ဖားကို ေႁမြကိုက္ တုတ္ႏွင့္႐ိုက္ေသာ္...

လြတ္လပ္ျခင္း ဂရုမွကူးယူေဖၚျပပါသည္။

ေမး။ ။ (က) ဖားကို ေႁမြကိုက္ေနရာ ဖား၏အသက္ကို ကယ္ေသာ အေနအားျဖင့္ လူတစ္ေယာက္က ေႁမြကို တုတ္ႏွင့္႐ိုက္ကာ ပယ္ရွား၏။ ေႁမြသည္ သူ၏အစာျဖစ္ေသာ ဖားကို လြတ္သြား၏။ ေႁမြ၏ အစာကို တားဆီးပိတ္ပင္ေသာ ထိုလူ၌ အျပစ္ရွိပါသလား။ ဖား၏ အသက္ကို ကယ္ျခင္းေၾကာင့္ ကုသိုလ္ေကာ- ရပါသလား။ က်မ္းအကိုးအကားျဖင့္ ပညာရွင္မ်ား ေျဖၾကားေပးၾကပါရန္ ေမးျမန္းအပ္ပါသည္။ (စိႏၲာမဏိမဂၢဇင္းမွာ ေရးေျဖျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေျဖေလး တစ္ပုဒ္ပါ။ ေမးတဲ့သူေတာင္ ေမ့ေနၿပီ။)


ေျဖ။ ။ (က) ေႁမြ၏အစာကို တားဆီးပိတ္ပင္ေသာ ထိုလူ၌ အျပစ္ရွိပါသလား-ဟူရာ၌ ေႁမြကို တုတ္ႏွင့္႐ိုက္ရာတြင္ (ေမးခြန္းအရ) ဖား၏အသက္ကို ကယ္ေသာအေနအားျဖင့္ ႐ိုက္ျခင္းျဖစ္၏။ တမင္တကာ ေႁမြ၏အစာကို တားဆီးပိတ္ပင္လုိစိတ္၊ သက္သက္မဲ့ ေႁမြကို အစာငတ္ေစလိုစိတ္ မရွိ။ ထိုသို႔ မရွိသည့္အတြက္ အျပစ္မျဖစ္။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္တြင္ အဝ႐ုဒၶက မည္ေသာ ဘီလူးသည္ ၁၂-ႏွစ္တိုင္တိုိင္ ေဝႆဝဏ္နတ္မင္းႀကီးကို လုပ္ေကၽြးခစားသျဖင့္ “ဤေန႔မွေနာက္ (၇)ရက္ေျမာက္ေန႔၌ (အာယုဝၯနသတိုးသား ျဖစ္လာလတံၱ႔ေသာ) ဤသူငယ္ကို ဖမ္းယူစားေသာက္ေလာ့”ဟု ဆုအျဖစ္ ေပးေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အစီအမံျဖင့္ သူငယ္ကို ၿခံရံကာ ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ (၇)ရက္တိုင္တိုင္ အဆက္မျပတ္ ပရိတ္ ရြတ္ၾကရ၏။ (၇)ရက္ေျမာက္ေသာည၌ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ႂကြလာ၏။ ဘုရားရွင္ႂကြလာေတာ္မူေသာအခါ တန္ခိုးႀကီးနတ္မ်ား လည္း လာေရာက္ၾကသျဖင့္ အဝ႐ုဒၶကဘီလူး အနားကပ္ခြင့္မရ။ (၇)ရက္ေက်ာ္သြားလွ်င္လည္း စားခြင့္မရွိေတာ့။ ဤနည္းျဖင့္ ဘုရားရွင္ ကိုယ္တိုင္ ဘီလူးစားမည့္ေဘးမွ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ကယ္တင္ေတာ္မူခဲ့ဘူး၏။ (ဓမၼ၊႒၊၁၊၄၂၃)
ဖား၏အသက္ကို ကယ္တင္ျခင္းေၾကာင့္ ကုသိုလ္ရပါသလား ဟူရာ၌ ကုသိုလ္ရပါသည္။ ဇီဝိတဒါန ျဖစ္ပါသည္။ အ႒သာလိနီ- အ႒ကထာတြင္ “ဇီဝိတဒါနျဖစ္လတၱံ႔ဟု ႀကံ၍ စာေရးတံဆြမ္း၊ သံဃိက ဆြမ္းစသည္တို႔ကို ေပးလွဴ၏။ မက်န္းမာကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔အား ေဆးလွဴ၏။ ေဆးဆရာေခၚေပး၏။ ပိုက္ကြန္ကို ေဖာက္ဖ်က္ေစ၏။ ၿမံႇဳးကို ဖ်က္ဆီးေစ၏။ ငွက္ေလွာင္ခ်ိဳင့္ကို ပ်က္စီးေစ၏။ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ျပဳေစ၏။ သားႀကီးငါးႀကီး မသတ္ရဟု ေႂကြးေၾကာ္ကာ စည္လည္ေစ၏။ ” (အဘိ၊႒၊၁။၁၂၂) စသည္ျဖင့္ လာရွိပါသည္။ ဝိနည္းဋီကာတြင္လည္း “ဖားကိုခဲထားေသာ ေႁမြမကို (အမျဖစ္၍ ရဟန္း မကိုင္ေကာင္းေသာေၾကာင့္) တုတ္စသည္တို႔ျဖင့္ ညႇပ္၍ ဖ်စ္ညႇစ္ဖိႏွိပ္ကာ ဖားကို လႊတ္ေစျခင္းငွါ အပ္၏။” ဟု လာရွိပါသည္။ (သာရတၳ၊ဋီ၊ ၂။၃၁၉)

