ဦးစေႏၵာဘာသ၏ ၁၆ နွစ္တာ ေထာင္တြင္းျဖတ္သန္းမႈ ျဖစ္စဥ္။

by Zinzinkyaw Zinzin on Monday, July 18, 2011 at 10:03am

            ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ အစည္းေဝးျပဳလုပ္ရန္ မယ္လမုဘုရားသို့ ၾကြေ၇ာက္ပါဘုရား။
 ၈.၆.၉၃ ေန့လည္ ၁ နာရီ။ ဖိတ္စာအ၇ မယ္လမု စုရပ္မွေန၍ ေရႊတိဂုံဘုရား ျပည္သူ့ဥယ်ာဥ္အတြင္း သစ္လုံးစားေတာ္ဆက္အတြင္း၌ အစည္းေဝးျပဳလုပ္ေနစဥ္ အရပ္ဝတ္ ဝတ္ဆင္ထားသည့္ လူ ၁၂ ေယာက္ေျပးဝင္လာျပီး လက္လွန္ခ်ဳိးသူကခ်ိဳး၊ လည္ပင္း ညွစ္သူက ညွစ္၊ ေသနတ္ျဖင္ံခ်ိန္ျပီး သကၤန္းဝတ္ေတြ မလႈပ္နဲ့၊ မခုခံနဲ့၊ခုခံ၇င္ ပစ္လုိက္မည္ဟု ေျပာျပီး  ဦးဇင္းတုိ့၏ မ်က္နွာမ်ားကို အဝတ္မ်ားျဖင့္စည္းကာ  ကားေပါတင္၍ ေခၚေဆာင္သြားပါေတာ့တယ္။

            “ ဆင္း’ ဆုိတဲ့အသံနဲ့အတူ ဝုိင္းဝန္းထုိးၾကိတ္ၾကျပီးေနာက္ အေဆာက္းဦးတခုထဲကိုသြင္းလုိက္တယ္၊ ေျခေထာက္ကိုကား နံရံမွာကပ္ရပ္ထား၊ လက္ေတြကိုအေပၚေျမွာက္ထားလုိ့ ေျပာေနစဥ္မွာ  ဦးဇင္းရဲ့ ရင္ဝသုိ့ ေျခေထာက္ျဖင့္ အကန္ခံလုိက္၇ပါတယ္။ ေနာက္ဘာမွ်မသိေတာ့ပါ၊ တစုံတေယာက္က ေမးေၾကာကို လက္ျဖင့္ကုပ္တင္သလုိခံစားမိလုိ့ နာက်င္မႈကိုခံစားလုိက္၇မွ သတိျပန္ဝင္လာတယ္ဆုိတာသိလုိက္တယ္၊ လက္မ နွစ္ေခ်ာင္းကို လက္ထိပ္ခပ္ျပီးေနာက္  ထုိသူမ်ားထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ ညေန ၆ နာရီခန့္ေလာက္မွာ အ၇က္ေတြမူးရူးျပီး ျပန္ေ၇ာက္လာတဲ့အခါ မၾကားဝံ့မနာသာ ဆဲေ၇းတုိင္းထြာျပီး ရန္ကုန္တျမိဳ့လုံး ဆုိင္ကယ္၊ စက္ဘီး၊ ေလယာဥ္ပ်ံ စီးခုိင္းလုိက္နဲ့ စတင္ကာ နွိပ္ဆက္မႈမ်ိဳး စုံလင္စြာ နွိပ္ဆက္ပါေတာ့တယ္။ တဖြဲံျပီး တဖြဲ့ လူလဲျပီး စစ္လုိက္ နွိပ္ဆက္လုိက္နဲ့ ၄ ၇က္လုံးလုံး ထမင္းမေက်ြး ေ၇မတုိက္ ေန့ညဆက္တုိက္ စစ္ေမးနွိပ္ဆက္ပါေတာ့တယ္။ ေက်နပ္သြားျပီဆုိေတာ့မွ ေနာက္တေနရာကို ကားျဖင့္ ပို့လုိက္ျပန္တယ္၊ ေနာက္မွျပန္သိလုိက္၇တာက နာမည္ဆုိနဲ့ေၾကာာကားနဲ့ ေ၇ၾကည္အုိင္အက်ဥ္းစခန္းလုိ့ ေခၚတဲ့ေန၇ာကို ေ၇ာက္ေ၇ာက္ခ်င္း ထမင္းတဆုပ္၊ ဘဲဥတလုံး၊ ေရတခြက္ုိက္တယ္။ ေရမဝလုိ့ေတာင္းတဲ့အခါ “မင္းအေမ့လင္အိမ္ မဟုတ္လုိ့ မေပးနုိင္ဘူး” ဟုဆုိကာ ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
