""မ်က္မျမင္ေလးေဖာ္""
|
10:25 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
Myint Naing created the doc:
တစ္ခါက မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ဟာ တစ္ညမွာ သူ႕မိတ္ေဆြရဲ႕ အိမ္ကို အလည္ ေရာက္ေနေလတယ္။ ျပန္ကာနီးက်ေတာ့ မိတ္ေဆြလုပ္သူက မ်က္မျမင္ကို လမ္းမွာ ေမွာင္ေလေတာ့ အဆင္ေျပေအာင္ မီးအိမ္ေလးတစ္လံုး ယူသြားပါလားလို႕ ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ မ်က္မျမင္ျဖစ္သူက ဟားတိုက္ ရယ္လိုက္ၿပီး… “ ေၾသာ္.. မ်က္မျမင္ပါဆိုမွ မီးအိမ္လာေပး ေနတယ္။ က်ဳပ္က သြားေနၾကပါ။ အကန္းေပမယ့္ က်ဳပ္ရဲ႕ အိမ္ကို ဘာအကူ အညီမွ မပါပဲ ေလွ်ာေလွ်ာရွဴရွဴ သြားလာႏိုင္ပါတယ္ဗ် ” လို႕ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာလိုက္မိတယ္။
ဒါနဲ႕ မိတ္ေဆြျဖစ္သူက… “ ခင္ဗ်ားက သြားတတ္တယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီမီးအိမ္ေလးပါေတာ့ ခင္ဗ်ားကို သူမ်ားေတြ ျမင္ရင္ ၀င္မတိုက္မိေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ..” လို႕ ေကာင္းမြန္စြာ ေျပာျပတယ္။ ဒါနဲ႕ မ်က္မျမင္လည္း မိတ္ေဆြစကားကို အားနာတာနဲ႕ မီးအိမ္ကို ယူသြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
လမ္းေပၚေရာက္လို႕ အနည္းငယ္ ေလွ်ာက္မိတယ္ဆိုရင္ပဲ မ်က္မျမင္က လူတစ္ေယာက္ကို ၀င္တိုးမိေလေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႕ အလန္႕တၾကား ျဖစ္သြားလွ်က္က…“ ေဟး.. ဒီမွာ မင္းသာ မကန္းဘူးဆိုရင္ မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ လာေနတာကို လမ္းဖယ္ေပးသင့္တာေပါ့ကြ ” လို႕ ေဒါသတႀကီး ေအာ္ေငါက္လိုက္မိပါေရာ။ ဒီလိုနဲ႕ စိတ္တိုတိုနဲ႕ ဆက္ေလွ်ာက္လာတုန္း သူ႕ကို လူတစ္ေယာက္က ထပ္ၿပီး ၀င္တိုက္မိျပန္တယ္။ ဒီအခါမွာ သူက ေဒါသ ပိုထြက္လာမိၿပီး … “ မင္း.. ကန္းေနသလား၊ ေဟာ့ဒီ လက္ထဲက မီးအိမ္ကို မျမင္ဘူးလား၊ မင္းလို လူမ်ဳိးေတြ အဲ့ဒီလို ၀င္တိုက္မွာစိုးလို႕ ဒီမီးအိမ္ကို ငါယူလာခဲ့တာကြ ” လို႕ လက္ထဲက မီးအိမ္ကို ေျမွာက္ျပရင္း ေဒါသနဲ႕ ေအာ္ေျပာလိုက္မိျပန္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ ၀င္တိုက္မိတဲ့သူက… “ ခင္ဗ်ားကပဲ ေအာ္ရေသးတယ္၊ ေအးေလ.. ခင္ဗ်ားက မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေလေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မီးအိမ္ေလးက မီးၿငိမ္းေနတာကို ဘယ္ျမင္ပါ့မလဲ ” လို႕ ျပန္ေျပာေလေတာ့ မ်က္မျမင္လည္း ၾကက္ေသေသသြားတယ္။
အဲ့ဒီမွာ ၀င္တိုက္မိတဲ့သူက အခုလို ဆက္ေျပာတယ္။ “ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အကန္းတစ္ေယာက္လို ျဖစ္သြားတယ္။ ခင္ဗ်ားဟာ မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာ သတိျပဳမိဖို႕ ေကာင္းတာ ”။ ဒီေတာ့မွ မ်က္မျမင္ျဖစ္သူက…“ မဟုတ္တာဗ်ာ။ ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ေျပာမိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကသာ ခင္ဗ်ားကို ေတာင္းပန္ရမွာပါ ” လို႕ တဖြဖြ အားနာစိတ္နဲ႕ ျပန္ေျပာတယ္။ တစ္လက္စထဲ မ်က္မျမင္ရဲ႕ မီးအိမ္ကို မီးအိမ္ကို ျပန္ကူညီထြန္းေပးရင္း သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အခ်င္းခ်င္း ေျပေျပလည္လည္ ျဖစ္သြားၾကတယ္။
