ငါအုိသြားေသာအခါ

by Yar Ga Kyaw on Wednesday, July 13, 2011 at 2:31pm

       ငါဟာ အရင္က ငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊

ငါ့ကုိ နားလည္ေပးပါ၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။

      ခ်ည့္န႔ဲနဲ႔လက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အက်ီၤေပၚ ဖိတ္စင္သြားတဲ့အခါ

အက်ီလုံခ်ည္ ဖုိသီဖတ္သက္ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ ငါ့ကုိ မရြံပါနဲ႔၊

ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသုတ္သင္ေပးခဲ့တာေတြကုိ ေက်းဇူးျပဳၿပီး သတိရေပးပါ။

       အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာခဲ့ဘူးတဲ့စကားေတြ ျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ

စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳၿပီး နားေထာင္ေပးပါ။

     ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တုိင္း တစ္ေထာင့္တညပုံျပင္ေတြ ငါးရာငါးဆယ္နိပါတ္ေတာ္ေတြ

 ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘဲြ႕ေတြစတဲ့ ပုံျပင္ေတြကုိ မရုိးေအာင္ေျပာရင္း ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တာေတြကုိ

သတိရေပးပါ။

         မလႈပ္ရွားႏုိင္လုိ႔ ေရခ်ိဳးဖုိ႔ အကူအညီလုိတဲ့အခါ ငါ့ကုိ မၿငိဳျငင္ပါနဲ႔၊

ေခ်ာ့တလွည့္ေျခာက္တလွည့္ ေရခ်ိဳးေပးခဲ့ဘူးတဲ့ ပုံရိပ္ေလးကုိ ျမင္ေယာင္ေပးပါ။

         ေခတ္သစ္နည္းပညာသစ္ေတြကုိ မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ မေလွာင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက

ဘာေၾကာင့္ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းတိုင္းကုိ စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျပာခဲ့တာကုိ သတိရေပးပါ။

       ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစ္စုံနဲ႔ ငါ့ကုိကူတြဲေပးၾကပါ၊ လမ္းေလွ်ာက္သင္စအရြယ္တုန္းက

တစ္လွမ္းခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တာေတြကုိ သတိရေပးပါ။

       တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အုိစာသြားတဲ့ ငါ့ကုိၾကည့္ၿပီး ၀မ္းမနည္းပါနဲ႔ နားလည္ေပးပါ၊

အရင္တုန္းက လူ႔ဘ၀ တက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညြန္ခဲ့သလုိ အခုအခ်ိန္မွာ

ငါ့ဘ၀ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။

        ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြနဲ႔ ေအးျမမႈကုိ ငါၿပဳံးၿပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။

        အဲဒီ အၿပဳံးေတြထဲမွာ မဆုံးႏုိင္တဲ့ ငါ့ေမတၱာေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။

        သားတို႔သမီးတုိ႔ေရ....... ထာ၀ရေပွ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစကြယ္။   ။