            ည ၁၂ နာရီေလာက္လာေခၚျပီး ထုိင္ခုံတခုေပၚထုိင္ခုိင္ပါတယ္၊  ထုိင္ခုံက ဖင္ထုိင္တဲ့ေနရာက လက္ဝါးသာသာေလာက္ရွိျပီး ခုံရဲ့ေျခေထာက္က ေလးေပေလာက္ရွည္တယ္။ ေျခေထာက္တင္လုိ့မရေအာင္လုပ္ထားျပီး  သစ္သားအားလုံးက ေစာင္းေတြနဲ့မုိ့ အလြန္ကိုထုိင္ရခက္တဲ့ထုိင္ခုံပါ။ အဲ့ဒီအေပၚမွာ နွစ္၇က္တုိင္တုိင္ စစ္ေဆး ေမးျမန္ေတာ့ ။ ပထမ တရက္မွာတင္ ဘယ္လုိမွကိုမေနနုိင္တဲ့အေျခအေနသို့ေ၇ာက္သြားတယ္၊ ဒုတိယ ရက္ၾကေတာ့သစ္သားနဲ့ ထိတဲ့ေနရေတြ ဘယ္လုိမွကိုအထိမခံနုိင္ေတာ့ဘူး ေျခေထာက္ေတြဆုိတာလဲ မိမိရဲံ စိတ္ထဲမွာ အလြန္ေလးတဲ့အရာဝတၳဳျဖစ္ေနျပီး ဧ၇ာမ ေျခေထာက္ၾကီးလုိ့ခံစာရတယ္၊၂ရက္ေျမာက္လုိ့ ထုိင္ခုံေပၚကေနဆငိးလုိက္တဲ့အခါ ေအာက္သုိ့ပုံက်သြားတယ္၊သူတုိ့က မသိသလုိ လုိနဲ့ထြက္သြားၾကေတာ့ ကိုယ့္ေျခေထာက္ ကိုယ္ျပန္နွိပ္နယ္ ေကြးလုိက္ ဆန့္လုိက္နဲ့ တနာရီေလာက္လုပ္လုိက္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးေနသာထုိင္သာရွိေတာ့မွ  မူလအခန္းသို့ျပန္ပို့လုိက္ျပီး သိမ့္ မၾကာခင္ ၁၂.၈.၉၃ ရက္မွာ သီးျခားအက်ဥ္းေထာင္( သီးသန့္) သို့ပို့လုိက္တယ္။
            သီးသန့္ေထာင္ ၂ေဆာင္ေနာက္ျခမ္း  အခန္း  ၁၆ သို့ ဦးဇင္းနဲ့အတူပါလာတဲ့ ၄ ေယာက္နဲ့အတူ တခန္းထဲမွာထည့္ထားၾကတယ္။ အခန္းထဲမ်ာ ဂန္ဖလား ၂လုံး၊ ဖ်ာအစုတ္တခ်ပ္ပဲရွိတယ္၊ေနာက္ေန့နံက္ ၆ နာရီမွာ အခန္းထဲကို စစ္ဖနပ္ေတြစီးဝင္ျပီး ဘာမွမရွိတဲ့အခန္းထဲကို ေထာင္ဝန္ ၄ ေယာက္ ဝင္ေ၇ာက္ရွာေဖြတဲ့အတြက္ က်င္ၾကီး က်င္ငယ္ေတြျပည့္နက္တဲ့ ဂန္ဖလားေတြထဲကို ပါလာတဲ့ဒုတ္ေတြနဲ့ ေမႊေနွာက္တဲ့အတြက္ တခန္းလုံး နံေစာ္ေနေတာ့  ေထာင္မႈးဆုိသူကို ေခၚေျပာေတာ့ “ ဒါေထာင္ အိမ္မဟုတ္ဘူး” လုိ့ေျပာ၇င္း အခန္းထဲကို ျပန္ဝင္ခုိင္ပါေတာ့တယ္၊၊ ဂ နာရီမွာ  တခန္းစီဖြင့္ေ၇ခ်ိဳးခုိင္ပါတယ္၊ သန့္ရွင္းေ၇းအပါဝင္ ေရခ်ီုဳး၇မည့္အခ်ိန္က ၁၅ မီနစ္ပဲေပးတယ္၊ ၁၅ မီနစ္ျပည့္လုိ့ပိတ္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွစလုိ့  ညေန ၅ နာရီခုိေတာ့မွ တံခါးျပန္ဖြင့္ျပီး အခန္းထဲမွာရွိတဲ့ ဂန္ဖလားေတြကိုျပန္ခ်တယ္၊ လူေတြကေတာ့ အခန္းထဲမွ ထြက္ခြင့္မျပဳဘူး၊ ျပီးတာနဲ့ျပန္ပိတ္လုိက္တယ္။
            နံက္စာကိုေတာ့ ၁၁ နာရီေလာက္မွေက်ြးတယ္ ပန္ကန္မရွိလုိ့ တခန္းျ႔ပီးမွ တခန္ခန္စီေက်ြတာပါ။ ဟင္းကေတာ့  ပဲအေစ့မေတြ့၇တဲ့ အ၇ည္ခ်ည္းသက္သက္ က်ဲေတာက္ေနတဲ့ပဲဟင္းပါ၊၊ညေနဘက္ ဟင္းကေတာ့  ကန္စြန္းၾကီးအရြက္နဲ့ အရိုးေတြကို ျပဳတ္ထားတဲ့ဟင္း (တာလေပါ့)လုိ့အမည္ရတဲ့ ဟင္းနဲ့အတူ နံေဟာင္၍ ငံတူးေနတဲ့ ငပိနဲ့ ေန့စဥ္လုိလုိဆုိသလုိ ေက်ြးပါတယ္။
