"စာသင္ခန္းႏွင္႔ အနာဂတ္"

Cloud Cuckoo Land created the doc:

ဘုရားသခင္က ငါတို႔ကို ငတံုးေတြ အျဖစ္ ဖန္တီးခဲ႔ျခင္း မဟုတ္။ ငါတို႔ရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ကသာ ငါတို႔ကို တုံးေစျခင္းျဖစ္တယ္' (God doesn't create stupid people- our educational system does.) လို႔ Robert T Kiyosaki က သူ႔ရဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္တဲ႔ If you want to be Rich and Happy don't go to school စာအုပ္ထဲမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ ထြက္လာေတာ႔ တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳးစီ ေတာ္ေတာ္ေလး အျငင္းပြားခဲ႔ ၾကေပမယ္႔ ကၽြန္မကေတာ႔ တစ္ခ်ိဳ႕အခန္းေတြကို ဖတ္ရင္း ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ ေတြ႔ၾကံဳခဲ႔ရတဲ႔ ငယ္ဘ၀က ျမန္မာႏိုင္ငံ ေက်ာင္းပညာေရးကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္လာသလို ခံစားခဲ႔ရပါတယ္။


“ ၾကက္တူေရြး စာအံနည္း စနစ္ကို က်င္႔သံုးတဲ႔ ကၽြန္ပ္တို႔ စာသင္ခန္းေတြဟာ ကၽြန္ပ္တို႔ကို ဦးေႏွာက္မရွိတဲ႔ ၾကက္တူေရြးေတြ ျဖစ္ေအာင္ သင္ၾကားေပးပါတယ္” လို႔ စာေရးဆရာက သူ႔ရဲ႕ စာအုပ္မွာ တင္ျပထားပါတယ္။ တကယ္လည္း ကၽြန္မတို႔ ငယ္ငယ္က လက္ကေလးေတြ ပိုက္ျပီး ဆရာမေရွ႕မွာ စာကို မထစ္မေငါ႔ တစ္လံုးမက်န္ အလြတ္ရြတ္ဆိုခဲ႔ၾကရတယ္ေလ။ အဲဒီလို တစ္လံုးမက်န္ အာဂံုေဆာင္ျပီး ဆိုႏိုင္ရင္ ငါေတာ္လွခ်ည္ရဲ႕လို႔ ဂုဏ္ယူတတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္မ မသိခဲ႔တာက မွတ္သားျခင္းဟာ အသိဥာဏ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုပါ။ အဲဒီ ထင္ေယာင္ ထင္မွား အသိဥာဏ္ေလးနဲ႔ က်က္မွတ္ထားတဲ႔ စာေတြကို တတြတ္တြတ္ ရြတ္ဖတ္ျခင္းဟာ ေရမကူးတတ္ဘဲ ေရကူးနည္းကို တတြတ္တြတ္ ရြတ္ဆိုျပီး ငါဟာ ေရကူးခ်န္ပီယံလို႔ မွတ္ယူေနသလိုပါပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း ႏွင္႔ အထက္တန္း အျပင္ တကၠသိုလ္ေတြမွာပါ ၾကံဳေတြ႕လာရတဲ႔ လက္ေတြ႔ခန္းမရွိမႈ၊ ကၽြမ္းက်င္ဆရာ အလံုအေလာက္မရွိမႈ၊ ပစၥည္းကိရိယာ မစံုလင္မႈ...စေသာ မႈမ်ား မ်ားစြာႏွင္႔ပဲ ကၽြန္မတို႔တေတြလည္း ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္ဆိုတဲ႔ ေရကူးခ်န္ပီယံ ျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီလို ေရကူးခ်န္ပီယံ ကြ်န္မဟာ တကယ္႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲလည္း ေရာက္ေရာ ေရထဲမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႔ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ ေက်ာင္းေတြမွာ က်င္႔သံုးၾကတဲ႔ စာေမးပြဲစနစ္ႏွင္႔ အမွတ္ေပးနည္း စနစ္ေတြကလည္းပဲ ကၽြန္မတို႔တေတြကို ပိုျပီး ေရလယ္မွာ နစ္ျမဳပ္ေစပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ငယ္ငယ္က သူ႔က်ဴရွင္တက္မွ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းေပးမယ္ဆိုတဲ႔ ဆရာမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ၾကံဳခဲ႔ဖူး ၾကားခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ဆရာမေတြဟာ ကုိယ္တိုင္ ေမးခြန္းထုတ္ပိုင္ခြင္႔ ရရွိၾကျပီး အဲဒီေမးခြန္းကိုပဲ စာေမးပြဲမွာ ေမးမွာမို႔ သူ႔က်ဴရွင္တက္တဲ႔ ကေလးေတြကို ေမးခြန္းေပး သင္ၾကားတဲ႔ စနစ္ျဖစ္လာပါေတာ႔တယ္။ စာေမးပြဲစစ္ျခင္းရဲ႕ အႏွစ္သာရက အလိုလိုေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး ေမးခြန္းေပး အေျဖက်က္ေျဖတဲ႔ စနစ္ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီထက္ပိုဆိုးတာကေတာ႔ အဲဒီေမးခြန္းထုတ္တဲ႔ ဆရာမကပဲ အေျဖလႊာကို ျပန္အမွတ္ စစ္ေပးတာပါ။ ကိုယ္႔ေက်ာင္းသား ကိုယ္သင္သလိုေျဖရင္ အမွတ္ျပည္႔ တစ္ျခားနည္းနဲ႔ ေျဖရင္ မွန္မွန္ မွားမွား အမွတ္ေလ်ာ႔ ဆိုတာေတြကို ေပၚေပၚထင္ထင္ က်င္႔သံုးၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မတို႔တေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စဥ္းစားဥာဏ္၊ အသစ္ ဖန္တီးႏိုင္မႈစြမ္းရည္၊ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာခြင္႔ေတြကို မႈန္၀ါးသထက္ မႈန္၀ါးေစပါတယ္။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္မ ၾကားလိုက္မိတာကေတာ႔ ဆရာမ တစ္ေယာက္ဟာ ေက်ာင္းသားရဲ႕ အေျဖလႊာကို လဲခဲ႔လို႔ ေက်ာင္းက ႏွဳတ္ထြက္ခိုင္းခဲ႔တယ္တဲ႔။ ကၽြန္မတို႔ ေက်ာင္းေတြမွာ ရွိေနတဲ႔ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈေတြကို လွစ္ျပလိုက္သလိုပါပဲ။ ဆရာမနဲ႔ သိတဲ႔ ေက်ာင္းသားမ်ိုဳး ၊ သူ႔အေဖက ဘယ္သူ ဆိုတာမ်ိဳးကို ၾကည္႔ျပီး မ်က္ႏွာသာေပးတာ ခြဲျခားဆက္ဆံတာေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ ေက်ာင္းေတြမွာ က်င္႔သံုးေနေလ႔ရွိတဲ႔ စနစ္ တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ...နီးရာဓါး ေၾကာက္ရတယ္ပဲ ေျပာရမလား၊ အူမေတာင္႔မွ သီလေစာင္႔မယ္ပဲ ေျပာရမလား ေသခ်ာေတာင္မသိေတာ႔ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ လက္ဦးဆရာလို႔ တင္စားရတဲ႔ ဆရာ၊ဆရာမေတြ ဒီသံသရာထဲက မထြက္ႏိုင္သေရြ႕ ကေလးေတြရဲ႕ စာရိတၳဟာ အမွားဘက္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး ဦးလွည္႔ေနပါလိမ္႔မယ္။

