ႔လိုက္တယ္။ ဒါကို ညီမကသိေတာ့ အစ္မကိုပဲေပးတယ္၊ ကိုယ္က်ေတာ့မရဘူး၊ အေမျဖစ္သူ မတရားဘူးဆိုၿပီး အေမနဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ရန္ျဖစ္တဲ့အျပင္ အစ္မကိုပါ ဆူဆဲေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ စိတ္ဆိုးၿပီး တစ္အိမ္လံုးနဲ႔ မဆက္သြယ္ခဲ့ေတာ့ဘူး။

ရက္ေတြ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ ကုန္လြန္သြားခဲ့တယ္။ အေမနဲ႔အစ္မကို သူစိတ္မဆိုးေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ မ်က္ႏွာကို သူေအာက္မခ်ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သူတို႔ကို ဘယ္လိုျပန္ေခၚရမယ္ဆိုတာကိုလည္း မသိခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး မွာ မိသားစုနဲ႔ေတြ႔ဆံုဖို႔ သူအခြင့္အေရးတစ္ခု ရလိုက္ပါတယ္။ အေမရဲ႕ အသုဘအခမ္းအနားမွာျဖစ္တယ္။

"လက္ေကာက္ေလးတစ္ခုနဲ႔ အရင္းႏွီးဆံုး၊ အခ်စ္ဆံုးမိသားစုကို ကၽြန္မလက္လြတ္ဆံုးရႈံးခဲ့တယ္။ ကၽြန္မ တံုးအလြန္းပါတယ္" လို႔ ေနာင္တနဲ႔ သူေျပာခဲ့ပါတယ္။

လူတိုင္းက သူတို႔ဘဝမွာ အေရးအပါဆံုးသူဟာ ဘယ္သူပါဆိုၿပီး အလြယ္တကူေျပာႏိုင္ၾကတယ္။ အဲဒီအေရးပါသူေတြက မိဘ၊ သားသမီး၊ ဘဝေဖာ္၊ ..... စတာေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ထူးဆန္းတာက ကၽြန္မတို႔ဟာ "အရမ္းႀကီး အေရးမပါတဲ့ကိစၥ၊ အရာေတြ"နဲ႔ "တကယ့္အေရးပါတဲ့လူေတြ"ကို မၾကာခဏ ထိခိုက္နာက်င္ေစခဲ့ပါတယ္။

ဒီေမးလ္ပို႕ေပးတဲ့ အစ္မ ကိုေက်းဇူးတင္လွ်က္ပါ။