            ရုံးထုတ္ေတာ့ ဦးဇင္းအိမ္ကမလာနုိင္ဘူးေလ၊ ဦးဇင္းတုိ့က နယ္ပယ္အသီးသီးက ျမ်ိဳ့ေပၚကို စာသင္ဖုိ့လာေရာက္ၾကတဲ့သူေတြမုိ့  မိဘညီအစ္ကိုေမာင္နွမေတြက ျမိဳ့ၾကီး ျပၾကီးေတြကို ေ၇ာက္ဖူးျခင္မရွိတဲ့အတြက္၇ယ္၊ ေကာလဟလ သတင္းေတြၾကားျပီး ေၾကာက္အားၾကီးတာေတြေၾကာင့္ မလာၾကဘူး၊ ဒီလုိ အေျခေနမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ ေထာင္က်ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား  အစားအေသာက္ အခက္ခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ့၇င္ဆုိင္ခဲ့ရတယ္။
            ဦးဇင္းရဲ့ ဖမည္ေတာ္ဟာ ရုံးထြက္ကို လာဖုိ့လုပ္ပါတယ္၊ စမ္းေခ်ာင္းျမိဳ့နယ္မွာရွိတဲ့ ရြာက ဦးဇင္းတပါးအကူညီနဲ့ ရုံးခ်ိန္းကိုအလာ လမ္းေဘးေ၇ေျမာင္းထဲ ရုတ္တရက္ေျခေခ်ာ္က်သြားတဲ့အတြက္ ေျခေထာက္က်ိုဳးသြားလုိ့ မလာနုိင္ဘူးဆုိတာသိ၇တယ္၊ မိခင္ကေတာ့ ေလျဖတ္ထားလုိ့ ကိုယ္တပုိင္း လႈပ္လုိ့မရျဖစ္ေနတယ္၊ ညီနွင့္ အကိုမ်ားကလည္း ဘယ္ကိုမွ မသြား မလာတတ္တဲ့သူေတြျဖစ္ေနျပန္တယ္။
            ေထာင္ထဲေရာက္လာတဲ့ ဘုန္းၾကီးေတြ လူမႈစရုိက္မတူတဲ့ အဝန္းဝုိင္းထဲေရာက္သြားတဲ့အခါ ဘုန္းၾကီးမ်ားအေနနဲ့ အခက္ခဲ့မ်ားစြာေတြ့၇တဲ့ဘုန္းၾကီးမ်ားမွာ၊ (၉၀) ပတၱနိကၠဳဇၨနကံေဆာင္လုိ့က်တဲ့ ဦးနႏၵမာလာ( ေရႊလီ အရွင္နႏၵမာလာ ၾကာညုိခံဆရာေတာ္ရဲံတျပည့္) ဘုန္းၾကီးရယ္၊ သကၤန္းျပာလုိ့လူသိမ်ားတဲ့ ဘုတ္းၾကီး၇ယ္။ထုိဘုန္းၾကီးေတြမွာ တပါးမွ ေထာင္ဝင္စာမရွိၾကဘူး။ ဦးဇင္းကိုေတာ့ နုိင္ငံေရးသမားေထာင္က် အခ်ိဳ့မွ ေထာင္ဝင္စာလာေသာအခါ လွဴဒါန္းလုိ့ရတဲ့ ဆြမ္းဟင္းမ်ားနဲ့ မွ်တေအာင္သုံးေဆာင္ခဲ့၇တယ္။
            ေလာကၾကီးမွာ ငတ္ျပီေဟ့ဆုိရင္” ဘုန္းၾကီးနဲ့ေခြးကအ၇င္ငတ္ၾကတယ္” လုိ့ ဆုိရုိးစကားရွိတယ္။ မိမိမွ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံေလးရွိမွသာ ေပးကမ္းျခင္း၊ လွဴဒါန္းျခင္းအမႈကို ျပဳၾကတဲ့အတြက္ ပိုလွ်ံတယ္လုိ့ဆုိတာမရွိတဲ့ ေထာင္ထဲမွာ ဘုန္းၾကီးမ်ားဟာ အျခားသူေတြထက္ ပိုလုိ့ဒုကၡေ၇ာက္ၾက၇တယ္။
            “ ပုဂၢဳီလ္ခင္မွ တရားမင္”ဆုိတဲ့အတုိင္း ဘုန္းၾကီးမ်ားျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္  ဘုန္းၾကီးအတုိင္း တည္တည္တံ့တံ့ ေနတာရယ္။ လူေတြရဲ့ အလုပ္ အထူးသျဖင့္ ေပးေက်ြးထားတဲ့သူေတြရဲ့ ေဝယ်ာဝစၥမ်ားကို  ဘုန္းၾကီးျဖစ္တဲ့အတြက္ မလုပ္ေပးနုိင္တာေတြေၾကာင့္ရယ္၊ ေက်ြးေပးထားတဲ့သူေတြကမိမိရဲံစကား သုိ့တည္မဟုတ္ အဖြဲံအစည္းနဲံဆုိင္တဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားခ်တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေခါင္းညိတ္တတ္တဲ့သူမ်ားမဟုတ္တဲ့အတြက္  ဘုန္းၾကီးမ်ားဆုိလွ်င္ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းမႈေတြမွာ လက္တြန့္တတ္ၾကတဲ့အတြက္ ဘုန္းၾကီးေတြမွာပိုျပီးဒုကၡေ၇ာက္ၾက၇တယ္။