ဆက္လက္၍ အနည္းငယ္ လွ်ာရွည္ခ်င္ပါေသးသည္။ ျပႆနာတစ္ရပ္ကို အေျဖရွာရာတြင္ ဗုဒၶဝါဒအလို အေျဖရွာနည္း။ အျခားေသာ ဘာသာဝါဒ အယူအဆရွိသူ ဒႆနဆရာတုိ႔၏ အေျဖရွာနည္းဟု ႏွစ္မ်ိဳးခြဲျခားႏိုင္၏။ အျခားဆရာတို႔၏ အေျဖရွာနည္းမွာ အေပၚယံ အသြင္သ႑ာန္ကို ၾကည့္၍ ဆံုးျဖတ္၏။ ဗုဒၶဝါဒအလို အေျဖရွာနည္းမွာ အတြင္းပိုင္း အႏွစ္သာရကို ၾကည့္၍ ဆံုးျဖတ္ရ၏။ ဥပမာ- အျခားေသာ ဆရာတို႔က ရယ္ေသာသူသည္ အသက္ရွည္၏-ဟု ဒႆနတစ္ရပ္ကို အဆိုျပဳ၏။ ၎ကို ဗုဒၶဝါဒအလို အေျဖရွာၾကမည္ဆိုလွ်င္ ရယ္ေမာျခင္းဟူေသာ အေပၚယံ အသြင္သ႑ာန္မွ်ကို အသက္ရွည္ျခင္း၏ အေၾကာင္းတစ္ရပ္အျဖစ္ သတ္မွတ္အတည္ျပဳကာ အေျဖထုတ္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ၎ေပ်ာ္ရႊင္ ရယ္ေမာရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္ေသာ ေသာကကင္းျခင္း စသည္ကိုသာ အသက္ရွည္ျခင္း၏ အေၾကာင္းတစ္ရပ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ရေပလိမ့္မည္။ မွန္ပါသည္။ ဘဝတြင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေသာကဒုကၡမ်ားေနေသာ သူသည္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကလိထိုးကာ ရယ္ေမာေန႐ံုမွ်ျဖင့္ အသက္မရွည္ႏိုင္ပါ။
အထက္ပါေမးခြန္းတြင္ (မေျပးေသာ္လည္း ကန္ရာရွိဆိုသလို) ေႁမြ၏အစာကို တားဆီးပိတ္ပင္ရာ ေရာက္သည္မွန္၏။ သို႔ေသာ္ ေမးခြန္းတြင္ ဖား၏အသက္ကို ကယ္ေသာအေနအားျဖင့္-ဟု ဆိုသည့္အတိုင္း ဖားကိုသနားေသာ ေစတနာေကာင္း ျပ႒ာန္း၏။ ေႁမြကို အစာငတ္ေစလိုေသာ ေစတနာဆိုးမရွိ။ ဥပမာ- အရက္ဆိုင္တြင္ ထိုင္ကာ အရက္မွာေနေသာ သားအား အတင္းအၾကပ္ဆြဲေခၚလာေသာ ဖခင္ကို မိဘေမတၱာ ႀကီးမားသူဟု ဆိုမလား။ အရက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ကို စီးပြားေရး ထိခိုက္ေအာင္လုပ္သူဟု စြပ္စြဲမလား။ အေပၚယံ အသြင္သ႑ာန္မွ်ျဖင့္ ဆံုးျဖတ္လွ်င္ ႏွစ္ခုလံုး ေျပာပုိင္ခြင့္ ရွိပါသည္။
အတြင္းပိုင္း အႏွစ္သာရအထိ ၾကည့္လွ်င္ကား “ေစတနာဟံ ဘိကၡေဝ ကမၼံ ဝဒါမိ”ဟု ေဟာေတာ္မူသည့္အတိုင္း ကမၼအရ အျပဳအမူဟု သဒၵါနည္းအရ အနက္ထြက္သည့္တိုင္ သာမာန္အျပဳအမူ၊ လႈပ္ရွားမႈ၊ အမူအရာမွ်ကိုသာ ယူရသည္မဟုတ္။ ထိုအျပဳအမူကို ျဖစ္ေစေသာ လႈံ႕ေဆာ္တိုက္တြန္းတတ္ေသာ ေစတနာကိုသာ ကံဟု ဆိုရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစတနာေကာင္းလွ်င္ (အျပဳအမူႏွစ္သက္ဖြယ္ မရွိသည့္တိုင္) အလုပ္ေကာင္း ကံေကာင္း ဟု ဆိုရ၏။ ေစတနာဆိုးလွ်င္ အလုပ္ဆိုး ကံဆိုးဟု သမုတ္ရ၏။ ဤမွ်ဆိုလွ်င္ (က)အမွတ္ျပ ပုစၧာ ေျပေလာက္ပါၿပီ။