ဒါနဲ႕႔ မ်က္မျမင္လည္း တိုက္မိသူနဲ႕လမ္းခြဲၿပီး မီးအိမ္ေလး တကိုင္ကိုင္နဲ႕ ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့ျပန္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အေတာ္ေလးေလွ်ာက္မိတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႕ကို ေနာက္ထပ္ လူတစ္ေယာက္က ထပ္ၿပီး ၀င္တိုက္တာကို ခံရျပန္ပါေရာ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ မ်က္မျမင္က ပထမတစ္ခါကလို သတိမလစ္ေတာ့ပဲ… “ ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ့ မီးအိမ္ေလးမ်ား ၿငိမ္းေနသလား မသိဘူး ” လို႕ ၾကည္လင္တဲ့ စိတ္ေလးနဲ႕ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလး ေမးလိုက္မိတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ဖက္က ၀င္တိုက္မိသူက.. “ အ့ံေရာဗ်ာ..၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခုပဲ ဒီေမးခြန္း ခင္ဗ်ားကို ေမးေတာ့မလို႕၊ ကၽြန္ေတာ့ မီးအိမ္ေလးမ်ား ၿငိမ္းေနသလား မသိဘူးဆိုၿပီိး ” လို႕ ေျပာေလတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ၾကား တစ္ခဏတာမွ် တိတ္ဆိတ္သြားလွ်က္က… “ ဒါဆို ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့္လို မ်က္မျမင္ တစ္ေယာက္ပဲေပါ့ ” လို႕ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိတ္ထဲကေန ေမးခြန္းထုတ္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း အျပင္မွာ အသံထြက္လိုက္မိတာကေတာ့..
“ ေအးဗ်.. ကၽြန္ေတာ္တို႕ မီးအိမ္ေတြ ၿငိမ္းကုန္ေလာက္ၿပီ ”
ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ ေျပာလို႕ ရယ္ေမာမိၾကရင္းက ႏွစ္ေယာက္သား ဘ၀တူမ်က္မျမင္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတာကို သိလိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႕ တစ္ေယာက္မွာ ပါလာတဲ့ မီးျခစ္ေလးကို အသံုးၿပဳလို႕ လက္ကေလးေတြက စမ္းတမ္း စမ္းတမ္းနဲ႕ တစ္ေယာက္ရဲ႕ မီးအိမ္ကို တစ္ေယာက္ ကူညီလို႕ ျပန္လည္ ထြန္းေပးဖို႕ ႀကိဳးစားမိၾကတယ္။
အဲ့ဒီအခိုက္မွာပဲ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူတို႕ အနားကို ျဖတ္ေလွ်ာက္လာတယ္။ မ်က္မျမင္ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ လင္းလက္ေနတဲ့ မီးျခစ္က မီးေရာင္ေလးေတြေအာက္မွာ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႕ မီးထြန္းေနၾကတာ၊ မ်က္မျမင္ေတြမွန္း သူက ေတြ႕တာေပါ့။ ဒါနဲ႕ သူတို႕ကို မတိုက္မိေလေအာင္ သတိထားၿပီး အသာကပ္ေရွာင္ခဲ့တယ္။ သူ႕အေနနဲ႕ ဒီလို အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ကူညီေပးရမယ္ ဆိုတာမ်ဳိးကို သူရဲ႕ ပင္ကိုယ္ စိတ္အရ သတိမျပဳမိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ကို ေရွာင္ကြင္းေလွ်ာက္လာရင္း စိတ္ထဲကေတာ့…“ငါလည္းပဲ အေမွာင္ထဲမွာ မီးအိမ္တစ္လံုး ယူလာသင့္တယ္။ ဒါဆို ငါ့လမ္းကို ပိုျမင္ႏိုင္လိမ့္မယ္္ ” လို႕ ေတြးလိုက္မိတယ္။ မ်က္မျမင္ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ သည္လူ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာ သိေတာင္ မသိလိုက္ရွာပါဘူး။
