ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားမႈ ျပႆနာမ်ား

Min Thant Syn created a doc.

မလုပ္တာနဲ႔စာလွ်င္ လုပ္တာကပိုေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆသည္ လုံးဝမွားယြင္းေသာ အယူအဆျဖစ္သည္။ No news is good news ႏွင့္ “ ထိုင္ေနရင္အေကာင္းသား၊ ထသြားမွ အက်ဳိးမွန္းသိ ” ဆိုတဲ့ သေဘာတရားမ်ားကိုလည္း နားလည္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဘာမွ မလုပ္ဘဲ ေနရမွာလားဆိုတဲ့ ခတ္တံုးတံုး ... အေမးမ်ဳိးလည္း ေမးတတ္ၾကပါတယ္။ ဟုတ္ျပီ၊ အလုပ္လုပ္သည္၊ လႈပ္ရွားၾကသည္ဆိုတဲ့ အခါမွာ ကုိယ္လုပ္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈဟာ လူထုအတြက္ အက်ဳိးျဖစ္မလား၊ အဆိုး ျဖစ္မလားဆိုတာ ပထမဆံုး ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္ပါ။
အက်ဳိးရွိသည္ဆိုဦးေတာ့ ေရတိုသာျဖစ္ျပီး ေရရွည္မွာ အဆိုးျဖစ္လာႏိုင္သာလားဆိုတာလည္း​ ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ရပါ့မယ္။ တပြဲတိုးအေတြးအေခၚေလာက္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ မလုပ္သင့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေရတို၊ ေရရွည္ အက်ဳိးအျမတ္ရွိမည့္ လႈပ္ရွားမႈ ့မ်ဳိးကိုသာ စနစ္တက်စီစဥ္ျပီး လုပ္သင့္ပါတယ္။
အက်ဳိးအျမတ္ဆိုတာကေကာ ဘယ္သူ႔့အတြက္လည္း မိမိအတြက္၊ မိမိနွင့္ အေပါင္းအပါတို႔အတြက္ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ပါတီအတြက္ဆိုရင္ မွားပါလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ့တိုင္းသည္​ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ (တနည္းအားျဖင့္) ျပည္သူလူထု အတြက္သာျဖစ္ရပါလိမ့္မည္။ တခ်ဳိ႔ကဆိုၾကပါသည္.. ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား အဆက္မျပတ္ လုပ္ေပးရမည္တဲ့။ ဒါလည္း မွားပါသည္။ လႈပ္ရွားမႈ႔ဆိုတာ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါႏွင့္ကိုက္ညီျပီး ျပည္သူအတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ရွိမွလုပ္ျခင္းသာ မွန္ကန္ပါသည္။ ဒီလိုျဖစ္ရန္ ဆႏၵစြဲ၊ အတၱစြဲ၊ ပါတီစြဲေတြ ကင္းရွင္းဖို႔အဓိက ျဖစ္ပါသည္။

ဒီေနရာမွာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ႏု မွာ ငါးရာနိပါတ္ေတာ္ထဲမွ ငါးသံုးေကာင္ဇာတ္လမ္းကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ တံငါသည္တဦးက ငါးသံုးေကာင္ကို ဖမ္းမိျပီး ေလွဝမ္းထဲမွာ ထည့္ထားလုိက္ပါတယ္။ ငါးသံုးေကာင္ထဲမွ ပထမ ငါးတေကာင္က ေလွဝမ္းထဲမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဝီရိယၾကီးစြာနဲ႔ တျဖတ္ျဖတ္ ခုန္ထြက္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ တံငါသည္က ေလွာ္တက္နဲ႔ ထုျပီးသတ္လိုက္တယ္။ ဒုတိယ ငါးကေတာ့ ကံေကာင္းရင္လြတ္မွာပဲဆိုျပီး အိပ္လို႔သာေနပါတယ္။ တတိယ ငါးကေတာ့ ပညာဥာဏ္နဲ႔့ သံုးသပ္ျပီး၊ ေလွအေစာင္းမွာ တအားကုန္ ခုန္လိုက္တာ လြတ္ေျမာက္သြားပါတယ္။ ဒီဇာတ္ေတာ္ရဲ့ နမူနာ အတုိင္းဆိုရင္ တတိယငါးလို အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါနဲ႔့ အက်ဳိးအျမတ္ကို ၾကည့္ျပီး လႈပ္ရွားဖို႔ပါပဲ။ သူမ်ား ပရီပိုဇယ္ကိုယူျပီး အခ်က္အလက္ေတြတင္ျပဖို႔ အျမဲမျပတ္ လႈပ္ရွားမႈ့ေတြျပဳေပးေနရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးကို ၾကံဳေတြ႔ေနရသူေတြကေတာ့ တံငါသည္ရဲ့ ေလွာ္တက္စာ ျဖစ္ကုန္တာပါပဲ။ သို႔ေသာ္ ထူးျခားခ်က္က ေလွာ္တက္စာျဖစ္သြားတဲ့ အထဲမွာ ျပည္ပေရာက္ေန သူမ်ားမပါၾကပါဘူး။ ေနျမဲ၊ စားျမဲပါ။ ျပည္တြင္းကလႈပ္ရွားသူမ်ားကသာ အစဥ္အျမဲ ေလွာ္တက္စာမိေနၾကရတာပါ။ အနာခံမွအသာစံရတယ္၊ စြန္႔့မွ စားရတယ္ဆိုတာ အေျခအေနကို ၾကည့္ျပီး ဆံုးျဖတ္လုပ္ကုိင္ရတာမ်ဳိးပါ။ အစဥ္အျမဲစြန္႔ ေနစရာ၊ အနာခံေနစရာမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။

ျပည္ပတြင္ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ့​မ်ားကို ပံုသ႑န္မ်ဳိးစံုႏွင့္ ေတြ႔ရပါတယ္။ ခ်ီတက္လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း၊ သံရံုးမ်ားေရွ႕့တြင္ ဆိုင္းပုဒ္မ်ား ကိုင္ကာေတာင္းဆို၊ ကန္႔ကြက္၊ ဆႏၵျပၾကျခင္း၊ ခရီးေဝးလမ္းေလွ်ာက္၊ စက္ဘီးစီး၊ ဆုေတာင္းပြဲ၊ လတ္မွတ္ထိုး၊ အစာငတ္ခံ စသည္ျဖင့္ စံုလင္လွပါသည္။ ဖိုရမ္၊ ဝပ္ေရွာ့၊ စီမီနာ၊ ေဆြးေႏြးပြဲ၊ အစည္းအေဝး၊ ေလာ္ဘီ၊ ဓါတ္ပံုျပ၊ ပန္းခ်ီျပ၊ စာရြက္စာတမ္းျဖန္႔ေဝ၊ ဖေရာင္းတိုင္ထြန္း၊ တူညီဝတ္စံုဝတ္ စသည္မ်ားႏွင့္ မ်ားျပားလွသည့္ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ လႈပ္ရွားမႈ အားလံုးကို ျပည္သူထံသို႔ ေရဒီယိုမီဒီယာမ်ား၊ ဝက္ဆိုဒ္မ်ားမွ အေရာက္ပို႔ေပးေနၾကပါတယ္။ ျပည္ပမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူ ျမန္မာျပည္သားမ်ားအတြက္ အားေကာင္းခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ အသင္းအပင္းဖြဲ႔ခြင့္ ရပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ ဆႏၵျပခြင့္ေတြေျပာဆို စည္းရံုးခြင့္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားခြင့္ေတြ ရၾကပါတယ္။ ဒီလိုလႈပ္ရွားမႈ့ေတြအတြက္ NGO မ်ားမွ ေထာက္ပံ့ေၾကးေငြေတြလည္း ရတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီအားသာခ်က္ေတြ အေပၚမွာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္ လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ခဲ့ၾကျပီးပါျပီ။ လူထုအတြက္ဘယ္ေလာက္ အက်ဳိးအျမတ္ေတြျဖစ္ထြန္းေနၾကျပီ​လဲ။ လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ပြဲေပါင္း၊ အခ်ိန္၊ ကုန္က်ေငြ ဒါေတြနဲ႔ လူထုအတြက္ရမယ့္ အက်ဳိး အျမတ္ကို ႏိုင္းယွဥ္တိုင္းတာၾကည့္ဖို ့ လိုအပ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ျပည္ပေရာက္ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြကို ေဇာင္းေပးတင္ျပလိုပါသည္။ ဘံုရပ္တည္ခ်က္ မရွိဘူး ဆိုတာလည္း ဗူးေပၚသလိုေပၚ ေနပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး၊ စစ္အစုိးရျပဳတ္က်ေရးဆိုတာေလာက္န​ဲ ့ မလံုေလာက္ပါ။ ဒါ ဘံုရပ္တည္ခ်က္မဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံေရးလူလည္ၾကီးမ်ားနဲ႔ ဘုမသိဘမသိေတြကလည္း ဒီအခ်ိန္သည္ တူတာတြဲလုပ္၊ မတူတာ ခြဲလုပ္ၾကပါ။ အခ်င္းခ်င္း မေဝဖန္ပါနဲ႔့။ ရန္သူအားရစရာေတြ မလုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္လို႔့ ေျပာေနၾကျပန္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ၏ အႏွစ္သာရသည္ ရန္သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိတ္ေဆြပဲျဖစ္ျဖစ္ မွားရင္မွားတဲ့အတိုင္း ေဝဖန္တာ၊ ေထာက္ျပတာမ်ဳိးကို လက္ခံ က်င့္သံုးတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ျပည္ပတြင္ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ႔​့တိုင္းသည္ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးတို႔၊ ျမန္မာ့အေရး အေျဖရွာေရးတို႔ စတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြရဲ့ ေအာက္ကေနျပီး လုပ္ေနၾကတာမို႔ ဟုတ္သေရာင္ေရာင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ အႏွစ္သာရပိုင္းကို စစ္လို႔့လည္းမရ၊ ေဆးလို႔ လည္း မရ သူတဗိုလ္၊ ငါတမင္း လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔့ ရေနၾကပါသည္။ ဒီေနရာမွာ ခြဲခြဲျခားျခားေျပာဖို႔ေတာ့ လိုပါသည္။ ျပည္သူေတြအတြက္ အက်ဳိးရွိေစမယ့္ လႈပ္ရွားမႈမ်ဳိးေတြကို ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔ အႏွစ္နာခံျပီး ဦးေဆာင္လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ား၊ ပါဝင္အင္အားျဖည့္ ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားကိုေတာ့ အမွန္တကယ္ေလးစား ဂုဏ္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈကို မိမိႏွင့္ မိမိတို႔ အေပါင္းအပါ တစုအတြက္၊ အုပ္စုတခုအတြက္ အသံုးခ်ျပီး အျမတ္ထုတ္ေနသူမ်ားကိုေတာ့ ျပည္သူ႔သစၥာေဖာက္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရး ဖိုးတြမ္တိမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ရံႈခ်ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုသူမ်ားကေတာ့ ကိုယ့္သမိုင္း ကုိယ္ေရးတယ္ဆိုတဲ့ စကားကိုျပံဳးျပံဳးေလး ရင္ဆိုင္ေနၾကတဲ့ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ ဆိုတာ လံုးဝနားမလည္ ၾကသူမ်ားပင္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္၊ တစ္ရာေလာက္ရွိခဲ့ရင္ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေနာက္ပိုင္းမွ ယေန႔အထိ သမိုင္းကာလကို ဘယ္လို မွတ္တမ္းတင္ ၾကမလဲ။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ျမန္မာ့သားေကာင္းဇာနည္မ်ား ျပည္ပကိုထြက္ျပီး ဘယ္လို လႈပ္ရွားေနၾကသလဲ။ အမွန္အတိုင္း သာ မွတ္တမ္းတင္ၾကလို႔ရွိရင္ ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ ျမန္မာ့သမိုင္းမ်ား ျဖစ္သြားေလ မလားလို ့ စိုးရိမ္ေနမိပါတယ္။
