မူၾကဳိဆရာမ

(ဦးဘုန္း-ဓာတု)

by Zay Yar Phyo on Tuesday, July 26, 2011 at 3:58pm

တစ္ခါတစ္ရံတြင္ လူတုိ့သည္ ကုိယ့္တန္ဖုိးကုိ ကုိယ္မသိၾက။
ကုိယ့္ေနရာကုိ ကုိယ္တန္ဖုိးမထားၾက။ကုိယ့္တာဝန္ကုိ ကုိယ္မသိၾက။
ေတာင္ငူၿမဳိ့သုိ့ စာေပေဟာေၿပာပြဲ သြားေရာက္ခဲ့ရသည္။အေမ့အိမ္ဟုိတယ္တြင္ ေနရာခ်ထားေပးသည္။အိပ္ခန္းထဲတြင္ ရွိေသာ စေလာင္းတီဗြီမွ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုလာေနသည္။၎အင္တာဗ်ဴးကုိ စိတ္ဝင္တစားနားေထာင္မိခဲ့သည္။ သေဘာက်သည္။

၎အင္တာဗ်ဴးတြင္ မူၾကဳိေက်ာင္းမွ ဆရာမငယ္တစ္ေယာက္ကုိ ေမးၿမန္းၿခင္းၿဖစ္သည္။ၿပထားေသာ ေနာက္ခံလႈပ္ရွားမႈ အရုပ္မ်ားတြင္ ကေလးငယ္မ်ားေဆာ့ကစားေနသည္ကုိ ေတြ႔ေနရသည္။
”ဆရာမ တာဝန္ထမ္းတာၾကာၿပီလား”
”၃ ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီ”
”ဘာတာဝန္ ယူရသလဲ”
”ကေလးေတြရဲ့ စရုိက္သဘာဝကုိ သူတုိ့စရုိက္အမွန္အတုိင္း မိဘေတြသိဖုိ့ ကေလးေတြကုိယ္တုိင္သိဖုိ့ တာဝန္ယူရတယ္”
”နည္းနည္းေလး ဒီထက္ပုိၿပီး ရွင္းၿပလုိ့ရမလား”
”ကေလးဆုိတာ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။အားကုိးစရာေကာင္းတယ္။ ေၾကာက္စရာလည္း ေကာင္းတယ္ရွင့္။”
”ဘာေၾကာင့္လဲ”
”ရုိးသားလုိ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတာေလ။အနာဂတ္အတြက္ ပညာတတ္ေတြ ပညာရွင္ေတြၿဖစ္လာမွာမုိ့ အားကုိးစရာလည္းေကာင္းတယ္။”
”ဒါၿဖင့္ရင္ ဘာလုိ့ေၾကာက္စရာေကာင္းတာလဲ။”
”ဒီကေလးေတြ ယဥ္ေက်းလိမ္မာၿခင္းမရွိဘဲ ၾကီးလာခဲ့ရင္ အားလုံးအတြက္ ရန္သူၿဖစ္ႏုိင္လုိ့ပဲ။ အေရွ့တုိင္းစာေပေတြမွာ အေမြခံသားဆုိးသမီးဆုိးကုိ ရန္သူထဲမွာထည့္ထားတာ ဖတ္ဖူးတယ္။ ဒီေတာ့ကေလးဆုိတာ ကၽြန္မတုိ့ပညာေရး ေပၚလစီမွားရင္ ရန္သူၿဖစ္လာႏုိင္တယ္။ဒါေၾကာင့္ေၾကာက္တာ။”
”ဟုတ္တယ္ေနာ္။ဆက္ေၿပာပါဦး။”
”ကၽြန္မက ဒါေၾကာင့္ ဆရာမအလုပ္ကုိ ႏွစ္သက္တာ။ေရာက္စတုန္းကေတာ့ စိတ္ညစ္တာေပါ့ရွင္။ေမ်ာက္ေတြ က်ားေတြကုိ ထိန္းေနရတဲ့အတုိင္းပဲ။တၿဖည္းၿဖည္းနဲ့ သူတုိ့ရဲ့ ခ်စ္စရာအမူအက်င့္ေတြေၾကာင့္ ခ်စ္တတ္လာတယ္။ဒီလုိပဲ ကုိယ့္ရဲ့တာဝန္ကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ေက်နပ္လာတဲ့အတြက္ ေပ်ာ္လာတယ္။”
”ပညာေရးရဲ႕ အဓိက ရည္မွန္းခ်က္ကဘာလဲဗ်။ခင္ဗ်ားနားလည္သလုိ ေၿပာၿပစမ္းပါ။”