ဘယ္သူမွ သတိမထားမိလိုက္တာ တစ္ခုကေတာ့ ဟိုးဇာတ္လမ္းအစက ပါခဲ့တဲ့ မ်က္မျမင္ကို မီးအိမ္ယူသြားဖို႕ ေျပာခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြႀကီးကေတာ့ .. “ အင္း.. ငါ့မိတ္ေဆြ မ်က္မျမင္ တစ္ေယာက္ မီးအိမ္တစ္လံုးနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ေသခ်ာ ဂရုစိုက္ရင္းေဘးကင္း လံုျခံဳမွဳရေနေလာက္ၿပီ။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီမီးအိမ္ေလး ယူသြားတဲ့ အတြက္ သူ႕ကိုယ္သူေရာ၊ သူ႕ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ကိုပါ အက်ဳိးျပဳ သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ သူသိလာေတာ့မယ္ ” လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ၿပံဳးေနမိတာကိုပါဘဲ။
က်ေနာ္တို႕ ....ကိုယ္တိုင္လည္း မ်က္မျမင္ေလးေယာက္ထဲမွာ ဘယ္လိုမ်က္မျမင္မ်ဳိးအျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့့ဘူးသလဲ..? ဒါမွမဟုတ္ မ်က္မျမင္ကို မီးအိမ္ေပးခဲ့ဘူးသူမ်ား ျဖစ္ခဲ့ေလမလား…?
တစ္ခါက မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ဟာ တစ္ညမွာ သူ႕မိတ္ေဆြရဲ႕ အိမ္ကို အလည္ ေရာက္ေနေလတယ္။ ျပန္ကာနီးက်ေတာ့ မိတ္ေဆြလုပ္သူက မ်က္မျမင္ကို လမ္းမွာ ေမွာင္ေလေတာ့ အဆင္ေျပေအာင္ မီးအိမ္ေလးတစ္လံုး ယူသြားပါလားလို႕ ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ မ်က္မျမင္ျဖစ္သူက ဟားတိုက္ ရယ္လိုက္ၿပီး… “ ေၾသာ္.. မ်က္မျမင္ပါဆိုမွ မီးအိမ္လာေပး ေနတယ္။ က်ဳပ္က သြားေနၾကပါ။ အကန္းေပမယ့္ က်ဳပ္ရဲ႕ အိမ္ကို ဘာအကူ အညီမွ မပါပဲ ေလွ်ာေလွ်ာရွဴရွဴ သြားလာႏိုင္ပါတယ္ဗ် ” လို႕ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာလိုက္မိတယ္။
ဒါနဲ႕ မိတ္ေဆြျဖစ္သူက… “ ခင္ဗ်ားက သြားတတ္တယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီမီးအိမ္ေလးပါေတာ့ ခင္ဗ်ားကို သူမ်ားေတြ ျမင္ရင္ ၀င္မတိုက္မိေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ..” လို႕ ေကာင္းမြန္စြာ ေျပာျပတယ္။ ဒါနဲ႕ မ်က္မျမင္လည္း မိတ္ေဆြစကားကို အားနာတာနဲ႕ မီးအိမ္ကို ယူသြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
လမ္းေပၚေရာက္လို႕ အနည္းငယ္ ေလွ်ာက္မိတယ္ဆိုရင္ပဲ မ်က္မျမင္က လူတစ္ေယာက္ကို ၀င္တိုးမိေလေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႕ အလန္႕တၾကား ျဖစ္သြားလွ်က္က…“ ေဟး.. ဒီမွာ မင္းသာ မကန္းဘူးဆိုရင္ မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ လာေနတာကို လမ္းဖယ္ေပးသင့္တာေပါ့ကြ ” လို႕ ေဒါသတႀကီး ေအာ္ေငါက္လိုက္မိပါေရာ။ ဒီလိုနဲ႕ စိတ္တိုတိုနဲ႕ ဆက္ေလွ်ာက္လာတုန္း သူ႕ကို