            ထူးထူးျခားျခား ပိုဆုိတတ္တာက ရန္ကုန္ေထာင္မွ နယ္ေထာင္မ်ားကို အပို့ခံရျပီဆုိရင္ေတာ့ ပိုဆုိးသြားပါတယ္၊ရန္ကုန္မွာက ရန္ကုန္သူ ရန္ကုန္သားမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္၁၅ ရက္ တေခါက္ေထာင္ဝင္စာ လာသူကမ်ားတယ္ နယ္ေထာင္ေတြေရာက္သြားၾက၇င္ ရန္ကုန္မွာတုန္းက ၁၅ ရက္ တေခါက္လာတဲ့သူေတြေတာင္  တလတေခါက္ ၊ ၂ လတေခါက္ျဖစ္ကုန္ၾကတဲ့အခါ  ကိုယ္ေတာင္အနုိင္နုိင္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေပးကမ္းျခင္းအမႈဆုိတာေတာ့ ေဝးေပါ့၊ ပုိးေဝးတဲ့ေထာင္ေ၇ာက္ေလ ပို၍ပို၍  ဆုိးေလပါပဲ။ ဦးဇင္း အင္းစိန္ေထာင္မွာ ၄ နွစ္ေနျပီး သာယာဝတီေထာင္သို့ ၉၇ နွစ္ထဲမွာအပို့ခံ၇တယ္၊ ၁တုိက္၊ ၂တုိက္၊ ဆုိတဲ့တုိက္ဝင္းတခုထဲမွာ ထားတယ္၊ ရန္ကုန္ကေန အတူတူေျပာင္လာခဲ့တဲ့ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၆၈ ေရာက္ရွိတယ္။
            သာယာဝတီေထာင္ေရာက္ေတာ့ ပုံမွန္ေထာင္ဝင္စာ လာတဲ့သူေတြပုံမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ အလာက်ဲကုန္ာကေတာ့ စားေရးက ခက္ခဲလာတဲ့အတြက္ အခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းညီညြတ္စြာနဲ့ လက္ဆြဲအိပ္၊ ပိုက္ဆံအိပ္ေတြ ထုိးျပီး အျပင့္သို့ထုတ္ေရာင္းခုိင္းရတယ္၊ ရရွိလာတဲ့ေငြကို လုိအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြဝယ္ဖုိ့အတြက္ ကူညီတဲ့အေနနဲ့ အေမ လူထုေဒၚအမာကေတာင္ ေထာင္ျဖစ္လက္ဆြဲအိပ္  တကားကားနဲ့ေတြ့လုိက္၇ပါေသးတယ္။ ဦးဇင္းဆုိရင္ ကိုယ္တုိက္ဆပ္ျပာအခက္ခဲရွိလုိ့ ဆက္ျပာတုန္းကို ဘုရားစင္းတုေတာ္ေတြထုျပီး မလုိအပ္လုိ့ဖဲ့ထုတ္ထားတဲ့ အပိုင္းဆေတြနဲ့ ကိုယ္တုိက္ဆပ္ျပာအတြက္ေျဖရွင္းခဲ့၇တယ္။ေနာက္ ေထာင္မႈးေထာင္ပိုင္ေတြက ဒီလုိေျဖရွင္ေနတာကိုသိသြားတဲ့အခါ ေထာင္ထဲက ပစၥည္းေတြ အျပင္ထုတ္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္လုိက္ပါေတာ့တယ္။
            ၂၀၀၂.၁၀ ၈  ရက္ေန့မွာ သာယာဝတီေထာင္မွာ အင္းစိန္ေထာင္သုိ့ျပန္ပို့တယ္၊ ျပန္ပို့ရျခင္းအေၾကာင္းက ဦးဇင္းမွာ မ်က္လုံးၾကည့္မေကာင္းေတာ့တာရယ္၊ ခါးရုိးက်ည္းေပါင္းတက္တာရယ္ေၾကာင့္  ေဆးကုသဖုိ့အတြက္ ျပန္ပို့ျခင္းျဖစ္တယ္၊  ဒုတိယတေခါက္ျပန္ေ၇ာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့  တခန္းနဲ့ တခန္း၊ တေယာက္နဲ့ တေယာက္ စကားေျပားခြင့္မရွိ ကိုယ့္အလွည့္ၾကလုိ့လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ အခန္းဘက္ကိုၾကည့္လုိ့မရတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ့ အခ်ိန္ျပည့္ မွတ္တမ္းထုိင္ေ၇း၊ ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္းခံေနရတယ္၊ တုိက္အတြင္းထဲမွာဆုိရင္  စာပင္မေျပာနဲ့ မ်က္ပင္ေတာင္ တပင္ေလမွ်မေတြ့ရတဲ့အေျခေနပါ။တုိက္ခန္းထဲ ေနေနတဲ့သူအမ်ားစုကလည္း စစ္တပ္က စစ္ဗုိလ္ျပဳတ္မ်ားနွင့္  ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြေမြးထားတဲ့ တျပည့္တပန္းေတြရဲ့ မ်က္လုံးစပါးေမႊးစူးျခင္း ၊မေပးမကမ္းလုိ့ အျမင္ကပ္ျခင္း အေနထုိင္ေလး တခ်က္မွားတာနဲ့ စစ္ေခြးပို့ တုိက္ပိတ္ျခင္းကိုခံ၇ေတာ့တာပါပဲ။
            ေထာင္ထဲေရာက္ေနတဲ့နုိင္ငံေ၇း သမားအခ်င္းခ်င္းေပမဲ့  ပုထုဇဥ္ဆုိေပမဲ့ စိတ္အခန့္မသင့္ျဖစ္တတ္ၾကတယ္၊ ဒါကေတာ့ ဟန္ဝင္းေအာင္းက ဦးသူမနကို သတင္းစားယူခုိင္းတယ္ ဦးသုမနက မယူေပးနုိင္ဘူး ဖတ္ခ်င္၇င္ ကိုယ္ဘာသာယူဖတ္လုိ့ဆုိတယ္၊ဟန္ဝင္းေအာင္က ရန္ျငိုးဖြဲ့ျပီး ညဏ္လင္းထြန္း(ညဏ္ၾကီး) ဖုိးခြါး ၊ ေမာင္ေမာင္းလတ္၊တုိ့ကိုလူမုိက္ငွါးျပီ၊ဦးသုမနကို ဝုိင္းထုိးၾကတယ္။တုိက္ၽတြင္ေနတဲ့ ၾကံသူအားလုံးက မေၾကနပ္လုိ့ေထာင္မႈးကိုယုိင္းေျပာေတာ့ တုိက္ပိတ္ဒဏ္ခပ္တယ္။တုိက္ပိတ္ျပီးတဲ့အခါ စသူတုိ့ကို ဒီလုိလုပ္ကမလားဆုိျပီ ဘုန္းၾကီးေတြကို မေပး မကမ္းရ စကားမေျပာ မဆက္ဆံ၇ဆုိျပီကန့္သတ္တယ္။ ကန့္သတ္လုိက္တဲ့အခါ  ရာဇဝတ္မႈနဲ့ေထာင္က်ေနသူမ်ားနဲ့ NLD ရဲ့ေထာက္ပံ့ေၾကးနဲ့ လုံေလာက္မွ်တစြာ ရပ္တည္နုိင္တဲ့အျပင္ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေ၇းမွာ ပါဝင္လုိ့ေထာင္ထဲ ေ၇ာက္လာၾကတဲ့ သံဃာေတြကိုေတာင္မွ ဦးဇင္းတုိ့က ကူညီနုိင္လုိက္ေသးတယ္။
            ၁၆.၂. ၂၀၀၄ ခုနွစ္ ICRC အဖြဲ့ေထာင္ထဲလာစဥ္တုန္းက ဦးဇင္းတုိ့တုိက္မွာရွိတဲ့ နုိင္ငံေ၇းသမာေတြက၊ စစ္ဗိုလ္ျပဳတ္ေတြ၊ ေထာင္အသီးသီးမွာ ျပစ္ဒဏ္အမ်ိုဳးမ်ိဳးနဲ့ တုိက္ထဲေ၇ာက္လာတဲ့သူေတြကို၊ နုိင္င့ေ၇းသမားေတြနဲ့အတူတူမထားဖုိ့  ထားခဲ့တခ်ိန္ခ်ိန္ ျပႆနာျဖစ္ခဲ့ရင္ သူတုိ့က ရာဇဝတ္သားေတြျဖစ္လုိ့ ျပႆနာကို လက္နဲ့ေျဖရႈင္မည္၊ နုိင္ငံေ၇းသမားေတြက အၾကိုး အေၾကာင္းနဲ့ေျဖရွင္မည္ ေျဖရွင္းနည္းကြာျခားတဲ့အတြက္ အႏၱ၇ာယ္ရွိနုိင္တယ္ ဒါ့ေၾကာင့္ ခြဲထားေပးဖုိ့ ICRC ကိုတင္ျပတဲ့အခါ ICRC က သူတုိ့ေထာင္ပိုင္ကိုေျပာေပးမည္ဟု ဆုိေသာ္လည္း ေျပာေရြ့ခ်င္းမရွိတဲ့အခါမွာ၊ ေထာင္မႈးဦးေက်ာ္သန္းရဲ့ တျပည့္ရင္း ကုလားၾကီးက ဦးဇင္းကို ရမယ္ရွာျပီး ဦးဇင္းကို ေျခေထာက္နွင့္ေျပးကန္တယ္။ တုိက္တြင္းရွိ လူမ်ားဝုိင္းဆြဲျပီးတဲ့အခါမွာ ၊ ေထာင္မႈးက ကုလားၾကီးတေယာက္ထဲကို ရုံးခန္းသုိ့ေခၚခုိင္းလုိက္ျပီး၊ တေအာင့္အၾကာမ်ာေတာ့ဦးဇင္းကိုေခၚခုိင္းလုိက္ပါတယ္၊ ရုံးေရွ့ေျမေပါမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ခုိင္းျပီး ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ေမးျမန္ေနစဥ္ တပ္ၾကပ္ၾကီး ဦးထြန္းၾကည္မွ ယူနီေဖါာင္း အျပည့္စုံ ဝတ္ထားတဲ့ စစ္ဖီနပ္နဲ့ ဦးဇင္းရဲ့ေနာက္ေၾကာကို ေျပးေျပးျပီး  ၆  ခ်က္ကန္၇င္း နာထင္ကိုလည္း  ဘယ္ ညာ ေျခာက္ခ်က္ဆီ၇ိုက္ျပီးသြားတဲ့အခါ တေနရာကို ခဏ ခြဲထားလုိက္ပါတယ္၊ကုလားၾကီးဆုိသူကိုဦးဇင္းနည္တူ ရုိက္ျပီးတဲ့အခါ သူကိုေတာ့ ဝမ္းလွ်ားေမွာက္ခုိင္းျပီး ေထာင္ဝန္ထမ္းမ်ားက လက္ေျခတုိ့ကိုတက္နင္းကာ တပ္ၾကပ္ၾကီးမွ နံပါတ္ဒုတ္နဲ့ အခ်က္ ၂၀ ေလာက္ရုိက္ျပီးတဲ့ခါ ၂ တုိက္ထဲတြင္ တုိက္ပိတ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။ ဦးဇင္းကိုေတာ့ ၅ တုိက္ ၁၁ ခန္း၌  ၇  ရက္တုိက္ပိတ္တယ္ေျပာ၇င္း ေသာ့ခပ္သြားပါေတာ့သည္။
            ညေန  ၆  နာရီ ေထာင္ပိတ္ လူစစ္ေသာအခါ၌ ေထာင္ဝန္ထမ္းမ်ားအား ဆရာဝန္ေခၚေပးပါ၊ ဦးဇင္းရဲ့ေက်ာက မခံမရပ္နုိင္ေအာင္ ေအာင့္ေနတဲံအတြက္ သတင္းပို့ခုိင္းပါတယ္၊ ထုိဝန္ထမ္းမွာလည္း ေထာင္ရဲ့ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အတုိင္း တပ္ၾကပ္ာကီးကိုသတင္းပို့တဲ့အခါမွာ…
            “ ေသပေစကြာ၊ေသရင္ ေလွ်ာက္လႊာ ၃  ရြက္ပဲ ကုန္မယ္ ၊ အလုပ္ရွပ္တယ္ မေခၚေပးနုိင္ဘူး” ဟု တာဝန္က်ဝန္ထမ္းကို အောကာင္းျပန္ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။ ည  ၉  နာရီခြဲခန့္အခ်ိန္မွာ ေထာင္မႈးေက်ာ္သန္းကိုယ္တုိင္ ဝန္းပတ္တာဝန္က်တဲ့အတြက္၊ ေထာင္ဝန္ထမ္း  ၅  ေရာက္နဲ့အတူ အရက္ေစာ္နံေဟာင္လုိ့ ေရာက္ရွိလာျပန္ေတာ့၊၊
            “ ဘာလဲကြ၊ ဘာလုိ့ေခၚေပး၇မွာလဲ၊ ဘာလဲ ေနာက္ထပ္ နာခ်င္းေသးလုိ့လား ထပ္ျပီးထုတ္ရိုက္၇မလား” ဟု ၾကိမ္းေမာင္းဆဲဆုိျပီး ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ ၇  ရက္ အခန္းတံခါးလုံးဝမဖြင့္ဘဲ ပိတ္ထားျပီး ၇  ရက္ျပည့္လုိ့ (ဂ) ရက္ေျမာက္တဲ့ေန့မွာ၊ ရက္ျပည့္ေနျပီ ဘာ့ေၾကာင့္မဖြင့္ေသးတာလဲလုိ့ေမးေတာ့ ေထာင္မႈးအမိန့္မေပးေသးလုုိ့ ေျပာတယ္။ ဒါဆုိေထာင္မႈးကိုသြားေခၚေပးဆုိေတာ့မွ  လာဖြင့္ေပးတယ္ ။ ဒီကိစၥကိုမီဒီးယာတင္တဲ့အခါ  အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ၂၅.၁၀ ၂၀၀၆ က်မွ  ၃ ၇က္ဆက္တုိက္ အသံလႊင့္ျပီး ၊ ၃၀.