ဒီၾကားထဲကပဲ ေမလ အတြင္းမွာ နာဂစ္ ၀င္ေမႊသြားေတာ႔ ဧရာ၀တီတိုင္းက တစ္ခ်ိဳ႕စာသင္ေက်ာင္းေတြက ေရထဲကို လံုး၀ပါသြားတာ ရွိသလို တစ္ခ်ိဳ႕ စာသင္ေက်ာင္းေတြကေတာ႔ အမိုးေတြလန္လိုလန္ ျပိဳက်လိုက်ျပီး ေတာ္ေတာ္ေလး ပ်က္စီးခဲ႔ပါတယ္။ ဇြန္လမွာ ထံုးစံအတိုင္း ေက်ာင္းေတြကို ျပန္ဖြင္႔ခဲ႔ေပမယ္႔ ဘာမွ ေသခ်ာ ျပင္ဆင္ခဲ႔ျခင္း မရွိပါဘူး။ ကၽြန္မ အေမ စာသင္ေနတဲ႔ မူလတန္း ေက်ာင္းေလးကေတာ႔ ျပိဳက်ခဲ႔ျပီး ေက်ာင္းဖြင္႔ရက္အထိ မျပင္ဆင္ရေသးလို႔ တစ္ျခား အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြေရာ ဆရာ၊ဆရာမေတြပါ ေက်ာင္းသြားတက္ၾကရတယ္တဲ႔။ ၾကားၾကားခ်င္းေတာ႔ စိတ္ပူသြားေသးတယ္ ဘယ္႔ႏွယ္ တစ္ေက်ာင္းကို ႏွစ္ေက်ာင္းေပါင္း ဖြင္႔တယ္ေပါ႔။ ေနာက္ထပ္ၾကားလိုက္ရတာက ဇြန္လမွာ မိုးေတြ အလြန္ၾကီးတာေၾကာင္႔ အဲဒီ အလယ္တန္းေက်ာင္းထဲကို ေရေတြ ၀င္လို႔ ႏွစ္ေက်ာင္းလံုးကို ေက်ာင္းပိတ္ထားလိုက္တယ္တဲ႔။ ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္သြားပါတယ္။ ေတာင္မင္း ေျမာက္မင္း မကယ္ႏိုင္ဆိုသလိုပါပဲ။ ေျပာရရင္ အဲဒီေက်ာင္းက ရန္ကုန္ျမိဳ႔ေပၚကပါ။ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အဖြံ႔ျဖိဳးဆံုးျမိဳ႕လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ စာသင္စရာ ေက်ာင္းေပ်ာက္ေနမယ္႔ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႕ ဘ၀ကို ရင္ေလးလွပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္မ ဘာတတ္ႏိုင္လို႔လည္း ကၽြန္မလည္း ဒီပညာေရးမွာ လူလားေျမာက္လာခဲ႔ရတယ္။ ေျပာင္းလဲခ်င္တယ္ ေျပာင္းလဲပစ္ရမယ္...ဒါကိုလည္း လူတိုင္းလိုလို သိၾကတယ္။ ၾကိဳးစားၾကတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ အခ်ိန္မွာေတာ႔ တစ္စံုတစ္ခုဟာ ဘာမွမရွိတာထက္ေကာင္းတယ္ ဆိုသလို ကိုယ္ရရွိတဲ႔ ေက်ာင္းပညာေရးကိုပဲ မိမိကိုယ္တိုင္ရဲ႕ေလ႔လာမႈေတြ၊ စူးစမ္းမႈေတြ ေပါင္းစပ္ျပီး ကိုယ္တိုင္က ပညာေရးစနစ္ရဲ႕ သားေကာင္ မျဖစ္ရေလေအာင္ ကိုယ္တိုင္ ျဖည္႔စြက္ ၾကိဳးစား ေလ႔လာသင္႔ၾကပါတယ္။

စကားပန္း