စစ္အစိုးရကိုတိုက္ဖို႔ နယ္စပ္ကိုထြက္ၾက၊ အဲဒီမွတဆင့္ တတိယႏိုင္ငံမ်ားကိုေရာက္ၾက၊ အခ်ဳိ႕လည္း ပတ္စပို႔ေတြရျပီး နယ္စပ္မွာျပန္ေနၾက နယ္စပ္ဆိုတာလည္း သူမ်ားႏိုင္ငံထဲမွာေနၾကရ၊ အားလံုးကေတာ့ ျပည္ပေရာက္ဟုဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ကံေကာင္းတာက အဖြဲ႔ေတြဖြဲ႔ၿပီး ပရီပိုဇယ္ ေခၚ ေထာက္ပံ့ေၾကးေငြေတြကို ႏိုင္ငံျခား NGO ေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြဆီက ရလိုက္ၾကနဲ႔ ျမန္မာ့ပရီပိုဇယ္ ႏိုင္ငံေရးကာလၾကီးထဲကို ျဖတ္သန္းေနၾကရပါျပီ။ ပရီပိုဇယ္ႏိုင္ငံေရး ဝဲဂယက္ထဲမွာ ရုန္းမထြက္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘဲ စံုးစံုးျမဳပ္ရေတာ့မည့္ အေျခကို ဆိုက္ေနၾကျပီလားလို႔ ေမးစရာျဖစ္ေနပါျပီ။ အခု ေနာက္ဆံုး ၾကားရတဲ့ လႈပ္ရွားမႈကေတာ့ န.အ.ဖ ကို ကုလသမဂၢထဲက ဖယ္ထုတ္ေရးတဲ့ ျပီးေတာ့ သန္းေရႊတို႔ကို ႏိုင္ငံတကာ စစ္ခံုရံုးကို တင္ေရးတဲ့။ 

ေတာ္ေတာ္အေရးပါတဲ့ ကိစၥေတြကို ေဆာင္ရြက္လႈပ္ရွားေနၾကပါတယ္။ ပရီပိုဇယ္ဆုိတာကလည္း တခုခုေတာ့ လုပ္ေနဦးမွ၊ ရပ္ေနလို႔ မျဖစ္ဖူး၊ ဒီေတာ့ ျပည္သူ႔အတြက္ အက်ဳိး ရွိမရွိေတြ သိပ္စဥ္းစားေနလို႔ မျဖစ္ဖူးေပါ့။ လႈပ္ရွားမႈ႔ေတြ မရပ္မနား လုပ္ေနၾကရေတာ့မွာေပါ့။ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ရဲ့ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈသမိုင္း (ျပည္ပ) ကို ၾကည့္ရင္ “ ပရီပိုဇယ္ ” ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းလို႔ ဆိုရပါလိ္မ့္မယ္။ “ သူ႔ ဆန္စားရဲမွ ” ဆိုသလို သူ႔ေငြကို ယူရင္ေတာ့ အျမဲပဲ လႈပ္ရွားမႈ႔ေတြ လုပ္ေနရေတာ့မွာပါ။ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈသည္ ကံေကာင္းသလား၊ ကံဆိုးသလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။ အဖြဲ႔ေတြၾကိဳက္သေလာက္ ဖြဲ႔ရတယ္။ မူဝါဒစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ၾကေရးၾက၊ စာရြက္ေပၚမွာ စံနစ္က်ဖို႔လိုတယ္။ အေရးၾကီးတာက ဗိုလ္လိုေကာင္းေကာင္းတတ္ဖို႔ အဓိကက်တယ္။ ျပီးရင္ NGO ေတြနဲ႔ ရေအာင္ခ်ိတ္၊ ပရီပိုဇယ္ရဖို႔ ေသခ်ာသေလာက္ပါပဲ။ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲမွ လြဲလို႔ေပါ့။ ပရီပိုဇယ္ေတြနဲ႔ ကမၻာ့ပတ္ျပီး လႈပ္ရွားၾကတယ္။ ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ျပည္တြင္းမွာလည္း လုပ္ၾကတယ္။ ယေန႔ ့အေျဖဘယ္လိုထြက္ေနျပီလဲ၊ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ၾကည့္ျပီးဘယ္ေလာက္ေအာင္ျမင္မႈ ရွိျပီလဲလို႔ ေမးရင္ ျပည္ပေရာက္ ပရီပိုဇယ္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားက​ “ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ေျပာႏိုင္တယ္လို႔” အျမဲပဲ ေျပာေလ့ရွိတယ္။ သူတို႔ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ ျပည္သူေတြ သိပါတယ္။ သမိုင္းက စကားေျပာပါ လိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ “ ျပည္သူေတြ သည္ ကိုယ့္ေအာင္ပြဲကို ကုိယ္တိုင္မယူႏိုင္လို႔ တုိက္မယူရဲလို႔ မလြတ္ေျမာက္တာပါ” ဆိုတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြရဲ့ သီအိုရီၾကီးနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ကိုယ့္ကို ကာကြယ္ေျပာဆိုေနၾက ရေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

ဧရာေအာင္