”ကၽြန္မအယူအဆကုိ ေၿပာၿပမယ္ေနာ္။ပညာေရးရဲ႕ အဓိကရည္မွန္းခ်က္ဆုိတာ ဧကရာဇ္ ဘုရင္ၾကီးေတြ ေမြးဖြားေပးဖုိ့လည္း မဟုတ္ဘူး။မဟာသူေဌးမင္းၾကီးေတြ ေပၚေပါက္လာဖုိ့လည္းမဟုတ္ဘူး။မဟာပညာေက်ာ္ၾကီးေတြ ၿဖစ္လာဖုိ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ပညာေရးရဲ့ အဓိကရည္မွန္းခ်က္ဟာ တုိင္းၿပည္အေနနဲ့ ေၿပာရမယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံသူ၊ႏုိင္ငံသားေကာင္းေတြ ေမြးထုတ္ေပးဖုိ့ပဲ။လူေတြကုိ ခ်စ္တတ္ေအာင္သင္ေပးဖုိ့ပဲ။အိမ္တစ္အိမ္အေနနဲ့ ေၿပာမယ္ဆုိရင္ သားေကာင္း၊သမီးေကာင္း၊ မိသားစုေကာင္းၿဖစ္ေအာင္ သင္ေပးၿခင္းဟာ အေၿခခံပညာေရးရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ပဲ။”
”ခင္ဗ်ားေၿဖတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ။ဆက္ၿပီးေမးခြင့္ၿပဳပါ။”
”ရပါတယ္။”
”လစာဘယ္ေလာက္ရသလဲ။”
”စားဝတ္ေနေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ရတာမွန္ေပမယ့္ လစာအနည္းအမ်ားနဲ့ လူတစ္ေယာက္တန္ဖုိးကုိ ဆုံးၿဖတ္လုိ့မရဘူး။”
”ဆက္ၿပီးေမးပါရေစ။”
”ေကာင္းပါၿပီ။”
”ကေလးေတြ ဥာဏ္ရည္ဘယ္လုိေနသလဲ။”
”ၿပန္ၿပီးေမးပါ။ေမးခြန္းကို နားမလည္လုိ့ပါ။”
”ကေလးေတြက ေတာ္သလား၊ညံ့သလားလုိ့ ဆုိလုိတာပါ။”
”ဒါဆုိရင္ ရွင့္ကုိ ကၽြန္မ ေမးခြန္းတစ္ခုၿပန္ေမးမယ္။ႏွင္းဆီပန္းနဲ့ စံပယ္ပန္း ဘယ္ပန္းကပုိလွသလဲ။“
”ဘာဆုိင္လုိ့လဲ။”
”ေၿဖၾကည့္ပါ”
”ႏွင္းဆီပန္းက လွတာေပါ့။”
”ကၽြန္မေမးတာက ႏွင္းဆီပန္းနဲ့ စံပယ္ပန္း ဘယ္ပန္းပုိလွသလဲ ေမးတာေလ။”
”ေၿဖၿပီးၿပီေလ။ႏွင္းဆီပန္းက လွတယ္လုိ့။”
”ကၽြန္မေမးတာက ဘယ္ပန္းကုိ ပုိၾကဳိက္သလဲလုိ့ ေမးတာမဟုတ္ဘူး။ရွင္က…ရွင္ၾကဳိက္တဲ့ ႏွင္းဆီပန္းကုိ လွတယ္လုိ့ေၿပာတယ္။”
”ဟုတ္သားပဲ။က်ဳပ္က ႏွင္းဆီပန္းၾကဳိက္တာဗ်။ဒါေၾကာင့္ ႏွင္းဆီပန္းကုိ လွတယ္လုိ့ေၿဖလုိက္မိတာပဲ။”
”တကယ္ေတာ့ ႏွင္းဆီပန္းလည္းလွသလုိ စံပယ္ပန္းလည္း လွတာပါပဲရွင့္။ကေလးေတြ ေတာ္သလား ညံ့သလားဆုိတဲ့ ေမးခြန္းဟာ လူၾကီးေတြ ဘယ္ေတာ့မွ မေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းပဲ။သူ့အလွနဲ့သူ။ အားလုံးလွၾကပါတယ္။”
”ခင္ဗ်ားက ဆရာမလုပ္သက္ အနည္းငယ္သာရွိေပမယ့္ ေမးခြန္းေတြရဲ့ အေၿဖကုိ စနစ္တက်ေၿဖတတ္တယ္ေနာ္။”
”စာဖတ္လုိ့ပါ။”
”ဘာစာေတြဖတ္သလဲ။”
”အစုံဖတ္တယ္။အားရင္ ကၽြန္မက စာဖတ္တယ္။“
”ဒါနဲ့ ေမးရဦးမယ္။အုိဘားမားကုိ ႏွစ္သက္သလား။”
”ႏွစ္သက္ခဲ့ပါတယ္။”