(ခ) ေႁမြကို တုတ္ႏွင့္႐ိုက္ရာတြင္ အကယ္၍ ေႁမြေသသြားခဲ့ပါက တုတ္ႏွင့္႐ိုက္သူ ထုိလူ၌ ပါဏာတိပါတကံ က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္ပါသလား ဆိုသည္ကို ေျဖၾကားေပးၾကေစလိုပါသည္။
ေျဖ။ ။ ပါဏာတိပါတကံေျမာက္ဖို႔ အဂၤါ (၅)ခ်က္ ျပည့္စံုဖို႔ လိုပါသည္။ အဂၤါတိုိ႔မွာ --
(၁) သတၱဝါျဖစ္ျခင္း၊ (၂) သတၱဝါဟု သိရွိျခင္း၊ (၃) ေသေစ လိုေသာ ေစတနာရွိျခင္း၊ (၄) ေသေအာင္လံု႔လျပဳျခင္း၊ (၅) ေသျခင္း တို႔ျဖစ္ပါသည္။
အထက္ပါ အဂၤါ ၅-ခ်က္စံုမွ ကမၼပထေျမာက္ပါသည္။ ပါဏာတိပါတကံ ထုိက္ပါသည္။ ယခုေမးခြန္းပါ ျပႆနာတြင္ကား ဖားကိုလႊတ္ကာ ထြက္ေျပးေစ႐ံုသာ ရည္ရြယ္ၿပီး ေႁမြကို ေသေစလိုေသာ စိတ္ေစတနာ မရွိသည့္အတြက္ ပါဏာတိပါတကံ က်ဴးလြန္ရာ မေရာက္ပါ။ “ဒီေႁမြဟာ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ တိရစၧာန္ ျဖစ္ရတယ္။ ယခု ပါဏာတိပါတအမႈ ထပ္ျပဳေနျပန္ၿပီ။ ဒီေႁမြအကုသိုလ္ မျဖစ္ေအာင္ ငါတားမည္”ဟု စိတ္ထားတတ္လွ်င္ ကုသိုလ္ပင္ ျဖစ္ပါေသးသည္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ကာသိတိုင္း ဗာရာဏသီျပည္ ျဗဟၼဒတ္ မင္း၏သား “မဟိသာသ” မည္ေသာ မင္းသားျဖစ္ခဲ့စဥ္က ညီငယ္ႏွစ္ေယာက္ကို စားဖိုိ႔ရန္ ဖမ္းထားေသာ ေရကန္ေစာင့္ဘီလူးကို ေဒဝဓမၼတရား ေဟာၾကားေပးရာ ဘီလူးက ၾကည္ညိဳသျဖင့္ ညီငယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ျပန္လႊတ္ေပး၏။ ဘုရားေလာင္းက ဆက္လက္၍ ဘီလူးအား “သင္သည္ ေရွးက မေကာင္းမႈ႕ျပဳခဲ့သျဖင့္ သူတစ္ပါးတိုိ႔၏ အေသြးအသားကို စားေသာက္ရေသာ ဘီလူးျဖစ္ေနရ၏။ ယခုလည္း မေကာင္းမႈ႔ ျပဳေနျပန္၏။ ယခုလိုသာ မေကာင္းမႈ႔ေတြ ျပဳေနမည္ဆိုလွ်င္ အပါယ္ေလးပါးမွ လြတ္ခြင့္ပင္ ရလိမ့္မည္မဟုတ္။ ယေန႔မွစ၍ မေကာင္းမႈ႔ေတြ စြန္႔ၿပီး ေကာင္းမႈ႔ျပဳပါ” ဟု ဆံုးမ၏။ ဘီလူးကလည္း လိုက္နာ၏။ ေနာင္ဘုရင္ျဖစ္ေသာအခါ ဘီလူးကို နတ္ကြန္းေဆာက္ေပးၿပီး ပန္း၊ ထမင္း စသည္တို႔ကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ဆက္ေစခဲ့ဘူး၏။ (ေဒဝဓမၼဇာတ္ေတာ္ၾကည့္)
သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ထားျဖင့္ အားနည္းသူဘက္က ရပ္တည္၍ အကူအညီေပးကာ အားႀကီးသူကိုလည္း ထို“အား”ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အႏုိင္အထက္ျပဳကာ အကုသိုလ္မျပဳျဖစ္ေစရန္ တားျမစ္ႏိုင္ၾကပါေစ။
အရွင္ေကာဝိဒ (ေယာ)

Ei Aye