၁၀ ၂၀၀၆  ရက္ေန့မွာ ေထာင္ပိုင္ၾကီး၊ ညြန္မႈးမ်ား ေထာင္အတြင္း လွည့္လည္တဲ့အခါ တင္ျပလုိက္ေတာ့ အားလုံး အေသးစိတ္မွာသြားျပီး၊ ၅ .၁၁ ၂၀၀၆  မနက္ ၅ နာရီ ေထာင္အဖြင့္ခင္၊ ေထာင္မႈးေက်ာ္သန္း အပါဝင္ ေထာင္ဝန္ထမ္း ၁၀ေယာက္ေလာက္ တံခါးလာဖြင့္ျပီး ဦးဇင္းကိုေခၚထုတ္ပါတယ္၊ အခန္းေပၚမွ ဆင္းလုိက္တဲ့အခါ  ေထာင္မႈးဦးေက်ာ္သန္းမွ လက္ကိုကိုင္ျပီး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဟာေတြကို သူ့ကိုနားလည္ေပးဖုိ့ ယခုလာေခၚတယလည္း ဒီကိစၥအတြက္ + ဝင္တာျဖစ္တယ္၊ တကယ္လုိ့ အမွန္အတုိင္းသာထြက္လုိက္ရင္ သူျပဳတ္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္၊  မရိုက္ဘူး၊ ေဆးကုသခြင့္ေပးတယ္၊ တုိက္ပိတ္ထားတာေတာ့ ဟုတ္တယ္လုိ့ ထြက္ဆုိေပးမည္ဆုိလွ်င္၊ ဦးဇင္းေထာင္ဝင္စာ မရွိတဲ့အတြက္၊ စာဝတ္ေနေ၇းအတြက္ သူအကုန္တာဝန္ယူမည္ဟု တုိက္ဝင္းအတြင္းထဲမွာ ညွိပါတယ္၊ လုပ္ရဲံ၇င္ ခံရဲ၇တယ္လုိ့ ခင္ဗ်ားေျပာထားတဲ့စကားရွိတယ္ေလ၊ ဒါေၾကာင့္မထြက္ေပးနုိင္ဘူးလုိ့ေျပာလုိက္တဲ့အခါမွ တုိက္ဝင္းအတြင္းကေန ေခၚထုတ္သြားျပီး အျပင္မွာေစာင့္ေနတဲ့ ၂ ပြင့္နဲ့ေထာင္မႈးတေယာက္လက္ထဲကို အပ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။ လုံးခ်င္းတုိက္တခုထဲ၌  ေထာင္ပိုင္ၾကီးနဲ့ ေဆးရုံအုပ္ၾကီးနဲ့အတူ အမည္မသိသူတေယာက္က စစ္ေမး ဓာတ္ပုံအမ်ိဳးမ်ိဳးရိုက္ျပီး တုိက္သုိ့ျပန္ပို့လုိက္ပါတယ္။ ကုလားၾကီးကေတာပ့ ေထာင္မႈးနဲ့ အေပးအယူမွ်ျပီး ေကာင္းစားေနတာကိုမ်က္ျမင္ေတြလုိက္၇တယ္။ ထုိကိစၥေတြျပီးသြားတဲ့အခါမွာ ေထာင္ပိုင္ၾကီးလက္မွတ္နဲ့  မည္သည့္အက်ဥ္းသားကိုမဆုိ လက္သီးနဲ့ထုိးဖုိ့မေျပာနဲ့ လက္နဲ့ေတာင္ရြယ္ပိုင္ခြင့္မရွိဟု။ ညြန္းၾကားခ်က္ စာရြက္ေတြေတြကို တုိက္ အေဆာင္အသီးသီး၌လုိက္ကပ္ထားပါေတာ့တယ္။ ေထာင္မႈးဦးက်ာ္သန္းမွာ လကုန္လုိ့ ရဲဘက္စခန္းကိုေျပာင္းေတာ့မည့္အခ်ိန္မွာ စစ္ေျပ ၆၅ ေလးတေယာက္ကို ေရေႏြးပုကန္နဲ့ ပစေပါက္လုိက္တဲံအတြက္ နွတ္ခမ္း ကြဲသြားပါတယ္၊ ေထာင္းမႈးအသစ္တေယာက္ ေ၇ာက္လာတဲ့အခါ၌လည္း ကိုရင္ထန္ကိုေဟာက္ဆုိတာ ခ်င္းတုိင္းရင္သား ျမန္မာစကားေတာင္ ဟုတ္တိပတ္တိမေျပာတတ္ဘူး၊ သူနဲ့တခန္ထဲ အတူေနတဲ့ ကိုျမဆန္းထူးဆုိတာ ရူးေနတယ္လုိ့ ေထာင္ေဆးရုံကေကာ အက်ဥ္းသားေတြကပါ အားလုံးက သတ္မွတ္ခံထား၇သည့္လူး၊ သူတုိ့နွစ္ေယာက္ တခြန္းတပါဒမွ် စကားမ်ားတာကို၊ ၇န္ျဖစ္တယ္ဆုိျပီးေထာင္မႈးရုံးခန္းေခၚ သြားကာ၊ ေထာင္မႈးနဲ့ေျပာ၇င္း ကိုရင္ထန္ကိုေဟာက္က ျမန္မာစကား မေျပာတတ္ ေျပာတတ္ မပီကလာ ပီးကလာနဲ့ေျပာတာကို  ေထာင္မႈးက