လူတစ္ေယာက္က ထပ္ၿပီး ၀င္တိုက္မိျပန္တယ္။ ဒီအခါမွာ သူက ေဒါသ ပိုထြက္လာမိၿပီး … “ မင္း.. ကန္းေနသလား၊ ေဟာ့ဒီ လက္ထဲက မီးအိမ္ကို မျမင္ဘူးလား၊ မင္းလို လူမ်ဳိးေတြ အဲ့ဒီလို ၀င္တိုက္မွာစိုးလို႕ ဒီမီးအိမ္ကို ငါယူလာခဲ့တာကြ ” လို႕ လက္ထဲက မီးအိမ္ကို ေျမွာက္ျပရင္း ေဒါသနဲ႕ ေအာ္ေျပာလိုက္မိျပန္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ ၀င္တိုက္မိတဲ့သူက… “ ခင္ဗ်ားကပဲ ေအာ္ရေသးတယ္၊ ေအးေလ.. ခင္ဗ်ားက မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေလေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ မီးအိမ္ေလးက မီးၿငိမ္းေနတာကို ဘယ္ျမင္ပါ့မလဲ ” လို႕ ျပန္ေျပာေလေတာ့ မ်က္မျမင္လည္း ၾကက္ေသေသသြားတယ္။
အဲ့ဒီမွာ ၀င္တိုက္မိတဲ့သူက အခုလို ဆက္ေျပာတယ္။ “ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အကန္းတစ္ေယာက္လို ျဖစ္သြားတယ္။ ခင္ဗ်ားဟာ မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာ သတိျပဳမိဖို႕ ေကာင္းတာ ”။ ဒီေတာ့မွ မ်က္မျမင္ျဖစ္သူက…“ မဟုတ္တာဗ်ာ။ ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ေျပာမိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကသာ ခင္ဗ်ားကို ေတာင္းပန္ရမွာပါ ” လို႕ တဖြဖြ အားနာစိတ္နဲ႕ ျပန္ေျပာတယ္။ တစ္လက္စထဲ မ်က္မျမင္ရဲ႕ မီးအိမ္ကို မီးအိမ္ကို ျပန္ကူညီထြန္းေပးရင္း သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အခ်င္းခ်င္း ေျပေျပလည္လည္ ျဖစ္သြားၾကတယ္။
ဒါနဲ႕႔ မ်က္မျမင္လည္း တိုက္မိသူနဲ႕လမ္းခြဲၿပီး မီးအိမ္ေလး တကိုင္ကိုင္နဲ႕ ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့ျပန္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အေတာ္ေလးေလွ်ာက္မိတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႕ကို ေနာက္ထပ္ လူတစ္ေယာက္က ထပ္ၿပီး ၀င္တိုက္တာကို ခံရျပန္ပါေရာ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ မ်က္မျမင္က ပထမတစ္ခါကလို သတိမလစ္ေတာ့ပဲ… “ ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ့ မီးအိမ္ေလးမ်ား ၿငိမ္းေနသလား မသိဘူး ” လို႕ ၾကည္လင္တဲ့ စိတ္ေလးနဲ႕ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလး ေမးလိုက္မိတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ဖက္က ၀င္တိုက္မိသူက.. “ အ့ံေရာဗ်ာ..၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခုပဲ ဒီေမးခြန္း ခင္ဗ်ားကို ေမးေတာ့မလို႕၊ ကၽြန္ေတာ့ မီးအိမ္ေလးမ်ား ၿငိမ္းေနသလား မသိဘူးဆိုၿပီိး ” လို႕ ေျပာေလတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ၾကား တစ္ခဏတာမွ် တိတ္ဆိတ္သြားလွ်က္က… “ ဒါဆို ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ့္လို မ်က္မျမင္ တစ္ေယာက္ပဲေပါ့ ” လို႕ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိတ္ထဲကေန ေမးခြန္းထုတ္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း အျပင္မွာ အသံထြက္လိုက္မိတာကေတာ့..