”ေနာက္ထပ္တစ္ၾကိမ္အတြက္ ထပ္ၿပီးႏွစ္သက္ႏုိင္ပါဦးမလား။”
”ဒါကေတာ့ မေၿပာႏုိင္ဘူးရွင့္။သူ့အေၿပာနဲ့ သူ့အလုပ္ကုိ ေစာင့္ၾကည္ရမွာပဲ။အေၿပာနဲ့ အလုပ္ ညီရင္ေတာ့တစ္မ်ဳိးေပါ့။
အေၿပာတၿခား အလုပ္တၿခားဆုိရင္လည္း တစ္မ်ဳိးေပါ့ေလ။”
”သမၼတၾကီးနဲ့ ခင္ဗ်ားနဲ့ ။တုိင္းၿပည္အတြက္ ဘယ္သူက ပုိအေရးၾကီးသလဲ။”
”တုိင္းၿပည္အတြက္ဆုိရင္ေတာ့ သူေရာ၊ကၽြန္မေရာ၊ရွင္ေရာ၊ ဒီႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ လူေတြအားလုံးအတူတူပဲ အေရးၾကီးတယ္။
ရွင့္ေမးခြန္းတစ္ခုခု လုိေနသလုိပဲ။ဒီႏုိင္ငံမွာ ေန၊ဒီေၿမ၊ဒီေရ၊ဒီေလနဲ့ အသက္ရႈၾကသူအခ်င္းခ်င္း အားလုံးအတြက္ အားလုံးအေရးၾကီးပါတယ္။အားလုံးေကာင္းမွ အားလုံးေကာင္းမွာပါ။တစ္ဦးတစ္ေယာက္၊တစ္သင္းတစ္ဖြဲ့ ေကာင္းေနရုံနဲ့ အားလုံးမေကာင္းႏုိင္ဘူး။”
”ေအာရုိက္စ္။ေကာင္းလုိက္တဲ့ အေၿဖဗ်ာ။ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းတစ္ခုေမးပါရေစ။”
”ေမးပါ။”
”သမၼတၾကီးနဲ့ ခင္ဗ်ား တုိင္းၿပည္အတြက္ ဘယ္သူကပုိၿပီးတာဝန္ရွိသလဲ။”
”ဒါကလဲ ရွင္းရွင္းေလးပါ။ကၽြန္မက ပုိၿပီးတာဝန္ရွိတာေပါ့။”
”ဘာေၾကာင့္လဲဗ်။ခင္ဗ်ားအေၿဖက တစ္မ်ဳိးၾကီးပါလား။”
”ဟုတ္တယ္ရွင့္။သမၼတ တုိ့၊ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္တုိ့၊ အမတ္တုိ့ဆုိတာ ပါတီေနာက္ခံတစ္ခုနဲ့ ေရြးခ်ယ္ၿခင္းခံရၿပီး တာဝန္အပ္ႏွင္းခံရတဲ့ သူေတြေလ။သက္မွတ္ သက္တမ္းကာလအတြင္းမွာပဲ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၾကရမွာေလ။ ကၽြန္မတုိ့က ႏုိင္ငံ့ဝန္ထမ္းေတြရွင့္။ပင္စင္မယူမၿခင္း၊ အလုပ္လုပ္ၾကရမွာ။တုိင္းၿပည္အတြက္ ကၽြန္မတုိ့ဝန္ထမ္းေတြက ပုိၿပီးတာဝန္ရွိတာေပ့ါရွင့္။ဝန္ထမ္းေကာင္းမွ တုိင္းၿပည္ေကာင္းမွာရွင့္။”
”ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ခင္ဗ်ားအေၿဖကုိ သေဘာက်ပါတယ္။”
”ကၽြန္မကလည္း ေၿဖဆုိခြင့္ရလုိ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။”
တစ္ခါတစ္ရံတြင္ လူတုိ့သည္ ကုိယ့္တန္ဖုိးကုိ ကုိယ္မသိၾက။
ကုိယ့္ေနရာကုိ ကုိယ္တန္ဖုိးမထားၾက။ကုိယ့္တာဝန္ကုိ ကုိယ္မသိၾက။

ဆရာဦးဘုန္း(ဓာတု) ဧ။္ ”မူၾကဳိဆရာမ” ေဆာင္းပါးအား ဆရာဧ။္ ခြင့္ၿပဳခ်က္မယူမိပဲ ကူးယူေဖာ္ၿပမိသည့္အတြက္ ဆရာ့အားအႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။

ေဇယ်ာၿဖဳိး