သူကိုမေျခမငံ  ေျပာတယ္ဆုိျပီး ထန္ကိုေဟာက္ကို လက္သီးနဲ့ ရြယ္ထုိး ထုိးတဲ့အခါ နွတ္ခမ္းကိုထိသြားတယ္၊၊ ထန္ကိုေဟာက္မွ ေထာင္မႈးကို ခင္ဗ်ာဘာ့ေၾကာင့္ထုိး၇တာလဲ ခင္ဗ်ား ထုိးပိုင္ခြင့္မရွိဘူးလုိ့ ျပန္ေျပာေတာ့၊ ေထာင္မႈးသတိရသြားျပီး နွစ္ေယာက္လုံးကိုျပန္လႊတ္လုိက္တယ္။ တုိက္ထဲေရာက္ေတာ့ ထုိအေၾကာင္း အကုန္အစင္ကို သိလုိက္၇ေတာ့ ဦးဇင္းရယ္၊ညဏ္လင္ထြန္း၊ ကိုသီဟ၊ လြင္ကိုလတ္ ၄ ေယာက္ ေထာင္မႈးရုံခန္းကို သြားရွင္းၾကတဲ့အခါ၊ သူကထုိးတာမဟုတ္ပါဘူး ရြယ္လုိက္တာပါ၊ ေနာက္ေနာင္ဒီလုိမ်ိဳး မျဖစ္ေစရပါဘူးဟု ကတိေပးလုိက္ပါတယ္။
             စကိတင္ဘာနဲ့ က်တဲ့ သံဃာအားလုံးကို နယ္ေထာင္အသီးသီးပို့ထားတဲ့အတြက္  ပို၍ ပို၍ အခက္ခဲေတြနဲ့ ၇င္ဆုိင္ေန၇တယ္။စက္တင္ဘာလႈပ္ရွားမႈမွာပါတဲ့ အခ်ိဳ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြကို ၁၉၅ သာသနာ ညိဳးႏြမ္းပုဒ္မေတြတပါျပီး ရဲဘက္စခန္း အသီးသီးကိုပို့တယ္၊  ၂၉၅ ပုဒ္မ အတပ္ခံရတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြရဲ့အျဖစ္သနစ္က ၊ ရဲဘက္ပို့၊ ေက်ာက္ထု၊ ေကာက္စုိက္ ၊ ေပၚတာလုိက္ ၊ လက္နက္ၾကီးထမ္း ၊ခက္ခဲပင္ပန္းမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ့ ရင္ဆုိင္၇တဲ့အျပင္၊ ေထာင္က်အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေျပာင္စ၇ာ၊ ခုိင္းဘတ္၊ အျဖစ္ယူဆျပီး အထင္းေသး၊ အျမင္းေသး၊ စြာဆက္ဆံခံရတဲ့အတြက္ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ၊ရုပ္ပိုင္ဆုိင္ရာေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ထိခုိက္ၾက၇တယ္။
            ေထာင္ထဲမွာ ေထာင္မႈး ေထာင္ပိုင္ အပါဝင္ ေထာင္က်အခ်င္းခ်င္း အထင္ေသးဆုံး အနွိပ္ဆက္ အခံရဆုံး ပုဒ္မကေတာ့ မုဒိန္းမႈ့နွင့္  ၂၉၅ သာသနာညွဳိးႏြမ္းမႈ့နွင့္ သူမ်ားပါတည္း။
                           တဦးတဦး ေမတၱာဆူး ၾကည္နူးနုိင္ပါေစ။
                                                            ဦးစေႏၵာဘာသ



Former Burmese political prisoners on the Thai-Burma border U Sandawbartha was arrested in 1993 and sentenced to 29 years in prison for his political activities. He was jailed for 16 years in Insein and Tharawaddy prisons. After his release from prison he was forced to flee Burma and now lives in exile in a safe house on the Thai-Burma border Copyright © James Mackay / enigmaimages.net

· · Share