“ ေအးဗ်.. ကၽြန္ေတာ္တို႕ မီးအိမ္ေတြ ၿငိမ္းကုန္ေလာက္ၿပီ ”
ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ ေျပာလို႕ ရယ္ေမာမိၾကရင္းက ႏွစ္ေယာက္သား ဘ၀တူမ်က္မျမင္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတာကို သိလိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႕ တစ္ေယာက္မွာ ပါလာတဲ့ မီးျခစ္ေလးကို အသံုးၿပဳလို႕ လက္ကေလးေတြက စမ္းတမ္း စမ္းတမ္းနဲ႕ တစ္ေယာက္ရဲ႕ မီးအိမ္ကို တစ္ေယာက္ ကူညီလို႕ ျပန္လည္ ထြန္းေပးဖို႕ ႀကိဳးစားမိၾကတယ္။
အဲ့ဒီအခိုက္မွာပဲ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူတို႕ အနားကို ျဖတ္ေလွ်ာက္လာတယ္။ မ်က္မျမင္ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ လင္းလက္ေနတဲ့ မီးျခစ္က မီးေရာင္ေလးေတြေအာက္မွာ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႕ မီးထြန္းေနၾကတာ၊ မ်က္မျမင္ေတြမွန္း သူက ေတြ႕တာေပါ့။ ဒါနဲ႕ သူတို႕ကို မတိုက္မိေလေအာင္ သတိထားၿပီး အသာကပ္ေရွာင္ခဲ့တယ္။ သူ႕အေနနဲ႕ ဒီလို အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ကူညီေပးရမယ္ ဆိုတာမ်ဳိးကို သူရဲ႕ ပင္ကိုယ္ စိတ္အရ သတိမျပဳမိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ကို ေရွာင္ကြင္းေလွ်ာက္လာရင္း စိတ္ထဲကေတာ့…“ငါလည္းပဲ အေမွာင္ထဲမွာ မီးအိမ္တစ္လံုး ယူလာသင့္တယ္။ ဒါဆို ငါ့လမ္းကို ပိုျမင္ႏိုင္လိမ့္မယ္္ ” လို႕ ေတြးလိုက္မိတယ္။ မ်က္မျမင္ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ သည္လူ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာ သိေတာင္ မသိလိုက္ရွာပါဘူး။
ဘယ္သူမွ သတိမထားမိလိုက္တာ တစ္ခုကေတာ့ ဟိုးဇာတ္လမ္းအစက ပါခဲ့တဲ့ မ်က္မျမင္ကို မီးအိမ္ယူသြားဖို႕ ေျပာခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြႀကီးကေတာ့ .. “ အင္း.. ငါ့မိတ္ေဆြ မ်က္မျမင္ တစ္ေယာက္ မီးအိမ္တစ္လံုးနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ေသခ်ာ ဂရုစိုက္ရင္းေဘးကင္း လံုျခံဳမွဳရေနေလာက္ၿပီ။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီမီးအိမ္ေလး ယူသြားတဲ့ အတြက္ သူ႕ကိုယ္သူေရာ၊ သူ႕ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ကိုပါ အက်ဳိးျပဳ သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ သူသိလာေတာ့မယ္ ” လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ၿပံဳးေနမိတာကိုပါဘဲ။
က်ေနာ္တို႕ ....ကိုယ္တိုင္လည္း မ်က္မျမင္ေလးေယာက္ထဲမွာ ဘယ္လိုမ်က္မျမင္မ်ဳိးအျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့့ဘူးသလဲ..? ဒါမွမဟုတ္ မ်က္မျမင္ကို မီးအိမ္ေပးခဲ့ဘူးသူမ်ား ျဖစ္ခဲ့ေလမလား…?
0 comments:
Post a Comment